Fo.
£illDFOinmCFSÏi£D, SSaterda-g* 20 Januari. Ti©rd©
Aimo 1ÖÏ2.
Officieels Kennisgeving.
1901
Buitenlandseh Overzicht.
Brieven van een Leidenaar.
FEUILLETON.
ifasi* üiijsi^eer1.
VJtiRKiEZl&G.
De Burgemeester van Leiden;
Gelet op de artikelen 8 en 9 der Gemeen
tewet cn op de artikelen 1 en 3 van het
[Koninklijk Besluit van den lsten Mei 1897,
zooals het is gewijzigd hij dat van 19 J an.
Brengt ter kennis van de kiesgerechtig
den, dat de verkiezing (candidaat-
stelling) van écn hd van den Ge
meenteraad in h'et tweede
Kiesdistrict, bevattende de wijken
II, Y, IX en XII en de stemdistrioten II,
V, YIII en X, ter vervulling van de vaca
ture, ontstaan door het overlijden van den
heer J. J. van Hoeken, die in 1913 aan de
beurt van aftreding zoude zijn geweest, zal
plaats hebben op Dinsdag 23 J a-
nuari a. s., de stemming, zoo die noodig
mocht blijken, op Dinsdag 30 Ja
nuari en de evcntueele herstemming op
Dinsdag 6 Februari d.a.v.
Op den dag der verkiezing, 23 J a-
h u a r i, kunnen ter Secretarie dezer ge
meente bij hem. Burgemeester, van des
,voormiddags negen tot des namiddags
vier uren opgaven van candidaten wor
den ingeleverd.
Deze opgaven moeten inhouden den
naam, de voorletters en de woonplaats van
den candidaat, en onderteekend zijn door
tea minste 40 kiezers, bevoegd tot deelne
ming aan de verkiezing, waarvoor de inle
vering geschiedt.
De inlevering der opgaven moet persoon
lijk geschieden door een of meer personen,
die haar hebben onderteekend, terwijl de
tot invulling bestemde formulieren van deze
opgaven kosteloos ter Secretarie verkrijg
baar zijn gesteld van af heden tot en met
den dag der verkiezing.
Do Burgemeester voornoemd,
N. C. DE GIJSELAAR.
Leiden, 6 Januari 1912.
Hondenbelasting;.
Burgemeester en Wethouders vr^ Lel
den, brengen ter kennis van belanghebben
den, dat ingevolge art. 2 der verordening
regelende de invordering der plaatselijke
directe belasting op de honden, ieder hou
der ^an een of meer honden, die aan die
bJosting onderhevig zijn, verplicht is daar-
van vóór of op den 31sten Januari
aanstaande bij den gemeente-ontvanger j
aangifte te doen, door inlevering van een j
behoorlijk ingevuld en door den aangever
onderteekend biljet en dat bedoelde inschrij
vingsbiljetten voor het dienstjaar 1912 kos
teloos ten kantore van den gemeente-ont
vanger verkrijgbaar zijn.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
X. C DE GIJSELAAR, Burgemeester.
VAN" STRIJEN, Secretaris.
Leiden, 28 December 1911.
JKostelooze Genees- en Heelkundige
JSnlp aan Onvermogenden.
Burgemeester en Wethouders van Lei-
'den,
Gezien do artt. 1, 4 en 5 der Verorde
ning van 20 December 1900, betreffende het
verleenen van kosteloze genees, en heel
kundige hulp aan onvermogenden
Brengen ter kennis van hen, dio op grond
Van onv. rmogen in aanmerking wenschen
te komen voor het ontvangen, zoo öoodig,
van kostolooze genees- en heel
kundige hulp van 1 Mei 1912 tot
1 Mei 1913, dat zij zich ter verkrijging van
het daartoe strekkend bewijs van onvermo
gen zullen moeten aanmelden
ten Raadhuize in het lo kaal
naast de binnentrap (Trouw
kamer);
'dat die aanmelding zooveel mogelijk zal
moeten geschieden door het hoofd des
gezins, of indien de belanghebbende on
gehuwd is, door hora of haar per
soon 1 ij k,
en dat gelegenheid daartoe zal wordea
gegeven
gedurende de maand Febr. a. s.
en wei op Dinsdag en V r ij dagvan
elke week, van des voormiddags
h a 1 f e 1 f tot des namiddags drie uren.
Zij waarschuwen voorts de belangheb-
oenden zich op dcu boven aangegeven tijd
aan te melden, zullende zij het, bij niet tij
dige aanmelding, zichzelvcn te wijten heb
ben, indien zij in bet verkrijgen van genees-
oi heelkundige hulp vertraging ondervin-
dei..
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
N C. DE GIJSELAAR, burgemeester.
VAN STRIJEN, Secretaris.
Leiden, 20 Januari 1912.
Het is ma-ar goed, dat het incident
met de Fransche pakketboot
Carthage" spoedig geëindigd is. Want
Frankrijk begon aardig op te spelen en de
atmosfeer in Europa is nog niet >.oo friseh,
dat er weer van alles gebeuren kan zonder
dat er ultimatum's komen.
In de wandelgangen van de Fransche Ka
mer is de veronderstelling geuit, dat men
hier te doen heeft met Duitschgerinde ma
noeuvres van Italiaansche zij de met net
dool Fraïlsch-Italiaansche incidenten in 't
leven te roepen, ten einde de hernieuwing
ran hot Drievoudig Verbond te vergemak
kelijken.
De in-beelag-neming van <le „Manouba"
is «al even onvergeeflijk als die van de
„O&rthage". Het schip vervoerde alleen
Turksohe ziekenoppassers met instrumen
ten.
Een teekenend feit is, dat de Duitaoh©
paketboot „Schleswig" haar reis na een
kort onderzoek, mocht vervolgen.
Te Marseille en Tunis heersaht groot©
on tstemming.
De Temps'' zeide: ,,H©t is onbegrijpe
lijk, dat Italië haar onaannemelijke steil'ng
blijft volhouden} hetgeen te Londen een
oven ongunstigen indruk maakt als te Pa
rijs.
Italië heeft dan ook maar verstandig
gedaan het beslag gauw op te heffe-m
Het bericht, dat do Italianen voornexnc-Jis
waren beslag te leggen op do postzakken
van de Carthage", is verzonnen. Verschei
dene malen is zoowel voor de postzakken
van de Carthage" als voor die. van Ma-
nouba een zoo snel mogelijke doorzending
naar Tunis aangeboden.
De volgende officieuze nota is bekond ge
maakt: De regeerjng werd uit zekere bron
ingelicht, dat uit Marseille over Tunis aan
boord van de Manouha'29 Turksohe of
ficieren en soldaten naar Tripoli zouden
vertrekken, van wie men ook de namen had
genoemd en die belangrijke sommen vojr
het- Turksohe leger hjj zioh hadden. Naar
aanleidiog van dit bericht is de Manouha
gistermorgen aangehouden en naar Cagliari
opgebracht. Men heeft werkelijk aan c.fd
de opgegeven personen en sommen aange
troffen.
Nadat de Turkschc officieren en solda
ten aan wal waren gezet, heeft het stoom
schip ,,Manouba zijn vrijheid herkregen.
Een nieuwe complicatie dreigt op den Bal
kan te ontstaan.
Uit Konstamtdnppel WoTdt aan de „Natio
nal Zeitung" geseind: „In kringen, die met
do lr.egeering in betrekking staan, begint
men to gelooven aan de mogelijkheid van.
een oorlog met Montenegro. Turkije
wil niet meer deelnemen aan de grensrege
ling en stuurt voortdurend meer soldaten
naar do grenzen van Montenegro. Tegelij
kertijd poogt Turkije de Albaneezen voor
zich te winnen. Nog in deze dagen zijn
naar Albanië groote sommen golds 'gezonden
voor don aanleg van wegejj en het houwen
van Scholen.
De Albaneezen hebben in het dorp Sli-
rowas negen Serviërs vermoord.
Koning Ni ooiaas van Montenegro heeft
zijn reis naar St.-Petersbwrg on We enen
uitgesteld.
Maar een dergelijke landoorlog in Europa
zullen do mogendhodon wel met alle macht
verhinderen.
Het is eigenaardig te zien hoe bij de her-
8 temming en voorden Duitschcn
Rijksdag dc meen in gen verdeeld zijn.
Des kanseliers herstemmingsartikel hoeft
nergens bijster veol indruk gemaakt. De
„Deutsche Tageszeitung" wil niet boo
ten van 's kanseliers aanmaning aan allo
nationaal-gezinden, hun stem op den tegen-
eandidaat der rooden uit te brengen. Ook dc
„Peet" zegt: De heler is. erger dan de steler.
Dc „Rhcinisch Wcstf&lische Zeitimg" schudt
liet hoofd over Bethniann, dien het blad een
speelbal der partijen noemt, cn het orgaan
ucr agrariërs acht dat niet onjuist.
De nat ion aal-li heVelen hebben intusschon
aan den Rijn en in West falen voor zes dis
tricten een overeenkomst gesloten met het
centrum, voor drie districten met. de con
servatieven en den Bund der Landwirte.
Ook in Th.iiringe.ii treden zij voor de rech
terzijde in heb strijdperk. Over Keulen
wordt niet gesproken, daar anderzijds de
positie van BasGcrmann te. Saarbrücken abso
luut afhankelijk is van de sociaal-demo
craten. Te Kaiserslautera waar Roesecko in
herstemming komt tegen den sociaal-demo
craat Hoffmann, hebben zij zich voor de
„rooden." verklaard.
In W urtcmbcrg 'hebben de nat ionaal-libe
rale partij, de conservatieven en de Bund
der Landwirte besloten elkaar onderling
tegen de sociaal-democraten te steunen.
In Saarbrücken komt de leider der Batio-
naal-libcraloQ, Bassermann, in herstem
ming met oen katholiek.
Do leider der sociaal-dcmlocraten op 'oön
bijeenkomst te Saarbrücken, wees er op, dat
het in dezen verkiezingsstrijd vooral gold,
het „zwart-blauwc blok" to vernietigen. De
lioer Bassermann had rich gedurende zijn
langdurige parlementaire loopbaan steeds als
een fatsoenlijk politiek tegenstander doen
kennen, van wien men, eerder dan van een
centrumman, medewerking aan in het be
lang van hot volk zijnde wetten zou mogen
verwachten. Bij hem was de bescherming van
het kiesrecht voor den Rijksdag altijd nog
veiliger, dan bij lederen aanhanger van het
centrum, het centrum. dat in Pruisen de ldes-
rechthervc.nning verijdeld had en dat het
kies recht ook zou prijsgeven op hot oogen-
hlik, dat het daar geen zaken meer mode in
het belang van zijh machtsstelling zou kun
nen doen. Hot standpunt van den heer Bas
sermann ten opzichte van het vereenigings-
recht was bekendbekend was ook, dat wan
neer de liberalen en met hen dp heer Bas
sermann bij belasting vra gen den doorslag ga
ven, dergelijke belastingwetten, als nu door
de hervorming der rijksfinanciën tob stand
gekomen waren, niet gemaakt zouden wor
den. Hot volk had zich met de bij do eerste
verkiezing voor do liberale partijen .uitge
brachte stommen tegen de regeering en tegen
hot „zwart-blauwe blok" uitgesproken, dit
par col moest ook voor de herstemming gel-
dcD. Spreker deelde daarop mede, dat het
plaatselijke bestuur der partij niet 12 tegen
1 stem besloten had om do par tijgenoot en
te verzoeken den 20stcn Januari voor Bas
sermann te stemmen.
Tegelijkertijd komt. het bericht-, dat de
overeenkomst, die Schifferer in Uldenburg-
Plön met- de conservatieven gesloten heeft,
onder de nationaal -liberalen in dat distriet
een crisis veroorzaakt heeft. De plaatselijke
nationaal-liberale kiesvereeniging wil er
geen gevolg aan geven.
De „National Zeitung'', het orgaan der
liberalen, bevatte gisteren een artikel, zoo
scherp anti-conservatief, als men in dit
partijorgaan nog niet gelezen heeft. Daar
staat: „Beslissend is, dat men thans-overal
weet, dat 't centraal partijbestuur in Ber
lijn iedere onnoodige versterking van de
zwarte en de blauwe reactie onvoorwaarde
lijk verhinderd wil zienEn nu moet alles
aan het werk gezet worden, opdat dit
hoofdmotief vervuld worde."
Uit deze bloemlezing ziet men dat er op
de herstemmingen geen pijl te trekken is.
Het zijn overal plaatselijke omstandighe
den, die voot den een of anderen candidaat
den doorslag geven.
Omtrent de staking i n den B o r i-
nage verluidt dat de Belgische minister
van arbeid Hubert Donderdagmiddag do
afgevaarigden der vakvereenigingen bij zich
heeft ontvangen en op aandringen der
mijnwerkers er in toegestemd bij de pa- I
troons tuasohenbeiden te komen, ten einde I
een schikking te verkrijgen.
De voorzitter der Kamer, Cooreman, clie
mede aanwezig was, heeft goed gevonden
scheidsrecht-er te zijn, indien beide partijen
zulks verlangen.
De werklieden hebben besloten het werk
heden te hervatten, indien cle patroons hete
scheidsgerecht aan vaarde n
Gunstig nieuws komt uit Engeland.
Het a r 1» e d s g e s c h i l in de ka-
toe n n ij v e r h e i d is vereffend. Het
werk in de fabrieken zal Maandag weer her
val worden.
Daarentegen is in de k o 1 e n i n d u
trio de verhouding scherper dan ooit, en
zal, indien geen gelukkige omstandigheden
tusschen beide komen, op 1 Maart- de sta
king uitbreken. Wij vermoeden echter dat
wel alle6 in het werk zal worden ge.stebl
om deze staking te voorkomen, dio 'iet
economische leven in Engeland zwaar zou
schokken.
Omtrent- de toestand in China is voor
heden weibig nieuws.
De voortgezette beraadslagingen over
de kwestie van den troonafstand, die in het
paleis is gehouden, werd zonder resultaat
verdaagd. De meest invloedrijke prinsen
waren voor onvoorwaardelijken afstand,
doch drie jongere prinsen en de gewezen
Tartaren-generaal van Nanking Tichliang
•verzetten zich tegen een vertrek van het
hof naar Jehol. De regeling van de bijzon
derheden van den afstand stuit op moeilijk,
beden.
In de hoofdstad heersohte den avond te
voren buitengewone ongerustheid. Overal
in de stad waren biljetten aangeplakt go-
teekend door den Bond tot behoud van de
monarchieheftig werd uitgevaren tegen
prins Tjfng en de andere prinsen, die voor
eft-reding rijn en waarin een beroep werd
gedaan op Mandsjoes, Miongolen en ande
ren om tot den laatsten broeddruppeJ te
strijden voor de dynastie.
Een grooto deputatie van Mandsjoes be
gaf zioh naar het paleis van prins Tsjing
om te protesteeren tegen do aftreding.
Volgiens de berichten uit Peking staan de
Mandsjoe-soldaten van de keizerlijke lijf
wacht gereed om tot muiterij over te gaan.
Do buitenlanders, die buiten het legatie
kwartier wonen, achten zioh in hun wonin
gen niet meer veilig en zijn naar de ge-
zantsohapsgebouwen gevlucht.
Soldaten van de gez^ntsehapswachten i>e-
waken thans de huizen der buitenlanders.
Een bericht in zake Mongolië is ook
wel de moeite waard.
Het „Nowoje Wremja" blijft tegenover
dc officieel^ logenstraffing de juistheid van
het bericht uit Peking volhouden, dat de
Chineesohe. regeering Rusland aangeboden
heeft Mongolië voor 100 millioen af te staan.
„Dat dementia van het Russische ministe
rie van buitenlandse1.3 zaken, reeds Lang
hun waavde verlopen hebben weet ieder,"
teekent het „Berliner Tagcblatt" hierbij
aan.
OCCLXXXVI.
Waaneer iemand op een gooden dag do
heerlijke ontdekking doet-, dat er ergens in
een oude kous of in ecu vergeten spaarpot,
in een verscholen liookje van een naar don
zolder verbannen onderwetscli meubelstuk iets
veilig geborgen zat oen ding dat tegen
woordig maar zelden meer voorkomt, naajr
men zegt, dan moet dit wel een aangename
verrassing wezen. Welnu zoon aangename
verrassing hebben B. enWs. Zaterdagavond
den heexen leden van den gemeenteraad bereid
door het zenden van No. 14 der „Ingekomen
stukken voor den Gemeenteraad" waarin zij
eerst mededoelen, dat zij met 's Raads goed
keuring het bekende terrein aan den Zooter-
woudscben Singel wenschen te verhoogen.
Gewoonlijk komt bij zoo'n voorstel dan als
het hinkende paard achteraan: kosten zoo
veel te vinden uiteen leening. Ditmaal
echter volgt als Burg. en Weth. tot het
kritieko punt der kosten, komen, do verblij
dende mededeoling, dat or ergons nog een
spaarpot- zit van zoo ongevoor f 16,530, waar.
op niemand anders recht Iieeft dan de ge
meente.
Ik durf er mijn hoofd op verwedden, dab
dc meeste Raadsleden, hoe nauwkeurig ze
elk jaar ook woer dc gciuecntebegrootLiig
napluizen en tot op den laatsten cent weten
of altharfs trachten tc welen, waar die weg
komt cn waaraan hij uitgegeven wordt, van
hét bestaan van dit potje niet hebben ge
weten. Nu. op do legrooting kwam deze
post ook niet voor. Door wie het fonds werd
beheerd, vreet ik niet en Burg. en Weths.
doelen het- in liet door mij genoemde stuk
ook niet mee; alleen zeggen ze, dat de gel
den deels gestort zijn bij dc Bêidschc Spaar
bank deels belegd zijn ia certificaten Nat.
Work. Schuld. Veilig bewaard zijn ze dus
wel en we mogen ook wel aannemen, dat
het fonds zuinig zal zijn beheerd, maai' waar
om de beheerders, 't zij Burg. en Weths. of
andoren, nooit eens mododccling hebben ge-
da a.n van hot bestaan cn verantwoording
van het behoor, lijkt wel een beetje vreemd,
tenzij men eerst pas nu tot. dc verrassende
wetenschap is gekomen, dat hol fonds de ge
meente toekomt. De meesten onzer zullen,
al hebben zc Frans van Mieris' „Beschrij-
vinge der Stad Lcydcn" cok niet gelezen, wel
weten, dat- hier in ouden tijd vei*sehilknde
Hallen bobben bestaan, waarin de hier ver
vaardigde stoffen, zooa.ls saaien, haaien, la
kens en greinen naar haar deugd en waarde
werden «onderzocht en met looden werden
voorzien: vandaar dat de gehouwen, waarin,
deze kcariug plaats had, Looihallen genoemd
werden, dio cohter naar do onderscheidene
stoffen, die er gekeurd werden, een bijzon
deren naam verkregen.
Deze dag lockonen reeds uit de 16do cn.
17de eeuw. Zoo hebben we o.a- gehad do
Baai-, Saai-, Grein- en Lakenhalle. Deze hal
len werden later tot één vercenigd, die ge
noemd werd de hallo voor inlandsehc manu
facturen. Daar worden dus alk manufacturen
van een merk voorzien, on dit geschiedde
nog in de eerste helft der 19de eeuw, over
eenkomstig de bepalingen van een Koninklijk
besluit. De regeering beschouwde deze hallen
als gemeentel ijko instellingen „ten nut to van
do ingezetenen van dc stad ingericht
De fabrikanten, wier stoffen het slem pol
van dc ha.llo ontvingen, moesten daarvoor een
z'eker bedrag betalen, dat moer bedroog dan
de kosten aan de keuring verhonden, zoodat
deze stichting geld overlegde cn al een fonds
bezat, toen zij in 1866 werd opgeheven. Hat
fonds verviel hij do opheffing in 1866 niet
aan de gemeente, wat men, naar de opvatting
dat de ha.lle oen gemeentelijke stichting is,
had kunnen vermoeden, doch werd afzonder
lijk beheerd. Een weduwe van eon v reegaren
beambte en zelfs oen zcon van eèn vroegeren
knecht ontvingen tot aan hun overlijden een
jaarlijksche uitkeering, welke lufckeeringeu
echter lang niet de rente van liet- gcheelo be
drag vorderde e.n zoo groeide het fonds steeds
aan, vooral na 190-4, toen alle ui tl, .'ringen,
ophielden, cn zoo is het eindelijk vn som
van 16 a 17 mille geworden.
Ik zal mij niet aan de bcoordeeling van
de vraag wagen of inderdaad de gemeente
recht op het geld heeft. Ik zou heb wel den
ken. Burg. en Wct-hs. zullen dit eerst wel
goed onderzocht hebben en straks zullen
Ged. Staten het nog wel eens onderzoeken.
Een andere vraag is echter of de gemeente
goed doet dit geld in de gemeentekas te
storten en er de uitvoering van eenig werk
mee te bekostigen. Mij dunkt dat daar geen
bezwaar tegen kan bestaan.
Waarom zou de gemeente geld leenen
voor zoo iets zoolang zij zelf kapitaal heeft
uitstaan, waarvoor ze niet eens zooveel in
terest ontvangt als zij voor het geleend©
moet betalen Het verwondert mij dat
Burg. en Weths. reeds niet eerder daartoe
zijn overgegaan al kan ik mij eenigszins be
grijpen dat zij het zoo «lang mogelijk als een
appeltje voor den dorst hebben bewaard.
Daar is anders wel eens een enkelen keer
een en ander aan de Lakenhal besteed; men
heeft indertijd oude schilderijen een kost
bare restauratie doen ondergaan; men is
wel eens in de gelegenheid geweest een
mooie schilderij van een Leidschen meester
aan te koopen, dat men niet recht aan
durfde om de -kosten, niemand zou het
oneigenaardig gevonden liehben wanneer
men voor zulk een gelegenheid het fonds
6)
Bovendien figureerde de dame als „lady
patroness" bij een lentefeest voor liefdadi
ge doeleinden, een hoogst gedistingeerd
feest. Dat gaf zeer veel te doen; in de eer
ste plaats moest or een sensatietoilet be
dacht worden.
Genoeg, Vilrna had geen tijd, om op te
In erken, hoe lijdend haar echtgenoot er uit-
fcag Hij leed nu dikwijls aan hartkloppin
gen; hij zag er vermoeid en niet opge
ruimd uit. Hij, dte eens zoo kinderlijk vroo-
Lijk was geweest! Zij bleef er bij; hij nam
weinig verstrooiing. „Die kunstenaars
Z",n zoo eigenzinnig"', zeide zij plagend
glimlachend; „ik heb zulk een moeite om
mijn man van zijn piano weg te krijgen."
Zij verzweeg daarbij, dat zij zich in dot
opzieV niet minste moeite gaf, als zij
r 'mund niet noodig had. Als zij toilet
maakte, met de naaister confereerde of
nieuwe hoeden paste, dan mocht hij spelen
zooveel hij wilde.
Zij zelve, die als meisje een goede pia
niste was geweest, musiceerde zeer weinig
meer. Zij kwam er niet toe.
Zij interesseerde zich er ook niet meer
Voor, hoe en wat Edmund speelde. Zij had
met den jongen> interessanten kunstenaar
gedweept en niet gerust voordat zij hem
tot leermeester en eindelijk tot man kreeg.
Maar men kan toch niet met zijn eigen man
dwepen; dat is niet „ohio".
Leopoldine zag, dat haar heer leed eo
ongelukkig was. Nachten lang peinsde en
weende zij, verteerd van harteleed. Soms
daoht zij: Ik breng mevrouw om het leven.
Wat komt het er op aan, als hij maar vrij
wordt!" Maar 's morgens beredeneerde zij
bij ziohzelve, dat dat een dwaze gedachte
was geweest. Hij, met zijn zacht-, zijn ziek
hart, zou aan zulk een vree-s el ij ke gebeur
tenis te gronde gaan. En telkens kwam
zij tot het besluit, dat het het be-ste was
geduldig vol te houden? geen verdenking op
te wekken, opdat zij ten minste bij mijn
heer blijven en hem verpleg kon.
En zij beleefde de voldoening, dat zij da
gelijks onontbcerlijker voor hem werd.
Als zijn hart onregelmatig sloeg, was zij
het, die hij riep. Als zij hem verzocht naar
bed te gaan, gehoorzaamde hij haar. Wat
er ook gebeurde, hij riep om Poldi 1 En
Vilma het dat kalm toe. Waartoe zijn
dienstboden er anders dan om zich nuttig
te maken? Het meisje wa3 bovendien zoo
dienstvaardigEn Leopoldine liet ook noo^t
bemerken, dat zij dikwijls van de ijsomslo-
gen hevige pijn in de handen kreeg. Zij
leed gaarne voor ha r heer en meester. Wat
zou hij ook zonder haar begonnen zijn Wat
aj zonder hem?
Als hij van het conservatorium thuis
kwam, was het eerste, wat hij zei: „Poldi,
Poldi 1" Hij had het warm of koud, zijn
schoenen knelden of hij had een ODontbeer-
lijken knoop verloren. Zij was immers al
tijd bereid naar al zijn klachten te luiste
ren, hem te helpen^ het hem gemakkelijk
te maken.
Vilma lag, wanneer zij thuis was, op een
riiaise longue en las een roman. Het kwam
niet bij haar op, om op te staan als Ed
mund thuis kwam. Nadat Poldi het hare
had gedaan, fcrsad hij het boudoir zijner
vrouw binnen en kuste haar. En zij ver
waardigde zich dan haar boek even ter zij
de te leggen en met haar man te praten.
Op een avond waande Leopoldine zich
ontdekt e verloren.
Vilma kleedde zioh met haar hulp voor
een avondpartij.
Edmund lag in de aangrenzende muziek
kamer op een divan. Leopoldine had zeer
goed gemerkt-, dat hij zich niet wèl ge
voelde. Maar hij zweeg zooals gewoonlijk,
om Vilma's genoegen niet te bederven.
Zij draaide ,mefc een kaars in de hand,
onrustig voor den grooten toiletspiegel heen
en weer, als altijd haastig, wanneer zij een-
rnaaL den toestand van trage rust had in
gegeven. Plotseling slaakte de jonge vrouw
een kreet. Zij was met de brandende kaars
bij de draperie gekomenj welke den spiegel
omgaf, en het luchtig weefsel had vuur ge
vat. „Edmundwilde Vilma roepen, doch
Leopoldine drukte haar plotseling de hand
op de lippen. „Stil tooh, stil, mijnheer
schrikt anders."
Kalm en koelbloedig rukte zij. de stof
naar beneden en trapte de lekkende vlam
metjes op den parketvloer uit.
Vilma stond als versteend en zag zwij
gend toe, de schrik had haar letterlijk ver
lamd; maar toch was zij.er blijkbaar ver
bluft over, dat Leopoldine zich slechts over
mijnheer bezorgd ma-rikte.
Het meisje keek nu - gstig naar de jon
ge vrouw.
Vermoedde deze, hoe gaarne zij, Leopol
dine, zich aan een vreeselj h gevaar bloot
stelde, alleen óm haar geliefden meester
een sohrik te besparen, welke nadeelig voor
rijn gezondheid kon rijn?
„Mijnheer heeft bovendien hartklopping",
zeide Leopoldine bevend, alsof zij een mis
daad had begaan. „Als hij let vuur had
gezien 1"
In Vilma's gemoed streed een gevoel van
bevreemding met een opwelling van dank
baarheid voor hot dappere meisje.
„Gij hebt gelijk, het was -ook zeer braaf
van je 1"
Haar donikere oogen stten echter wan
trouwend-vragend op Le^poMine. Edmund
kwam nu binnen; hij was door het leven
uit zijn lichte sluimering gewekt.
„Goede Piemel, Poldi, gij hebt toch geen
letsel gekregen?" Hij greep haar handen
en ontdekte daar<-a lichte brandwonden,
zoodat hij toch in een zenuwaohtigen toe
stand geraakte en men den dokter voor hem
moest halen, die tevens Poldi's handen ver
bond.
Het bezoek aan het bal verviel. Vilma
was dien avond stil, verbijsterd en be
schaamd. Het was duidelijk, dat het ka
mermeisje Edmund voor een gevaarlijke
crisis liad bewaard. Vilma schonk haar ion
volgenden dag een mooie granaten broche;
Leopoldine was daarmee beloond, en me
vrouw, naar het schee:opgelucht. Ed
mund was na eenige dagen beter en het- ge
val gemakte in het vergeetboek.
Maar Leopoldine behield daarvan een ge
voel van zekerheid en voldoening. Zij be
hoorde nu eenmaal bij haar heer. De jonge
vrouw kon daartegen niets doen. Zij voel
de. dat zij voor den geliefden man onont
beerlijk en veilig op haar bescheiden plaats
was. En de ijverzucht verdween langzamer
hand uit haar hart.
Heb was reeds beslist, dat Leopoldine
bet jonge paar op rijn zomerreis zou ver
gezellen. Edmund had dat zoo gewensciit
en Vilma had het goedgekeurd. Poldi was
immers werkelijk een bruikbaar meisje.
Het plan bestond, dat in de eerste dagen
van Juli de reis nfaar Tirol zou aanvaard
worden.
Het w„ae in het midden van Juni, een
naargeestige morgen. In het loof van den
tuin hoorde men het zachte ritselen van
een fijnen, nauw merkbaren regen. Leopol
dine deed beide ramen van de slaapkamer,
waarin zij de bedden wilde afhalen, open.
Edmund was dien morgen laat opge
staan, zoo laat mogelijk, zoodat hij re°ds
dadelijk naar het conservatorium moest.
Hij was juist in de andere kamer bezig
te ontbijten. Leopoldine bemerkte, dat zijn
hoofdkussen nog warm was. Nog kon zij
zien, waar het lieve, blonde hoofd van den
Jongen man had gelegen! Een groote tee
derheid maakte zich van haar meester; zij
begroef haar gezicht in het kussen. Opeens
overviel haar de onweerstaanbare behoefte,
aan haar liefde toe te geven. Haar havfc
beefde, haar zinnen werden beneveld. Zij
snikte zonder het zelve te weten. Zij lioo-
de niet, dat de deur openging. Zij stond
met het (kussen in haar armen.
„Poldi! Poldi! Zijt gij niet wel bij het
hoofd?"
Vilma stond achter haar. Het meisje liet
verstijfd van schrik het kussen vallen. Ge
heel werktuiglijk als een automaat, greep
zij naar het overige beddegoed, om heb
naar het raam te dragen. Zij dacht niets
zij was als door den bliksem getroffen. En
zij durfde haar oogen niet opslaan.
(Wordt vervolgd.)
