No. 15908.
XsBIDBGH BAdBSsAB, ^aterdagf 30 December. Derde Blad.
Anno 1911.
Van het Oude, dat voorbijging, en
van het Nieuwe, dat koint.
Buitenlandseh Overzicht.
Marktberichten.
list laatste weors!.
Er bestaat een onzichtbare betrekking
tusschen de Redactie en de lezers van een
courant. Hoe langer die batrekking duurt,
hoe bestendiger de lezerskring is, hoe hech
ter en inniger de band wordt die deze twee
samenbindt. Waarom jagen wij er naar
eiken dag weer om het nieuws zoo spoedig
het kan in den aangenaamsten vorm tot
onze lezers te brengen? Waarom streven
wij aldoor naar veelzijdigheid? Is het niet
omdat wij het aan onze lezers '.verplicht
zijn, en velen onder hen schijnen dit te -ge
voelen door ons in dit streven bij te staaii
door wetenswaardigheden, waarvan zij de
primeur hebben, ons mede te deelen, opóat
wij er voor kunnen zorgen anderen dit deel
achtig te doen worden.
Wij hebben te weinig tijd daarover dik
wijls na te denken. Eiken morgen vraagt
een naar kopij hongerige pers naar het
nieuws dat wij op de avondvergaderingen
verzamelden, en die honger blijft, tótdat
alles wat in den loop van den dag uit de
vier windstreken per post, per telegraaf
en per telephoon binnen komt, en als ein
delijk met een Goddank! onzerzijds.de sta
pels couranten ter drukkerij worden uitge
dragen om straks den gretigen abonncs te
worden bezorgd, dan roept ons weer de
czorg voor den volgenden dag,
Zoo ging het ook dit jaaT dat- daar nu
bijna achter ons ligt. Wij hadden geen tijd
om eens tot elkaar te spreken als van hart
tot hart. Maar thans nu we opgeschrikt
worden door de gedachte dat er weer haast
een jaar ten einde is, nu dringt zich de be
hoefte daartoe met onweerstaanbare
kracht op.
En bij het: Zalig uiteinde!'' dat wij ii
allen tocwenschen, komen allerlei herinne
ringen aan wat voorbijgegaan is bij ons op.
Wat het jaar 1911 dat wij samen met. goe
den moed en blijde hoop zijn te gemoet ge
treden ons heeft gegeven en ontnomen, het
rijst in deze stille ure van Oudejaarsavond-
mijmering voor onzen geest op. En dat zal
straks, als de kerkklokken klinken en de
laatste ure nadert, bij allen zoo zijn.
Ongeroepen komen de herinneringen bo
ven, maar hoo verschillend zijn ze bij de
verschillende mensehen. Want elk leven ver
schilt van een ander leven. Daar zijn er
voor wie dit leven zeer gelijkmatig verliep
in 1911. Zij hadden noch groote vreugde
noch groote smart. Zij overzien hun kring,
hij is dezelfde, die bij het begin van het
jaar hen omringde. Hun levensomstandig
heden ondergingen geen bijzondere veran
deringen.
Er zijn echter ook anderen. Zij overzien
hun kriiig, en zie hij is grooter geworden.
Jong leven deed zijn entree en in hun wo
ning is blijdschap.
Maar er zijn er ook die hun kring overzien,
en... er missen een of meer. En hun hart
schreit.
Er zijn er in wier huis -ziekte sloop. Maar
Jiu zijn ze weer blij, want de ziekte week;
Maar er zijn er ook in wier huis nog de
krankheid heerscht. En zij zitten in zorg.
Wat zal het einde wezen
Er zijn er die met vreugde de eindreke-
ning opmaken, omdat het goed ging met
Kun zaak. Er zv'n er ook die ondanks al
hun inspanning en v-lijt hun zaken achteruit
zagen gaan. Vooral op dezen Oudejaars
avond zullen velen, uit den kleinen burger
en arbeiderestand, vooral zorgelijk gestemd
zijn nu'door de groote droogte van den
laatsten zomer en door andere oorzaken er
buitengewone duurte heerscht en de in
komsten niet vermeerderen.
Er zijn er wier pad door donkere dalen
liep, en weer anderen wier weg bij voort
during werd beschenen door de zon van
den voorspoed.
Er zijn er eindelijk, wien, ziende op -tgeen
ze gedaan of nagelaten hebben',, schaamte
gevoel overvalt en berouw vervult, en er
zullen er ook zijn die met zelfvoldoening
terugzien op goede daden door hen vol
bracht.
Zoo is het leven van een heel jaar daar
heengegaan, een mengeling van zoet en
zuur, van lief en leed, van vreugde en
droefheid, van winst en verlies, van goede
én van sléchte dadeD.
Gelukkig de mehsch die dit alles overden
kend, niet onverschillig blijft en koud, noch
de wereld ziet als vreemd en duister en zon
der zin. Die kan niet tusschen de mensehen
.gaan met de oogen vol licht en een licht in
zijn hart, 'die kan niet met van ontroering
bevende handen het leven zegenen te mid-
de waarvan hij nu staat, en waaruit hij
straks weer verder moet.
Als w ij weer in de gezinnen onzer lezers
komen, dan is het oude jaar onherroepe
lijk voorbij, en wij behooren met vollen na
druk en met onze beste vermogens aan
het komende toe.
Aan het oh veranderlijke: gisteren niet,
maar aan dat morgen, dat verandering en
zoo noodig verbetering, boete, herstel mo
gelijk maakt.
Daarom een Nieuwjaarsmorgengroet aan
u allen,, na onze Oud^jaarsayondmijmoring
reeds op dézen dag.
Wij wenèclien dat het jaar 1912 een ge
zegend jaar zij.
Moge de zon van den vrede schijnen over
deze wereld en geen oorlog of geruchten
van oorlog zelfs uit de verte ons meer ver
ontrusten.
En gij-, ons Vaderland, .dat in het afge-
loopen jaar niet altijd blijk gaf van inner
lijke kracht, waar te veel, zélfs ih het parle
ment, de staatkundige hartstochten woed
den, kom tot u zelf en laat het nieuwe jaar
zijn een tijdperk va.n vruchtbare samenwer
king deT partijen tot waarachtig heil van
heel ons volk. Vrede en welvaart zij uw
deel.
Voor het gewest, waaTin onze gemeente is
gelegen, en voor de plaats onzer inwoning
ook "onze beste wenschen. Moge ook daar
welvaart keerschen, en alle takken van be
staan bloeien
Mogen wij dikwijls in de gelegenheid zijn
goede tijdingen te brengen in de huisgezin
nen onzer lezers, en behoeven we nooit dit
jaar te spreken .over oorlogsgruwelen, van
rampen én van misdaden, hoe overigens
ook het sensationeele voor de journalistiek
iets aantrekkelijks kan hebben.
En blijve het. „Leidéch" Dagblad" ook in
1912 in vele gezinnen in onze stad en daar
buiten een goede huisvriend, die altijd met
verlangen wordt te gemoet gezien, en die
er mag deelen in veel geluk en veel levens
vreugde Het wel én wee onzer lezers, ligt
ons na aan het hart, zooals zij steeds be
langstellen in ons blad. Laat dat in het
nieuwe jaar zoo blijven.
Onze Nieuwjaarsgroet aan allen die strij
den -voer waarheid en recht, aan alle mach
tigen en grooten, die het heil des volks
liever" hebben dan het ongestoord genot
van weelde, aan alle kleinen en geringen,
die onder vele zorgen misschien het voor
beeld geven van zelfbedwang en plichtsbe
trachting en adeldomdes geestes.
Onze groet aan allen, die met ons geloo-
ven in de toekomst van het goede.
Gaan wij bet jaar 1912 in vcnl goeden
moed, doch mét den ernst dien onze zware
tijden noodig maken, tevens.
En laten wij in den omgang met anderen
ons doordringen van de heerlijke les: Zoo
gij wilt dat de mensehen u doen, doet gij
hun alzoo.
Oudejaar.,
Nu wij ons. zetten om ons overzicht voor
vandaag te schrijven, gaan als vanzelf de
gedachten dwalen door al de vele gebeur
tenissen van dit bewogen en trieste
jaar 1911.
Evenals in deze vale Decemberdagen de
wolken maar weinig licht doorlaten, is or
ook aan den politieken horizont niets dan
somberheid en angst en geen kleurige
spleet geeft ook maar eenige hoop dat het
dagen gaat.
Dit jaar heeft ons veel gebracht; veel
strijd en droefheid en ontgoocheling, en al
moge dan ook de Marokkaansche kwestie
zonder bloedvergieten zijn bijgelegd, zij
heeft de oogen wijd geopend voor de onbe
trouwbaarheid van tractaten en de wanke
lende positie, waarin de vredes-enged ver
keert. En als onrustbarend wee heeft zaj
#ons nagelaten den onverzoen'oaren haat
tusschen twee groote Europeesche mogend
heden.
Zoodat ook de vreedzame oplossing van
het Marokko-geschil geen lichtstreep ver
mocht aan te brengen óp het zwerk der
internationale, politiek.
Dit jaar heeft ons gebracht een oorlog
Een beschaafde mogendheid heeft zich on
verhoeds geworpen op een begeerd stuk
land dat aan een ander toebehoorde, en
hierdoor meteen tegen den grond geslagen
al het vertrouwen in hét goéde zaad door
de vredesconferenties uitgestrooid. Deze
oorlog heeft al spoedig geleid tót baTbaar-
sche wreedheden, waarvoor men tot de
Middeleeuwen moet terugkeeren om er de
wedergade van te vinderu Bij dit alles zien
de andere mogendheden toe. Ieder weet
zich schuldig op zijn manier en is gebonden
en omgekocht of gepaaid maet een aandeel
in den buit.
Dit jaar, heeft ons gebracht het einde
van het Perzische rijk, eens machtig en
groot wie weet niet van de glorie van
een Cyrus die de eeuwen door er overheen
straalde en thans door den Russischén
knoet in elkaar geslagen. Welhaast deelen
Engeland en Rusland den buit. En wie dan
van de Perzen nog vraagt naar het waar
om of met naüwbedwongen verontwaardi
ging en nationale fierheid de Russen tegen
streeft, is een kind des doods.
Dit jaar heeft ons gebracht in het verre
Oosten eeD opstand, die het oude, reusach
tige Chineesche Rijk deed sidderen op zijn
grondvesten. Het is geweest een vurig ver
zet tegen de eeuwenlange overheerschïng
der Mantgjce-dynastie en veel.bloed heeft
gevloeid De mogendheden zien belangstel
lend toe, maar hebben gezegd, dat de fami
lietwist niet te lang mag. duren. Dat strookt
niet met hun behangen, want er wordt aan
China veel geld verdiend. De radëlooze dy
nastie-heeft haar vertrouwen en haar leven
gosteld in handen van Joean-sji-kai, een
maal in ongenade gevallen, thans de man,
die het wel en wee van China boheerscar.
De strijd luwt; er worden onderhande
lingen gevoerd tusschen de opstandelingen
en de regeering. Waar zal hét heengaan?
Ondertussehen hebben de opstandelingen
reeds op eigen gezag dr, SumJat-Sen tot
president van de Chineesche republiek i«'In
geroepen. Zal ds monarchie nog gered kun
nen worden?
Dit jaar heeft ons gebracht...., maar
waartoe dieper gewroet in de misères der
wereld. Heeft niet iedér land genoeg aan
zichzelf?
Daar is Rusland. Eenige jaren geleden
hoopte men op een ontwaken, maar het is
al weer voorbij. Finland meer on meer ge
knecht, de Doemavan schier elk parlemen
tair recht beroofd, Joden-vervolgiDgen en
tijds doende of hij het zich niet herinnert,
moeilijk zijn woorden kunnende vinden, zegt
het jongslee
„Men sloeg mijomdat ik hink De
andoren zijn vertrokken... dezen morgen'
Het was nachten koud
„Ja, arme kleine."
„Toen hebben zij mij gezegd met hen te
gaan omdat men mij sloeg."
„En ben je gevlucht?"
„Ja we waren bang dicht bij1 de Kui
zen te komen, omdat we daar weer gevat
zouden kunnen wordenWe hadden een
beetje brood en we dronken sneeuwwater.
Het kind rilt over het geheele lijf. Is het
do herinnering Zijn stem, elk oogenblik hee-
scher wordend, klinkt schor.
„En de anderen, je kameraden?"
„Zij wilden naar de stad gaannaar
mijnheer mijnheer Blandin ja, juist,
die is hétEn dan is men daar goed en
weleet men en men wordt niet ge
slagen-"
„Het is ér eentje van Verwaarloosde Kin
deren begint, de welsprekende tuinman. „En
de Kolonie is"
,,'kWeet hét!" zegt mevrouw. „Is dat
niet daar, waar "men achterlijke
„Ja, mevrouw, de gebrekkigenen
krankzinnigen ookZij ontvluchten elk
oogenblik
vNu kindje, je kaméraden?"
„Ik kon. niet zoo goed loopen als zaj, 't is
zoo vorToen zijn ze vertrokken zonder
mijterwijlik geheel alleen geloopen
hebEn toen bob ik hier al die lichtjes
gezienIk wilde hier binnen."
„Daar heb je goed aan gedaan, schaapje!
Hoe oud ben je?"
„Ik ben acht jaar. Ik heet Wim".
■m Willem.
„Jaen vérderen verder Weet ik
het niet!"
Met zijn m'ageTe hand, gloeiend van koorts,
grijpt hjj de han,d der danje. Zijn gezichtje,
hongersnood. De reactie viert er hoogtij, al
is ook haar leider Stolypin door moorde
naarehand gevallen.
Spanje en Portugal, de beide mogendhe
den van het. schiereiland bezuiden de Py
reneeën, bieden ook weinig aanlokkelijks.
Portugal, een haard van woelingen en con
flicten tusschen republikeinen en monar
chisten, Spanje, armoedig land, dat hij
duizenden zijn bewoners naar Amerika ,-iet
trekken en dat in Marokko groot-mogen d-
heidje speelt, waar 's lands laatste gul
dens mee opgaan.
Engeland heeft een gewichtig jaar achter
zich. De aanneming van de Parliaroent-bill,
die het overwicht in den staat aan het la
gerhuis gaf, en. de Kroningsfeesten hebben
tijden lang alle pennen en aandacht in he-
slag genomen. Maar het land is voortdu
rend verontrust door economischen strijd;
stakingen vooral bij de spoorwegen en in
het textielbedrijf en de kolenmijnen hebben
veel schaduw gebracht. Doch er is meer.
Meer dan ooit is dit jaar gebleken Engc-
lands wereld-invloed. Door zijn groot en
overal verspreid koloniaal bezit meent hjj
recht van meespreken te hebben in alle
(kwesties. In Marokko is dit sterk uitgeko
men. Engeland heeft daar, dank zij zijn in
vloed, een oorlog weten te voorkomen, maar
tegelijkertijd is de haat tussohen Britten
en Duitschers schier onoverbrugbaar ge
worden.
Oostenrijk heeft ook dit jaar zijn ouden
keizer Frans Jozef mogen behouden en
daarmede een niet al te sterk gestoorde
binnenlandsohe rust. Maar in het Rijk met
zijn verschillende bevolking van Duitschers
en Polen en Tsechen en Hongaren en Kro-
aten en Slaven gist.het en de vrees is ni?.b
denkbeeldig dat, als eindelijk de oude lands-
vader het hoofd neerlegt, er wel eens een
uitbarsting zou kunnen komen in. zijn ver
deeld gezin, die verreikende gevolgen zou
kunnen bebben.
Frankrijk en Duitsckland hebben de
strijdbijl, die bijna opgegraven was, weer in
den grond gestopt. Voor hoelang? Zal -Ie
gelegenheid voor revanche waarvan bijna
leder Franschman diep in zijn gemo?d
droomt en die het sterke Duitschland niet
vreest, zich nog eens voordoen?
Wij willen op dit alles niet nader ingaan.
Het was er ons alleen om te doen een-en-
ander aan te stippen en onze bezorgdheid
bij het scheiden van dit jaar wat te moti-
veeren. Want bij al deze rampen blijft het
met. Er zijn gevoelens opgewekt, harts
tochten ontketend, die nog jaren lang zul
len nawerken met noodlottig gevolg.
Wij willen in dit verband alleen maar
wijzen op den ras- en geloofshaat die door
den Italiaansch-Turksehen oorlog zoo sterk
is aangewakkerd, en die het gevoel van
eenheid i'n de Mohammedaansche wereld
zoo heeft versterkt. En waar de Islam ge
lezen wordt ter wereld, dreunt de echo na.
En middelerwijl'rijst in ons eigen kleine
landje de vrede stem pel tussohen de boomen
van „-Zorgvliet" hoog op. en er worden
plannen gemaakt om in 1913 de plechtige
opening van het gebouw te vieren, te gelijk
met Lét eeuwfeest ónzer eigen wederge
boorte, ons „afschudden zoo heet het in
ouderwetschen stijl van het Fransche
juk."
En er zal veel belangstelling zijn. Maar er
is nog geen enkel jaar zooveel belangstelling
geweest voor de vredesbeweging als dit
jaar, en er heeft ook maar zelden zooveel
bloed gevloeid en wapengekletter weerklon
ken als in het stervende jaar.
En in het groote, drukke en onrustig
aandoende Vredespaleis niet zijn saam ge
stel den stijl, die eenheid van gedachten en
rustige opvatting en indrukwekkende voor
naamheid mist, die geen tempel des vredes
verbeeldt, maar een willekeurig gebouw
't zou ook een 1ste rangs-hotel kunnen zijn
waarin de, zich vergrootendc oogen nu een
weinig verschrikt staan, wordt raatter en
een zucht ontsnapt zijn gezwollen lippen.
In den hof, vóór hét huis, klinkt de hoorn
van oen automobiel.
„'t Is de doktor!"
Men had hem, dadelijk na de komst van
het kind, getelefoneerd, om op het oude huis
te komen.
„Wat oen Wéér," zegt de dokter, terwijl
hij zich van zijn pelsmantel ontdoet. „Te
voet zou ik niet hebben kunnen komën!
Komaan, wat is hier gebeurd
Men toonde hem den vluchteling.
Hij bekeek lang het «rastig-strakke ge
laat.
„Welnu, dokteir?"
„Hoe is hij hier gekomen?"
Terwijl hij op de hoogte gebracht wordt:
„Dr begrijp het! Ik begrijp het en verwonder
mij, dat hij tot hier heeft kunnen komen!
Twintig kilometers, door bosschen en door
deze sneeuw! Ik wil u niets verbergen: op
het oogenblik is hij niet vervoerbaar. Boven
dien vrees ik, dat dit wol h'et Pinde zijn zal
En, arme verschoppeling van een gevallen
mensohheid, dat zou het beste zijn, voor hem
en ook voor de anderen."
„Dokter
„Kunt gij hém' te slapen leggen?.'
„Zeker, die stakker 1"
„Geef hem te drinken, wat gij wilt, als
het maar warm is, on tracht hem te doen
transpireerenmaar nog eens
„Wanneer ik in de stad kom, zal ik
Blandin waarschuwen."
Zijn klein lichaampje, als verloren in het
truimo bod, spreekt het kind, spreekt het
zender ophouden.
Somtijds, is het alsof de woorden er niet
uit kunnen; maar do lippen bewegen op
nieuw, woorden prevelend zonder volgorde.
„Neen! Neen! Sla mij' niet! O! Wat valt
dr een sneeuw... heelemaal wit... en wat
ii het koud,Koud? Neen, ik heb het
in dit gebouw zal de vrede worden opge
borgen en verzorgd en opgekweekt.
En daarbuiten
Gaat het;groote leven voort in zijn prach
tigën~nietsontzienden gang.
Alkmaar. 29 Dec. Kaas. Aangevoerd 209 stapels
wegende 108,000 KG. Prijs voor kleine fabriek*-
/35.50, boerrn- '"37.—, volvette/".—.commissie
boerenkaas ƒ.3G.middelbare dito f 35
Handel stug.
l'treciit, ï9 Dec Op de kaasmarkt waren
heden aangevoerd 30 wageus. t« samen wegende
4440 KG. Prijren waren, late qual. 35 50 a
f 37.60, 2de 'qual. f 32.a f 35.—- per 60 kilo.
Handel matig.
Löeinvardon,S9 Dec. Boorenboter. Aanvoer /4,
8 en 16 vn. Prijs lste sooi tfa rK.botei
A*n oer 13 3, 22 6 en (12 v. Prij» f 61.50 a 62.50.
Noteering van do Comm. late qual. Kabriekeb. f 63$.
Noreering van d9 Commissie der Vor. van Botei-
en Kaashandelaren in Friesland late soort Kabneks-
boter-62. Nageikaas. Boeren-: aangevoerd kilo,
prijs f a f fabriek:?-: aangevoeld 15,025 kilo,
pr\j9 f 38 50 a f 61.—
Handel vlug.
Leeuwarden, 29 Dec. T. veemarkt waren aange
voerd 108 stieren 75 a 260, 9 ossen 175 a f 220,
146 vette koeion f175 a 290, per kilo 37 a 43 c,
163 melk en kallkoeion 160 a 280, 28 pinkon f 75
a 140, 98 vette kal-eren f'S') a 65, por kilo 43 a 47
c., 3 graskalveren f 45 a 5 73 nuchtere dito 6 a
15, 1111 vette schapen f 25 a 34 1-45 weideschapea
f 16 a 18, 500 lammeren, f 17 a 22, 202 vette
varkens, 70 a 80, per kilo '4 a 25 J c., 106-magere
varkens 35 u 40, 858 vette biggon /30 a 45,
idem voor de Londensolio markt per kilo 2)4 a
21 c., 244 kleine biggon /7a 16, 9 paarden
f 75 a 100
Totaal aangevoerd 3803 stuks vee.
De Inndal was beo aal d opgewekter, ook stegen
de veeprijzeu- In wolvee was de handel iets beter,
in varkens vlug
Pluimvee Aanvoer 150 slachtkippen f 0.40 a f 1,
25 jonge h neii 75 a 125 c.
Schiedam, 29 Deo. Muraerimr Uenrsuojamissie.
Moutwijn f 12.50 per Ned. vat, zonder xust en
zonder de belasting.
Moutwijn va t
bpoeling per ketel f 1.70.
Ui aauspiritus f 23.h A 23 50, MeUsae-Spiritas
a 19.75 a fruwe Spiritus A 10.75 a/ll.—.
Loasdui'ieu, 20 Dec. Groeutonveilmg. De vol*
gende prjjzen werden betaald:
Bloemkool lste soort 14.a f 15.,2de soort
f 6 a f8.-.
Komkommers (fiag.) lste soort 30a f fo.—0
dito ide soort fa f
licode kool f 14 a 20.
Savoie kool 14.a f 18.
Groene kool 3.5J a 15
Salade lste soort f 4.a A 5 49. 2da soort
f 2.a f 2.60 por 109 krop.
Peen lste soort f 10.— a a 15.2de ?oorc f 5.—
a f 6 per 100 bos.
Andijvie ƒ0.30 a /0.89 per ben.
Prei ƒ3. a 4.
Radijs f 2.a f 3.
R.aos eleu 15) a f 2.50.
Knolselderij ƒ30.— a ƒ40.—.
Engekche bleekselderij f 25.a 38.
Selderij 1a 1 x.5.
Peterselie 1,50 a 2.—.
Spinazie ƒ0 5) a f 0.75 per ben
Postelein ƒ0.16 a /0.18 por üesch.
Boerenkool 20 a 30 c.
Broei vet 0.50 a a 0 60.
Stools! a 29 n 5 c.'
Appels 20 a 24 ot.
Peren 0.25 a 0.30 per kg.
Schorsenseren lste soort 10.a 11.2de soort
4.a 5.- per 50 KG.
Tomaten lste soort 15.a 20.-do soort
ƒ2.a ƒ2.50, 3de soort a A por öu KG.
Druiven lste soort/1.20a f 1.30,2desoort ƒ0.80
a 1.
Hollandscbo lof ƒ0 24 a ƒ030.
M lsla ƒ0.36 a r 0.40.
Koolrapen 0.60 a 0.65.
Kroten 1.25 a 1 50
Zwollo, 29 Dec. Huiden. Gedurende deze week
werden dé navolgende prijzen besteedos-en koe
huiden 23 29 c, stieren 25 -27 c, pinken 3233
c., vette vellen 40—42 c., nuch'eie vellen 3-3.20,
g zouten koehuiden op Hollaudsohe conditie 33
33 5 c, stieren 3L31$ cpinken 35 c., vette vellen
45 c., paarden met staart en manei f 115012,
Friescho sell pen 'ellen f 3 4, Drentsche sohapen*
vellen 1.25 -1. J0, geiten vellen f 2.502-75. De
handel was deze week onveranderd vast.
warmik ben to warmmaar dat is
goed!... Ja, dat is zoo, vertrek, de ando
ren Jo zult zeggen, dat ik daar allocn
ben dat men mij moet zoeken omdat
ik bang ben in het bosohOIk
weet wol, dat er geen wolven méér zijn»
maar tooh ben ik bang... en dan, ik kan
niet hard genoeg loopenIk heb
dorst
Men geeft hem' te drinken. Dat schijnt
hem to verlichten.
„Dank u, mevrouwkomt er met moeite
uit. Dan valt zijn hoofd weer terug, zijn
oogen sluiten zich en langzaam rollen tranen
over zijn hrandend-heet-e wangen. Monotoon
beweegt zich het hoofd heen en weer, rolt
op dp poluw. Hij zegt niets moer.
Zijn misvormde handen met afgebeten
nagels trachten het gordijn te grijpen.
Het hoofd beweegt zioli niet ineer, het
gelaat ontspant zich, do hoogToode kleur
wijkt. Hij ziet er nu bijna lief uit, dat
kind, overgeleverd aan hen, die het ont-
moetten, aan het oogenblik van het toeval.
Men durft or niet aan denken hoe hij ver
minderd is.
Do oogen' gaan open en deze aanblik
der grijze oogen doet ontstellen.
Hij herkent niets, noch de kamer, waarin
hij ligt, noch de dame, die hem te drinken
geeft. Hij ziet niets dan oen ontroerde ver
schijning, die zioh' over hem buigt. Zijn armen
van onder de dekens halende, strekt hij ze
uit naar die verschijning en murmelt een
bijna door hem' vergeten woord: „Moeder!"
Op zijn lippen teekent zich een glimlach',
een gelukkige glimlach af, de eerste wel
licht. Dan, de Hefkoozingen van de magere
airmpjes aanvaardend, drukt de dame hem
een kus op het voorhoofd.
Hij zegt weer: „Moeder!"
Slaakt een diepen zucht, dan ach! dezen
keer is hjj voorgoed ontvlucht, de klein©
kreupele, het leven ontvlucht..-
X30G000GQ00CX
Den heeten mórgen sneeuwt het. -Alles
is wit rondom het oude huisalles, behalve
het snel voortvlietende, donkere water.
Bij het licht der electrische lampjes ziet
toen niets dan een golvende witte vlakte,
"waarin zioh grasperken, paden en bloem
perken tót één vermengen, slechts verstoord
door de donkere stammen der boomén, som
ber afstekend tegen het witte doodskleed.
Het is aoht uren 's avonds.
De maaltijd is geëindigd, de bedienden,
ëben nu qp hun beurt in de goed ver
warmde en verlichte keuken, wellicht meer
tooe geworden door deze korte, droevig-
idoodsclio dagen dan door de lange dagen
van den zomer, die veel werk geven.
Plotseling weerklinkt de groote bel van
idé brug en opeens wakker geschrikt, komt
Satan, de waakhond, het stroo uit zijn hok
toeencmcnd, uit zijn slaapplaats en antwoordt
toet woedend geblaf.
In de keuken heeft men het geluid vaag
gehoord.-
„Daar .komt iemand!" zegt de tuinman.
^,'t Is me óók ©en uur en een weer voor
bezoek
„Jo bent niet wijs I" antwoordt zijn vrouw,
^,'t Is de wind! Er is niemand!"
Zij waokten een oogenblik.
Opnieuw weerklinkt de bel.
„Men komt miet binnenik 2'al maaté
pens gaan kijken
„Trek jo laarzen aan!"
„Denk je dan, dat ik er op mijn sokken
heenga?"
De voetpaden, vóór het eten nog zonder
sneeuw, zijn er nu geheel mede bedekt, en
langzaam Jegt hij den korten weg af naar
de brug; loopt er over heen en staat voor
het hek.
De bel schommelt nog heen en weer.. De
man ziet in het begin niets.
„Mijnheerklinkt een bedeesd stemmetje.
De man bukt zich.
Op den grond naast het hek, waaraan
het zioh vasthoudt, zit een kind, dat zijn
hand, blauw van koude, naar hem opheft.
„Groote goedheid! Wat doe je daar,
kleine?"
„Ik ben koud, mijnheer!"
„Zobkom maar eerst mee, dan lean je
straks wel eens wat over je komst vertel
len."
Ziende, dat het mank loopende kind tel
kens struikelt, neemt hij het in zijn armen,
en na het hek weer gesloten te hebben,
keert hij naar de keuken terug.
„Dat heb ik gevonden!" zegt hij, zijn
last -_op den grond zéttend.
Een kruisverhoor begint.
Hijgend, verwonderd, vreesachtig, zijn
ocgen dichtknijpend voor het plotselinge
schelle licht en a angegrepen door de warmte,
wil het knaapje glimlachen, barst dan in
tranen uit en zou gevallen zijn, wanneer
de vrouw het niet ondersteund had.
„Wij móeten mevrouw waarschuwen".
De dame is gekomen.
Men heeft het kind uitgekleed.
Zijn mager lichaampje, geheel blauw van
koud© en half bevroren, is bedekt met blauw©
plokken; ,op zijn te kort been een bloederige
wond; een van zijn ooren is half afge
sneden.
Hij wórdt in een groote wollen deken ge-
•wikkeld, naast het groote fornuis gezet-, en
zachtjes, met kleine teugjes, geeft men hem
warmen wijn te drinken.
„Waar kom je vandaan vraagt mevrouw
hem!.
„Ik ben gëvluchtvan de Kolonie
Met een knikken van het hoofd geeft de
tuinman te kennen, dat hij het reeds wist.
„En waarom ben j© gevlucht, stakker?"
^Langzaam* met afgebroken zinnen* som-
