No. 15995.
LEIBBCH DA^BMD, Woensdag1 27 Decoder. Twasda, Blad.
Anno 1911,
Offieieele Kennisgeving.-
FEUILLETON.
Alleen in een groove stad.
Buitenlandseh Overzicht
PERSOVERZICHT.
Earners van Arbeid voor de Bouw
bedrijven, de Textielnijverheid,
de Yoedings- en Genotmiddelen en
de Winkel- en Gi'ossiersbetliüj ven.
Burgemeester en Wethouders van Leiden;
Gezien de wet op de Kamers, van Arbeid
en Let Koninklijk Besluit van 6 Januari
1S9S (Staatsblad No. 20) tot vaststelling
van een kiesreglement voor die Kamers;
Herinneren de hoofden of bestuurders
yan'de navolgende bedrijven;
A.: vertegenwoordigd in de Kamer vin
Arbeid vóór de Bouw bed rij ven:
lo: het bewerken van hout, steen of ma-
talen;
liet leggen van electnsche geleidingen
cf van gas- of waterleidingen;
het schilders-, stoffeerders-, behangers-,
heiers-, stukadoors-, mandenmakers-,
aard werkers- en straatmakersbedrijf
het ontwerpen van en het houden van
toezicht bij het uitvoeren van bouw
plannen;
2o. de boek-, couranten-, steen- en plaat-
drukkerijen en de lettergieterijen;
de boekbinderijen
de cartonnage- en de photographie-
in rich tingen
B. vertegenwoordigd in de Kamer van
'Arbeid voor de T e x t i e 1 n ij v e r h e i tl:
de spinnerijen, weverijen, ververijen,
blëekerijen'en drukslrijen van wol, katoen
of linnen;
de katoenvlechterijen, de nettenmake-
rijen, de brcierijen, de watten-, kapok-,
of veerenbereiderijen, de zadelmakerijen,
de. yellenbloóterijèh, de leerlooierijen en
de' zeemledèrfabrieken;
het vervaardigen- van kleederen, h°eden
of schoenen
de wasch- en strijkinrichtingen en de
kleedervérverijen;
G. vertegenwoordigd in de Kamer van
Arbeid voor deVoédings- enGenot-
middelen:
lo. de brood-, koek-, beschuit-, suiker- en
banketbakkerijen;
de cacao- en de chocolade-, de meel- en
de zuivelfabrieken;
de tabak- en sigarenfabrieken;
de bierbrouwerijen, de jenever- en
likeurstokerijen benevens de mineraal-
waterfabrieken;
de slagerijen;
de zeepfabrieken;
2o. de fabrieken van verduurzaamde
levensmiddelen;
D. vertegenwoordigd in de Kamer vaQ
Arbeid voor de Winkel- on G r o s-
s ie'rsbedrijven:
de winkel en de grossiersbedrijven, voor
zoover die niet zijn of zullen worden ver
tegenwoordigd in een andere Kamer van
Arbeid, waarvan het gebied zich over de
gemeente Leiden uitstrekt.;
aan hun verplichting om vóór 15 Januari
e. k. een lijst of zoo noodig lijsten op te
maken van de namen en de voornamen der
mannelijke en vrouwelijke personen, die in
hun bedrijf binnen het gebied der bovenge
noemde Kamers van Arbeid, welk gebied
zich' alleen over de gemeente Leiden uit
strekt, als patroons of in hun dienst
als werklieden werkzaam zijn geweest
gedurende het laatst verloopen kalender
jaar, voor zooveel de onder A 2o., B, C lo.
en D genoemde bedrijven betreft, of ge
durende het laatste tijdvak van i maanden,
waarin gewerkt is in de bedrijven, genoemd
onder A lo. en C 2o.
en om die l ij s t of 1 ij s t e n v ór 15
Januari e. k aan hun College i n te
zenden.
Onder patroons verstaat de wet de
ho^fd^n of bestuurders van een bedrijf,
waarin ten minste éón persoon boven de
twintig jaar tegen genot van loon werk
zaam is, en allen, die op het beheer der
hoofden f bestuurders toezicht- houden, be
nevens hen, die .door het hoofd of den be
stuurder van een bedrijf in den regel belast
worden met het ontwerpen van wetenschap
pelijke plannen en modellen of met. het dovn
van wetenschappelijke proeven, do procu
ratiehouders, alsmede de personen, .die bij
ontstentenis van het hoofd of den bestuur-
6)
Ofschoon Ralph nu dertig jaar was en
met schilderen nog niet veel verdiende, had.
hij nooit geld ter leen willen hebben en zelfs
zijn familie nooit om geldelijke hulp ge
vraagd. Zonder liun goedkeuring was hij
het pad der kunst opgegaan en hij wilde
dus ook zonder hun ondersteuning leven.
Ja, een kranige jongen! Een beetje droog,
maar toch kranig, en een heldere kop, zoo
dra het maar geen handelszaken gold.
Terwijl Barton den volgenden dag te
Havre boven een courant zat te gapen en.
het uur van middernacht begon te naderen,
kwam hij tot de conclusie, dat het niet on
aardig zou wezen zijn neef, terwijl deze
vanden trein naar de boot ging, aan te
houden en hem mee te nemen naar het
hotel.
Dus toen de trein uit Parijs aankwam,
voelde een der reizigers, een lange, magere,
ietwat hoekige jonge man, in een sjofele
overjas gekleed en zelf zijn valies dragende,
opeens een hand zijn arm stevig omklem
men.
„Hei, Ralph! Je gaat vannacht nog niet
op de boot. Je gaat met mij mee soupee-
ren."
„Jij hier, Charlie? Wat een onzin! Na-
tuurlijk ga ik nu op de boot. Hoe kom je
hier zoo te Havre? Zaken?"
„Dacht je soms, dat ik voor mijn pleizier
hier was? Kom ga mee. Ik ben hier opzet
telijk gekomen om jou op té vangen*"'
der van het bedrijf, dat hoofd of dien be
stuurder vervangen.
Onder werklieden, verstaat dé wet
alle anderen, die tegen génot van loon «in
een bedrijf werkzaam zijn, behalve dege
nen, die geheel of gedeeltelijk gezag over
anderen uitoefenen.
Op die lijsten mogen niet ver
meld worden zij, die gedurende net
laatst verloopen kalenderjaar, waarin in de
onder A 2o, B, C lo. en D. genoemde be
drijven is gewerkt of, voor zooveel de oiider
A lo en C 2o vermelde bedrijven betreft, die
gedurende het laatste tijdvak van 7 maan
den, niet binnen het gebied der bovenge
noemde Kamers van Arbeid hij hetzelfde
Hoofd of denzelfden bestuurder werkzaam
zijn geweest.
Op die lijsten behoeven niet ver
meld te worden zij, die geen ingeze
tenen des Rijks, of geen Nederlanders zijn
of die op den 15den Februari e.k. den leef
tijd van 25 jaren niet zullen hebben bereikt.
Zij, die gedurende het laatstverloopen ka
lenderjaar, waarin de onder A 2o, B, 0 lo
en D genoemde bedrijven is gewerkt, of voor
zooveel de onder A lo en C 2o vermelde bc-
drijveD betreft, gedurende het laatste tijd
vak van 7 maanden, niet in het bedrijf van
hetzelfde hoofd ot denzclfdcn bestuurder
zijn werkzaam geweest, en die aanspraak
kunnen maken om geplaatst te worden op
een kiezerslijst voor bovengenoemde Ka
mers van Arbeid, zijn bevoegd vóór 15 Ja
nuari e.k. aangifte te doen bij Burgemees
ter en Wethouders voornoemd.
De formulierc.n dezer aangif
ten, zoomede dieder 1 ij sten zijn
kostoloos voor belanghebben
den ter Gemeente-Secretarie
verkrijgbaar.
Yooits worden dc hoofden en. bestuur
ders van de. hierboven genoemde bedrijven
er,, vcor zooveel.noodig, aan herinnerd, dat
het opmaken en inzenden der lijsten een
verplichting is, tegen wier niet-nakoming
straf is bedreigd bij artikel 43 der wet op de
Kamers van Arbeid, luidende, als volgt:
„Hij, die wederree !t tel ijk niet
voldoet aan een hem in ©enigen
krachtens do;o Wet uitgevaar
digd e n algemcencn maatregol
van bestuur opgelegde ver
plichting, wordt gestraft mot
hechtenis van ten- hoogste veer
tien dagen of geldboete van te n
hoogste v ij fon zeventig guide n".
Burgosn WothnnH^rs oornoemd,
N. C. DE GIJSELAAR
Burgemeester.
J. H. W. YERZTJL, Loco-Secretaris.
Leiden, 27 Dec. 1911.
Na het gevecht bij Bir-Tobros is er wei
neg nieuws meer van het oorlogster
rein gekomen.
De Turicon hebben in den narcht van 22
op 23 Dec. een aanval gedaan op het Ita
liaansche blokhuis te Benghazi, wertlen
echter teruggeslagen.
De Italianen hadden vijf gewonden.
Uit Bengihasi is bericht ontvangen, dat
de aanval der Turken op de versohansm-
gen met groote verliezen teruggeslagen is.
De Italiaansche vloot voert evoluties uit
voor Durazzo, Valona en Rechadie.
Terwijl alzoo de strijd niet de wapenen
niet bijizonder toeneemt, beginnen de e c o-
nomische maatregelen scherper
te worden.
Naar verzekerd wordt; heeft de regee
ring de sluiting gelast van de Italiaansone
banken en andere soortgelijke Italiaansche
instellingen.
En de Kamer heeft een wetsontwerp aan
genomen, waarbij de invoerrechten op Ita
liaansche goederen op 100 pCt. worden -be
paald.
Deze dingen zullen niet meewerken om
een w.ederzijdsche toenadering te bevorde
ren.
De binnenlandsche toestand in Turkije is
zeer zorgwekkend.
De onderhandelingen over een schikking
tusschen de partijen in de Kamerlijn, mis
lukt.
„Eerlijk waar?"
„Eerlijk waar. Ik heb je ouders giste
ren -gesprokén en zij vertelden me, dat je
hier langs zou komen. Ik heb al eén souper
en een kamer voor je besteld."
Ralph Eollingswcrth weifelde nog. „Wer
kelijk?" zei hij. „Nu, goed, dan zal ik maar
meegaan."
„Best! W-aar is de bagage?"
„In mijn hand. Dacht je, dat ik nog ge
volgd werd door een knecht met één of
meer koffers?"
In opgewekte stemming liepen zij de ver
laten straat door.
„Hoe maakt je vrouw het, Charliè? En
de kleine
„Mijn vrouw en het kleintje maken het
best, dank je. En hoe staat het leven met
jou?"
„O, heel gewoon."
„Dat zegt mij niet veel, in aanmerking
genomen hoe weinig, we elkaar zien. Is
„heel gewoon" goed of slecht?"
„Heel gewoon" beteekent armoede, ver
geleken hij mijn Liverpoolsche bloedver
wanten, en betrekkelijke welvaart voor een
bewoner van de Rue Ravignan."
„Nu, daar je toch in de Riie Ravignan
woont, kan ik dus veronderstellen, dat je
tevreden bent."
„Is een mensch dan ooit tevreden? De
mensch' wordt geboren om ontevreden te
zijn. Wat is het menu van ons souper?"
„Wil dat zeggen, dat je nu van plan bent
eens vertrouwelijk met me te praten?"
„Het wil zeggen, dat ik, nu ik mijn plan
nen door je in de war heb laten gooien,
daar ten minste een goed souper voor tot
loon wil hebben. En het wil zeggen, dat we
vanavond nu eens geen onzin moeten pra-
Men vreest er een staatsgreep ten voor-
deele eener reactionaire politiek.
Zansoer schijnt weer een T urkach
succes te zijn.
In Konstantinopel is officieel liet bericht
gekomen, dat de 'ongeveer 20 K.M. westelijk
ian.de stad Tripolis aan zee gelegen plaats
Zansoer door de Turken veroverd werd,
waarbij dc Italianen zware verliezen gele
den zouden hebben. De opperbevelhebber
in Tripolis seinde, dat de Italianen getracht
hebben, een Turksche telegraaflijn in de
nabijheid van Zansoer te vernielen, doch
dat zij ten gevolge van den tegenstand der.
Turken en Arabieren naar Zansoer moesten
terugtrekken. Den volgenden dag vielen de
Turken en Arabieren Zansoer aan. .De Ita
lianen moesten de stack ontruimen. Hun
dooden bedroegen 48, waaronder 3 officie
ren, terwijl zij meer dan 300.gewonden had
den. Aan Turksche zijde vielen 9 man en
40 gewenden.
Overigens is er weinig nieuws in het bui
tenland. De Kerstdagen vormen een
kleine pauze in het openbaar leven.
Als belooning voor zijn diensten bij de
Marokkaansche onderhandelingen heeft de
Duitsche Keizer aan v o n Kid e r-
leri Wachter de orde van den rooden
adelaar 1ste klas met de briljanten geschon
ken.
De oude Oo s t e n r ij k s c h e Keizer
Frans Jozef maakt het best. Zijn ge
zondheidstoestand is zeer gunstig; de ver
koudheid is weg en het hoesten heeft opge
houden,
Uit Engeland komt het bericht dat
de staking te Dundee is „bijgelegd, nadat
van weerszijden cenige concessies waren
gedaan. -Er heerschte groote vreugde in de
stad, toen deze tijding bekend werd, daar
de staking een ernstige belemmering .was,
ook voor die takken van handel en nijver
heid, die er slechts zijdelings in betrokken
waren.
De politieversterking is weder heenge
gaan en ook de militairen zijn* reeds naar
hun garnizoenen vertrokken.
Ook te Newcastle is de staking der kar-
revoerders bijgelegd. De arbeiders hebben
een kleine-loonsverhooging gekregen en dc
patroons hebben beloofd, dat er geen
slachtoffers zullen vallen en dat zij aan de
grieven der arbeiders binnen drie maanden
te gemoet zullen komen.
P e r z i heeft de Russische eischen in
gewilligd zooals men weet en daarmee heeft
het feitelijk meteen van zijn onafhankelijk
heid afstand gedaan.
Uit Tabris komen berichten waaruit blijkt
van de haat tégen de Russen en hun onmcc-
doogend optreden.
Êen telegram^ te Teheran ontvangen van
den gouverneur van Tabris, behelst, dat Je
Russische troepen daar vrouwen en kin Ie
ren 'in koelen bloede afmaken. Hij schatte,
dat èr reeds 500 Perzen door de Russen wa
ren gedood.
Het Petersburgsche Telegraaf agentschap
verneemt uit Pzjoelfa, dat daar een regi
ment infanterie is aangekomen en dat twee
regimenten infanterie met drie sotniën ko
zakken en twee batterijen veldgeschut naar
Tabris zullen vertrokken.
De door den Russisohen consul-generaal
tot medeneming der lijken van vier geval
len Russische soldaten afgezonden troepen.
afdeeJing heeft de lijken geheel verkoold
gevonden.
Het totale verlies aan dooden, gewonden
en vermisten bedraagt t-ot nog toe ongeveer
100 man.
De bevolking is tot uitlevering van alle
wapens aangemaand. Daarentegen protes
teert de Russische consul-general te Tabris
tegen de lasteringen, welke tegen de Rus
sische troepen uitgestrooid zijn. De Russi
sche troepen hebben de vreedzame bevolking
ontzien, ofschoon de fidais de Russische ere-
wonden wreed behandeld en de lijken ge
schonden hadden. Een Russisch officier,
vorst Wakhwakhof, is ook op verraderlijke
wijze gedood.
Dat de Spanjaarden er nog altijd niet
in geslaagd rijn het Rifgebied in Marokko
tot rust té breügen, .blijkt weer uit de vol
gende tijding.
Ambtelijke berichten uit Melilla behelzen^
•ten. Je zou je anders al heel gauw geroepen
voelen me te vertellen, dat ik verbazend
knap ben en dat je verwacht, dat ik-lid van
de Royal Academy zal worden."
„Bescheiden mensch! Hij wil niet gepre
zen worden."
„Je begrijpt mijn beweegreden veTkeerd
Ik ben alleen maar tegen beleefdheidsleu
gens. Jij kunt over het onderwerp „kunst"
niet eens jokken, omdat je er niets van af
weet. Maar gelukkig weet je toch nog meer
dan de meeste menschen; want je weet,
dat je er niets van weet. In een opwelling
van oprechtheid heb je gezegd, dat je alle
mogelijke schilderijen eender vindt."
„Behalve de Oude Meestersviel Bar
ton hem lachend in de rede. „Ik zei' „be
halve de Oude Meesters."
„Die je belachelijk vond. O ja, dat herin
ner ik me. Charlie, ik houd van je om je
heerlijke oprechtheid. Is dit je hotel? Ga
dan naar binnen om me te ontvangen."
Het souper was tamelijk goed, de wijn
was uitstekend en de sigaren waren van
Barton zelf.
„Zulke tabak," zei de schilder, „zou me
bijna hebben verzoend met Liverpool. Maar
vertel me eens, hoe zagen mania en papa
er uit? Waar heb je hen gezien?"
„Ik zag hen in Londen, in het Oriéntal-
Hotel. Zij dineerden er met mevrouw Lee."
„O, dat mensch met dien korten hals en
al die juweelen. Die herinner ik me. Was
Alice er bij?"
„Neen; het was de avond, waarop ik
hierheen vertrok. Ik was er alleen. Dat is
te zeggen..." Hij dacht even na en zei toen
stuursch: „Ik heb me dien avond aange
steld als een ©zei... onder ons gezegd en
gebleven*"'
dat. gisteren 5 kolonnes gelijktijdig de Rif-
kabyen hebben aangevallen. Dezo zijn, na
hevig tegenstand geboden te hebben, de
Kert weer overgetrokken, daarbij dooden,
wapens en schietvoorraad achterlatende en
onder zeer groote verliezen.
Aan Spaansohe zijde werden 2 soldaten
gedood, 3 (kapiteins en 36 soldaten gewond.
Dc kans op een schikking tusschen dé
strijdende partijen in China wordt, met
den -dag geringer. De revolution na ire ge
delegeerden blijven hardnekkig d-e instel
ling der republiek eischen en Joean Sji
Kai blijft even halsstarrig vasthouden aan
do monarchie.
Het aanbod van het presidentschap der
republiek moét hij van de hand hebben
gewezen .met de opmerking ;,Als ik mijn
toestemming gaf. tot dc uitroeping der re
publiek zou ik voor geheel China als leu
genaar staan."
Wanneer dc conferentie tof geen resul
taat' mocht leiden, ondanks de niet-offi-
cieelc waarschuwing vim de mogendheden,
dan zouden (deze in een moeilijk parket
komen. ,,Er staan", zoo zegt de „Times"-
correspondent, ,,twec wegen voor haar
open. Houden zij zich onzijdig, dan ontstaat
er gevaar voor ernstige financïéele moei
lijkheden te Sjanghai, voor anarchie in de
noordelijke provincies, vcor ongeregeldhe
den in de hoofdstad en voor'de'opheffing
van een geordend bestuur.
Steunen de mogendheden daarentegen
dc régeering, dan halen zij zich.de woede
-der revolutionnairen op den hals en zullen
cleze niet nalaten zoo luide mogelijk te vér
kondigen, dat dc eischen van het meest
ntielligenfce deel der Chineezen geïgnoreerd
worden en dat de mogendheden de partij
van de tirannen en verdrukkers hebben
gekozen.
Yöor dc vreemdelingen is de toestand
allesbehalve gunstig.
Een Chrislcnsoldaat, die uit Sian-Föc was
gevlucht, heeft medegedeeld, dat de ge
neraal van de hoofdstad van Sjénsi, die in
dertijd deel heeft genomen aan den Boxer
opstand, op 17, 18, 19 en 20 November
allo buitenlanders cn Mandsjoes heeft la
ten vermoorden.
Te Peking is alles rustig, ofschoon de
rcgcering geen middelen m?cr bezit om den
strijd voort tc zetten. Dc weinige provin
cies,. die de regecring trouw zijn gebleven,
worden door den ministerraad onder Joc-
ansjikai bestuurd. De Mantsjocrijschc par
tij heeft het op het leven van Joeansjikai
voorzien, omdat zij gelooft, dat hij zich bij
een overwinning tot dictator zal opwerpen.
Het, resultaat van de onderhandelingen,
tusschen de regeering en de revolutionnai
ren is onzeker. De buiten!andsche koop
lieden geven den revolutionairen den raad
om bij den eisch tot onttroning van de
dynastie tè blijven, daar deze geen van
haar beloften gestand doet. De regeerings-
troepen worden slecht betaald en strijden
met tegenzin. De revolutionnairen zijn in
.het bezit van bijna alle wapenmagazijnen.
Iiv Mantsjoerije heerscht rust,-Op-de gis
ting in Mongolië slaat de Chineesche ré
geering weinig acht. In Thibet moét dc
Dalai Lama de macht weer in handen
hebben weten te krijgen.
In een driestar De Slavische Stam
zegt „De Standaard":
Het antwoord van den Minister liet toch
uitzicht, dat er toch iets voor het onderwijs
in de talen van den Slavischen stam zal
gedaan worden.
Dit verheugt ons.
Toch ontgaat het ons, wat op dit oogen-
blik de zaak nog ophoudt. Dat eerst nader
advies van de heeren Curatoren en van de
Letterkundige faculteit tc Leiden zal zijn
in te winnen, is duidelijk. Hierop werd in
de Kamer dan ook door dokter Kuyper ge
wezen.
Doch nu opperde de 'Minister twijfel, of
het wel denkbaar was, dat een Nederlander
het Slavisch goed in zich zou kunnen op
nemen. Dit gaat uit van de onderstelling,
dat het denkbeeld door den interpellant
gebonden was aan een bepaald persoon.
Dat echter is slechts in zooverre waar, dat
„Wat zeg je daar?"
„Luister... Maar het blijft heeiemaal on
der ons, hoor."
„Natuurlijk."
„Nu dan, eigenlijk was ik niet alleen. Ik
had een meisje bij me. Maar ik geef je er
mijn woord van eer op, kerel, dat het
heelemuaJ in den haak was. Nog meer, het
staat bij mij vaat, dat het een. fatsoenlijk,
meisje was. Als ik dat niet had geloofd,
zou zij er niet zijn geweest, en ik zou niet
in zoo'n weergausch moeilijk parket zijn ge
raakt. Ik zal je precies vertellen hoe het
gegaan is. Ik kwam haar op straat tegen.
Ik kende haar heeiemaal niet; maar zij zag
er zóó diep ellendig uit, dat ik dacht, dat
zij zelfmoord ging plegen, en dus sprak ik
haar aan en vroeg of ik haar met iets kon
helpen. Eerst bedankte zij mij, maar na een
minuut of twee, drie, zag ik haar weer;
„zij zocht naar me", zei zij, „want zij was
eigenlijk veranderd van idee, en zou als
het kon heel graag tien gulden leenen."
„Geen kleinigheid!"
„Ja, 't is wel een beetje brutaal. Maar
met dat al heb ik het haar toch gegeven."
„Je hebt het haar gegeven Je hebt haar
tien gulden gegeven? Waarom scheepte je
haar niet af met twee kwartjes bijvoor
beeld?"
,,'t Was geen meisje, waaraan je twee
kwartjes kon geven. Zij sprak als een dame
en was gekleed als een dame. Ik wil daar
mee niet zeggen, dat zij rijk gekleed was,
maar zij zag er dood en dood fatsoenlijk uit.
't Was juist, omdat zij netjes en met zorg
gekleed was, dat haar uiterlijk zoo'n in
druk op me maakte."
„Och kom," zei de artist met meer be
langstelling.:
dé gereedheid van een candidaat aanleiding
_to<fc. het__opperen van het denkbeeld gal.
Maar-natuurlijk beheers'cht dit de zaak niét.
"Acht de Minister het beter een Rihs of Pool
of Czech te nemén hij uoe Het. Zoo hefc
vak er maar komt.
Toch ging wie met het oog op den aan
gewezen canöidaat de zaak bcr.praik, nvt
over één nacht ijs.
Wie toch beter dan prof. Kern zal hier
te lande het goval beoordeelen kunnen, en
deze was er beslist voor. Iels, waar dan
nog bijkomt dat de bedoelde candidaat
lange jaren te St.-Petersburg doorbracht,
en van daar uit door leden der Keizerlijke
Academie van Wetenschappen dringend
was aanbevolen.
In „D e Hervormïn g", het week
blad van den Protestantenbond, schrijft dr.
Hoog, uit Nijmegen, naar aanleiding van
een artikel van dr. Slotemaker de Bruine
in „S te m men v o o r W a a r h e i d e n
V r e d e". De heer Hoog citeert de vol
gende uitlatingen van dr. S. d. B-
„Als zij (de Kerk) het sociale leven niet
verstaat, spreekt het vanzelf, dat wie voor
uit willen, los van haar worden en straks
haar verlaten", of wat verder: hetgeen m
het buitenland wordt gedaan, zou dan ook
in Nederland den weg kunnen wijzen, hoe
men brcede volksscharen weder voor de
Kerk, dus voor het Evangelie, dus voor
den Heer kan winnen". En aan het einde:
„'k'Zcu zeer dankbaar zijn, als de cijfers
in dit artikel .ook anderen aan hét dénken
brachten en bewogen in hun'hart; als door
mij genoemde .maatregelen werden bespro
ken cn beoordeeld, zelfs al werden ze ver
oordeeld,.. Als wij maar aanvatten in Gods
naam... Als er maar bij gezegd Wordt wat
wel moet."
En hij schrijft dan:
Ik onderstreep slechts"-enkele volzinnen!
Nu stel ik mij voor, dat het stuk van dr.
SI., met zooveel enthusiasme geschreven,
wordt ter lezing gegeven aan iemand, die
in ons land maar weinig thuis is, die heeie
maal onbekend, is met orthodoxe kerkma-
nieren; hem wordt medegedeeld, dat èn de
schrijver van dat stuk èn de redacteur van
het tijdschrift, dat de studie opnam, zoo
ongeveer in denzelfden tijd, waarin dat
stuk in bewerking was, als leden van den
Utrechtschen kerkoraad hebben meegehol
pen aan de afwijzing van een verzoek van
ruim 1100 vrijzinnigen om een vrijzinnig
predikant, en alzoo aan die 1100 weer een
stootje hebben gegeven om de Kerk te ver
laten dan kan ik nnj van zoo iemand
slechts dezen uitroep van verbazing denken:
„Och, kom ben je nou gek."
De geldkwestie is niet de voornaamste
kwestiemaar die is er toch ook; ze is deze:
Te Utrecht wordt een hoofdelijke omslag
geheven;hot is mee daardoor, dat de be
zoldiging van de 13de predikantsplaats
wordt-gevonden zou het ver van de wer-
kelijikhsid^zijn, wanneer we stellen, dat die
1100 vrijzinnigen zoo ongeveer het trakte
ment betalenToch is hun ten antwoord
gegeven: Neen! betalen moet ge wel, maar
ge krijgt er niets voor, want ge zijt het,
met ons niet eens wij hebben de meerdir-
heid en voorzien niet in behoeften, die de
onze niet zijn. Zou' het groot wonder zijn,
als dis vrijzinnigen, een dergelijke behan
deling eindelijk moede, aan de kerk den
rug toekeerden? Als zij heengegaan zijn.
kan men wel in den lande gaan roepen:
Wat moet er toch gedaan worden om dien
uifctooht uit de Kerk tégen te gaan, kan
men wel de aandacht vestigen op „Frater-
nités" in het buitenland, om te weten „hoe
men breede volksscharen voor de Kerk zal
kunnen terugwinnen", maar dan ikrijgen
zulke woorden tooh op z'n zachtst geoor
deeld een zeer eigenaardigen klank. Hier
rijn er nu ruim 1100, die niet voor de Ker'c
behoeven gewonnen te worden, die de Kerk
liefhebben en niet wegloopen voox dsn
hoofdelijken omslag, hoewel hun geld wordt
besteed, zóó, dat zij er rui ets aan hebben
hier zijn er nu ruim 1100, die alleen niet
met geweld van de Kerk moeten vervreemd
worden en terwijl ge bezig zijt.uw artikel
te schrijven, smijt ge hun de deur voor den
neus dichtDeze kwestie is van veel groo-
Dus ik sprak haar aan. Ze _ei, dat zij
actrice was of journaliste, 't Is me later ge
bleken, dat zij meer actrice dan journaliste
was. Zij heette Irene Thorpe en was in een
haohelijken toestand. Zonder werk en dus
zonder verdiensten en juist op straat gezet
door de hospita van haar pension, omdat
zij haar niet kon betalen. Ik had haar naar
haar omnibus willen brengen, maar toen
wij langs het Oriental-Hotel kwamen,
vond ik eigenlijk, dat. ik haar wel kon vra
gen om wat te gebruiken. Let wel, ik zeg
volstrekt niet, dat ik haar niet aardig
vond; integendeel, zij interesseerde me bij
zonder, maar wij hebben geen enkel woord
gewisseld, dat mijn vrouw niet had mogen
hooren. 't Was Keel dwaas van me, maar
dat is ook het ergste, wat er van gezegd
kan worden. Ongelukkig Weef het niet bij
die eene dwaasheid. Zij wist niet waar zij
dien nacht haar hoofd -zou neerleggen en
dus besprak ik voor haar een kamer in het
hotel."
„Lieve hemel, waarom juist in het Orien
tal-Hotel V'
„Waarom? Eenvoudig omdat we er nu
eenmaal waren en omdat zij doodmoe, was.
Ik ging om negen uren weg, maar ik zorgde
voor een kamer. En toen zonden wij haar
gewezen hospita het geld, dat zij haar schul
dig was: zij kon haar bagage niet krijgen,
voordat die rekening betaald was. Daarom'
had zij tien gulden noodig gehad."
„En betaalde zij die rekening ook van dei
tien gulden, die je haar hadfc gegeven?"
(Wordt vervolgd.)
