laEIBSCJH Wossasdag1 15 November. Tweede Blad.
Anno 1911.
Buitenlandseh Overzicht.
Tweede Kamer.
FEUILLETON.
Valsclie en ware liefde.
Koning George van Engeland is
toet zijn gemalin naar Indic vertrokken om
te Delhi met een schittering van Oostersche
.weelde te worden gekroond. Aangezien de
huidige techniek geen afstanden meer kent,
zal de Koning onderweg steeds met Enge
land en de leidende personen in verbin
ding blijven.
Het eerste telegram, dat bij aan boord
ontving, was een heilwensch van de troe
pen in het kamp van Aldershot, die* onmid
dellijk in de hartelijkste termen beantwoord
werd.
Daarna kwam allerlei nieuws uit Londen,
O. a. de benoeming van Bonav Law tot lei
der der unionisten en vervolgens een mede-
deeling omtrent het doen en laten van de
kinderen.
Zoo zullen de koning en de koningin ge
durende den loop van de reis geregeld op
de hoogte worden gehouden van al hetgeen
hen interesseeren kan. Al de ontvangen
telegrammen worden gedrukt en eiken dag
zal aan boord van de Medina" een cou
rantje verschijnen met het nieuwste nieuws
uit Engeland en tfe rest van de wereld.
Over staatszaken zal de koning direot
kunnen telegrapkeeren aan den eersten mi
nister en de leden van de comraisie, aan
welke gedurende zijn afwezigheid de func
ties van de Kroon zijn opgedragen.
Dat verschillende staatshoofden den ko
ning op zijn reis beleefdheden zouden be
wijzen was te verwachten.
Arriaga, de president van de Portugee-
sche republiek, heeft hem uit eigen naam
en dien van zijn landgenooten per draad
loos telegram hartelijke groeten toegezon
den en een voorspoedige reis gewenscfrt en
de Porte heeft bevolen, dat zoolang de.
Medina" zich in de Roode Zee bevindt, de
thans gedoofde lichten weder branden zul
len.
Frankrijk zit met zijn buskruit*
kwestie. De interpellatie hierover in de
Kamer is gisteren afgeloopen.
Minister Delcassé -deelde mede, welke
maatregelen hij ten opzichte van het kruit
had genomen sedert hij minister was ge
worden. Proefnemingen hadden aange
toond, dat het kruit van de „Liberté" be
waard kon blijven en geen gevaar oplever
de. Bijna alle voorraden, die eenigszins ver
dacht waren, zijn thans opgeruimd, de an
dere zullen zoo spoedig mogelijk door nieuw
kruit vervangen worden.
De ramp van de „Liberté'' was niet te
voorzien geweest, daar toen nog niet bekend
was hoe groot het gevaar was, dat het kruit
B oplevert.
Delcassé besloot zijn rede met een herin
nering aan het heerlijk ontwaken van het
land, teen het zag wat de vloot geworden
was in de handen van bekwame chefs.
Het begreep, dat het nu eindelijk bij
machte was, zijn levensbelangen in de Mid-
clellandsche Zee behoorlijk te doen gelden.
Het land zou op dit oogenhlik een woord
van ontmoediging of eon gebaar van over
gave niet begrijpen.
Deze woorden werden langdurig toege
juicht.
De Kamer nam daarop een motie aan,
besluitend tot het zenden van een brief van
rouwbeklag aan de familie van ds slacht
offers van Toulon en waarin verder wordt
verklaard, dat de Kamer akte neemt van de
verklaringen der regeering, vertrouwt, dat
deze z«al weten uit te maken, op wie de
verantwoordelij kheid voor het gebeurde
rust en dat zij deze behoorlijk zal straffen
en verder door verbetering van de wijze
van fabricage, aanneming en toezicht een
herhaling van een dergelijke rairj zal weten
te voorkomen.
Het gedeelte van de motie, waarin ver
trouwen in de regeering werd uitgespro
ken, werd aangenomen met 403 tegen 91
stemmen en daarop de goheele motie bij
(bandop-stcken.
Gisteren namen wij een telegram op,
waarin werd meegedeeld, dat prinses
Louise haar proces tegen den Bel
gischen Staat over de nalatenschap
van haar vader, Koning Leopold, in de
hoofdzaak had verloren.
Alleen de aan de stichting van Nieder-
füUbaoh toegekende voorwerpen en meube
len,. ter waarde van 1,500,000 franken, zul
len het eigendom worden van prinses Louise
en prinses Stephanie. Ieder van haar zal
de helft verkrijgen, krachtens het vonnis,
waarin verklaard wordt, dat de zaken deel
uitmaken van de erfenis. Prinses Clemen
tine, de jongste dochter des Konings, ver
leden jaar getrouwd met Prins Victor Bona
parte, had afstand gedaan van alle aanspra
ken. Het proces liep over een bedrag van
meer dan 50 millioen franken.
De vijandelijke houding van den Rijks
kanselier tegen de conservatieven, gebleken
bij de Marokko-debatten, ©n de strooming
in Du i t s c,h 1 a n d naar links., hebben de
agrariërs bang gemaakt voor een geliefd
idee, de scheep vaarttoll en. Hun
orgaan ,,de Tageszeitung" begint daarom
de stemming maar weer eens op te warmen.
Het blad schrijft: De Pruisische regec-
ring heeft zooveel ingewilligd als maar
eenigszins mogelijk is. De principioele aan
hangers van de sdheepvaarttollen hebben
eisehen laten varen, die geheel gerechtvaar
digd en doelmatig waren. Indien de tegen
standers van de onwerpen onbevangen zijn
en de waarheid recht laten wedervaren,
moeten zij toegeven, dat aan de wet vanaf
hun standpunt zoogenaamde gift tinken'*
zajn uitgebroken. De wet zal natuurlijk eerst
van kracht kunnen zijn, indien de onder-
handelinge-n met Oostenrijk, Nederland m
Zwitserland zijn afgesloten. Dat is echter
niet de zaak van den Rijksdag. De Rijksdag
kan heb ontwerp, zooals het is, met een goed
geweten aannemen. Ja, zij moet het doen,
niet alleen in het belang van de gemeen
schap en liet. ikanaal, maar ook in het be
lang van de rivier- en kanaal-scheepvaart.
De Portugeesche royalisten la
ten zich niet afschrikken. Zij blijven
om het zoo maar eens uit te drukken
diligent. Zij geven thans het volgende pro
gramma uit van hun werkzaamheden.
Zoodra n.l. de weersgesteldheid het toe
laat, zullen d(e operaties hervat worden.
Tegenwoordig staat het geheele land on
der water. Intussclien worden alle voorbe
reidingen getroffen om ditmaal van een
succes verzekerd te zijn.
Prins Miguel van Braganza, dc zoon
van den troonpretendent don Miguel, is
naar Parijs en Londen gereisd, waar het
hem gelukt is nieuwe leeningen tot een
bedrag van 24 millioen gulden te sluiten.
De terugbetaling van deze schuld is door
rijke Portugeesche royalisten, die in het
buitenland wonen, gewaarborgd.
Een deel van deze som is voor den
aankoop van wapens, munitie, twintig
Maxim- en dertig veldkanonnen, 1600 paar
den en vijf muilezels bestemd.
Het royalistische comité koopt in den
laatstcn tijd in de verschillende deelen van
Galicië kleederen, dekens en andere zaken,
noodig voor de a.s. wintercampagnc.
Van de nieuwe leening wordt de laat
ste termijn afbetaald van de drie royalis
tische „oorlogsschepen."
De Portugeesche regcering echter be
schouwt dezen tweeden inval als niet zeer
ernstig. Zij rekent op den trouw van haar
troepen, vooral omdat de eerste inval met
zoo'n mislukking voor de royalisten ge
ëindigd is. De militaire autoriteiten trek
ken thans alle troepen naar Lissabon terug,
in plaats van de grenzen te versterken, om
hierdoor de royalisten verder het land in
tc lokken en groote kosten te vermijden.
De republikeinen zijn overtuigd, dat dc
royalisten e enige steden zullen innemen.
Deze steden zullen heroverd worden en dan
zal men de royalisten kunnen verhinderen
naar Spanje terug te keeren.
De tweede inval zou in de tweede helft
van November plaats hebben.
Wc zullen afwachten.
De ontwikkeling der gebeurtenissen in
China wordt.de laatste dagen met bij
zondere spanning gevolgd.
Een Keizerlijk besluit is uitgevaardigd,
waarbij Joeansjikai bevolen wordt voor het
welzijn van liet land liet ambt van eerste
minister te aanvaarden.
Een tweede besluit beveelt den onder
koningen en gouverneurs van alle provin-
cies vertegenwoordigers te kiezen, ten ein-
de dezen ter beraadslaging over de aange
legenheden van den Staat naar Peking af
tc vaardigen.
Men meent te w eten dat Joeansjikai naar
Peking de geheime onderwerping mede
bracht van generaal Li, den leider der re
bellen. Ook de Pekingsche correspondent
van de New-York Herald seint dit, er bij
voegende, dat Lijoeanhoeng aan Joeansji
kai geschreven had, dat hij bereid was met
Joean samen te werken en onder hem te
dienen. Andere hoofden der opstandelingen
zouden Jocan mede hun steun hebben toe
gezegd.
De Mantsjoes geloovery dat Joeansjikai
dc Mantsjoe-dynastie zaljkunnen redden,
doch hooggeplaatste Chiileezen deelen dit
geloof niet. i
Volgens; een bericht uié Peking aan de
Times is bij keizerlijk besluit opnieuw aan
Joeansjikai" een buitengewone macht ver
leend. Het geheelc Noorderleger, dc kei
zerlijke lijfwacht daaronder begrepen, wordt
onder zijn opperbevel geplaatst.
Uit Sjanghai verneemt de Times", dat
de Engelsche gezant en de consul-generaal
verzet aangeteekend hebben tegen een on-
noodige en zelfs gevaarlijke landing van
vreemde troepen, welke landing aanbevolen
was door de huitenlandsche vlootvoogden,
ook door den Engelschen admiraal Winsloe.
De Duitsehers en Japanners willen hun
troepen landen, wat de bedenkelijkste ge
volgen zou kunnen hebben.
Uit Honkong verneemt de ,,New York He
rald," dat de ergste anarchie te Kanton
heersclit. Veertigduizend zeeroovers zijn
daar in de laatste dagen aangekomen en
hebben erg huisgehouden. Velen werden
ontwapend, doch de overigen vielen politie
posten aan, vernielden deze en bedreven
allerlei' geweldplegingen.
Niettemin schijnt er eenige hoop, dat er
een basis wordt gevonden voor onderhande
lingen.
Ondertusschen begint de Chineesche re
geering danig te sukkelen met geldgebrek.
De buitenlandsch'e kapitaalverstrekkers
houden zich op een afstand. Men vreest dat
de maandelijksche rentebetaling van 69,000
pd. st. voor de 16,000,000 pd. st. groote En
gel sch-Duitsche leening van 1898, die den
5den December verschuldigd is, de eerste
door China niet-betaalde schuldige som zal
zijn, aangezien de likin-kantoren, welker
ontvangsten de rentebetaling waarborgen
zich in handen van de opstandelingen be
vinden.
Kiesrechtdebat.
In zijn gisternamiddag voortgezette rede
zei de heer Troelstra hog van een
liberale concentratie geen heil te verwdfeh-
ten, omdat de inzet daarv^nL, niét is het
algemeen kiesrecht, maar bet veroverëH
van het regeerkaste-el op de rechterzijde.
In dit verband bracht spreke c hulde aan. de
vrij-liberale partij, die, zooals zij trouwens
altijd doet, d'uidelijk en klaar voor haar
meening is uitgokomen en evenmin van
zulk een concentratie gunstige verwachtin
gen had. Beter achtte hij het, dat de demo
craten ter linkerzijde toenadering zochten
tot de democraten der rechterzijde, ten
einde ter zake van het kiesrecht tot een
vergelijk te komen. Dit is niet onmogelijk,
waar men immero bijv. in Katholieke krin
gen een eenigszins toenaderender stand?
punt tegenover het algemeen kiesrecht
blijkt in te nemen. Alleen ducht men in die
kringen behandeling van het vraagstuk uit
vrees van ruzie in de coalitie. Maar overi
gens wordt bij alle partijen neg te veel
kracht en eenheid' gemist te dezer zake,
dan dat de sociaal-democraten de parlemen
taire afwikkeling van het vraagstuk zouden
kunnen afwachten.
Spr.' ontwikkelt verder de stelling, dat
wij, wat het algemeen kiesrecht betreft,
met de thans ondernomen Grondwetsher
ziening niet veel verder zullen komen dan
met die van 1885.
Wat de politieke gevolgen van de kies
rechtbeweging aangaat, die zullen moeten
afgewacht worden in concrete voorstellen
omtrent het kiesrecht. De S.-D. A.-P. heeft
op het oogenblik niets anders te doen dan
de kracht in ons volk te versterken, opdat
men ga inzien, dat algemeen kiesrecht is
een politieke noodzakelijkheid.
De Kamer spreke zich thans duidelijk uit.
Na de rede van den heer Troelslra werd
van de gereserveerde tribune
luid' geapplaudisseerd, waarna de Voorzit
ter de ontruiming van die tri
bune gelastte.
Het verdere gedeelte van den middag
ging de Kamer afd'eelingsarbeid verrichten
en werd de vergadering omstreeks drie
uren verdaagd tot hedenmorgen te elf uren.
In het Kameroverzicht van „De Nieuwe
Courant" lezen wij omtrent de tribune-
ontruiming:
De gereserveerde tribune zorgde voor
het sloteffect een zeer .ongewoon. Van
een troepje jongelui, daar gezeten, klapten
er een paar tamelijk luid in cH; handen,
waarop de Voorzitter onmiddellijk last gaf
lot ontruiming. Men zag toen zeer lang
zaam door de Kamerboden achtereenvol
gens al de bezoekers, schuldigen en on-
schuldigen, van de gereserveerde tribune
verdrijven; mannen, vrouwen en kinderen,
zoete maagdekens en nobele grijsaards (on
der wie zelfs de eerwaardige habitué)
niemand werd gespaard!
De publieke tribune zag het met fier
leedvermaak aan. Zij voelde zich de éli^e.
Zij had haar hartstochten beheerscht; het
was de bevoorrechte klasse aan den over
kant, die zich had vergeten. Leve het al
gemeen kiesrecht
Jammer, dat zij zoo kort van haar trots
mocht genieten. Nauwelijks was de gere
serveerde tribune ontruimd, of de Voor
zitter sloot, wegens het sectie-onderzoek,
de vergadering.
Toen moest de publieke tribune óók
gaan. Die van de gereserveerde waren nog
nauwelijks buiten. Zij zagen die van dc
publieke zich over het Binnenhof versprei
den op hun beurt met leedvermaak.
Er waren er in de zaal, die zich af
vroegen of op d i t oogcnblik niet veel
meer een bedreiging met ontruiming dan
een bevel op haar plaats geweest ware.
Maar dat doet niets af aan de waarde van
het sloteffect voor den heer Troelstra.
In dat van „De Telegraaf":
De dag zou volkomen emotieloos verloo-
pen zijn, ware het niet, dat aan het eind
een verrassend incident plaats greep. In
de zeer rustige Kamer, met minister
Heemskerk aan de regeeringstafel (de so
cialistische spreker had opgemerkt, dat hij
deelneming der Regeering" aan het debat
niet noodzakelijk achtte en een beslissing
wilde, niet be-invloed door het kabinet),
en met dr. Kuypcr inééngedoken klis
terend in z'n nabijheid, had de heer TioeL-
stra z'n kalme rede gehouden'. Maar tegen
het ëiiTcFzwol z'n sténi wat aan. De pero
ratie: En ziet, onmiddellijk na den slot
zin, toen dc lieer Troelstra uitgeroepen
had: „Gij kunt ons hier de nederlaag toe
brengen, maar dc arbeiders-klasse en de
zaak voor het kiesrecht zullen er des te
sterker door worden," klónk van dc ge
reserveerde tribune (waar den gehee-
len dag* een aantal Amsterdamschc so
ciaal-democraten aanwezig waren) een zéér
luid applaus, dat klaterend door de stille
Kamer ging. De voorzitter, die ju is t op
het punt stond de vergadering
te sluiten, gebood onmiddellijk de ont
ruiming der gereserveerde tribune. Dc Ka
merboden klommen de trappen op en dre
ven de zeer vele bezoekers naar buiten.
Toen daï gebeurd was slootdevoor-
zi 11 e r d e vergadering. Het incident
wekte veel sensatie. Zoo iets is in ons par
lement een groote zeldzaamheid. Het is nog
eens gebeurd, in 1898, (toen echter met dc
gewone publieke tribune) en, merk
waardig genoeg, ook tijdens een rede van
mr. Troelstra, maar de president, mr.
Gleicliman, liet de tribune toen ontruimen
na herhaalde manifestaties van
het publick. Gisteren deed de voorzitter
liet, zonder waarschuwing, onmiddellijk.
Blijkbaar achtte hij een kras optreden noo
dig, waar het hier niet dc gewone publieke,
I maar de gereserveerde tribune be
trof, personen dus, die met een specialen
toegangskaart, door Kamerleden verstrekt,
de vergadering bijwonen, en wellicht ook
in verband met gebeurtenissen van den
laatsten tijd, o.a. de betooging tegen den
heer Lohman op het Binnenhof. Het is
overigens geen gewoonte, om direct tot
ontruiming over te gaan. Toen verleden
I jaar de heer Van Doorn zijn interpellatie
over.de Borronic.us-encycliek hield, werd
hij ook toegejuicht, en dc voorzitter waar
schuwde alleen. En in den nacht van Staal
liet dc zéér strenge en vormelijke presi
dent Röell ook het applaus .eenmaal zonder
ontruiming toe. En zoo moesten dan gis
teren een heelc serie dames, die toch
heusch niet hadden geklapt, ook de tri
bune verlaten.
Ze deden het gewillig.
Goed, dat het geen suffragettes waren.
,Want dan hadden we grappen kunnen be
leven
In dat van de „Nieuwe Rotterdamsche
Courant":
Aan liet slot van de rede klonk aan cfe
gereserveerde tribune een luid applaus. De
voorzitter liet terstond deze tribune ont
ruimen. Ook eenige dood onschuldige dames
werden-van haar plaatsen verjaagd. Ter
stond daarop werd als te voren afgespro
ken was de vergadering gesloten. Dit
maal heeft .de president misschien wat
heel krachtig ingegrepen. Echter dient niet
uit het oog te worden verloren, dat vlak
vóór het einde van de vergadering een
waarschuwing zonder meer niets zou hebben
uitgewerkt (preventieve werking had voor
o'ezo vergadering de ontruiming overigens
evenmin), en dat niet onwaarschijnlijk de
j lieer Van Bylandt met dubbele nauwlettend
heid zijn aandacht wijdt aan dé bijvalsbe-
tuigingen of uitroepen van afkeuring van
het publiek sinds een staatsman als de lieer
Do Savórnin Lohman door datzelfde pu-
I bliek bij het verlaten van de Kamer op zoo
I ergerniswekkende wij zo is uitgejouwd en
nageschreeuwd.
In „De Maasbode" vinden wij*nog dit
vermeld
Deze ontruiming geschiedde echter niet
zeer snel, doordat dc heer Bijleveldt, chef
der Kamerboden in zijn agitatie de kleine
perstribune bestormde en de daar aanwezige
journalisten wilde verwijderen. Wat dezen
natuurlijk volstandig weigerden.
Begrooting van Koloniën.
Uittreksel Voorloopig Verslag.
Bij het afcleelingtsonderzoeik van de bc-
grooting voor 1912 werd aangevoerd dat bij
het departement ambtenaren zijn, die thans
in vasten, doch vroeger in tijdelijken dienst
waren, en wier dienstjaren, in tijdelijkcn
dienst doorgebracht-, niet in rekening komen
voor hun pensioen. Men yr-oeg, of dit zoo
is en zoo ja, of niet gezorgd kan worden,
dat die tijdelijke dienstjaren in re&eniug
•wórden, gebracht.
Verder werd opgemerkt, dat voor de kos
ten der landmacht in Suriname is uitge
trokken een bedrag van f 457,000, dus per
man ongeveer f 1500. Hieronder is begre
pen f 121,765 vóór den geneeskundigen
dienst en f 88,250 voor verpleging van zie
ken in het hospitaal te Paramaribo, te za-
men f 210,015. Voor de kosten der land
macht in Curasao is uitgetrokken ongeveer
f 200,000 dus per man ongeveer f 1000. Hier
onder is begrepen f 20,735.40 voor den ge
neeskundigen dienst en f 16,700 voor verple
ging van zieken in het hospitaal te Cura
sao, te zamen-f 37,435. In verband met een
cn ander werd gevraagd, hoeveel zieken in
de laatste jaren gemiddeld per jaar in Su
riname en in Curasao verpleegd zijn; waar
om de landmacht in Suriname zooveel duur
der is dan in Curasao; waarom cle kosten
van den geneeskundigen dienst en van het
hospitaal in Suriname zooveel höogcr zijn
dan in Curasao.
Bij het afdeelingsonderzoek van de voor
gestelde verhooging der begrooting voor
1910 werd ook gevraagd, hoeveel de kosten
van verpleging in 'het militair hospitaal te
Paramaribo in de laatste jaren per ver-
8)
Dat was In zekere mate een symbolische
handeling: de huiselyke gemeenschap moest
worden opgeheven en aangezien hy niet, zoo-
a!a in achterbuurten zoo dikwijls gebeurde,
ztf.n vrouw hot huia kon uitjagen, had hy
hoffelijk gezegd, dat zij er nog eens over na
kon denken, hetgeen echter maar al te duide
lijk dezelfde resultaten moest hebben als het
in het eerste geval had.
Het was Eva dan ook heel duidelijk, dat
zij het huis moost verlaten, waar zy toch in
elk geval een schuld op zich had geladen.
Maar ook werd hot haar duidelijk, dat,
indien die man wekeiyk van haar had ge
houden. haar een innige, oprechte genegen
heid had toegedragen, hy haar niet zoo alleen
kon lattn, want ten slotte was zy toch geen
misdadigster, maar een ongelukkig slachtoffer,
mot wie men medelyden moest hebben. En
nu begon zy den geheolen t\jd van haar
huwelyk aan haar geest te laten voorbijgaan.
Heiwig waa nooit wreed of hard tegen haar
geweest, maar waarin had dan oigoniyk zyn
liefdebetoon bestaan?
Zy was dol op juweelen en hy behing haar
met diamanten, smakeloos, zonder zorg ge
kozen, 'zooals een hond met halsbanden en
lintjes wordt versierd, on hy had ontegenzog-
lyk een massa geld daarvoor uitgegeven. Maar
dat is wel is waar geen heel groot offer, als
men duizenden verdient, en bovendien behoort
zulk een tentoonstelling misschien tevens het
krediet te vorhoogeo. - - -
Wat had hy overigens gedaan?
Een geesteiyk samenleven hadden zy in die
drie jaar nooit gehad Dat wordt in het huwe
lyk onwillekeurig zeldzamer, al3 men hst niet
met zorg aankweekt, en in de drukte van het
handelsleven was hot dikwyis met een lan
taarn te zoeken. Maar Eva was zeer gevoelig,
zy wilde niet alleen als pronkstuk voor het
salon dienen, en daar zy nooit het bezit van
kindoren had mogen genieten, klampte zy
zich met des tp meer behoefte en innigheid
aan haar man vast.
Heel in haar binnensto rees de gedachte,
dat het mogeiyk was, dat zy juist nu voor
Heiwig een last was, dien hy onder den schyn
**an recht van zioh af wilde schulden, want
volgens zyn eigen medodeeling stond de finan
cieels val voor de deur eu hy was er niet de
man naar om verzachting van leed te vinden
in bet meevoelen en meedragen door het
ongeluk door zyn vrouw. En uit deze wirwar
van gedachten was haar slechts dat eene
duideiyktot eiken prys weg, ten rain3te voor
het oogenblk!
Geld bezat Eva niet en familie evenmin.
Oom Rodeck, van wiea Heiwig als laatste
redder uit den nood had gesproken, was een
broeder van zyn moeder on als verstokt jong
gezel een tegenstander van het huwelyk tus-
schen Oskar en Eva geweest. Er bleef Eva
maar één mogelykheid over.
In het begin schrok Eva terug voor de ge
dachte een toevlucht te zoeken in het huis
van dokter Scholinus, want al noemde Henny
zich ook tienmaal haar beste vriendin, die zy
dan ook indeidaad was, men kon toch nooit
weten hoe zy deze ongelukkige geschiedenis
met het sieraad zou opvatten. Het is zelfs
voor de best denkenden niet altyd gemakke
lyk werkely'k schuld van menschelyke zwak
heid te scheiden.
Henny bezat twee lieve kinderen, zoodat de
mogelykheid niet uitgesloten zou z(jn, dat zy
er bepaald tegon zou wezen haar lievelingen
aan den invloed van een gekrenkte gast bloot
te s'ellen.
Maar dan herinnerde zy zioh weer do vrien-
delyke, goedige oogen van den dokter en dien3
eens uitgesproken woorden, dat geen man
meer behoefte aan de medewerking van zyn
vrouw had dan oen dokter.
Zy kwam toch als patiöntel
Torwyi Eva bezig was haar allernoodzake-
lljksche toiletartikelen by elkaar te zoeken,
viel haar plotseliDg ook het morphinespuitje
in handen.
Een bfina duivelschö drang kwam over haar,
om, nu haar natuurlijke kracht byna ten einde
was, het zoo eterk werkende hulpmiddel te
gebruiken, nog eenmaal en dan niet meer
Maar neen, dan zou zy geheel en al zedeiyk
zyn vernietigd; dan kon zy ook geen genezing
meer zoeken
Wild nam zy den pook van de kachel en
•loeg zoo lang op het doosjo, dat het in splin
ters en den inhoud in scherven voor haar lag.
Eerst toen begon zy kalmer te worden.
De schemering begon-reeds te vallen, toen
Ëva's rytuig voor hot huis vao doktor Scholi-
nua stilhield. Zy had ongemerkt met haar
handkoffertje de villa verlaten en had sleohts
een kort briefje op de schryftafel van haar
man achtergelaten.
Waarvoor, zou zy hem een uitgebreide
verklaring geven? Mot enkele woorden had
zy hem verteld, dat zy zich onder behande
ling en observatie van dokter Scholinus ging
stellen.
Henny was Alleen thuis met de kinderen.
en zoodra Eva d9 gezellige woonkamer binnen
trad, kwam zy haar mot open armen te
gemoet.
„Hoe gezellig, dat je bent gikomen, ik zat
juist met de handen in myn haar; myn man
is nog niet terug en de kinderen hadden my
allo mogeiyke verhalen al laten vertolion, zoo-
dat hot heeriyk is van jou waarschynlyk wel
iets nieuws te hooronl"
Eva knikte. „Ja, wel heb ik wat nieuws. Ik
kom me zelf brongen. Och zou je de kindaren
niet zoo lang kunnen wegsturen?"
Henny wist zeer handig de kinderen de
kamer te doen verlaten en liet daarna Eva
op de sofa plaats nemen, waarna zy dicht
naast haar ging ziten.
„En vertel nu maar eens eeriyk op, lieve
Eva."
Onder dezon moodoriyken toon kreeg Eva
het gevoel alsof zy weer naast haar moedertje
zat. De vreeselyke spanning der laatste uren
uitte zich in een stroom van tranen, dien
Henny kalm en geduldig afwachtte. En nu
eindelijk kon Eva beginnen Niet aarzelenden
■tootend, niet verontschuldigend, maar precies
zooals zy het op haar hart had, vertelde zy
de toedracht van zaken, en daardoor verkreeg
alles den stempel der waarheid.
Toen zy was uitgesproken, bleef Henny
nog een tydje zwygen, als zocht zy naar
woorden, die een weldoende werking op dit
moment zouden kunnen hebbeD.
Eindelyk hernam zy„Er zyn hier drie
dingen, die we voor oogen moeten houden:
een geluk, een gevaar en een dwaasheid.
Om te beginnen dus met hot geluk. Wel is
het van een bysondere 60ort, maar het be
staat dan toch. Als je aan de zyde van dezen
man zou zyn gebleven, dan zou je zeker zyn
omgekomen, daar je absoluut geen samen
leven met hom hadt. Ja, neen, zsg maar
niets over het vreeselyke van een scheiding;
maar vergeet niet, dat er nog wel orgero
dingen zyn. Wanneer twee monscbon n;ofc
van elkaar houlen en dit met den besten
wil ook niet kunnen doen, dan is bet voel
verstandiger van elkaar to gaan, on daarvoor
hebben wy nu eenmaal do hulp van d>
rechtbank noodig. Dat een echtschei iirig onder
de gegeven omstandigheden verreweg liet
boste is, zegt je oen vrouw, die gelukkig in haar
huwelyk is en achting voor het heiligo van
dit samenleven hoeft. En nu het gevaar, dat
er in dio domme morphine-geschied^nis is
gelegen. Maar van die dwaasheid z\l mijn
man je wel gauw genezendie kunst verslaat
hy opperbest. Het blyft evenwel toch oen
gevaar, en je zal zelf moeten toestemmen, hoo
dom het van je is gewoest Je maar geheel
en al aan dezen hartstocht over te govon.
En nu nummer drie."
Eer Henny haar toespraak vervolgde, draaide
zy eerst even het electrisch licht aan en
Eva diep in de groote kinddroogen kijkend, lior-
nam zy
„En kleine, domme Eva. geloof je nu worka-
Hjk zelf in ernst, datje iets hebt gestobn Och
kom, dat is dwaasheid; daarvoor n bislijst je
gewoton te rein en zullen dientengevolge je
handen dat ook zijn."
Eva boog het hoofd.
„Lieve Henny, dat alle3 moet iemand wel
als muziek in de ooren klinken maar. ver
geet toch eons niet, dat ook jiuvv man van
oordeel 13, dat ik het in een moment vam
gaestolyke storing wel kan hebben gedaan.'*
(Wordt vervolgd;.,
