[J
p. 15730
V rijdag 2 juib
A® 1911.
(§eze fêourant wordt dagelijks, met uitsondering
van gon- en feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
TWEE Bladen.
Eerste Blad.
Officieel® Kennisgeving.
hinderwet.
Onder onze Vroede Vaderen.
FEUILLETON.
Door eigen schuld.
:3
PEL'S DEB ADVERTENTIEN:
V»B 1—6 regels fh05. Iedere regel meer /"0.17 J. - Grootere letters nasr
plaatsruimte. Kleine advertentiën Tan 30 woorden 40 Oents oontantelk
dental woorden meer 10 Oento.-
- Voor het inoaaseeren wordt/"0.05 berekend*
PRIJS DEZER COURANT:
Voor Leiden per week 9 Cents per 3 maanden f 1.10.
Bniten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd sijn 1.30.
Franco per post 1.65.
Bflond- en klauwzeer*
Koken der melk*
De Gezondheidscommissie te Leiden meent
wederom te moeten waarschuwen tegen het
gevaar, dat het gebruik van rauwe of on
gekookte melk veroorzaken kan.
Zij doet dit naar aanleiding van het feati
dat in da omgeving dezer gemeente vele ge
vallen van mond- en klauwzeer zijn waar
genomen.
Zij raadt een ieder aan de melk voor het
gebruik minstens 5 minuten te koken.
De Gezondheidscommissie:
L. VAN ITALLIE,
Voorzitter.
J. POHLMANN,
Secretaris.
Leiden, 2 Juni 1911.
Burgemeester en Wethouders van Leiden;
Gezien art. 8, 1ste alinea, der Hinderwet;
Brengen bij f'eze ter algemeen© kennis,
dat door hen op heden vergunning is ver
leend aan G. F. BARTELSMAN, en
rechtverkrijgenden tot het oprichten van
een kalkblussche rij in het perceel CaeciHa-
ctraat No. 21, Sectie H. No. 333.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
N. O. DE GIJSELAAR,
Burgemeester.
VAN STRIJEN, Secretaris.
Leiden, 1 Juni 1911.
Haastige spoed.
Toon gistermiddag in den Gemeenteraad
de discussies over punt 16, het voorstel tot
invoering van een progressief schoolgeld
voor de Meisjes H. j£.-S., waren ten einde
gebracht, was het vijf uur. Onze reporter
deelde ons mede, dat er geen wonder!
een zwoele atmosfeer in de zaal hing waar
1de stedelijke afgevaardigden bijeen zaten.
Nauwelijks was dan ook de motie-Van der
Eist aangenomen, of van alle kanten hoorde
pmn, volgens het verslag, stemmen van:
j,uitscheidenMen had ca* genoeg van
volkomen begrijpelijk. Van de 27
aanwezige leden waren reeds 2 vertrokken.
Be Voorzitter voelde er echter veel voor om
nog wat door te werken. Hij klaagde dat
fle Raad altijd met onafgewerkte agenda's
bleef ritten en liet het tot een stemming
komen. Met 14 tegen 11 stemmen werd be
sloten door te werken. Het gevolg was dat
treer een 5-tal leden, die blijkbaar niet lan-
!jger tegenwoordig konden zijn, verdwenen.
Met 20 man dook de Raad toen in geheime
Vergadering, waarin de voorgestelde nieuwe
Directeurswoning van „Endegeest" zou be
sproken worden.
Wij vragen ons af of met een dergelijke ge
forceerde voortzetting mot 20 van de 31
leden wel een goed voorbeeld is gesteld en
of het gemeentebelang er mee gediend is,
dat men rich op deze wijze door een agenda
heenslaat.
Zou het dan geen aanbeveling verdienen,
om bij een agenda waarvan men verwachten
kap dat zij veel tijd in beslag zal nemen, wat
eerder te beginnen?
Zou men niet eens rondzien hoe andere
steden de uren van de vergaderingen rege
len? Vergissen wij ons niet, dan beginnen
de meeste rittingen van den Raad elders
vroeger.
Meestal toch zijn het de belangrijkste pun
ten, die lijden ander een dergelijke behan
deling, als nu; die staan altijd aan het
slot.
Wij weten wel dat deze kwestie er een
is, die geheel tot 's Raads prudentie be
hoort.
Het was er ons alleen om te doen de
vraag eens op te werpen of hier hot spreek
woord van den haastigen spoed ten opzichte
van onze gemeentezaken ook toepasselijk kon
zijn.
Dat het met de agenda gisteren niet zoo
vlot zou loopen als in de twee voorafgaan
de vergaderingen, was te denken. Er ston
den althans twee punten op, die tot zware
discussion aanleiding konden geven. Een
progressief of geen progressief schoolgeld
op de H. B.-S. voor Meisjes heeft men
nog afgehandeld, maar tot het andere punt
belasting op de openbare vermakelijkhe
den ia men niet gekomen. De belang
stellenden in dit onderwerp op de publieke
tribune zagen het halverwege de vergade
ring aankomen en werd wen en. Het was
trouwens in de Raadzaal niet bijzonder
belangwekkend en de discussie dikwijls
meer jolig dan interessant.
Daartoe werkten twee factoren mede. Al
lereerst het feit, dat de vergadering niet
door den burgemeester werd geleid. Onze
raadsleden rijn als een klasse schooljongens
uit onzen kindertijd (om het niet aan den
stok te krijgen met den Bond van Ned. On
derwijzers meiken we tusschen haakjes op,
dat dit al heel lang geleden is) als de bo
venmeester er niet was, veroorloofden we
ons allerlei vrijmoedigheden. Zoo deed de
Raad nu ook en de wethouder mr. Van der
Lip gaf zelfs niet eens aan de gewone le
den een goed voorbeeld, wat wij den Ben
jamin in het achtbaar College van B. en
Ws. op zoo'n warmen dag echter gaarne
vergeven. Want en dit is de tweede van
de door ons bedoelde factoren de hooge
temperatuur in de Raadzaal maakte de
heeren ook ongedurig.
De Voorzitter, de heer v an Hamel, even
welwillend en gemoedelijk als de burge
meester zelf, en nog een beetje meer goed-,
lachadb, liet de heeren maar praten en
wierp er zoo nu en dan nog een grapje
doorheen, wat dan weer aanleiding tot
eenige vroolijkfbeid gaf. Zoo zijn w© den
langen warmen namiddag doorgekomen.
Onder de ingekomen stukken kwam dit
maal een zeer hartelijke en welgemeende
dankbetuiging aan den Raad voor van nie
mand minder dan van den garnizoenscom
mandant voor de ophooging van het Schut
tersveld. Dat ie nu geheel klaar en als
exercitieveld in gebruik genomen. Het had
d© verwachting der militaire autoriteiten
verre overtroffen. Een pluimpje voer den
wethouder Korevaar allermeest. Het was
sommigen raadsleden ook aan to zien, dat
rij er door gestreeld waren.
Voor de Commissie voor de Landbouw
tentoonstelling was de mededeeling van
Ged. Staten dat de Koningm geen machti
ging kon verleenen voor de vergunning tot
den verkoop in het klein van sterken drank
op het terrein dezer tentoonstelling, een
teleurstelling zeker. De cantine zou met
deze vergunning belangrijk meer pacht
hebben opgeleverd. Waarom verleden jaar
deze vergunning dan wel mogelijk gemaakt
voor de cantine op het terrein van het lus
trumfeest, zou men vragen kunnen? Overi
gens blijven er nog verversohingen genoeg
over te gebruiken, en wie er klare of bit
ter wil hebben, kan in de cafés nog altijd
terecht. De tentoonstelling zal er op zich
zelf niets bij verliezen.
Eindelijk vermelden wfj hier nog het
adres van den pachter der Graanbeurs
om restitutie van 't hem toekomend abonne
mentsgeld en huur der tafels in de Graan
beurs tot een bedrag van f 258, wat door
den vorigen pachter werd geïnd, en waar
geen verhaal op schijnt te rijn. We weten
nog niet hoe precies de zaak zit, maar het
komt ons voorloopig voor dat men den
pachter deze schade niet alleen mag laten
dragen.
Na een klein voorpostengevecht nog met
betrekking tot het reglement op de Bank
van Leening, naar aanleiding van het
adres van eenige beambten der Bank, die
zich benadeeld achten wanneer in plaats
van de'bestaande persoonlijke borgstelling,
rij nu zullen genoodzaakt worden zakelijke
zekerheid te stellen, waarbij voldoende
aan het licht kwam dat B. en Ws. voorne
mens zijn aan deze bezwaren te gemoet te
komen, werd aan de agenda zelf begonnen.
Het liep eerst heel vlug, doch bij het
voorstel tot aankoop van* een tiental huis
jes van de Holl. Electrische Spoorweg-
Mij begon het debat ah De heer Reimerin-
ger was tegen dezen aankoop. De huisjes
rijn toch voorbeschikt om afgebroken te
worden, waarom moet dó gemeente ze nu
van de Maatschappij overnemen?
De heer Korevaar merkte op dat deze
huisjes door de Maatschappij zijn onteigend
voor f 1600. Zoolang zij er staan kunnen
ze 10" pCt. aan buur opbrengen, terwijl er
weinig onderhoud aan is. Moet de gepro
jecteerde straat eenmaal worden aange
legd, dan is het goed dat de gemeente ze
in het bezit heeft. Indien men ze dan moet
onteigenen zal men eerst moeten bloeden.
De heer R alleen was nog niet overtuigd
dat de gemeente met dezen aankoop goede
izaken zou doen, en bleef er zich tegen ver
klaren. Wij zien er dit bezwaar niet in, en
zijn van meening dat de gemeente goed
deed deze perceelen voor dien prijs aan
te koopen.
De overeenkomst met de gemeente Ha-
zerswoude in zake de gaslevering gaf geen
aanleiding tot eenig debat. Wel vroeg de
heer Pera bij ajrt. 11 der overeenkomst
het woord, maar het bleek dat hij met zijn
gedachten was vooruitgeloopen tot de
nieuwe verordening op de Bank van
Leening, waarom eens hartelijk werd ge
lachen.
De heer Pera troostte rich met de ge
dachte dat vergissen menschelijk is, en hij
bad gelijk.
Over deze laatste verordening die nu
volgde is trouwens heel wat geschermut
seld.
Het waren voornamelijk de heeren Fokker,
Pera en Zwiers, die bij de benoeming van
commissarissen opkwamen voor de rechten
van den Raad. Daarin hadden B. en Ws.
eenige wijziging gebracht, in dien zin, dat
in plaats van uit een alphabetische voor
dracht van drie personen, zooals thans, de
Raad voortaan uit twee personen zal te kie
zen hebben, voorgedragen door heeren commis
sarissen zelf.
De heer Fokker dacht dat men deze be
paling gemaakt had om er den commissarissen
onwillige personen uit te houden en de heer
Pera knikte toestemmend. Beide leden heb
ben het bij ervaring gehad, dat de betrokken
oommissies ontslag vroegen of er mee dreig
den toen zij werden benoemd, de laatste
in do Commissie van Beheer op „En de-
geest", de heer Fokker in de Commissie voor
de Bajik-van-Leening.
Mr. van der Lap, voorzitter van commis
sarissen, bijgestaan door de heeren Fockema
Andreao en .Meuleman, bestreden deze op
vatting. De Commissarissen weten het best
wie zo voor een benoeming kunnen voor
dragen. Zij dragen de verantwoordelijkheid;
men moet hnn ook wat macht geven. Ook
in andere Commissiën is het benoemingsrecht
zoo geregeld. Tegen dit laatste werd. weer
aangevoerd, dat het dan de benoeming van
Raadsleden gold, wat hier niet altijd, het
geval is. Een amendement, alleen beoogende,
dat behalve twee, drie personen op de voor
dracht zouden worden geplaatst, werd teai
6lotte echter nog verworpen. Bij artikel 14
van het reglement, betreffende het kapitaal
der Bank, dat op voorstel van de Commis
sarissen zou kunnen worden verhoogd, kwam
dezelfde kwestie nog eens op den voorgrond.
Een paar in dien geest voorgestelde amen
dementen vielen echter eveneens. Voor dë
Commissarissen was het een goede dag. Waar
om de meerderheid van den Raad er zoo
bang voor is om dit College iets meer zeg
genschap te doen toekennen in de zaken
der Bank begrijpen we niet. Men behoeft
er immers niet meer gebruik van te maken
dan noodig i9 en er behoeft toch geen wan
trouwen tegen het College van Commissa
rissen uit te spreken.
Wat e® verder over te berde werd gebracht
had weinig te beteekenen. Het betroffen re
dactiewijzigingen en taal- en spelfouten. Dat
men hierbij nogal eens peuterig te werk
ging bleek uit de opmerking, dat het woord
klerk met een kleine voorletter en assistent
met een groote letter was geschreven.
De lange verordering kwam eindelijk in
wezen geheel onveranderd uit het vrij lange
debat te voorschijn De feitelijke verande
ringen, buiten die door de Pandhuis wet noo
dig geworden, welke zijn aangebracht, be
treffen voornamelijk dat nu ook Rijkspensi oe
nen kunnen worden beleend, een aanvulling
die goed zal werken, en voorts dat de con
troleur voortaan don titel van directeur zal
dragen, een naamverandering die door het
ambt is gewettigd.
Hierop volgde een uitvoerig debat over
de vraag of aan de H. B.-S. voor Meisje
evenredig schoolgeld zal warden ingevoerd
B. en Ws. wilden naar aanleiding van de
voorstellen van de heeren mr. Van detr
Eist c.s. en van de heeren Vergouwen en
Meuleman dienaangaande eerst een uit
spraak. De heer Van der Eist maakte het
B. en Ws. gemakkelijk met onmiddellijk een
motie in dien geest voor te stellen. Werd
deze aangenomen, dan zouden B. en Ws.
later zelf mot een voorstel kunnen komen,
De motie word kortelijk door den voor
steller toegelicht die er aan herinnerde,
dat de Commissie van Toezicht op het M.
O. met zijn voorstel zich kon vereenigen
en het principe zelf werd meer uitvoerig
door den heer Vergouwen verdedigd, daarin
bijgestaan door de heeren Pera en Meuleman,
welke laatsten, voornamelijk de heer Meule
man, vrij duidelijk lieten uitkomen, dat een
aanval op deze onder wijs-inrichting aan hun
voorstellen niet xpoemd was. Laten, zoq_
sprak de heer Afculeman. de liberiüeri, alsf
zij een bijzqndog^--opleiding voor hun kin
deren willen, daa&'oor zelf sc h olen-:bouwen,
zooals wij ook-rtoen.
Do lieer Fockema Andreae bestreed heb
principe van progressie en deed dit vooral
op dezen grond, dat voor dezelfde diensten
van ieder hetzelfde moet warden gevorderd,
een stelling die o. i. in het algemeen niet
opgaat. De heer Roem in het kort, de heer
Carpentier Alting sloten zich daarbij aan.
Er zijn echter niet veleandere argumenten
gebezigd, dan die reeds vermeld stonden in
het praoadvies van B. en Ws. waarin een
meerderheid en een minderheid aan het woord
rijn. Van elkaar overtuigen was natuurlijk
geen sprake en als zoodanig had het debat
weinig waarde. De Voorzitter drong daarom,
eindelijk terecht op sluiting van het debat
aan. De auti-revolutionnairen, chr.-liistori-
schen en vrijzinnig-democratische leden
stemden voor, al de andere vrijzinnigen mot
den heer Van dor Lip tegen.
Willen B. en Ws. aan de in de motie ge
geven uitnoodiging govolg geven, dan komt
er eerlang een voorstel van hen. Dan krijgt
men eerst den finalen strijd en vermoede
lijk zal er dan geen eenstemmigheid meer
zijn bij rechtsohe leden en de uiterste lin-
kergroep in den Raad. Allee hangt hier
van de toepassing van het beginsel af. Een
matige progressie in het schoolgeld, terwijl
het minimum nog iets lager ia dan het be
staande, zal de school niet sahaden, maai|
een te sterke opklimming zou aanleiding
kunnen zijn tot vermindering van het aan-
tal leerlingen en derhalve tot achteruit*
gang der school.
Wij zullen afwachten.
Er stonden nu, behalve de ver ordering}
houdende regeling eener belasting op de
publieke vermakelijkheden nog op de agenda
het voorstel tot verbouwing van het kasteel
„Endegeest" tot een af deeling voor verple
ging van krankzinnigen cn den bouw van!
een nieuwe directeurswoning. De heer Meu-:'
leman, zooals men weet lid der Commissi ei
van Toezicht en Beheer op de gestichten;
„Endegeest" en j.Rhyngeest", scheen daaiv
voor een ritting met gesloten deuren aan
te vragen, on nu ontstond or een verward
debat over de vraag of men met de behan
deling der agenda zou doorgaan, met de
laatste verordening zou beginnen, of het'
bijltje er nu bij zou neerleggen.
Enkele raadsleden voelden voor het laat»
ste en de daad bij het woord voegend, gingen!
zij heen.
De Voorzatter wilde liever nog eenigeai'
tijd doorgaaner schijnen nog andere gen
wichtige voorstellen in aantocht te zijn.
Het slot was dat er werd gestemd. Daarbij
bleken de heeren De Boer, Carpentier Alting,
Dn essen, Fokker, Van Hame], Hoogenboam*
Meuleman, Reimeringer, Roem, Sijtsma, Van
Tol, De Vries, Wildeboer en Van der Eist
voor de voortzetting en de heeren Bots!,
Briët. Fockema Andreae, Van Gruting, Kar
stens, Korevaar, Van der Lip, A. Mulder,
U)
Het vorstelijk-uitgelezen diner verstreek
volgens het programma en liet zioh welbe
haaglijk dragen door de golven van den
rijkdom; graaf Wusterode vergat zelfs rijn
*rok. Rudiger was wel een weinig ontstemd
door Hella's koele houding tegenover hem,
doch hij werd door rijn beide buurvrouwen
in beslag genomen, de barones en gra
vin Reiohena-u, dat hij ge°n oogenblik ge
legenheid vond, zich ook maar door een
glimlach of blik over de tafel heen om haar
te bekommeren.
„Mama," had Hella, even voordat zij aan
tafel gingen de gravin gevraagd; hoe be
valt Lanke u Gejaagd waren die woorden
over haar lippen gekomen: ,,Wat zou u
®oggen, mama...." en ophoudend keek rij
haar moeder aan, alsof deze moest voelen,
•Wat zij wilde zeggen.
„Wel mijn kind", had gravin Valerie
haar geantwoord, „ik kan slechts zeggen:
oenig mooi! Wilke's toekomstige vrouw...."
Maar nu had haar dochter plotseling
haar gelaat vertrokken: „Wat gaat mij die
aai*en was de kamer uitgesneld.
Hoe de gravin er ook over nadacht, zij
vond geen verklaring voor dit zonderling,
dwaas gedrag. Wat ging er in haar doch
ter om? Had zij eindelijk Wilkes stille, vol
hardende vereering opgemerkt? Wilde zij
bescherming zoeken of raad halen? Ja,
hellicht haar toestemming verlangen voor
het jawoord, dat zij den aanbidder wilde
geven? Dus had zaj Rudiger niet lief?
Wanneer de rijkdom haar zoo gemakke
lijk in een ander kamp kon lokken, dan
konden haar gevoelens voor haar neef ook
niet bijzonder diep rijn. Neen, zij wilde
niet© doen, evenmin er tegen noch er vóór,
en de dingen hun loop laten. Dat was het
beste. En wat zij moest wenschen? Ja, zij
moest bekennen, beide vooruitzichten sche
nen even aangenaam. Slechts geen toestand
van lang wachten, van hangen en verlan
gen. Rudiger, nu ja, rij had hem lief als een
zoon; het zou haar smarten, wanneer rijn
wenschen niet vervuld werden, hem ver
driet veroorzaakten, maar toch..... Hella's
wenschen en Hella's geluk gingen bovenal.
Gravin Valeries glimlach was een weinig
gedwongen, haar oogen keken onderzoe
kend, ja ernstig, toen zij in de vestibule
den jongen heer des huizes aantrof, die
haar den arm bood om naar de ontvang
zalen te geleiden. „Gij zult haar toch ge
lukkig maken, wanneer ik haar aan je
overlaat?" stond op haar gelaat te lezen.
Hij had zich echter over liaar hand ge
bogen, om die lang en eerbiedig aan zijn
lippen te drukken. De strakke, blauwe
oogon hadden een voohtigen glans gehad en
de arm, die den haie bield, had van hevige
ontroering gebeefd. Toen had zij plotseling
geweten, dat hem niet alleen de eerzucht
dreef, Hella Wusterode tot rijn vrouw te
begeeren.
De jeugd wilde dansen. Er was een strijk
kwartet en de onvermoeide Jobst bood
zich als voordanser aan. Hij leidde een
vroolijke polonaise door de zalen en over
het door de maan beschenen terras, waar
aan het geheele aanwezige gezelschap deel
nam. Zelfs de oude Wusterode had de blee-
ke, stijve mevrouw von Zenkow in een
soort galgenhumor zijn arm aangeboden.
„Kom, mijn waarde mevrcuw, wij willen
nog eens meedoen."
En mevrouw von Zenkow nam haar grijs
staatsie-gewaad voorzichtig op en trippelde
met een zoetzuur glimlachje, naast de
Hunengestal te
Hella liet zich Wilkes gezelschap welge
vallen; ja, zij lokte zijn bewondering en
attenties zelfs uit. Zij lachte uitgelaten en
danste onvermoeid. Haar gedachten .varen
verward en onsamenhangend. „Wanneer
Rudigor het maar ziet, wanneer hij maar
bemerkt, dat ik hem niet noodig heb. Neen,
ik heb hem niet noodig! Ik behoef slechts
de hand uit te steken om meesteres van
Lanke te worden."
Zij zag haar gestalte in de hooge spiegel
wanden der zaal; zag over een sohat van
bloemen, welke kwistig overal waren aange
bracht door een reeks prachtige vertrek
ken, zag een vorstelijke menigte gladge
schoren lakeigezichten voor haar buigen,
en plotseling welde een brandend gevoel
van macht in haar op. Voelde hij het dan
niet? Wist hij niet wat hem bedreigde?
Haar oogen zóchten voortdurend dengeen,
die, onbezorgd zeker, niets van deze gisting,
dezen strijd in haar binnenste vermoedde-
Gerard Wilke maakt een degelijken in
druk, had Gertrude gevonden, en hij be
mint mij, terwijl gravin Reichenau niehr
voor hera be teekent, beredeneerde zij bij
zichzelve, terwijl zij haar waaier krampach
tig vasthield alsof hij anders uit baar kou
de, half verstijfde ringers gou kunnen glij
den.
Zij stond voor een schilderij van Murillo
en hoorde slechts half, wat Wilke haar van
den Spaanschen meester vertelde. Haar
oogen dwaalden van het beroemde schilde
rij naar het Japansche tochtscherm, het
welk haar van het aangrenzend vertrek
scheidde en waarop wonderlijke langbeeni-
ge vogels met phantastisch kromme snavels
trotsch rond wandel dep.
Zij wilde iets zeggen over de komische
deftigheid der dieren, toen zij een stem
door heb vertrek hoorde klinken: „Neen,
slechts eenige oogenblikken. Ik moet eens
naar mijn nichtje omzien, dat mij anders
met haar ongenade zal straffen."
De overmoedige woorden van deze wel
bekende stem troffen Hella als een slag op
de wang. Al het bloed week uit haar gelaat.
Een zacht lachje van een vrouw en het
luide ritselen van een langen zijden sleep
klonken tergend in de ooren van het als
wezenloos voor zich uitstarende meisje.
„Is uw nichtje jaloersch? Hemel, gij zult
elkaar immers nog lang genoeg in Hohen-
Pachau"de stemmen verloren zich.
Ook Gerard Wilke was getroffen. Hij
waagde het niet zijn oogen op te slaan.
Slechts één gevoel werd steeds sterker,
steeds bepaalder: „Nu heeft hij zijn geluk
verspeeld
En toch was het hem te moede, alsof hij
de laatste kaart ongelukkig had uitgespeeld.
Wat zou zij doen? Uit den chaos van ge
dachten cn gewaarwordingen drong deze
vraag zich als vanzelf aan hem op.
Toen zijn starende blik eindelijk niet meer
op het tapijt was gericht, vuig hij een
schier hartstochtelijke bede uit de donkere
vrouwenoog en op, welke wijd geopend,
doordringend op hem waren gevestigd.
Neen, geen bede, een bijna dréigonden eisch!
meende hij daarin te lezen. Zijn eigen wil
scheen te niet gedaan, een vreemde macht
dreef hem voorwaarts, liet hem onder den
invloed van een plotselinge openbaring
woorden vinden.
„Hella, gravin"... Hij greep haar hand,
welke zwaar en slap in de plooien van haar
japon hing. „Gij voelt het, gij weet, wat
mij alleen nog slechts bezielt." Hij draalde,
de groote oogen maakten hem bevangen, en'
haperend ging hij voort: „Allcj, mijn ge
heele leven ligt in uw hand, in uw wil..."
Nu sloeg zij haar blik neer en een zachte
blos overtoog haar gelaat. Mijn verloving,
dacht zij in ziekelijke, nieuwsgierige span
ning, en plotseling haalde zij als verruimd
adem. Hij redde haar van dezen smaad, hij,
gaf haar het wapen tot wraak in de hand;
hij hielp haar over de vernedering heen.
Met hartstochtelijke haast beantwoordde
zij den druk van zijn arm... Als met de wan
hoop van een reddeloos verlorene in het
hart voelde zij een kus op haar vast opeen
geklemde lippen.
Het noodlot dreef hen verder, als twee
schuldbewusten in innerlijke overeenstem
ming. Hij voelde slechts zijn koortsachtig
verlangen naar haar bezit en zij wenschto
en dacht aan niets anders dan den man t©
vernederen, die haar trots gekrenkt had;
zijn overmoedig laohjo te doen verdwijnen,
rijn zelfbewustheid te buigen. En het scheen
alsof tegen haar vurigen wil niets bestand
was, alsof elke tegenstand zich vanzelf op-,
loste. (.Wordt vervolgd.)
