Laarzen en koifie.
„Five o' clock tea's."
AIAERLEI.
Het inIiohtiD.geii-buire.au van de ïnter-
nationale Hygiëne-tenfcoonstelling dit jaar
te Dresden te houden, geeft een correspon
dentieblad uit'. Daarin lezen wij over laar
zen en koffie:
In 't midden der achttiende eeuw schijnt
men twee dingen als een bijzondere weelde
beschouwd te hebben: wie laarzen in plaats
van schoenen «droeg, liep gevaar als een
eerste modegek aangezien te worden; ter
wijl men de (koffiedrinkers van verkwis
ting beschuldigde. Met name stonden de
toenmalige predikanten onder verdenking
van zulk een aanstoot gevend levensgedrag.
Zoo schreef dr. Mayer, te Kupferzell, in
1740 over zijn ambtgenooten„Nog in de
eerste jaren dezer eeuw was een gelaarsde
dominee een zeldzame verschijning. Wie
kan er aan twijfelen, dat een man, die
dagelijks, in plaats van schoenen, laarzen
draagt, aan zijn schoenmaker tweemaal zoo
veel in 't jaar betalen moet, als in de da
gen, toen de geestelijke heéren zich enkel
met schoenen beholpen hebben. Daar komt
nog een uitgave bij, waarvan men vroeger
ook niets wist: het geld, dat men verkwist
aan koffie, een drank, waarvan men in mijn
jeugd nauwelijks den naam kende. Het is
daarmede zoo ver gekomen, dat deze drank
de grootste post is op het j aarlij ksoh bud
get van een predikant ten plattenlande. Als
men zegt, dat men ter bestrijding mn de
kosten, waarop dit buitenlandsche product
te staan komt, jaarlijks honderd gulden uit
trekt, maakt men zich niet aan overdrijving
Schuldig. De Turken en Mooren zijn aan
«Ben drank verslaafd geraakt, omdat de wet
hun het gebruik van wijn verbiedt en omdat
de koffie, als rijb zooals die volken gewoOn
zijn te doen, na het eten zonder melk geno
ten wordt, de vertering bevordert en den
dorst verslaat. Waarom eahter de Duitschers
die zoo veel variatie in geoorloofde dranken
hebben, de koffie tot hun lievelingsdrank
verkoren hebben, is mij een onverklaarbare
zaak. Misschien meent men, dat ik overdrijf
en dat de thee, die voer de koffie in de
plaats is gekomen, minstens even düur als
de koffie is. Welk een vergelijkingVan
één, ten hoogste l£ pond thee, kan een
dominee met vrouw en kinderen een geheel
jaar ontbijten, terwijl hem daarentegen het
koffiedrinken op honderd gulden te staan
komt. Ik erken, dat e enige huishoudens
zich met minder behelpen, daar men op
den inval gekomen is, den drank met al
lerlei toevoegsels te vermengen. Maar neem
aan, dat men daardoor de helft uitspaart
ecu onenigen predikant op het land zijn
koffie met suiker en melk slechts op f (»0
's jaars komt te staan, dan is dat toch
veel te veel voor eeoi vroeger totaal onbe
kende behoefte, in het huis van iemand, die
zijn jaarlijksche inkomsten op ongeveer
f 400 berekenen kan.
Tot zoover dr. Mayer. Wie er meer van
weten wil, bezoeke van den zomer de histo
rische afdeeling der Internationale tentoon
stelling van Hygiëne te Dresden, die ook
speciaal over de veranderingen, die in den
loop der tijden de inzichten omtrent het
nut van bepaalde dranken hebben onder
gaan, leerrijke gegevens zal brengen.
Thee is tegenwoordig in de mode cn
wordt meer en meer een mode-artikel. De
koffie moge nationaal zijn; de thee wordt
zen geduchte concurrente van haar.
Het koffie-zetten was voorheen een ware
glorie der Hollandsche huismoeders, 't Was
een heele kunst, om het kostelijke brouw
sel dien pikanten smaak bij te brengen, die
den drinker het echte genot verschaft. Er
bestonden dan ook familiereccpien, die van
moeder op dochter overgingen, evengoed
als er sommige koffiehuizen waren, waar de
„kleintjes koffie" heinde en ver een grix>;e
beroemdheid genoten en die dus bij uit? >n-
deriiig hun naam eens eer aandeden.
Maar al die finesses in het fabaiceeren
en gebruiken van koffie verdwijnen zoo
langzamerhand. En al kwamen er nu nog
geen finesses voor de theebereiding voor in
de plaats, ook die zullen mettertijd wel
komen.
Jammer misschien, zoo zullen vele huis
moeders denken dat die ouderwetsche
vereering voor de koffie zoo gaat verdwij
nen. En het is zeker, dat daarmede een
wezenlijk typeerend iets voor de Holland
sche vrouw is heengegaan.
De beweging voor de thee nam echter
in de hoogste kringen hand over hand toe
en nu is als gevolg daarvan de gewoonde
van thee-drinken ook al doorgedrongen ton
de lagere standen. Wat deftig is en wat def
tig doen wil het is niet te duur volgt
het voorbeeld van Engeland. Men houdt er
„five o' clock tea's" op na; iets, wat men
blijkbaar alleen in het Engelsch kan zeg
gen, ook al namen de Engelschen de ge
woonte over van de Bussen on deze op
hun beurt van de.... Chineezen.
Zoo langzamerhand wordt die gewoonte
nu ook inheemsoh bij.... de Chineezen van
Europa.
Maar het eigenaardigste is wel, dat. t r te
Parijs bij ons zijn wij1 nog zoover niet
ook al „tea's" gehouden worden zon
der thee Daar hoort men bijv. al zeggen:
„Ik ben hij mevrouw X geweest, die een
„teagaf; men dronk er chocolade.''
Overnemen hier, hoor, als je naar behoo-
ren mee wilt, doen
De „tea" heeft zelfs een speciale mode
geschapen: de „teagown". Het „hemelsche
brouwsel" der Chineezen is dan ook wel een
bijzondere mode waard.
Of die „five o' clock tea's" ooit zoo knus,
zoo gezellig, zoo echt-Hollandsch zullen
worden als de vaderiandache koffiekrans-
jes?
SNEEUWKLOKJES.
Stil sluimert het veld en in 't eenzaam woud:
Huiv'ren de naakte boomen.
Maar 'kheb de eerste bloemen aanschouwd:
De Lente, de Lente zal komen
Sneeuwklokjes zacht, die in reine pracht
Verrijzen uit donkere aarde,...
Zij wiegen zoo rank hun hagelblank,
Dat leven brengt in de gaarde.
De wind drijft Wel ineedoogenlooe spel,
Waar zij hun kelkjes ontvouwen:
Zij buigen zich neer, maar heffen zich weer,
Vol blij en moedig vertrouwen.
Want weten zij niet, dat uit hoog verschiet,
Ook zachter zegen zal dalen,
Die, lang reeds verwacht, hun tegenlacht
Met rijkdom van gouden stralen
Straks breekt 't blauw door het dreigende
[grauw.
Straks zijn de wolken gevloden,
En spelende groet een streelende gloed
De vriend'lijke lenteboden.
En gij, mijn eenzaam, verlaten hart,
Hebt gij niet de blijmaar vernomen,"
Die zingend u wekt uit weemoed en smart:
De Lente, de Lente zal komen?
Phrenologie.
Een bekwaam hoogleeraar sprak over
phrenologie (hersen- of schedelleer). De
zaal hing aan zijn lippen en volgde zijn be-
toogen over hers enge ographie met verbaas
de belangstelling. Ten slotte zou dc pro
fessor een demonstratie geven.
Een jongen wordt uit het publiek ge
haald en ten tooneele nauwkeurig onder
zocht. De geleerde zal nu het resultaat
mededeelen
„Dames en heerenl Dit uitwas Op het
voorhoofd van dit j ongemensoh is merk
waardig sterk ontwikkeld. Dat is de knob
bel der liefde voor het opgaand geslacht.
Die jongen heeft zeker een gTOote liefde
voor zijn ouders."
„Wel, jongmen9oh, is dat niet zoo?"
Het jongmensch weifelt even en zegiJ
dan:
„Van moeder, ja, daar houd ik veé! van.
Maar van mijn vader..." En de jongen
voelde aan zijn knobbel.
„Nu, hoe is het met je vader?"
„Ja^ ziet u, meneer,als u kfet 'dan Wil
weten, die knobbel, waar'u van sprak,
dien heeft mijn vader me gisteren ge
slagen met zijn broekriem."
Tableau 1
De ezels van boer Thomas.
Boer Thomas 1 ging naar de markten
kocht Zee mooie ezels voor weinig geld.
Verheugd, dat hij zoo'n voordeeligen
koop had gedaan, keerde hdj huiswaarts.
Daar de weg vrij lang '.was, ging. Thomas
op één der dieren zitten,- waardoor hij - ge
makkelijker thuis kwam.
Na 200 een eind té hebben gereden, be
merkte hij, omkijkend, plotseling tot rijn
grooten schrik, dat er maar vijf ezels meer
achter hem aan liepeh.
Thuis gekomen deelde hij zijn leed
aan rijn vrouw mede, die spottend ant
woordde
„Ik tel geen vijf,- maar zeven ezels."
O, zoo!
P o 1 i t i e-a gent (bij nacht)„Heeren,
als u blijft doorzingen, haal ik assistentie
D ©studenten: „Ja, maar asjeblieft
alléén tenoren. Bassen hebben wé genoeg."
Wat voor gebakjes het waren.
Een literaire juffrouw heeft gasten. Zij
heeft zekere soort taartjes in voorraad op
het buffet, maar wil volstrekt niet den in
druk wekken, dat zij van de nomen van
zulke huishoudelijke zakeai op de hoogte is,'
en zegt quasi-achteloos tegen haar bedie
nend meisje
„Wat zijn dat voor taartjes, Mina 2"
„Van drie cent, juffrouw, van de Mare,"
a-ntwoordt de eerlijke meid.
Wie kaatst, mo et....
In zekeren schouwburg werd kort vóór
dat de voorstelling begon, terwijl de voor
den aanvang bepaalden tijd reeds lang ver
streken was, op de bovenste galerij eeoa ge
weldig alarm en geschreeuw gehoord.
Iemand uit het parterre riep vol toorn en
woede:
„Houdt je stil, daarboven, 1 ossen l'f
Een stem van boven antwoordde 'hierop:
„Je vergist je, hierboven is de hooizo)
der, de stal is beneden."
De e e rs t e!
Toen Napoleon I op zijn vlucht na den
ongelukkigen veldtocht in Rusland, aan «ten
oever van de Niemen kwam, vroeg hij den
veerman:
„Zijn er reeds veel Fransche deserteurs
de rivier over?"
„Neen," zeide hij, „gü rijt de eerste."
Galgenhu mo r.
Cipier (tot gevangene): „Morgen
komt de gouverneur van de provincie in je
cel:"
Boef: „Zoo, wat heeft hij uitgehaald?" -
Niet begrepen.
Heer: „Zijn de andere heeren in den.,
rok?" t f
K n e c h t: „Neen, in het salon."
