SMAKELIJK ETEN!
Soo compareerden mede voor mij Notaris
Gndergeseijde getnijgen Jan Reijmers poor
ter en burger des ar stede dewelcke hem
stelde en constitueerde ais borch, voor Jan
Fransz en de beloofde hij comparant indien
de voorseijde Jan Fransz. desen contracten
friet en voldede, dat hij de salvo sou de
ïnaecken 'voldoen te worden en rep arceren
de kosten en schaden die de voorseijde Ger-
tit Jansz van Ginckel door manokement
van voldoeningen deser contract? sail co-
tnen 'te lijden, des soo belooft hij Jan Fransz
sijn borgen in desem van den borchtocht te
ontheffen oostelooe en schadeloos te houden
Welcke contract® sij comparanten beloven
'gesamenlijck in al sijne pointen ten weder-
sijde hi nek inde te voldoen onder verbeurte
yam ha er respectieve personen en goederen,
poerende, onroerende, present en toeckomende,
tortellende dezelve ter executie van aliens
heeren rechten en recht-eren in het geval
Van oosten, versouokende sy comparanten:
^edersijd^lijök hiervan acte in debdta forma
igeexpedieert te werden. Aldus te Leijden
ten oocmptodre mijns notaris staende opt Bree-
üestraete ten representee van Pieter van
Santen en Albert van der Speyak als go
to ij gen waerdioh van gelove.
Volgen onderteekèningen van comparan
ten, notaris en getuigen.
Protokol van den N. van dor Boeckhout
kto 10 (deel 140 van den inventaris).
Het tótroepteekan achter dit opschrift
tfeeft natuurlijk de ironie aan. Het is dun
pok werkelijk spottend bedoeld. Niet smo.
kei ijk, Tnaar zee, onsmakelijk lijkt het
bocht, dat volgens sommige New-Yorksche
bladen den inwoners der groot» Amerikaan-
pche stad in de maag wordt gestopt Vijf
achtsten der New-Yorkers zijn maaglijders,
beeft men geaagd, en dat behoeft waar
lijk niet te verwonderen, als men leest over
betgeen als levensmiddelen in den handel
jrardt gebracht
De grootste misbruiken moeten in den
bandel in kippen plaats vinden. Geen
Bnkele New-Yorksche, misschien" Wel Ame-
kikaansche Zondagstafel, is een Zondagsta
fel zanderchicken." Als men de sla
gers gevogelte wordt hier bij de vleesch-
houwers verkocht gelooven mag, dan zijn
el deze kippen versch geslacht. De waar-
beid is, dat ze meestentijds maanden en maan
den in bet ijs vastgevroren geweest zijn,
ien door een chemisch prooes na de ver
lossing nit het ijs, appetijtelijk worden ge-
1 maakt. Gelukkig, dat zoovele Amerikaan-
ische huisvaders en pension gangers thuis ko-
,tnen, nadat de kippen in de keuken gekookt
kjjn; wij gelooven, dat anders hun eetlust
voor de versohe hoenders waarvan de
.buren altijd van eikaar weten, dat men ze
San bet koken is er wel wat mindsr
op 'zou warden.
Somwijlen ziet men de beesten vastgevro
ren in vaten te New-York aankomen. Zij
worden dan aan den kleinhandelaar ver
kocht. Deze slaat de duigen van hst vat
af, zooals kruideniers dat somtijds met vaten
gedroogde appelen plegen te doen, en aan
het publiek worden dan uit dezen klomp
gehakte stukken ijs verkocht, waarin
'men kan dat niet zoo precies afmikken
halve en heels, slecht geplakte, van binnen
zoo goed als niet schoongemaakte, kippen
zitten, wier tijdgenooten stellig over het
Kapitool moeten hebben gevlogen.
Wat het onderzoek heeft uitgewezen om
trent den toestand, waarin New-Yorks brood
en lekkernijen gebakken worden, laat zich
begrijpen, als men hoort, dat scherpe zuren
in brood en gebak werden aangewend om
bederf tegen te gaan. Schrijver dezes, die
gewoon is zijn noenmaal in een der als
best bekend staande „lunchrooms" te gebrui
ken, vond ir zijn dessert Jhet was brood
pudding - onlangs zeer tot zijn verbazing
een stuk corned-beef en een lapje poets
katoen.
Met de eieren wordt wel het meeste ge
knoeid, zei een briefsclirijver uit New-York.
Mag men nog eens de kruideniers gelooven,
dan verkoopen zij u twaalf versohe eieren
vopr. Amerikaansche ceab— Maar het
i
i
i
j
Zijn 'er vensohe eieren naarDe New-Yorkers
bakken die eieren maar, omdat ze, zooals
ze het zelf zeggen, „gekookt toch heelemaal
niet te eten zijn." De kruidenier verkoopt
dan ook twee soorten van vensche eieren,
„fresh eggs" en „positively fresh eggs".
Het onderscheid tusschen beide is, dat de
kruidenier voor het versch-zijn van de eieren,
die niet positief versch zijn, niet kan in
staan. De positief versohe eieren kasten daar
om 60 a 60 Amerikaansche centen hel
dozijn, <Li. 10 a 127a ets. het stuk-
Er zijn natuurlijk eieren, die zoo slecht
geworden zijn, dat ze niet meer aan het
publiek verkocht kunnen worden. Niets gaat
echter verloren. Het onderzoek heeft aan het
licht gebracht, dat er een geregelde markt
bestaat voor „gevlekte", gekneusde, tweede
soort, rotte en vuile" merkenen er een
uitgebreide handel plaats vindt in de eier-
vloeistof, welke een mengsel is van den
inhoud van bovenbedoelde weel-sprekende
eier-merken te zamen. Waarom al dat tuig
in New-York komt? Wel, in omliggende
plaatsen wordt op den verkoop van eieren
streng toezicht geoefend, voornamelijk in
Philadelphia, en wat daar niet verkocht
kan worden, is voor New-York nog wal
goed genoeg. Deze eieren komen in kisten,
volgens de wet voorzien van een etiket:
„Niet geschikt voor voedingsdoeleinden vol
gens de wetten van Pennsylvania", te New-
York. Zij warden daar uit de kisten of blik
ken genomen en opengemaakt. Zijn ze door
te ver gevorderden staat van ontbinding te
zwart van binnen, om nog voor voedings-
doeleinden gebruikt te worden, dan wor
den zij aan leerlooierijen verkocht. Het is
echter gebleken, dat het meerendeal dier
eieren door een verhittingsprooes gaat, waar
door „het luchtje" verdreven wordt; zwart
geworden eieren worden in een chemische
vloeistof gedompeld en komen er „als versoh"
uit, en het vloeibaar product van dit vies
allegaartje is het materiaal, gebruikt bij
het bakken van het brood, het gebak, de
„pie" en wat al niet, dat de New-Yorker
eet, en dat hem noodzaakt tot allerlei kwak
zalversmiddelen tegen indigestie zijn toe
vlucht te nemen.
HANDICAP.
Oorspronkelijk moet dit woord beteekenea
een ruil, cLw.z. een spel, dat in Engeland
gebruikelijk is en dat daarin bestaat, dat
twee personen voorwerpen van verschillen
den r-i'd in een hoed leggen (hand in the
cap is hand in den hoedj en een derden
persoon als onpartijdige benoemen, den
„handicapper", die de waarde der afzon
derlijke voorwerpen bepaalt of schat. Dan
heeft degene, die het in waarde geringer
voorwerp bezit, het verschil aan den an
deren ie betalen.
Bij handicap-rennen behoort eveneens een
hanalcapper, een door de ren vereen i ging aan-.
j
I
I
j
gewezen betrouwbaar persoon, on de voor-,
werpen, waarvan hier sprake is, zijn de paar
den, wier vlugheid, bekwaamheid, enz. de;
handicapper moet beoordeelen volgens het-^
geen zij tot nu tod bij het rennen getoond,
hebben te vermogen, om daarnaar de ge-,1
wichten te bepalen, die de verschillende
paarden bij het handicap-nennen dragen moe-:
ten.
Deze gewichten moeten als het eenigs- j
zins mogelijk is, zóó zijn verdeeld, dat elk'
voor den handicap bestemd paard kans heeft j
bij het rennen den prijs te behalen. Hefci
beste paard moet dus het zwaarste gewicht,!
het slechtste het laagste gewicht toogewe-J
zen worden, «n de gewichten der andere:
paarden tusschen deze bei-de grenzen ge-1
regeld worden. Hoe vinniger de strijd is j
om de overwinning «an hoe meer paarden aan
den strijd kunnen deelnemen, des te beter j
is de handicap gedaan, terwijl niets den -
handicapper onaangenamer kan zijn, dan als|
de afstanden dar paarden bij kat eindpunt)'
ver uiteanloopem.
Een moedei* van 50 kinderen»
In Transvaal, in heft district Kroonstad»,
leeft een weduwe, mevrouw Van "Wijk g»<
höeten, die op het oogenblik in het ge-
luking bezit ie van vijftig kinderen.
Mevrouw Van Wijk werd in 1832 gebaren
en huwde op 18-jaxigen leeftijd met Petrus!
Jaoobua Lubbe. Na verloop van twee jaren,
verloor zij haar man en bleef met één
kindje achter. Een klein jaar daarna trad
zij in het huwelijk met Nicolaas Pre tonics,
een weduwnaar, die reeds vier kinderen be-|
zat. Ock deze man stierf en liet haar achter;1
met vijf kinderen. Zij trad na vijf maan
den wear in het huwelijk en werd nu me
vrouw Pieterai Haar man was ook we-,
duwnaar en had zeven kinderen, terwijl hij
van zijn vrouw er nog zeven bij kreeg. Me
vrouw Pieten» had nu al negentien kin-1
deren.
Pieteraa kwam te overlijden. En vijf jaar
daarna huwde zijn weduwe voor de vierde
maal en wel met den weduwnaar Daniël
Qronjé, die vóór dit huwelijk reeds acht
kindaren bezat. Er kwamen er nog vijf
bij, totdat de heer Qronjé kwam te over
lijden.
Voor de vijfde maal kwam. nu de weduwe
te huwen mat Hendrik Klopper. Uit dit
huwelijk werden tien kinderen gebaren. Doak
ook deze man stierf en nn huwde zij ten'
slotte met den heer Van Wijk, een weduw
naar met vijf kinderen. Dit laatste huwe
lijk werd gezegend met nog drie kinderen.
Totdat na elf jaren ook haar laatste man-
stierf, zijn vrouw achterlatend met-
vijftig kinderen. Mevrouw Van Wijk ia op'
het oogenblik 78 jaar oud en heeft behalve
vijftig kinddcon een kleine driehonderd klein-
bMtdersn'
