XjEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag* 26 November. Berst© Blad.
Anno 191U
PERSOVERZICHT.
Gemengd Nieuws.
AAN HET VERKEERDE ADRES.
O. 155^3.
Onder de vraag Waar werkt de
^.o li d-1 i b e r a 1 e" invloed zegt „D e
Nederlander":
Onlangs deed in de pers de ronde het
bericht, dat do Cln\-Historische Raadsle
den in Weesp hadden gestemd voor het
behoud van éle kermis, cn aldus pogingen
tot afschaffing" van dit uit den tijd geraakt
jn verworden^,,volksvermaak- hadden ver
ijdeld.
Dat liceft ook ons leed gedaan. Het wil
ons voorkomen, dat. indien het inderdaad
Clir.-liistorisohen zijn geweest, die aldus
hebben gestemd, zij zich niet ernstig reken
schap hebben gegeven van de beteekenis
der kennis voor onzen tijd. Ook buiten de
groepen, die in nauw verband tot het Chris
telijk volksleven staan, wint de overtuiging
veld, dat voor het behoud der kermissen
geen deugdelijke argumenten meer aan te
voeren zijn. Het is een .feest" zonder zin,
maar een feest niet zonder groote scha-
c .vrijden.
Dit stellen wij voorop, nu wij een woord
willen ze, gen, naar aanleiding van de in
sommige a.-r. oiganen' op die houding ge
oefende critiek.
H ot ,,.F rresch Dag-blad" schreef en
o.a. de ,S t i c h t s c h c Courant" nam
het over
Deze uitzondering
..is een uitvloeisel van het feit. voor geen
tegenspraak vatbaar; dat in het Christ.-
Historisch kamp e.en plek is, waar de
grens met het oud-libcralisme hoogstens
een - greppel is.
Voortdurend wipt men daar van weers
kanten over de grens.
In zekeren zin is dit te loven, omdat op
deze wijze niet zelden liberale menschen
.yerkclijk van Links naar Rechts komen
ci met bewustzijn komen tc staan op den
bodem der Christ, beginselen.
Klaar er is ook een gevaar.
Dat n.1. de grenzen zóó verflauwen, dat
de Chr.-Historische grensbewoners Links
komen te staan.
Cel ijk bijv. in Weesp.
Gelukkig dat er in het Chr.-Historisch
kamp zelt krachtig tegen wordt gerea
geerd Die reactie zal sterk genoeg zijn,
vertrouwen we. orn elementen, die er niet
bij Koorcn, ook te verwijdere n."
Dat vertrouwen wij ook, maar w*j geloo-
V'*n niet, dat stukjes, zoo boud als deze, bij
zonder 'geschikt zijn om te worden be
schouwd als de welgemeende raadgevingen
van „een vriend, die feilen toont."
Men moet, dunkt ons, van uit het a.-r.
kamp wat minder naar één zijde argumen
teren, en bijvoorbeeld niet vergeten, dal
terwijl een stem vóór de kermis door Chr.-
Historischen uitgebracht een witte raaf is;
de R >omsch Katholieken over 't algemeen
nergens voor de afschaffing der kermis
o vinden zijn. Haarlem en Utrecht hebben
tlaa-van in de laatste jaren de voorbeel
den doen zien. en wij leggen daarop na-
rirük; omdat het karakter der kermis in een
groote stad steeds nog een geheel ander is,
dan dat van net „volksfeest" in plaatsen
als bijv. Weesp, waar bovendien geheel het
jaar door betrekkelijk weinig" vertier is.
In Utrecht heeft één Roomsch-Katholiek
voor de afschaffing gestemd, alle andere
Roomsche Raadsleden stemden cr tegen
en zwegen. Ons Chr.-Hist. lid, de heer
Schorer, gaf een welgedocumenteerd be
toog tegen de kermis.
Waarom spreekt men nu niet van oud-
liberale invloeden in het Roomsche kamp?
Ons dunkt, dc ..Stic hts che Cou
rant," die deze dingen zoo goed weet
als wij, en onmiddellijk kon beschikken
over de gegevens, die wij eörst thans op
ons verzoek ontvingen (het officieele
Utrechtscbe raadsverslag), heeft een schoo-
ne gelegenheid voorbij laten gaan, om het
stukje van het F r i e s c h D a g b 1 a d" te
voorzien van een commentaar in onzen
geest.
Ta c t i e k vraagt „H et LI u i s ge zi n",
dat in de houding, welke de oud-libe-
ra I cn in de'Kamcr aannemen, de voor- 1
bode van een stemmen tegen het
k u s t v c r d e d i g i n g s o n t w e r p ziet.
De heer Tydcman schuift alvast de
schuld op het financieele beleid, z.i. wan-
I beleid, der Regeering, zegt het blad.
i Gij, niet ik, zijt verantwoordelijk als ik
tegenstem, voegt hij den Minister van Fi-
nanciën toe.
j „Men vindt, als men zoekt, altijd een.
kapstok om er zijn jas aan op te hangen.
Wat zit er achter de verklaring van het
hoofd der oud-liberalen?" vraagt „Het
H u i s ge z i n."
„Heeft hij iets moeten bedenken, om
j straks, met de rest der linkerzijde, met
i anti-rtjxlitairisten als Troelstra, Marchant
en Lieftinck, met voeg tegen het militaire
ontwerp te kunnen stemmen?
Wil links straks als één man tegen de
j 40 millioën stemmen, om voor het kiezers-
1 korps de schuld der aanneming enkel aan
I de rechterzijde te kunnen wijten en zich
i zóó een pakkend stembusargument te ver
zekeren
Het heeft er wel iets van, dat bij een zoo
onpolitieke zaak, als de landsverdediging
behoorde te zijn, de politiek het hoogste
woord zal gaan voeren."
In een driestar Verbijsterend zegt
„Het Centrum" aan de hand van het
verslag in de „Nieuwe Rottcrdam-
sche Courant" over de voordracht van
prof. Eerdmans voor de theologische
faculteit der Leidsche studenten over
Kerk en Maatschappij:
Zelfs een man als prof. Knappert was
van oordeel, dat zijn collega Eerdmans in
zijn schildering van de Kerk „eenzijdig"
I was geweest,
j Inderdaad
I En het Heden èn het Verleden komen
in verzet tegen de voorstellingen van dezen
j hoogleeraar, wiens beschouwingen ge-
woonweg neerkomen op de prediking van
het meest absolute ongeloof en de ontken
ning van alle Kerkbegrip, van al het groo
te en goede ook, door de Kerk in den
j loop der tijden gewrocht.
I Verbijsterend, zulk een professoraal be-
toog.
I En hel was wel van belang, dat deze
j rede, 'die èn het geloof èn de historie mis-
I kent, gehouden werd voor de studenten
eener theologische faculteit!
Als een kasteel in de lucht beschouwt
„D Sta ndaaril" het denkbeeld van
prof. Van o l 1 e n h o v e n, in L> e
Gids" ontwikkeld en ook door ons in deze
rubriek vermeld, om de uitspraken
van het li o van A rbi t rage desnoods
d-.or een internationaal politie-
leger te dom uitvoeren tegenover onwil
lige Mogendheden. Het blad /.egt:
„Vooraf zou moeten gaan een gemeen
schappelijk tractaat van allo Mogenihelen,
om zich te ontwapenen, vloot en leger af
te schaffen, en hoog lens aoliter do politie
een kleine gewapende" macht in stand te
houden, voor zoover die geóischt werd voor
de .handhaving van do binnen)andsche rust.
Bedenkt mén nu, ho© in 1900 do voorslag van
liuslands Tsaar, om de nowaponing der
volken te vermind ren, op schier algemeen©
tegenspraak afstuitte, clan /.al (och wel nie
mand giooven, dat de veel verder gaande
voorslag, om tot algeheel© ontwapening
over te gaan, op do instemming der Mo-
gendhödón zou kunnen n km.-n. Althans de
twintigste eeuw zal wel orden uitgeluid,
eer men hiertoe unaniem besluit.
En wil men het plan toch doorzetten, niet
tegenstaande de Mog ndheden van het
hoofd tot de voeten gewapend staan, dan
loopt 't op niets uit. Kleine Staten zou men
spoedig overrompelen kunnen, maar dit
haat niet, want vaa de kleine Staten komt t
internat.onale oorlogsgevaar niet. Dit steeda
dreigende gevaar komt uitsluitend vaji dé
Groot© Mogendheden, en om deze, bij ver-
.zot, door wapengeweld te dwingen, zou <ie
wereldpoliti© een zoo geweldige vloot en
zulk een allesovertreffend leger moeten In
zitten, dat het desnoods tegen den machtig-
sten Staat, met inbegrip van zijn bondgo-
nooten, ware opgewassen. En dit nu zou
beduiden, dat men behalve de reeds be
staande legers en vloten, nog een extra-
vloot en een extra-leger zou moeten schop
pen, en alzoo de gewapende wereld ma on t
nog kostbaarder zou moeten maken, dan zij
nu reeds is. Stel, Engeland of üuitsehland
zijn de schuldigen, die weigerden zich aan
een gevallen rechtsbeslissing te onderwer
pen, waar zult go dan de vloot en waar
het leger vinden, in staat om zulke machtige
Staten met wapengeweld te dwingen?
Wel acht de hoogleeraar, dat men met
een vloot zonder leger zou kunnen beginnen,
maar dit zou vanzelf zijn effect missen te
genover een binnenwaarts gelegen Staat;
en als er straks een leger bij moet komen,
waar zult ge zulk een massaal leger dan zijn
garnizoen doen bezetten?"
,D e Standaard" zei in een asterisk
Schot i n:
Talma's Memorie van Antwoord bracht
twee goede tijdingen. De eerste was, dat
het ïnvalidit. eitsontw erp zijn
Departement heeft verlaten. En het tweede,
dat hij er vast op rekent, dat vóór de
stembus van 1913 de groote sociale
wetten in het „Staatsblad" zul
len staan. Misschien dat zelfs de herziening
van d© Ongevallenwet er onder
begrepen zal zijn.
Het is nu maar de vraag, of de State n-
Generaal den Minister hierin behulpzaam
zullen zijn.
Als het moet, kan d© molen o, zoo snel
malen; dat heeft men aan de S takings wet
ten gezien. Maar het. kan ook zóó jammer
lijk op zijn elf-en-dertigst gaan, dat ©r geen
schot in is te krijgen, en dit lang niet altoos
uit onwiL
Dat er soms toeleg bestaat, om den gang
van zaken te vertragen, zouden we niet dur
ven ontkennenmaar de yoorliereiding van
de behandeling van een groot en ingewik
keld wetsontwerp vergt tijd en inspanning,
en deze «arbeid komt te telkens op Kamer
leden neer, die toch reeds'met allerlei ande
re bemoeiing dc handen vol hebben.
Men heeft toen gehoopt; dat de instelling
vaD een Commissie van voorbereiding dit
euvel verhelpen zou, maar ook hierbij heeft
do ervaring teleurgesteld. Op zichzelf zijn
deze soort oommissies een uitnemende in
stelling, ook in het Buitenland, zij het «al
in anderen vormreeds lang in gebruik
Zulk een Commissie geeft zekeren reg -1 aan
de behandeling van het ontwerp in do Af-
decliogèn, en ze kan onderhandelen met de
Regeering, zoodat ©r meer eenheid in g©
overweging komt on iv -od dooB debat in de
Kamer kan worden afgesneden Ook wij
hadden er goede verwachting van cn geioo-
ven nog, dat zc bij ontwerpen, die ge°a
spoedkarakter draden. uitnemend van
dienst kunnen zijn, om ook de openbar - be
raadslaging in het goed ei spoor te h-i 'en.
Alleen niaar, fortuinDk /ij u we er du-.ver
niet mee geweest. Ook aire niet de nu ont
bonden commissie voor de vroegere Verze
kering s-ont erpev. Van i ar, dat we er eeni
ge dagen geleden ons leedwwen over be
tuigden, dat het nu met het Ziekte-verze-
keringsontwerp weer denzUfden weg op
ging. ,,D e Nederlander" vreesde
hier geen vertraging van, en mets zal ons
aangen.amer ziju, dan zoo de uitkomst mag
toonen, dat zij het beter inzag dan onze
redactie.
Als wc terug rekenen, zal, om in Mei 1913
met alles gereed te zijn, alle beschikbare
tijd voor p nbare beraadslaging in 1913
aan de Invaliditeitswet moeten worden ge
gund. De Memorie van Anwoord inzake dit
ontwerp zal dus, met het oog op de Begroo
ting vóór September 1912 gereed moeten
zijn, en alzoo het Voorloopig Verslag aa
heb reces van Februari 1912 aan de Regee
ring zijn ingezonden. Het Ziekleverzeke-
ring80ntwerp zal dan onmiddellijk na dit
zelfde rocèe in Februari 1912 m openhare
behandeling moeten komen, en hiervoor
al-zoo de Memorie van Antwoord in Sep-
tember 1911 ter tafel moeten liggen. Eigen
lijk zou het Voorloopig Verslag over dit
ontwerp dus reeds na het reces in Februari
1911 moeten zijn uitgegaan. De Memories
van Antwoord toch op zulke ingewikkelde
en omvangrijke ontwerpen vorderen onge
meen veel tijd, vooral zoo dezelfde Minis
ter orwlcrwi.il nog met allerlei ontwerpen
oor de Kamer moet staan.
Thans echter zal het reeds mooi zijn, in
dien het Voorloopig Verslag in Juni ge
reed komt, en dan schuift uiteraard al het
andere op.
Zoo heel gerust zijn we dan ook nog niet.
Juist daarom komen we er nogmaals op
terug. Ook de Pers toch kan, door op de
noodzakelijkheid van bespoediging te wij
zen, tot spoed prikkelen. En mocht ook on
ze herhaalde opmerking hiertoe het hare
bijdragen, zoo zal niets ons aangenamer
zijn, dan in onze vreeze voor vertraging
door de Commissie van Voorbereiding, op
in het oog springende wijze, beschaamd se
worden.
Onder het opschrift Een legende
lazen wij in ,,D e Residonfcieb o de"
Vooral van s o c i a a 1-d emocia-
tisohe zijde wordt het nogal eens
voorgesteld, dat de m i 1 i t a i r cfe p a r-
tementen ten onzent de groote ver-
slinders zijn onzer financiën.
Zeker, ze kosten veel voor ons kleine
landje; niemand zal dat ontkennen.
Maar er wordt overdreven. Jaar p jaar
nemen de uitgaven voor Oorlog en Marine
schrikbarend toe, wordt dan gezegd.
Hoever dit echter waar is, heeft de heer
Troelstra in de Kamer duidelijk in het
licht gesteld. Hij gaf een lijstje, waaruit
blijkt, dat, terwijl de bevolking, in tien jaar
tijds, met 13 p(Jt. is toegenomen, de uir-
gavcn voor alle Hoofdstukken der Steuus-
begrooting behalve die voor VII A en VII
B ^Financiën en Nationale Schuld) veel
sterker oploopen, n.l. die voor Hoofd
stuk II (Hoogo Colleges) met 16 pCt., di©
voor VI (Marine) met 18 pCt, die voor VIII
(Oorlog) met 27 pCt., die voor IX (Water
staat) met 31 pCt., die voor III (Buitenl.
Zaken) met 44 pGt., die voor IV (Justi
tie) met CO pCt., die voor XI (Koloniën)
met 110 pCt., die voor V (Binnenlandsehe
Zaken) met 146 pCt en die voor X (Land
bouw, Nijverheid en Handel) met 360 pC't.
Nu zeggen die cijfers niet veel in hetgeen
de heer Troelstra er mee voor had, n.l. te
bewijzen, dat ouzo financiën er slecht voor
staan. Niet met de toename der bevolking
toch moeten de uitgaven vergeleken wor
den, maar met de inkomsten.
Maar waarin die c'iters wel wat zeggen,
is in de kwestie, welke we boven aanstip
ten, of Oorlog en Marine, zooals vaak her
haald wordt, meer en meer onze financiën
rnïrecrcn. Do militaire departementen ko
men in het lijstje van den heer Troelstra
vrijwel onderaan, en de burgerlijke en
dan Arbeid vooral zijn de groote slokop.
Wij keuren dat niet a-f; integendeel. Fn
als straks dc groote sociale wetten worden
ingevoerd, zal Arbeid nog wel meer vergen.
Wat alweder geen bezwaar is, omdat dit
departement, in betrekking tot de andere
nog allesbehalve vooraan staat, al ging het
dan in tien jaar 360 pOt. vooruit.
Maar niettemin heeft de heer Troelstra
bier zijns ondanks aangetoond, dat niet
Oorlog en Marine de departementen zijn,
welke al meer onze golden inslikken. Oio
legende zal nu wel voorgoed hebben ft (ge-
daan.
Een 9-jarig zoontje van den
i beer W. te Warmenhuizen (N.-H.) is van
een wagen gevallen en bijna onmiddellijk
overleden.
In den nacht van Dinsdag op
Woensdag ia t© Dalfsen het huis, bewoond
i door den landlxaiwer Hulsebosch en den
I bakker W. Sterken, geheel afgebrand. Al
1 het. vee verbrandde, pl.m. 20 stuks run
deren en varkens. De bewoners Rad den
nauwelijks den tijd het brandende huis te
verlaten. Yan den bakker S. verbrandde
ook een f 300 aan bankpapier. Alles was,
1 hoewel laag, verzekerd De oorzaak is on
bekend
Te Stoppeldijk (Zeeuwsch-
Vlaanderen) heeft zekere J. !R., een 25-
jarige Iandbouwersknechtf die van den v.a-
der van zijn beminde geen verlof kon. krij
gen tot het aangaan van een verloving, op
doen een revolverschot gelost.
De dader is door de maresehaussee gear
resteerd en naar het huis van bewaring te
Middelburg overgebracht, terwijl het ^a-
pen, waarop zich nog vier scherpe patro
nen bevonden, op aan wij. ng van don ver
dachte in een bietenveld gevonden ie en in
beslag is genomen.
Opd°Staatsmijn „W 11 h e 1 rat.
na" is door de rijksveldwacht een onder
zoek ingesteld naar aanleiding eener ont
ploffing in een gereedschapskist, waarin
een slaghoedje lag, en waardoor een mijn
werker aan een zijner handen ernstig ver
wond werd. („L. li.")
De dure t ij cl Als een m e r k-
waardig bewijs van de nijpende prijsst.ijgmg
van levensmiddelen zij vermeld, dat volgens
aankondiging in de Haagsché „Witte Socië
teit"- d© prijzen van alle menus daar met
i ingang van 1 December verhoogd zullen wor-
den met 10 tot 15 cent. En de prijzen van
een aan LU gerechten eveneens. (H i
Met ingang van 1 Dec. zal de
H. TJ.-S.-M. manden of kisten met wijn en
likeuren in flcsschon, sigaren, eet- en
vleesch waren niet meer on verzegeld of on-
geplonibeerd ten vervoer aannemen. Dezo
i maatregel is een gevolg van do veelvuldig
j voorkomende beroovingen.
I DomoordteSpaarndam. De
justitie zoekt in verband met deze misdaad
nog steeds naar een verdwenen bangeir.vi wd
familielid van de vermoorden en heeft gis
termiddag naar aanleiding daarvan tweo na
bestaanden van dion vermiste gehoord.
Aan de „Haarl. Ct." kwam ter oore, dat
d© vrouw van een schipper, in den avond
van don moord te Spaamdam met zijn
schuit bij de sluis liggend, een paar man-
j nen tegenkwam, toen ze even een bood-
I schap deed.
De een hoorde ze zeggen: „Kom vooruit,
ik ben morgen naar Keulen en jij naar Brus
sel"...
Aan do justitie is hiervan mededeeling
gedaan en naar den schipper wordt gezocht.
De gezusters Gaartman t©
Tiel zijn het slachtoffer geworden van bru-
i t.ale dieven. Woensdag ontvingen zij bezoek
van een koopman in oudheden, dip voor
een drietal antieke va/en tevergeefs f 300
I bood. Den volgenden morgen waren deze
vazen verdwenen.
Te Bergen, in Henego uw ©o,
waar een reizende circus Woensdag voorspel
lingen zou p'ven, wist kort, n.a aankomst
der menagerie, een leeuwin uit haar kooi tc
ontsnappen. Het wilde beest, zich gelukkig
gevoelend in de herkregen vrijheid, snelde
in woeste vaart door de straten, overal
angst en ontzetting verspreidend.
In de rue de la Clef wierp dc leeuwin
zich op een paard, gespannen voor een bier
kar, bracht het ongelukkige dier een diepe
wonde toe en drong toen een nabijgelegen
huis binnen. Gelukkig echter kon men tij
dig de deuren van de gang sluiten, zoodat
de gevaarlijke bezoekster opgesloten was.
De bewoners vluchtten in allerijl naar de
i bovenste verdiepingen en de intussahen ge
waarschuwde politie bewaakte bet huis. Na
eenigen tijd kwam dc leeuwentemmer. Voir
do geopende deur plaatste hij een kooi,
waarin zich een andore leeuwin bevond.
vluchtelinge betoonde echter weinigmat
zioh bij haar rasgenoot© te voegen, zoodat
men ruim een half uur noodig had om haar
in de kooi te krijgen. Kort daarop begon
de voorstelling in den circus.
Men 7. al zichnog herinneren
dat, kort na de terdoodveroopdeeling van
Liabeuf, die te Parijs een paar agenten
doodelijk had gewond, uit wraak voor de
tegen hem ingebrachte beschuldigingen der
zedenpolitie, een zekere Détraux, een vlegel
van 17 jaren, opgewonden door de lectuur
over de Liaheuf-znak, ee.i agent, van poli
tie, dien hij volstrekt niet kende, noch *>it
gezien had, zoo zwaar verwondde, dat. ae
getroffene maanden lang in levensgevaar
verkeerde. Voor den rechter verklaarde
Détraux, dat hij geïnspireerd" was floor
het lezen der lange verhalen in de bladen
over Liabeuf's terechtstelling. Hij kreeg 20
j a.ren tuoh f,h u i sst ra f
De gebroeders Rotschild
hebben honderdduizend franken bes.-hik-
kaar ges' Hd om besteed te worden ten ha-
te van de armen in de twintig arrondisse
menten van Parijs.
na^/VW)OOOOOOOOCO(XwvV\O/
„Hebt gc 't «adres goed opgeborgen,
n:jii jongen
„Ja vader, ik heb het aan de voering
van mijn buis gespeld."
En met een laatst „goeden dag" aan al
de zijnen ging Justin op stap naar het sta
tion.
Nog nooit had hij de vijf K. M., die-zijn
dorp van het naastbij gel ogen spoorwegsta
tion scheidden, in zóó korten tijd afge
legd. Het was alsof zijn voeten vleugels
hadden en toch zaten de mooie, nieuwe
laarzen hem allesbehalve gemakkelijk.
Voor 't eerst op reis en welk een reis!
Wel tweehonderd K.M. ver, heelemaal
naar Parijs, waar hij op de bruiloft was
genoodigd van zijn nichtje Bert he.
Hij was lang vóór den trein aan het sta
tion en toen die eindelijk binnenreed, was
hij vol met lotclingen, die voor het eerst
moesten opkomen.
Justin vond in een coupé nog een plaats
je tusschen al dc jongelui, die vroolijk hun
plicht jegens het vaderland gingen vervul
len.
„Kijk!" zei er een, die hem kende, „daar
is Justin Tanchoux. Ook onder dienst vóór
je nummer?"
En een ander, die naast hem zat, gaf
hern een slag op de knie cn riep
^Drommels, .wal ziet ge er
fijn uit. Ge wilt zeker voor 'n baron door
gaan in de kazerne?"
„Weineen," antwoordde Justin, „wei
neen, ik ga nog niet onder dienst, 't Vol
gend jaar pas. Nu ga ik naar Parijs om
de bruiloft bij te wonen van mijn nichtje."
A1 gemeen geschater.
„Gij zijt een gelukskind. Dan moogt ge
zeker met de bruid dansen
Van alic kanten kwamen kwinkslagen en
woordspelingen, waaraan Justin lustig mee
deed.
De lotclingen hadden elk een fleschjc
wijn of brandewijn meegenomen voor wat
afwisseling op reis en al die flesschen
gingen lustig rond; ook Justin werd niet
vergeten. Hij had niets bij zich om on
derweg te gebruiken, maar in zijn mand,
die onder de bank geschoven was, had hij
geschenken voor de familie te Parijs: een
ham, drie eendebouten en een flesch oude
mare, speciaal bestemd voor oom Isidore,
den vader van dé bruid.
Weigeren om met de anderen mee te
drinken, wat hem zoo gul werd aangebo
den, dat ging niet; maar met ieder mee
drinken zonder op zijn beurt ook iets aan
te bieden, kon evenmin, aldus overlegde
Justin bij zichzelf. Jammer voor oom Isi
dore, maar zijn flesch wijn moet er dan
maar aan gelooven. Dus opende Justin
zijn mand, ontkurkte de flesch en droeg
het zijne bij tot opvroolijking van de reis.
De recruten vonden den ouden mare uit
muntend. Zoon puik wyntje had geen van
allen bij zich cn de flesch ging van mond
tot mond, zoo lang, tot de laatste druppel
er uit was.
De stemming werd al lustiger. Zij zon
gen het hoogste lied uit. De recruten ver
beeldden zich dat Justin een van de hun
nen was, en Justin wist niet beter of alle
negen waren gasten voor de bruiloft van
nicht Bcrthe.
Daar stopte de trein voor de laatste
maal en langs de wagens werd ge
schreeuwd
„ParijsParijsAlles uitstappen I"
Dit bracht Justin weer ©enigszins tot zijn
positieven.
Hij stapte uit en wilde naar den uitgang
gaan, maar een sergeant greep hem bij
den arm, en zei de:
„Wacht even, .man, dat gaaf zóó niet,
in 't gelid!"
Justin bleef verlegen staan cn stamelde:
„Neem me niet kwalijk, mijnheer, ik ben
geen soldaat, ik kom voor de bruiLoft
De sergeant hield echter zijn arm vast en
een luitenant, die er bij kwam, vroeg:
„Wat is dat?"
„Mijnheer de officier, men houdt my
voor een soldaat," antwoordde Justin,
„maar dat ben ik niet, ik kom voor de
bruiloft
„Welke bruiloft?"
„Van mijn nicht Bertbe! mijnheer 'de of
ficier."
„Waar woont die?"
„Rue^t*.
Justin voelde al zijn zakken na voor het
adres, dat aan de voering van zijn buis was
gespeld, maar dit had hij vergeten.
De luitenant, ongeduldig 'geworden, riep
„Al goed, in 't gelid. De rest vertelt
ge in de kazerne maar."
Zoo moest Justin, goedschiks of kwaad
schiks, met de anderen mecmarchecren
naar de kazerne, waar hij, met zijn mand
aan den arm, op de binnenplaats bleef
staan. Een sergeant, met een lijst in de
hand, monsterde de nieuw-aangekomenen.
„Wie zijt gij?" vroeg hij aan Justin.
„Mijnheer de militair, men heeft mii bij
vergissing aan het station voor een lote-
ling gehouden, maar ik moet 't volgend
jaar pas loten. Ik kwam nu voor de brui
loft
De sergeant luisterde niet naar hem,
maar vroeg weer, nu wat luider:
„Je naam
„Justin Tanchoux."
De sergeant keek zijn lijst na
„TabouratTamarie Tanchoux! Ja,
hier is hij. Bij 't negende."
„Maar mijnheer de militair
„Heb je me niet verstaan? Bij 't negende,
zeg ik! Vooruit naar je compagnie!"
Justin moest gehoorzamen.
Bij de negende compagnie vond hij den
kapitein, wien hij zijn wedervaren mee
deelde.
„Van waar komt gij, mijn jongen?"
vroeg deze.
j,Yan Ri&'audièrc, mynheer de offi
cier, dat is in Indre-et-Loire, bij St.-Hyp-
polite."
„Hebt ge papieren bij u?"
„Neen, mijïihèer dc officier."
„Ik zou je wel dadelijk laten vertrek
ken, mijn jongen, maar er ontbreekt juist
een Tanchoux cn ik weet niet waar die
vandaan moet komen."
„Dat kan ik niet zijn, mijnheer de offi
cier. Ik moet 't volgend jaar pas loten."
„Ik zal zien wat ik voor je doen kan.
Vannacht moet ge i n elk geval hierblijven,
maar kom morgenochtend om zes uren
op het rapport.
Er zat niets anders op. Justin werd
het was intusschcn al avond geworden
naar de slaapzaal gebracht, waar hij zich
ontkleedde en zich op de hem aangewezen,
krib legde, nadat hij het adres van nicht
Berthe bij het uittrekken van zijn buis
had gevonden.
Hij vond het avontuur allernaarst, maar
de vermoeienis van de reis en de oude
mare maakten toch, dat hij dien nacht
vast sliep.
Den volgenden morgen op het rapport
gekomen, vernam hij, dat de rechte Tan
choux juist in de kazerne was aanbeland,
en nu kon hij dadelijk vertrekken naar
de rue Panoyaux, waar hij nog juist in
tijds aankwam, om de laatste bruiloftsh
gasten tc zien vertrekken.
