Een en ander over valsche
postzegels.
fetuk bevroren [wild af tte hakken, dat alë
Javolndeten' mteest dienst doen, jals zijn, mètr
"gezellen, terugkwamen.;
De hongerige honden, aangetrokken' door
den geur yan het vleesch, zetten, zich om!
ihet vuur, maar in' -'t begin lette mijnheer
(Villiers er niet op.
Toen hij iechter de dieren luid ten: Öreï-i
•gtend hoorde brommen, keek hij op en merkte!
dat die tien' gnoote dieren gereed stonden
om' hem aan te vallen en' te verscheuren.
Daar hij ge?n ander wapen; had dan zijn'
•kleinen vleeschhijl, keek hij rond naar zijn;
|feweep, waarmede hij anders die woeste hon
den in bedwang hield. Hij zag de zweep
:niet dadelijk en de voorste hond sprong op
,hem' af en zou hem naar de keil zijn ge
vlogen, indien Pesqui, die jeven paar bui*
ten was geweest, niet op dat pogenblik
was teruggekeerd en, zijn meester in gen
Vaar ziende, zich' met de grootste woede op
den vijand wierp.
Die plotselinge aanval deed de honden'
terugdeinzen en gaf mijnheer Villiers den
tijd de zwieep' te vinden en in één oogen-
blik stoof de woeste troep uit elkander en
trok huilende weg onder de hun welbekende!
'fclagen „van de gevreesde zweep.
Op één woord van zijn meester liet Pes qui
den vijand wegtrekken en ging naast den
heer Villiers liggen, die hem voortdurend]
liefkoosde en hem prees .voor zijn moed pn,"
(trouw.' i
Spoedig daarop kwamen de jagers beladen
(biet mondvoorraad terug en verder liep de
£eis zonder ongevallen jaf.; i
Pr is al Heel wat geschreven geworden
ibver postzegels en hun waarde; maar del
Verzamelaar Iweet pog weinig af omtrbnt
yervalschtö postzegels, ofschoon de vterval-
iBchers tnu al zoovele jaren ten {mtet zoef
'groote volharding hebben voortgearbeid, dat'
'er slechts bitter weinig groote collecties zij'n'j
waar men geen' pagemaakte postzegels in
(vindt.
Niets is den yervalsclier heilig; pu teenS
bootst hij een exemplaar Britsch Guinea!
pa, dat een waarde van zesduizend gulden;
vertegenwoordigt, dan [weder zal hij' u teen
Angola 10 reis leveren, die maar vijftien
pent kost.
In den jaapvapg waren dez-e valsche post-;
fcegels, evenals .vele der prigineele exemfl
plaren, slechts gebrekkig afgedrukt op slecht
papier piet slechten inkt, wat echter den
knoeier niet schaadde, omdat men over heti
(algemeen pog zoo weinig verstand vap
zaken had in dit opzicht, ïriaar toen het
aantal verzamelaars toenam en dezen meer
ten meer de postzegels leerden kennen, berèid
een flinke som voor zeldzame exemplaren!
te geven, pam de vervalscher photographic
ten-litogTaphie te baat, totdat eindelijk zijn
bedrieglijke voortbrengselen ware kunststuk
jes werden van.' staalgravure. i
Daarna kwam' de kunst om' door cKemi-
'sche preparaten en verven pieuwé, bijna]
waardelcoze postzegels, voor het oog in
Zeer oude, kostbare edities te herscheppen.;
Zoo werd pen Engelsche blauwe 2 d.-
Van. 1841, die zes gulden kost, in eenzelfde
Van het jaar 1854 veranderd, die er f130
opbrengt, terwijl een Kaap de Goede Hoop,
1 d. rood, oveTging in een misdruk hout
blok, die op f 720 wordt geschat.
Het schrikbeeld van den philatelist ié
'Zonder twijfel de vervalscher, die reecis;
duizenden in zijn netten hoeft verstrikt^
Er zijn voorbeelden' jaan te halen, waarbij
hü de Vermetelheid zoover dreef, dat hij
zelfs een land uitvond, een koning bedacht,
een eersten minister ontdekte, of een heelë
serie prachtige postzegels verzon, welke?
hij Piet het grootste gemak door Europa]
verspreidde. Om daartos te geraken, heeft
hij eenvoudig gebruik gemaakt van couran
tenberichten «en de pen pf andere nieuws
tijding is dikwijle (oorzaak geworden yanj
pen groot bedrog,
Eenige jaren geleden vermeldden dei
Fransche bladen', dat Parijs binnen kort
het bezoek zou ontvangen van een Ooster-
schen Potentaat, Zijne Majesteit Marie I
.van Sedang, een eiland op eenige honderden
mijlen afstands yan de Chineesche kust, ep
dat deze koning zeker kon zijn hartelijk
Verwelkomd te word'en door de Franschel
Patie, aangezien hij den moed had gehad?
Zich volkomen onafhankelijk te verklaren]
yan het trouwelooze Engeland.;
Op den bepaalden' tijd kwam' Zijne Ma-;
jest/eit, beladen met juweelen, vergezeld van]
zijn minister ten pen gevplg van prachtig
uitgedoste negers, in' een der eerste hotels
aan, „waar hij in vorstelijke weelde leefde
en smaakten de Par ij zenaars het genot hem
hij zijn da gelijkscha tochten, door het Bois
de Boulogne pan te staren. Eenige dagen]
later kwamen er brieven aan, voorzien van]
een fraai geteekepden postzegel van vréémd-1
soortigen vorm', wparop de [woorden; S eff
dangeaTweeManen prijkten. Barijschp
verzamelaars gaven groote sommen aan dp
bedienden van het hotel voor elk 'dier post
zegels, die zij konden bPmachtigetn en Zij
verkregen s'poedig zulk Pen" waarde, dat
men ze voor vijfhonderd gulden inwisselde.
Ook dit feit werd in de oouranten ver-;
meld, maar toen er vap alle zijden des landsl,
bestellingen inkwamen en de handel daarin
zoo bloeiend mogelijk scheen' te staan, werd
een voornaam Postzegelhandelaar te Parijaj
bij den koning ontboden. Zijne Majesteit!
ontving hem met groot ceremonieel en liet'
hem daarop verder aan een zijner ministers"
óver. Men deelde den handelaar mede, dat]'
hij tegen het storten' Van pen aanzienlijk!)
bedrag in contanten, aangesteld 'Zou worden'
als ©enig agent Voor .deze vreemdp posW
zegels. De man pam het aanbod met graagte]
aan. Daarop vertelde de minister hom Üa',
het geheim dat hij voor een paar duizend
goudstukken een prachtige verzameling kou]1
opkoopen, welke deze staatsman; buiten])
Weten vap don koning had medegebracht
alleen moest hij zorgdragen ter geen woordjj
yan te zeggen, ofwel de minister, zou' worden]
onthoofd. Op deze wijze kwamen er groote]1
sommen in de schatkist van Marie I ten(i
Zijn ministers binnen en verspreidden dezej
postzegels zich over geheel Europa:
Het was echter eerst toen eep jsehoold
jongen; aan pen der bladen schreef, met de('
yraag [waar Sedang was gelegen', dat het.
bedrog werd ontdekt. De postzegels van]
Sedang waren slechts door den negerkoning1
ten zijn 'gevolg pitgey.ondep, tot bot prakes'
yan geld, 1
Een jaap 'geleden 'was bijna; jefeoï andette
dergelijke list geslaagd.- Alle voorname]
handelaren ontvingen een stel fraai geteeV
kende, afgestempelde ten' gegomde postzegel^'
die alle sporen van' echtheid droegen, waarop
de woorden „Posterijen' yan Clippertan Is-!
land" waren gedrukt; gelukkig .ontdekte]
men, dat genoemd eiland nooit bestaan had!-1
Zeker drie duizend gulden moet men btestöedji
hebben aan deze vervals chin gyan den'j
bedrieger werd eyenwjel piets meer gehoor dl;
Ten einde de kas yan Don Caxloé
stijven, gaf deze pretendent van, 'den Spaan-*!
schen troon ieep, zeer fraaie reeks postr*
pegels uit, waarop zijn, borstbeeld prijkte.; I
Da Car li sten kochten! Ze, mtet blijdschap'
iop en plakten ze op bun brievten; mtenig
waar soldaat onder de opstandelingen voor-:
pag daarmede emige dragen ip zijn onder-i
boud. Nog koopt men die texemplarsp
gaarne op; maar nooit Worden zij erkend'
dioor de Internationale Bostyereeniging, _.j
ze vreeselijk boos,- toen ik even ;wat zei
van haar naar humeur."
>,Was het heusch sledht om te luisteren,
yaderl" vleide Nelly, terwijl zij zich dicht
in zijn armen drong.
Jawel, ais wij samen aan het praten
.waren, moeder en ik, en jullie stonden
daar zonder dat wij het wisten, dan'hadt ja
natuurlijk behooren te waarschuwen; een
.volgenden keer moet je uit je schuilhoek te
voorschijn komen. En dan: doe je best,;
wat meer van Joanna te houden, kinderen,;
je mag haar niet altijd zoo plagen om haar
slecht humeur, tracht haar lief te hebben,
dat heb dk je al eens meer gevraagd
,,Ock ja Vader, maar bet gaat zoo moei
lijk; want ze is altijd zoo kribbig en onaar
dig," viel Nelly nu in; heusch ze geeft
er niks om, of we van haar houden."
Maar daar boven in haar bed zat de arme
Joanna op en haar gezichtje stond niet pre
cies vroolijk; wèl of zij er behoefte aan had,
dat iemand eens wat liefs of vriendelijks
tegen haar zei.
„Ik kan het niet langer Uitstaan," snikte
zij. /Vader is zeker weggazonden, omdat
zijn oogen steeds erger worden; misschien
zal hij wel gauw heelemaal blind zijn en
dan kan hij nooit meer de teekeningetjes
zien, waar ik zoo mijn best op doe en dan
kan hij heelemaal niet meer weten, hoe
veel ik van hem houd en hoezeer dk toc-h
mijn best doel" En haar donkere oogen,
net die van haar vader, stonden vol
tranen.
nAls mijn eigen lief moedertje nog maar.
leefde, want Mama begrijpt mij niet en
niemand hier in huis, daarom haten zij mij
allen." En Joanna ging met opgetrokken
knieën al haar leed en al haar grieven nog
eens de revue laten paaseeren, tot ze ineens
de deur hoorde openduwen ze was zeker
niet goed in het slot geweest en daar
kwam Mac binnen, de Iersche terrier. Dit
was een presentje geweest voor Jan, op
zijn verjaardag, maar of het beestje het nu
merkte, dat Joanna juist zoo dol op dieren
.was, hij legde altijd een groote voorliefde
voor haar aan den dag, wat ook al weer
aanleiding had gegeven tot eindeloos gehar
rewar. Ze begroette hem met een kreet van
vreugd© en drukte haar vochtig gezichtje
tegen zijn harig snoetje, tot dit haar troost
en verlichting had geschonken in haar
leed en het leven haar ten minste weer
draaglijk scheen.
Toen Betsy even later kwam met haar
[weinig aanlokkelijk souper van droog brood
en water, vond ze Joanna in diepe rust met
Mac aan het voeteneind.
Hoofdstuk IE
De dagen, die nu kwamen, waren vol
drukte en agitatie: het heele huis was op
stelten. Nelly en Bob moesten ieder een
eigen koffertje pakken en van alles moest
daar natuurlijk in. Voor Nelly moesten al
haar poppekinderen een plaatsje hebben en
voor Bob, moest persé de nieuwe motorkar
mee en een pennemes en een paar ballen
én visehhaken, én touwen. Die vooral, want
zo hadden pas een boek gelezen, waar ook
in voorkwam van kinderen, die in een groot'
bosch terecht kwamen en nü, die hadden
zulke dingen wel noodig gehad! Voor secu*
riteit haalde Nel in een onbewaakt oogen*
blik dan ook maar alle klosjes van de naai*'
machine, aan draad zouden zij- dan ten.
minste met te kort komen 1 1
Jan interesseerde zidh nu lang zoo bij*
zonder niet voor dit uitgaanspartijtje, al*'
thans dezen zomer niet. Hij had zich nu zoo*'
veel voorgesteld van het samenzijn met Her,,
maar nu dit verviel, was de aardigheid en,
voor hem ook af. Beide vrienden muntten
nu niet bepaald uit door ijver op school
en hun rapporten waren dan ook nooit
schitterend! Met Joanna was dit geheel an*'
ders, zij bezocht dagelijks de teeken&cade*
mie en had daar juist een pracht;gen prijs -
behaald
Zij beefde van zenuwachtigheid, toen hij
haar op school overhandigd werd, met een
toepasselijk woordje, en gauw wilde zij
hem het eerst aan vader laten zien, omdat
zij wist dat hem dat zoo'n pleizier zou doen 1
Hij zat in de achterkamer, die, zoolang
als Joanna zich kon herinneren, zijn atelier,
was geweest; en waar allerlei schetsen en
aquarellen aan den muur hingen. De
meeste onvoltooide werken waren echter
maar weggenomen, omdat vader de laatste
weken geen penseel meer in handen mocht
hebbem.
(Wordt vervolgd).
