SmokkelaarskiiDstgrepen.
Een moderne scharenslijper.
„Een broche, wat wilt u toch?." wendde
hü ach tot den agent.
„Het is toch de ware?" vroeg deze, zon-
der acht te slaan op zijn woorden, aan de
jonge dame. Toen deze ja knikte, voegde
hü den jongen man ernstig toe:
„U, moet mij zonder verzet naar het bu
reau volgen. U wordt ernstig verdacht bij
den juwelier Scholier een broche te heb-
ben weggenomen en een valschcn naam te
hebbén opgegeven."
De arrestant begon te schaterlachen.
„Dat wordt amusant. Nu, ik ga mee."
Op het bureau legitimeerde hy zich wer-
Jcfelijk als Fntz Ehrenfeld, een zoon van
den bekenden raadsheer, en bewees door
een brief, dat hü tot den vorigen dag
in Berlijn was geweest, waar hij in de me-
idiqjnen studeerde en van waar hij eerst
dezen middag in zijn geboortestad was
aangekomen.
Zoowel de politie als de verkoopster zet
ten groote oogen op. Dus hadden zij toch
iden verkeerde voor!
Fritz Ehrenfeld liet zich het gebeurde uit
voerig mededeelen. Toen hij hoorde, dat
de dief in kleeding, grootte en uiterlijk
volkomen .op hem geleek, ging hem een
licht op.
„Dan is het Walter Burgberg geweest
liep hij uit. „Een gesjeesde student, die
wegens een eerezaak is weggejaagd. Hü
kende mij goed, heeft mijn gestalte ,en
Van zich uitstekend grimeeren.
Stel u gerust, juffrouw. Hij zal ons niet
ÏMitkomen."
Dienzelfden avond nog werd Walter
Burgberg in leen café gearresteerd, waar
hij de rest van het geld, van de verpande
broche opmaakte.
Fritz Ehrenfeld, !die het mooie gezichtje
✓an Elize met kon vergeten, ging zelf de
broche inlossen en zond deze met een
grappigen brief naar de jonge dame.
Elize bedankte hem roerend en vroeg
duizendmaal om vergiffenis voor haar
domme vergissing. Fritz Ehrenfeld ant
woordde, dat de heele arrestatie niets te
beteekenen had en hem verbazend plezier
had gedaan en of hij juffrouw Stein Zon
dag kon ontmoeten. Hij zou haar graag
oog eens spreken.
Als dr. pritz Ehrenfeld zijn aardig, jong
Vrouwtje verlegen wil maken, dan behoeft
hü haar slechts naar de broche te vragen,
die een bloesemtak voorstelt van briljan
ten, omringd door opalen.
Dan pruilt zij, tot hij haar eien aantal
kussen, ontrooft, zoodat zij het recht heeft
te: zeggen,: „Zie je wel, je bent toch een
tffcfr-
Zeekreeften.
Wanneer, do huismoeders bezig zijn de
kyeeftensalade of andere kreeftenschotel-
Itjes klaar te maken, zullen zij misschien
jrel eens het denkbeeld bij zich hebben
.voelen opkomen, dat het toch niet onmo
gelijk zou zijn, dat op den duur de zee-
JcreeftJen eens zouden zijn uitgeroeid, daar.
[het toch byna ondenkbaar is, dat hun ver
menigvuldiging in de juiste verhouding
itot hun verbruik zou kunnen staan. En
(inderdaad is deze opvatting .ook zeer
(juist.
Millioenen zeekreeften worden jaarlijks
gebruikt: Helgoland levert er ongeveer
j60 tot 70,000, maar van veel meer belang
js de vangst aan de kusten van Noorwe
gen, Schotland en Noord-Amcrika. Oor
spronkelijk meende men, dat deze beestjes
pnuitroeibaar waren, maar ten slotte is
pien tot ander inzicht gekomen.
De zwarte eieren zijn met een kleefstof
aan de achterpooten van het vrouwtje be
vestigd, en worden ^maandenlang mee
rondgedragen, zoodat men bij de gevan
gen kreeften dikwijls de eieren heeft kun
nen tellen en men tot de ontdekking is
kunnen komen, dat zelfs een klein beestje
reeds 8000 k 10,000 eieren legt, terwijl
ken groote soort zelfs het getal 30,000
soms w.el bereikt. Kwamen uit deze eieren
allemaal flinke kreeftjes te voorschijn, dan
zou de vrees voor uitroeiing niet groot be
hoeven te zijn. De ondervinding heeft gc-
Jftejrd, dat, zoodra de larve uit het et is
Eeii vindingrijk lid van het soharenslij-
persgilde to Parijs is op het denkbeeld ge
komen om zijn slijpsteen met een automobiel-
motor te drijven. Zóó uitgerust trekt de
gekropen, de moeder zich niet in het minst
om haar jongen verder bekommert en dc
larve als onbeholpen, weerloos ding aan
de oppervlakte van het water ronddrijft, om
zood.oende een welkome versnapering aan
te bieden voor groote visschen en andere
zeedieren; en deze jacht op kreefteneieren
moet zóó sterk zijn, dat van "de 10,000
eieren twee k drie het gevaar ontsnap
pen te worden opgeslokt.
Zoo is men op het denkbeeld gekomen,
zich het lot der, pas uitgekomen larven
aan fe trekken, om zoodoende het voort
bestaan der zoo geliefde zeekreeft te ver
zekeren. Men is nu dus begonnen zich ook
hier evenals bij de forellen, zalmen en
andere waterbewoners op een kunstmatige
teelt toe te leggen. Ditmaal echter met
bitter weinig succes. Het reservoir, waarin
men de eieren liet uitkomen, was voor de
jonge zeekreeften veeleer een graf dan
een wieg, zoodat men ook hier slechts
twee k drie per duizenden in het leven
kon behouden en zich dus alle moeite
evengoed had kunnen besparen.
Volharding echter heeft ook hier nader
tot het doel gkleid en uit Amerika is de
blijde tijding gekomen, dat in een proef
station de proefneming tot tevredenheid
is uitgevallen.
CAKES.
Engeland is niet alleen het vaderland
van de plumpuddings, maar ook van dc
cakes. Nog voor eenige tientallen jaren
was dit artikel, dat nu reeds tot de onont
beerlijkheden behoort en door jederen
marskramer op de dorpen wordt verkocht
in Duitschland, nog slechts als een zeld
zaam invoerartikel bekend, en kon alleen
in de groote steden door rijken worden ge
kocht.
„Cakes," zeggen de Engelschen, „bevat
ten veel voeding in zeer kleine ruimte,
laten zich vooral in blikken trommels,
waarin ze jaren lang goed blijven, bewa
ren, en bieden, als plaatsvervangers van
brood, een licht verteerbaar ontbijt aan,
dat vooral met thee zeer goed te nuttigen
is."
Ook in Duitschland heeft men dit be
merkt en sedert heeft men daar ook een
cakes-fabnek geopend, die thans duizen
den menschen werk geeft en voor millioe
nen omzet. De fabrikatie is lang niet een
voudig, want deze vcreischt omvangrijke
machines en een groote zakenkennis. Als
materialen gebruikt; pien meel, gieren, bo-
maii van zijn tijd door de straten. Hij heeft,
al is het in het groot» Parijs, veel bekijks
en doet goede zaken.
ter, melk of water eri suiker. De in bij
zondere kneed- en mengmachines toebe
reide massa wordt onder een pietmachine;
tot een dunne laag gestampt, die machi-:
naai in aparte stukjes wordt gesneden.
Deze worden op de bakplaat gebracht. De
zoo belegde platen komen in op bijzon
dere manier geconstrueerde ovens en
dan komen zg op platte kettingen zonder,
eind.
In de beide eerste ovens wordt droge,
in den derden oven genigszins vochtige;
hitte gegeven. Het slot is het afkoelings-
proces, dat, om het breken te vermijden,
slechts langzaam mag gebeuren, daarna
komen de cakes in verstelbare liften, die ze
in de sorteer- en pakruimten brengen, waar
de verpakking en het voorzien van etiket
ten volgt. Hoe omvangrijk het bedrijf is,
ziet men uit het feit, dat sommige fabrie
ken van cakes en wafels met vijf stoom
machines van samen 500 paardekrachten
en met 4 waterdrukmachines van samen
160 paardekrachten hebben gearbeid en
meer dan driehonderd cakes-soorten heb
ben bereid. Het bedrijf neemt nog steeds
in omvang toe.
Talrijke mengsels, waaronder vooral cho
colade een groote rol speelt, geven er ver
schillende smaken aan. Ook als sieraad aan
den Kerstboom vinden de cakes groot en
bijval. En verder worden de eenvoudiger
soorten cakes, daar ze even voortreffelijk
zijn als brood, en lang bij het leger kunnen
worden gebruikt, zeer hoog geschat.
Reeds in den Fransch-Duitschen oorlog
gebruikten de Franschcn zeer harde bis
cuits van ongeveer de grootte van een
hand.
Kort en goed, het is een artikel, dat.
niet alleen in Engeland, maar ook in an
dere landen in de laatste tientallen
van jaren zulk een hooge vlucht heeft
genomen.
STOPGOUD.
Voor hem, die vruchten zoekt,
Is 't wenschen niet genoeg.
De arm moet uit de mouw.
Dc hand moet aan den ploeg.
JacobCats.
Voor wie geregeld arbeidt is de verzoe
king tot zonde, geringer.
Dr. A. Kuyper.
De werking van den wind
op de planten.
Op velerlei wijze kan de wind zijn invloed
öp de planten doen gelden. Vooreerst, en
dit is zeker wel het belangrijkst, bij het
.verspreiden der zaden. Millioenen zaden
;worden, als ze zich van de moederplant
hebben losgemaakt, een speelbal van den
;wind, die daardoor krachtig meewerkt tot
'den plantengroei der aarde.
De invloed van den wind blijkt echter,
nog op andere wijze, n.l. uit groeiveran-
'dering, en ook uit de ademhaling van de
planten. In de laatste jaren zü'n over die
belangrijke kwestie verscheiden interessan
te werken uitgekomen.
Vooreerst wat betreft de ademhaling
der planten. Bij volkomen stilte is de plant
omgeven door een luchtlaagje, dat, door
de ademhaling van die plant zelf, met wa
terdamp verzadigd is. Zoodra er nu een
windje komt, wordt die vochtige lucht
weggedreven en vervangen door minder
.vochtige.
Dit is voor het leven van de plant van
.hef grootste belang, evenals frissche lucht
voor ons noodig is; door het hoóge wa-
terdampgehaltc der verdreven lucht zou
n.l. de ademhaling sterk belemmerd zijn.
•geworden. Hieruit volgt echter ook, dat
(een aanhoudende droge wind voor de plan
ten levensgevaarlijk kan worden, omdat
'dan de uitademing van waterdamp al
licht te sterk wordt, en er dan door de
wortels misschien niet genoeg water kan
worden toegevoerd. Indien dit te ver gaat,
heeft dit een afsterven van het weefsel
ten gevolge. Allereerst worden dan ge-
(declten van bladeren bruin en droog. Dit
verschijnsel kan bij loofboomen herhaal
delijk worden waargenomen.
Het verdrogen gaat steeds aan het ver
welken voorafer behoeft echter volstrekt
geen afsterven te volgen, als er maar tij
dig weer een voldoende hoeveelheid water
door de wortels wordt toegevoerd. Overi
gens kan het verschijnsel van het verdro
gen der bladeren ook wel door andere oor
zaken worden teweeggebracht, bijv. zoo-
{als bekend is, door groote hitte.
Dit komt natuurlijk alleen in den zo
mer voor, maar is te sterker, naarmate bij
die warmte en droogte een krachtiger
wind waait. Door den wind echter worden
de organen, die bestemd zijn voor de
.verdeeling van het door de wortels opge
nomen water, ook steeds geprikkeld, zoo
idat hierdoor de wind pok als „levenbren
ger" fungeert.
Als het verwelken van een blad door den
wind is veroorzaakt, dan is dat daaraan
te zien, dat alleen de rand van de blade
yen beschadigd is. Volgens onderzoekin
gen van Hansen echter treedt dit ver
schijnsel alleen op bij zwakken wind; een
(Sterke wind veroorzaakt veel ernstiger be
schadiging van het bladweefsel. Het is
gelukt, dit proces bij onderzoekingen in
•het laboratorium na te bootsen, en daar-
jdoor de gTOote beteekenis van een mati-
gen, maar onafgebroken luchtstroom voor
jde planten in het rechte licht te plaatsen.
Zij, die meenen, dat de smokkelaars bij
voorkeur den nacht gebruiken om hun
frauduleuze waar over de grenzen te bren
gen, kennen de gewoonten van dat volk
slecht. Er wordt overdag minstens even
veel gesmokkeld als 's nachts en wanneer
de zon aan den hemel staat en de douanen
yermoeid van hun nachtelijke surveillance
^ijn huiswaarts gekeerd, begint voor de er
varen smokkelaars juist de tijd, dat zij hun
kunstgrepen ten uitvoer kunnen brengen.
JDe zonderlingste geschiedenissen worden
verhaald over de vindingrijkheid der smok
kelaars in het uitdenken van trucs, waar
mee zij de waakzaamheid der tolbeambten
trachten te verschalken.
Uit België werd naar de Fransche grens
jvervoerd. een doodkist, die, volgens de
^angifte, het lijk zou bevatten van een m
België overleden Franschman, dat, naar
den laatsten wil van den overledene, moest
jrusten in, den vaderlandschen bodem. Twee
bloedverwanten, in zwaren rouw, vergezel
den den doode. Dicht bij de grenzen stopte
de trein plotseling midden op den weg
door het een of andere gebrek aan de
machine, maar de twee treurende bloed
verwanten maakten zich daarbij zoo onge
rust, dat men argwaan kreeg, de doodkist
in den specialen goederenwagen opende
en zoodoende tot de ontdekking kwam,
dat deze,, in plaats van een lijk te bevat
ten, vol tabak was.
Tabak, sigaren en sigareïten vormen een
zeer gewild artikel voor, dc smokkelaars
op de Fransche grenzen.
Beproefden de bovenbedoelde smokke
laars het met een „dooden bloedverwant",
een vakgenoot bezigde een levend familie-
lid als middel om de invoerrechten te ont
duiken. Als boer gekleed reed hij op een
regcnachtigen dag met een wagen groen
ten de grenzen over. Naast hein op den
bok zat een oude man, eenigszins in el
kaar gedoken en gehuld in een wüden
regenmantel.
„Dat is mijn vader," zei de smokkelaar
tegen den douanier.
Deze merkte evenwel op, dat de „va
der" zoo merkwaardig stil zat.
„Laat hem met rust, hij slaapt", zei
de boer.
Maar de' douanier stiet den „vader" even
aan, waarop deze van den bok viel en nog
onbeweeglijk bleef liggen. Nu bleek, dat
de „vader" een pop was, die van ,top
tol teen gevuld was met tabak.
Op dezelfde wijze had de gewaande boer
zijn groenten dienstbaar gemaakt. De knol
rapen, de kooien en saladekroppen en de
komkommers waren op kunstige wijze uit
gehold en daarna gevuld met geperste ta
bak.
Zieken, die niet anders kunnen reizen
dan met een luchtkussen, worden bij de
visitatie der douanen plotseling gezond,
om hard weg te loopen, met medeneming
ol achterlating van hun kussen, dat in het
laatste geval blijkt, in plaats van lucht,
tabak te bevatten.
Zelfs honden heeft men in dienst van de
smokkelarij gesteld, door hun geheele li
chaam met tabak te omwinden en hen dan
met een tweede, nauwkeurig passende huid
te overtrekken.
Kunstoogen.
Het' glazen oog, dat bij de gelukkigen,
aan wie de natuur twee gezonde oogen
schonk, gewoonlyk slechts de herinnering
aan poppen of opgestopte dieren wakker
roept, speelt in het leven der menschen
een grootere rol dan de leek zou meenen.
Mettertijd heeft zich een aanzienlijke in
dustrie gevormd, welke zich bezighoudt
met de vervaardiging van menschelyke
glazen oogen. Alleen tc Parijs zijn voortdu-
rend meer dan tweehonderd arbeiders be
zig, glazen oogen voor menschen te ver
vaardigen, die voor prijzen van 40 k 80
franken verkocht worden. Wat de Egypte-
naren nog uit goud, zilver en ivoor maak
ten, vervaardigt de moderne industrie uit
glas en email.
Goede imitaties kunnen zoo bedrieg
lijk zijn, dat slechts scherpe opmerkers
kunnen veronderstellen, dat degecn, waar
mee zij s preken, misschien een glazen oog
heeft. Zelfs de vochtige glans der na
tuurlijke oogen wordt bedrieglijk nage
bootst.
De door de traanklier afgezonderde zu
ren vernielen mettertijd, het email, zoodat
glazen oogen niet langer dan een jaar
gebruikt kunnen worden. Daaruit wordt
de betrekkelijk groote omzet .van kunst
oogen verklaard; alleen in de Fransche
hoofdstad worden wekelijks meer dan dui
zend kunstoogen voor menschen verkocht.
VrmuweEijke zee3ieden.
De laatste volkstelling in Engeland heeft
aangetoond, dat verscheidene honderden
jongedames zeelieden waren en dat een
groot aantal van haar het beroep van
loods .uitoefende.
Een gezondheids-inspecteur ontmoette
op rijn inspectiereis op het kanaal ten
noorden van Londen een schip, waarvan
de bemanning van kapitein tot scheeps
jongen toe uit vrouwen bestond. Waar in
dit geval de dames uit liefhebberij voor
de sport het zeemanschap hadden aan
vaard, zijn er ook verscheidene vrouwelij
ke zeelieden, waaronder orde, regelmaat
en tucht ten zeerste heerschen.
Bekend is o.a. lady M. Trichton Stuart,
die haar jacht met een kalmte en onver*
schrokkenheid bestuurt, zoodat een erva^
yen zeeman het haar niet zal verbeteren*
De oudste dochter van den markies van[
Ailesburgh, mejuffrouw Ernestine Hunt,;'
heeft bü het ministerie van handelszaken'
een verzoek ingediend, strekkende orq
haar. tot het zeemans-examen toe te latcn4
waarmede zü het diploma van eersten zee*
officier zou kunnen verwerven. Daar cïl
geen rcdeli bestond dit verzoek niet in tq
willigen, werd zij tot het examen toegcla*
ten, waaraan zij glansryk voldeed, zoodal)
zij zich ging voorbereiden voor het zee*
officiers-examen.
Tegen de.... vlooien.
Wordt de zindelykheid aan huis en
lichaam als eerste voorzorgsmaatregel'
voorgeschreven, dat alles kan niet meei;
baten zoodra deze lastige, onstrafbare in
secten er eenmaal zün. En vooral in
pensions, trots de beste maatregelen, kun^
nen de lastige nachtrust-verstoorders heü
heerlijkst vacantiegenot bederven.
Het is niemand minder dan een hoog*
lecraar, prof. Cantrainc, die in de „Anna-
les dc l'Université de Gand" het middel
aanwijst tegen deze zomerplaag.
„Gedurende mijn verbbjf in de ooste
lijke landen van Europa", zoo schrijft hij*
„was ik verwonderd over het geringe aan
tal vlooien, dat men in die streken aan*
treft, niettegenstaande de bekende onzinrf
delijkheid der bewoners. Ik heb later, te
Ragusa, bevonden dat de Bosniërs en Dal*
matiërs in de Chrysanthemum leucanthe*
jnum een uitstekend middel bezitten te
gen het lastige ongedierte. Zij bestrooien
er de slaapplaatsen hunner huisdieren me
de de vlooien worden er totaal door ver*
nietigd.
Allen, die het eenvoudig middel tos-
passen, zullen er de uitstekende gevol
gen van ondervinden. Men heeft slechts
een zakje met de bloemen en bladen dei;
plant bjj zich te steken en in vreemdq
slaapplaatsen neer te leggen.
De Chrysanthemum leucanthemum, ook
ganzebloem en witte margriet genoemd, is
ook ten onzent een bekende en bijna alge
meen voorkomende wilde plant. Men kan
ze veel prijkend als groote madelieven
op haar slanken stengel, in bloei vinden
langs wegen en dijken, in grasvelden, aan
den zoom der bjosschen, enz.
Zeven en Brussel.
Hel eijfdr 7 is voor Brussel (7 letters)
van belang.
Et leefden 7 patriarchen, die 7 rechtban
ken hadden i ngesteld. Toen de stad om
muurd werd, kreeg zij 7 poorten en bc-zat'
zij 7 kerken, en ook 7 kerkelijke wijken, 2-
maal 7 pleinen, 7000 woningen, 7 godshuU
zen, 7 hospitalen, 3-maal 7 fonteinen, 2-
maal 7 lagere scholen. Zij werd doorsne
den door de Senne, die op 7 mijlen af-
stands ontspringt, zich verdeelde in 7 ar
men en na 7 groote wegen bespoeld te
hebben, zich na een loop van zeventien
mijlen in de Rupel stort.
Tijdens den afstand van Karei V be
vonden zich in Brussel 7 gekroonde hoof
den, die te zamen 7-duizend paarden be
zaten. Verder is de stad op 7 heuvelen
gebouwd. Tot aan de verkiezing van Juni
'82 waren cv 7 senatoren en 2-maal 7
volksvertegenwoordigers en nog aitüd 7
ministers.
In de vroegste tijden was er sprake
van een sterkte of kasteel, door 7 aan
zienlijken gebouwd. Van die 7 patriarchen
stamden de 7 edele geslachten af, die
zich elk een Steen of Sterkte (cLué weer
7) lieten bouwen en gedurende 7 ecuwen
het voorrecht bezaten aan de gemeente
de overheden ,te stellen.
