Buitenlandseh Overzicht.
x.
Ho. 15390. LEÏDSCH DAGBLAD, Zaterdag* 23 April. Vierde Blad. Anno 1910.
Ook een Schoonmaak.
f „Geen wanklank stoort do vree," zegt
3e dichter; maar wij leven nu eenmaal niet
Ju een dichterlijke, maar in een prozaïsche
(wereld, waarin wanklanken niet altoos te
(vermijden zijn. Wij bespeuren dat ook wel
5n eigen, zoer nauwe omgeving, waar 't thans
niet altijd even .gemakkelijk is, zijn goed
humeur te bewaren. Immers, we waren heel
iblij met de eerste mooie lentedagen en be
gonnen al afscheid to nemen van alle win-
.tergedachten en winterkwalen, toen we eens
klaps bemerkten, dat weer iets andere ons
(to wachten stond. Tot na Paschen was het
pog al rustig; maar toen scheen er eensklaps
een andere geest in de menschen gevaren,
te zijn; althans zeker in de eene helft, en
welke die oene helft is zullen we nu maar
te raden geven. Plotseling ziet men vloer-
kleeden verdwijnen, gordijnen afgenomen,
(wordt alles onttakeld en verplaatst, alles
ld oor elkander gehaald, veel wat oud was
(opgeruimd, veel wat nieuw is er voor in
'de plaats genomen. Plotseling ziet men zich
(omringd van een heirleger van stukadoors,
schilders, behangers en smeden, om van an
dere ambachten maar niet te spreken. Eens
klaps schijnen uur en tijd, orde en regel
maat niet meer te bestaan, en wanneer we,
yol verbazing, vragen wat dat alles nu
(eigenlijk te beteekenen heeft, dan krijgen
wc liet doodnuchtere antwoord: „Och, 't is
immers schoonmaak 1"
Och kom, is het schoonmaak? We
waren altijd van meening dat dit een zaak
is, die het geheelc jaar doorgaat. Maar, in
geval van reclame, weet men ons met groote
behendigheid te beduiden, dat tusschen een
'kamer „doen", hm, hm, en een kamer „schoon
maken", een heel groot onderscheid bestaat;
!dat er bovendien nog ©en verschil bestaat
'tusschen schoonmaken en „uithalen" en
Jdat al die dingen eigenlijk meer behooren
(tot het gebied van die helft der mensch -
ihcid, waarop we boven reeds met alle res
pect de aandaoht vestigden.
En aangezien tegen deze logica niet te
iredeneeren valt, trekken we ons maar terug
pp ons gebied, dat wel is waar ook geen
^Veilige haven is, maar dat we dan ten,
fninste zoo lang mogelijk tegen den indrin
genden vijand willen verdedigen.
"Weet ge wat? Om ons zei ven wat af
leiding to verschaffen, willen we ook maar
feens een beetje gaan opruimen. Ziedaar
feen woord dat goed klinkt en dathecle-
maal niets met schoonmaken heeft uitstaan
de hm., hm I
{Wat de mensch toch vindingrijk is!
Ja, dat zien we ook wel bij het oprui
men en sorteeren van dien stapel óude brie-
yen. Wat spreken er niet een aantal van
minder goede verstandhouding met hen die
•fwe eens onze vrienden noemden; van ver
geten weldaden. Wat wordt er in een brief
tniet vaak iets gezegd, dat men later zoo
gaarne zou willen herroepen! Maar, de brief
is geschreven en verzonden en berust in
(ons archief.
Vrienden, laat ons, in 't algemeen gespro
ken, onzo archieven nu en dan eens op.
tinmen. Of dat een verzameling brieven
of wat anders is, doet or minder toe; onze
herinnering en ons hart behooren er ook
onder. Wat ontstemt of hitier stemt, wat
ons zou kunnen beletten om te vergeven
'en te vergeten, laat ons datopruimen,
wegdoen.
Wij kennen menschen, die tijd en lust heb
ben om een dagboek aan tc houden, en als
zij rich kunnen zetten om van tijd tot tijd
dat dagboek nog eens door te loopen, dan
Sullen ze tot de ontdekking komen, dat
er heel veel in staat, wat geschreven is
onder den indruk van het oogenblik, mis
schien in toorn of opwinding of onder den
i invloed van ingenomenheid met riohzelf;
'dingen waarover men zich later half of
hcclcmaal schaamt en die in elk geval ble
ken overdreven of onjuist te zijn. Die bla-
1 den moeten er uit! En, waarde vrienden, al
doen we 't nu juist niet met pen en inkt,
i;we houden eigenlijk allen een dagboek na
1 in ons hoofd, en door hetgeen daarin staat
laat ons hart zich rogeeren. Komt, laat
ons ten minste eenmaal in 't jaar den vod
denkoopman eens laten komen en flink op
ruiming houden onder al die verkeerde en
beschamende dingen, waarvan een mensch
FEUILLETON.
Irma Harding*.
S3)
En dus bleven de dingen zooals zij waren.
Elke drie jaren was Bob in de gelegenheid,
om op te merken, hoe do bloem, die hij in
haar eersten bloeitijd had willen plukken,
nog wat meer verwelkt was, en het afscheid
werd eiken keer droeviger, ofschoon niet
minder dapper. De oude heer llendall ze
gende den Hemel met luider stem, dat Hij
hem een zoon had gegeven met zooveel
.plichtsgevoel, en nog luider, dat Hij hem
zoo edel had gesteund bij zijn opvoeding,
want die oude man met zijn onverstoorbare
zelfvoldaanheid wist zelfs bij het erkennen
van de goede hoedanigheden van Bob zich
zelf daarvan een verdienste te maken.
„Zeg mij wat voor zoon ge hebt en ik zal u
zeggen wat voor vader gij zijtzei hij op ze
ge vierenden toon tot minder gelukkige
ouders.
Hij wandelde rond in den tuin van de aar
dige, kleine villa, die Bob voor hem ge
huurd had, en was even gelukkig bij het ga
deslaan van zijn rozen als hij vroeger bij
het bestudeeren der effectenlijsten was ge
weest hij was daarbij zalig onbewust van
het feit, dat hij profiteerde van een opof
fering. Het was zoo natuurlijk, dat een
goed zoon rijn ouders niet van gebrek liet
omkomen en dat vooral, waar de vader rijn
erfgenaam tot een millionnair gemaakt zou
hebben, als het noodlot hem niet op zoo
wreede wijze achtervolgd had. Enkel het ge
luk hem tot vader te hebben scheen in het
hcusch geen verzameling moet aanleggen.
Neen, willen we liefde en vrede, willen
we waarheid en oprechtheid, dan moet ook
hier tusschen beide eens ferm worden aan
gepakt.
En dat we wel eens bang zijn om er
aan te beginnen, nu ja, 't is to verklaren.
Zie eens, als we af en toe ook eens uit
haalden en ook eens, in figuurlijken zin
gesproken, een kamor „deden", dan zou 't
zoo'n vaart niet loopen. "We zouten echter
wel eens een beetje op en dan is 't geen won-
der als er aardig wat voor den dag komt
dat nu juist niet tot de Aangenaamheden
des levens behoort. Maar, er komt toch nog
wel eens iets anders ook te voorschijn?
Toen we kinderen waren, wat was de schoon
maak toen een heerlijk ding voor ons! Wat
een genot, al die laden en laatjes en kastjes
te zien uithalen en daaruit al die aardigo
dingen te voorschijn tc zien komen, die
we maar ééns in 't jaar mochten zien
Nu, groote menschen, meest gToote kin
deren, zouden wij zeggen, zijt ook
nog eens gelukkig bij die verbleekte pho-
"HogTaphieenlieflijke herinneringen aan lang
vervlogen dagen; bij al die schier heiligo
voorwerpen, door liefde en vriendschap ge
schonken, waarvan de gevers of geefsters
misschien al lang rijn overgegaan tot de
eeuwige reinheid; bij het eerste glaasje
of kopje, waaruit we dronken, de oude pop
die al zoovele jaren te slapen ligt en een
nieuw meesteresje zoektbij vaders kruis
van moed, beleid en trouw.
Er zijn zoovele dingen die goede en lief
lijke gedachten in ons opwekken en daarom
zeer zeker op ons leven, onze gemoedsstem
ming, ons zedelijk bewustzijn gunstig wer
ken. Laat ons voorzichtig zijn en die
dingen niet breken of verwaarloozcn, maar
ze netjes schoonmaken en weer opbergen,
jaar in jaar uit. 't Zal een weldadige ge
dachte zijn, dat wc mogen hopen onze kin
doren op dezelfde wijze te zien handden,
te mogen verwachten dat zij die na ons
komen, dankbaar en eerbiedig en met wee
moed in het hart zullen aanschouwen wat
eenmaal het onze was.
Kijk, 't is wel aardig als die opruiming
ons dankbaar en ten goede stemt en er ons
too brengt, onze banden weer aan te knoo-
pen en velen in liefde cn vriendschap te
gedenken,.... in waarheid, lente-gedachten.
NEMO.
Te Athene hebben twee hoofdofficie
ren van de marine, al3 gevolg van een ern
stig voorval tusschen hen, geduel
leerd op het pistool. Eén hunner werd
door het twecdo schot op slag gedood.
W e e n e n heeft een burgeroe e s-
t. e r als opvolger van wijlen dr. Lueger,
nl. den heer Ncumayer, eerste vioe-burge
meester.
IndeOostenrijkscho Kamer
werd gisteren beraadslaagd over de leening
van 220,000,000 kronen voor buitengewone
mibtaire uitgaven.
De minister van oorlog bracht in herin
nering, dat de aan de uitbreiding van het
leger bestede sommen Oostenrijk in 1908/
1909 de noodlottige gevolgen van een oor
log hebben bespaard.
De Kamer heeft in- tweede lering het
wetsontwerp aangenomen.
Toen de voorzitter een nieuwe bijeen
komst wilde openen, om over dit wetsont
werp in derde lezing te stemmen, teckende
de oppositie op zeer luidruchtige wijze ver
zet daartegen aan. Een voorstel der oppo
sitie, om do vergadering te sluiten, werd
aangenomen.
Heden wcurdt het leenings wetsontwerp in
derde lezing behandeld.
In do Portugeesche Kamer van
Afgevaardigden heeft de republikein Costa
gezegd: Wij hebben een anoniemen brief
ontvangen, waarbij vier eigenhandig ge
schreven brieven van een officier, waaruit
valt af te leiden, dat deze liet aan een En-
gclsche maatschappij toegestane suikermo
nopolie op Madeira beschermde.
De Kamer heeft met algemeene stemmen
oog van den heer Rendall alle andere ver
plichtingen te niet te doen. Zelfs al had hij
geweten dat Bob en Lucy iets anders voor
elkaar voelden dan een gewone bloedver-
tfanten-gonegenheid, dan was het nog niet
waarschijnlijk, dat zijn gemoedsrust er on
der geleden zou hebben. Maar die omstan
digheid ontging zijn aandacht, op welk
punt hij waarschijnlijk minder egoïstisch
was als dc dikke, luie mevrouw Rendall,
die wel een flauw vermoeden hacl van den
toestand van Lucy's hart, maar het voor
zich hield, omdat rij het land had aan aan
doeningen en haar geweten in slaap wiegdo
door te denken aan het geringe aantal le
vensjaren, dat haar waarschijnlijk nog
wachtte, welke jaren zij zoo dolgraag in
vrede wilde afwerken.
Bob en Lucy beschouwden de zaak als
vanzelf sprekend. Zij hadden nooit iets bui
tengewoons gezien in het verrullen van een
plicht, die zóó voor de hand lag. Het was
zoo natuurlijk, zoo natuurlijk, dat het beest
achtig zou zijn geweest, om het niet te
doen, zooals Bob liet zelf eens had uitge
drukt. Maar het was niet wat zij deden;
het was de manier, waarop rij het deden,
zooals Mina terecht had gezegd. Aan de ma
nier, waarop Bob zijn hoofd droeg; aan de
wijze, waarop hij glimlachte, zou men ge
zegd hebben, dat het slechts een lichte last
was. En de moed van „het kleine meisje"
evenaarde den zijnen. Degenen, die in het
geheim waren ingewijd, vroegen zichzelf wel
eens af of het in hen zou opkomen, dat het
opengaan van twee graven hun bevrijding
zou rijn Menschelijkerwijze gesproken, leek
het onvermijdelijk, maar als die gedachte
coit opkwam, dan uitte zij zich toch nooit in
een ongeduldig woord of in een opmerking
het voorstel aangenomen om volmacht te
verleenen aan een parlementaire commissie
van enquête, die de zaak zal onderzoeken
zonder dat dit iets verandert aan een mo
gelijke strafrechterlijk geding.
De sultan van Turk ij e lijdt
licht aan de griep. Men hoeft zich niet
ongerust over hem te maken.
De Albaneezen leggen meer on
meer het hoofd in den schoof
Uit Angers wordt gemeld, dat de ge
matigd republikeinsche Fransche Kanier*
candidaat dr. Monprofit, burgemeester van
Angers, in een vergadering van kiezers ver
telde, dat heru onder het ministerie-Combcs
een vertegenwoordiger van do Regeering
het Legioen van E e-r had aangebo
den, indien hij 50,000 francs wilde govcn
voor regeeringsgerinde bladen. De radicale
partij zag in deze onthulling een aan-de-
kaak-stcllen van deze partij cn nu heeft de
radicale tegcncandidaat Ba rot onmiddellijk
tegen den grootkanselier van het Legioen
van Eer een aanklacht ingediend wegens
omkooping en handel in lintjes,
ten einde de kwestie op te helderen.
Roosevelt, de oud-president der Ver-
eenigde Staten, heeft Donderdagmiddag tc
P a r ij s, nadat hij president Falhères en
minister Pichon bezoaht en het tegenbezoek
van deze beiden ontvangen had, een bezoek
gebracht bij Loubefc, den oud-president der
Fransche Republiek.
Aan het station was bij zijn aankomst ook
Takahira, de Japansehe gezant, tegenwoor
dig.
De verkiezingsve ld toch t in
Spanje is in vollen gang. Geen dag gaat
voorbij zonder dat cr grooto of kleine kics-
vergaderingen worden gehouden.
De Carlistcn weren zich geducht, vooral
in Navarra en Catalonië. Zij hebben niet
minder dan veertig candidaten gesteld.
Het hoofd der Carlistcn van Cateloniö,
de hertog van Solferinoj heeft uit naam
van den pretendent don. Jaime van Bour
bon, een manifest uitgevaardigd, waarin
o.a. dezo zinsnede voorkomt: „Wij weten
wel, dat de worstelingen, waarin de Carlis-
ten hun logendarischen moed gewoon wa
ren te betoonen, belangrijk verschillen van
den strijd, dien wij thans ondernemen.
Onzo actie moet zich thans houden binnen
de wettelijke perken, wij moeten echter de
hooge aspiraties niet opgeven en zoo spoe
dig mogelijk de afgebroken geschiedenis
van onze roemrijke kruistochten voortzet
ten."
In het noorden van Spanje maakt de gees
telijkheid krachtige propaganda voor de
Carlisti6che candidaten.
Tot dusverre is nog in geen der verkie
zingsmeetings de orde verstoord.
Uit Melilla wordt aan de „Matin" ge
seind De Ned e rlandsche firm a
G c b r s. Muller, eigenares van een aan
tal m ij non in Spanje, Zweden
en Algiers, hoeft een groote hoeveel
heid materiaal gezonden naar het kamp van
de Drievorken, bij Melilla. De firma
maakt in dit gebied toeboreidselen tot den
arbeid, ondanks de protesten der Spaansche
autoriteiten.
Do Gebrs. Muller verklaarden, in ant
woord op de protesten, dat zij door de be
voegde autoriteiten van het land hun recht
van prioriteit op de mijnen in deze streek
hadden doen constateeren, en dat zij op
wettige wijze in het bezit der terreinen wa
ren gekomen, waar de mijnen geleg.n zijn.
Zij voegden daaraan toe, dat zij de be
noeming van een scheidsrechterlijke com
missie verwachten, dio uitspraak zal doen
over dc mijnrechten, verkregen voor de af
kondiging van het mijnreglement, dat
voorzien is in art. 112 van de akte van
Algeeiras
Het nummer van de Matin", waarin het
bovenstaande wordt medegedeeld, bevat
tevens het bericht uit Madrid, dat minis
ter-president Oanalejas eenigen journa
listen heeft medegedeeld, dat de Regeering
in do laatste dagen zich heeft beziggehou
den met de betreurenswaardige incidenten,
over de gewaagde ondernemingen, dio hun
ondergang waren geweest. De gewone drup
pel der bitterheid, dio bij de samenstelling
van goedo menschen behoort, scheen in het
geval van Bob vergeten te zijn.
Over al die dingen dacht Vincent na, ter-
wjjl hij naar dc brokjes kaas keek. dio de
ander naar binnen werkte. Was 't 'n gevolg
van zijn onoverwinnelijkeu eetlust, dat het
zoo moeilijk leek, om het idee van gevoel
te vereenzelvigen met de persoonlijkheid
van Bob?"
„Dus ga je weer voor drie jaar naar je
negerij Of is het geen negerij meer Ben
je misschien in den tusschentijd een harts
tochtelijk planter geworden.?"
Bob lachte veelbeteekenend.
„Geef me een eigen lap land, dan zult ge
dien hartstocht weldra ontdekken. Met
dien bodem, dat klimaat en die vooruit-
richten van dat land kunt ge dat slag van
menschen daar kweeken. Maar het is moei
lijk, om zich warm te maken voor de be
zittingen van een ander ofschoon ik niet
geloof, dat ik voor mijn eigendom meer
zorg zou kunnen hebben!"
„En er is geen kans voor je, om dat lapje
grond te krijgen?"
„In het geheel geen," zei Bob, terwijl hij
beslist rijn groot hoofd schudde. „Het ma
ken van het nestje ia nog niets gevorderd
sedert do laatste maal, dat ik je gesproken
heb!"
De hand, die hij naar zijn wijnglas uit
stak, gaf een lichten, doch veelbetceke-
nenden ruk.
„Maar ik zeg je, dat er wat omgaat,"
vervolgde hij met toenemende belangstel
ling.
„En er wordt al aardig om gevochten.
'Als er één land is, waarvan de toekomst
dio te Melilla waren voorgevallen tusschen
de militaire autoriteiten en buitenland-
sche mijnmaatschappijen. De Minister
vocgdo daaraan toe, dat de moeilijkheden
thans uit den weg zijn geruimd. Hij wilde
echter niet meededeelen op welke wijze.
Het schijnt, zoo vervolgt het bericht, dat
de onderhandelingen tusschen do Regeering
en de mijnmaatschappijen geleid hebben
tot de overeenkomst, dat slechts Spaansche
maatschappijen zich in de zone van Melilla
mogen vestigen en dat dezo haar arbei
ders in Spaansch geld moeten betalen.
Root, AmerikaanscK minister van bui-
tenlandschc zaken onder Rooscvelts presi
dentschap, komt, naar het „Berl. Tagobl."
uit New-York verneemt, naar Den Haag,
waar hij Roosevelt wil ontmoeten. Vermoe
delijk wil lug zich door Root laten inlichten
omtrent den politicken toestand in de Ver
een igdo Staten. Waarschijnlijk is echter ook,
dat Taft Root heeft gezonden om den oud-
president in te lichten over het boschbc-
heer, waarover, naar men weet, Pinchot
reeds in Italië met Roosevelt van gedachte
wisselde. Pinchot is echter in onmin met
Taft en dezo heeft or vermoedelijk prijs op
gesteld, dat Roosevelt de zaak ook oens
van .een andereu kant zou hooren.
Een telegram uit II an ka u meldt, dat
do toestand in do provincio Hoe
non kritiek is. Vrouwen en kinderen
vluchten uit Tsjangsja. Eenige dorpen zijn
door do oproerlingen verbrand. Aanplakbil
jetten bedreigen alle vreemdelingen met den
dood.
Het nieuws, vervat in dat telegram, werd
to Hankau aangebracht door uit Tsjangsja
on ander© in do nabijheid gelogen stations
gevluchte zendelingen. Het is mogelijk, dat
dit bericht betrekking heeft op de onlangs
plaats gehad hebbende onlusten.
Do zendelingen berichten, dat, toen zij
vertrokken, do soldalen bezig waren de
strategische punten van Tsjangsja te bc-
zotten. De kanonneerboot-en hadden de stuk
kon op dc stad gericht Er zijn met spoed
troepen naar do buitondistricten gezonden.
Toen de ter hulp gezonden booten Tsjangsja
naderden, hooft het gepeupel jonken met
olio doortrokken ©n brandende do rivier af
gestuurd tegen dio booten.
Do Engclsclie consul is to Hankau aan
gekomen. Er is gemeld, dat het Engelschc
consulaat to Tsjangsja afgebrand is.
Reuters agentschap verneemt, dat do En
gelschc gezant to Peking meldt, dat het
schijnt of do opstand te Tsjangsja cn in
andere gedeelten van Hoc-nan weer erger
geworden is. De ontvangen berichten zijn
zeer verward en tegenstrijdig.
Do regent Ras Tassama neemt uitgebreide
maatregelen, om veilig tot de kroning
van prins Lidj Jassus tot keizer
van Abyssinië to kunnen overgaan.
Met de verschillende stamhoofden is hij in
onderhandeling getreden, en ook tot de Euro-
peescho gevolmachtigden te Addis-Abcbn
heeft hij rich om advies gewend. De kro
ning van Lidj Jassus zal waarschijnlijk
in hot oosten des Rijks plaats vindon. Do
Prins Zal den titel aannemen van Negus van
Schoa.
Langzamorhand wint dc overtuiging alge
meen veld, dat Menclik roods overleden is.
Waarschijnlijk zal het bericht van zijn dood
verborgen worden gehouden, totdat de nieu
we rcgecring over hot geheelc Rijk erkend
is. Het schijnt, dat vrees voor do partij der
Keizerin den Ras tot zulk een omzichtig
optreden dwingt.
C'onconrs flippiqno to Leiden.
Gaarne vestigen' wij do aandacht op oen
in dit nummer voorkomende advertentie,
waarin wordt medegedeeld wanneer en waar
kaarten voor dc overdekte tribune verkrijg
baar zijn. Er zal natuurlijk een groote toe
vloed van belangstellenden zijn. Om zich
voor teleurstelling te vrijwaren zal men
verstandig doen zoodra na don 25stcn April
do gelegenheid tot plaatsbespreking open
is, daarvan gebruik te maken. Het geldt
ook hier weer: wio het eerst komt,
het eersb maalt.
duidelijk te voorzien is. dan is het do Trans
vaal."
„O ja, we hebben een heelc massa ge
daan, dat is zeker," zei Vincon,t met een
lauwheid, die Bob hoe langer hoo meer in
vuur bracht, zoodat hij een heele voordracht
begon te houden over de hulpbronnen van
Zuid-Afrika, waarin struisvogels, perzi
ken en diamanten de drie natuurlijke ko
ninkrijken voorstelden.
„Voor iemand, die over wat geld be
schikt, is er een kapitaal te verdienen;
maar er zijn hersenen, geld en vrijheid van,
beweging voor noodig," voegde Bob er bij
met een snel onderdrukten zucht. „Maar
let wel op, ik klaag niet," verbeterde hij
zichzelf zorgvuldig. „Er zijn een massa
menschen, die het minder goed hebben dan
ik. Als ik een Engelschraan tot meester
had, zou ik niets zeggen. Deze man behoort
tot het fatsoenlijke slag der Boeren, maar
we begrijpen elkaar toch niet heclemaa).
Maar klagen doe ik niet. Is het niet vol
doende, dat men het lieve oucle Engeland
zoo nu en dan eens weerziet? Ik heb nu
heelemaal niet het gevoel, dat het een bal
lingschap is En daarbij zoo'n land
Vincent luisterde half verstrooid naar een
tweede geestdriftige bschrijving, ditmaal
over heerlijke velden, hooge boomen eu
wuivende minic*ia-struiken.
„En wat de sport betreft 1"
Bob moest eens terdege ademhalen voor
dat hij zich in staat voelde den heerlijkhe
den der jacht recht te dóen wedervaren.
„Niet, dat men, er dikwijls toe in do ge
legenheid is!" gaf hij per slot toe. „Een
boer" farmer heeft oen talent om alles
te halen wat er te halen valt uit menschen
en dieren."
Uit een nader onderzoek bleek n,u, dat
Het programma vermeldt behalve het roeda
door ons medegedeelde:
's Morgens lO'/j uren. I. Springconcours
voor paarden die in 1900 en 1910 nog geca
lstcn prijs gewonnen hebben, gereden door
heerrijders.
's Middags l'/t uren. IT. Concours oeflr»
spannen toebehoorende aan landbouwers.
III. Concours voor het schoonste rijpaard.
Totaal wordt aan prijzen uitgeloofd
f 2000, waaraan dan nog meer eereprijzen
zijn toegezegd, zoodat een groot aantal in
schrijvingen van deelnemers verwacht mag
worden.
Het Schuttersveld leent zich uitstekend
voor oen dergelijk concours, terwijl de toc-
keningen van de inrichting van het ter
rein, de tribunes enz., do verwachting doei*
koesteren, dat niemand op dezen dag, aan
do hippische sport gewijd, zich zal willen
onttrekken.
Do 6 rijen hooge tribune geeft overal oen
uitstekend overzicht, in het midden wordt
een afzonderlijke tribune opgericht tor ont
vangst van do hoofdpersonen der Maske
rade.
Do kapitein W. J. Methorst, comman
dant van het Depót 4do regiment vold-
aitiilerie, zal do functie van militair com
missaris vervullen.
Praatjes uit Sassenheim.
Nu het tijdstip, waarop een beslissing
zal worden genomen omtrent do plaats der
to stichten t u in bo uw school voor
de bloembollenstreek, meer
en meer nadert, acht ik het niet ondienstig
hierop nog even dc aandacht te vestigen.
Drie plaateen schijnen ernstig in aan
merking t« komen: Haarlem, Lisse en Sas
senheim.
Zooals we weten, willen zo allo drie
gaarne aan de cischep, door de Rcgecring
gestéld, voldoen, n.1 het beschikbaar stellen
van grond en een schoolgebouw. Uit het
laatste Raadsvcrslng onzer gemeente heb
ben we kunnen lezen, dat zoo'n school onzo
gemeente jaarlijks ongeveer vijftienhonderd
gulden zal kosten.
Hierop kunnen wo dus rekenen. Waarop
we nio t kunnen rekenen? Op dc voordel
len, welke dc school zal afwerpen.
En al stellen de voorstanders het nog zoo
mooi voor, het is toekomstmuziek. Daarom
is het m. i. voor een kleine gemeente ais
de onzo wel wat al te veel gewaagd.
En, om de risico maar aan Ie durven, al
leen, om te kunnen zeggen: „Wij hebben
een tuinbouwschool!" is tegenover do belas-
tingbetalenden onverantwoordelijk.
Men zal mij denkelijk toevoegen, dat ik
naplei t.
Zeker, maar ik bad ook niet gedacht, dat
de zaak dezo wending zou nemen, oindat ik
wist, dat de meeste Raadsleden er tegen
waren en, niettegenstaande zo hebben vóór-
gestemd, enkele er nog tegen zijn. (Den
heer Kruijff kan ik buiten beschouwing la
ten; die heeft rijn „tegen" gemotiveerd
laten hooren).
Waarom ze dan hebben vóórgestemd
Hier kon ik slechts gissen.
De vóórvergadering van enkele bloemis
ten en de Raadsleden zal er wel invloed op
hebben gehad.
Misschien ook komt er d>ij een poort
vrees, voor erg conservatief tc worden aan
gezien. En wie wil dat gaarno in deze eeuw
Mijn napleiten kan misschien toch nog
niet te laat zijn.
Immers, de Regeering heeft nog geen be
slissing genomen. De Raad kan nog op zijn
besluit terugkomen Hot is wel erg naïef
van mij, omdat te durven veronderstellen,
maar.... lang niet onzinnig.
Ik geloof, dat we tc veel hooi op onzo
vork nemen.
De belasting wordt steeds hooger en, zoo-
als dc heer Kruijff terecht opmerkte, we
staan aan den vooravond van groove uit
gaven.
En nu mogen enkelen er niot tegen op
zien, een gulden of wat belasting meer op
te brengen, de groote rest wel. Hiermede
is geen rekening gehouden. P.
Bobs kwartier uit één enkele kamer^ bestond,
dat hij eiken morgen om vijf uren in het
izadel moest zitten, dat de post eons por
week kwam en dat de dichtst bijzijnde En»
gclschnian twintig mijlen ver woonde; want
hot aandoenlijke van het beetoan van dien
vriend dor menschheid was, dat hij zich
daar alle vriendschap moest ontzeggen.
„Het leven van een galeislaaf en van een
banneling," dacht Vincent in stilte, terwijl
hij hardop zei:
„En bevredigt dat soort van leven je
dan V'
Bob scheen heel nauwgezet naar een ant
woord te zoeken, dat waarheid bevatte.
„Bevredigen is wel wat een groot woord!
Ik heb je gezegd, dat het niet gelijk staat
met werken voor jezelf. Maar het is toch
iets, als men zijn plicht voor zich ziet en
voelt, dat men hem kan vervullen, niet
waar? Men voelt zich dan niet absoluut
nutteloos, weet je," verklaarde Bob met
aandoenlijke schuchterheid.
„Dat geloof ik graag," zei Vincent, ter
wijl hij het gezicht van zijn vriend met ont
wakende belangstelling bekeek. „Ja, jouw
plicht is in elk geval duidelijk afgebakend.
In jouw levenspad rijn. geen draaien en
kronkelingen. Bob, jij bent nooit gekweld
geworden door eerzucht, wel?"
„Door eerzucht? Daar versta je onder,
dat men zich een bekenden naam wil vor»«
schaffen? Dat is heel goed voor mensch ofr.
met veel hersenen zooals jij, Vin, maar niett
voor iemand als ik." Dit zeggende wierp
hij zijn vriend een blik vol eerbiedige be
wondering toe, want Bob behoorde tot de*
genen, die het stelligst geloofden in dc toe«
komst van Vincent.
Wordt vervolgd.
