15343
Vrijdag 35 Febfuai'L
A0. 1910.
geze (Courant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zfin- en feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
TWEE Bladen.
Eerste Blad.
Offieieele Kennisgeving.
Virgütriif ni in Etnicnliraad «in Liliei,
Onder onze Vroede Vaderen.
FEUILLETON.
Het Huwelijk van den Prins.
LEIDSCH
DAGBLAD
PRUS DER ADYERTENTIEN
Van 16 rsgels /L05. Iedere regel meer f 0.171. Grootere letters naar
plaatsruimte. Kleine advertentiën ran 30 woerden 40 Oeits contantelk
tiental woorden meer 10 Cent3. Voor het incasseeren wordt/"0.05 berekend.
PRIJS DEZER COURANT:
Voor Leiden per week 9 (Jenta; per 3 maanden I l l l f 1J.0.
Buiten Leiden, por looper en waar agenten gevestigd sim t 1.3t.
Franco por post1.65.
Hinderwet.
Burgemeester en Wethouders van Leiden;
Gezien het adres van J. N. I. PERRIN,
houdende verzoek om vergunning tot het
oprichten vm een schietbaan op het ter
rein van het perceel Rijnsburgerwcg No.
13, kad. sectie L No. 794 en 619 voor het
houden van oefeningen in het schieten met
revolver-, buks- en marga-patronen
Gelet oi- de artt 6 en 7 der Hinderwet;
Brengen ter algemeene kennis, dat ge
noemd verzoek, met de bijlagen, op de Se
cretarie dezer gemeente ter visie gelegd
is; alsmede dat op Vrijdag 11 Maart
aanst. des roormiddags te elf uren, op het
Raadhuis gelegenheid zal worden gegeven
om bezwaren tegen dit verzoek in te bren
gen, terwijl zij er de aandacht op vestigen,
dat niet tot beroep gerechtigd zijn zij, die
niet overeenkomstig art. 7 der Hinderwet
voor het gemeentebestuur of een zijner le
den zijn verschenen ten einde hun bezwaren
mondeling toe te lichten.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. A. VAN HAMEL.
Weth. Lo.-Burgemeester.
VAN HEYST, Secretaris.
Leiden, 26 Februari 1910.
Visscherij.
De Staatsraad i. b. d., Commissaris der
Koningin in de Provincie Zuid-Holland,
Gezien hot besluit van Gedeputeerde
Staten van 14 Februari 1910 No. 78;
Gelet op art 11 der Wet van 13 Juni
1857 (Staatsblad No. 87);
Brengt ter onnis van belanghebbenden,
dat bij voormeld besluit door Gedepu
teerd© Staten ia bepaald:
lo. dat de vis-?herij in de binnenwate
ren, waaronder ook worden verstaan ri
vieren door s.aizen afgesloten, zal zijn Be
sloten van den 15den Maart a.s. tot en met
den 3l8ten Mei d. a. v.t met uitzondering:
a. van do visscherij naar aal en paling
door middel van fuiken, aalscharen, aai-
reepen, aalkorven, dobbers en peuren;
b. van de visscherij met do gebbo, cm
kloino vischjes te scheppen tot aas voor
dobbers;
2o. <lat het visschen met kuilnetten,
waaronder ook behoonen ankerkuilen en
staalboomen, van 1 April aanstaande Ut
en met 31 Mei daaraanvolgende is ver
boden
3o. dat uitdrukkelijk wordt verboden
Gallicischen- of edelkarper te vangen, ver
voeren of verkcopen, welke een mindere
lengte heeft dan 45 centimeter, gemeten
van af do punt van den snuit tot aan bet
uiteinde van den staart
Deze kennisgeving zal, in plano gedrukt,
worden afgekondigd en aangeplakt, waar
zulks te doen gebruikelijk is, alsraedo in
het Provinciaal Blad en in de - .ederland-
scbe Staatscourant worden geplaatst.
De Staatsraad i. b. d.. Commissaris der
Koningin voornoemd,
PATIJN
's-Gravenhage, den l7den Febr. 1910.
op Dmadag 1 Maari 1910, d«a namiddags
te balfdrie-
Te behandelen onderwerp:
Installatie van jhr. mr. N. C. de Gijselaar
als burgemeester.
Een ongewoon uur en een ongewone ver
gadering. De traditie wil nu,/ dat wij el-
ken koor als wij onder „Onze Vroede Va
deren" geweest zijn, nog eens het verhan
delde en besprokene dunnetjes overdoen, en
er gazo indrukken over meedeelen. Doch
nu heeft zich het voor onzen Raad al heel
bijzonder geval voorgedaan, dat geen der
leden heeftgesproken. Den heer Fok
ker kostte het blijkbaar wel eonige moeite
zoo heelemaal niets te zeggen, mr. Aal-
berse glimlachte zijn buurman dr. Moule-
man wel eens be beekenis vol toe en ook an
deren deden wel alsof ze wilden aanduiden,
dat er nog wel iets over te zeggen viel,
docli allen bewaarden een, zij het dan ook
niet, plechtig stilzwijgen.
De Voorzitter kon er natuurlijk niet heele-
maal van buiten om zijn mond te gebrui
ken, maar hij maakte er ook een zuinig
gebruik van en een aardigheid en een kwink
slag, waarin hij, tijdens het interregnum zich
een beetje specialiteit heeft getoond, kon
er nu haast niet af. Of het kwam dat er
weer gelden moesten worden gevoteerd en
dat hot daarom niet gepast werd gevonden
om pens hartelijk te lachen, wij kunnen
het niet zeggen, doch gelachen is er even
min als gesproken.
Des Voorzitters mcdedceling, dat was in
gekomen een verzoek om eervol ontslag van
don heer N. Brouwer als directeur der
Kweekschool voor Onderwijzers en Onder
wijzeressen werd met ©enige verwondering
stille natuurlijk aangehoord. Als deze
of gene 6r zich over had uitgelaten, dan
zou hot zoo ongeveer geluid hebben: hoe
hobben we het nou! nog juist hebben wij
volgons ons doen heel royaal de salarissen
van u on uw helpsters cn helpers naar
uw oigon verlangen herzien en geregeld. "Wij
hobboa u den lof gegeven, die u toekomt,
en uw verplichte les-unen verminderd cn
juist nu wilt go heengaan? Als het zoo
eens was uitgesproken en de heer Brouwer
was er bij geweest en hij had mogen ant
woorden, dan zou dit antwoord misschien
ontleend zijn aan De Genes tct's komen cn
gaan.
De heer Brouwer heeft te wijzen op een.
eervollen staat van dienst, doch wordt de
volgende maand 66 jaar en op dien lceftijdi
voelt een oonsoientious man, die mot een
moeilijko en verantwoordelijke taak is be
last, dat er reden is die taak op jongere
schouders over te dragen. Hot is ©en ver
standig man, die er voor zorgt zijn roem
niet te overleven. Dit neemt niet
weg dat hot te betreuren valt, dat deze
ki_.cht zich aan onze Kweekschool meent
te moeten onttrekken. De zorg dezer inrich
ting was hem wel toevertrouwd.
Op de agenda stonden: bekrachtiging van
den aankoop in publieke veiling van drie
perceel©n aan de Hooigracht en aankoop van
een perocol aan de Breestraat, naast het
Raadhuis, waarover dan in het geheel niet
is gesproken.
Maar aan 't einde der vorige openb. vergade
ring werd een geheime zitting gehouden en
daar zal er het noodige wel over gezegd
zijn, evenals ook over het voorstel van B.
en Ws. om aan den ingenieur van gimeente-
werken, den hear Rückert, een personeelo
toelage van f 400 toe te kennen, dat even
eons met een enkelen hamerslag er doorging.
l>e drie poreeelea aan de Hooigracht, te
zamen 3 A. 90 cA. groot-, zijn voor f 11,200
zeker niet te duur. Dit bedrag hadden ze
iederen- particulier, die ze kou gebruiken,
ook waard geweest. En bij de uitbreiding,
die do Stedelijke Lichtfabriek door de op
richting heeft verkregen, èn door do oprich
ting der Elocfcriciteils-fabriek cn door de
uitbreiding der gas-exploitatie door levering
aan verschillende buitengemeenten, was het
bestaande magazijn in de Pieterskerkkoor-
steeg veel te klein geworden. Hier nu heeft
men juimto in overvloed. Magazijn, kanto
ren en winkel kunnen naar do eischon des
tijds worden ingericht en de stand moge voor
een winkel nu niet zoo bijzonder zijn, wie
er bij de administratie der gemeentelijke
Lichtfabrieken moet zijn, kan het zeker wel
vindon. Als een middelpunt voor de straat
verlichting is de plaats er zeker zeer ge
schikt. Er zal nog wel heel wat voor ver
bouwing aan moeten worden besteed, doch
dan hoeft men ook een gelegenheid die tot
in do afzien bare toekomst zal voldoen.
Hot perceel Breestraat No. 92 heeft de
gemeente wel niet dadelijk noodig, maar
wij achten het toch goed gezien om nu
do gelegenheid zich aanbood om zich het
bezit van dit huis, onmiddellijk grenzende
flAn het Raadhuis, te kunnen verzekeren,
er gebruik van to maken. Indien eenmaal
do gemeente hot pere?ol zou moeten heb
ben, zou zij waarschijnlijk een veel hooger
bedrag moeten betalon. En zoolang de ge
meente fret niet noodig hoeft, kan zij het
tegen goeden prijs als winkel verhuren, zon
der schade te lijden.
Over de feitelijke salaris verhooging van
den ingenieur van gemeentewerken kan men
ongelijk oor doelen. Men zal kunnen zeggen
dat doze ambtenaar, dia betrokkeljjk kort
in do gemeente is, nog niet eans het maximum
van zijn salaris had bereikt en moenon
dat een jaarwedde van f 2000 mot drio drie-
jaarlijkscho verhoogingen van f 200 voor
een jong ingenieur voldoende is, maar daar
mede redeneert men niet weg de grootc
kans, dat de gemeente dezen uitnemenden
ambtenaar, die volkomen voor zijn taak is
berekend, groote werkkraoht bezit en voel
ijver aan den dag legt, zou moeten verliezen.
En dit zou in do gegeven omstandigheden
bij do af deeling gemeentewerken, waar men
in do paaste toekomst zoo vol zit mot de
uitvoering van groote werken, een ware Tamp
zijn.
Gewone en minder superieure ambtenaren
blijven vanzelf wel, maar bui bon gewone
krachten moet men zooveel mogelijk vast
houden. Een klein offer in den vorm van
een verhoogd salaris gebracht, lccort dan
met woeker tot de gemeente terug. Afge
scheiden dus van de billijkheid om oen bui
tengewone werkkracht cenigszins buitenge
woon te beloonon, is er voor een besluit
als gisteren door den Raad is genomen, ook
uit het oogpunt van gemeentebelang wel veel
te zoggen.
Na nog een paar spocdeischendc voorstd-
letjes, die evenmin discussie uitlokten
zelfs werd niet gevraagd waarom do over-
wulving van het Rapenburg niet aan oen
stadgenoot word gegund werd de open
bare vergadering weer veranderd in een zit
ting met gesloten deuren, ditmaal blijkens
do agenda voor dn behandeling der belasling-
reelames.
Leiden, 25 Februari,
Onze nieuwe burgemeester jhr. mr. dr.
N. C. de Gijselaar is voornemens na afloop
van do Raadszitting op a. s. Dinsdagna
middag, alzoo te drie uren. hun, die daar
van gebruik wenscken te maken, in de
kamer ran B. en Ws., gelegenheid te geven
hem hun opwachting te maken.
In de kleine Stadszaal alhier word gis
teravond, uitgaande ran de commissie voor
de Volksbijeenkomsten, een populaire voor
dracht gehouden door den heer H. W.
Fischer, gep. maj. der genie O.-I. L. conser
vator aan 's Rijks Ethnographisch Museum
alhier, over „lüeeding in onze Oo6t", toe
gelicht met othnographischo voorwerpen.
De zaal vras vrij goed bezet. Vóór do pau
ze was het bezoek grooter dan er na. Dit
kwam do voordracht ©n hun, wien het er
werkelijk om te doen was er leering uit te
putten, ten goede. Die wegbleven waren
menigmaal hinderlijk geweest.
Eerst beantwoordde spreker de vraag
waarom wij ods kleoden en behandelde hij
het onderscheid tusschen kleeding en sie
raad, om vervolgens mede te deelcn, dat hij
dezen avond in hoofdzaak zou spreken over
versieringen op het lichaam; over siera
den, aan het lichaam gehangen, en over
kleoding. In onze Oost. Naar het later
bleek nu en dan met een uitstapje ter
vergelijking naar Europa.
Op aangename en duidelijke wijze ver
telde spreker van het tatoueeren, bij ver
schillende stammen en ook onder onze zee
lui in gebruikvan het inbranden van lit-
tcokens, het afvijlen en zwartmaken van
tanden; het vervormen van den schodel en
het kleuren der huid, der nagels en der
haren. Van het zich tooien met voeren, tan
den, schelpen, goud, zilver, lood, tin, ko
per, steenen van verschillende waarde en
kralen; van sieraden aan neus, oorev. cn
hals, amuletten ter wering van booze gees
ten, gordels, waaronder zeer zware; van
hoofdbedeksels, hoeden, kronen, vccren op
het hoofd, kammen, enz.
Niet minder belangwekkend waren de
modedeelingcn over do grondstoffen voor
de kleeding, over boombast bijv. Bewon
dering wekten fraaie hoofddoeken, keurige
batiks, de weefkunst der inlandschc vrou
wen. En met toenemende belangstelling zag
men onz© bruine zusters en broeders vorder
in 't pak steken.
Er is gisteravond weer veel kennis opge
daan omtrent hen, die ons in Indië zoo na
staan en wier lot en leven ons hoe langer
hoe moer ter harte gaat. Dank daarvoor
aan den spreker.
Onder leiding van de presidente, mej.
Lulofs, hield dc afdeeling Leiden, der
„Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht" in
een dor zalen yan het Nutsgobouw gister
avond een vergadering, toegankelijk voor
le<lon en belangstellenden, waarin mevr-
VersluisPoelman, een veterane op de
Vrouwenkiesrecht-boweging in Nederland
de neutraliteitskwestie, die ook in de ver-
eeniging voor Vrouwenkiesrecht een twist
punt is goworden, besprak.
Zij zotte eerst uiteen wat men onder neu
traliteit moet verstaan in het bijzonder in
de VerecnigiH#, waarover het thans liep.
Aan de hand eter gcschiedonia van de Vcc-
eeniging toonde zij aan dat men geleidelijk
tot de volstrekte neutraliteit, tot de neutra
liteit als een dogmA is gekomen, mei hot
doel allen, die ook maar iets voor Vrou
wenkiesrecht voelen in zich op te nemen.
Dit nu werd door haar veroordeeld. Men
kreeg op deze wijze wel een groote Verceni-
ging met veel leden, maar niet een Vcreeni-
ging waarvan kracht voor de beweging kan
uitgaan.
Do Vereeniging is met dc neutraliteit op
de spits te drijven, op een kritiek punt ge
komen en spreekster acht het noodig dat
hierover spoedig een beslissing valle. Zij zou
hot hier heen willen leiden dAt een tiende
van alle afdeolingen zich tot het hoofdbe
stuur wende, met het verzoek om do >mer-
vergadering, die dit jaar te Middelburg zal
worden gehouden, tot een algemeene te
verklaren, waar bindende besluiten kun
nen worden genomen ou daar de neutrali-
teita-kwestio bovenaan op do agenda te
plaatsen opdat zij ernstig kan worden be
sproken en een besluit genomen in welke
riohting voortaan de Vereeniging zal wer
den gestuurd. Van do gelegenheid om met
de spreekster van gedaohtcn te wisselen
werd een druk gebruik gemaakt, o.a. door
movrouw Wijnandts FranckenDyserinck
en mevrouw Itallie—Van Embden.
Do eerste, lid van don Bond voor Vrou
wenkiesrecht, bleek het grootendeols me« de
inleidster eens te zijn en stelde de mogelijk,
heid dat zij, indien in dien geest een bus luit
werd genomen, weder terugkeerde in deze
Vereeniging.
Movrouw Itallio stond op een ander sra^d-
punt. De Vereeniging streeft naar «ca
ideëel doel en dit kan zij zeer goed ei. zelf
het best bereiken door zooveel mogelijk, die
op welko wijze dan ook, dit doel willen be
reiken in zich op te nemen. Dc afdeeling
zal later in een huishoudelijke vërgaderiug
deze kwestie nader besproken en zoo mo(jo-
lijk een besluit nomen.
Leo Fall's Weener operette „De Dol-
larprinsea" is hier al vaak opgevoerd en-
dus geen onbekon.de meer. Gisteravond ver
toonde het Ncdcrlandscko Operette-Ensem
ble haar weer eens in onzen schouwbeug,,
welke vooral heel boven zeer goed beaet,
aelfs, naar we vernamen, uitverkocht was.
Parterre goed half; baignoire en loge slecht.
Dat deze opvoering ieder zal zijn meegeval
len durven we niet beweren; hot orkest
onder leiding van 'n pianospelenden direc
teur was in de eerste plaats al heel stief
moederlijk bedeeld. Het klonk nu en dan
Al te mager en ook niet altijd even zuiver,
wat met den zang eveneens het geval was-.
Dit neemt niet weg dat er vele aardige
©ogenblikken en dito tooneeltjes waren, die"
den geschonken bijval verdienden. Greta
Jonkers als Jolrn Oo aders dochter Alice*
Rosine Samotliini als zijn nioht Daisy Gray
en Corry Pinksen als Olga Labinsky mogen
om spel en zang allereerst genoemd wor
den, terwijl van de heeren Vigevcno als
Fredy Wehrburg boven de anderen uit
muntte. De vrijheerige Hans was wel wat»
stijf, niet los genoeg. De kleine koren had
den beter kunnen zijn.
Benoemd is tot onderwijzer aan de
Ned.-Herv. School te Rijnsburg (hoofd do
beer J. G. Vreeswijk) de heer A. Mieog
te Leiden.
85)
Katkin boog, alsof hij toonen wilde, dat
Lij er zich bij neerlegde, en de Prins he-
gon te zoeken. Het volgende oogenblik liep
■Katkin, die dacht, dat er een goede vangst
in het vooruitzicht was, langzaam naar de
deur, alsof hij het prettig vond, wat rond
te slenteren.
Drie schurken gluurden uit den stal.
Katkin wenkte kalm één van hen, en gaf
bem een briefje, gericht aan kapitein
Slendereff, met het bericht met de noodig©
aanwijzingen. De andere drie (waaronder
ook de bewuste metgezel) kropen als die
ren op de deur af.
„Stil, houdt je verborgen 1 Weest bij de
hand voor bet geval ik je noodig heb, en
kom oogenblikkelijk als ik roep."
Daarna slenterde Katkin weer langzaam
terug, met gespitste ooren en trillend van
'opwinding over den prachtigen zet, dien
hij hoopte te doen.
XV.
Verbaas d... of e rgeri
Pietro's Hoeve was een eigenaardige
plaats. Vóór dat ze een boerderij werd,
was ze een klein klooster geweest; maar de
Turken hadden de godsdienstige orde ver
jaagd, en de pkiats raakte in verval. Toen
•Pietro er in trok nam hij een gedeelte van
het oude gebouw in gebruik en bouwde er
een gewone boerderij bij met een erf in
het midden en stallen voor het vee er
naast. Prinses Marie was opgesloten in
het oude gedeelte, hetwelk eens de kapel
van het ziekenhuis gewee-st was. Het zie
kenhuis zelf, en een gedeelte van het kloos
ter, waren onveranderd gebleven.
Ongelukkig herinnerde do Prins zich bij
liet begin van zijn onderzoek niet precies
meer kapitein Gruels verhaal, want anders
zooi hij bedacht hebben, dat de dame in
staat was haar rakdoek op den weg te la
ten vallen, en dus zou hij niet eerst naar
de kamers gegaan zijn, waar zoo ieta onmo
gelijk was.
Het juiste op den juisten tijd te beden
ken, is een groote gave, want dat verhoogt
het genoegen en bespaart werk, en maakt
het leven gemakkelijker. Maar niet vele
menschen hebben deze gave.
Prins Alexander zocht ijverig en was erg
verbaasd. Als de Prinses hier was, waar
waren dan de schurken, die haar hier ge
bracht hadden! Hij wist niet, hoe zij hier
gekomen was en dus begreep hij er niets
van. Katkin verheugde zich er over, dat
de tijd verliep, en hoopte, dat Slendereff
gauw zou komen, want de Rus was verlan
gend de koppige dame achter de gesloten
deur te zien.
„Ik zie haar niet", zei de Prins, nadat
hij den vleugel, die een rechten hoek met
het oude gebouw vormde, doorzocht had.
Hij sprak tot Katkin.
„Weet u zeker, dat de dame, die u
zoekt, hier is?" zei deze.
„Dat heb ik er uit begrepen. Ik zal het
hier probeeren." De Prins naderde de ge
sloten deur, die gescheiden was van de
groote kamer, waar hij het eerst binnen
gekomen was, door een wijde gang. Katkin
stond in de gang en scheen teckens te ge
ven met zijn eene hand, welke niet door
den Prins gezien werden. Hij waa in groo
te spanning. De Prins stuitte op de geslo
ten deur.
,,Is deze deur afgesloten?" vroeg hij.
Katkin haalde zijn schouders op.
„Wilt u het niet maar eens probeeren?"
De Prins probeerde het. Hij knikte; zij
was op slot. „Hebt u den sleutel?" vroeg
hij, en toen bemerkte hij, dat de sleutel
aan den binnenkant van de deur zak Hij
keek Katkin doordringend aan, en keek
daarna naar de deur. Het was een vreemd
goval Katkin zag er onbeweeglijk uit, maar
toch bedrieglijk.
„Ze is van binnen afgesloten", zei de
Prins.
Katkin liep door de gang, met geveins
de nieuwsgierigheid.
„Dat ia zoo", zei hij.
„Dan ia er iemand in."
„Dat", zei de heer Katkin, „ia een na
tuurlijke gevolgtrekking."
De Prins vertrouwde Katkin niet, maar
hij wijdde zijn volle aandacht aam de deur
en klopte. Er kwam geen antwoord.
Katkin berekende vlug bij zichzelf. Hij
wilde niet, dat de Prins de dame te gauw
zou ontdekken, om twee redenen. Eén
daarvan was, dat hij het heelemaal niet
wenschelijk vond, dat de dame door den
Prins ontdekt werd, en een tweede was,
dat hij het niet gemakkelijk vond twee men
schen bij zich te houden, zondor geweld
te gebruiken, wat maar vervelend en ge
vaarlijk zou zijn. Hij wou liefst een ge
vecht vermijden en de Prins zou zich zonder
dat niet - onderwerpen, als hij gevonden,
had, wat hy zocht.. Het was niet, dat Kat
kin voor zichzelf bang was, want met de
hulp van do schurken kon hij gemakkelijk
overwinnen, zelfs al was de Prins bijge
staan door een dame. Maar Katkin was
de Russische agent, en als de Prins erg
gewond werd, zou het er leelijk uitzien.
Een eenzame hoeve, een ontvoerde vrouw,
oen ridderlijke Prins die haar kwam red
den, verslagen door schurken, aangevoerd
door den Ruseischen agent... dit was geen
mooie schilderij. De diplomatie vermijdt;
het leclijke als het ©enigszins mogelijk is.
Zij verzet zich niet tegen bloedvergieten,
als het met grooten ophef gedaan wordt.
Katkin wilde niet, dat er aan zijn daad
oen luchtje zou zijn. Hij wenschte niet be
paald den dood van den Prins; hij wensch
te hem afgezet te zien. Hij hoopte ook, dat
de mannen, die het ten uitvoer zouden
brengen, Rcnariërs zouden zijn, zoodat Rus
land voldaan zou wezen, zonder dat het er
bij betrokken was. Katkin moest handig
zijn.
„Doe open", riep hij, met het doel te
verhinderen, dat de Prins zou roepen. Hij
was een oogenblik bang, dat Vera den
Prins antwoord zou geven, en zijn jaloerach-
heid werd opgewekt.
Er kwam geen antwoord.
De Prins klopte weer en Katkin was op
zijn hoede.
„Is er iemand hier?" Dezen keer sprak
do Prins. Er kwam een kleine beweging in
de kamer, en toen werd er na een oogen
blik gefluisterd:
„Wie is daar?"
Katkin lachte luid.
„Eindelijk gevonden 1 Kom uit je schuil
hoek", schreeuwde hij. Men begrijpt waar
om. De Prins keerde zich boos om* hoofd
zakelijk omdat Katkin familliaar met prin
ses Marie scheen te zijn.
„Er i s een dame daar binnen", zei hij.
Dat moet ik nu ook gaan geloovcn", zei
de Rus.
„Waarom is zij daar?"
„Het gaat mijn verstand to boven, om
alles, wat een dame doet, uit te leggen",
antwoordde Katkin.
„Zij is daar tegen haar wil."
„Dan zou het toch vreemd zijn, dat do
deur van binnen was afgesloten".
„Zij heeft dat zeer voor de veiligheid
gedaan. In alle geval moet zij onmiddellijk
losgelaten worden", on de Prins ging naar
de deur.
Katkin wilde de deur nog niet open bob
ben, en stak zijn hand uit.
„Uwe Hoogheid kunt in uw eigen paleis
doen, wat u wilt, maar dit is Pietro's Hoe
ve. U stelt er misschien belang in to hoo-
ren, dat ik de eigenaar ben, ei* ik moet om
een weinig welwillendheid verzoeken."
„Als u de eigenaar van deze plaats bent,
mijnheer Katkin", zei de Prins, „moet n
zich voorbereiden de verantwoordelijkheid
op u te nemen van de opsluiting van de
dame, die in die kamer is."
„Het tal mij een waar genoegen zijn," zei
Katkin, terwijl hij een deftige buiging
maakte.
„Ik laat mij niet langer ophouden," zei
de Prins, die het beste vond, om handelend
op te treden. „Die deur moet dadelijk ge
opend worden, en de dame moet met mij
meegaan."
(Wordt vervolgd.).
