N<\ 1533!
Vrijdag 11 FPetortiari.
A". 1910.
,§eze <§eurant wordt dagelijks, met uitzondering
van Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Dit noramer bestaat uit
TWEE Bladen.
Eerste Blad.
Offieieele Kennisgeving.
Onder onze Vroede vaderen.
FEUILLETON.
Het Huwelijk van den Prins.
LEIDSCH
DA&BLAJ)
PBUS DER ADYERTENTIEN:
Van 16 regels /1.05. Iedere regel meer 0.171. Grootere letters naar
plaatsruimte. Kleine edvertentiën ran 30 woorden 40 Oemts contantelk
tiental woorden meer 10 Gents.-Voor het ineasseeren wordt/"0.06 berekend.
PRIJS DEZER COURANT:
Voor Leiden per week 9 Oents; per 3 maanden i i l f 1.10.
Buiten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd sijn 1.30.
Franco per postf 1.65.
DRANKWET.
Burgemeeeter en Wethouders van Leiden;
Gelet op de artt. 12 en 37 der Drankwet:
Brengen ter algemeene kennis, dat door
G. BRUSSEE, melkverkooper, wonende te
Leiden, een verzoekschrift is ingediend, om
verlof voor den verkoop van irtsluifcend
alcoholvrijen dmnk, voor gebruik ter
plaatse van verkoop, in den winkel van
het perceel Levcndaal No. 63.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. A. VAN HAMEL,
Weth. loco Burgemeester.
VAN HEYST, Secretaris.
Leiden, 11 Februari 1910.
Onze Raadsvergaderingen, krijgen, dank
jzaj de gemoedelijk-grappige wijze, waarop
de heer Van Hamel ze leidt, een gezellig
karakter. Het ging cr gisternamiddag soms
jolig toe. Er werd meermalen hartelijk ge
lachen. De Voorzitter liet. de teugels zoo
losjes mogelijk, het zou ons niet verwon
deren ot', als de hoer Van Hamel bleef
presidee.ren, dan kregen we nog een echt
praatcollege. Leden, die anders maar zeer
schuchter plegen uit den hoek te komen,
spreken zich nu vrijelijk, zelfs met eenig
aplomb uit. Wij zagen het gisteren nog
bij den heer Corts. En als dan eindelijk
de sluizen der welsprekendheid ophouden
mildelijk te vloeien, komt de Voorzitter
heel leuk zeggen: als de hoeren uitgespro
ken zijn, zou ik enz., of gooit er nog eens
een aardigheidje tusschen.
Zulk een behandeling zou op den duur
joiet bevorderlijk zijn aan de richtige af
doening van zaken, vrcczen we, en wel iets
jte kort kunnen doen aan de waardigheid van
pan vergadering van vroede mannen, maar
',t heeft toch dit voor, dat de goede geest ge-
'tbakkel ijker blijft bewaard. Dit bleek giste
ren duidelijk hij de behandeling van "het
zoo teere voorstel tot subsidieering van bij-
toondore bewaarscholen. Men zei elkander do
^waarheid soms, maar men deed het lachend
en de anderen lachten mee.
De voorste dertien punten het eerste
punt, benoeming van oen lid der plaatse
lijke schoolcommissie, werd van de agenda
afgevoerd, zooals werd gefluisterd om, als
bet voorstel-Sijtsma mocht worden aange
nomen, waartegen do Soh ooi commissie zelf,
naar wij vernamen, geen bezwaar heeft,
dadelijk een vrouw nummer één op de aan
beveling te zetten do eerste dertien pun
.ten ginger er vlot door.
Dat er over do hooge kosten der restau
ratie van don Raadhuis- en Lodcwijkstoren,
die een schrille tegenstelling vormden met
de lage begrooting, niets werd gezegd, viel
blijkclijlc in don Wethoudershock mee. Nu
is oen toren en vooral een oude toren
een moeiclijk te beoordeelen bouwwerk. Als
Ancn het eene maakt, breekt dikwijls het
pmdere. Maar dat twee herstellingen, dio
op ongeveer f 3000 worden geraamd, per
slot f 10.000 kosteD, is wel wat bar. En
dan had men alsof men de Leidsche toren-
autoriteiten .al niet recht vertrouwde, ei\
ook nog wel een torenkenner, een specia
liteit van buiten bijgehaald, werd ons ver
teld.
De f 7000, die op de bcgrootiug va-n één
jaar te zwaar zouden drukken, zullen nu
over tien jaren worden verdeeld. Zoo'n f 1000
per jaar dat gaat er gemakkelijk tusschen
door. Men stond trouwens voor ccn vol
dongen feat.
Dat do gemeentelasten echter gestadig stij
gen, bleek uit het volgende voorstel. Men
wijzigde de verordening regelende de hef
fing van plaatselijke directe belasting in
dien zin, dat het maximum bedrag der to
tale heffing van f 375.000 tot f 425,000
wordt verhoogd. Wij hebben de laatste
tiental jaren dit cijfer al wat zien ver hoo
ge n. En nu zijn we nog wd niet aan de
f 425,000 toe, maar de f 400,000 zijn we
toch al nabij.
Do heer Bosch greep deze gelegenheid aan
B. en Ws. eons te polsen, hoever het praead-
vies was gevorderd op hot verzoek van de
afd. Leiden van den Ned. R-K. Volksbond,
inzake vrijstelling van belasting van per
sonen met minder dan f 600 inkomen. AVjj
konden zoo tusschen de regels doorlezen,
dat de Commissie van Financiën daarover al
lang geleden rapport had uitgebracht. B.
en Ws. zoo maakton we uit het antwoord
van den Voorzitter op, waren er nog ech
ter niet moo klaaT. Maar zij blijven dili
gent", zoide hij leuk onder vroolijkhoid der
vergadering.
Do hoer Bosch scheen de illusie te heb
ben gekoesterd, dat de zaak zou kunnen
beslist zijn vóórdat de belastingbiljetten voor
1910 werden rondgezonden. Die illnsie is
hem nu zekerlijk wel benomen.
Zoo kwam men al spoedig tot de reeds
telkens verdaagde behandeling van het voor
stel tot subsi dieering van dc bijzon dere be
waarscholen. Daarbij deed zich het oneigen
aardig verschijnsel voor, dat ccd- amende
ment op den loop was. Do hoer Sijtsma
had de vorige vergadering een amendement
ingediend, bepalende, dat de subsidie niet
wordt uitgekeerd indion het salaris der on
derwijzeressen niet minstens het dubbele der
gemeentelijke toelage bedraagt.
Dit nu was weg, maar kwam toon do
voorsteller er aan herinnerde, eindelijk uit
de paperassen in do portefeuille van den
Vorrzittcr de heer Aalberso zei later,
hopcnlijk ten onrechte, uit de doos van
Pandora te voorschijn.
Bij ditzelfde artikel art. 11 wensch-
le de heer Fockema Anilrcae, die zich ove
rigens niet tegen hot beginsel der veror
dening verklaarde hij was bij de vorige
behandeling niet geweest cn sprak zich er
nu nog even over uit er da bepaling
uit te lichten, dat subsidie wordt gegeven
voor onderwijzeressen zonder bevoegdheid.
Daarover is heel druk gediscussieerd.
De heer Sijtsma verdedigde het amende
ment vooral op grond hiervan, dat in een
goede salarieering een zekere waarborg ge
legen is voor goed onderwijs en tevens om
te voorkomen dat de besturen der scholen
misbruik zullen maken van een overvoerde
markt en misschien nog een voordeeltje trach
ten te slaan uit hot subsidie. Op ongeveer
dezelfde gronden verdedigde ook de heer
Fockema Andreae-zijn amendement.
Beide amendementen werden bestreden
door de heeren Wildebocr, Vergouwen, Pera
en Aalberse. De heer Vergouwen meende
dat de ervaring omtrent de salarieering bij
het bijzonder lager onderwijs al reeds had
geleerd, dat de schoolbesturen zelf wel we
ten wat zulke ambtenaren toekomt. De
heeren "Wildeboer en Aalberse wozen op de
moeilijke oontróle. „Wat kan men er togen
doen," zoo vroeg bijv. de laatste, „indien
de onderwijzeres f 100 terugbetaalt als bij
drage aan de school De heer Pera meen
de dat men, nu het bewaarschool-onderwijs
nog in wording is, do eischen niet nl to
streng moet stellen. Ditzelfde gold volgens
de bestrijders ook van het amendement Focke
ma Andreae. Men heeft niet zoo maar in
eens een stel goede», gediplomeerde onder
wijzeressen hijeen. En bovendien, zoo liet
dc heer Bosch er practisch op volgen, er
zijn bij het bowaarschool-onderwijs toch ook
altijd werkzaamheden le doen, waarvoor een
fröbelakte nuttig, noch noodig is. Prof. Wil
deboer dreef den spot een beetje mot het
krampachtig vasthouden aan een akte-
papiertjo van de heeren, en de heer Sijtsma
vond weer die minachting voor de examens
voor een professor, die zelf voortdurend
examens afneemt, minstens vreemd, waar
over deze twee baiten de zaak zelf om,
later nog even elkaar te lijf gingen.
De beide amendementen vielen, bijna ge
heel liüks tegen rechts. Hetzelfde lot trof
een amendement door den heer Van der
Eist verdedigd, om den overgangstermijn
voor do bestaande scholen in plaats van
pp 5 jaren op cén jaar te stellen, later ver
anderd in drie jaren. Ook dit amendement
werd krachtig bestreden, o. a. door de hce.
ren Wildeboer en Pera. En zoo werd dan
eindelijk de geheele verordening in veilige
haven gebracht. Op enkele uitzonderingen
na hebben dc vrijzinnigen tegengestemd. De
andere groepen waren allen voorstanders,
waarbij zich steeds de hoer Van Hamel
voegde.
Voor het hoofd deT school kan nu naar
gelang van het aantal leorlingcn van f200
tot f 350 subsidie uit de gemeentekas wor-
den verlee-nd, voor elke Te*vischte bevoegde
onderwijzeres f 100 en voor elke andere ver-
ei schte onderwijzeres f 50.
In het eerste jaar, d. i. 1910, zal de ge
meente hebban .uit te koeren een bedrag
van f 2200.
Zonder principieel debat is daarna be
sloten tot salarisherziening der leeraren on
leeraressen der Kweekschool voor Onderwij
zers en Onderwijzeressen. Alleen heeft men
heel wat heen en weer gepraat, en zal moe
ten worden bepaald, dat de directeur twin
tig uren les zal geven, zooals vroeger het
geval was of dertien, zooals B. on Ws. voor
stelden. De heer Zwiers bond den strijd
tegen „de dertien" aan. Daarbij gesteund
door de heeren Pera, Fokker en zelfs nog
even door den heer Roem. Niet voor don
tegenwoordigen directeur, maar vooral voor
zijn opvolgers. De heer Van Hamel, die
opmerkte dat de directeuren der Rijkskwcek-
scholen dikwijls nog veel minder uren heb
ben, verdedigde hot voorstel van B. en Ws.,
dat er met vrij groole meerderheid door
ging. De gchecle verordening werd daarna
zonder hoofdelijke stemming aangenomen.
De meerdere kosten, die uit deze salaris
herziening voor dc gemeente zullen voort
vloeien, zijn vrij onbeduidend. Het Rijk be
taalt er ook oen gedeelte aan en bovendien
heeft men te gelijk besloten eon zeer ma
tig schoolgeld te heffen, van onderwijzers
en onderwijzeresson, die buiten de gemeente
bij het onderwijs werkzaam zijn, en ook
van I^cd, die in de gemeente woonachtig en
niet in betrekking zijn bij het onderwijs en
welke zich bekwamen veor de hoofdakte,
taai-akte en dc akto wiskunde. En dit is
alleszins billijk Het geval doet zich niet
zeldzaam voor de heen: Vergouwen hoeft
er nog aan herinnerd dat de onderwij-
zors uit Den Haag van deze uitnemende
lessen profiteercn. Die mogen toch wel een
matig schoolgeld betalen. En het school
geld is wel zoo matig, dat niemand, wien
het ernst is met de studie, er door
teruggehouden 2al worden. Eu bovendien
onze eigen onderwijzers blijven van school
geld ontheven.
De verordening betreffende de samenstel
ling en de bezoldiging van het personeel
verhonden aan hot hoofdkantoor cn aan de
hulpkantoren van do Bank van Leening,
die nu volgde, kwam er niet zonder kleer
scheuren af. De salarisherziening is er door
gegaan, maar de nieuwe ambtenaar, waar
op blijkens een opmerking van den hoor
Corts de Commissarissen zeer gesteld waren,
is er niet gekomen. Do heer Bosch achtte
den a?nbtenaar niet noodig, gelet op do
vele verloven cn vacantiën, die do hoeren
hebben en do wandelingen, dio ze soms
maken. Toen spr. indertijd „de eer had"
voor de betrekking van controleur to sol-
liciteeren, hadden de toenmalige Commis
sarissen hem dc veel oravattendhoid en do
moeilijkheid zóó voor oogen gehouden, dat
hij eigenlijk er bang van was geworden.
Als hij don tcgenwoordigeu controleur zoo
dikwijls wandelen ziet, denkt hij echter,
dat het nog zoo erg niet is.
De heer Zwiers, dio bijzonder dankbaar
was voor deze regeling, en dc heer Van
Gruting kwamen het even voor den contro
leur opnemen, cn de heer Corts doelde mede,
dat de drukte steeds toenam; hot aantal
panden klom in korten t-ijd van 65,000 tot
88,000.
Met 16 tegen 15 stemmen is echter het
voorstel van do heeren Bosch cn Fokker,
om den nieuwen ambtenaar niet aan te
stellen, aangenomen. De heeren zullen het
meerdere werk dus to zomen moeten doen
als van ouds. „Een beetje minder wandelen",
zal misschien de heer Bosch als remedie
opgeven.
De heer Corts en met hom do hoeren
Fokker en Zwiers, hebben nog hun best
gedaan om de verhoogmg terugworkendo
kracht te verleenen tot 1 Juli 1909. B.
en W s. stolden voor tot 1 Januari 1910.
De Voorzitter bestreed dit vooral op gron
den van comptabelen aard, wat do heer
Fokker stadhuis bezwaren noemde. Daarvan
had de Voorzitter nooit gehoord, wel van
stadhuiswoorden, en hij meende schertsend
dat de heer Fokker deze bedoelde, waarom
weer eens hartelijk werd gelachen. De meer
derheid gunde dit „potje" dezen ambtenaren
niet. Met 20 tegen 11 stemmen werd zoo
danig voorstel verworpen.
Er stonden nog eonige punten op de
agenda, maar het uur was al weer zoover
gevorderd, dat komt van dat gezellig
heen en weer praten, hoeveel leden hebbeu
niet voor do 3de maal en meer 't woord ge
voerd dat de Voorzitter voorstelde oij
punt 10 maar een speldje te steken. Dan
kon meteen het advies van de Schoolcom
missie over het aracndement-Sijtsirm w< r-
den ingewonnen. Deze vergadering wilde
hij bepaald zien op Donderdag a.s. Dan
zal de verpachting-der Stadsgehoorzaal met
het gisteren door den heer A. Muhlcr in
gediende voorstel om de zalen des Zondags
voor publieke vermakelijkheden te sluiten,
ook aan de orde komen. Daarover zal inea
het wel niet dadelijk eens zijn, vermoeden
we.
Tovens zal dan wel heb contract met Je
Noordwijksche combinatie voor de levering
van electrischen stroom zijn beslag krij; i
en zal men de lange rij van reclames tegeu
aanslagen in de plaatselijke directe elas-
ting afdoen.
Zoo krijgt men dan eiudolijk een schooue
lei en kan men mot den nieuwen burg-v
me-estor met frisschen mood aan ni uwe on
derwerpen beginnen.
Bij de rondvraag kwam de heer Fockema
Andreae herinneren aan do veel besproken
neutraliteits-beweging bij het onderwijs.
Hij wil den Onderwijzersbond niet aanspra.
kelijk stellen voor uitingen van enkele go-
pronnnceerde leiders, maar de an. monar-
ohalo geest, die bij sommige onderwijzers
heerscht, achtte hij bedenkelijk. Hij vroeg
daarom aan B. en Ws. of zij bij sollicitaties,
behalve te letten op kennis, bekwaamheid
en karakter der sollicitanten, ook rekening
wenschen te houden met hun nationaliteits
begrippen en opvattingen omtrent de mo
narchie, enz.
De Voorzitter kon daarop nu geen ant
woord geven. Hij moest daarover e.rsb
met de andere wethoudm-s spreken. Na
tuurlijk.
De heer Fooicoma Andreae was ook
niet zoozeer op een antwoord gesteld, al
lerminst in deze vergadering; hij wilde B.
en Ws. maar eens waarschuwen.
Do heer Sijtsma drong echter op een
bepaald antwoord aan, al begreep htj, dat
de Voorzitter het niet dadelijk geven kon.
Inderdaad niet een gemakkelijk probleem
voor B. cn Ws.
Het zou ons niet verwonderen of hetgeen
de heer Fookema Andreae van B. en Ws.
verlangt, n.l. do sollicitanten naar den po-
litiekon tand voelen zal door velen in strijd
met do grondwettelijke rechten worden ge
acht.
Leiden, II Fe bruari.
Tot pra-eses oollegii van hot Leidscho
Studcntenkorpa is bij enkoio canchdaat-
steUing verkozen de heer E. F. M. J. Mi-
chiels van Verduynen.
Voor hot examen in do nuttige hand
werken zijn to 's-Gravcnhago geslaagd de
dames M. S. Moene en H. Piket, beiden
van Leiden.
De he<?r Frank Thomas, predikant to
Gonève, van wiens optreden in do Waal echo
Kork op a.a. Zaterdagavond onder onze
kerkelijke berichten molding wordt ge
maakt, is voor onze stadgonootcn geen onbe
kende. Meermalen toch konden zij zich over
tuigen, van den diepen ernst, die zijn bij
zonder welspx-ekcnd woord bezielt. Een zeer
talrijk gehoor, ook uit omliggende gemeen
ten, gaf dan steeds blijk van belangstelling.
Er is nieuw leven gekomen in de Leid
sche Christelijke jongolingsvereeniging
„Dient den Heer'1nieuw leven, dat zich
ook naar buiten openbaart.
Geruimen tijd was niets gehoord van
openbare winterbijeenkometen, door haar
uitgeschreven en vroeger zoo in trek, tot
19)
De Prins maakte een snelle beweging, als
of zijn zenuwen geprikkeld waren. Maar hij
antwoordde niet. Hij koek recht voor zich
<hecn, cn scheen de zaak in overweging te
nemen.
Hcrr Grambuloff wachtte om hem aan
het idee te laten wennen. Eindelijk keek de
Prins hem ernstig aan met een moeilijk te
lezen uitdrukking op zijn gelaat; Herr
Grambuloff wist niet of er een verwijt of
.verdriet in lag.
Trouwen met...." zei de Prins, maar hij
kon niet verder gaan. Hij stond op en het
scheen alsof hij een heelen woordenvloed
ging uiten, maar er kwam niets, want hij
.werd zichzelf weer meester. ,,Ik wil hooren
wat u verder te zeggen hebtl", zei hij
kalm. „Gaat u voort. Wat zou het voordeel
van zoo'nverbintenis zijn?"
„Kolossaal", zei Herr Grambuloff een
voudig.
De Prins knikte haastig.
„Wel V'
„Laten wij een* denken", zei Herr Gram
buloff, „dat Uwe Hoogheid verloofd waart
met" weer kwam er een veelzeggend ge
baar van onpartijdigheid „een Pruisi
sche prinses. Wat zal er dan gebeuren?
jBervic kan dan gedwongen worden op to
fcouden toet troepen naar de grens te zen
den."
Hoezoo
„Graaf Bismarck heeft maar één woord
te spreken en Oostenrijk zal koning Milan
zeggen, dat er vrede in den Balkan moet
zijn."
De Prins keek den groeten staatsman be
wonderend aan. Wij zouden allemaal graag
willen, dat onze raadgevers knappe men
schcn waren; maar ongelukkigerwijze zijn
zij dat dikwijls niet.
„Trouwen om een oorlog af te wenden...
Ie het zeker?"
„Zoo goed als. Als u eenmaal verloofd
bent, kunt u op Bismarck rekenen, om
pressie op Oostenrijk uit te oefenen
Deze redeneering woog zwaar bij den
Prins. De politiek is een moeilijke zaak
en alleen zij, die achter de schermen zien,
weten hoe goed berekend maatregelen en
besluiten zijn, die spontaan en vrij van in
trige schijnen,
„En zullen de komplotten hier ophou
den?"
,,OI" Herr Grambuloff haalde weer zijn
schouders op. De slaven rijn hartstochtelijk.
„Het zou onverstandig zijn om te seggen,
dat alle komplotten zouden ophouden.
Maar Rusland zou mind ?r werkzaam zijn.
AJs U e Hoogheid familie waart van den
Koning van Pruisen, zou de Tsaar van
Rusland zijn agenten niet meer durven
aanmoedigen om samenzweringen te sme
den om u van den troon te stoot-en.
Bismarck zou de zaken tot rust brengen,
niettegenstaande hij Rusland vleit. Eeusch,
u en ik kunnen niets doen, dat Renaria
zóóveel zou helpen, als een huwelijk zooals
ik u aanraaden" Herr Grambuloff
sprak met groot en nadruk „onder deze
omstand -heden noodig is."
De Prins was zichtbaar bewogen. De
meeste menschen zouden het onder zui^e
omstandigheden zijn. Een ander huwelijk
bedoelde scheiding van Vera, en Herr
Grambuloff had, in plaats van haar naam
in discussie te brengen, of liefde voor
haar invloed te laten uitoefenen op den
Prins, heel voorziohtig alleen gewezen op
wat goed was voor Renaria.
De Prins vond het moeilijk hierop een
antwoord te geven. Hij was onder den in
druk van het pleiten van Herr Grambuloff
en van de zekerheid, die zijn huwelijk
mot... prinses Marie van Pruisen de
Prins kon niet helpen, dat hij aan haar
moest denken, en afgescheiden apart van
alle politiek was zij aantrekkelijk be
loofde. Maar toen dacht hij aan Vera. Hij
had haar niet vergeten. Dat kon hij niet.
Hij herinnerde zich haar stom, haar gang,
haar oogon. Hij voelde een vreemde aan
doening, toen hij aan haar dacht.
Hij bracht zijn hand naar zijn voorhoofd
en liep in de kamer op en neer. Herr Gram
buloff stond op en zweeghij wist, dat
woorden op zulk een oogenblik meer kwaad
dan goed zouden doen.
De Prins keerde zich om.
„Ik kan het niet doen", rei hij.
Herr Grambuloff toonde geen emotie.
Hij had den onbuigvamon wil, dio zegt: „Je
zult doen zooals ik wil."
„Ja, maar de tegenwoordige toestand is
ook niet prettig voor uw vrouw."
„Neen. Maai- scheiden, neonDat kan ik
niet doen. Ik zou al mijn zelf-reepeot ver
liezen als ik ter wille van eigen voordeel
van haar scheidde."
„Ter wille van Renaria."
De Prins keek den spreker doordringend
aan.
%>Voor Renaria", herhaalde hij naden
kend, alsof hij in zichzelf aan het overwe
gen was.
„Ja, maar ik moet haar belang in aan
merking nemen. Het is mijn plicht Ik ben
haar veel sohuldig."
Herr Grambuloff knikte.
„Zeker, en aan Renaria."
Do Prins moest beslissen en hij wist niet,
wat hij doen zou.
„Ik zou afstand kunnen doen", zei Hij,
toen hij aan dien uitweg dacht.
„Servic onder de wapenen, vele kom
plotten, neen. Het zou Renaria geen goed
doen, en ik durf wel zeggen, dat do Prin
ses, uw vrouw, niet graag zou denken, dat
zij u en dit land in den weg gestaan had."
De Prins helde nu eens naar den eenen
en dan weer naar den anderen kant over,
maar kon niet beslissen. Iemand, die wat
waard is, moet veel opofferen voor het
bezit van een kroon. De Prins vocht voor
wat hij zijn plicht achtte, en Herr Gram
buloff wilde hem op een anderen weg heb
ben. De staatsman vond den juisten uit
weg.
„Als uw vrouw, alle omstandigheden ;n
aanmerking genomen, den wensch uitte to
scheiden..."
„Vera het mij vragen!" zei de Prins
ontsteld.
Het was alsof hij het gericht van zijn
rrouw voor zich zag, terwijl zij vroeg van
hem te scheiden.
„Groote Hemel I" riep hij uit.
Het volgend oogenblik kwam er een an
der denkbeeld bij hem op. „Zij wil het niet
doen", zei hij.
Herr Grambuloff nam de gelegenheid
waar.
„Als zij net u vraagt, zult u dan haar
verzoek inwilligen?"
De Prins aarzelde.
„Zij moet het mij zelf vragen", sci hij.
„Ik moet baar zien, want anders kan ik
het niet gclooven."
„Zult u er dan meo instemmen?"
Zelfs toen kon do Prins de vreeselijke
beslissing nog niet nemen.
„Hoe zou die scheiding tot stand kunnen
komen?" vroeg hij, terwijl hij in een stoel
neerviel.
„Makkelijk. Graaf Zoo-en-Zoo, die nu
een Renaarsch onderdaan is, pleit hier; er
is geen verdediging. De rechter zal da
scheiding goedkeuren, want daar zal ik
voor zorgen."
De Prins vroeg niets moer. Hcrr Gram
buloff was onweerstaanbaar en hij zag alle
bijzonderheden onder de oogen. Er was n
oogenblik van stilte en toen zei de Prins:
„Het schijnt onvermijdelijk te zijn."
„Als het niet zoo was, zou ik er niet
op aandringen", antwoordde Herr Gram
buloff.
„Zal zij hier komen?" vroeg de Prins,
I als iemand die door het noodlot getroffen
„Ja, Uwe Hoogheid."
„Laat haar komen", zei prins Alexan
der.
Dus kreeg Vera de boodschap, die zij s®-
vreesd had, en zij maakte rich gereed, "m
naar Rufia te gaan.
Prinses Marie maakte rich ook gereed
om te gaan zoowat op denzelfden tijd.
(Wordt vervolgd).