N<\ 1533! Vrijdag 11 FPetortiari. A". 1910. ,§eze <§eurant wordt dagelijks, met uitzondering van Zon- en feestdagen, uitgegeven. Dit noramer bestaat uit TWEE Bladen. Eerste Blad. Offieieele Kennisgeving. Onder onze Vroede vaderen. FEUILLETON. Het Huwelijk van den Prins. LEIDSCH DA&BLAJ) PBUS DER ADYERTENTIEN: Van 16 regels /1.05. Iedere regel meer 0.171. Grootere letters naar plaatsruimte. Kleine edvertentiën ran 30 woorden 40 Oemts contantelk tiental woorden meer 10 Gents.-Voor het ineasseeren wordt/"0.06 berekend. PRIJS DEZER COURANT: Voor Leiden per week 9 Oents; per 3 maanden i i l f 1.10. Buiten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd sijn 1.30. Franco per postf 1.65. DRANKWET. Burgemeeeter en Wethouders van Leiden; Gelet op de artt. 12 en 37 der Drankwet: Brengen ter algemeene kennis, dat door G. BRUSSEE, melkverkooper, wonende te Leiden, een verzoekschrift is ingediend, om verlof voor den verkoop van irtsluifcend alcoholvrijen dmnk, voor gebruik ter plaatse van verkoop, in den winkel van het perceel Levcndaal No. 63. Burgemeester en Wethouders voornoemd, J. A. VAN HAMEL, Weth. loco Burgemeester. VAN HEYST, Secretaris. Leiden, 11 Februari 1910. Onze Raadsvergaderingen, krijgen, dank jzaj de gemoedelijk-grappige wijze, waarop de heer Van Hamel ze leidt, een gezellig karakter. Het ging cr gisternamiddag soms jolig toe. Er werd meermalen hartelijk ge lachen. De Voorzitter liet. de teugels zoo losjes mogelijk, het zou ons niet verwon deren ot', als de hoer Van Hamel bleef presidee.ren, dan kregen we nog een echt praatcollege. Leden, die anders maar zeer schuchter plegen uit den hoek te komen, spreken zich nu vrijelijk, zelfs met eenig aplomb uit. Wij zagen het gisteren nog bij den heer Corts. En als dan eindelijk de sluizen der welsprekendheid ophouden mildelijk te vloeien, komt de Voorzitter heel leuk zeggen: als de hoeren uitgespro ken zijn, zou ik enz., of gooit er nog eens een aardigheidje tusschen. Zulk een behandeling zou op den duur joiet bevorderlijk zijn aan de richtige af doening van zaken, vrcczen we, en wel iets jte kort kunnen doen aan de waardigheid van pan vergadering van vroede mannen, maar ',t heeft toch dit voor, dat de goede geest ge- 'tbakkel ijker blijft bewaard. Dit bleek giste ren duidelijk hij de behandeling van "het zoo teere voorstel tot subsidieering van bij- toondore bewaarscholen. Men zei elkander do ^waarheid soms, maar men deed het lachend en de anderen lachten mee. De voorste dertien punten het eerste punt, benoeming van oen lid der plaatse lijke schoolcommissie, werd van de agenda afgevoerd, zooals werd gefluisterd om, als bet voorstel-Sijtsma mocht worden aange nomen, waartegen do Soh ooi commissie zelf, naar wij vernamen, geen bezwaar heeft, dadelijk een vrouw nummer één op de aan beveling te zetten do eerste dertien pun .ten ginger er vlot door. Dat er over do hooge kosten der restau ratie van don Raadhuis- en Lodcwijkstoren, die een schrille tegenstelling vormden met de lage begrooting, niets werd gezegd, viel blijkclijlc in don Wethoudershock mee. Nu is oen toren en vooral een oude toren een moeiclijk te beoordeelen bouwwerk. Als Ancn het eene maakt, breekt dikwijls het pmdere. Maar dat twee herstellingen, dio op ongeveer f 3000 worden geraamd, per slot f 10.000 kosteD, is wel wat bar. En dan had men alsof men de Leidsche toren- autoriteiten .al niet recht vertrouwde, ei\ ook nog wel een torenkenner, een specia liteit van buiten bijgehaald, werd ons ver teld. De f 7000, die op de bcgrootiug va-n één jaar te zwaar zouden drukken, zullen nu over tien jaren worden verdeeld. Zoo'n f 1000 per jaar dat gaat er gemakkelijk tusschen door. Men stond trouwens voor ccn vol dongen feat. Dat do gemeentelasten echter gestadig stij gen, bleek uit het volgende voorstel. Men wijzigde de verordening regelende de hef fing van plaatselijke directe belasting in dien zin, dat het maximum bedrag der to tale heffing van f 375.000 tot f 425,000 wordt verhoogd. Wij hebben de laatste tiental jaren dit cijfer al wat zien ver hoo ge n. En nu zijn we nog wd niet aan de f 425,000 toe, maar de f 400,000 zijn we toch al nabij. Do heer Bosch greep deze gelegenheid aan B. en Ws. eons te polsen, hoever het praead- vies was gevorderd op hot verzoek van de afd. Leiden van den Ned. R-K. Volksbond, inzake vrijstelling van belasting van per sonen met minder dan f 600 inkomen. AVjj konden zoo tusschen de regels doorlezen, dat de Commissie van Financiën daarover al lang geleden rapport had uitgebracht. B. en Ws. zoo maakton we uit het antwoord van den Voorzitter op, waren er nog ech ter niet moo klaaT. Maar zij blijven dili gent", zoide hij leuk onder vroolijkhoid der vergadering. Do hoer Bosch scheen de illusie te heb ben gekoesterd, dat de zaak zou kunnen beslist zijn vóórdat de belastingbiljetten voor 1910 werden rondgezonden. Die illnsie is hem nu zekerlijk wel benomen. Zoo kwam men al spoedig tot de reeds telkens verdaagde behandeling van het voor stel tot subsi dieering van dc bijzon dere be waarscholen. Daarbij deed zich het oneigen aardig verschijnsel voor, dat ccd- amende ment op den loop was. Do hoer Sijtsma had de vorige vergadering een amendement ingediend, bepalende, dat de subsidie niet wordt uitgekeerd indion het salaris der on derwijzeressen niet minstens het dubbele der gemeentelijke toelage bedraagt. Dit nu was weg, maar kwam toon do voorsteller er aan herinnerde, eindelijk uit de paperassen in do portefeuille van den Vorrzittcr de heer Aalberso zei later, hopcnlijk ten onrechte, uit de doos van Pandora te voorschijn. Bij ditzelfde artikel art. 11 wensch- le de heer Fockema Anilrcae, die zich ove rigens niet tegen hot beginsel der veror dening verklaarde hij was bij de vorige behandeling niet geweest cn sprak zich er nu nog even over uit er da bepaling uit te lichten, dat subsidie wordt gegeven voor onderwijzeressen zonder bevoegdheid. Daarover is heel druk gediscussieerd. De heer Sijtsma verdedigde het amende ment vooral op grond hiervan, dat in een goede salarieering een zekere waarborg ge legen is voor goed onderwijs en tevens om te voorkomen dat de besturen der scholen misbruik zullen maken van een overvoerde markt en misschien nog een voordeeltje trach ten te slaan uit hot subsidie. Op ongeveer dezelfde gronden verdedigde ook de heer Fockema Andreae-zijn amendement. Beide amendementen werden bestreden door de heeren Wildebocr, Vergouwen, Pera en Aalberse. De heer Vergouwen meende dat de ervaring omtrent de salarieering bij het bijzonder lager onderwijs al reeds had geleerd, dat de schoolbesturen zelf wel we ten wat zulke ambtenaren toekomt. De heeren "Wildeboer en Aalberse wozen op de moeilijke oontróle. „Wat kan men er togen doen," zoo vroeg bijv. de laatste, „indien de onderwijzeres f 100 terugbetaalt als bij drage aan de school De heer Pera meen de dat men, nu het bewaarschool-onderwijs nog in wording is, do eischen niet nl to streng moet stellen. Ditzelfde gold volgens de bestrijders ook van het amendement Focke ma Andreae. Men heeft niet zoo maar in eens een stel goede», gediplomeerde onder wijzeressen hijeen. En bovendien, zoo liet dc heer Bosch er practisch op volgen, er zijn bij het bowaarschool-onderwijs toch ook altijd werkzaamheden le doen, waarvoor een fröbelakte nuttig, noch noodig is. Prof. Wil deboer dreef den spot een beetje mot het krampachtig vasthouden aan een akte- papiertjo van de heeren, en de heer Sijtsma vond weer die minachting voor de examens voor een professor, die zelf voortdurend examens afneemt, minstens vreemd, waar over deze twee baiten de zaak zelf om, later nog even elkaar te lijf gingen. De beide amendementen vielen, bijna ge heel liüks tegen rechts. Hetzelfde lot trof een amendement door den heer Van der Eist verdedigd, om den overgangstermijn voor do bestaande scholen in plaats van pp 5 jaren op cén jaar te stellen, later ver anderd in drie jaren. Ook dit amendement werd krachtig bestreden, o. a. door de hce. ren Wildeboer en Pera. En zoo werd dan eindelijk de geheele verordening in veilige haven gebracht. Op enkele uitzonderingen na hebben dc vrijzinnigen tegengestemd. De andere groepen waren allen voorstanders, waarbij zich steeds de hoer Van Hamel voegde. Voor het hoofd deT school kan nu naar gelang van het aantal leorlingcn van f200 tot f 350 subsidie uit de gemeentekas wor- den verlee-nd, voor elke Te*vischte bevoegde onderwijzeres f 100 en voor elke andere ver- ei schte onderwijzeres f 50. In het eerste jaar, d. i. 1910, zal de ge meente hebban .uit te koeren een bedrag van f 2200. Zonder principieel debat is daarna be sloten tot salarisherziening der leeraren on leeraressen der Kweekschool voor Onderwij zers en Onderwijzeressen. Alleen heeft men heel wat heen en weer gepraat, en zal moe ten worden bepaald, dat de directeur twin tig uren les zal geven, zooals vroeger het geval was of dertien, zooals B. on Ws. voor stelden. De heer Zwiers bond den strijd tegen „de dertien" aan. Daarbij gesteund door de heeren Pera, Fokker en zelfs nog even door den heer Roem. Niet voor don tegenwoordigen directeur, maar vooral voor zijn opvolgers. De heer Van Hamel, die opmerkte dat de directeuren der Rijkskwcek- scholen dikwijls nog veel minder uren heb ben, verdedigde hot voorstel van B. en Ws., dat er met vrij groole meerderheid door ging. De gchecle verordening werd daarna zonder hoofdelijke stemming aangenomen. De meerdere kosten, die uit deze salaris herziening voor dc gemeente zullen voort vloeien, zijn vrij onbeduidend. Het Rijk be taalt er ook oen gedeelte aan en bovendien heeft men te gelijk besloten eon zeer ma tig schoolgeld te heffen, van onderwijzers en onderwijzeresson, die buiten de gemeente bij het onderwijs werkzaam zijn, en ook van I^cd, die in de gemeente woonachtig en niet in betrekking zijn bij het onderwijs en welke zich bekwamen veor de hoofdakte, taai-akte en dc akto wiskunde. En dit is alleszins billijk Het geval doet zich niet zeldzaam voor de heen: Vergouwen hoeft er nog aan herinnerd dat de onderwij- zors uit Den Haag van deze uitnemende lessen profiteercn. Die mogen toch wel een matig schoolgeld betalen. En het school geld is wel zoo matig, dat niemand, wien het ernst is met de studie, er door teruggehouden 2al worden. Eu bovendien onze eigen onderwijzers blijven van school geld ontheven. De verordening betreffende de samenstel ling en de bezoldiging van het personeel verhonden aan hot hoofdkantoor cn aan de hulpkantoren van do Bank van Leening, die nu volgde, kwam er niet zonder kleer scheuren af. De salarisherziening is er door gegaan, maar de nieuwe ambtenaar, waar op blijkens een opmerking van den hoor Corts de Commissarissen zeer gesteld waren, is er niet gekomen. Do heer Bosch achtte den a?nbtenaar niet noodig, gelet op do vele verloven cn vacantiën, die do hoeren hebben en do wandelingen, dio ze soms maken. Toen spr. indertijd „de eer had" voor de betrekking van controleur to sol- liciteeren, hadden de toenmalige Commis sarissen hem dc veel oravattendhoid en do moeilijkheid zóó voor oogen gehouden, dat hij eigenlijk er bang van was geworden. Als hij don tcgenwoordigeu controleur zoo dikwijls wandelen ziet, denkt hij echter, dat het nog zoo erg niet is. De heer Zwiers, dio bijzonder dankbaar was voor deze regeling, en dc heer Van Gruting kwamen het even voor den contro leur opnemen, cn de heer Corts doelde mede, dat de drukte steeds toenam; hot aantal panden klom in korten t-ijd van 65,000 tot 88,000. Met 16 tegen 15 stemmen is echter het voorstel van do heeren Bosch cn Fokker, om den nieuwen ambtenaar niet aan te stellen, aangenomen. De heeren zullen het meerdere werk dus to zomen moeten doen als van ouds. „Een beetje minder wandelen", zal misschien de heer Bosch als remedie opgeven. De heer Corts en met hom do hoeren Fokker en Zwiers, hebben nog hun best gedaan om de verhoogmg terugworkendo kracht te verleenen tot 1 Juli 1909. B. en W s. stolden voor tot 1 Januari 1910. De Voorzitter bestreed dit vooral op gron den van comptabelen aard, wat do heer Fokker stadhuis bezwaren noemde. Daarvan had de Voorzitter nooit gehoord, wel van stadhuiswoorden, en hij meende schertsend dat de heer Fokker deze bedoelde, waarom weer eens hartelijk werd gelachen. De meer derheid gunde dit „potje" dezen ambtenaren niet. Met 20 tegen 11 stemmen werd zoo danig voorstel verworpen. Er stonden nog eonige punten op de agenda, maar het uur was al weer zoover gevorderd, dat komt van dat gezellig heen en weer praten, hoeveel leden hebbeu niet voor do 3de maal en meer 't woord ge voerd dat de Voorzitter voorstelde oij punt 10 maar een speldje te steken. Dan kon meteen het advies van de Schoolcom missie over het aracndement-Sijtsirm w< r- den ingewonnen. Deze vergadering wilde hij bepaald zien op Donderdag a.s. Dan zal de verpachting-der Stadsgehoorzaal met het gisteren door den heer A. Muhlcr in gediende voorstel om de zalen des Zondags voor publieke vermakelijkheden te sluiten, ook aan de orde komen. Daarover zal inea het wel niet dadelijk eens zijn, vermoeden we. Tovens zal dan wel heb contract met Je Noordwijksche combinatie voor de levering van electrischen stroom zijn beslag krij; i en zal men de lange rij van reclames tegeu aanslagen in de plaatselijke directe elas- ting afdoen. Zoo krijgt men dan eiudolijk een schooue lei en kan men mot den nieuwen burg-v me-estor met frisschen mood aan ni uwe on derwerpen beginnen. Bij de rondvraag kwam de heer Fockema Andreae herinneren aan do veel besproken neutraliteits-beweging bij het onderwijs. Hij wil den Onderwijzersbond niet aanspra. kelijk stellen voor uitingen van enkele go- pronnnceerde leiders, maar de an. monar- ohalo geest, die bij sommige onderwijzers heerscht, achtte hij bedenkelijk. Hij vroeg daarom aan B. en Ws. of zij bij sollicitaties, behalve te letten op kennis, bekwaamheid en karakter der sollicitanten, ook rekening wenschen te houden met hun nationaliteits begrippen en opvattingen omtrent de mo narchie, enz. De Voorzitter kon daarop nu geen ant woord geven. Hij moest daarover e.rsb met de andere wethoudm-s spreken. Na tuurlijk. De heer Fooicoma Andreae was ook niet zoozeer op een antwoord gesteld, al lerminst in deze vergadering; hij wilde B. en Ws. maar eens waarschuwen. Do heer Sijtsma drong echter op een bepaald antwoord aan, al begreep htj, dat de Voorzitter het niet dadelijk geven kon. Inderdaad niet een gemakkelijk probleem voor B. cn Ws. Het zou ons niet verwonderen of hetgeen de heer Fookema Andreae van B. en Ws. verlangt, n.l. do sollicitanten naar den po- litiekon tand voelen zal door velen in strijd met do grondwettelijke rechten worden ge acht. Leiden, II Fe bruari. Tot pra-eses oollegii van hot Leidscho Studcntenkorpa is bij enkoio canchdaat- steUing verkozen de heer E. F. M. J. Mi- chiels van Verduynen. Voor hot examen in do nuttige hand werken zijn to 's-Gravcnhago geslaagd de dames M. S. Moene en H. Piket, beiden van Leiden. De he<?r Frank Thomas, predikant to Gonève, van wiens optreden in do Waal echo Kork op a.a. Zaterdagavond onder onze kerkelijke berichten molding wordt ge maakt, is voor onze stadgonootcn geen onbe kende. Meermalen toch konden zij zich over tuigen, van den diepen ernst, die zijn bij zonder welspx-ekcnd woord bezielt. Een zeer talrijk gehoor, ook uit omliggende gemeen ten, gaf dan steeds blijk van belangstelling. Er is nieuw leven gekomen in de Leid sche Christelijke jongolingsvereeniging „Dient den Heer'1nieuw leven, dat zich ook naar buiten openbaart. Geruimen tijd was niets gehoord van openbare winterbijeenkometen, door haar uitgeschreven en vroeger zoo in trek, tot 19) De Prins maakte een snelle beweging, als of zijn zenuwen geprikkeld waren. Maar hij antwoordde niet. Hij koek recht voor zich <hecn, cn scheen de zaak in overweging te nemen. Hcrr Grambuloff wachtte om hem aan het idee te laten wennen. Eindelijk keek de Prins hem ernstig aan met een moeilijk te lezen uitdrukking op zijn gelaat; Herr Grambuloff wist niet of er een verwijt of .verdriet in lag. Trouwen met...." zei de Prins, maar hij kon niet verder gaan. Hij stond op en het scheen alsof hij een heelen woordenvloed ging uiten, maar er kwam niets, want hij .werd zichzelf weer meester. ,,Ik wil hooren wat u verder te zeggen hebtl", zei hij kalm. „Gaat u voort. Wat zou het voordeel van zoo'nverbintenis zijn?" „Kolossaal", zei Herr Grambuloff een voudig. De Prins knikte haastig. „Wel V' „Laten wij een* denken", zei Herr Gram buloff, „dat Uwe Hoogheid verloofd waart met" weer kwam er een veelzeggend ge baar van onpartijdigheid „een Pruisi sche prinses. Wat zal er dan gebeuren? jBervic kan dan gedwongen worden op to fcouden toet troepen naar de grens te zen den." Hoezoo „Graaf Bismarck heeft maar één woord te spreken en Oostenrijk zal koning Milan zeggen, dat er vrede in den Balkan moet zijn." De Prins keek den groeten staatsman be wonderend aan. Wij zouden allemaal graag willen, dat onze raadgevers knappe men schcn waren; maar ongelukkigerwijze zijn zij dat dikwijls niet. „Trouwen om een oorlog af te wenden... Ie het zeker?" „Zoo goed als. Als u eenmaal verloofd bent, kunt u op Bismarck rekenen, om pressie op Oostenrijk uit te oefenen Deze redeneering woog zwaar bij den Prins. De politiek is een moeilijke zaak en alleen zij, die achter de schermen zien, weten hoe goed berekend maatregelen en besluiten zijn, die spontaan en vrij van in trige schijnen, „En zullen de komplotten hier ophou den?" ,,OI" Herr Grambuloff haalde weer zijn schouders op. De slaven rijn hartstochtelijk. „Het zou onverstandig zijn om te seggen, dat alle komplotten zouden ophouden. Maar Rusland zou mind ?r werkzaam zijn. AJs U e Hoogheid familie waart van den Koning van Pruisen, zou de Tsaar van Rusland zijn agenten niet meer durven aanmoedigen om samenzweringen te sme den om u van den troon te stoot-en. Bismarck zou de zaken tot rust brengen, niettegenstaande hij Rusland vleit. Eeusch, u en ik kunnen niets doen, dat Renaria zóóveel zou helpen, als een huwelijk zooals ik u aanraaden" Herr Grambuloff sprak met groot en nadruk „onder deze omstand -heden noodig is." De Prins was zichtbaar bewogen. De meeste menschen zouden het onder zui^e omstandigheden zijn. Een ander huwelijk bedoelde scheiding van Vera, en Herr Grambuloff had, in plaats van haar naam in discussie te brengen, of liefde voor haar invloed te laten uitoefenen op den Prins, heel voorziohtig alleen gewezen op wat goed was voor Renaria. De Prins vond het moeilijk hierop een antwoord te geven. Hij was onder den in druk van het pleiten van Herr Grambuloff en van de zekerheid, die zijn huwelijk mot... prinses Marie van Pruisen de Prins kon niet helpen, dat hij aan haar moest denken, en afgescheiden apart van alle politiek was zij aantrekkelijk be loofde. Maar toen dacht hij aan Vera. Hij had haar niet vergeten. Dat kon hij niet. Hij herinnerde zich haar stom, haar gang, haar oogon. Hij voelde een vreemde aan doening, toen hij aan haar dacht. Hij bracht zijn hand naar zijn voorhoofd en liep in de kamer op en neer. Herr Gram buloff stond op en zweeghij wist, dat woorden op zulk een oogenblik meer kwaad dan goed zouden doen. De Prins keerde zich om. „Ik kan het niet doen", rei hij. Herr Grambuloff toonde geen emotie. Hij had den onbuigvamon wil, dio zegt: „Je zult doen zooals ik wil." „Ja, maar de tegenwoordige toestand is ook niet prettig voor uw vrouw." „Neen. Maai- scheiden, neonDat kan ik niet doen. Ik zou al mijn zelf-reepeot ver liezen als ik ter wille van eigen voordeel van haar scheidde." „Ter wille van Renaria." De Prins keek den spreker doordringend aan. %>Voor Renaria", herhaalde hij naden kend, alsof hij in zichzelf aan het overwe gen was. „Ja, maar ik moet haar belang in aan merking nemen. Het is mijn plicht Ik ben haar veel sohuldig." Herr Grambuloff knikte. „Zeker, en aan Renaria." Do Prins moest beslissen en hij wist niet, wat hij doen zou. „Ik zou afstand kunnen doen", zei Hij, toen hij aan dien uitweg dacht. „Servic onder de wapenen, vele kom plotten, neen. Het zou Renaria geen goed doen, en ik durf wel zeggen, dat do Prin ses, uw vrouw, niet graag zou denken, dat zij u en dit land in den weg gestaan had." De Prins helde nu eens naar den eenen en dan weer naar den anderen kant over, maar kon niet beslissen. Iemand, die wat waard is, moet veel opofferen voor het bezit van een kroon. De Prins vocht voor wat hij zijn plicht achtte, en Herr Gram buloff wilde hem op een anderen weg heb ben. De staatsman vond den juisten uit weg. „Als uw vrouw, alle omstandigheden ;n aanmerking genomen, den wensch uitte to scheiden..." „Vera het mij vragen!" zei de Prins ontsteld. Het was alsof hij het gericht van zijn rrouw voor zich zag, terwijl zij vroeg van hem te scheiden. „Groote Hemel I" riep hij uit. Het volgend oogenblik kwam er een an der denkbeeld bij hem op. „Zij wil het niet doen", zei hij. Herr Grambuloff nam de gelegenheid waar. „Als zij net u vraagt, zult u dan haar verzoek inwilligen?" De Prins aarzelde. „Zij moet het mij zelf vragen", sci hij. „Ik moet baar zien, want anders kan ik het niet gclooven." „Zult u er dan meo instemmen?" Zelfs toen kon do Prins de vreeselijke beslissing nog niet nemen. „Hoe zou die scheiding tot stand kunnen komen?" vroeg hij, terwijl hij in een stoel neerviel. „Makkelijk. Graaf Zoo-en-Zoo, die nu een Renaarsch onderdaan is, pleit hier; er is geen verdediging. De rechter zal da scheiding goedkeuren, want daar zal ik voor zorgen." De Prins vroeg niets moer. Hcrr Gram buloff was onweerstaanbaar en hij zag alle bijzonderheden onder de oogen. Er was n oogenblik van stilte en toen zei de Prins: „Het schijnt onvermijdelijk te zijn." „Als het niet zoo was, zou ik er niet op aandringen", antwoordde Herr Gram buloff. „Zal zij hier komen?" vroeg de Prins, I als iemand die door het noodlot getroffen „Ja, Uwe Hoogheid." „Laat haar komen", zei prins Alexan der. Dus kreeg Vera de boodschap, die zij s®- vreesd had, en zij maakte rich gereed, "m naar Rufia te gaan. Prinses Marie maakte rich ook gereed om te gaan zoowat op denzelfden tijd. (Wordt vervolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1910 | | pagina 1