N\ T33Ï3
JannarlT
A0. 1910.
feze fëourant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
"TWEE Bladen.
Eerste Blad.
Onder onze Vroede Vaderen.
FEUILLETON.
Bet Huwelijk van den Prins.
LEIDSCH
DAGBLAD
PRIJS DER ADYERTENTIEN:
Van 16 regels ƒ1.05. Iedere regel meer ƒ0.171. Grootere letters naar
plaatsruimte. Kleine advertentiën ran 30 woorden 40 Oents contantelk
tiental woorden meer 10 Oents. Voor het inoasseeren wordt/* 0.05 berekend.
PRIJS DEZER COURANT:
Voor Leiden per week 9 Oents; per 3 maanden 1.10.
Buiten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd rijn 1.30.
Franco per post1.65.
Er stonden gistermiddag slechts veertien
ponten op de raadsagenda en daaronder
waren er, die geen aanleiding tot gedach-
tenwisseling konden geven. We dachten
dan ook dat men er nu eens door zou ko
men. Het heeft niet zoo mogen zijn. Toen
men aan het 11de punt kwam 't nood
lot wilde dat het de reeds driemaal ver
daagde bewaarschool-verordening was die
op No. 11 stond toen keken de heeren op
bun horloges en het was geloof ik weer mr.
Van der Lip die op uitscheiden aandrong.
En daarachter stonden nog drie punten, die
ieder nog wel een twintig minuten discussie
waard waren.
Zet voor een volgende vergadering de
bewaarscholen, emz., dan vooraan, zuchtte
de heer Meuleman, die anders geen vriend
van bewaarscholen is. „Mij goed," zeide de
Voorzitter, „en dan vandaag over acht da
gen."
Maar dat was dr. Meuleman en anderen
beeren die op dien dag beeet waren, niet
'naai- den zin en toen deed de Raad wat an
ders dee Voorzitters is, men bedisselde zoo'n
beetje om over een veertien dagen bijeen te
komen.
Dat men zoo weinig is opgeschoten, mag
niet geheel of misschien in het geheel niet
aan den Raad worden geweten, maar aan
de geheime zitting, waarmode de openbar©
vergadering werd onderbroken. En in dat
onder-onsje van drie kwartier zijn blijk
baar zeer gewichtige besluiten genomen.
Toen de deuren weder opengingen, zagen
we door twee gedienstigen, den concierge en
een bode van het Stadhuis, een bord,
waarop een 6oort land- of grondkaart met
punaises of te wol duim spijkertjes was
vastgehecht, de zaal uitzeilen. Vermoede
lijk heeft de Voorzitter of een der andere
wethouders den heeren een aanschouwelijke
voorstelling gegeven van de terreinen, dio
gullen moeten dienen voor den bouw van het
ïouzenri ekenhuis en aanverwante academi
sche gebouwen, waarmede het Rijk voorne
mens is onze universiteit te begunstigen
Hoe het zij, nadat de openbare vergade
ring was hervat, deelde do Voorzitter mede,
Üct hij een spoedeischend voorstel aan de
orde zou stellen, n.l. den aankoop van
eenigc „grondstukken" stukken gronds
bedoelde hij onder de gemeenten Leiden
en Oegstgeest gelegen. Omtrent een der ter
reinen moest uiterlijk morgen, 28 Januari
d. i. dus heden een beslissing worden
genomen, derhalve uitstel was niet moge-
lijlc. En met een naïveteit alsof 't echt ge-
meend was, vroeg hij of een der heeren ook
het woord verlangde. De heeren zwegen al-
lon. 't Gold ook maar een bagatel van
f 113,000.
En toen gingen de perceelen onder den
hamer door. Eerst een perceel van den heer
Dieben, uit Leiden, groot 2.70 H.A. voor
f 20,000 daarop volgden twee perceelen on
middellijk daaraan verheeld van mej. Bri-
gitta Schol ten, uit Amsterdam, 't eerst©
groot 3.55 H.A. voor f 50,000 en 't tweede
groot 2.55 H.A. voor f 40,000, en eindelijk
nog een stukje van den heer Voorst Vader,
te 's-Gravenhag© groot 0.222 H.A. tegen
f3000.
De gemeente heeft vroeger reeds aange
kocht ongeveer 10 H.A. tegen f 112,000, dus
met elkaar ongeveer 19 H.A. tegen f 225,000,
d. i. krap f 1.20 per vierkante Meter. Al
werd het or niet bij gezegd zoo zal toch ieder
wel begrepen hebben waarvoor deze grond
zal moeten dienen.
Het Rijk heeft voor zijn academische go-
bouwen ongeveer 16 H.A. noodig.
Er blijft dus nog een brok over, vaar-
over de gemeente de beschikking houdt.
Nu, wanneer eens de Academische geboa-
wen er staan, zal de behoefte tot meerdere
gebouwen zioh wel spoedig voordoen en voor
zoover de grond aan den Rijnsburgerweg
ligt, aal men bet zeker tegen goeden prijs
als bouwgrond kunnen verkoopen. En om
trent het overnemen van de aangekochte
terreinen door het Rijk ia er, naar wij ver
namen, ook reeds overeenstemming tus-
schen de gemeente en het Rijk verkregen.
Bovendien is het de gemeente wel een of
fer waard een magnifiek ziekenhuis te krij
gen van vijf millioen.
Het was een heele overgang, zoo na het
voteeren van duizenden en nog eens dui
zenden begrootinkjee goed te keuren van
Wees- en Oudeliedenhuis en Armbestuur,
beslissingen te nemen omtrent verzoeken
over baksteenon en Leidsche of geen Leid
sche werkkrachten. Maar voor een vroed
schap, die zijn taak begrijpt, is er geen
groot of klein, en alles belangrijk. En zoo
hebben de heeren heel gewichtiglijk gede
batteerd over de vraag of bij het uitvoeren
van gemeentewerken in dezen winter al
of niet bij voorkeur Leidsche werkkrachten
moeten worden gebruikt. De Leidsche Be-
etuurdersbond, die er in dezen slappen tijd
een handje van heeft om den gemeenteraad
met adressen aan boord t© komen had
den we de vorige zitting niet een kinder-
voedingadres had verzocht om zoo spoe
dig mogelijk over te gaan tot het uitvoe
ren van werken, die daarvoor in aanmer
king kunnen komen en daarvoor zooveel
mogelijk en hij voorkeur Leidsche werklie
den te gebruiken. Met loffelijk pogen had
den B. en Ws. reeds bij voorbaat getracht
dit verzoek te voorkomen, veirechillende
werken rijn reeds aanbesteed of zullen
spoedig worden aanbesteed. Maar openlijk
zwart op wit te zetten, dat bij voorkeur
daarvoor Leidsche werkkrachten zullen wor
den gebruikt, dat achtten B. en Ws. met
den directeur van gemeentewerken en de
Commissie van Fabricage niet in het be
lang der gemeente. Dat verstond de heer
Sijtsma niet tenzij B. en Ws. de Leidsohe
arbeiders voor minderwaardig houden. Ze
ker, er kunnen werken moeten worden uit
gevoerd, bijv graafwerk, waar polderwea*-
kers in het bijzonder op aangelegd zijn,
maar daarom wordt er ook gevraagd „bij
voorkeur". De heer Yan Tol viel dezen
spreker dadelijk *bij, evenals de béeren
Pera en Vergouwen. De laatste ging nog
verder en betoogde dat het ook goed zou
zijn, dat aan de Leidsche aannemers de
voorkeur werd gegeven. Dit laatste greep
de Wethouder van Fabricage aan om over
het zwakke punt, de Leidsche werkkrach
ten, een beetje heen te loopen. Het was
reeds meermalen beproefd en het werd
nog veel gedaan dat alleen Leidsche aan
nemers voor een werk werden toegelaten.
Maar daarvan had men eens een leelijke
ervaring opgedaan. De gemeente had on
der Leidsche aannemers de levering van
schoolbanken aanbesteed. Alle inschrijvers
hadden bedragen van ongeveer f 1800, een
van even f 800, doch die verklaarde on
middellijk zich deerlijk vergist te Lebben en
zag van het werk af. Hierop volgde een
vrije aanbesteding en het werk word ge
gund voor f 788.
Maar dit gold aoo werd er geropli-
oeerd niet het in dienstnemen van ixid-
sche werkkrachten, waaar het over ging, en
het bleek uit het antwoord van den heer
Korevaar dat men in de praktijk toch wel
den weg van voorkeur weet te bewandelen
al wordt het niet met zooveel woorden in
het bestek vermeld* en daarmede konden
de opposanten tevreden zijn. Er werd dan
ook geen stemming over dat prae-adviea
gevraagd.
Dat het bestuur van het gemeentelijk
Werkloozenfonds niet zoo bijzonder g©
sticht zou rijn door het praeadviee van
B. en We. in zake zijn verzoek om een
hoog er bedrag voor de uitkeering, daar
voor 1909 het bedrag de ter beschikking
gestelde f 1500 met ©en klein© f 700 bad
overschreden was te verwachten. De hee
ren waren met groot© vrijgevigheid te
werk gegaan, heette het en de vraag ge
steld: tot welk bedrag do bijslag wel zou
zijn opgevoerd indien aan het bestuur go-
heel de vrije hand ware gelaten. Het be
stuur had volgens B. en Ws. eerder do
tussohenkomst van hun college moeten in
roepen.
Later werden deze uitdrukkingen wel
verzacht, maar men kan niet ontkennen
dat er voor het minst een zacht verwijt
in lag opgesloten. De meerderheid der
Commissie van Financiën heeft bij monde
van de heeren Reiroeringer en Vergouwen
min of meer hetzelfde bezwaar gemaakt.
Wij hebben er niets tegen dat dit bedrag
is verbruikt, zeide de heer R., maar we
willen niet voor een voldongen feit wor
den gezet. De heer Boeeh, die in den laat-
sten tijd DOgal spoedig een toon van ver
ontwaardiging aanslaat, ging daar boos
tegen in. Het fondsbestuur kan vooruit
niet eens bij benadering zeggen welk be
drag zal worden uitgegeven. En zoo is
het ook gelijk de Voorzitter van het fonds
mr. Briët uitvoerig en kalm beeft betoogd.
Men kent den omvang der werkloosheid
vooruit niet, weeft evenmin hoeveel de
werkLoooemkassen der vak- en gemengde
vereenigingen zullen uitkeeren, waarmede
de gemeentelijke uitkeering natuurlijk ver
band houdt. In October behoefde bijv. maar
f 47 bijslag verleend te worden, en daar
kwam November ineens op met f 300 en in
December was bot bedrag nog hooger.
Mr. Briët pleitte daarom er voor bet
woord ten hoogste in de uitdrukking van
B. en Wsdie een maximum van f 22.30 wil
len geveD, te doen vervallen. En dat is hem
gelukt. Begrepen wij de bedoeling wel,
dan wenscht men het Fonds een zeker be
drag te geven, waarvan hot kan overleg
gen wat het niet noodig heeft om het voor
een volgend jaar, als het nijpt, te kunnen
gebruiken: Wij gelooven dat men er met
f 2250 nog niet zal rijn. Hoe sterker de
werklieden zelf worden om zich en hun
werkloozenkassen te verzekeren voor de
geldelijke gevolgen van werkloosheid, hoe
meer het de gemeente, die er een deel op
toegeeft, zal komen te kosten.
Ten slotte werd ©onder noemenswaardige
discussie de concept-overeenkomst met do
gemeente Leiderdorp inzake de gasl-:ve
ring aangenomen. Wij juichen deze trans
actie, die de gemeente Leiden ten go>d©
zal komen, van harte toe. Op deze wijze
blijft de Gasfabriek dezelfde, ondanks het
verlies, dat zij onwillekeurig zal lijden door
den bloei der Centrale. En oen kleine ge
meente als Leiderdorp zou toch niet zoo
goedkoop zelf kunnen exploiteeren. Maar
als de eene han,d de andere wasokt enz.
Laten Warmond en Rijnsburg n,u ook spoo
dig komen
De overige punten bleven, zooals wij
reeds opmerkten, liggen voor een volgende
vergadering.
Leiden, 28 Januari.
In een der bovenzalen van de sociëteit
„Minerva" had hedenmorgen te elf uren door
hot Collegium van het Leidsohr Studenten-
korps de aanbesteding plaats van het bou
wen van een Feestgebouw, bijgebouwen en
verdere werken ter oppervlakte van 2500 Ms.,
op een terrein aan den Zoeterwoudscheni
Singel te Leiden.
Ingeleverd waren 17 biljetten. Inschrij
vers zijn de heeren: Roel. Buitendorp, Lei
den, voor f 16.750; 0. Hartman, Looedui-
nen, f 17.000; Firma W. F- Woyers, Til
burg, f 18,479; A. don Ouden, Oudshoorn,
f 18,690; J. Botermans, Lei don, f 19,600;
KI. H. Mugge, Leiden, f 19,650; H. D. v.
Weizen, Leiden, f 19,700; J. N. Boter ma na,
Leiden, 19,998; D. v. Lith, Leiden, f21,981
J. Zitman, Leiden, f 22,100; Firma Wol-
terbeek *en v. Dorp, Rotterdam, f 23,300;
K. P. J. Jansen, Rotterdam, f 23,450; H.
Korswagen, Leiden, f 24,750; J. H. Vrees
wijk en J. v. Riet, f 24,970; P. Breyer,
Leiden, f 25,250; J. Dictz, Leiden, f27,984;
H. v. Daalen, Leiden, f 28,778.
Zoo "mogelijk zal het werk Maandagavond
gegund Vordcn.
'Gisteravond, wat een volle Stadszaall
Bepaald 'zitplaatsen te weinig. Er was weer
een Volksbijeenkomst, de vijfde al. Weor
een £eer aantrekkelijke. Niets minder dan
een uitvoering door leerlingen van de mu
ziekschool van de Maatschappij voor Toon
kunst te Leiden (koor- en solozangklassen,
viool-, alt- en violonoel-loerlingen en instru
mentaal -ensemblcklasse).
Het programma, ieder kreeg liet, bevat
tende jnuziek- en zangnummers, uitgevoerd
op de zeer geroemde openbare les in De
cember, beloofde veel, en zij, die hot uit
voerden, stolden niet toleur. Integendeel. Van
het met groen getooide podium word niets
dan goeds do zaal ingezonden.
Aangevangen werd mot het „Pilgerchor"
uit de opera „Tannhaliser", van R. Wag
ner, verdienstelijk gearrangeerd door denj
heer Jan G. Strioning en onder diens leiding
frisch uitgevoerd door leerlingen der viool-,
alt- en violoncel-klassen.
Nummer twee waren Koren en Soli uit
„Do drie Kaboutertjes", van H. van Tus
senbroek, waarin de solo-paxtijcn uitstekend
werden vervuld door do dames S. de Wek
ker en M. Grocnewegen.
Met nummer drie, „Een aardig ventje"
en „Mijn poesje", van S. de Lange en O.
van Rennes, behaald© het aardig© ventje,
dat ze voordroeg, L. J. Bulthuis, terecht
groot succes.
De eerste afdeoling werd besloten me$
Haydna „Symphonic No. 4" door de instru-
mentaal-cnsembleklasse, welke de tweede wel
dra aanving met Allegro cn Menuetto uit
Mozarts „Eine kleine Nachtmusik."
Mej. S. de Wekker zong daarop liodoreni
van Kor Kuiler, welke zoo doordrongen,
dat zij nog wat moest geven.
Toen was weer do beurt aan het kooi;
met H. van Tussenbroeka „Van een Satan-
schen Kater en Eendengesnater" en daarna
sloot de instrumentaal-ensembleklasse met
de Ouverturo uit „Figaro's Hochzeit" van
Mozart.
Als aooompaguatrioe vermeldde liet pro
gramma mej. J. Boekwijt.
Den 'dames Harry van der Harst, di© don
zang leidde, en S. de Wekker worden bloe
men "vereerd door de Commissie voor der
Volksbijeenkomsten.
Er werd telkens luid voor het gegeven©
gedankt. Er is gonoten.
H. M. de Koningin heeft aan het
galardiner ton Hove ter cere van do Bel
gische missie, het hoofd van de Zending
dank gezegd voor de godano kennisgeving
en de gezondheid gedronken van Z. M.
den Koning der Belgen en de Koninklijk©
familie.
Daarna weerklonk het Belgische Volks
bed, gespeeld door de harmonic-muriek
der Kon. Mil. KapeL
De minister Beernaert beantwoordde den
heildronk van H. M. met oen eerbiedige
dankbetuiging en met een toost op het
welzijn ran H M. de Koningin, H. M. de
Koningin-Moodor, Z. K. H. den Prins en
H. K. H. Prinses Juliana.
De muziek liet hierop het Wilhelmus
hoorea
De minister Beomaert werd gistermid
dag door H. M. do Koningis-Moeder in bij
zondere audiëntie ontvangen. Daarna ver-
eenigde H. M. den chef en alle leden dor
missie zoomede den Belgischen gezant aan
een dejeuner.
Gisteravond werd door de Missie in „Ho
tel Den Oudon Doelen" oen diner aange
boden aan den gezant Baron Guillaume en
mevrouw, aan de leden der Belgische lega
tie, aan Baron Van Aabeck en movrouw.
Heden geven de Minister van Buiten-
landsche Zaken en mevrouw Do Marees van
Swinderen een gastmaal ter eere van de
Belgische Zending.
De Missie vertrekt Zaterdag naar Brus
sel.
H. M. do Koningin hoeft met ingang
van 1 Februari 1910 den predikant, plaats
vervangend hof-kapelaan dr. J. H. Gerret-
sen, benoemd tot hofprediker.
Z. K. H. do Prins wordt 2 Februari
in Den Haag terugverwacht en ia voorne
mens 12 Februari bij te wonen de opening
eenor nieuwe brug bij Dordrecht.
1 Februari worden overgeplaatst de
klerken der posterijen en telegraphic 2de
klaes J. Vos, van Noordwijk naar Rotter
dam (telegraafkantoor) en M. de Niet, van
Rotterdam (telegraafkantoor) naar Noord-
wijk
1 Maart: de klerk dor posterijen on te
legraphic 1ste klasse F. W. van Gulden*
van Rotterdam (telegraafkantoor) naar
Alphen.
Ingetrokken: d^ verplaatsing van deo
klerk der posterijen en telegraphie 1ste
kl. A. H. 8. Teljer (o. v.) van Rotterdam
(telegraafkantoor) Daar Alphen.
6)
Het was geen gebrek aan liefde voor
Veramaar voor een eerzuchtig mensch is
een aanbod als dat van Herr Grambuloff
hot ware leven. Liefde mag heel het be
etaan van een vrouw zijn; als het bij een
man zoo is, is hij van een soort, dat niets
.waard is.
Prins Alexander kon niet lang alleen blij-
fven, hij behoorde niet tot die menschen,
«die altijd lang over de dingen padenken.
'Hij liep naar de deur met iets zenuwach-
jtigs in zijn houding; want hij begreep, dat
liet voor Vera geen prettig nieuws was.
Het was stil, toen hij de kamer binnen
kwam, want hij aarzelde en rij wachtten.
„Het was Herr Grambuloff" zei hij,
„met groot nieuws".
Zijn toehoorders keken hem doordringend
aan. Vera nam zijn hand in de hare en
glimlachte bemoedigend, alsof rij wou zeg
gen Wat het ook is, ik zal met je meevoe
len."
„Hij heeft upj de kroon van. Renaria aan
geboden."
Er was een oogenblik van stilte. Gro
veener hoorde het nieuws met verbazing en
blijdschap. Hij begreep onmiddellijk, wat
dat aanbod voor zijn vriend beteekende, en
wat een zeldzame kans het was. Hij sprong
baast op den Prins toe, om hem hartelijk
de hand te drukken. Maar hij zag het ge
richt van de vrouw. Uiterlijk scheen het,
alsof zij het niet wilde begrijpen of er
graag meer van wilde begrijpen. De Prins
keek haar aan en haar uitdrukking veran
derde dadelijk. Haar oogen straalden van
geluk.
„De kroon van Renaria," zei ze met wei
nig klank in haar stem, maar zonder een
zweem van, teleurstelling.
„Een kranige vrouw", zei Groveener bij
zichzelf, terwijl hij de gevolgen overzag,
die het aanbod van die kroon na zich zou
slepen.
„Ja,"herhaalde de Prins, „de kroon van
Renaria".
Er wae een stilte, waarin allen den ernst
van het oogenblik voelden. Groveener kon
zich niet langer stilhouden.
„De kroop van Renaria," herhaalde hij,
alsof hij zijn ooren niet kon gelooven.
Zij stond nog in stomme verbazing.
De Prins knikte. Hij keerde zich tot haar.
„Vreemd, dat dit juist op onzen trouw
dag moest komen," zei hij.
„Ben je blij?" vroeg rij.
Hij wachtte eep oogenblik.
„Het is een mooie kans," zei hij.
„Ik ben er blij om, Sandro", zei zij op
eens, want met het vlugge inzicht van een
vrouw zag zij hoe gelukkig het hem maakte.
Hij kon op haar gelaat niet lezen, wat
rij er van dacht en of zij ook blij was met
dit vooruitricht.
„Er is een ellendige voorwaarde, beste",
zei hij.
„01
„Ons huwelijk moet voor een poosje ge
heim gehouden worden."
Zij glimlachte.
„Dat doet er niet toe", zei rij moedig.
Hij voelde zich verlicht en buitengewoon
dankbaar Een mensoh kan erg dankbaar
zijn voor de opoffering van, een onder.
„Het doet er niet toe," zei hij hartstoch
telijk; „het doet er een heele boel toe.
Maar we zullen er misschien wel overheen
komen. En dan... dan, Vera"....
Hij kuste haar. „Je raadt mij niet aan om
„neen" te zeggen tegen Herr Grambuloff?"
„Zeg wat je hart je ingeeft,' antwoordde
zij.
„Maar het houdt dat jij hier woont en
ik in Renaria..."
„Ik zal altijd rijn waar jij bent, San
dro", zei zij.
„Hot is schande om ons te scheiden",
riep hij uit.
„Is het dat eigenlijk wel waard 1"
„Wat?"
„Renaria".
Haar oogen straalden van blijdschap.
„Zal het ons voor altijd scheiden?" vroeg
zij, en er lag iets ernstigs in haar stem
„Goede Hemel, neen! Als het zóó was",
hij knapte veelbeteekenend met rijn vin
gers „dan kon Herr Grambuloff iemand
anders opzoeken."
„Dus", zei zij, „zal jij vorst van Renaria
zijn, mijn Vorst 1"
„Zoodxa mijn troon goed gevestigd is, kom
jij, als mijn Vorstin."
Zij vond dit vooruit richt prettig.
Hij keerde zich tot Groveener.
„Wel, Alexis, wat denk jij er van?"
„Van het aanbod?"
„Ja.
„Kranen, mijn best© Sandro, zijn zeldza
mer dan goudstukken".
Zij waren blij dat ze over c"j grap kon
den lachen, want hun gevoelens waren een
beetje gespannen.
Zij spraken nu over RenarLi en de voor
uitzichtendie de Vorst zou hebben. Zij
zochten de geschiedenis en almanakken en
Staatscouranten op en trachtten allee, wat
er uit boeken te halen was, te loeren om
trent Renaria.
Zij waren allen erg opgewekt. Zelfs Ve
ra was vroolijk. Zij hield van haar man en
verheugde zich over rijn verheffing. Zij wae
in een toestand, waarin zij dankbaar was,
dat de gelegenheid haar aangeboden werd,
om een opoffering voor hem te doen. Zij
stelde zich geheime ontmoetingen tusschen
Sandro en haar voor. Als hij den Tsaar
zou bezoeken, zou rij in St.-Petersburg
zijn; als hij koizer Frans Jozef zou bezoe-
ken, zou zij hem in Weenen zien. En dan
zouden er toch nog altijd brieven zijn, al
tijd brieven. En niemand zou weten, dat
zij de vrouw van vorst Alexander van Re
naria was. Zij sou in staat zijn om in een
soort romantische wereld te leven, die wel
met haar aard overeen kwam, en zoo be
schouwde zij ten laatst© het aanbod van
Herr Grambuloff aan haar man met genoe
gen.
Groveener bogreop wat h©t aanbod voor
zijn vriend beteekende en verheugde zich
er over, dat hem eindelijk de gelegenheid
aangeboden was, waar hij lang naar ver
langd had. Voor slechts weinigen is een
kroon weggelegd; maar allee in aanmerking
genomen, zijn kronen toch niet de geluk
kigste bezittingen.
Dus waren se alle drie vroolijk.
De Prins en zijn bruid zouden voor hun
huwelijksreis naar Tyrol gegaan zijn, maar
dit moest nu ook uitgesteld worden.
„Het cal misschien later dubbel heerlijk
zijn", zei hij tegen haar.
„Ik ben gelukkig", antwoordde zij-
Dien avond ging Prins Alexander naar
Berlijn. Den volgenden dag braoht hij een
bezoek bij graai Bismarck. De groote
staatsman ontving hem met barscho harte
lijkheid en luisterde belangstellend naac
zijn verbaal.
„Pruisen zal u niet helpen", zei hij ein
delijk.
„U moet op uzelf staan. Grambuloff i«
een knappe roan en zal.. Houd u maar aan
hem", brak hij af.
,,U raadt mij aan om het aan te nemen?"
vroeg de Prins.
Graaf Bismarck trok zijn wenkbrauwen
samen. „Ik geef geen raad in zulke za
ken", antwoordde hij. „Zou het helpen, als
ik het deed? Raad in politiek ia weinig,
waard, behalve als er geweren of geld ach
ter ritten."
„Zoudt u mij persoonlijk niet van een
politiek standpunt aanraden om het aan
te nemen?"
De staatsman wachtte en schudde daarna
den jongen man hartelijk de hand. i
„Ik hoop, dat het u voorspoedig zal
gaanHet zal een aangename herinnering j
zijn."
Een aangename herinnering...
Prins Alexander glimlachte bij die op
merking Dit wees op de „welwillende on
zijdigheid", waarvan Herr Grambuloff ge
sproken had, en hij kwam terug in Weo-
nen, gereed om de kroon van Renaria Wj
aanvaarden, en om den makkelijken weg,
dien de Liefde hem aangewezen had, op te^
geven, totdat dio samen zou kunnen gaan^
mot den weg van Macht.
(Wordt vervolgd).
