Ho. 15299.
Om ons heen in de Maatschappij.
Anno 1910.
X i e u w-Y ork koinb lang—
zamerhand weer bij van de ge
volgen der champagne-lawine, op oude
jaarsavond over de stad uitgestort.
De „New-York Herald" schat de hoeveel
heid van den kostbaren drank, gedronken
in de eerste restaurants van de stad en
laag geraamd op een waarde van rond
een millioen dollar. Alleon de vier café s
Waldorf, Plaza, Astor en Café de i'Opera
herbergden te middernacht samvn 01 go-
veor 13,000 etende, maar vooral drinkende
feestvierendon.
Dreigende staking. V o 1-
gens 'n besluit, dat werd aangenomen in de
jongste vergadering hebben de vertegen
woordigers van de mijnwerken in Zuid-Wa-
lea 1 Januari aan de mijneigenaars een be
sluit tor hand gesteld, waarin wordt me
degedeeld, dat over drie maanden alge
meen het werk zal worden opgehouden.
De bedoeling schijnt echter niet, dAt on
voorwaardelijk einde Maart zal worden ge
staakt, want te voren zullen onderhande
lingen plaats hebben, ten einde tot over
eenstemming te komen ove.r verschillende
hangende quacsties.
In de laatste vergadering verwierpen dc
mijnwerkers alle voorstellen van de eige
naars der mijnen, maar men hoopt, dat toch
nog overeenstemming zal worden bereikt.
Do moord in den trein op me
vrouw Gouin. Volgens een telegram uit
Parijs aan de „N. R. C." hebben gister
avond twee der verdachte soldaten, Graby
en Miohel, voor don rechter van instructie
bekend de moordenaars van mevrouw Gouin
te zijn; zij hadden haar vermoord zonder
haar te kennen. Met hun beiden zx>uden zij
haar gedood hobbeu, daarna haar juweelcn'
.gestolen en het lijk uit het portier gewor
pen hebben.
Eduard Gouiu, een der zoons van dc ver
moorde mevrouw Gouin, kreeg eenige da
gen geleden een ongeteekenden brief, die
zijn aandacht trok door de belofte van den
schrijver binnonkort een onthulling te zullen
brengen. Den volgenden dag ontving
Eduard Gouin een tweeden brief, nu ge-
teekend door den persoon, die ook den
eersten brief gesahroven had. De schrijver
verklaarde dat hij op aandringen van zijn
familie bcsloton had een ernstig feit aan
don dag te brengen.
Als oud aoldaat van hot 31o regiment
infanterie kende hij Graby en hij kon nu
verklaren, dat dezo 15 December met trein
826 had gereisd Uit deze verklaring zou
dan blijken, dat het door Graby goleverdo
alibi onwaar was. Hoewol Eduard Gouin
zeer getroffen was door deze mcdedeeling,
verwittigde hij niet onmiddellijk het parket
cr van, maar zocht, eerst den schrijver der
brieven op, die nadrukkelijk zijn verklaring
herhaalde! hij had Graby met een ander
soldaat de»n dag van de misdaad zien gaan
in een wagon le klasse van den trein, waar
in mevrouw Gouin zat.
Toen is de heer Gouin naar de justitie
gegaan, dio Maandagmorgen huiszoeking
heeft gehouden ten huize van den onder-bri
gadier van den veiligheidsdienst Graby,
vader van den soldaat Graby, in garnizoen
te Medun, maar roet verlof te Parijs. O.a.
zijn toen de militaire kleedingstukkcn en
linnengoed van den jongen Graby in beslag
genomen. Hijzelf werd bij don rechter van
instructie ontboden.
Maandag werd eveneens voor den rechter
van instructie geleid een kameraad van
Graby, de soldaat. Michel, die op den dag
der misdaad met Graby, in trein 826 is ge
zien.
Zooals uit bovenstaand telegram blijkt,
hebben deze twee verdachten thans beken i.
Dr. Lud wig Mond, de chemi
cus en fabrikant, van wiens overlijden
onJangs werd melding gemaakt, heeft zijn
geboorteland - hij komt uit CassH en
heeft te Heidelberg gestudeerd maar
vooral zijn tweede vaderland hij ver
huisde een 45 jaar geleden naar Engeland
vorstelijk uit zijn erfenis bedacht. Na
den dood van zija vrouw komen o. a. 53
van zijn schilderijen, meest alle oude
Italianen, aan do National Galleryeu
aan do Royal Society te Londen en de
universiteit to Heidelberg elk 600,003
voor natuurkundig onderzoek; aan de
Academie voor Beeldende Kunsten te Muu-
clion 240,Otf); aaq Cassel 210,U00 om,
eyenai.s een gelijke som voor zijn fabriek
te Nort-bwich, ten nutte van tien werkman
te worde-A besteed.
Onlangs heeft dc Deen S.dting aan Lon-
den.sehe musea een nog rijkeren schal van
schilderijen en andere kunstwerken ver
maakt. Nu gaan er in de pers stemmen op,
dat cr Uv. van de schilderijen een deel
aan Australië; voor het museum te Sydney,
behoorde te worden afgestaan, aangezien
Saltn^ ziju vermogen grooténd^els in
Australië had verdiend.
Als dat beginsel werd toegepast - - zegt
de „N. R. 0." zou Zuid-Afrika ook heol
wat kunnen opeisohen van schenkingen,
die goud- en diamantmagnaten zoo kwistig1
in Engeland hebben gedaan, om geen
andere voorbeelden te noemen.
Aan de „M a t i n wordt uit.
Berlijn gemeld, dat prof. Bittler te Mun-
chen dc microbe van «le mazelen ontdekt
lieoft. Zij zou tijdens de ziekte alleen in
het slijmvlies van den neus en van de lon
gen te vinden zijn. De uitslag van mazelen
zou een gevolg van de vergiftiging van
het bloed wezen.
Devriendin v a n d e n k e i z o r.
In een krot. in een achteraf-straatje te Vin-
cennes leefde sedert vele jaren een arme
vrouw van tachtig jaren, Julia Mouton,
door de buren „de vriendin van den keizer"
genoemd In vroeger tijden was /.e paard-
rijdster in een circus geweest, waar haai
gratie en haar schoonheid, naar men zeide,
grooten indruk op Napoleon III gemaakt
hadden. Omgeven door een talrijk bcdien-
denporsoneel, woonde zij in een prachtig
huis en iedereen groette haar zeer diep,
want men wist dat ze macht bezat. Maar
helaasde grootheid verging en de ellende j
kwam.
Vele jaren had de „vriendin van den kei
zer" goleefd van een bescheiden jaargeld, J
dat zij van graaf X..., een vriend van den -
kedzer kreeg. Van haar vroege ren lui sten
bleef slechts de herinnering, die ze bij elko
gelegenheid opriep.
Maar nu was er sodert eenige dagen ook
ziekte gekomen. Julia Mouton lag alleen J
in haar ellendig krot, mot als eenig gezel-
schap twee trouwe, grooto honden en zo kou:
haar bed niet meer verlaten. Zondag zijn er»
politie agenten gekomen om baar naar het
ziekenhuis te brengen. Toen zo het kamertje,
waar de vriendin van den keizer lag, bin
nen kwamen, vlogen lmar trouwe „gardes/
du oorps" woedend blaffend op hon af.
Een der dieren wierp zich op een agent»
en beet hem in den arm. Hot kostte heel
wat moeite do honden op een afstand te
houden toen dc zieke vrouw naar het zie*
kenhuis gebracht werd. (,,N. R. O.")
Adres ill. A. ISitl.
De Minister van "Binnonlandsche Zakeni
hooft aan de Tweede Kamer inlichtingen,
verschaft op het adres van M. A. Bal, ge-
wezon onderwijzer in de vrije- en orde-
oofoningon der gymnastiek bij dc Rijks
normaallessen te Almeloo, houdende klacht
over hem verleend ongevraagd eervol ont
slag. De Minister zet uiteen, dat aan adres
sant op 67-jarigen leeftijd ongevraagd eor-(
vol ontslag is gegeven, nadat hij met hetl
oog op zijn ouderdom en dc daaruit voort-
vloeiende onvoldoende leiding bij dc ocfo-
ningen was uitgonoodigd zijn ontslag fcd
vragen. De Minister riet daarin niets ont-
ocrends voor adressant en diens vernoelc
om eerherstel komt hem dan ook niet ge
motiveerd voor.
WanrMclmwing voor werkzoekenden'
iu Suriname.
Op verzoek van bet Bestuur der kolonist
Suriname ontraadt de Minister van Kolo--
niën personen, die het voornemen mochten
hebben, om zich naar de kolonie tc bege
ven, in de hoop daar spoedig na hunnd
aankomst werk te vinden, ten ernstigste
zulks te doen, indien zij niet over genoeg
middelen beschikken om gedurende eenigs-
zins langoren tijd in hun onderhoud te
voorzien en im geval van niet slagen da
kosten hunner terugreis naar Nederland te
betalen. (St.-Ct.)
XI.
Zooals wij reeds opmerkten, is Eet oor
spronkelijke doel der beschermende rechten
geweest* om producten, welke èn im het bui
tenland cn ook binnenslands worden ver
vaardigd, en uit hot buitenland worden in
gevoerd, zooveel mogelijk uit dat buiten
land te weren, ten einde op die wijze den
laiid genoot eon beteren afzet te verzekeren.
Ook wij Nederlanders zija echte protectio
nist-en geweest; maar-dat is nu niet mem:
het geval. Vele rechten zijn in den loop
der tijden verlaagd, andere afgeschaft. Het
beginsel van vrijhandel heeft hier grooto
vorderingen gemaakt Het zoogenaamde ta
rief wordt in hoofdzaak nog uit oen fiscaal
oogpunt an stamd gehouden en het is niet
waarschijnlijk dal wij dien weg weder ge
heel zullen verlaten. Ivan do Staat de op
brengst der rechten niet missen, dan moet
liet tarief in ieder geval van tijd tot tijd
worden herzien; want langzamerhand komt
er verandering an de buiten- en binnenland
echo toestanden cn de onderlinge verhou
dingen.
Het staat in ieder geval vast dat de be-
.^h^aipjfcjÉ^verbr ui kers belast met dc hoo-
gere pnp^^Ser beschermende artikelen. Het
zul len ten V minste wel steeds deze verbrui
kers zijn, die ten dcolc de belasting be
talen, welke onder don naam van invoer
recht in de schatkist, vloeit. Wanneer ech
ter dc nationale welvaart door de bescher
ming toenam, dan zou men zich dit kunnen
getroosten, want dan zou het een© het an
dere weer ongeveer goed maken. Dit is echter
niet. hot geval, want bescherming van hot
©ene artikel, moot noodwendig voeren tot be
nadeeling van andere, van zulke industrieën
n.l., die hot beschermde en daarom duurdere
artikel noodig hebben als grondstof, of als
werktuig voor de voortbrenging. Dio bena
deelde nijverheids-ondernemingen zouden ook
weer moeten worden beschermd; maar Ion
slotte zou de uitvoer paar het buitenland
daardoor worden belommerd. Wanneer geen
goederen wordon ingevoerd, doch alleen uit
gevoerd, dan is daarvan het gevolg dat,
door do toestrooming van het geld, de prijzen
stijgen of, met andere woorden, de waarde
van het geld daalt. Men kan echter niet
uitvoeren, wanneer de binnoulandscho prij
zen hooger zijn don do buitenlandschc. Er
zijn bopaal le nijverlieidsondorncmingon, die
producten leveren voor den uitvoer. Deze
zouden dus worden gedrukt cn deze onder
nemingen hebben do minste voortbrengings-
kosten noodig. Een gevolg zou zijnwerk
loosheid in dezo takken van industrie. Wan
neer men een tak van nijverheid beschermt,
dan hoteekent. dat werkverschaffing in dien
tak, maar daarentegen werkloosheid in an
dere takken, die do bescherming niet van
noodo hebben; on wanneer op die wijze de
meer voord cel ïgc door den minder voordec-
ligen arbeid vervangen wordt, dan kan men
bezwaarlijk zeggon dat dc welvaart toe
neemt.
Do staathuishoudkundigen loeren, dat er
ook een gerechtvaardigde bescherming be
staat, namelijk wanneer industrieën, die een
goede toekomst, hebben, zich niet kunnen
ontwikkelen ponder geldclijken steun van
Staatswege; maar dergelijke subsidies wor
den niet in het algemeen toegekend, maar
slechts in bijzondere gevallen aan bepaalde
ondernemingen tijdelijk geschonken. In den
eigenlijken zin des woords kan daarom van
bescherming in zoodanige gevallen geen
sprake zijn.
Verschillende invoerrechten kunnen op ver-
scliillcnde wijze werken, maar over 't al
gemeen zal de zaak toch steeds hierop neer
komen, dat de prijzen der producten hoo
ger zullen wezen, dan zij zouden zijn wan
neer er geen invoerrechten gelieven worden.
Koopt men bel st builcnlraJpcli fabrikaat,
dan betaalt men ongemerkt oen kleine be
lasting aan den Staat, en ook aan den bin-
nonlandschen voortbrenger betalen do ver
verbruikers, die bij hom koopen, belasting,
omdat zijn industrie door de werking van
het inkomend recht wordt bevoordeeld.
Het moet ons evenwel niet verbazen, dat
er steeds vele stommen opgaan, om den
Staat met zijn zoogenaamde handelspolitiek
FEUILLETON.
De aangenomen naam.
26)
Athlyne ging zitten en wachtte, zoo ge
duldig als hij maar eenigszins kon, de ver
dere gebeurtenissen af. Het eene oogenblik
was hij vol moed, het andere overmeesterde
hem een stevige angat. De herinneringen
aan dien dag, waarop hij voor het eerst ten
volle beseft had, dat Jo hem even lief had
als hij haar, brachten hem in verrukking.
Maar de gedachte aan de mogelijkheden,
dio zich nog konden voordoen, vervulden
hem met een groote onrust. Zij was eigen
lijk geen geroutineerde autobestuurster en
narbij was de auto, die rij bestuurde, van
het allernieuwste model. Dus was het lang
niet ze^er, dat zij ©r goed mee overweg
n- A1* er eens, op een eenzame plek,
ver van een stad, iets gebeurde, waardoor
zij niet verder kon, dan zou zij rich in een
hachelijken toestand bevinden; zij, een
jong meisje, dat de streek niet kende; om
niet te spreken van al de andere tegen
spoeden en ongelukken, welke hun, die per
automobiel reizen, kunnen overkomen. En
als zij niet bijtijds terug was, hoe boos en
ongerust zou dan haar vader zijnjJoos op
haar, omdat zij, in gezelschap van een heer,
zulk een verren tocht had durven onderne
men. Boos ook op hem, omdat hij er haar
toe gebracht en er toe in de gelegenheid ge
steld had. En dat juist nu, nu de schijn
toch reeds zoo tegen hem wasHij wist,
dat kolonel Ogilvie hem zijn schijnbare na
latigheid hoogst kwalijk had genomen.
den weg van bescherming te doen opgaan.
Het is geheel een yaak van eigen belang,
en daar do Staat altijd voordcel, althans
oogenblikkelijk voordeel van protectionisti
sche maatregelen geniet, is liet geen won
der dat de voorstanders van het beschermend
stelsel nu cn dan wel eens een gewillig oor
vinden en protectie om zoo te zeggen altoos
in do lucht hangt.
Laat ons nu even aannemen, dat werke
lijk van tariefsverhooging sprake ware en
dat, ten gevolge daarvan, dc .verbruikers
van verschillende artikelen tien millioen
meer aan den Staat moeten betalen dan tot
dusver.
Die tien millioen zijn dan een onmiddellijk
voordeel van den Staat, maar het is hoogst
twijfelachtig of er ook van teen blijvend
voordeel sprake zou wezen, en bovendien
zou de ongelijkmatige druk der "belastin
gen er door worden verhoogd.
Invoerrechten kunnen alleen dan een blij
vend voordeel voor de schatkist opleveren,
wanneer de algemoene welvaart er door
wordt, verhoogd, want dan neemt ook de
draagkracht van het volk locmaar dat is
onmogelijk: rij verminderen hot nationaal
vermogen.
Op dezelfde wijze wordt de welvaart ver
minderd door ongelijkmatigcn belastingdruk,
dat wil zoggen door het heffen van belas
tingen waarin niet ieder naar zijn draag
kracht betaalt. In dit geval betalen alleen
do verbruikers.
Vooral graanrechten bij ons in 1877
afgeschaft zouden in dit opricht nood
lottig werken, natuurlijk in de eerste plaats
omdat zij de prijzen der voornaamste volks
voeding doen stijgenmaa r vooral ook om
dat do meerdere prijs ra hoofdzaak betaald
zou worden door hon die do minste draag
kracht hebben. Die het meest verbruikt, be
taalt natuurlijk ook het meest.
Duur graan be toekent bovendien verhoo-
ging .van pachtprijzen, en daar de meeste
graan verbouwers pachters zijn, zouden dus
ook zij geen voordeel genieten, maar dat
voordeel bijna uitsluitend aan het groot-kar
pitaal tem deel vallen.
w.
Kleediug van 't leger in Ned.-Iudië.
De „Sts-Ofc." No. 1 bevat oen Kon. be
sluit van 8 Deo. 1809 tot wijziging van dé
voorschriften betreffende de kleeding van
het leger iu Ned.-Indic.
Art. 1 bepaalt, dat, instede van den
kurken helmhoed met toebehooren, cal wor
den gedragen:
a. door de lioofd- en subalterne-officie-
ren en de adj.-onderofficieren een bamboe-
hoed volgens een door deu ooramandant
van het leger vast te stellen model, dan
wel de pet, bedoeld bij art. 4, par. 1, van
bet K. B. van 22 Dec. 1904 No. 25; in groo
te tenue de pet voorzien van een pluim
overeenkomende met het voor hun Tanggc-
nooten van de inf. van het Nederlandsche
leger voorgeschreven model, met dien ver
stande
lo. dat. de kleur van het metaal van de
tulp, waarin de pluim is gevat, overeen
komt met die der overige metaaldeelen van
de pet
2o. dat door de officieren en de adj.-on-
derof. van het wapen der artillerie een
pluim wordt gedragen van zwarte afhan
gende haneveereu;
b. door do mil. beneden den rang van
adj.-onderoff. een bamboehoed, volgens
een door den comm. vast te stellen model,
dan wel een pet; in groote tenue de pet
voorzien van een pluim, een en ander over
eenkomende met het voor hun ranggenoo-
ten van de inf. van het Ned. Teger voor
geschreven model, met dien verstande:
lo. dat de klep van de pet zal zijn van
het model dat voor de officieren is vastge
steld, de bal mot donkerblauw serge bo
kleed en met. laken van de uitrnonetering-
kleur gebiesd
2b. dat. de kleur der metaaldeelen van de
pet overeenkomt met die der knoopen van
de attila;
3o. dat door de militairen van de cava
lerie en van de mil. administratie om de
pet van onderen een koord van wit kemel-
garen en, voor wat de onderofficieren be-
Athlyne verweet rich bitter zijn egoïsme,
want nu voelde hij, dat hij zioh door zijn
egoïsme en door niets anders had laten lei
den dat hem had ingegeven zich van
Jo's liefde te overtuigen nog vóór hij hem
had kunnen bekennen, dat hij een valschen
naam had gevoerd en hoe hij hiertoe ge
komen was. Misschien was het te laat om
zijn fouten te herstellen. En hier zat hij
nu, ver weg in Schotland, in een klein po
li tie-posthuis, terwijl al de onaangename
gevolgen van hun onbezonnenheid op het
hoofd van haar, arm kind, zouden neerko
men. En dat nadat zij een langen, moeilij
ken en verraoeienden tocht had afgelegd, in
één voortdurend en angst, dat rij te laat zou
zijn, of dat zich andere onoverkomelijke
moeilijkheden zouden voordoen. En wat het
ergste was, dat zou alles volgen op een
dag, die ongetwijfeld voor hen beiden de
gelukkigste was, dien zij ooit hadden be
leefd. Het contrast was te vreeselijk
Hij sprong op en liep met driftige passen
iü het kleine vertrekje been en weer, tot-
hij opeens opmerkte, dat de agent hem ver
baasd en ietwat achterdochtig «aankeek.
Onmiddellijk trachtte hij zich weer goed te
houden en begon hij op odgedwongen,
jovialen toon een praatje met den man te
maken. Weer herhaalde hij, dat hij zoo vu
rig verlangde zijn reis te kunnen vervolgen,
en zijn woorden maakten zulk een indruk
op den agent, dat deze iemand naar het
naastbij gelegen hotel zond, om een spoor
boekje te halen. Hierin zag Athlyne, dat
het ten eenenmale onmogelijk was, dien
avond nog in Ambleside terug te keer en,
zelfs al nam hij te Carlisle den sneltrein.
Het was niet mogelijk op een der dichter
gelegen plaatsjes een expres op te vangen.
treft, op do pet een kokard van oranje saai
met 5 reien witte koordsaai wordt gedra
gen;
4o. dat door de militairen van de artil
lerie en der genie wordt gedragen de
staande pluim van zwart paardeliaar, de
peer omvlochten met oranje-saai
5o. dat door het personeel der stafmu-
riek de pluim wordt gedragen van witte
struisveeren, lang 8 c.M. in een tulp van
geel metaal.
Bij art. 2 wordt aan de officieren ver
gund om ter vervanging van den kurken
helmhoed, desverkiezende den bamboehoed
te dragen van het voor de overige officie
ren vastgestelde model.
Art. 3 schrijft voor, dat de bamboehoed
niet wordt gedragen in Europa
De in art. 1 bedoelde veranderingen in
dc klccding zullen, volgens art. 4 geleide
lijk worden ingevoerd; met dien verstande,
dat uiterlijk tot 1 Jan. 1912 gelegenheid
wordt gelaten om de kleeding in overeen
stemming te brengen met do gegeven voor
schriften, terwijl voor zooveel de militai
ren beneden den rang van adj.-onderoff.
aangaat, de uitreiking van de nieuwmodcl
kl codings tukken zich regelt naar den voor
raad die in de magarijnen is opgelegd.
Art. 5 zegt, dat- in Nederland door den
Minister van Koloniën, in Ned.-Indië door
den comm. van het leger en chef van het
dep. van oorlog in bijzondere gevallen op
daartoe schriftelijk in te dienen gemoti
veerd verzoek van den bclanghebbonde, bij
geschrifte kan worden vergund aan adju
danten-onderofficier en aan militairen van
hoogeren rang, om gedurende zekeren, bij
de vergunning te bepak n termijn, na 1
Jan, 1912 den kurken helmhood te blijven
dragen
Artikel 11 van het Kon. Besluit van 1
April 1909 zal worden aangevuld met een
tweede lid, luidende als volgt:
Overigens dragon rij de voor hoofd- en
sub. officieren der infanterie van het le
ger in Ned.-Indië voorgeschreven uniform.
(„St.-Ct.")
Gemengd Nieuws.
Aan het telphoonnet alh i er
zijn nog aangceloten onder de nomrners
955: Mevr. J. Wichers van Kerohem-
Stelling, Noordeinde 1.
956: Gebrs. Rodbard, Donkers toog.
957: J. Sohuitemaker, Morschweg.
958: A. llellenac rs J.Bzn., Jan van
Goycnkade 8
959: J. S. Surie, Witte Singol 66.
961: B. Piet-, kapper, Hoogewoerd.
Bij een vechtpartij op het
Spui te 's-Gravenhage tusschen twee man
nen trokken de beide vechtenden het
mes. Een hunneo* werd zóó ernstig ver
wond ter hoogte van de maagstreek, dat hij
naar het ziekenhuis móest wordon overge
bracht. De ander, di© slechte licht aan de
linkerhand verwond weixl, werd naar het
commissariaat aan de Nieuwe Haven ge
leid, waar proces-verbaal werd opgemaakt.
Van de tram plannen Slotc n
Amsterdam komt voorloopig niets. De om
nibussen zullen dus blijven rijden.
Reoheroheurs te Rottor-
dam hebben op een kantoor in de Boompjes
aldaar aangehouden don 20-jarigen kan
toorbediende 0. L., uit Munster, in West-
falen, die met 5000 mark voortvluchtig was.
Bij zijn aanhouding wae hij nog in het bevit
van 4700 mark. Hij trachtte van Rotterdam
de wijk naar Amerika te nemen en is thans
naar het hoofdbureau van politie overge
bracht. Aan dat bureau wgs lange telcgra-
phischen weg zijn aanhouding verzocht.
Een Hollandsche dame te
Brussel vermoord. Op haar gestoffeerde
kamer in de rue de 1'Etude te Brussel is
vermoord govonden een Hollandsohe dame,
mevrouw Van Hille geb. Boonekamp. Zij
was met een koord geworgd en alle kasten
waren opengebroken, zoodat de diefstal do
drijfveer der misdaad moot geweest zijn.
De dame bezat evenwel geen vermogen,
dook leefde van haar pensioen als officiers-
weduwe. Van den dader is nog geen spoor,
gevonden.
Toen hij den agent vroeg, wat hij er van
dacht, zette de man een bedenkelijk gericht.
„Ja, ziet u, op dezo achteraf lijnen loo-
pen er geen sneltrein. Het is al heel mooi,
dat er een paar keer op een dag eenige
boemeltreinen gaan."
Athlyne ging weer zitten. Weor was hij
aan een hevige onrust ten prooi. Van één
ding was hij nu zeker: wat er ook met Jo
gebeurde, hij zou haar onmogelijk kunnen
helpen. Zij, arm kindje, 7x)u alleen allen
moeilijkheden, die haar in den weg zouden
komen, het hoofd moeten bieden; alleen
zou zij haar strijd moeten strijden. Het
eenige, wat hij kon doen, was later zooveel
mogelijk zien goed to maken, wat hij haar
nu had aangedaan.
Hiermede hielden zijn gedachten rich den
eersten tijd bezig. Wat zou hij den volgen
den dag kunnen doen, om haar te helpen?
Hij begreep, dat zelfs haar goede naam
gevaar liep. Hij dacht na er over hoe hij
dien hot l>est zou kunnen beschermen. Door
zijn chauffeur zou hij kunnen bewijzen hoe
laat hij Ambleside verlaten hadhet uur,
waarop hij gearresteerd was, zou ook ge
makkelijk kunnen worden aangetoond. Ook
het uur, waarop Jo den terugtocht naar huis
had aanvaard. Hij zou dus zorg dragen, dat
zijn houding van af dit oogenblik tot op dat,
waarop hij haar vader zou terugzien, niets
geheimzinnigs of verdachts zou hebben. In
ieder geval zou zij zelfs al kwam rij
over haar tijd terug zich niet eens in
hetzelfde land bevinden als hij. Over een
poos zou zij immers goed en wel over do
grens zijn Hij daarentegen zou logeeren
in een hotel, in een der dorpjes, waar hij
den volgenden morgen een geschikten trein
naar het zuiden zou kunnen nemen.
De aangewezen plaats om den nacht door
te brengen was het stadjo Ca a tie Douglas,
waar drie spoorweglijnen, waaronder één
uit Glasgow, te zamen kwamen en waar hij
dus een dubbele kans had om een geschik
ten trein te vinden, waarmee hij zou kunnen
vertrekken.
Hij voelde zioh kalmer, nadat hij tot dit
besluit was gekomen, en wachtte mot meer
geduld de komst van den Shcrif af.
XII.
Jo vertrok in allesbehalve kalmen ge
moedstoestand, als wist zij door haar op
voeding en door de liefde, die zij Athlyne
toedroeg, hiertoe in staat gesteld zich
groot te houden en te doen alsof zij vol
moed de reis aanvaardde. Om te beginnen
was zij bang. In zekeren zin was dit zeer
natuurlijk. Zij was volstrekt geen gerouti
neerde chauffcuae. Zij had slechts enkele
lessen gehad in ©hauffeeren, cn was nog
nooit alleen in eon automobiel geweest.
Bovendien bevond zij zich niet slechts in
een vreemd land, maar ook was de weg
naar Dumfries, dien zij nu insloeg, haar
ten eenenmale onbekend. En daarbij kwam
nog, dat rij een Amerikaansche was en in
de war werd gebracht door de andere wet
ten, die hier heerschten. In het eene land
wijkt men naar links uit, ia het andere
naar rechts. En zoo konden er meer bepa
lingen rijn, die zij niet kende, en waaraan
zij zich toch houden moest.
Maar zij had geen keuzo. Zij durfde geen
bezwaren maken of zelfs raad vragen, want
dan zou zij zichzelf verraden en misschien
niet eens verder mogen gaan. Dus aan
vaardde rij met moedig opgericht hoofcJ,
maar met angstig kloppend hart de rciar
innerlijk biddende, dat zich geen onver
wachte gevaron of moeilijkheden wouden
voordoen. Want zij wist eigenlijk niets van
het mechanisme van automobielen afhet
gebruik van handel en stuur was het ecnig*r
wat zij op haar lessen had geleerd.
In het begin ging alles goed. De weg
was vrij cn zij voelde, dat zij het voertuig
goed bestuurde. Toen moest zij tegen oon
hoogte op, maar nu reed zij langzaam,
voorzichtig en met beleid, zoedat zij den
vrij steilen zigzagweg weldra achter rich
had. Nu begon zij werkelijk moed te krij
gen. Zij kende den naam van hot dorpje,
cLst zij nu voorbijreed, niet; zij luid er zelf»
nooit van gehoord.
Toch gaf de gedachte, dat rij nu het
eerste dorpje reds voorbij was, liaar liet
gevoel, dat zij vorderde, en dat het eersla
gedeelte van haar reis met g<ied'gevolg af
gelegd was. Nu begon zij sneflor te rijden.
Zij was nu niet meer bang, dat rij niet in!
staat was de reis alleen te doen, en durfdo
weer aan andere dingm denken. Maar toch
deed de groote snelheid, waarmede dc auto
voortstoof, na een poos weer een zekeren
angst in haar opkomen. Zij begon lo begrij
pen hoeveel er aan vast was zulk een voer
tuig te besturen. Het landschap om haatt
hoen veranderde roo snel, dat zij wel tweo
paar oogon noodig had.
Wordt vetvolgd.)
