Brieven uit Y/armond.
Ingezonden.
Gemengd Nieuws.
wend en daarna in. ruime kooitjes of kistjes
verzonden?
Dan het blindmaken ran vinkenHet
öuivenschieten 1 Het sfcaartindrukken 1 Het
laten hangen van lijsters in strikken soms
met êcn urenlange doodsstrijdDe vangst
door 'middel van lijmstokjes of van bedwel
mende middelen! Dat alles ga de nieuwe
vet tegen.
Ook het schoone en aangename feggo
©enig gewicht in de schaal: Al is de ctuif
soms schadelijk, zal ieder haar toch een
vrijgeleide geven, omdat rij het woud ver
levendigt door haar wel welluidend gekoer.
Hoo menige vogel, noch nuttig, noch scha
delijk, moet toch gespaard worden wegens
zijn heerlijk gezangEn zulks wil menigeen
toch maar niet begrijpen: echte utiliteita-
menschen
Moge mijn opstel nuttig zijn voor alle vo
gels van Nederland I
„H et Nieuws van den Dag van
N e d.-I n d i c" schrijft:
Een al bijzonder onaangonaam en com-
pTomitanb enfant terrible" is dozo week
in de „Javabode" aan het woord go-
Y/cest over de benoeming des heeren
Lo vink tot chef van bet landbouw-de-
partement.
Ik laat hier enkele zinsneden van dit
Vriendelijk kijkjo achter de schei-men vol--
gen, en veroorloof mij, door spaticeren,
hier en daar wat nadruk te leggen.
,,Men vleit zich gaarne met verwachtin
gen, welker verwezenlijking r..en zoozeer
wensch t. De den heer Loviiik hier wachten
de taak is zoo zwaar, zoo veelomvattend,
dat wij, vooral indien bewaarheid mocht
worden, hetgeen uit Nederland gemeld is,
Idiat hij slechts vijf jaren hier zal blijven,
mcenen te moeten betwijfelen of het oog
merk, dat, naar de redactie van „Do to
co m ot i e f" meent, met zijn uitzending
bedoeld werd, wel bereikt zal worden. Al
to licht stelt, naar ouzo meening, het blad
do voor dezen nict-Indischman to over
winnen moeilijkheden zich voor, vooral,
wanneer mon daarbij bedenkt, hetgeen ons
.van wélingelichte zijde bekend, en trou
wens een publiek geheim is, dat de plaat
sing aan het hoofd van het landbouw-de-
partement van den nagenoeg uitsluitend
door de practijk gevormden heer Lovink,
geenszins de onverdeelde in-
stemming hoeft van degenen,
dioinde eerste plaats hem in
de vervulling van zijn arbeid
moot en bijstaan."
Dat is allerliefst. En merk alsjeblieft op,
Bat het in de officieuze, gaarne vergoelij
kende, de kcrk-m-'t-inidden-latendo „J a-
V abode" staat.
Het is dus „een publiek geheim," dat de
ïieercai van het 1 andhouw-departement niet
gaarne een man van do practijk boven zich
zien; en de toespeling, dat zij, die hem in
de eersto jilaats in de vervulling van zijn
arbeid moeten bijslaan, zijn benoeming
,,niet met onverdeelde instemming za
gen", is een vrij duidelijke vingerwijzing.
Maar bet wordt nog onomwondener gezegd.
„Terecht" zoo gaat de „Javabod o"
Voort „wees dan ook de „N i e u w e
Hotter da msohe Courant" er op,
dat hij hier komt in een hem vreemde en
zouden wij er willen bijvoegen bom
a 1 th ans in den eersten tijdin
zijnstrevennietnaardeneisoh
behulpzame omgeving, waar dus
onder geheel andere omstandigheden te
Werken valt dan dio in Nederland worden
aangetroffen en van jongsaf hem hekond
zijn. Zonder volledige mede
werking en krachtige n steun
Van do onder hem dienende, zoowel weten-
Schappelijk onderlegde als niet-academisch
gevormde ambtenaren, zal, welk een ener
gieke persoonlijkheid do heer Lovink ook
rnogo wezen, hij zijn deel niet bereiken en
zullen do van hem gekoesterde verwachtin-
|gen niet in vervulling komen."
Och kom 1 En kunnen schavuiten, die, in
tuil voor een alleszins behoorlijk salaris,
'den chef, wiens benoeming niet naar hun
zin is, tijdelijk en daadwerkelijk tegenwer-
kon, kan zulk pak niet voor schelm wegge
jaagd worden?
Waarom zou dat niet kunnen?
Maar het volgondo bezwaar doet de deur
toe.
„Daar komt nog bij, dat onze ingewikkel
de Indischo administratio men vergete
piet-, dat in meerdere of mindcro mate er
contact bestaat tussohen de civiele depar
tementen onderling, en er zijn er thans ze
ven, zoodat. er een voortdurende uitgobrei-
'do briefwisseling loopende is den heer
Lovink ongetwijfeld in den beginne ver
steld zal doen staan, en dat hij, zich van
alles op de hoogto willende stellen, zijn
tijd slechts ten deelo kan besteden aan de
inlandsche oulture6, welker opheffing zoo-
als „D e L o o o m o t i e f" terecht betoog
de, nummer één op zijn programma zal
6toan."
Connu, het reoept. Men zal den armen
«maa van do practijk" onder een berg van
nonsensbrieven trachten te begraven. Wel
nu, ik hoop, dat de heer Lovink zal d o o n
wat van den nu welhaast aftredenden gou
verneur-generaal word verwacht,
toen dezo optrad: n.l., dat hij duchtig den
bezom zal ter hand nemen.
Alleen zou ik hem dan tegenover de man-
Pen van do theorie, „die zijn benoeming
niet met volkomen instemming zagen," wil
len aamaden om meer op den steel dan
©p den bezem te vertrouwen.
Maar óf die heoren van het la-ndbouw-
Bepartemont (en van de andere depar
tementen) ook hart voor hun werk, voor
dit land en voor den inlander hebben 1
Eerst hun belangen, alsjeblieftj dan hun
persoonlijko govoeligheidjes; vervolgens
hun kwajongensachtige intriges en tegen
werking van chefs: en dan.... als er tus-
Echcn promotie-berekeningen en verlof-aan
vragen nog wat tijd overschiet... hun werk,
waarvoor zij ruim te ruim 1 betaald
worden.
Het is de „Javabo d e," die dit alles
in het licht 6telt. Eeller is de ambtenaars-
kliek nooit in een „oppositie"- of „sehenef'-
blad aangevallen, dan nu in dit bureaucra-
tie-lievcnde orgaan. Do gegalonneerden van
Boger kunnen het er mee doen.
VIII.
Hoe ik Tiet aandurf, ik begrijp het heuech
niet, om het over „muziek" to hebben. Al
lang had ik er over willen schrijven, want
muziek is geenszins het geringste, wat de
gemeente beheersebt. „Muziek!"' Die ver
edelt, die ontwikkelt! Dio officieele dankbe
tuigingen van burgemeesters voor de schoon e
en opwekkende tonen mocht bekomen, hij
hun fcestelijko intochten; dankbetuigingen
van pastoors cn andere geestelijken voor op
luistering van kcrkelijko feesten of herden
kingen Die hij Koningsfeesten, Koningin-
Ti e-, Juliana-feesten, kermis, volksfeest, hard
draverij, ijsfeesten en wat dies meer zij de
mcrschen, vreemd en eigen, brengt in één
stemming, tot één genietensvol focstvieren,
in totale éénheid, eenig in soort cn voor
komen, docho jammer!in twee
partijen.
Waar zal men het treffen, dat van zoo'n
klein o plaats zulk oen roep gaat over de
muziek, die do plaats een bekendheid geeft,
slechts overtroffen dcor „Wognum" cn „Ja
cob Kwast"? Waar vindt men op oen Ko-
nmginnefeest do foeetelijkheden opgeluisterd
dcor twee muziekkorpsen uit de gemeente
zelf
Vijftig of meer nog instrumentaal musicee-
rendo inwoners, buiten de zoogenaamde
„Oude Garde" die het aan jongere krach
ten overliet. Een zeventig of meer nog vcr-
eenigd in verschillende zangvereenigingon,
die vocaal muziekgenot verschaffen aan oen
niet te tellen „genieters-"korpsWie zal
het aantal aangeven, dat hier met kennis of
liefhebberij geniet van hetgeen telkens weer
gegoven wordt? Van muziek kan elk, jong
en oud, rijk cn arm, met meer of mindoro
mate van kennis, maar toch allen met kon
nis, spreken.
Waar zal mon treffen zooveel harmonie
zondev harmonie, zoo vereend in de kunst,
en toch verdeeld?
En schrijf nu eens voor allen over 'zaken,
waar do eeno helft zus, de andero ihclft
zoo over (denkt, zonder in botsing te ko
men met die een andero meening toegedaan
zijn! Ik moest liet daarom maar laten bij
liot bloot vermelden van do feiten zonder
meer; de beste on voorzichtigste weg.
Sinds bijna veertig jaren bestond de „Har
monie van Warmond," welks indertijd was
opgericht door drio notabele ingezetenen,
waarvan er nog slechts één in loven 5s,
en behalve oprichter dier Harmonie ook de
eer heeft thans de oüdsto ingezetene to zijn
hier en alzoo om en om vijf ten negontig jaren
telt. Dio „Harmonie" hoeft als allo Vcr-
oenigingen zoo van allc3 meegemaakt: lief
en leed, voorspoed cn tegenslag; zelfs kwam
het voor, dat een ©ogenblikkelijk tekort
„geldgebrek" aanwees. Altijd gingon dan me
delijdende harten, en wat hoofdzaak was,
goedgevulde beurzen openen in haar jeugd
zoo goed geda-ou, grocido zij op tot icon
goed geschoold korps. In vclo concoursen
en wedstrijden werden, toen zij daaraan deel
nemen ging, prijzen cn meest eerste prijzen
of wol eere-prijzen behaald, cn do „Harmo
nie" werd zoowat de glorio yan do ge
meente cn de gcmcontcnarcn.
Maar wat is hier bestendig?
Behalve muziek gemaakt, werd ook too-
neelgespeeld en ook wel eens een enkelo
maalgedicht. En nu juist dio verzen
makerij deed het hem.
Daarin beweerde men, dat verdekt opge
stelde beleedigingcn verborgen waren, (aan
het adres van verschillende personen, en
achtenswaardige ook. Do een weersprak het,
do ander diklo het aan; het gevolg was,
dat ecnigen van het bestuur zich afscheid
den, en velen van de werkende on contri-
bueerendo leden, en dat dezen op zichzelf
een „Harmonie" oprichtten en wij alzoo in
't bezit kwamen van twee Harmonieën»
De laatst opgerichte sloot zich aan hij
de üt.-K. zang- en tooncclvereenigiag „St.-
Caecilia" en werd toen ook een speciaal R.-K.
Veroeniging.
Echter scheen men op het behoud van 'do
„Iiarmonio van "Warmond" zéó gesteld, dak
die muziekvereniging, vroeger bijna niet
gesteund door een bepaalde categorie van
pérspnen, hieruit na do afscheiding er bij
tientallen zag toetreden.
Worden nu beide korpsen voldoende ge
steund, dan bestaat alle kans, dat wij in
't hozit blijven van twee korpsen, bij welke
wij, door een to dulden concurrentiogeeet,
ve zekert zijnv n al loor hoogstaande muziek.
Al staan die twee Harmonieën feitelijk te-
geDovcr elkaar in gewone omstandigheden,
in buitengewone, al3 wanneer do Koningin
jarig is, of toon prinses Juliana was gebo
ren, slaan zij in goede harmonie naast elkaar.
Dat heb ik bij dio gelegenheden 'zelf ge
zien op hot schoolplein voor het raadhuis.
Een gelukkig verschijnsel mag het genoemd
werden, dat- het persoonlijke, cn daardoor
onhebbelijke, merkbaar minder wordt. Ten
minste, ik meen het uit verschillende din
gen te kunnen opmaken.
Mot dat al kan Warmond echter heel Wat
presteeren op kunstgebied zonder dat hot
neg maar iets kost, terwijl andere gemeenten
voor die kosten hij feesten soms een aardig
bedrag uit to trekken hebben. Bekent men
hierbij de hier bestaande Zangverenigingen,
wier uitvoeringen te genieten zijn, dan staat
men verbaasd over wat gegeven wordt door
dio gewone dorpsmensehon cn men kan toch
waarlijk niet zeggen, dat do Kunst hier
op stokjes gaat.
Ook van do twee bestaando Tooneelver-
eenigingen is upg wel wat goeds te 'zeggen.
Ik wil daarvoor niet noemen een mooi ge
speeld blijspel van de een of do „Thomas-
vaer"-revue" van do andoTe, die ik mot
genoegen ook eons de had to mogen
hooren en ziendoch ik vestig liever 'do
aandacht op den ouderlingen wedstrijd, hier
het vorig jaar gehouden, waarhij welver
diende bekroningen werden toegekend. Een
zeer deskundige jury kende bijna allo prij
zen too met „grooten lof". En dat gebeurt
dan allemaal door jongelieden, die den ge-
heelen dag hun werkzaamheden hebben en
hun avond op zoo'n wijze nuttig en Aan
genaam doorbrengen.
Do jury durfde nog wel eenparig als haar
oordeel uitspreken, dat 't haar zeer was
opgevallen, dat over 't algemeen door de
deelnemers werd uitgemunt in „beschaafde
uitspraak." En daarmede staat in verhand,
dat blijkbaar door de deelnemers wordt „be
grepen" wat door hen gegeven wordt, het
geen het hun mogelijk maakt hot tot zoo'n
hoogte te brengen. Do tooneelafdeeling blijft
dan ook altijd een zeer gewilde afwisse
ling voor bezoekers der muziek- en zang
uitvoeringen, on niet onverdiend wordt hun
dan ook vaak een pluim op den hoed ge
stoken.
Om het kunstrubriekje nog verder aan 'te
vullen, kan hior nog gevoeglijk melding ge
maakt worden van de „Kunstbeschouwing",
van „Arti et Amicitia," welke van 12 tot
19 December in „Do Zon" gehouden zal
worden. Ben ik goed ingelicht dan was War
mond de eerste plattelandsgemeente, waar
zoo'n gelegenheid tot het genieten van wat
„Arti et Amicitia" tentoonstelt, werd gege
ven. Die Vereeniging heeft hier ook een
correspondent-, aan wien wij Idat to dan
ken hebben, evenals do Vereeniging haar
nogal boteekenend ledenaantal.
Het arrangeeren der tentoongestelde stuk
ken geschiedt steeds met Jveel kennis en
zorg, en voor iemand, die iets voelt voor
kunst is hot een gaDg naar do expositie
zaal dubbel waard.
Ongetwijfeld zullen dan ook nu velen,
evenals andere jaren een bezoek en een her
haald bezoek brengen aan dat, waarvan zoo
menige, ja bijna alle kleinere gemeenten ver
stoken blijven.
SPECTATOR.
1 1 Geachte Redactie 1
Het ingezonden stuk van den heer J. P.
Vergouwen, voorkomende in uw blad van
7 December, noopt mij alsnog cenigo plaats
ruimte in uw geëerd Dagblad te vragen.
De hoer Vergouwen begint met er op te
wijzen dat ik „nog vóór het officieel© ver
slag van de iaatsle Raadszitting is ver
schenen en nog vóór het antwoord van B.
en Ws. is ingekomen op gdjn vraag in die
Raadszitting, betreffende de ligplaats van
bommen cn loggers" ik de moeite genomen
heb daarover een stukje in uw blad te echxij-
ven.
Dezo opmerking, hoe onschuldig zij moge
schijnen, houdt tccli de beschuldiging in,
als zou ik to vroeg het gesprokene door den
heer Vergouwen aan critiek hebben onder
worpen.
Dit nu is niet juist, aangezien mijn schrij
ven ontleend was aan hst verslag dier Raads
zitting.
Eerst nadat ik had kennis genomen van
het heli nopt verslag dat in ,uw blad. van
Donderdag was te lezen, betreffende 1de vraag
en toelichting van den heer Vergouwen, in
zake de ligplaats van bommen en loggers,
en nadat ik 'jn het blad van Vrijdagavond
in hot meer beredeneerd verslag „Onder
onze vroede Vaderen" bijna woordelijk
weervond, wat in hot beknopt verslag stond
en nddat geen van beide verslagen om
trent haar juistheid door den lieer Vergou
wen waren tegengesproken, heb ik mijn
stukje ter plaatsing ingezonden.
Om drieërlei reden gaat echter de heer
Vergouwen op mijn schrijven niet in.
Ten cersto omdat de schrijver zijn naem.
niet noemt.
Ik hen zoo vrij op to merken, dat dit na
tuurlijk geen argument kan zijn.
Men kan toch bijzondere en alleszins go-
grond e Redenen hebben, waarom men niet
vel uit ondorteekont, dat is toch iets wat
herhaaldelijk wordt toegepast.
Bovendien gaat ket er niet om wie het
is, dio het stukje schreef, maar alleen en
uitsluitend wat ik schreef en juist dat wordt
door den heer Vergouwen mot geen enkel
woord weerlegd of tegengesproken.
Het tweede bezwaar waarom op Imijn stukje
door den heer Vergouwen niet wordt inge
gaan is dit: omdat do toon van mijn schrij
ven hem niet aanstaat.
't Staat natuurlijk niet aan mij te bcoordce
len welke „toon" do 'heer Vergouwen hot aan
genaamst en 't meest behaaglijkst waro go-
weest; had ik dat kunnen weten, zeer zeker
zou ik getracht hebben dien „toon" to tref
fen. Dat ik ochter den goeden toon geen
enkel ooganblik heb geschonden, daarvan bon
ik rnjj ten volle bewust, aangezien do heer
Vergouwen, in dat geval, stellig dit mij met
feiten zou hebben aangetoond en bewezen.
Evenmin als do twee genoemde redenen,
waarom de heer Vergouwen op mijn stukje
niet ingaat, kan ook de derde 'dio nog
wel do voornaamste blijkt te zijn geacht
worden steekhoudend te zijn.
Do bewuste zaak is door mij (zoo zegt ido
heer Vergouwen) in don Raad aanhangig
gemaakt, en de afdoening behoort daar thuis.
De toon, die liier wordt aangeslagen, staat
m ij niet aan.
Als wilde do lieer Vargouwen Ize-gganwaar
bemoeit go u mee, wij als Raadsleden zul
len do zaken behandelen, en daarmee hebt
go niets te maken, werpt hij dit laatste ar
gument mij tegen.
Het is niet in mij opgekomen mij met de
zaken van den Gemeenteraad in to laten,
veel minder met do afdoening daarvan.
Dat was ook in geen geval do bedoeling
van mijn schrijven.
Ik heb alleen hierop gewezen, dat uit do
toelichting van den heer Vergouwen, do
vraag zelf was alleszins gomotivosrd dui
delijk bloek, dat hij niet op do hoogto was,
en gemeentebelangen be pleet, waarnaar hij
m. i. niet ondcrzo~clit had-
Dat to .erkennen, zoude den heer Vergou
wen tot cor hebben gestrekt.
Vat nu betreft het drietal vragen, welke
de heer Vergouwen tot mij richt, n.l. hoo
ik aan de wetenschap gekomen ben, dat
ovenals vorige jaren, ooi: nu weer ongeveer
dertig van dezo schepen hier zullen over
winteren, cn hoo ik kon weten wat do juiste
bedoeling "Kas van het. berichtje van den
Havenmeester, cn wie ik ben. wil ik alleen
dit antwoorden* dat dit- voor d©n heer Ver
gouwen een vraag is, maar voor mij een
weotl
Dit wil ik echter wel verklaren dat ik
al mijn wetenschap bekwam langs officicu-
zen weg. Ware ik Raadslid geweest, ik zou
mij officieel hebben laten voorlichten.
Helaas! die waardigheid heb ik niet, ik
ben maar oppervlakkig beschouwer.
Met dankzegging voor de plaatsing.
H.
Mijnheer de Redacteur l
Naar aanleiding van do vraag voorkomen
de in de rubriek „Vragen en Antwoorden",
wensch ik mijn meening medo fco deelen.
Bij voorbaat dank.
De mossolen welke des avonds langs Lei-
dens straten worden uitgevent, zijn beslist
van inférieure kwaliteit, en worden het
meest- door de arbeidende klasse geoonsu-
meerd Dezo mosselen zijn, wanneer zij
in verschen toestand zijn, bruikbaar. Daar
do mosselen, als vrachtgoed, uit Zeeland
naar hier verzonden, minstens drio dagen
onderweg zijn, is hot dringend noodig,
dat zij denzelfden dag ran aankomst wor
den gebruikt, of in asijn geconserveerd.
Daar het echter voor dor© menschen een
avoudhandel is, wordt er vanzelf geen zorg
gedragen voor behoorlijke behandeling.
Wordt do voorraad mosselen op eten avond
niet verkocht-, dan worden deze neergezet
tot oen volgenden avond. De menschen
kunnen zo toch niet weggooien, en dan ia
het housch geen wonder, dat die versjouw*
de mosselen, welke door den minsten prijs
te kosten, natuurlijk van de allerminste
kwaliteit zijn, een bedorven tintje krijgen.:
Den keurmeesters van visch kan geen ver.,
wijt treffen, wanneer dat soort mosselen
aan een der «Spoorwegstations aankomt,
zijn zij gewoonlijk in een toestand, dat in
grijpen van dien ambtenaar niet noodig ia.,
Mosselen van de allerbeste kwaliteit ver*
eischen bijzondere zorg, mosselen van dd
minste kwaliteit zijn, zelfs bij de beste be
handeling, voor de consumptie te ontraden".-
Yoorloopig wensch ik hierop niet verde*
in te gaan, maar wanneer groote vischh.an*
delaren zich niet ontzien, om mosselen van
de allerminste kwaliteit hun afnemers aaö
te bieden zelf3 door middel van uw Dag
blad, kan ik niet laDger zwijgen.
Dank zeggende voor de plaatsing, teekeU
ik hoogachtend,
S SPIERENBURG,
Langebrug 29.
V r ij b i 1 j e t te n. -- „Land elf
Volk" 6chnjft: De hoffelijkheid der spoor*
wegdircclic-s tegenover de Kamerleden
werd blijkbaar niet uit weelde bewezen; wij
ontvangen tooh het volgende bericht:
„Aan de beambten en werklieden de*
Hollandsche IJzeren-Spoorweg-Maatschagj-
pij is bekend gemaakt dat van 1 Januari
1910 af de vrijbiljetten voor de gezinnen
zullen worden ingetrokken. De directie
meent dat het vrijkaartenstelsel een te
grooten omvang gaat aannemen.''
Dit is feitelijk een loonsverlaging; bij dö
indiensttreding wordt verklaard, dat men
wordt aangenomen op zooveel salaris meft
verhoogingen als premie enz., vrije uniform
en zooveel vrijkaarten voor zich en zijn
gezin.
De loonsverlaging is voor velen van be
te ekenis immers voor menig schoolgaand
kind werd van de gelegenheid gebruik ge
maakt; zoo ook voor menige huismoeder,
om in de 6tad inkoopen te gaan doen.
Nieuwe briefonislage n,B ij
wijze van proef zullen, naar de „Haagscho
Cour." meldt, briefomslagen met zegelop-
druk van 5 ceDt worden verkrijgbaar gcf-
steld van 12$ bij 15$ oM.
Uit het Tweed e-K a m e r-O v e r-
zioht van „De Tel.":
...Toen uw zeer onderdanige dienaar na,
afloop der Kamer-vergadering thuis kwam
on na den sleutel in het slot van de straat
deur en deze deur opengeduwd te hebben,
in de gang het nederige dienstmeisje tegen
kwam, dat z'n levenspad kruist-, zeid6 hij,
minzaam als steeds: „Dag, keukenprin
ses 1"
Het meisje bloosde.
Het bloosde van blijdschap bij dien stree
lenden naam, een zacht geluk glansde uil
haar oogen, en toen ik vroeg: „"Ben je niet
kwaad, dat ik je zoo noem?" lispelde zet
„Kwaad, meheer, omdat u me p r i n sei>
noemp?" En toen i k weer: „Ja, maar,
meneer Schaper, je weet wel, die laatst in
jullie vakvereeniging„Wij moeten 'r
boven-op" een rede heeft gehouden over
„het ethisch verhand tusschen de Vcrelen-
dungs-theorie en de dienstbode-kwestie",
die meneer Schaper heeft vandaag in
Kamer gezegd, dat jullie het. woord „keu
kenprinses" een scheld naam vin'
den". Ze kwam er vuriglijk tegenop.
Daar zit nu do heer Schaper
Hij hield bij de bespreking dor arbeids
wetgeving een pleidooi voor erkenning vaö
H. M. de Dienstbode, zette uiteen, dat dozö
nuttige menschen „langzamerhand eeni
soort eergevoel krijgen", dat ze niet verdie
nen te worden betiteld met smalende nameii
als „keukenprinses'' en dergelijke, en dafl
er dringend bepalingen noodig zijn om de
dienstboden te beschermen, omdat dezd
menschen feitelijk „altijd werken". Dö
heer Schaper overdreef hier wel een wei-
nigje en zijn bedreiging met een tijd waariü
er geen dienstboden meer zullen zijn, is
alleen in staal; eenigen duizendtallen huza
ren een rilling langs het lijf te jagen, om
dat rij reeds een toekomst zien zondesf
dienstboden, zonder gezellig-ver warmde
keukens, zonder overgeschoten konijnen
boutjes of Geldcrscho worst. Enfin, wf
spreken er verder niet over.
Moord te Aalte n.Men meldt
ons: De instructie tegen don moordena*»^
B. R. duurt steeds voort. Verschillende go»
tuigen zijn weer gehoord. Do verdachts
geen mes te hebben gehad. Zooals men werfc-
blijft bij zijn ontkentenis en beweert zelfs
is hot bewuste mes nog niet gevonden.
De baggermolen „Arles," di^
21 October van Marseille naar Dakav w is'
vertrokken cn van welken men na dien tijd
niets meer gehoord heeft, wordt als verlo
ren beschouwd. Het vaartuig, dat een be*
manning van 21 koppen had, had Gibral
tar en Las Palmas moeten aandoen, maat
is niet gezien.
In marine-kringen vindt mor. het zeer on
voorzichtig, dat het zware schip zonl*#
sleepboot of konvooischip de reis heeft aait*
vaard.
In den nacht van Zondag op
Maandag heeft te Nieuw-York een nood
lottige en tevens zeer zonderlinge vergis
sing plaats gevonden. Een bekend Nieuw-
Yorksoh politicus, Charles Gulinger, did
roet zijn vrouw in een hotel woonde, kwani.
's nachts laat thuis. Bij vergissing ging hij
een trap te veel op en denkende zijd
eigen kamer binnen te gaan opende hjj
die vAn een adderen gast. Het ongeluk wil
de,-dat do deursleutel van Gntin.gers kamer
ook paste op do andere deur. Toen hij do
kamer binnentrad, begon daar oen hond to
blaffen, cn een stom riep: „Er uit, of ik
schiet." Maar Gufcinger is doof en hoorde
noch den bond, noch de waarschuwing. Iu
het duister tastend liep bij dc kamer hin-
nen en werd door den kamerbewoner docc
het hart geschoten.
Mevrouw Gutinger wist van dit alles njeW
en werd pas den volgenden morgen bet ge^
beurde gewaar, („N. R. C."l
Met oetonlngsschip „Qroothertoglu Elizabeth" dat in do Wcstindisclie
Trnteren op den grond liep,
I3ex*Xeliten over Rijnland's boezem,
gedurende de week van 28 Nov.—4 Deo. 1909.
Stand vaa doe boezem te Leiden.
Idem te Oudowetering.
Werking der etoomgomalon
Waterloozing lange natuorlyk. weg.
Waterinlating
Regenval ia Mm4
28 Nor. 29 Nov. 30 Nov. 1 Dec. 2 Dec. 8 Doo. 4 Deo.
59 56 47 50 45 G1 47 em.—A.P.
58 52 47 48 47 4t 41 em.—A.P.
Spaarndam 112 un Halfwog 132J n., Gouda 124l,/i*n>» Katwijk403 u.
Spaarndam20 n., Halfweg 11 n., Gouda u., Jfatwjjk u.
Door de eluie te Gouda u,
88.7.
