No. 15213.
LSZSSGH DAGBLAD, Zaterdag* 25 September.
Anno 1909.
Gemengd Nieuws.
OE PANAMA.
Een reiziger naar Voorhout
liet, zoo schrijft men ons van daar, in
trein No. 345 een klein pakje van ongeveer
een H.G. zwaarte liggen en ontdekte dat,
toen liet stooinros reeds in beweging was.
Fluks werd naar het volgend station War
mond getelefoneerd met verzoek het ver
miste per keerenden trein terug te zenden.
Aan het verzoek werd voldaan. Het pakje
kwam terug, doch mooht niet worden afge-
geven. Het werd medegenomen naar het
vclgènd station Piet-Gijzenbrug, waar de
gelukkige eigenaar het na een wandeling
van drie kwartier tegen betaling der vracht
kon in ontvangst nemen.
He H a a g 3 c h e Ooievaar. Op
kot. dak van de Ridderzaal waren gisteren
dc werklieden van de Rijksgebouwen bozig,
eeixooie vaarsnest te plaatsen. Daartoe werd
midden op het dak een ijzeren rad bevestigd,
waarop hot nest, bestaande uit een ronde
mand van ongeveer 2 M. middellijn, dat
met bckalkto takken is gevoerd, werd ne
dergezet.
In vroegere jaren stond op het gebouw
ook een ooievaarsnest, dat evenwel later
verwijderd werd en ook na de verbouwing
niet meer werd aangebracht. f
De Haagsche ooievaar heeft nu een deftig
logies. (Rea.b.)
On l groening te Delft. Aan
„De Av.p." wordt uit Delft geschreven:
„Minstens stork overdreven moeten be
richten over mishandeling van nieuw aan
gekomen studenten worden genoemd. Wat
met één groen gebourd is, laat zich als volgt
verhalen
De student "V, herkomstig uit 's-Graven-
hago, verzette zich op zekeren avond op de
kroeg tegen enkele handelingen van een
student, waarop bedden handgemeen wer
den. In deze korte worsteling viel B. met
hef achterhoofd tegen oen tafel, waarvan
een verwonding het gevolg was. B. stelde
zich onder medisohe behandeling en vertrok
naar hui8. Toen van de zijde van den Se
naat ten huizee van de ouders van den groen
nar.r diens toestand werd geïnformeerd,
was de ontvangst door den vader van B.
begrijpelijk, minder aangenaam. Gevolgen
had echter de verwonding niet en de jonge
B. is alweer in Delft.
Do Senaat riet met bijzondere zorg toe
'dat niets onbehoorlijks geschiedt. Eiken
avond wordt door de stad gereden en soms
geheel onverwacht een bezoek aan bekende
„donderkasten" gebracht. Trouwens: bij het
bovenbedoeld relletje op de kroeg was een
Sena a te lid tegenwoordig.
Van mishandeling mag derhalve niet ge
sproken worden."
De staking dër Grondwer
ker? te Amsterdam. Onze Amst. corr.
pnelclt: Gisteravond heeft ten huize van den
heer Wiordels de aangekondigde conferen
tie plaats gehad tussohen de Commissie,
welke zioh heeft gevormd om de staking
tot. een goed einde te brengen, en eenige
bestuurders der grondwerkers-vereemging
„Helpt Elkander". Intussehen duurt de sta
king voort.
Gasverstikking. Men meldt
ons uit Amsterdam: Gistermiddag om
streeks 2 uren is do 35-jarige procuratie
houder F. W. der firma P., handelaar in
tabak, op den Kloveniersburgwal, in zijn
woning op den O. Z. Voorburgwal door gas
gestikt, levenloos gevonden.
Woensdagavond is in het J a-
oob-\ an-Lcnnepkanaai te Amsterdam een
dekkuecht. van de motorboot „Bargedienst
III" op noodlottige wijze om het leven ge-
kcnien. Hij wa9 achter op het dek bezig
met het plaatsen van de lichten en be
merkte niet, dat de schuit- onder de brug
bij de Jan Picter Heijestraat doorvoer. Hij
kwam in aanraking met den onderkant van
de brug en viel overboord. Even kwam hi]
nog worstelend boven water, maar daarna
zonk hij weg. Na ongeveer twintig minuten
dreggens werd hij levenloos opgehaald.
G.N. v d. D.')
Het i e i 8 b i 1 jetvan Mini st er
Heemskerk zoek Men meldt ons uit Den
Haag: De door loop end e vrijkaart le klasse
op do lijnen der Staatsspoor ten name van
Z. Ëxc. Mr. Th. Heemskerk, Minister van
P»innenland8che Zaken, is verloren geraakt.
Op de aanhouding daarvan wordt door de
directie der S.-S. een premie van 10 gulden
gesteld.
Bloedvergiftiging, Eenin-
woner van Velsen behulpzaam bij het visch-
vervoer te Umuiden werd Zaterdag door
oen soholletje onder den vinger gestoken.
Na enkele dagen zijn hand en arm zoodanig
opgezet, dat gisteren ingeroepen geneeskun
dige hulp ernstige bloedvergiftiging heeft
moeten constateeren, en reeds een gedeelte
vinger is afgeaet.
Door de politiete Hoorn zijn
aangehouden en naar het huis van bewaring
te Alkmaar overgebracht J. v. d. Z. en G.
J. W., te Hoorn, en B. J. A. M.. te Alk
maar, die verdacht worden van diefstal
met geweldpleging op den openbaren weg.
Het ontstolen bedrag moet ongeveer f 600
bedragen.
De ontvluchte gevangene.
Men schrijft aan de „Leeuw. Ct." uit
Zwaa-g westeinde
Naar men zegt, moet P. Prins, die de
vorige week uit het huis van bewaring te
Heerenveen ontvluohtte, nog denzelfden
nrcht alhier bij zijn vrouw zijn aangeland
en zou hij tijdens het locaal onderzoek der
politie verstoppertje gespeeld hebben on
der de bedstede.
Thans ia de vogel gevlogen
Eergisternaoht moet hij „gehoed en ge-
belt" ons dorp hebben verlaten; hij zou
zich thans reeds op Duitsoh grondgebied
bevinden. Dat het den als handelsreiziger
verkleeden vluchteling niet moeilijk viel
rijn fietstocht tot aan de grenzen ongehin
derd voort te zetten, is zeker geen wonder.
Gisternacht is ingebroken
baj den landbouwer P. van Eehelen aan de
Kruisstraat onder Hoeven. Uit de schuur
werd ontvreemd een tilbury, benevens paar
dentuig. Ook bij den landbouwerr Kouters
werd ingebroken en uit den stal een paard
medegenomen. Van de daders is geen spoor
ontdekt.
V a n u i t D e 1 f z ij 1 z ij n g e d u r e n-
rende dit jaar reeds '45 nieuwe schepen,
meest alle gebouwd op werven in de provinr
cie Groningen, naar Duitschland uitge
voerd. Tal van Duitsche reedcrijen en bin
nenschippers blijven aan den aanbouw der
Bohepen op Nederlandeoho werven nog steeds
de voorkeur geven.
Een granaat. Bij de militai
re autoriteiten te Amersfoort kwam bericht
in, dat onder dc gemeente Barnoveld een
op den lOden dezer afgeschoten on niet ge
sprongen granaat-kartets was 'gevonden.
Een onderofficier, die van Amersfoort der
waarts was gezonden, liet de granaat in
graven. waarna het projectiel met een ge
weldigen slag sproDg en een gat in den
grond sloeg waarin zich wel eenige men-
schen konden verbergen.
Moord te Onna. De-„As 8.
Ort." schrijft: Nogmaals gingen wij op on
derzoek uit en meer en meer kwamen wij
onder den indruk, dat deze moord waar
schijnlijk had kunnen voorkomen worden.
Wel stond Lute v. d. Vegt niet als zoo'n
beste bekend, bod hij reeds meermalen ken
nis met de justitie gemaakt en moet zelfs
ook niet tevergeefs uit Duitschland, waar
hij jaren aaneen werkte, naar hier zijn
teruggekeerd. Voor den moord was hij da
gelijks onder Havelt© zeer vlijtig, want dat
was hij, aan het aardsppeldelven. Bij zeke
ren H. v. d. Z., waar bij dan koffie dronk,
had hij het dan gedurig over moorden en
doodslaan, zoodat hij toen reeds met moord
plannen scheen te loopen en tooh is het, nu
we, terwijl de gemoederen weor tot rust
kernen en wij nogmaals bij de buren infor
meerden, onze vaste overtuiging, dat v. cL
Vegt geen doodslager was geworden, indien
door de tegenpartij andera was opgetreden.
Wat was het gevalt Vrouw Harwich, bij
genaamd Haring, bij de buren algemeen
bekend als voor geen klein geruchtje ver
vaard, had nu eenmaal om deze of gene
onbekende reden een haat tegen haar
schoonzoon opgevat. In zulke omstandighe
den is het met schoonmoeders al heel slecht
kersen eten, vooral als ze zijn van het soort
van vrouw Harwich. Van der Vegt liad nog
*4 avonds vóór den moord, toen hij van
Steenwijk naar r.ijn schoonouders fietste,
tegen den arbeider L. Krist van Havelter-
berg, die met hem opfietste, gezegd, dat hij
zoo naar zijn kind verlangde en zoo gaarne
zijn kind eens wilde zien.
Nu kunnen wij ons niet voorstellen, dat
een vaderhart-, verlangend naar zijn eerste
en eenig kind, ru-t moordplannen vervuld
kan rijn.
Doch, wat gebeurt er? Van der Vegt
klopt op dc gesloten vensterluiken van de
woning, waarbinnen de gehate schoonmoe
der, doch eveneens zijn vrouw en zijn ge
liefd kind zich bevindon. Op zijn vraag om
zijn vrouw te spreken en zijn kind te rien,
wordt hem van binnen toegesnauwd: „Kom
dan morgon maar weer, je zal het kind niet
zien." Hij was er nu eenmaal en hield
vol. Daarop vliegt dc voordour open en
ontvangt v. d. Vegt een geweldigen slag
met een mestvork tegen het hoofd, terwijl
hij van binnen hoort roepen: „Sla er op,
sla den smeerlap dood". Basend geworden,
slaat v. d. Vegt met zijn mes terug en treft
zijn sohoon vader, terwijl diireot daarop de
toesnellende en razende schoonmoeder het
dood end staal den halsslagader afsnijdt.
Woedend buiten zichzelf vliegt, hij thans
het huis in, mogelijk om nog meer be doo-
den.
Zijn jonge vrouw, die rich eenigo oogen-
blikken schuil heeft gehouden, treedt thans
weer de woning binnen, grijpt hem oordaat
bij den schouder en zegt onder zacht duwen
naar de deur: „Och, Lute, doe mij nu toch
niets."
Met het nog van bloed rookende mes in
zijn hand staat hij stil, weifelt, ziefc in de
brekende oogen van den stervenden schoon
moeder, sididterb en is buiten de woning.
Daar komt de bloeddorst weer boven en
vervolgt hij andermaal rijn schoonvader. Ge
lukkig zonder hem nogmaals te kunnen
troffen. Buren en op verderen afstand om
wonenden hadden in den stillen avond
vrouw Harwich de boven aangehaalde
woorden hooren uitschreeuwen.
Naar men beweert moet de dochter meer
aangedaan zijn over het verlies van haar
man dan over dat van haar moeder.
Gisteren werd de vermoorde vrouw be
graven.
Een h onder d jarige. Met v^eel
opgowektheid is te O os torhout het 100-jarig
geboortefeest gevierd - van den oudsten in
woner dier gemeente, den heer Gijsbertus
van Ham, verpleegde in het 8t.-Jozefsge-
sticht. Hoewel 'doof an slecht van gezioht,
is hij nog een krasse grijsaard, dio can hel-
deren geest heeft en gaarne van zijn jeugd
vertelc. Hij 'is tweemaal getrouwd geweest.
Uit hot eerste huwelijk had hij vier, uit het
tweede geen kinderen. In het geheel zijn
van den jubilaris nog in leven 144 kinderen,
klein- en achterkleinkinderen. Een zijner
zoons vierde 't vorige jaar zijn gouden brui
loft, waarbij de toen 99-jarige vader tegen
woordig was. Hoe gezond hij nog is, blijkt
hieruit, dat hij nog goed kan eten, graag
zijn pijpje rookt, dagelijks nog kleine wan
delingen maakt en verleden Zaterdag nog
in den tuin van het gesticht aardappelen
rooide.
Heel Oostcrhonfc heeft met den jubilaris
gefeest. De burgemeester en de wethouders
gingen hem coraplimenteereniu optocht
werd hij, "met zijn respect. 76, 70 en 67 jaren
oude kinderen, naar 'thuis van den voorzitter
der feestcommissie, 'den heer Van Ricl ge
reden, waar hem de eerewij u werd aange
boden. 's Middags was er een feestmaaltijd
en werden alle verpleegden van het gesticht
gul onthaald, terwijl een schitterende gas-
illuminatio den feestdag besloot. ('s-H. Ct.)
Nu gaat ook dr. Bruoe, de
Sdiotsche geleerde en ontdekkingsreiziger,
weer een Zuidpool reis ondernemen. Hij zal
echter verro blijven van heb veld, dat Sootb
voor zijn a.s. toobt heoft uitgekozen. Bruoe
gaat nl. weer, als een vorig maal, naar de
Weddel-zce, zal dan pogen daar de kusten
van. het door hem ontdekte Coats Land nader
in kaart te brengen, terwijl tevens door
enkele toohtgenooten zal worden getracht,
heb Pool-vasteland dwars over bo steken
van Ooatsland naar de Ross-zee. Dr. Bruce
heeft de voorbereiding krachtig ter hand
genomen. Maar zal hij de noodige fondsen
te zijner beschikking krijgen, want daarop
komt hot tooh maar aan.
Volgenseenberiohtuit Kras-
nojarsk is op den Siberieohen spoorweg een
reiziger door roovers van zijn geldswaardi
gs papieren beroofd. De roovers maakten
zich meester van vier duizend roebel, broch
ten den trein tot stilstand en gingen onge
moeid huns weegs.
Te Bagnera bij Reggio In 0 a-
Labrié, dat in Dooember LL door de aard
beving zwaar geteisterd werd, zijn 50 barak
kon door een brand vernield. Zevontig ge
zinnen zijn daardoor dakloos.
Het stoomschip „Olio"sohijnt
terecht te zijn. De admiraliteit heeft een
telegram uit Hongkong ontvangen, cLd. gis
teren, dat de „Olio" nog steeds in Straat
Haitan was.
Te Londen zijn gisteren twee
man voor den politic-rechter gebracht, ver
dacht don 2den Juli in het „Café Monico"
in Regent-atroot, uit de woschgelegenheid
een taech met juweelen ter waarde van een
40,000 pd. st., toebehoorendo aan den heer
Frederick Goldschmidt, te hebben gestolen.
De twee verdachten waren een jockey en
een kaashandelaar. De buffetjuffrouw her-
kondle zo als do twee mannen, die rij op den
bewust-an avond, dc een mot een taeoh, haas
tig het koffiehuis had zien verlaten.
Luohtvaart. Uit Brussel
wordt nader gemeld, dat de naam van den
ta Boulogne-8ur-Mer verongelukten lucht
reiziger niet is De Rue, maar kapitein F er-
ben.
Hij was in de sportwereld echter bekend
onder den naam De Rue.
Omtrent het noodlottig ongeluk geven do
buitenlandsohe bladen lange verhalen. Over
de wijze waarop het ongeval zich heeft toe
gedaan is men het vrijwel eens.
De Rue had Dinsdag zeer gelukkig gevlo
gen, had goede resultaten behaald, en bego»
Woensdagmorgen weer met nieuwen moed
te Boulogne sur Mer zijn vliegproeven te!
vorvolgou. Togen elven ging hij vlot
af en vloog op een hoogte van ongeveer 9
meter in de lucht over een afstand van eeni
go honderden meters.
Toen hij een linksólie zwenking wou ma
ken om weor naar de plek, waar hij was
weggegaan, terug te keeren, kwam hij met
don linkervleugel tegen den grond, waarop
zijn toestel door den hevigon schok ter aar-
do stortte. Of De Rue er nu afgesprongen
of afgevallen is, weet men niet, maar men
vond hem onder den zwaren motor liggen*
Er was maar v einig publiek tegenwoordig.
Spoedig had men den ongelukkige uit de
benarde positie verlost en tot vel r ver
wondering had hij slechts oen onbeduidende
handwonde. Aanvankelijk dacht men dan
ook dat het met wat materieele schade zoit
afloopen, maar weldra begon De Rue te
klagen over pijn in de borst. Hij werd mvar
een tribune vervoerd en tijdens dit trans
port. blies hij dc-n lantstc-n adem uit. F.on
inmiddels geroepen geneeskundige kon
slechts den dood constat-eeren.
D e z a a k-S teinheil. Naar be-
richt wordt is thans de datum voor den
aanvang van de zaak-Steinheil vastgesteld.
Zij zal 3 November voor de jury te Parijs
worden behandeld.
Brandstiohtingdoor mid del
van een katje. Sinds een paar
maanden breken in een bepaalde
wijk van Liverpool herhaaldelijk branden
uit in katoenpakhuizen. De oorzaak dier
branden bleef steeds verborgen en, hoewol
vermoed werd, dat. ze worden aangestoken,
was van de brandstichters geen spoor ta
vinden, totdat Zondagavond in een pakhuis,
waar het. vuur ontdekt werd voordat het
eenigen omvang van beteokenis had gekre
gen, de oorzaak werd gevonden. Bij heft on
dersoek ter plaatse ontdekte de brandweer,
verscholen in een donkeren hoek, eer katje,
aan welks staart een touw met een erkoold
papier was vastgebonden. Men vermoedt
nu, dat de brandstichter dit papier met olie
drenkte, ontstak en de kat dan in hot pak
huis losliet. Gedreven door angst zou heÉ
dier rondrennen en daarbij op verschillende
plaatsen den opgeslagen voorraad in brand
steken. Bij de groote uitbreiding, die de
brand daardoor zou krijgen, bestond er na-
tuurlijk veel kans, dat het geheele pakhuis,
en daarmede ook de onvrijwillige brand
stichtster, zou verbranden.
D e „D aily Mail'' ontving uit
Bremen het bericht, dat de „Norddeutsohe
Lloyd" zoo goed als besloten heeft ora bin
nenkort den dienst tusschen Genua, Napels,
Palermo en den Levant op te heffen. Ook
zou do maatschappij van plan rijn do kust
vaart en Oost-Indiö te staken. Laatstge
noemde lijn werd indertijd van een Brit-
sclic maatschappij overgenomen.
Een cholerageval. Men
seint uit Stettin, d.d 23 Sept.: Dinsdag)
werd een 30-jarig arbeider te Stolzenhagon
ziek onder verschijnselen, dio aan cholera
deden denken. Hij stierf Woensdag. Uit
hef bacteriologisch onderzoek bleek, dat der
man had geleden aan Aziatische cholera en
dat hij zich deze ziekte op den hals had ge
baald door het drinken van Oderwater.
De noodige voorzichtigheidsmaatregelenf
zijn genomen.
Bij een betooging van studen
ten te Rio de Janeiro heeft de politie go-
bruik gemaakt van haar vuurwapens. Van
de studenten word er een gedood en ver
scheidene gewond.
OOOOOOOOOOOO^r^r^
Hij.... had een hartstocht voor een pana
ma. De een streeft naar een mooie vrouw,
een ander naar eer en roem, weer een an
der naar geld of naar een Kamerzetel. Hij...
had zijn leven gewijd aan het bezitten van
een echten panama-hoed.
Zóó was het begonnen:
Op een kwaden dog was hij langs Tim-
pierman gekomen en daar had hij een pa
nama in de kast rien liggen van negentig
gulden. Drommels, wat was dè,t ohiol Hij
had altijd al zijn zinnen op een panama,
een echten, gezet, en hij had ook wel ge
weten, dat die dingen duur rijn. Maar met
een achttien, twintig gulden dacht hij een
heel eind te komen. Hij had ze voorloopig
niet, maar het water kon hem in den mond
komen bij de g. «lachte, dat hij eens fier zulk
'een winkel zou instappen, om er een pana
ma op te passen. Hij zou dan nemen den
duursten, dien zij hadden. Want, ofschoon
hij het zelf niet kon, hij wist, dat er men-
schen waren, die den prijs van een panama
aan het stroo kunnen rien; en want dit
was nog niet het ergste en hij had de
manie van het e o h t e.
Zooals dc meeste menschen een hartstocht
hebben, zoo 1 bben allen een manie. Van
Zeilen had de manie van het echte, d. w.
alles moest bij hem „echt" zijn, anders had
hij het liever niet. En dan nog liefst zoo
duur mogelijk.
Zij konden het heelemaal niet doen. Zij
konden er net komen en de manie had zijn
vrouw dan ook al menig somber uurtje en,
wat erger is, menige boterham gekost.
Sedert hij echter den panama van negen
tig gulden had gezien, was het niet meer
uit te houden. Hij moest en hij sou hem heb
ben. Hijzelf spaarde op tram, sigaren, bit
tertjes, .postzegels. Dubbeltje na dubbeltje
Werd opzij gelegd' om de som te bereiken.
Maar zóó kwam hij er niet. Den eersten van'
de maand vroeg hij zijn arme viouw of zij
het niet met tien gulden minder sou af kun
nen. Den volgenden eersten werd de
bakker uitgesteld, den daarop volgenden
bovendien do kruidenier.
En 't werd winter en 't werd weer lente.
Toen had hij negentig gulden bij elkaar en
met kloppend hart ging hij den hoed koo-
pen.
't Was avond, toen de panama thuis zou
komen. lederen keer, dat er gebeld werd,
sprong hij op, h isterde aan de kamerdeur.
Hij had zijn vrouw niets er van verteld.
„Wat ben je tooh onrustig!" zei zo.
„Ik? Heelemaal niet."
„Verwacht je nog een berenleider? Zeg 't
maar
Buiten hield een wagen op.
„Toe maar, ik zou de bel er uit trekken 1"
zei zij, zóó luid werd er aan de bel gerukt.
Hij vloog naar de kamerdeur.
„Wat heb je toch? Verwacht je iemand?"
„Nee och,.... ja.... ik heb 'n hoed be
steld...."
,,'n Hoed? Ha-dt je er dan weer een noo-
dig?"
„Nee..., 'n strooie,...'-
„O."
Hij liep de gang in: „Jaant.jo, d'r is ge
beld!"
„Ja, meneer; ik heb al open gedaan."
„En wat was er?"
„De bakker, meneer."
't Was Zaterdagavond.
Hij ging weer zitten; deed onrustig, of hij
wat in het'„Leid8ch Dagblad" las.
Na een halfuurtje knarste weer een wa
gens tang- op de groote steenen. Er werd
weer gebekL
Ditmaal was 't de panama.
Hij botste tegen de meid aan, tóen zij de
deur in kwam met het ritselend vloeipapie
ren pak in de hand. Hij nam het haar af of
het een bakerkind was en pakte hot voor
zichtig uit Wat een trotsEen echte pana
ma van negentig gulden I Hij zette den hoed
op en ging voor den spiegel staan.
„Een panama?" vroeg zijn vrouw ver
baasd.
„Ja; hot is, oooals je weet, altijd 'n illu
sie van me geweest 'n echten panama te
hebben."
„Is 't 'n echte? Wat koet-ie wel?"
„Negen gulden." Hij loog maar een nul
letje.
„Negen gulden voor 'n strooien hood 1
Wat eon verkwistingl Nou, daar mag je
dan wel lang mee doen."
„Dat doe je ook, met 'n goeien panama 1"
's Avonds laat was ze nog verontwaar
digd over den hoed van negen gulden. Maar
hij liet met een zeldzame goedmoedigheid
alles over zijn kant gaan; hij was veel te
blij, dat hij nu bereikt had, wat al jarea
zijn illusie was geweest.
Den volgenden dag, een Zondag, regende
het en durfde hij den hoed niet opzetten.
Hij stelde zich tevreden met van tijd tob
tijd eens naar de kast te sluipen en een lief-
koozenden blik te werpen in de doos, die
hij voor don hoed had leeggemaakt, en waar-
In het fijne, roomkleurige stroo prijkte in
onbesmette onschuld.
Het was warm.
„Waarom zet je je nieuwen strooien hoed
nu niet op?" vroeg zijn vrouw, toen zij uit
zouden gaan en zij hem het vettig kaasbol
letje van den kapstok zag nemen. „Als je
met m ij uitgaat, moet je er altijd schunnig
uitzien l Ik begrijp niet voor w i e je je
kleeren koopt."
O, hoe graag had hij zijn panama opg's-
zefct
's Maandags scheen de zon. Met den pa
nama op stapte hij naar zijn bureau. Hij
liep als een pauw en hij had een gevoel als
of iedereen hem nakeek Op het bureau
bleef hij expres nog even heen en weer loo
pen met zijn hoed opopende eoó de brie-
veD, die op zijn schrijftafel lagen. Toen hing
hij den panama voorzichtig op een in 't
oog vallende plaats aan den porte-manteau,
en als hij de gang Inging, zette hij hem weer
lederen keer op.
Om twaalf uron van bureau komende, zog
hij zijn chef een paar pas voor rich uit loo
pen. Gelukkig herinnerde hij rioli nog juist,
dat hij hem iets te vragen had. 't Had wel
geen haast, maar hij had nu zijn panama
op.
Hij draafde een paar pasjes. Toon, bijna
naast dein chef, hield hij rich snel in en in
rijn zenuwachtigheid er niet aan denkende,
dat hij zijn kaasbolletje niet op had, gaf
hij, toen hij rijn hoed wilde afnemen, een
duw tegen den rand van den panama. Een
Hoht windstootjo nam het onmiddellijk van
hem over en eer hij zioh bezinnen kon, was
de hoed over de brugleuning gevlogen en
dobberde op het water l De ander had
moeite zijn lachen in te houden.
„Is dat u w hood, mijnheer Van Zeilen?"
Hij wist niet anders te vragen aan den
ongelukkige, die met wapperende haren als
een idioot voor hem stond, in tweestrijd
tussohen hielenlikkerij en hocdenveigoding.
Een paar straatjongens holden naar den
waterkant, legden zioh op hun buik en
trachtten den hoed te boreikon. Het gelukte
echter niet. Toen haalde er een een handje
kiozelsteontjes en begon te mikken, po
gend door 't kringen van 't water het hoofd
deksel naderbij te brengen.
„U moogt wel oppassen voor kouvatten,
't Waait hier leelijk."
't Begon den ander te vervelen: rijn
vrouw wachtte thuis met de koffie. Hij wou
ongemerkt het gesprek leidon op een fat
soenlijk argument om heen te kunnen gaan
zonder onbeleefd te sohijnen. Maar rijn on-
dergesohikte hoorde niet eens; hij was nu
geheel in de hoeden-waohoop.
Machteloos, met wijd opengesperde oogen,
stond hij te staren naar de pogingen om rijn
eigendom te redden, 't Rolletje was nu aan
gegroeid. Een politieagent Btond er bij te
kijken. Vier, vijf jongens mikten met keitjes.
Een, nogal zware, viel in den hoed, die
zonk. De heer Van Zeilen hield rijn hart
vast. Doch een eindje verder kwam het
hoofddeksel statig weer oom* boven.
Nu dreef het langzaam met den stroom
mee. Op een sohuit stond de schipper al
met een vaarstok den hoed op te wachten.
Een kleine jongen maakte de roeiboot los.
Allen waren belust op een fooitje. Niemand
docht er aan, natuurlijk, dat daar een voor
werp dreef, waarvoor eergisteren negentig
guldentjes waren neergeteld.
Niemandbehalve Van Zeilen. Die
dacht aan niets anders.
Met kloppend hart liep hij mot den
stroomafwaarts drijvenden panama mee, die
alleen nu en don door een behendig ge
mikt keitje even uit den koers werd ge
bracht. Zijn chef had hij, tot diens blijde
verbazing, zonder vorm van proces in den
steek gelaten.
Nu naderde de hoed de voorste der schui
ten. De schipper stak en raakte maa*.
al te goed. De hoed werd met een hoeraatjë
Ingehaald, solide aan den vaarstok beves
tigd, daar de haak door den bol heen rat.
Een rukje van de vuile sohippershandon oa
hij was er af, en gered, en weid aan dent
reohtmatigen eigenaar teruggegeven drui
pend van water en modder.
Van Zeilen stond het huilen nader dan
het lachen. Hij wrong het zachte stroo, dab
hot water er met een straaltje uitliep, en
zette den hoed vervolgens op het hoofd, zod
goed en zoo k\?aad het ging.
Toen sloop hij naar huis, langs stille ach
terstraten, het gelaat naar den grond gebo
gen. En thuis, daar stopte hij stiekem, doohi
met tranen in de oogen, den hoed weg in
een laatje van zijn schrijfbureau.
„Waarom zot je Je strooien hoed toch
nooit op, als je met mij uitgaat?" Zijn
vrouw vroeg het nog menigmaal. „D&tt
komt hot er niet op aan of je er schunnig
uitziet!"
En met iets beleedigends stapte zij Daast
hem voort, Hoog en koud.
Moor hem wae het een priem door oeé
hart.
