15152
Trydae lO Juli.
A*. 1909.
t
(Deze (Courant wordt dagelijks, met uitzondering
van <§on- en feestdagen, uitgegeven.
Dit
nommer bestaat uit
TWEE Bladen.
Eerste Blad.
Officieel© Kennisgeving.
Onder onze Vroede Vaderen.
FEUILLETON.
Sloi
LEIISCH
DAG-BLAD
^Van I—6 regels /"1.05. Iedere regel meer ƒ0.171. Grootere letten naar
plaatsruimte. - Kleine advertentiën ran 30 woorden 40 Oenta contantelk
tiental woorden meer 10 Oents. Voor het incasseeren wordt/"0.05 berekend.
PRIJS DER ADVERTENTIE!*!
PRIJS DEZER COURANT:
Voor Leiden per week 9 Gents; per 3 maanden I l f 1.10.
Buiten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd sijn w 1.30.
Franco per post 1.65.
YEltElKZlSIG.
De Burgemeester van Leiden;
Gelet op art. 14 der Gemeentewet en op
'de artikelen 1 eu 3 van het Koninklijk Be
sluit van den 8sten Mei 1897, zooals het is
gewijzigd bij dat van 10 Januari 1901
Brengt ter kennis van de kiesgerechtig
den, dat de verkiezing candidaatstel-
ling) van één lid van den Ge m o en.
te^raad in het derde kies-
dils t r i c t, bevattende de wijken VI, VIII
en X en de stemdistricten VI en VII, ter
vervul li ng van do vaoatuxe ontstaan ten ge
volge van het niet-aannemen zijner benoe
ming door den heer J. A. Bots, zal plaats
hebben op Dinsdag 27 Juli a.s., de
stemming, zoo die noodig mocht blijken, op
"Woensdag 4 Augustus a.s. en do
eventueele herstemming op W o e n sd a g
J.1 A u g u 8 tu s d. a. v.
Op den dag der verkiezing 2 7 Juli,
kunnen ter Secretarie dezer gemeente bij
hem, Burgemeester, van des voormiddaga
negen tot des namiddags vier uren op
gaven van candidaten worden ingeleverd
Deze opgaven moeten inhouden den
naam, de voorletters en de woonplaats van
den candidaat, en onderteekend zijn door
ten minste 30 kiezers, bevoegd tot deelne
ming aan de verkiezing, waarvoor do inle
vering geschiedt.
Do inlevering der opgaven moet persoon
lijk geschieden door een of meer personen,
'die haar hebben onderteekend, terwijl de
tot invulling bestemde formulieren van deze
'opgaven kosteloos ter Secretarie verkrijg
baar zijn gesteld van af heden tot en met
'den dag der verkiezing.
De Burgemeester voornoemd,
DE RIDDER.
Leiden, 16 Juli 1909.
IIISBKSWBT.
Burgemeester en Wethouders van Leiden;
Goziun het adres van KLAAS BLANS,
te Zaandam, houdende verzoek om vergun
Joing bot het inrichten van het fabrieksge
bouw aan het Utrechtsche Jaagpad, kad
sectie M No. 922 en 2103 gedeeltelijk, tot
het verwerken van afvalproducten uit
giaan- en rijststijfselfabrioken, ter fabrica
tie van olie, vet, eiwit, vloeibare niall«*e
en veevoeder. In de inrichting, die gedro
ven zal worden door 24 electromotoren, ml
8 van 1 P. K., 4 van 2, 6 van 3, 2 van 5
2 van 1 van 10 en 2 van 6 P.K., zullen
2 stoomketels geplaatst worden, elk van 140
kub. M. verwarmingsoppervlakte, terwijl op
heb terrein een reservoir van 10,000 K. G.
benzine met leiding naar de fabriek zal ge
maakt worden;
Gelet op de artt, 6 en 7 dor Hinderwet;
Geven bij dezo kennis aan het publiek,
'dat genoemd verzoek, met de bijlagen op
de Secretarie dezer gemeente ter visie ge
legd is; alstiede, dat op Vrijdag 30 Juli,
aanst. des voormiddags te elf uren, op het
(Raadhuis gelegenheid zal worden gegeven
om bezwaren tegen dit verzoek in te bren
gen, terwijl zij er de aandacht op vestigen,
dat niet bot beroep gerechtigd zijn zij, die
fiiet. overeenkomstig art. 7 der Hinderwet
voor het gemeentebestuur of een zijner le
lden zijn verschenen ten einde hun bezwaren
mondeling too te lichten.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
DE RIDDER, Burgemeester.
VAN HEYST, Secretaris.
Leiden, 16 Juli 1909.
De Raadzaal was gisternamiddag goed be
zet voor een vergadering in 't hartje
van den Zomer mogen we niet zeggen
medio Juli. Slechts twee heeren waren wegens
uitstedigheid afwezig. Dat hebben we wel
eens anders gezien om dezen tijd. Wellicht
heeft de behandeling van het eenige malen
verdaagde verzoek van 't Collegium, om een
terrein voor de Lustrumfeesten sommige hee-
ron vastgehouden.
De herkozen leden werden zoo hartelijk
van weerskanten geluk gewenscht met hun
herbenoeming, alsof er gsen politieke strijd
was geweest, waarin men elkaar de zetels
had betwist. Den twee niet herkozen man
nen, die niettemin nog op hun, post waren,
werd deelneming betuigd met het lot hun
door de wispelturige stembus toebedeeld.
Toen ging men even over halftwee aan
het werk.
De Voorzitter h,ad oudergewoonte mede-
deeling te doen van oen fermen stapel in
gekomen stukken, waarvan we er drie aan
stippen.
Allereerst een verzoek van de leerares-
sen en leeraren de eerste onderteekeniag
was die van een dame van de Kweek
school voor Onderwijzers en Onderwijzeres
sen om een definitieve regeling hunner sa
larissen, opdat deze in overeenstemming wor
den gebracht, met die der onderwijzers der
lagere scholen zooals het heet.
Adressanten hebben tot dit verzoek wel
licht een kleine vingerwijzing gegeven in
een vraag van den heer Meuleman in èon
der vorige vergaderingen da-aromtrent ge
daan. Is er van B. en Ws. (in dezen een
regeling te wachten na verwerping van hun
vorig voorstel?" vroeg hij. „Neen", antwoord
de.toen de Voorzitter, „wij zullen afwach
ten wat er in dezen tot ons komt." Wel
nu, zullen belanghebbenden gedacht hebben,
als het zoo staat, zullen wij wel zorgen,
dat de zaak weer aan de orde komt- Dan
trof ons een adris van de Rundeer- én Var-
kenssjagersvereeni ging een oude bekende
trouwens waarin zij zich beklaagt over
de wijze, waarop de directeur van het Slacht
huis de slagers voor hot feit stelt:- meer
koelruimte huren, of niet-voortzetting van
het contract, waarin zij ambtelijke wille
keur zien. B. en Ws. zullen evenals bp
het vorige, ook op dit adres praeadvisee-
ren.
Eindelijk nog een voorstel van den heer
Reimcringer om een commissie huiten don
Raad te benoemen tot onderzoek naar dc
middelen ter verbetering der waterverver-
sching in onze stad.
Nu echter een stadgenoot uit eigen mid
delen een zoodanig onderzoek laat instellen,
meende de heer R. terecht zijn voorstel voor-
loopig to kunnen intrekken. Wij verheugen
ons intusachon dat het denkbeeld in ons
blad aangegeven, ook van deze zijde zooveel
instemming vond dat het word omgezet in
een .voorstel. Het is echter zoo beter voor
de gemeente, want een Oom missie van drie
deskundigen zou nog heel wat hebben 'ge
kost.
Het voorstel van B. en Ws. om het ver
lof van den leoraar der H. B.-S. voor Jon
gens wederom tot Kerstmis ta verlengen,
waarvan de Oommissio van Toezicht geen
schade voor het onderwijs duchtte, ontlokte
den heer Pera den verklaarbaren zucht:
„Komt daaraan nooit een einde I" Inderdaad,
als over verlof bij ziekte gaen bopalingen in
do verordening der ambtenaren zijn opge
nomen, is dat een moeilijke zaak. De huma
niteit spreekt hierbij ook een woordje, zooals
de Voorzitter terecht opmerkte.
Een lange rij van benoemingen volgde nu.
De heer Zwiers maakt3 vooraf een opmer
king over de voordracht, ter benoeming van
twee hoofden van scholen, waarbij men voor
de twee plaatsen slechts een keuze uit drie
personen had. 't Lijkt wel dat de onderwij
zers-markt schaars voorzien is van geschikte
schoolhoofden, merkte hij ironisch op. Zoo
was het echter niet, zeide de heer Van Ha
mel, maar men kon door de drie laatsten
op de lijst der benoembaren, van een vorig
vergelijkend onderzoek op de voordrachten
te plaatsen, een nieuw vergelijkend examen
met zijn rompslomp en kosten besparen. En
een wettelijk bezwaar was er niet, bevestig
de nog de Voorzitter. Zoo was er inderdaad
iets voor te zoggen om zoo te handelen, al
was de keuzo voor den Raad wel *wat al
te beperkt. Nu hoorden we nog dat ©en der
benoemden de heer Noordegraaf, wellicht
nimmer te Leiden in functie zal tredon,
daar hij ook een benoeming in Den Haag
te wachten heeft. Is dit zoo, dan zou men
later toch nog weer oen nieuw examen moeten
houden en dan had men het evengoed nu
kunnen doen.
Tot conciërge aan de Hoogcre Burger
school voor Jongens werd benoemd No. 2
der voordracht, de heer Van Vliet, jpolitie-
agent alhier, waartoe, omdat hij Leiden aar
is en ook reeds vroegsr voor een dergelijke
benoeming in aanmerking kwam, alle reden
bestond.
Het verzoek van de heeren O. de Bink on
Zn. om den boom voor hun perceel aan den
Stillen Rijn, welke boom naar het zeggen
van adressanten, hun duro reclame in do
schaduw zet en hun hot licht beneemt, te
rooien, kon, zoomin als hot nader verzoek
om een minder blad- en schaduwrijken boom
er voor in de plaats te zetten, geen genade
vinden bij den Raad. 't Was ook wel wat
veel gevergd, want waar zou het heen gaan
als men do boomon ging rooien zoodra oen
bewoner in de nabijheid daarvan, zegt last
of hinder er van te ondorvinden. In bon
ander verhand zoido gisteron de Voorzitter:
„De Loidenaar houdt van zijn hoornen, kom
je daaraan, dan kom je aan zijn leven." Dat
de liefde zóó innig is, wisten we ïniet, doch
zeker zou do Raad niet in den geest der
burgerij handelen als hij verzoeken als van
vader en zoon Do Bink inwilligde. Laten
dezen wat bescheidener zijn en vragen of
gezegdon boom niet wat opgesnoeid kan
worden. Dan zal dit wel geschieden, want
't zij hier terloops gezegd, in het boomen-
snoeien zijn de -mannenp die er zeggenschap
over hebben, hier hardhandiger dan velen
Laidenaars lief is.
Zoo komen we eindelijk tot het groote
punt van de agenda: het terrein voor do
Lustrumfeesten, waaromtrent de kicsvereoni-
ging „Burgerplicht en Gemeentebelang" den
Raad nog haar wenschen had kenbaar ge
maakt in 'n adres, waarin zij verzocht in te
willigen om het weiland aan den Zoeterw.
Singel wel aan het Collegium af to staan,
doch de studenten zelf de kosten van op
hooging te doen betalen.
Over het verzoek zelf, zijn om den geijk-
ten term te bezigen „do sluizen der wel
sprekendheid wijd open gegaan." Wij zullen
dezen stroom hier niet laten nagolven,
doch slechte de verschillende richtingen
aangeven, waarbij we als vanzelf de tegen
elkaar klotsende stroomingen zul Ion op
merken.
De heer Har te velt, voorstander, trachtte
vóór alles de 6600 gld., waarom eigenlijk de
heele kwestie draaide, weg te doezelen,
door voor te stellen deze som te leenen en
als waarde-vermeerdering van dit 6tuk
land te beschouwen. Een brokje grond-
polltiek, zooals de heer Korevaar later op
merkte maar die dit punt zeer terecht lie
ver vrij van deze overweging wilde bespre
ken. Dan was er het voorstel van de meer
derheid van B. en Ws., die het land opge
hoogd ©n aangelegd dus met de 6500 gld.
op den koop toe, aan de Studenten wilde
geven.
Wak daar tegenover stond de heer Van
i Hamel als minderheid van. B. en Ws. die
de vereeniging „Musis Sacrum" wilde af
katten van het gemeentelijk grondbebied,
indien ze niet goedschiks wilde heengaan,
waardoor men in staat zou zijn den studen
ten een mooi terrein aan te bieden, zonder
groote kosten. Hoewel de heer Van Hamel
zijn standpunt niet onverdienstelijk verde
digde, kreeg hij weinig steun. Dé juristen
vreesden een lange prooedure, die minstens
drie jaren zou duren, zoodat aanneming
van dit voorstel toch niet voor deze gelegen
heid kon dienen; anderen de heeren
Van der Eist en Roem verzetten zich er
tegen, omdat daarmede zou gepaard gaan
het vellen van mooie oudo boomen. Da
voorz'tter noemde hert, getal 100 zelfs, maar
dat waren eT dan ook boomen naar, spotte
de heer Van Hamel. Prof. Wildobocr, die
in een vorige vergadering het Plantsoen
wilde vrij laten en een grooter stuk wei
land afstaan, had nu een tegenovergesteld
denkbeeld: hij wilde minder weiland geven
en grooter stuk van het Plantsoen. De op-
hooging en aanleg zou dan een 1600 gld.
minder kosten. De heer Sijtema had dit bc-
knibfc©lingsidee allerminst bij een hoogleer-
aar verwacht on meende dat als men over
den hond kwam, men ook over den staart
moest gaan.
De heer Van Hoeken had zich do uit
drukking van den voorzitter „in 't
hoofd vastgezet" dat het Van der Werf-
park annex de Doezostraat best kon die
nen, wat de heer Korevaar er nog eens
trachtte uit te praten.
De heer Pera, wiens woorden de voorzit
ter verb ij storend noemde, waarop deze da-
dolijk gereed was om des voorzitters denk
beelden met een nog veel sterker adjec
tief te karakterisecren, schaarde zich aan
de zijde van den heer Van Hamel, omdat
hij oordeelde, dab men het weiland door
ophooging in waarde zou doen verminde
ren, in plaats van vermeerderen.
De voorzitter, dio het voorstel der meer
derheid krachtig verdedigde, vond daarbij
steun van do heeren Haitevedt, Roem, Rei-
meringer, Sijtsina, Van der Eist on Foclra-
ma Andrea©en zoo ging dit er eindelijk
door met 21 tegen 7 stemmen. De heer Wil-
deboer, die buiten stemming wilde blijven,
wat de gemeentewet oohter niet toelaat,
tenzij men zich verwijdert, aarzelde een
oogerublik en stemde toen tegen.
Twee dingen kwamen in het debat uit:
Allen verzekerden veel voor de Universi
teit en daardoor ook voor de studenten te
gevoelen en de meeste sprekers toonden
teveais weinig liefde voor Musis".
Alleen de heer Sijtema zou het unfair
achten deae te verjagen, al had men daar
toe, dank zij een verzuim of een omissie in
het contract, het recht.
Het zou ons niet verwonderen evenwel of
er komt binnen niet te lang tijdsverloop
een voorstel tot opzegging, zelfs van den
kant van B. en "Ws.
De honderden, dio, zooals gisteravond
in den tuin van „Musis" of daarbuiten ge
noten hebben van het mooie concert van
het 4de Regiment Infanterio, zouden dit Ze
ker niet toejuichen.
Hoe dit zij, het collegium kan nu gerust
de vac an tie ingaan. Het feestterrein zal
oen schitterend lustrumfeest in het volgend
jaar wel niet in den weg staan.
Laten B. en Ws. het ophoogingswork nu
verlichten in den winter, wanneer honder
den Werkloozen naar arbeid snakken, dan
is het in ieder geval een begeerenswaardigo
werkverschaffing ook.
Het voorstel, om bijwijze van proef eon
Zangcuraus voor onderwijzers in het leven
te roepen, gaf aanleiding tot eenigo ge
dachten wisseling tussohen de heeren Ver
gouwen, Roem, Pera en den wethouder
Van Hamel, welke gedachtenwisseling
soms meer vermakelijk dan belangrijk was.
Do heeren trachtten den boor Room zelfs
aan het zingen te krijgen en de heer Pora
deed den heer Vergouwen blozen door hem
te kwalificceron als hoog-dichtorlijk en be
gaafd zanger, waarom hij geringschattend
zou neerzien op zoo'n rimpelen zangcursus.
Het verzoek van de afdeoling Leiden van
den Bond van Noderlandscho Onderwijzers
tot het; instellen van goreglomentecrdo
schoolvergaderingen, welk verzoek reeds eer
der aan B. en Ws. was gedaan en daar een
weinig gunstig onthaal had gevonden, kon
ook allerminst genade vinden bij den Raad.
Principieel verdedigd eerst door don heer
Sijtsma en later door mr. Fokker, werd het
principieel bestreden door prof. Fockema
Andreae. Een gematigd voorstander toon
de zioh de heer Vorgouwcn, die aandrong
op uitstel van behandeling, opdat B. en Ws.
naar de werking er van in do 32 gemeenten
des lands, waar volgens adressante dit in
stituut is ingevoerd, zouden kunnen infor-
meeren. B. en Ws. schenen eerst daartoe
eenigsrins geneigd, doch toen haa6t ondub
belzinnig bleek, dat de groote meerderheid
niote voor het verzoek voelde, schenen ze
van batterij te veranderen.
De wethouder van onderwijs toonde rich
vooral een stork tegenstander dezer verga
deringen en de hoor Pera trok, gewapend
met oen verzameling couranten-uitknipsels,
geducht van leor tegen don geest in don
Bond. Hij las een en ander voor uit „De
Volksonderwijzer", een orgaan van Araster-
damsche onderw., en zou nog waarschijnlijk
veel meer hebben gegeven indien niet db
vergadering ongeduldig ware geworden en
de voorzitter dreigend den hamer had opge
heven.
Enkele leden waren reeds weggegaan toon
de stemming kwam. Het vordagingsvoorste!
viel met groote meerderheid en het verzoek
eveneens mot 19 tegen 6 stemmen werd go-
wezen van do hand.
Gereglementeerde schoolvergaderingen,
waarin hot hoofd en de onderwijzers de za
ken van het onderwijs te zamen bespreken,
krijgen we hier dus niet, maar dit sluit niot
uit, dat deze vergaderingen plaats hebber,
want B. en Ws. hebben een aanschrijving
tot de hoofden der scholen gericht waarin
zij deze verzoeken minstens tweemaal in hef
jaar schoolvergadering te honden.
Het laatste punt, behandeling van oemigo
bezwaarschriften tegen de aanslagen dor
plaatselijke directe belasting oveil het
dienstjaar 1908, kon wegens het vergevor
derd uur geen aandacht meer wekken Met
een hamerslag werd het afgedaan en daar-
na gingen de heeren uit elkaar, bij het heen
gaan een prettige vacantie wonschend.
Vermoedelijk zullen er wel eenige weken
verloopen voor een volgende vergadering
wordt uitgeschreven.
Leiden, 06 JuBi.
Eindelijk heeft „Musis Sacrum" hot
dan weer eens getroffen: eon ayond, zooah
we in dezen zomer helaas nog weinig
gehad hebben en die tot buiten rittea
noodde, waaraan dan ook door velen word
gevolg gegeven, want hoe andera de verac
da voor velen een toevlucht was, thans
gaven de meesten de voorkeur aan den
tuin onder het troteche bladerengewelf.
Met al dat aangename, hetwelk ander
maal aan de goede, heerlijke dagen van
„Musis" herinnerde, was de samenstelling
van Van Erp's programma in overeenstem
ming en daarmede weder de vertolking er
van. Eon keurig menu, met zorg uitgevoerd
en opgediend, werd er aangeboden.
Wat klonken om er slechte een paar
te noemen b. v. de „Raymond"-ouver-
ture van Thomas en de „Faust"-ph?ntasie
van GounodOoonen niet heerlijk 1 Met
welk een ademlooze stilte werd een en an
der ook door de honderden die in de
Goed gekozen?
Reeds had hij zijn zilveren bruiloft ffe-
yierd met het vroolijko Klaartje, dat kIq
(beste huismoeder en dc liefste gade bleek
(te wezen; twee zijner kinderen hadden op
(hun beurt reeds een huisgezin gevestigd;
hen zegenend waren haar vader en zijn moe
der uit dit leven gescheiden, en ieder, idie
het huishouden der Millands kende, zou nooit
het vermoeden hebben geuit, dat hem d©
pens gedane keuze berouwde.
Hijzelf sprak er nooit over, daoht ér mis
schien nog minder aangeen zijner (kin
deren mocht zich echter ooit met (muziek
hazig houden.
De piano uit zijn ouderlijke woning stond
jbp de pronkkamer, beladen echter met éta-
(góre-voorwerpen, waaromtrent moeder IOaar
tje een vrij burgerlijke voorliefde koesterde.
Wee degene, die ze openen wilde; de taak
pou fepoedig voor zijn krachten te 'zwaar
ton to gevaarlijk worden.
Op zijn zilveren bruiloft echter, meende
(Albert het gerust te kunnen probeeren; het
feevaar was immens voorbij, dat hij dri*
ouden Adam weer in zich zou voelen op
komen?
De piano werd ontdaan van haar last
en zijn stijve vingers dwaalden op de ver
geelde toetsen.
Waar was zijn fantasie gcbldven, waar
die wereld van tonen, die zich voorheen 'bij
elke aanraking van het instrument voor hem
opende
ilij zocht rich een van zijn eigen liederen
te herinneren, to vergeefs! Alles, wat hij
kon voortbrengen, was een dansdeuntje, dat
het vroolijke gezelschap in de voeten kittelde,
zoodat onmiddellijk de dolste dans werd be
gonnen.
Dat was hem overgebleven van zijn idealen,
van zijn roemrijke jong^lings-drooraen I
En zonderling, het troostte hem toch.
„Ik heb nooit talent bezeten," dacht hij.
Gelukkig, dat ik de werkelijkheid niet op
offerde aan een hersenschim. Maar eenige
dagen (later opende hij een sinds lang ge
sloten laatje; daar lagen rollen beschreven
muziekpapier, rinds oen kwart-eeuw onaan
geroerd.
Er steeg een geur van lang vervlogen tijd
uit; het was zijn jeugd, zijn eerste liefde,
die uit de notenbalken een geheimzinnige
taal sprak. Ja, het verledene herleefde voor
hem en nogmaals doorliep hij de uren van
genot, welke aan die soheppingen het aan
zijn gaven.
„Neen, hjt zal niet gaanl Ik verlies het
zeker bij het concours," zoo klaagde hom
een jong, pas beginnend musicus zijn nood,
die naar een prijs wilde dingen, waarvan
zijn toekomst afliing. „Ge hebt vroeger ook
gecomponoerd, in uw jonge jaren; kunt gij
mij niet een ideetje geven of zoo."
„Tkl" En er ging een licht op in Albert's
brein, „wacht evenl"
En hij begaf zich naar het alw?der 'ge
sloten laatje en haalde er het muziekpapier
uit.
„Daar, neem die prullen, doe er mee, wat
gij wilt: misschien bezorgt het u nog 'wol
ken van wierook; ik verlang geen andere
rookwolken dan die uit mijn sigaren ont
staan."
En met die goedkoope aardigheid 6telde
hij den jongen artist de papieren ter hand,
die eens zijn grootsten schat hadden ;uit-
gemaakt.
De muzikalo wereld was vol van een Ver
blijdende nieuwstijding.
Er was een nieuwe oomponist opgestaan,
die met zijn eerste werk, hoe onvolmaakt
ook wat den vorm betrof, reeds een eerste
plaats verdiende in te nomen onder de mees-
stere der kunst.
Er was een wedstrijd geopend en de leden
der jury (hadden zonder aarzelen als één
man hun p'tem uitgebracht op een klein,
niet geheel voltooid oratorium, „St.-Occilia"
genaamd.
De componist bleek een geheel onbakeade
grootheid te zijn nit een kleine stad.
Zijn naam ging van mond tot mond, in
afwachting, dat zijn werk in do hoofdstad
zou worden ten gehhore gebracht.
Do jonge kunstenaar was bedwelmd door
dien plotselingen roemniemand had zullco
hooge gedachten van zijn talent gekoesterd.
Niemand zag het ook, hoe een der voor
naamste gezeten burgers der stad zijner in
woning, een sigarenhandelaar, bij het ver
nemen van het wonderbare nieuws plotse
ling door een duizeling werd overvallen on
zich aan zijn toonbank moest vastklemmen
om een steun te vinden.
Niemand boorde hot ook, hoe de bekroonde
hem verlegen opzocht en stotterend vroeg:
„U weet het nu, meneer Millandl Wat
wilt ge, dat ik nu doe?"
„Niets, jongen, niets l Zwijgen, het blijft
immers van u? Ik heb het u gegeven,
maar als ze het uitvoeren, gaan wij naar
Amsterdam.
En zoo geschiedde.
Het oratorium werd met geestdrift ont
vangen, de componist met lauweren .ge
kroond, en niemand, lette er op, hoc in con
der hoeken der zaal een burgerheer van
zekeren leeftijd ademloos aan do melodieën
hing en ineenkromp van onbeschrijfelijke
vreugde en matelooze smart.
En eindelijk, toen hij den invloed dier
muriok op do toehoorders zag, toen zijn (jonge
vriend boog onder die onverdiende blijken
van geestdrift, welke hij zeker wist, dafj
geen zijner volgende werken ooit ten deel
zou vallen, jtoen rolden er groote traneo*
langs zijn wanden.
Hij zag zich weder jong en kunstenaar;
weer mocht hij kiezen en aan de bene rijd*
golukkige jaren vol vrede en kalmte en
overvloed, die hij doorleefd had, en aan do
andere knagend leed, bittere armoede, het
eerste en laatste vergood door één uur al?
dit. Wat zou hij kiezen?
,,'t Is mijn werk; 't zal lcVen, en mijn
naam is er niet aan verbonden. Ik bob het
verdiendik, do zwakkeling, die don strijd
vreesde 1 Ja, ik bezat genie, en vrijwillig
heb ik het uitgedoofd voor altijd, mij rwuv
oordeold tot stom zijnvoor altijd l Müjrï
straf is rcchtvlardig. Nu is het te
En de ondankbare vergat alles, wat hij Oj
danken had aan de keuze, die hij voor
en twintig jaar deed, en weende als
kind, .terwijl alles rondom hem juichte
oore van zijn arbeid
