No. 15G4-3.
laEIBECSH BAüBLAB, Zatardag* 6 Maart.
Anno 1909.
PERSOVERZICHT.
FEUILLETON.
H>e stiefzuster.
Over het vcrkiezingsprogram
an de „Liberale Unie" zegt „D e
Standaard" in. een driester Voet
je voor voetje:
„De Liberale Unie" heeft daa nu den
laatsten stap gedaan. Natuurlyk mot vat
franje er om, maar feitelijk heeft zo zich
dan nu toch vorkla&rd voor Sfca&tapeoeioa-
neering.
Reeds vóór jaren stond do Sociaal-demo
cratie tegen do „Liberale Unie" inet den
dubbelen eisch over, dat het moest komen
tot Algemeen kiesrecht en
SfcaafcspenB ion n ©erin g. Dat tooh
wee de grooto eisch van het Sociaal-demo-
oratisch program. En op beide punten heeft
de „Liberale Unie" dan nu toegegeven.
Ze deed dit niet opeens. Ze deed dit niot
alleen. Voetje voor voetje is ze naar de 80-
ci aal-democraten toegekropen. Maar nu is
ze dan toch bij de poort van hefc legerkamp
aangekomen, voorafgegaan en geïntrodu-
oecrd door de Vrijzinnig-Democraten.
Na allerlei tegenstribbelen, en door het
blanco heen, is zo dan nu jui3t daar uit
gekomen, vaar de Sociaal-democraten reeds
voor tien en meer jaren stonden'.
Alle zelfstandigheid heeft ze ingeboee.
Keer op keer heeft ze haar vlag opzettelijk
verkleurd. Maar nu is zc d :n tooh tot ruste
gekomen, niet op eigen teircin, maar nin-
aen den ringmuur dor Socialisten. De So
cialisten hebben hun wil doorgezet, en de
„Liberale Unie" gaf het gewonnen.
De drio parbijen, do Socialisten, de Vrij-
rinnig-Demooraten en do Sociaal-Demooru,-
toi» kunnen dus nu voor eenzelfde program
optrekken, en het zijn de Sociaal-Democra
ten, die in dit program hun oigon program
terugvinden.
Alleen do Vrij-Liberalen staan het nog
aan te zien, niet wel wetend hoe ze zich
houden zullcu. Opeens zal de stap hun wel
wat te groot zijn. Maar voetje voor voetje
sullen toch ook zij den Driebond pogen te
naderen. Bij hen zal het heetenniet to
gen Algemeen Kiosreoht in beginsel,
mits endor waarboigen, en niet opeens. En
zoo ook zullen ze van Staatspensionneenng
ïi zeggen, dat zo in beginsel er niet tcgsn
rijn, maar vreezen voor do geldelijke go-
volgen. Hot zal tot een half accoord komen,
en do andere helft volgt later. Men wil wel
blijven staan, maar heb pad helt, en op
een hellend pad schuift men vanzelf af. En
kelen hunner zullen zich nog met hand e>n
voet verweren, maar als groep zal men ar*
glijden. En heb einde zal zijn, dat de So
cialist over heel de lijn triumfeert.
Hot offormaal wordt reeds aangericht,
liet offerfeest dor overtuigingen staat ge
vierd te worden. Om geen invaliden zelfs
bekreunt men $ioIi. meer. AU de premie
maar op het Rijk wordt afgewenteld, is zoo
menig patroon voor alléa to vinden.
Ge miskont ons, zal men ons toeroepen.
Best mogelijk, -luidt ons antwoord, maar
laat ons wachten wat in Juni de stembus
orakelen zal.
„H et Volk" sohrijftf
Zoo komt nu do Unie zonder verder
voorbehoud tot den eisch van het algemoen
kiesrecht, en ietwat vermoeid als zij is van
haar omzwervingen op het politieke slag
veld, van haar vclo opmarechen en terug
tochten, moet het haar woMer wed te
moede zijn, xich geflankeerd to weten door
'do legers, van de vrijzinnig-democraten
niet alleeD, dio met hun a.-sociaaldemocrar
tiacli kiesrechfccom:-é vermoedelijk bin
nenskamers reeds hier en daar een over
winning hebben mogen boekstaven, maar
"ook van do socialisten, die jaar op jaar, in
Den Haag en elders, pub li eken wapen
schouw bobben gehouden, en dia elk jaar
opnieuw konden zingen: do stroom rijst
*1 meer en meer.
Wij kunnen met do zwenking van de libe
rale burgerij naar de democratie tevreden
rijn. Wel weton wij, dat wanneer dé „Li
berale Unie" algemeen kiesrechtzegt, dit
nog niet hetzelfde is ale wanneer wij hot
zeggen; maar wij weten ook, dat het laatste
woord door do „Unie" niet gesproken is:
zij, harerzijds, weet, dat een poging om
het democratisch karakter van het alge
meen maunenkiesrecht door damcskioirccat
te ontmannen, op onzen onvcrzoenlijken
tegenstand zou sluiten; dat besef kan haar
in den loop der volgendo jaren nog veel
goed doen. Hoofdzaak is, dat do jarenlang
met volharding gepropageerde eerste poli
tieke eisch der arbeidorskloac© door dit
deel der bourgeoisie eindelijk wordt over
genomen, niet uit philanthropic niet uit
phiiosopbische sluitredeaeering, maar uit
een juiM begrip van den politieken toe
stand, uit louter zelfbehoud.
En vorder:
Onder den indruk ran do woorden van
den oud-minister van financiën, onder den
indruk ook van zijn verklaring, dat rnen
in regeeringskringen eigenlijk nooit heeft
beseft, hoe sterk in het volk de overtuiging
van da noodzakelijkheid van staafcspen-
sionncering leefde, onder den druk dus
■v&u een deel der kiezers, en van het volk
achter de kiezers, heeft de Unio-vcrgado-
ring met algemeen© stemmen verklaard,
dat zij de kwestie der ouderdomsverzor
ging bij voorkeur ri«t opfriori door staats-
p-nsionnecring. Niet alleen bij eenheden,
bij tientallen waren nu üe bekeerlingen to
tellen. En wel hielden ook do heeren van
de Unie, evenals do vrijzinnigs-democraten,
zich de achterdeur der pensioen-verzeke
ring open; maar tegenover de politieke wijs
heid van <loze laatster* deed hun buigen
voor den volkseisch weldadig aan. Zij
althans hebben mek algemccne 6temmen
openlijk «urn staatsponsionncering boven
verzekering do voorkeur gegeven, Treub ©u
Druckor daarentegen hullen zich nog in
een wolk van beraad. Van Borgesius on
zijn vrienden kan nauwelijks meer een
verz?k?ringvontwerp worden to gemoet po-
zien; van Treub en Druckor kan hetzclfdo
nog niet worden gezegd.
Er breekt nu, voor de voorstanders van
staatspensionneoring buiten onze rijen, eon
«oer ernstige tijd aan. Zij hebben al hun
enorgio er op te riohten, om te verhoeden,
dat do stombus van Juni aan Tal ma den
moed geeft, toch nog voor verzekerings
plannen te kiezen. De Arbeiderspartij
6pant uit zichzelf reeds haar uiterste krach
ten in, om in het Parlement haar invloed
direct en indirect te versterken. Uit haar
actie ontvangt do beweging voor staate-
pensionnoering telkens nieuwe levens
kracht. Indien rij zelfstandig ook iets ver
mag, moet «ij bet bij do stembus van 1909
be wijzen 1
,,D o T ij d" noemt de resultaten vrij on
beduidend, maar vindt, dat de besprekin
gen een boteokoniavol 1 e bijdrage leveren
voor do kennis van don zonderlingen toe
stand, waarin de Unie verkeert».
Wat het verkiezingspr-egvam eischt: al
gemeen kiesrecht en zorg voor den ouden
dag, is waarlijk niets nieuws, zegt „Do
T ij d", en do eene leuze is al evon vaag en
onbepaald als do andere.
In verband met de verklaring van den
heer Goeman Borgesins, wat. het hoofdbe
stuur bedoelde met do zorg voor de ouden
ran dagen, schrijft „De Tijd" 0.ra. 1
Dus: ouderdomsverzekering „in do rich
ting van BLa-afcspen6ionneering" l Den heer
Borgcsiuj 0020 huid© voor de schrander
heid, waarmede hij zioh van do lastige en
ontevreden critici afmaakte. Vraag evenwel
niet, hoo dat tweeslachtig product van so
ciale wetgeving er zal uitzien; daarover
weet de voorzitter dor Unie u niet verder
in te lichten, omdat hij er zelf nog niöt
over hoeft kunnen nadenken. Intusschen
rijn de kiezers, die zioh mot fraaio leuzen
en grooto woorden laten paaien, weer ge
rustgesteld en kan do „Liberale Unie" zich
vleien met het deckbeeld, dat rij haar ver
zeker in gsplannen in voor oritischo blikken
ondoordringbare nevelen gehuld heoft.
Niet minder handig was het van den lei
der der Unie-liberalen, dat hij voor 40 A
50 millioen van den heer Do Meester 15 a
13 millioen in de plaat* stelde. Dat klinkt
niet zoo bar.
Wel ma# men er zioh over verwonderen,
dot op die becijfering, als berekend op een
eteatepensionncoring op 70-jarigcn (in
plaats van 65-jarigen) leeftijd geen critiek
werd geoefend door do geestverwanten van
den geestigen afgevaardigde, die hot wets
voorstel van dr. Kuyper, om de 70-ja-rigea
te verzekeren, ridiculiseerde door de be
kende opmerking: „Wat heeft een dooie
aau een pensioen!"
„Het Centrum" noemt de ouder-
doms-pensionneoring van de .Libera Ib
Unie": „een echt paradepaard"terwijl
„Heb Huisgezin" van „boerenoe-
drog" «preekt. Borgesius zegt wei, filerkb
„H e t H u i b g e z i op dat do 12 mil
lioen te vindén zijn, maar hij heeft zelfs
geen poging gedaan om dib aannemelijk te
maken.
De „Zutphentoh# Courant"
koos tot opschrift harer bespreking van de
Unie-vergaderingt „Eendraokt maakt
macht"".
Het blad atelt voorop, dat de vorgadcrlng
„een voortreffelijk verloop" heeft gehad.
Zeker, zegt hefc, daar bleek van afwijken
de meening. De een wilde dib, de ander dat
er bijvoegen. Er waren er, die de formulee
ring ten aanzien dero ouderdomszorg pre
ciezer verlangden, die alleen op staatspen
sioen wilden aansturen zonder premiebeta
ling. Daar waren er ook, die, als wij, nog
eens nadrukkelijk wilden Verklaard zien,
wat de „L. U." nog meer begeert dan
Grondwetsherziening voor algemeen kies
recht cn ouderdomszorg. Maar al die etroo-
mingen werden in êên bedding terugge
voerd, dank zij do wijze leiding van het
hoofdbestuur, dank zij de inschikkelijkheid
van de afgevaardigden, die boven den vorm
do daad verkozen, die tevreden waren met
do wijziging in het program, waaruit nu
duidelijk blijkt, wat de „L. U." verlangt en
verwacht. Zeker, ze etondén op hun efcuk,
maar zo bleven niet eisch en, dat do verga
dering aan hun met zorg geformuleerde
amendementen, aan do door hen gekozen
woorden gebonden zouden zijn.
„D e T ij d" zegt:
„De (a.-r.) Rotterdammer" geeft
eenigo bijzonderheden omtrent do t o e n o-
ming der Chris t-olijko protestant-
•cherj 8 c h 0
n.
Wij nemen
hot Bfcaatjo hier overt
Jaar
«oholeu
leerlinge®
1899
G18
67317
1900
034
99123
1901
Cöl
101029
19(0
663
107731
1903
093
112116
1904
726
117270
1906
750
121675
1906
738
127190
1907
650
13-1208
1908
908
140729
1909
941
147005
Do Rijkssubsidie over 1608, aan de Oh ris-
telijko scholen ten goede gekomen, bedroeg
2,940,000. Aizoo 20 gulden per kind.
Behalve do Rijkssubsidie ontvingen do
Christelijke scholen in 1908 ongeveer
f 1,470,000. Dus 10 gulden per kind.
Vanwaar kwamen die 10 gulden t
Antwoord: die bijna Ij millioen gulden
werden in 1908 wederom bijeengebracht
door do vrienden van heb Christelijk On
derwijs. Bat eijn menschcn, die gewoon wa
ren allereerst in hun eigen zak te tasten.
En die nog altoos do belastingbetalers voor
een niet gering deel van het offeren van
belaetingpenningen ontl&atem
In een artikeltje Ontgooofiellng
zegt de „Nieuwe Rotte rd&msoh»
Oourant":
„Land en Volk" uit, naar aanlei
ding van den smadelijke® ondergang van
do Collectenwot, stool van wetge
ving uit dr. Kuyper's besten tijd, ds klacht,
dab onte wetgevende machino
vastloopt.. De klacht is niet zonder
grond. Ook voor de middelen tor verbete
ring van het euvel, dio door het blad wor
den aangegeven, valt veel te zeggen. In
zonderheid het eerste ic do overdenking
waard. Er worden zegt het vrijzinnig-
democratisch orgaan tegenwoordig aan
do watten cisclien gestold, die niot kunnen
worden vervuild:
„Men wil alle» tot In de kleinst» bijzon
derheden in de wet geregeld zien. Men ver
langt, dat op iedere vraag, dio bij do toe
passing kan rijzen, het antwoord ia de wot
b te vinden. Er is in dit opzicht wissel
werking tussohon hot publiek en degenen,
dio aan den wetgevenden arboid deelne
men. Beidon zullen die neiging moeten
laten varen. Men zal moeten terugkeer© n
lot hot inzicht, dat de wet slechts do hoofd
lijnen heeft to trokken, dat veel moot wor
den "overgelaten aan de praktijk en aan
het gezond vorstand van hen, die de wet
uitleggen on hanteereo."
Wij halen dit met instemming aan. Doch
woncchen onzerzijds dan ook er op le wij-
zon, dat oonditio sine qua non,
om tot deze verbetering to geraken, is een
behoorlijk gcrogddo administratieve recht
spraak. Wij mogen aannemen, dat het
Uaasrsche orgaan dit met ons eens raJ zijn.
„Wordt niet voorziening aangebraohfc,
dan" zoo besluit „Land en Volk"
„zullen do wonaohen op wetgevend ge
bied op de staatkundige programma's blij-
van prijken, zonder ooit in deugdelijke
wetten to worden omgezet."
Na dit te hebben gelezen, hebben wij het
▼erkiozingsprogram van den Vrijzinnig-
domooratjechen Bond nog eens tor hand
genomen, en gezocht wat daarin omtrent
de urgentie van administratieve recht
spraak gezegd wordt. Wij zagen veel
„wensohen op wetgevond gebied p r ij
le 0 n", maar hetgeen voorwaarde is, om ze
in deugdelijke wetten om te zetten... von
den wjj niet.
Do oud-minister De Moostor verdui
delijkt in do „Provinoialo Gronin
ger Gourant" wat hij in zijn letingen
in het Noordon heefb gezegd omtrent de
staatspensionneoring. Hot 6lofc
van zijn schrijven laten wij hier volgen:
Dr .Kuyper heeft dezer dagen in een ver
ged, ring van „Patrimonium" do staats*
pensioneoring gebrandmerkt als onzedo-
1 ij k; van dio zijde dus principieel
verzet. Mijn standpunt is daarentegen een
geheel ander; ik loochen geenszins de be
zwaren tezen do verplichte verzekering,
doch betreur dén daartegc® 'govoerden
strijd, omdat een regeling, waarbij de
ouderdomsrente op 65-jarigen leeftijd in
gaat, m. i. ora f i n a n c i e e 1 e redenen
alleen verkrijgbaar is, wanneer werkgever
cn werknemer premie botalen.
Bestond het, naar mijn stellige overtui
ging afdoende financieele bezwaar
niet, dan zou ik, daartoe geroepen, gaarne
tot sfcartepcosionneering op 65-jarigen leef
tijd medewerken.
Intusschen is mij ln het Noorden en
vooral ook den 27sten Febr. j.l. op de ver
gadering der „Liberale Unio" gebleken,
dat onder de mannen van den Bond voor
Staatspensionneering oen strooming veld
Wint, om, desnoods, in to stemmen met con
uifckeering, aanvang nemende bij het berei
ken van den ouderdom van 70 jaar; te Am
sterdam werd zelfs gesproken van con
pensioen,, dat alleen voor lien, die goenor-
lei anders inkomsten hebben, 2.50 per
weok zou bedragen, en voor hen, die daar
over wel kunnen bcsch'kken, tot f 2.50 pof
week zóu worden aangevuld. Ik behoef
■wel niet te zeggen, dat bij zulk ee® regeling
de finaücioelo bezwAren, zoo zij al niet ge
heel zouden verdwijnen, dan toch veel, vóél
minder groot zouden worden.
Ieder, die het groote gewicht govoelt van
de omtrent deze zoo bij uitstek bela-ngrrko
aanbeleconheid te beslissing en do ar
bij de hoog© wen schol iikhoid cenor s p o 0
'd i g e- beslissing beseft, zal zich beijveren
nauwkeurig na te gaan al hetgeen op d't
gebied in den lande voorvalt cn met mij in
stemmen in den wensch, dot de komende
vierjarige periodo ons eon regeling zal
brengen, die bereikbare wenschen bevredigt.
„Land en Volk" heeft ala driestor
het volgendo:
Do loop, dien de actie voor staats-
pennionneoring neemt, wijst voor
de arbeiden op een ernstig gevaar. Met
name doelen wij' op de vre^vdc. door d^e
actie gewekt in vrij-liberalon kring. Hier
toch juicht men over den teruggang van
hefc denkbeeld der verplichte verzekering.
Hierin zou voor den arbeider zooveel ge*
vaar niet schuilen, indien deze juichkreten
gepaard gingen met een nonbo-1 van ge
reed© betaling der millioenen, vo»« «taats*
pens ionneer ing onmisbaar. Dit aanbo<J ech*
ter blijft achterwege.
Wat. zal men dus, in de naaste toekomst
kunnen zien gebeuren?
Eersb wordt door do broederlijke samca*
werking van democratie en reaotio do ver*
plichbo verzekering 'an de baan geknik-»
kerd: Levo do vrijheid, levo de demooratiel
Vervolgens verloopt de staatspensio»
necring in het zand, omdat de noodiga
millioenen niet rijn te verkrijgen: Leve d»
vrijhandel I
Het gevolg!
De werknemer beeft.., niets. Do 70-jarfg^
„de dooio" heeft... niets. De invalid»
heeft... niets. En do S5-jarigo blijft wach*
ton op zijn 3 gulden in de week.
Men verweet ons „slapheid", men zaj|
een „slinger om den arm", het ia ons wèL
Wij voor ons gevoelen vóór alles de ver
plichting, geen verwachtingen te wekken»
zoo wij niet voor onszelf overtuigd rijn, dal
zij kunnen worden vervuld. Van niets i§
in het politieke leven onze afkcor 8 ter kef
dan van politieke wisselruiterij.
Dit laten wij gaarne aan andoren overv
Wio daarvan do verantwoordelijkheid wil
dragen, moet Jat uitmaken met zijn eigen
geweten.
Onder hot hoofd De ondeugend»
professor zei de „N ie u w e Rob*
terdarasohe O o ,u r a n t"
In ons Avondblad van 16 Fobruarl
«telden wij, naar aanleiding va® hoU
S.-D. congres to Doventer, et® klein vor*
schil in het licht-, dat, naar wij meenden,
tussohen do revolutionaire en do anti-re*
volution air 0 partij bostond. Bij bcido la
een ver doorgedreven dieoiplino; efi
heorscht een onverholen uitgesprokon vet*
langen, dat tegenover do machthebbers iu
de partij niemand van afwijkende tnconin*
gen zal doen blijken. Maar terwijl uit da
S.-D. A.-P. wio zicli aan dit wachtwoord
niet wonaohten te houden, werden liifcgo-
stooten, was do antirevolutionaire partij
mot haar mannon gelukkiger Dozen warett
tot nu too gedweeër: zij zwegen. Sedert de
ondoingendo professor aan do Vrijp
Universiteit, m r. F a b 1 u tot ctrof
voor zijn lastige critiek, van d r. Kuyper
den wind van voren had gekregen, wa
or niemand, dio ooit meer iota van det*
hoogleeraar vernam. Ecnmiwvt brnoht hij
het nog tot een ingezonden stuk ln zijn
oude lijfblad, „De Rotter darame r"t
doch daarna scheen liet ook voorgoed uib<
Thans blijkt, dut de hoogJcoraar on*
deugend wil blijven, nij is een reeks „S In
dien en Schetsen op het go-
bied van Staat en Maatsobap-
p ij" begonnen, waarvan elko maand éétï
k nummer verschijnen zal. Het eerste hgb
voor ons. Het bevat, behalve eonigo kleine*
re Artikelen, een opstel over „een andeï
regootmgkbolcid." Dat schijnt ten doel ter
Lobben, te verklaren, welke de beginselon
van rogeoring zijn der antirevolutionair»
partij. Een gelukkig denkbeeld. Do boog*
leeraar zou daarmee inderdaad oen b»
staande leemte aanvullen. Geslaagd in zijn
poging in lnj echter nog niet. Hij gcefl
wat polemiek, vclo citaten; cn blijkt dr*
Kuyper'a geschriften met talent to gebrul*
'ken, om dezen staatsman op inconsequon*
tie te wijzen. Mon krijgt uit hot geschrift
van den heer Fabius opnieuw den indruk#
dat weinigen van het anti-rcvolutioAnaii*
standpunt, vorder zijn afgedoold, dan jufafr
de anli-revolutionnairo halfgod. M-iaft
waarin het wezenlijke van do nnli-rcvoid*
tionnairo regocri ng s-beginsclcn t#
zoeken is, hoort men niet.
Overigons, dat mr, Fob hls legen dr*
Kuyper zijn pijlen richt, behoeft niet to
verbazen, als men leest, wat hij dadelijk in
rijn Voorwoord uit „D 0 Stan daa rd
aanhaalt:
„Ook word ik schrijft mr. Fa-bius, feB
aanbeveling van zijn „S fc 11 d i 5 n" nieö
gedrukt door wat „D e S t a rt d a a r dw
in haar nummer van 1 Juni 1894 schreef!
„Bladen onder redactie van Kamerleden
rekenen toch in geen enkel land onder dd
SI)
ZU zag naar de hooge boekenkasten. "Wat
zou er van haar geliefde boeken worden,
wanneer zfj dood was? Do verzameling zou
worden verstrooid ia alle vier windstreken 1
Nu, het deed er ook niot toel Wellicht
kwaiu toch het een of andere boek In de
recht© handen en vervuldo zön bestemming.
Het was haar, als zag zij plotseling de
groote, intelligente eogen van haar vader
ernstig en etreng op zich gericht. Wat wil
ja doon?" schenen zyn vermanende blikken
te vragen.
Het fleacbje beefde In haar hand; zl) kon
het niet aan den mend brengen.
Lang bleef zü roerloos zltton. Daarna schoof
zl] hot morphinefloschje met inspanning van
baar laatste krachten vol afschuw weer in
het ka3lje.
Neenl Dat was geen offer, wanneer tü
vrijwillig haar leven verkortte; dat was een
wraakneming l Haar zelfmoord moeet een
eeuwig verwijt voor de haren z\Jn. Het zou
hun slechts don wog naar hot geluk versperren,
niet effenen.
Zy ging tastend terug naar haar bed en
«trGkte zich lang uit.
De pljnlUko haitklopplng hield langzamer-
hand op. De bittere smart verdween. ZjJ voel
de zich lichter en vrijer dan sedert iaDgen
lUd. Tijd en ruimte, alles schoen in elkaar te
▼looien; zweefde, zl) wist niet meer waar
heen. In de verte luidden klokken, rbytmlsch;
hqogj, heldere klekken, alt in de Aipsa, Do
met sneeuw bedekte bergtoppen glinsterden.
De lachende xon schilderde violette schaduwen
ln de diepe afgrendon. Do Alpenkruiden
geurdsn. Heel vor weg kwam een stem, die
iets fluisterde. Het ktank Hefijjk en teeder.
Er ie due toch de liefde, oek voor baar. Liefdo
en loven zjjn eeuwig, alleen do rereefeflningen
wieeelen. Do xon straalt al naar helderderI
Do gebeole wereld staat in glans en geur.
Om Irma'i mond speeld« een zacht glimlachje.
Kurt voelde zich zeer onbehaaglijk, nadat
by Irma verlaten bad. De blik van haar wyd
geopende oogsB, die soo onaangenaam duide
lijk in «yn hert eehonen te lezen, vervolgde
hem.
Iiy trachtte de onbehaaglijke stemming af
te schudden. Wie kan ook altfcld xjjn woorden
op een goudBchaaltj© leggen? Hy deed rich
werkelijk ln den lcateten tjjd voortdurend go*
weid aan en behandelde zyn vrouw met alle
zorg; dat hy vandaag eenfgezina zftn zelf-
beheencbing verloor, was zeker te verontschul
digen. De omstandigheden werden «teeds on*
draagtyR®1"*
Wear Ilse toch bleef? Hy keek op zyn
horlogo.
Zy was nu al byna twee uur weg. Het was
heelemaal niet iota veor haar zeo'n lange
wandeling te maken.
Ilse kon de zaak met Irma het best weer
ln orde brengen.
Hy ken haar natuurlyk nlel meedeelen,
wat hy togen Irma gezegd had, maar zy kon
nietteawn de zloke gemfifc&eiyfc feeimoeron.
Hy trachtte zicbtwlven wfjs te maken, dat
hy tor wille van Irma erg naar Ilso's terug
komst verlangde. In werkelijkheid folterde
hom slechts d© argwaan, dat zy wellicht
▼oa Oer Ui» erg one hod ontmoet en in_
zyn tegenwoordigheid tyd en uur vergat.
Hy bad weliswaar niet de geringste reden
veor deze gedachte, maar toch kon by ze
niot van zich afzetten. „Ik zal haar to ge*
moet rijden," besloot hy eindeiyk. Misschien
ontmoet ik haar ln het bosch en dan breng
ik haar thuis."
De kleine jachtwagen wa« spoedig Inge*
«pannen.
Kurt aarzelde, toen hy reede den voet op
de tree zettu. Of hy eerst nog eene even naar
Irma zou zien?
„Loop even naar boven en vraag aan de
kamenier, hoe het met mevrouw is," zeide
hy togen den groom, die hem do teugels
aanreikt».
Kurt stapte op den bok. „Nu?"
Hy wendde het hoofd naar den Jongen,
die, epoedig teruggekomen, vlug achter op
het rytuig eprong.
pinna zegt, dat mevrouw slaapt; het wai
helemaal stil in de kamer."
„Qoed. Voorwaarts-!"
Kurt lel zacht de zweep op de paarden en
in vluggen draf reed het rijtuig weg.
Irma sttep duB. Benydenewaardige gemoeds
rust i Het was volkomen overbodig, zich om
dit p apathische stukje stilleren" gewetens*
bezwaren te maker*!
Scherp naar alle kanten kykende, reed hy
In matigen draf door het bo6cb. Maar nergens
was oen spoor van Ilse'a lichte japon teont*
dekken. Some mlstehlde hom voor een oogen-
blik de witte etam van een berkje, scherp
afstekend by de grijze beuken en do rood-
eohüge pynboomstammen.
pllsel" riep hy luid het bosch ln. Maar
enkel de echo gaf laoggerekt den naam terug.
Een specht klopte tegen boom,
De pyaboomtoppen wiegelden ln den lente
wind, die over hen heenstreek; de lange,
donkere naalden begonnen van boven Irlech
groen te werden.
Kurt liet de paarden stapvoets gaan.
Daar was de straatweg al, die naar Steln-
feld voerde. Maar daoT zou Ilse stellig n.et te
vindon zyn. Waarechyniyk was zy al lang
lange een anderen weg teruggekeerd. Of hy
torug zou ryden naar huis? Maar wat reu
hU daar? Ilse wat toch niet by Irma'a bed
yandaan te krygen.
Een begTypeiyke schroom weerhield von
Gsldern, vandaag zyn vrouw nog eene ondor
de oogen te komen. Het beste waa, dat hy
een bezoek can de von Langena ging brengen.
In den kring van opgewekte menechea kwam
hy altyd op andere gedachten.
,Wel, j|J komt als geroepen," zeide zyn
zwager togen hem, teen hy na een half uurtje
rydene veor het huis éer ven Langens stilhioid.
,Ik bon juist nlt de eted teruggekomen ik
moest myn graankoopmen «preken on ik heb
uitstekende zake» gedaan. Daar willen wy van
avond eens op drinken. Ven Reitrensteln, dien
ik eiderweg ontmoette, heb ik ook mee binnen
gevraagd. Hy zit by Anna ln hot salon en
vertelt haar van sya verleefde. Ik laat bom
dadeiyk niet weer loe. Jy kont meteen met
hem ovor don verkoop van Gleckenburg opro
ken."
Kurt stribbeldo een beetje tegen. Von Reitzen-
steln, Oertrina bosten vriend, hier te ontmoe
ten, was hem oenigezina pyalijk.
,Ik hob zjjn brief nog niet beantwoord,"
prevelde hy. „Ik vind het tigenlyk vervelend
hem to ontmoeten."
„Och wat, onzin 1 Jullie behoeven immers
nie a bepaalds af te spreken. Laat my die kwes
tie maar behantelen; daar hob jy toch geen
verstand van. Von Reitxensteia li verloofd mot
een nichtje van zyn commandant on hy le
verzot op Glockenburg, omdat hot dicht by zya
eude garnizoen ligt. Je kunt or staat op ma*
ken, dat hy er een prachtigen prUs voor b»
talon wil."
Ven Langen nam zyn zwager by don arm
en geleidde hem in het salon van zyn vrouw.
pik breng nog een gast mooi" zeidohyby
hot binnentreden. ,MUnheor Rcitzonstoln, wlft
u roy den bowl helpen maken? Bourgogne
en ohampegee, minder doe ik het vandaag niet*
Anna, mentor jU Intusschen Kurt wat op dio
zet rae eeu gezicht ale zoven dagen regen I"
„Ie hot nvnder mot uw vrouw, mynheer
ven Geldern vroeg Reitzonetoln deelnemend.
,Neen, hft gaat haer wat botor," anlwoordd»
Kurt langzaam.
Anna zag verreet op. Beterzoo Hel
antweerd scheen niot to passen ln het levens*:
programma, dat zy veor haar broer bad opgéj
maakt.
pZulke slingeringen komen jnlst voor hel
elndo dlkwyii voor. V/y rnogon on* daardoor
otet laten misleiden," fluistordo zy von Reit-
zenaUln toe. ,En wanneer het treurige geval
plaats grijpt, moet myn broer dadeiyk op rei»
gaan. Wy sullen dan nl zyn zakoiyke aange-
leg®nheden op ons nomen."
Het was von Iteifzenetein niet onaangenaam,
zulke te hooren. Ondor don Jnvloed van zyn
vriend von Oertzln was von Geldern ook hem
zeer antipathiek geworden.
Uy 'nam niettemin diens gelukwenschon mei
z\Jn verloving met gedwongen vriendoiykheid
aan, maar kon toch niet nalaten aan zyn woord
van dank toe to voogen: „Ik lioop, dat myn
goede vriend Oertzin gauw mUn voorbeolé
volgea gal."
(Wordt vervolgd.}
