No. 1ÊOÖ4,
LEIDSCH DAGBLAD, Woensdag* 20 Januari. Tweede Blad.
Anno 1S09.
PERSOVERZICHT.
FEUILLETON.
I-Xet legaat.
Als do Tweede Kamer weer samen
komt, zal <.r o.a. een debat le voeren zijn
over do kwestie der k e r k o 1 ij k e
traktementen.
Bij de begrootiug was voorgesteld con bij
drage te geven uit de schatkist voor een
nieuwe predikantsplaaLs bij do Ned.-Herv.
Gemeente te Botterdam.
In de grooto steden, dio in do Laatste
jaren verbazend in zielental zijn vooruil-ge
gaan, zijn veel to weinig predikanten. Na
was door particulieren Lo Botterdam ka
pitaal bijeengebracht- voor eon nieuwe prc-
dikantspiaats. En rnon klopte bij do Re-
gecring aan, om ook een bijdrage te ver-
Jcenon. Do Regeoring bewilligde cn deod een
voorstel. Maar daarover is bij do begroo-
tingsdebatten nog niet bcellst. Waar de
tijd voor besprekingen beperkt 'was, deed
mr. Troelstra liet voorstel, en mr. Do Geer
keurde het goed, om na de Koratvacantio
'dez zaak to behandelen.
De „Stiohitsohe Co i»rant'J is
hel ia beginsel met. heb Rogeeringsvoorstel
niei eens.
Gelijk men weet, staat onzo antirevolu
tionaire partij liet beginsel voor, dat do
financieel© band, dio tuasdion do schat
kist. en de meeste Kerken thans nog be
staat, behoort te worden losgemaakt),"
zegt zij, en verder
Onder - dc Republiek, dus tot 1795, bo,
ton de-de Overheid do traktementen alleen
fvavi de' Gereformeerd© predikanten.
Na de restauratie wan 1813, toen allo
gezindheden gelijkgesteld waren, werd aan
.de leeraren van allo gezindheden staats-
traiktemerit gewaarborgd. Terwijl de
Grondwet thans toelaat, dat uit de Rijks
kas ook aan. do Leeraren van nieuw-ge-
VormdiïMof als nieuw aangemerkte) Ker
ken, .zoo deze het. bogeéren, eon bijdrage
uit de schatkist gegeven wordt.
D antirevolutionair© partij is er ec-h-
lor niet voor om op dezen weg verder to
't Is wol waar, dat., als do een Kerk
rijh< traktement voor haar leeraren ont
vangt., ook de andere Kerk daarop reolit
lieert-. Maar in 't belang van do vrijheid
'der Kerk, om aioh naar haar aard ea belij
denis te bewegen, is het boter, dat zij niet.
Hoor finanoieolo banden met don Staat
•verbonden is.
Ware dit nu do gemeensohappclijko over
tuiging van allo alle OhristèBjko groepen,
'dan stond do zaak eenvoudig. Er kon dan
aangestuurd worden op losmaking van den
g-ehlelijkon band. Niet op zulk een manier,
;'dat de Staat eenvoudig zonder meer plob-
I feeling zou ophouden met zijn uibkeeringen
aan de Kerken; maar bijv. aldus, dat eetn
kapitaal ineens werd uitgekeerd, dat met
'Ide waarde der jaarlijksche uitkeeriugen
'gelijk stond.
Maar zoowel' do Roomsohon. als do Christe-
lÜjk-Historïschon (niet de heer De Savor-
'nin Lobman echter) denken op dit punt
'iandera dan d© antirevolutionairen, cr wil-
;len over 't algemeen den financiéelen band
ftussehen den Staat en <le Kerken in stand
houden. En deze partijen zouden wenschen,
'dat ook do Gereformeerde Kerken, die
{van staatstraktomeat verstoken zijn, aan
He Overheid verzochten om evenredige bij
{dragen te mogen ontvangen.
Iu do Gereformeerde Kerken loont, men
Haai toe echter geen lust.
Waar nu echter onder de groepen van
Ho Rechterzijde de antirevolutionaire
(partij op dit punt vooralsnog alleen 6taat,
as in do laatste jaren dezo kwest-io blijven
irusten.
Door de aanneming van een mot-ie-Don-
her was. voor jaren besloten, om geen trak-
-tementon meer te geven voor nieuwe ge-
Jneenten of standplaatsen van pastoors en
predikanten. In do laatste jaTeii is men
'daarvan echter weer afgeweken en zijn van
tijd tot tijd posten voor nieuwe standplaat
sen op de begrooting gebracht."
De „Stiohtsche Courant" is nu
benieuwd naar de houding, die de vrijzinni
ge groepen bij het komende debat zullen
fea v» nemen.
a«)
.Ook sprak to zijnen voordeel©, dat hij dc
(dochter des huizes vanwege heb hengelen
kende, dat hij Duvy een paar malon een
»iga;..r had gegeven; dit alles werd be
schouwd als een nog grooter aanspraak op
'onderscheiding. Zij verlieten liet rijtuig een
iweiüig tol* zijde van den weg ea betraden
.een mooi, klein park met aware, oude ol
men, wandelden de rij laan op cn bleven
staan voor de met klimplanten begroeide
portierswoning. Er was niemand in het
rond te zien en geen geluid liet zich hoo
ron. De open poort naast de woning door
gaande, kwamen zij op een klein geplaveid
'yoor plein en stonden nu voor het kasteel,
I hetwelk met zijn vleugels aan beide zijden
te znmen de drie kanten van een vierhoek
iVormde. Het. bovengedeelte van het plein,
jdat dienst deed als terras, werd bereikt
idoor steenen treden aan weerskanten, wel
ke cp een met gras begroeid platform bij
eenkwamen; Mi98 Selbourne beklom deze
Streden en liet haar oogeu vol verrukking
)in bet. rond dwalen. De twintigste eeuw
4iad als met een tooverslag plaats gemaakt
Svoor den tijd der Tudors. Alles sprak hier
yan vroegere tijden. En onwillekeurig stcl-
'He zij zich voor, dat in datzelfde oogenblik
'een ridder in volle wapenrustig en in zijn
malienkoldor gehuld, uit de hoofddeur van
tet kasteel zou trede®, zijn paard bestijgen
jen ten strijde trekken. Edel vrouwen slaan
oem van uit de boogramen gade. Zijn ge-
„In beginsel' staan de meesten hunnor,
zoo niet allo, in dezen op hetzelfde stand
punt als mr. Troelstra. Maar waar de
Vrijzinnigheid zoo belust ia om bij de po
li tieko stembus kerkje te spelen, en zich
voor te doen met name als beschermster der
Hervormde Kerk, daar zullen de liberalen,
althans sommigen hunner, in een lastig
parket geraken Het zou kunnen zijn, dat
onder de R.-K. en Chr. -Historischenals
zij letten op de ontwikkeling der denkbeel
den aan de Linkerzijde, het iuzicht veld
won, dat het beter zou zijn, om. thaüs, nu
heb allicht nog kan zonder schade voor de
Kerken, tot losmaking van de financieel©
banden te geroken.
Moge in ieder geval door het komend
debat deze netelige, maar zeer belangrijke
kwestie, een stop nader tot haar oplossing
gebracht worden l"
In een T-bikel in ,,H o t C e n t r u m"
wordt de maatregel besproken, g nomen
door do burgemeesters van Rotterdam en
Den Haag, om do sociaal-democra
tische raadsleden te waar
schuwen, dat in de gebruikelijke Nieuw
jaarsrede de blijdoverwaohting
zou worden genotrad, ten eindo demonst-ra-
tio te voorkomen.
Men noemt dit eon uitweg", zegt „Het
Centrum"; maar we zouden willen
vragen waarom
En dan zegt liet bladWillen de sociaal
democraten „demonstreeren", dan is dat
hun zaak, waarvan niemand zich iets heeft
aan te trekken, en waarvoor niemand, bui
ten hen, de aansprakelijkheid draagt.
Gold het hier een louter persoonlijke aan
gelegenheid, men zou zich de waarschu
wing" aan liet adres der sociaal-democrar
t-ischo leden kunnen begrijpen.
Maar het gaat hier om iets anders en
iets hoogers; het geldt hier den band tu&-
Bchen Nederland en zijn Koningshuis.
En nu meenen wij, dat het niet aangaat
het goed recht" van een protest tegen het
bestaan van dien band en tegen een betui
ging van hulde aan heb hoofd van den
Staat, to erkennen.
Zulk eon erkenning is o. i, gelegen in do
mededeel ing, welke to Rotterdam en te
'a-Gravenhage aan do sociaal-demooratiscbe
leden is gedaan, en welke zelfs de presi-
"dent der Tweede Kamer voornemens is to
doen.
Alsof Hare Majesteit slechts hot hoofd
was van een deel der natie!
Eenmaal op dien uitweg", kunnen wij
nog vreemde dingen zien gebeuren.
„Land en Volk" zegt:
Het schijnt gebruik te worden dat, zoo-
dra in onze vertegenwoordigende liohamen
met sympathie zal worden gesproken van
onze Koningin, de voorzitter de sociaal
democratische leden te voren waarschuwt,
opdat zij hun biezen kunnen pakken.
Wij sluiten ons geheel aan bij hen, die
niet deze handelwijze zich niet kunnen ver
eenigen.
Achten de sociaal-democraten zich ver
plicht, te protosteercu zoo dikwijls een 'ko
ningsgezind woord wordt gesproken, laten
Bij hun gang gaan. In de volksvertegen
woordiging dient. de stom des volks onver-
valsoht te weerklinken. Afspraakjes, als
thans schijnen to worden gemaakt, eeren
noch de voorzitters, noch de sociaal-demo-
oratisohe leden: zij zijn bestemd om de
waarheid te verbergen op plaatsen, waar
zij meer dan ergens behoort to worden ver
nomen.
Hiermede zijn wij het slechts toi op ze
kere hoogte eens, zegt ,,D e Rotter
dammer".
De gedragslijn zelve wordt door ons
evenzeer gelaakt.
Doch wij zeggen niet: laten zij hun gang
gaan.
Wij achten do bedoelde uitingen van
aocialistischon wrevel over het koningschap
•zeer misplaatst.
Dat de sociaal-democraten bij do gewone
algemeene discussie in de Staten-Generaal
hun beginselen verkondigen over het ko
ningschap zullen wij niet euvel duiden; dat
ia hun recht.
malin, met zijn kinderen om haar heen,
blijft op het gras toeven, droevig luisterend
naar het wegstervend geluid der paarden
hoeven.
Heb was zeer gemakkelijk voor een rijke
verboelding, om zich dit en vele andere t-a-
fereelon uit vervlogen dagen voor den geest
te tóp veren. Charlotte Selbourne was ge
heel onder den indruk van „den geest van
dö plaats" On toon Edward Bland dit zag,
liet hij haar geheel aan den invloed daar
van over. Maar eindelijk keerde zij tot de
werkelijkheid terug en volgde haar metge
zel naar den grooten ingang, waarboven do
wapens prijkten van de oud-adellijke fami
lie, waaraan de heerlijkheid eens had toe
behoord.
Zij schelden en wachtten verscheidene
oogenblikken. Toen er niemand kwam,
schelden zij weer, dezen keer harder, cn na
nog even gewacht, te hebben, opende Davy
do deur. Nu aanbad Davy de vrouwen en
vond het altijd een gemis in zijn leven, dat,
met uitzondering van miss Gcraldine, de
vrouwelijke sekse uit de huishouding van
zijn meester was verbannen. De tijd' had
evenmin den kustwachter verzoend met
dezen droevigen staat- van zaken, ah dat
zijn bewondering was verminderd voor dezo
verrukkelijke wezens, voor wie hij genood
zaakt was de deur gesloten te houden. En
nu stond tegenover zijn bewonderende oogen
een van haar, doch onmiddellijk kwam de
gedachte aan zijn meester bij hem op. Do
uitdrukking van zijn gelaat- was dientenge
volge een grappige mengeling van blijd
schap en schrik. Hij was echter niet te ont
hutst, om te zien, dat de dame bijzonder
mooi was cn dab zij een visiteboekje ia haar
handen hield, terwijl haar metgezel, dien
Maar bij officieel© plechtigheden, waor-
bij ook wettelijk wordt gehandeld in ver
band met het bestaande koningschap be
lmoren do sociaa 1-domoeraten hun onhebbe
lijkheden achterwege te lat-en.
Zij hebben trouwens gezworen„trouw
aan dc Grondwet cn aan do wetten dcc
Rijks."
Die wetten „kennen" het koningschap.
Zoolang dit in Nederland zoo is, moeten
cle socialisten bij plechtige aangelegenhe
den, met het koningschap verband houden
de, zwijgen.
En worde cr in geen geval eenigs/.ins met
hen gemarchandeerd.
Aangaand© Sta&tsponsionnoe-
r i n g schrijft de „Stiohtfloho Cou-
raut":
„Do socialisten zijn voor Staatspension-
neering, dus voor het stolsel, dat de Re
geering uit do Rijkskas aan alle oudo en
invalide arbeiders eenvoudig een üitkeering
geeft.
Volgens dit stelsel heeft do Overheid haar
recht, om belasting te heffen, dus eenvou
dig te gebruiken om geld uit de kas van
den een over te brengen in de kas vau den
ander.
Tot nog too. wilden do Vrijzinnige groe
pen in ons land van Sta-atspcnsionncering
niets weten. Zij waren, gelijk wij, er wel
voor, dat de Staat een bedrage gaf, vooral
voor de arbeiders, dio nu reeds oud zijn,
en dus voor hun eigen pensioen niets meer
of niet voldoende meer betalen kunnen.
Maar overigens werd vastgehouden aan
het beginsel, dat do verzekeringspremie be
taald wordt door hen, te wier behoeve de
verzekering tot stand komt.
Nu echter in Engeland oen stolsel van
Staatspensionneering is ingevoerd, ziet
men, dat ook ten onzent do liberalen zeetjes
aan den socialistische® weg opgaan.
In de kamer verklaarden Rcyne, De
Klerk, Nolt-ing en Ferf zich voor Staats
pensionneering.
Drie Unie-Liberalen cn een Vrfjz.-demo
craat due.
De voormannen, Rorgcsius en Drucker,
lieten zich over deze zoa-k niet duidelijk uit.
Ook zij staan dus al op kantelen.
"Waar dit nog op zal uit-loopen, weet men
niet..
Maar wel ligt ook in deze strooming een
beweegreden te meer, om met- do invalidi-
teits-verzekering zooveel mogelijk haast te
maken."
Nader schrijft het- blad:
„D e Vaderlander", liet officieel
orgaan van de Liberale Unie, verklaart
zich nu ook reeds voor Staatspensionnee
ring.
Na De Klerk en Ferf volgt nu dus ook
Roodliuijzon.
Nu zal Borgeeaua ook wel volgen.
Immers, hij ia leider" dus dient hij te
volgen waarheen hij geleid wordt.
Geen wonder, dat „H et Vol k" juicht.
Het schrijft:
„Het gaat zóó goed 1 Verdubbelen wij de
kracht onzer propaganda, verdubbelen wij
het aantal bekeerlingen in do arhefderswo-
reld voor het Staatspensioen, en de bekee
ringen in de bourgeoisie, in de Kamer, ja
in de regeeringsbureaux, zullen noodza
kelijk volgen!"
Zouden mannen als Roodkuijzen, dio het
Socialisme volgen in zijn ©iaoh van Staats
pensionneering, cn dio daarbij tegen ta-
riefsverhooging zijn, niet begrijpen, dat zij
eerlang noodzakelijk ook de socialisten zul
len moeten bijvallen in hun anderen ciseh:
afschaffing van leger en vloot?
Of zouden ze zoo ver niet denken V'
Naar aanleiding van een artikel over
„de reorganisatie der arbeids
inspectie" in het „Sooi aal Week
blad", waarin o. a. werd geschreven:
„In Mei 1908 kwam een betere verdeeling
der ambtsgebieden tot stand; voor. verdere
stappen tot reorganisatie echter bleek do
toenmalige Minister van Landbouw, on
danks herhaalde opwökking daartoe zoo
wel in Eerste als Tweede Kamer der Sta
ten-Generaal beslist ongenegen," schrijft
mr. J. D. Veegons aan genoemd weekblad:
liij in liet eerst niet had opgemerkt, uit zijn
borstzak iets nam, hetwelk bijzonder veel
op een sigarenkoker geleek. Hij zag mr.
Edward Bland aan en de herinnering aan
een extra-fijne havanna tooverdo een glim
lach van herkenning om zijn lippen.
„Goeden middag", zeide Bland met een
vriendelijk knikje. „Kunnen we den pro
fessor mogelijk voor een paar minuten
spreken?"
Davy schudde ernstig zijn hoofd, terwijl
hij liet air van een schildwacht van beroep
aannam.
„Geen kans op, mijnheer," antwoordde
hij. „Niemand heeft mijn meester in de
laatste twee dagen gezien."
„Is hij ziek?" vroeg miss Selbourne op
haar innemendste mauier.
„Ja, madame,'' zeide Davy, die een kleur
kreeg cri onmiddellijk zijn streng houding
liet varen.
„Wat scheelt hem dan? Heeft hij zich
overwerkt?" vroeg Edward Bland.
„Neen, mijnheer, cr is hem een legaat
vermaakt," zeide Davy eenvoudig, alsof hij
slechts ccn erkend onaangenaam feit mee
deelde. Zijn ernst weerhield do bezoekers
een vroolijken glimlach to wisselen. Beiden
voelden, dat zij. de omstandigheden in aan
merking nemend, ten minste moesten doen,
alsof zij de gewichtige bcteckeuis van deze
eigenaardige ziekte volkomen b grepen, en
Charlotte Selbourne zcido dadelijk:
„Natuurlijk, wij konden niet verwaohtcn,
dat wij bij den professor zelf zouden toe
gelaten worden. Maar", voegde zij cr op
vleienden toon bij, „denkt ge, dat, als ik
mijn kaartje naar binnen zend, hij mij wel
licht zal toestaan do bibliotheek met haar
eikenhouten lambrizeering te bezichtigen?
„Het tweede gedeelte dezer mededceling
is beslist- onjuist.
Nadat- de nieuwe indcoling van het Rijk
in arbeidsinspectiën was tot stand ge
bracht, meend© ik met verder© maatregelen
tot reorganisatie der arbeidsinspectie te
moeten wachten totdat die vorbrterde in
deeling oenigen tijd zou hebben gewerkt en
totdat do voorgenomen wettelijke regelin
gen op het gebied der arbeidswetgeving
althans gedeeltelijk tot wet zouden zijn ver
hoven. Dio wettelijke regelingen waren iu
hoofdzaak drie in getallo. herziening dor
arbeidswet; 2o. herziening der veiligheids
wet; 3o. werktijden wet (arbeidsduur, nacht
en Zondagsrust van volwassen arbeiders),
Tan die regelingen was do herziening der
arbeidswet tijdens de ministerieel* crisis
van het begin van 1908 in ontwerp gereed,
terwijl de beide andere ontwerpen in ver
schil lende stadia van voorbereiding waren.
Waro de herziening dor arbeidswet, gelijk
ik mij haar voorstelde, tot stand gekomen,
dan zoil de taak der arbeidsinspectie reeds
daardoor een zeer groote uitbreiding onder
gaan hebben. Onderscheidene b palingen
van het ontwerp zouden in die richting
gewerkt hobboumaar in het bijzonder valt
or op to wijzen, dat daarbij word voorge
steld de bescherming van den arbeid uit (o
breiden tot. de huisindustrie, hetgeen in alle
drie de aangeduide wetsontwerpen en in
do eerste plaats in dat tot wijziging der
arbeidswet zijn uitdrukking moest vinden.
Ware de huisindustrie binnen den kring
der arbeidsbescherming getrokken, dan
zou de taak der arbeidsinspectie eeu gansch
andero zijn geworden dan zij than,» is en
zou haar grondige reorganisatie in mijn
gedachtengang niet hebben kunnen uit
blijven.
Met ingrijpende wqfctelijko regelingen als
de bedoelde in het naaste verschiet, kwam
mij echter een daaraan voorafgaande reor
ganisatie der arbeidsinspectie voorbarig en
onverstandig voor. Ware deze reeds dade
lijk ter hand genomen cn vervolgens de
arbeidswet herzien, dan zou een twoede
reorganisatie der arbeidsinspectie niet heb
ben kunnen uitblijven. Eu dit zou, naar het
mij voorkwam, zoomin in het belang van
den dienst ftla in clab der schatkist ge
weest zijn.
Tot reorganisatie der arbeidsinspectie
was ik dus vofefcrekt niet ongenegen; maar
ik achtte hot tijdstip daarvoor dan eerst
gekomen, wanneer die tak van dienst zou
zijn belast met de zwaardere taak, dio ik
hem toedacht."
In een driester over Ge m c e n t e-
raadsverkiezingen zei „Do
Standa a r d", anti-rev. dagblad:
Na den onvorwaphten tegenspoed te Rot
terdam, gaven de Gemeenteraadsverkiezin
gen te Leidon, to Haarlem cn zelfs in Den
Haag een moedgevend© uitslag.
In Leiden do Raad om; te Haarlem
twco zetels voor R-ccbts go wónnen; cn in
Den Haag twee eandidatcu van Rechts in
herstemming in district II.
Dusver was onze r zij <1 s van dc sa
menstelling van don Gomoon-
teraad veel te weinig werk gemaakt;
iets, wat samenhing mot de aanvankelijke
poging, om do politiek buiten do gemeen
telijke huishouding te houden. Maar die
poging is mislukt. Mot name in de groote
steden legt men het aan do overzijde cr
steeds moor op toe, om do oandidaton in
politieke uniform voor liet voofclicht to
brengen. Tal van ptinoipieclo vraagstuk
ken komen in die Gemeenteraden aan dc
ordo, waarin stelling moet worden geno
men. Het zijn de politieke kiosvereenigin-
gen, die cr zioh voor spannen. En naar do
politieke richting is, bestrijdt of steunt do
pers de candidaten, die zijn ingediend.
Ook ons blijft uit dien hoofde niets an
ders over dan deze soort verkiezingen ook
in ons politiek program van werkzaamhe
den op to nemen, cn althans iu die steden,
waar men, bij goede notie, zoo goed al» ze-
kor van dc zegepraal is, voor dc meerder
heid in den Raad te ijveren.
Nu is dit in Leiden en Haarlem stellig
gemakkelijker dan in Amsterdam, Rotter
dam en Den Haag. Goede organisatie js
Ik heb gehoord, dat dio zoo bijzonder mooi
is, en ik *ou dat vertrek zoo dolgaarne
zien."
Davy keek naar het kaartje, naar miss
Selbourne cn eindelijk naar Edward Bland.
Ecu groot verlangen om dezo beminnelijke
bezoekster ter wille te zijn cn een sterk ge
voel van plicht jegens zijn meester brachten
hem in tweestrijd. Edward Bland bom' rkte
zijn verlegenheid en kwam hem to hulp.
„Dit is een buitengewoon geval," zcido
hij. „Professor Grant zal den bero.mden
naam van deze dam© wel kennen. Wellicht
kent gij dien ook?"
„Ja," antwoordde Davy, kleurend als
een schooljongen. „Maar 't is nutteloos om
bet hem to vragen Hij houdt cr niet van,
dat dames in zijn huis komen. Miss Gcral
dine is de cenigc, dio hier ooit ia tosgolaten.
Ik wil wel gaan, als u het wcnscht, mijn
heer, maar ik ken het antwoord van bul
ten. Ik heb reeds menigmaal do deur voor
dames moeten gesloten houden en vond dit
ontzettend onaangenaam; dat kan ik u ver
zekeren."
Zijn zelfverdediging en zijn verlegenheid
waren zóó grappig, dat do beide bezoekers
'hartelijk lachten, en Charlotte Selbourne
troostte horn, door to zeggen, dab zij het-
zeer op prijs stelde, dat hij do vooroordce-
len van zijn meestor niet deelde.
„Kijk eens hier," zeide Edward Bland,
die iets op een van miss Selbournes kaart
jes had geschreven. „Probeer heb eens.
Vraag hem deze paar woorden op dit
kaartje to lezen. Zooals gij ziet, heb ik ge
schreven, dat miss Selbourne van zijn
mooie oudo bibliotheek had gehoord en die
ontzettend gaarne wilde zien, wijl haar
dat van nut kon zijn voor een van do tafo-
in zoo talrijk bevolkte kringen zoo uiterst
moeilijk, cn do verhuizingen werkon sla
kruiend oeverzand. Er is dan wel distriot»-
indeeling, maar do actie in alle distrioteni
van eenzeifdo stad moet toch altoos vao
één middelpunt uitgaan, èn... do verkiezin
gen voor den Gemeenteraad koeren zoo tel
kens terug. Voor do Kamer zijb go er in
den regel met één stombus iu de vier jnrcA
van af, voor den Gemeenteraad roept d«
Burgemeester zijn kiezers om den haver*
klap op. Wil men nu telkens „full speed"-
varen bij elke verkiezing, dan kost dit
lioopen geld cn vordert van do leiders ea
agenten ongelooflijke krachtsinspanning.
En toch mogen we noch iu financieelo
offervaardigheid, noch ia hot beschikbaar-'
stellen van onze hulp, ons op dit terrein
duurzaam door de tegenpartij overtroovom
laten.
Rotterdam moet hoe oer hoe beter zijn
kostelijke reputatie van voor twee jaar hor-
winnen, en ook Amsterdam moet weer wor
den wat het in vroeger jaren geweest isi
do stad', van waar het signaal ter overwin
ning voor heel het land uitging.
Langer reeds clan goed was hoeft liet nu
gerust op vroegere lauweren. Die lauweren
gingen nu allengs aan hot verdorren. En
vooral de hoofdstad moet weer kraclit cn.
bezieling tooncn.
Wio zich slap aanstelt wordt omgoloo-
pen; alleen wie volhoudt, doorzet en steens
zijn kracht weet te vernieuwen, blijft
meester van het terrein.
Kcilo van mr. 1*. J. Troelstra.
Gisteravond had vanwege de afdeel ing
Utrecht der S.-D. A.-P. in „Buitonlust"
te Utrecht een openbar© vergadering plaat*
waarin als spreker optrad mr. P. J.
Troelstra.
De zoal was goed bezet. In oen uitvoeri
ge rede behandeld© mr. Troelstra: De par-»
tij, haar taak, haar toestand en haar toe
komst. Spr. schotste de vorschilpunten wc-l-
ko zich in den laats ton tijd in do partij
bobben geopenbaard cn trad daarbij in ccn
uitvoerig© beschouwing van do houding dor
sociaal-democratische Kamerfractie in do
Tweede Kamer.
Spreker deod uitkomen, dat de sociaal
democraten in het burgerlijk parlement
niet zitten uls prolest-afgcvaardigdon,
maai* als volksvertegenwoordigers cn zij do
belangen van het Ncderiandscho volk naar
hun inzicht hebben te behartigen al ver*-*
schilt natuurlijk dit inzicht zeer veel van
dat dor burgerlijke partijen.
Men heeft nan de sodaal-dciuooratischa
Kamerfractie al willen verwijten dat zij
aanstuurt op vorming van een doraocro-
tisch bloc, doch deze beschuldiging werpt
spreker verro van zich. Wanneer de burger
lijk© partijen daartoo genoodzaakt door do
actie onzer partij in den lande iets willen
trachten te verwezenlijk- n waarop ook wij
aansturen, zooals bijvoorbeeld hot alge
meen kiesrecht dan zullen wTj, zeido spr.,
daaraan natuurlijk onzen steun niet ont
houden, doch tévens i !e(s prijs geven van
onzo oiachen.
Uitvoerig toeken do sfiV. vervolgens hoe
de sociaal-democratische a fgo vaardigden
natuurlijk ook mede moeten werken a«n:
wetten enz., die housch geen speciaal soai-
aal-democratisch karakter dragen.- Spr.
zeide dat Marxisten en revisionisten in do
toekomst- elkaar wederzijdsch vertrouwen
moeten toedragen. Zij moeten elkaar aan
vullen, niet afbreken, ze zijn boidó noodig
voor de partij.
Spreker word herhaaldelijk toegejuicht.
Rjjkspousiocnfoiid* voor wotlnweu
cn iveezen van bni'gorlyko amb
tenaren.
Door liet Rijksponsioenionds zijn in
19öS, behalve andere beleggingen, do vol
gendo 1 pCt. gemeentelijke leeningen tot
koersen tusschcn 98i en 99$ pUt. aange
kocht: Vlissiugon '100,000, Saseonheini
12,000, Boskoop 225,000, Hoorn 92,000,
Roermond 69,000, Apeldoorn 68,000, Alk
maar 290,000, Hillegcrsborg f -1500, Lon-
ncker 22,000, Monster 38,000, Leimuidoa
f 28,000, Egmond aan Zee 22,000 en Be
verwijk 76/100.
rcelon in haar nieuw tooncolstuk. Ik bon
overtuigd, dat hij bot als een eer zal bo
schouwen haar verzoek in to willigen. Wij
zullen hier rustig op het torras waohton,
om u niet in ongelegenheid to brongen."
Davy scheen geheel verbijsterd door deze
opdracht. Hij nam het kaartje zwijgend
aan, keek alsof hij het wilde Laten vallen,
doch gesterkt door miss Selbournes glim
lach, kreeg hij het klaar het vast te houden
en er mee in liet huis tc verdwijnen.
„Ik had het- hart niet het haar to wcigo-
ren," zoido hij telkens tot zichzelvcn,
„maar het is een werkje, dat mij niet aan
staat."
Hij klopte tegen do deur van zijns mees
ters slaapkamer, met de' hhrtgrondigö
bede, dat hij niet toegelaten zou worden
on dus deze onmogelijke boodschap niot be
hoefde over te brengen. Hij beschouwd©
deze kans echter uiterst gering. De ondor-
vinding hacl Davy geleerd, dat onder moef
dingen, dc professor altijd zijn gemelijk©
stemming op een ongelegen oogenblik te
boven kwam.
Dit kon nu ook het geval zUn. Maar neen.
Yoor eeu onkele maal gedroeg de profeeeor
zich op een fatsooniyke manier. HU bulderde,
dat liU door niemand wilde gestoord worden,
en de deur openend, zond h\] den kustwach
ter boos weg, zonder zelfe gehoord te hebben,
wat deze te zeggen had. Davy slaakte een
zucht van verlichting. Dit was een eenvou
dige en boleefde oplossing van de moeilijk
heid en LU snoldo naar het boventerras terug,
om den twee bezoekers mede te deelon, dat
hU zich niet van zijn opdracht had kunnen
kwijlen.
(Wordt vervolgd.)
