LBI1DSCH IDACS-BlLiAlD, Zaterdag*
Anno £908.
PERSOVERZICHT.
RECIOIWIST.
Jfjo, 14955.
21 Hevember.
Tegen het v o o r-o ntwer p van m i
xi is t o r T a 1 m a, oin aan de bakkers
bun gelegenheid tot naohtrust te
waarborgen door het bakken des
nachts te verbieden, openbaart
lich nogaJ oppositie.
Toch kan men moeilijk zeggen, dat do Mi
nister te ver gaat, meent de „Sticht-
»cb© Cr t."
Verboden zal worden, zoo is voorloo-
pig het plan ora te bakken tusschcn ne
gen in den avond en vijf uren in don
morgen. Tweemaal in do weck evenwel zal
men reeds des morgens te drie uren mo
gen beginnen. Dit laatst» zal echter sleedt*
gelden voor een ueel der bakkers, namelijk
voor hen, die het deeg moeten bereiden
Bovendien zal in sommige gevallen nog
van deze bepalingen kunnen worden afge
weken, wat ter bcoordecling zal staan aan
colleges, die door do bakkers relven wor
den saamgosteld.
Zijn dit nu bepalingen, ora er een oppr,
ei tie tegen te voeren gelijk door sommigen
gedaan wondt, alsof de wereld door dit
Wetjo uit haar voegen zal worden gelicht'f
Het is toch eigenlijk belachelijk.
Het zijn voornamelijk do eigenaars der
iioodfabrieken, die vreezen, dat hun on-
dernemingen door de voorgestelde bepalin
gen benadeeld zullen worden.
Zij zeggenals er niet vóór des morgens
Vijf uren mag gewerkt worden, dan
een particuliere bakker toch to acht uren
reeds versch brood hebben, maar een fa
briek kan dat niet vóór twaalf uren. Dus
moeten dan dc fabrieken er aan. Hiervan
zal weer een gevolg wezen, zeggen zij ver
der, dat de prijs van het brood, die door
dc fabrieken is gedaald, weer de hoogte in
gaat.
Daar tegenover staat echter-, dat de bak
kers verklaren, dat zo volstrekt goen versch
brood kunnen hebben te acht uren, als zo
te vijf uren beginnen.
Nu kan het toch best zijn, dat do bakkers
vroeger in den voormiddag versch brood
zullen hebben dan de fabrieken. Maar wan
neer ook eerstgenoemden niot klaar zijn
voor een uur of negen, als de tijd van het
ontbijt voorbij is, dan heeft, de vraag, of
do een wat vroeger klaar is dan dc ander,
weinig bcteekenis meer.
Bovendien liggen do fabrioken in andere
opzichten weer voor, zoodat er volstrekt
geen vrees is,- dat ze do* concurrentie met
do kleine baazon niet zullen kunnen vol
houden.
Bij allo sociale maatregelen, die voorge
steld worden, komt men met bezwaren, die
breed uitgemeten worden.
Het is natuurlijk altijd goed daarnaar to
luisteren, en daarom heeft, de Minister zijn
voorontwerp ook meegedeeld, maar men
moet niet to spoedig voor dergelijk© bczwa.
ren uit den weg gaan. De ervaring leert
ook, dat de praktijk zich aan do nieuwo
toestanden weet aan to passen en de be
zwaren weot te ondervangen.
Tegenover het: ,,Hct kan niet anders
van sommigen plaatst do overtuiging van
hen, die sociale hervormingen begceron, een:
,Hct moot anders
Het kan voor de Christelijke consciëntie
onmogelijk to vergoelijken zijn, dat een
breedo schare van mannen zijn nachtrust
mist, En dat niet voor een enkele maal,
maar altijd.
Voor een enkelen keer kan het ieder wel
een8 overkomen, dat. hij des nachts in do
weer moet zijn. En in sommige beroepen
Doodmoe zeeg hij op een stoep ineen. Zijn
hot loopen ontwende voeten schrijnden in
de grove wollen sokkenin zijn hoofd was
een persing of het zou barsten van den hce-
len dag de brandende zonnectralen door do
dunne pet. Het felle zonlicht, dat jc overal
vervolgde, tot in de schaduw, tranen boor
de uit de oogen, die do laatste maanden
niets dan schemerlicht hadden ingezogen.
Zomeravond-Amsterdam grijnsde hem aan.
Weer een nacht zonder te weten waar je zou
slapen; weer een dag van jo kapot-loopcn
zonder resultaat.
Hij liet zijn harige boerenkop rusten in
do wit-geworden handon, de ellebogen op
de gelapte knieën, en hij st-aardo met een
verwensching dc straat in, waar drukkende
kuiskamergeuren uit allo zoo hoog mogelijk
opgeschoven ramen der huizen van vier, vijf
verdiepingen wegwalmden on do gloeiende
straat nog benauwender maakten.
,,Moc, kijk eens, 'n dronken man 1" riep
een klein kind en angstig liep het in een
drafjo voorbij.
O, nu één gla-s jenover 1 Zijn hongerend©
maag krampte ineen bij do gedachte. Nog
eens peuterde hij, ongdoovig, dat het geld
nu al op was, allo zakjes na van zijn ver
vuilde klceren; kneep in do voering van
ïïjn vest., of hot. daar ook tussclien gegle
den kon zijn.
Het zou weer op 't oudo liedje uitdraaien.
Maar eerst wilde hij het zoo lang mogelijk
uitzingen. Wie een eerlijk raensch w i 1 zijn,
die kan het wel, hadden zo hem gezegd. En
als hij éénmaal een zware overwinning op
zichzelf behaald had, zou elke volgende hem
lichter vallen. Ze haddon mooi praten, die
heeren; 't is altijd makkelijk zedenpreoken
als je zelf op zijn tijd je natje cn jo droog
je hadt; een huisje dat je beviel, en een
vrouw, die goed voor jo zorgde. Als hij
hot eenmaal zoover gebracht had zou het
komt het dikwijls voor, bijvoorbeeld in het
doktersberoep.
Maar in het bakkersbedrijf is het een ge
regelde toestand, dat er gedurende den hal
ven of zelfs gedurende twee derden van den
nacht wordt, gewerkt, terwijl men bij dag
licht op zijn leger ligt.
Daardoor mist de bakker een groot deel
van het huislijke en maatschappelijke leven.
Dit is eigenlijk een toestand van slavernij.
En dit is dan niet een uitvloeisel van
natuurlijke of noodzakelijke omstandighe
den, maar enkel een gevolg van een gril
van het publiek, van de zucht nl. om des
morgens versch brood te eten, wat niet
eens gezond is.
Waar het nu zoo staat, daar moet de
Christelijke consciëntie zeggen: Dat mag
zoo niet langerEn waar het dan uit veler,
lei pogingen gebleken is, dat door het par
ticulier initiatief hier geen verandering
'kan worden aangebracht, daar ia de. Over
heid geroepen om het bakken in den nacht
eenvoudig to verbieden.
Do „Stichtsche Courant''
hoopt, dat do Minister en de Kamers nu
zullen doorzetten.
Reeds tijdens het ministerie-ÏPierson werd
door den heer Lcly een bakkerswetjo inge
diend, dat bleef liggen.
Toen trachtte minister Kuyper de za«ak
breeder to regelen in zijn Arbeidswet, doch
bij den val van het ministcric-Kuypcr werd
ook dit ontwerp ingetrokken.
Nu heeft minister Talma voor de derde
maal de zaak ter hand genomen. Mocht nu
nog vóór do verkiezingen dit ontwerp in
veilige haven gebracht worden 1
„Hot Volk" wijdt een artikel, waar
boven het opschrift „Op do lange baan"
aan enkele punten uit do Memoiie van Ant
woord op het Yoorloopig Verslag der Ka
mer over Hoofdstuk 1 der Staatsbcgroo-
ting. De Regeering zegt daarin, dat zij
„haar krachten wensc-ht to wijden aan dc
uitbreiding der öngovallenvorzo-
icöring, aan de Ziekteverzeke
ring en de Invaliditeitsverze
kering en tevens aan wijziging van de
bestaande regeling der Ongevallenverzeke
ring". „Het Volk" haalt verder het vol
gende aan uit do Memorie van Antwoord:
Het ligt voor de hand, dat bij de om
vangrijke taak, die op het gebied der ver
zekering op het departement rust, do be
werking der invalidirteits-vsTzekering op
den achtergrond staat, totdat do andere
ontworpen gereed zijn gekomen. Met een-
voudigo uitbreiding *an personeel is dit niet
to veranderen, vooral ook, omdat, wil men
de noodige aansluiting aanhrengen tus-
schen do verschillende takken van arbei
dersverzekering, het noodig is bij het ont
werpen der invaliditeitsverzekering in heb
oog to hebben de organisaties voor onge
vallen- en ziekteverzekering in werking, cn
do beginselen, waardoor beider regeling
wordt, beheerscht. De invaliditeitsverzeke
ring zal voor een deel do taak der beide
andere verzekeringen hebben over te no
men, anderdeels die hebben aan to vullen.
Naar aanleiding hiervan zegt nu „Het
V o 1 k"
Do Regeering wil eerst de Ongevallenwet
wijzigen, decentraiiseeren, dan do ziekte
verzekering invoeren, daarbij de medewer
king van dc belanghebbenden organisceren,
waarbij dan zal moeten blijken of dat mo
gelijk is, cn als dan dezo beide verzekerin
gen zoover zijn, dat men ze in werking
heeft kunnen gadeslaan en do organisatio
van de decentralisatie bewezen heeft goed
te werken, dan zal men verder gaan.
hem ook niet moeilijk vallen „uit de nor"
te blijven. Maar om aoo ver te komen, zie
je 1 Om nou maar alleen te zorgen, dat je
rÖet van honger krepeert. Ze hadden mak
kelijk kletsen 1
Dab zie je nou weer. Zóó, toen hij ont
slagen was, had hij een kaartje naar Am
sterdam genomen; de stad, waar hij nog t
eerst work zou vinden. Hij had alles afge-
loopcn, geslenterd langs de dokken en vee-
men lui, waar hij vroeger wel in betrekking
geweest was, opgezocht; baliegokloven op
de Amstelbruggen; gedraaid om potjes-koo-
pendo juffrouwen op de bloemenmarkt;
rondgesjouwd op den Dam en bij do sta
tions; hij had zijn laatste centen verdaan
aan kranten on hij had allo advertenties,
die iets lekon, nagcbaggercL 't Zijn me ai-
standen in Amsterdam! Do spaarduitjes,
die zoo prettig in zijn vestzakje hadden ge
rinkeld, toen hij „de kast" uitkwam, waren
binnen enkele dagen geslonken. En eer hij
«acht dagen zich weer in „vrijheid" bevond,
had hij geen cent meer en geon vooruit
uitzicht er een te krijgen.
Hij werd overal afgescheept.
„Waar heb je 't laatst gewerkt 1"
„Ja, ik heb eigenlijk vier maanden ge
zeten."
„Zoo! Waarvoor?"
„Lade gelicht."
Nou, dan moest hij nog maar eens weerom
komen. Of men zei het hem ronduit: dan
was hij hior niet. aan 't goede adres. Lui,
die in de kast gezeten hadden.... er waren
zóóveel e e r 1 ij k e menschon, die 't meer
verdienden 1
Het was nu uonker in do straat, waar
hij ergens op een stoep zat.
Iemand kwam het huis uit, en haast over
hem struikelend, mopperde hij: „Alla, niet
op mijn stoep 1 Ruk op I"
En hij ga.f hem een schop in do lenden.
Do andere mompelend, richtte zich over
eind. Zijn leden waren stijf; hij voelde zich
kapot. Hij sleepte zich een paar huizen
voort, toen zonk hij weer op een stoep.
Eerst daarna kan men oyergaan tob hot
ontwerpen der Invaliditeitsverzekering.
Wij behoeven nu wel niet meer to vragen,
wanneer, bij zoo n opzet, van die Invalidi
teitsverzekering iets komen zal. Deze wijze
van aanpakken zal de tot-sband-komng dc-
*er zaak maken tot een van zeer lange
reeks van jaren. Tien jaar zal zeker het
minimum zijn. Zien wij naar den tijd, dien
do tot-stand-koraing van de Ongevallenver
zekering heeft gekost, dan moet het véél
langer duren. In dezo omstandigheden
komt hot op de denkbeelden, die de Regee-
nng heeft omtrent de oplegging van de
kosten dezer pensionneer! ng, eigenlijk
maar weinig aan Die denkbeeldeu zijn, dat
de premies de uitgaven moeten dekken, en
dat do Staat alleen voor den overgangstijd
bijspringt, dus de meest bekrompene, die
ei bestaan, doch, nog eens, de heele zaak
wordt op een baan van een dusdanige
lengte geschoven, dat de wijze, waarop men
zc wil aanpakken, echter alle belang gaat
verliezen.
De oude van dagen en de invaliden kun
nen nu wachten, vclo dagen en vele nach
ten.
In Regecringskringcn heèrsc-ht het jolig©
christendom, dat het leven vroolijk opvat
cn geen raam er op nahoudt, dat uitziet
op de ellende van anderen. Er heersoht
bovendien een geweldig respect voor het
kapitaal, dat vooral niet hard behandeld
moot worden, en een groote vrees voor de
moeilijkreden, die het baren zal als dat
kapitaal zal moeten aangesproken worden
om zijn deel in de kosten van een en ander.
Toch zal men voor deze Regeering arbei
ders oproepen; arbeiders, die geblekt gaan
onder gruwelijke misstanden; arbeiders, die
sinds vele jaren verlangend uitzien naar
e enige leniging van de sociale nooden.
En breode scharen zullen zich nog eens
laten spannen voor de kar van dit in merg
en nieren kapitalistisch bewind, wijl die
heeren immers van oh.ristelijK.en huize zijn
en van tijd tot tijd een of andere gods
dienstig klinkende banaliteit de wereld in
sturen.
Arme bedrogenen I
„Do Standaard" zegt:
In do Eoomscho pers wordt opgemerkt,
dat men van Eoomsoh-Kathol ieko zijde zich
nog nimmer ovor het gewijzigd
„U n i e"-r a p p o r t heeft uitgelaten cn
allerminst een accoord heeft aangegaan,
om dit in wettel ijken vorm om te zetten.
Dit is juist.
Doch heb zou dan alleen bezwaar kunnen
opleveren, indien er sprake van was, om
in dc eerstkomende legislatieve periode al
wat dit Rapport inhoudt, van Overheids
wege in te voeren.
Hiervan kan echter geen sprake zijn,
omdat het zelfs zeer voor betwisting vat
baar is, dat het zonder voorafgaande
Grondwetsherziening in zijn geheel zou
kunnen ingevoerd worden.
Het bedoelde Rapport geeft toch niet één
wijziging aan, maar verlangt op tal van
punten wijziging van den bestaan den toe
stand, en elk dier punten kan afzonder
lijk aan do ordo komen. Zelfs zou dit laat
ste zeer stellig het voordeel hebben, dat
men niet op eenmaal te veel hooi op zijn
vork nam en den bestaanden toestand geen
geweld aandeed.
Veel zelfs zou reeds gevorderd zijn, in
dien ook maar de eene kwestie van de kos
ten van school bouw tot afdoening kon ko
men.
Thans staan we voor deze ongelijkheid,
dat dc Openbare echool allo koston voor den
Maar ditmaal wae het een agent, die hem
opporde: „Kom, ga naar huis I Ga je roes
uitslapen."
„Ik ben <m>2ït dronken I" stotterde hij,
verontwaardigd. „Ik heb geen druppel ge
had vandaag."
„Neen, dat zie-n-ik l"
„Geen drank en geen eten!"
„Loop nou maar door 1 Niet zooveel
praatjes, of je kunt met mij meegaan 1"
Wankelend van oververmoeidheid honger
en doorgeloopen voeten waggelde hij ver
der, op een afstand gevolgd door don agent),
tot hij diens „wijk" uit waa»
Toen ging liet maar weer, instinctmatig,
naar liet Vondelpark, dat mooiste asyl voor
dakloozen, en op een bank strekte hij zijn
pijnlijke leden uit en viel in slaap.
De zonnestralen gleden door do boo men
op zijn ronkend gezicht. Als hij zichzelf zoo
had kunnen zien liggen vijf jaar geleden,
toen hij trouwde dan zou hij gelachen heb
ben met den overmoedigen, het leven tar
ten den lach, dien hij toen vaak had. Die
lach wa-s verstijfd in een wanhoopsgrijns
een halfjaar later, den dag, dat hij zijn
vrouw betrapte op iets heel verkeerds en
hij haar in blinde woede een oor afsneed.
Gewillig liet hij zich wegleiden, toen ze hem
kwamen halen, en cio rechter had mede
lijden met dien zoo treurig, beverig lachen
den kerel, die stotterend het verhaal van
zijn daad uit zijn keel stond te wringen
en veroordeelde hem tot vier maanden met
een bemoedigend toespraak je van dat, of
schoon het gebeurde volkomen mensehelijk
en zeer begrijpelijk, misschien geheel ver
schoonbaar was, het recht zijn loop moest
hebben.
Toen zich het liooge ijzeren hek weer voor
hora ontsloot en hij met goede voornemens
bezield en een portcmonnaie, die gaapte van
de rijksdaalders, dte vrij 2 wereld intrad,
lachte liet leven hem tegen. Doch aan zijn
optimisme werd gauw genoeg de kop inge
drukt cn hij leerde inzien, wat het zeggen
wil „gezeten" te hebben. Korten tijd was
bouw uit do Overheidskas neemt; voor
drievierde uit de Gemeentekas en voor één
vierde uit dc kas van het Rijk; terwijl de
Bijzondere school alle kosten van den bouw
uit eigen fondsen moet vinden, en slcchts
de rente van één vierde uit de Rijkskas
ontvangt.
Nu is cr niets, dat zoozeer aan het op
komen van de Bijzondere school in den weg
staat, als juist de moeilijkheid om die
bouwkosten te vinden. Reeds op de dorpen,
maar vooral in do groote steden, waar èn
de bouwgrond zoo duur is, èn de scholen
aan bouw zooveel meer kosten.
Stel nu, dat een voorstel in behandeling
kwam, om ook ten d«zc do Openbare en de
Bijzondere school op voet van gelijkheid te
brengen, ia dan te onderstellen, dat men
v«an Roomsch-Katholieko zijde zich hier
tegen verzetten zou
Een tweedo bezwaar voor de tot-stand-
koming en in-stand-houdiDg der Bijzondere
scholen ligt ia de late uitbetaling der sub
sidie.
Men moet een heel jaar liit eigen fondsen
doen schoolhouden cn dan ontvangt mon ge
meenlijk eerst in het tweede trimester
van het volgend jaar het uitgegeven geld
terug.
Dat eischt een bijeenbrengen van geldon,
dat vaak veel ongerief veroorzaakt.
Stel nu, er bleek iets op te vinden te zijn,
om, gelijk het Rijk aan de Openbare school
dc gelden voorschiet, zoo ook een voorschot
aan de Bijzondere school mogelijk te maken,
is dan aan te nemen, dat de Roomsch-Ka-
tholieko Kamerleden een voorstel van die
strekking zouden afwijzen t
In zijn „Kroniek" in „Steramen
voor Waarheid on Vrede" heeft
dr. Bronsveld het ditmaal over de s a-
me nworking vtan anti-revolu
tionairen en Christel ij k-H i s -
t'o r i s c h 0 n. Vereenzelviging van den
persoon van dr. Kuyper en de Ohristelijko
belijdenis, dat noemt dr. B. de geschiede
nis, die zich nu weer te Ommen afgespeeld
heeft.
Wat is nu toch de „ralson d'êtrc" van
het bestaan eener Chr.-Hist. Unie? Als cr
geen verkiezingen aan do lucht zijn, hou
den do heeren Lokman c.s. zich op zich
zelf, ja-, richten vurige pijlen naair h>j>b
hoofd van den „S t a n d a a r d"-redac-
teur. Doch nauwelijks moet er voor Ge
meenteraad of Staten een verkiezing plaats
hebben, of men ziet hen zich beijveren, om
de plaats, door een antirevolutionair ver
laten, door een zijner geestverwanten te
doen innemen. Sterker uiting in dezen
geest dan do pleitrede van den heer Lohman
voor dr. Kuyper i* niet denkbaar. En aan
den antirevolutionairen veldheer wordt goen
voorwaarde gesteld. Men slikt hem met
haar en huid. Als hij de Tweedo Kamer
binnentreedt zal heel het ohrist. gezin
juichen en met het woord „Christelijk" in
dc oorlogsvaan zal het drietal: antirevolu
tionair, roomsch en christ.-historisch zijn
„plan do c-ampagne" opmaken voor het
jaar 1909.
Toch zijn er enkele verschijnselen, die op
iets anders duiden. Do tocht van den heer
Lohman naar Nijverdal is een bewijs, dab
men niet gerust was. Men was kennelijk
bang, dat bij vele Hervormden de tegenzin
tegen dr. Kuyper te machtig zou wezen.
Zij vooral waren het. dan ook, die door den
heer L. gerust werden gesteld. En onder
den indruk van zijn woord hebben zeker
vele kiezers, gesteld voor de keus tusschen
een liberaal en den „christen" Kuyper, den
laatste gestemd»
hij in betrekking en hoopte hij een nieuw
leven t» zijn begonnen, maar het duurde
niot lang, of zdjn kameraden kwamen er ach
ter en lieten den vent-, die „gebromd" had,
links liggen; deden alles om hem tegen te
werken, om hem er uit te krijgen. Zijn pa
troon voelde, dat hij daartegen in behoorde
te gaan, doch een menscli is maar een
mensck, en in een norsche bui kwam deze
tot het bewustzijn, dat hij toch ook eigen
lijk niet de wereld behoefde te hervormen;
dat hij nadeel in zijn zaken ondervond van
de oneenigheid zijner ondergeschiktendat
hij gedaan hacï wat hij redelijkerwijs doen
kon, cn d.at jc dan maar moest zorgen uit
do gevangenis te blijven, wanneer je niet
tegen do naweeën kon.
Toen was heb uit met de illusies. Toen
begon het leven van uit do hand in den
tand leven, van nu eens een paar gulden
verdienen, dan een stuk kleeren, meubel of
beddegoed wegbrengen, dab langs een paar
jaren van levens-montagne-russe, zou voe
ren tob de gevangenis voor de tweede maal,
nu voor liet stelen van een armband, dien
hij ter reparatie moest wegbrengen. Dit
maal kreeg hij drie maanden.
Maar waarom zou ik heb eentonig vor-
haal geven! Het is nog eentoniger dan het
verhaal van Saïdjah's vader, wien men tel
kens een buffel ontstal. Nog tweemaal
kwam hij in „de kastcn telkens kwam hij
moedeloozer er weer uit, schoon hij zelfs
nu, toen do zonnestralen hein wakker rie
pen op de bank in 't Vondelpark, nog niet
allen moed had verloren.
Hij sprong op, door den slaap wat uitge
rust en versterkt., en do jonge dag gaf hom
weer wat nieuwe energie. Doch al spoedig
deed zijn rammelende maag* zich weer ge
voelen en hot is moeilijk de lichtzijde der
dingen te blijven zien, wanneer men honger
heeft. Toch streed hij nog wat hij kon. En
hij bracht weer eon dag, eon dag van pijni-
gendon honger, een oneindig langen dag
▼an telkens heb hoofd stooten, als eerlijk
man ton einde. Weer brandden de stconen
Tg Sncek is het anders geloopen. Daar
hebben do christ.-historischen geweigerd
hun stem te verleen en aan do candidatuur
van dr. Kuyper. „D e N 0 (1 e r Un ei e r1'
heefb hen daarover dan ook vrij onzacht
bestraft.
Het moet natuurlijk don heer Lohman
cn de vaderen der „Unie" zeer ontstemd
hebben, dat die Friezen zich bij do eerste
de beste gelegenheid, welke zich voordeed
om zich gehoorzaam te betoonen, zich heb
ben gedragen als „stoute" kinderen. Waar
moet het heen, als zij in 1909 zich niet be
ter gedragen?
Bij die ééno donkere stip aan den christ.-
hist. horizon is bet niet gebleven. Ook te
Leiden is de weerzin om met. de „coalitie"
mee te ga-an, dezer dagen bij volo rechtzin
nige protestanten gebleken.
Herhaaldelijk hoort men, zegt de „Pro
vinciale Groninger Couran t",
van uitvindingen, bestemd om de trei
nen, die door signalen r ij den, tot
stoppen te brengen. Als men weet, dat
de groote meerderheid der spoorwegonge
lukken befc gevolg is van het rijden door
een gesloten sein, dan begrijpt men, dat er
steeds met grooter nadruk wordt aange
drongen op het aanbrengen van inrichtin
gen, die den trein vóór een signaal automa
tisch tot stilstaan breDgen, indic-n 't signaal
nieb op veilig 6taat. Ook niet-technici
kunnen begrijpen, dat het ten slotte toch
niet zoo onmogelijk moet zijn ora zulk een
automatische stopinrichting aan te bren
gen. Dat dit tot nu toe niet geschied is,
heeft intusschen, naar het schijnt, dezo
zeer goedo reden, dat men do machinisten
niet aan die stop-machines wil wennen.
Want het ligt voor de hand, dat, zijn een
maal aan alle signalen zulke inrichtingen
aangebracht, de treinbestuurder daarop zal
gaan rekenen en bijgevolg niet zoo scherp
zal uitkijken als tegenwoordig.
Het resultaat van de invoering van dezo
veiligheidsmachines zou dus wel eens kun
nen zijn, dat men de zorgeloosheid in de
hand werkte en per slot van rekening de
veiligheid kleiner in plaats van grootcr
deed zijn.
Intusschen: thans bestaat er een appa
raat, dat de voordeden van do automati
sche stop-inrichting heefb zonder de hoven-
genoemde nadeelen. Het is het apparaat
van Braam, dat bij gesloten signaal direct
op de locomotief werkt, den trein remt,
een extra-sirene doet weerklinken en vlak
voor het gezicht van den machinist op de
loooinoticf een schijf doet vallen met
„voorsignaal" of „hoofdsignaal". Maar bo
vendien is daaraan een controleer-machi-
nctje, dat het rijden door het sein optee-
kent, zonder dat do machinist er iets aan
kan veranderen. Eindelijk is het systeem
ook daarom zoo mooi, omdat men gemak
kelijk do aan de rails te bevestigen stop
inrichting los kan meevoeren en die dus bij
een ongeluk of bij herstellingswerken aan
do rails kan bevestigen, zoodat men zonder
signalen eiken trein kan doen stoppen.
Aan den anderen kant is die inrichting ook
weer zoo, dat zij alleen wanneer twee op
vaste plaatsen zittende hefboomen getrof
fen worden haar werking uitvoert. Toeval
lige stopwerking van kleine hindernissen is
dus vrijwel uitgesloten.
Geen wonder, dat deze inrichting op
Fransche spoorwegen met veel succes is be
proefd en dat ook de eerste proeven ir
Pruisen met uitstekend resultaat zijn afge-
loopen, zelfs bij snelheden van HO kilome
ter.
En in Nederland? Worden ook daar pro©
hem onder de voeten, weer broeide de zon
op zijn warm hoofdweer kromp zijn maa^
om voedsel vragend in elkaar, terwijl h/
Amsterdam in alle richtingen doorkruist
Weer vond hij nergens een lichtspran/ ;«a
van hoop en weer zakt© do moed, waaü xee
hij don dag begonnen was, met heb ia-ger
zakken van de zon.
Tegen den avond, toen uit de onderhui
zen op c'.e grachten heerlijke geuren stegen
van vleeschgebraad en kruiderijen, kwam
hij langs een openstaanden bakkerswinkel.
Op de toonbank lagen versche kadetjes en
krentenbroodjes opgestapeld op de nog
warme platen. Hij vroeg en kreeg er een,-
maar dat vergrootte zijn honger nog cd
deed zijn lust-, zijn maag eens vol te eten<
nog te scherper op den voorgrond komen
Die»n nacht sliep hij in 't Wetering
plantsoen, maar hoe doodop hij ook was, hi.
kon niet tot rust komen. Spookachtige vi
sioenen pijnigden hem, als zijn oogen een
oogenblik dichtvielen, en meest lag hij wak
ker, nauwelijks durvend bewegen van do
pijn in zijn maag, die om eten vroeg.
En weer brak de dag aan, sleepte hij zich
de stad in. Hij voelde zich nu tot alles
in staat. Onverschilligheid ha-d ten laatste
al zijn goede voornemens verstikt- ALs liij
nu maar eten had, dan kon de rest hem
niet scholen 1
In de stille straat stond een melkwagen
met volle flesechen. De jongen stond in heb
huia achter de deu Toen werd de verlei
ding hem t© machtig. Zijn maag schrijnde'.
En snel nam hij een fleech melk en stopt©
hem onder zijn ja».
Dezer dagen las ik het einde van dit
hoofdstuk der eentonige geschiedenis. In
mijn dagblad vond ik onder „Uit de Recht
zaal" het volgende onschuldige berichtje:
De recidivist C. M., die op 29 Mei een
flosck melk wegnam van do kar eens melk-
rondbrengers, werd heden door de vierde
kamer der Amstordamsche Rechtbank ver-,
oor deel d bot zes maanden gevangenisstraf»!
