No. 14895
LE1DSCH DAGBLAD, Zaterdag* 12 September.
Anno 1908.
PERSOVERZICHT.
REDOING.
tijd meer geld van den Staat. Wil er ieste
komen van de eooiale wetgeving, welke nu
weer trager dan ooit haar slakkengang
voortzet, dan moet de Staat bijspringen.
Die meerdere uitgaven te vinden door een
rationeel stelsel van belastingherziening in
den trant van wat minister De Meester in
diende, ligt niet in de lijn der oonaerva-
tief anti-rev. Roomsch-Kath. minderheid;
zij verkiest verre protectie. En we ver
wachten dan ook in het laatste bestaansjaar
dezer Kamer van rechts luide do leus te
hooren verkondigen: proteotie van handel
en nijverheid."
Uitgebreid, meent het blad, moet het
atrijdprognam niet zijn; hoo meer daarop
staat, hoe meer verdeeldheid al dadelijk
en hoe meer misverstand als het op de uit
werking aankomt. Maar men kan al niet
minder too dan met deze drie eischen:
Grondweteherziening om te komon tot al
gemeen kiesrecht, behoud der openbare
school en tegen besohermende rechten.
Is bedrog met koopwaren
niet strafbaar in ons
land? De zuilvelconsuLent in Zeeland,
de beer 0. Zwagerman, te Middelburg,
heeft onlangs opnieuw dö aandacht geves
tigd op den verkcip van een zoogenaamd
„poeder om te karnen", hetwelk verkocht
wordt door iemand te Middelburg. Reeds
vroeger werd opgemerkt, dat het poeder be
staat uit gewoon fijn keukenzout, dat de
werkelijke waarde per doos 4 cents bedroeg,
terwijl er voor betaald moest worden 5.
Ook dit jaar werd do zaak "voor de
Rechtbank te Rotter.. \m behandeld, maar
het bleek, volgens de meening van het O. M.
dat beklaagdes handelingen niet onder het
bereik der strafwet vielen, hoewel dit ten
zeerste werd betreurd.
Het komt der redactie van het „Maand
blad tegen de Vervalschingen"
voor, dat, indien deze rechtspraak meer al
gemeen toepassing vindt bij andere recht
banken, de aan het hoofd geplaatste vraag
toestemmend beantwoord zal moeten wor
den.
Immers indien het niet strafbaar is om ge
woon keukenzout onder den fantasie-naam
„karnpoeder" tegen het meer dan honderd
voudige der waarde aan den man te bren
gen, zal weldra een heirleger van middelen
geanonceerd wordon tegen hooge prijzen,
welke onder allerlei fraaie benamingen uit
doodgewone bestanddeelen bestaan, en zal al
dus aan een nieuwe flesschentrekkers-indus-
trie, zoneter verzet der justitie, hot aanzijn
gegeven worden.
Wij zullen dan bijv. gekleurde vochten
zien verschijnen, welke „ter verbetering
van wijn of azijn" aanbevolen worden en
uit niets dan water bestaan; poeders „ter
verfraaiing van meel", welke slechts ge
poederd stroo bevatten; tniddeleo „ter ver
betering der atmosfeer", die uit gecompri
meerde lucht bestaan, enz., alles tegen de
100-voudige waarde; kortom: er Is een veld
van bedrog te ontginnen voor de industrie-
ridders
Wij achten deze eerste officieele vrij
spraak van bedrog hoogst bedenkelijk en
zijn overtuigd, dat de eerlijke handel alleen
baat kan vinden bij een rechterlijke uit
spraak, die het kind bij zijn naam noemt,
en dienovereenkomstig een handelwijze als
in het voornoemde artikel vermeld, als be<-
drog betitelt en voorbeeldig straft, op grond
van het feit, dat bedrieglijke kunstgrepen en
voorspiegelingen aangewend zijn geworden
om een prijs van argelooze koopers te ont
vangen, die in geen de minste verhouding
tot de innerlijke waarde 6taat. Indien onze
strafwet werkelijk geen artikel daartegen
bevat, volgens hot oordeel der juridische
autoriteiten, ia het toch waarlijk hoog tijd,
dat dit met bekwamen spoed gemaakt wor
de, ter bescherming vooral van het minder
ontwikkelde publiek tegen de praktijken
van geweten looze bedriegers.
J. Tan Alphen.
>rDc Standaard" verneemt omtrent deal
toestand van den scheidenden nestor der
Tweede Kamer, dat deze hoewel langzaam
toch bestendig voortuitgaande is. Ten einde
vernieuwing van ziekteverschijnselen te
voorkomen, blijven briefwisseling en in hel
algemeen inspannende geestesarbeid voor*'
hands bepaald verboden.
Staatscommissie voor de spoorwegen.
De „St8.-Ot." No. 213 bevat een Kon.
Besluit van 8 September waarbij, uit over
weging, dat het wenschelijk is door een
Staatscommissie te doen onderzoeken, of,
en, zoo ja, op welke wijze in het thans ge
volgde beleid betreffende spoorwegen verarm
dering ware aan te brengen, het volgende
wordt bepaald:
I. in te stellen een Staatscommissie tot
het onderzoeken en beantwoorden van de
vraag, of, en, zoo ja, op welke wijze in liet
thans gevolgde beleid betreffende spoorwe
gen verandering ware aan te brengen;
II. te bepalen, dat die commissie aan
gaande de uitkomsten van het gehouden on-
derzoek aan Ons verslag uitbrengt;
III. te benoemen in die commissie:
tot lid en voorzitter, mr. J. O. de Mare»
Oyens, oud-Minister van Waterstaat, Han
del en Nijverheid, te 's-Gravenhage
tot leden: dr. A. M. A. J. Ariëns, te
Maaresen; M. G. de Bloeme, administra
teur, plaatsvervangend directeur-generaal
bij het hoofdbestuur der posterijen en tele
graphic, te 's-Gravenhagejhr. mr. W. Th.
C. van Doorn, Rijkscommissaris bij de
Maatschappij tot Exploitatie van Staats
spoorwegen cn bij de Hoilandsche IJzeren-
8 poor weg- Maataoh ap p i jte 'a-Gravenhage;
J. Th. Gerlings, directeur van Stoomtram
weg-Maatschappijen in Nederlandsch-Indië,
te 's-Gravenhage; A. J. M. Goudriaan, lid
van de firma van Nie velt, Goudriaan en
Co., te Rotterdam; mr. dT. A. van Gijn,
administrateur van de Generale Thesaurie
bij het Ministerie van Financiën, te 's-Gra
venhage; F. H. de Monté ver Loren, admi
nistrateur, hoofd der Afdeeling Spoorwe
gen van het Ministerie van Waterstaat, te
'B-Gravenhage; B. Nierstrasz, directeur van
do Hoilandsche Stoomboot-Maatschappij, te
Amsterdam; jhr. mr. J. H. van Reenen,
lid van c!e Algemeene Rekenkamer, te 's-Gra
venhage; W. J. Roelfsema Hzn., voorzitter
van de Kamer van Koophandel cn Fabrie
ken, te Groningen; G. Rijperman, voorzit
ter van den Raad van Toezicht op dc Spoor
wegdiensten, te 's-Gravenhage; 0. F. Stork,
te Hengeloo; mr. A. A. H. Struycken, hoog
leeraar aan de Gemeentelijke Universiteit,
te Amsterdam, en J. Truijen, voorzitter van
den Limburgsehen Landbouwbond, te
Meijel
IV. aan de commissie toe te voegen:
a. als secretaris: mr. H. J. Silvergïeter
Hoogstad, adjunct-secretaris van den Raad
van Toezicht op de Spoorwegdiensten, te
's-Gravenhage
b. aJs adjunct-secretaris: mr. dr. A. van
Rijckovorsel, advocaat en procureur, te Nij
megen.
Ben oud besluit vernietigd.
Bij Kon. besluit van 27 Augustus jl.
Staatsblad No. 290 is vernietigd het
besluit van B. on Ws. van Vlodrop van
28 April 1889, waarbij aan J. Schouwenberg
aldaar vergunning vcwr ien kleinhandel in
sterken drank is verleend.
Uit do overwegingen van het Kon. Be
sluit blijkt-, dat J. Schouwenberg met in
gang van 1 Januari 1883 was benoemd
tot gemeente-ontvanger van Vlodrop on
dat genoemde Schouwenberg dat ambt n-g
bekleedde, toen hem een vergunning voor
don kleinhandel in sterken drank weel
verleend.
Het besluit van B. en Ws. van Vlodrop
is daarom vernietigd wegens strijd met do
wet
Frof. Struyoken behandelt in het „H a n-
d e 1 s b 1 a d" do vraag, of ons staatsrecht
toelaa»'. het in behand.ling-nemen door do
Iweode Kamer -a voorstellen tot
wijziging van wetsvoorstel
len, bij de Eerste Kamer hangende. Hij
schrijft daarover het volgendo:
De vraag is van niet geringe beteokenis.
Raar mijn meening behooren dio voorstel
len niet te worden toegelaten. Foimahsti-
tthe bezwaren laat ik ter zijde: dc uitdruk-
king „voorstellen", welke de Grondwet in
de 5de Afdeeling van liet 3do Hoofdstuk ge
bruikt, is ruim genoeg, om zoo noodig ook
deze voorstellen ie omvatten; ia de Re
glementen van Orde der Kamers mist oien
een bijzondere procedure, welke bij de door
u aanbevolen praktij wellicht zou noodig
zijn, maar die reglementen kunnen worden
ingevuld. Mijn bezw-.ar ligt in de aantas
ting van een gewichtig recht der Tweede
Kamer; die, naar ik meen, onvermijdelijk
uit deze nieuwe wetgevendo methode zou
volgen. Ik bedoel het recht, over ieder
wetsontwerp i n z ij n geheel te
beslissen. Dat dit recht groote be-
teekenis heeft, kan blijken uit de talrijke
gevallen, waarin wetsontwerpen, nadat allo
j artikelen achtereenvolgens ware aangeno
men, niettemin in hun geheel werden ver
zuipen. Welnu, dit recht mist de Tweede
Kamer, indien haar, nadat zij een wetsont
werp heeft aangenomen, alleen een wijzi
ging daarvan ter behandeling wordt voorge
legd. Mogelijk is, dat de wijziging
wordt aangenomen en dat niettemin, werd
bet gewijzigde ontwerp op-
üieuw aan stemming onderworpen, d't sou
worden verworpen
Ik*, wijziging toch kan hlaar ineei>
tbrheid vinden uit. de tegenstanders der
wet, die haar evenwel liever gewijzigd dan
ongewijzigd zien tot 6tand komen, gevoegd
i bii een deel van dc vooistam.ors, die eveb-
j zeer aan het gewijzigd ontwerp de voorkeur
geven. Zou evenwel het gewijzigd ontwerp
in z ij u g e h c 1 aan stemming wordon
onderworpen, dan ware het mogelijk, dat
een meerderheid zich er tegen verklaarde,
bestaande uit de tegenstanders der wet, ge
voegd bij hen, die, aanvankelijk voorstan
ders, door de wijziging tegenstanders zijn
geworden. Ik geef hier slechts één mogelijk
heid ma „r deze is, 'unkt mij, voldoende,
om te doen zien, hoe onzuiver de stemming
07or dc wijziging zou worden. De zaak zou
pas n het reine komen, indien na de
stemming der Eerste Kamer over hot ge
wijzigde ontworp dit kon worden terug-
ozonden naar de Tweede Kamer ter eind
stemming. Zulk een renvooi in de landen,
waar de Eerste Kamer het recht van amen
dement heeft-, gebruikelijk zou ik met
ons sln:ifsr<'obi niet verecnigbaar achten.
liet „Handelsblad" antwoordt aan
prof Struyoken het volgende:
Prof. Struycken voert als nieuw argu-
reent tegen het wijzigen van nog geen wet
zijnde voorstellen aan, dat dan de Tweede
Kamer alleen over de wijziging en niet over
de zaak in haar geheel krijgt te oordeelen.
Wij merken op, dat precies hetzelfde geldt
yoor wijziging van wetten. Ook dan zou
hot zeer wel denkbaar zijn, dat de Tweede
&amer (of de Eerste) de wijziging op zich-
telve wel goedvindt, maar de wet, welke
daardoor gewijzigd wordt, niet meer bruïk-
Jlaar. Toch is die wet op dat
ocgcnblik niet aan haar oordeel on
derworpen en moet zij dus wel
itemmen over de wijrigng alsof en zie
daar do eenvoudige oplossing van dc moei
lijkheid, maar die dan ook geldig blijft als
't dc wijziging van wets ontwe r pen be
treft degeheelewetvóór baat-
lag.
In elk geval echter is het bezwaar van
prof. Struycken als argument speciaal tegen
Al de inwoners vaD hut dorp begaven
eich dien middag naar do hoeve der wedu
we Chavanon, welke hoeve op korten af
stand van dc kerk gelegen was.
Het was daar verkooping na in-bcslag-
neming: een te zeldzame gelegenheid, om,
niet tegenstaande het medelijden, door den
toestand der weduwe opgewekt, zich niet
een buitenkansje te gunnen.
Op do binnenplaats der hoeve, waar do
dorpelingen verward dooreeD woelden,
verscheen de weduwe Chavanon Zij zag er
fog jong uit, ternauwernood rijf cn dertig
jaren. Zij droeg een arm/uiig kleed van
kale stof en baar voeten staken in groote
klompen Vier kinderen, even ellendig ge
deod als zij, volgden baar schuchter; haar
'jij den rok vasthoudend Zij droeg een an-
^cr op den arm.
Toen zij de menigte ontwaarde, die de
l»mnenplaats Me, boog zij bet hoofd on
t>ing dicht by <Je tafel van deu deurwaar-
■kr op een omgekeerden kruiwagen zitten,
j ho bo sren spraken stil met elkander. Geen
hunne», die de weduwe goeden dag
wonsohte.
Do deurwaarder en zijn klerk kwamen op
hun beurt aangestapt. De naam van den
deurwaarder was Housseaux. Hij was een
?r<>olijk, rondborstig en vrijgevig man. Hij
Brootte links en rechte ging achter de tafel
Baast zijn klerk zitten, sloeg een lederen
hrieventasch open, waaruit hij ecu wit pa-
^6r nam, fluisterde eenigo woorden aan
et oor van zijn klerk en, na verscheidene
met een ivoren hamer op de tafel te
bben gegeven, verzocht hij stilte.
wijziging van wets voorstellen niet ge
grond.
„D e N eder lander" zegt over de b e-
lasting op motor-rijtuigen:
Met ingenomenheid begroeten wij het voor
stel der Regeering om een belasting te leg
gen op het hebben en voortdurend gebrui
ken van motor-rijtuigen.
Nu het toenemend verkeer van met me
chanische kracht, niet langB speciale banen
voortbewogen, voertuigen voortdurend ver
betering van wegen, politietoezicht en vei
ligheids-maatregelen eischt, la in een mati
ge retributie voor de daarmee aan automo
bilisten bewezen diensten niets onbillijks te
zien.
En dit te minder, omdat sinds jaren voor
het gebruik van paarden (rijtuigen) en voor
dat van rijwielen, in de laatste jaren het
verplaatsingsvoertuig voor bijna iedereen ge
worden, een matige belasting moest wor
den opgebracht.
Van het verkeer met auto's langs de we
gen zijn wij geen tegenstandersden voor
uitgang der techniek en de toepassing daar
van in mensckelijk leven en bedrijf hebben
wij als een zegen Gods to ontvangen, en kort
zichtig ia hij, die me enen zou dat hij mot
kleine middelen dat alles zou kunnen feegen-
gaan.
Maan een belasting op het gebruik van
motor-rijtuigen is dan ook zulk een middel
niet.
De overweging, dat dc gebruikers haar
wel betalen kunnen, moge op zichzelf haar
niet rechtvaardigen, het feit, dat de auto
nog zoo goed als altijd voorwerp van
weelde is, maakt de toepassing van een
bola-sting op dat gebruik wat gemakkelijker
en wat draaglijker dan belastingen veelal
zijn
Waarbij dan nog komt, dat de laat niet
al te zwaar is gelegd, en voor industrie <sn
handel bijzondere bepalingen zijn gesteld,
die do billijkheid dienen.
Evenals voor dienstboden, paarden en rij
wielen wordt ook voor motor-rijtuigen een
afzonderlijke grondslag in de personeel e be
lasting opgenomen Tot lieden werden zij
onder het meubilair geschat.
Bij den minder gunstigen toestand van
's lands financiën is het faveurtje van een
halve ton, dat uit. deze belasting wordt ver
wacht, niet te versmaden.
Onder het hoofd Kiesrochtbetoo-
g i n g zegt ,,D e Nederlander":
Zondag zal met „het volk" terminolo
gie van „He t Vo 1 k" weer zien optrek
ken voor zijn r e c h Het zal dan wel weer
een „spontane uiting van den volkswil"
beeten. Hoe zulk een uiting bot stand komt,
is leerzaam te zien in het „Dagblad der Ar
beiderspartij". In een oproep aan de Haag-
sche partijgenooten zegt het bestuur der
Partij, dat het afdeelingsbestuur steen en
been klaagt over de Inkschheid dier Haag-
sche partijgenooten.
„Nog een 140 groote biljetten moeten aan
de mureneen 25,000 manifesten „aan do
Haag8che arbeiders" moeten verspreid wor
den. Dat is u w werk, loden van Den Haag,
on het ie plichtverzaking u daaraan te ont
trekken. Schudt af uw lakschheid en stelt
er een eer in, wie het meeste heeft gedaan
om de Betooging te doen slagen
Aangepakt, gewerkt, het mag niet aan
komen op een paar, die altijd het werk moe-
ton doen
En Zondag, dan moet de g e h e e l e af
deeling in actie. Er moeten meer com
missarissen van orde zijn 1 Zondag moet
men in Den Haag weten, dat het Neder -
landsche proletariaat manifesteert voor
zijn recht. Niet alleen zoolang de optocht
gehouden wordt; neen, den geheel en dag."
Dank zij de 140 groote biljetten en de
25,000 manifesten, zal de „Betooging" wel
„slagen". Maar zulk een oproep als deze
„betoogt" méér dan de meeting zelf. Name-
„Wij verkoopen m de eerste plaats het
landbouwgereedschap," ssJ hij luid. „Wij
hebben hier een houten egge met acht rijen
tanden, een weinig versleten. Is er een koo-
por voor tien gulden? Niet? Voor vijf gul
den? Voor vier gulden? Voor drie gulden?
Voor twee gulden?''
EeD boer gaf een teeken met het hoofd,
dan nog een en weer een ander. De egge
werd toegewezen voor twee gulden.
Men verkocht vervolgens den ploeg, den
rol, de kar op twee wielen. En dat alles
steeg niet hoogor dan twintig gulden.
Toen van den hoek uit, waar zij zich
met haar kroost bevond, begon de weduwo
Chavanon te jammeren.
..Wij gaan over tot het veel" schreeuwde
de deurwaarder. „Wie wil er een vaars
voor twintig gulden P"
De vaars vond een koopor en zij werd
van dichtbij gevolgd door drie koeien en
het paard.
„Hoeveel hebben wij al?" vroeg de we
duwe Chavanon, met bang gemoed.
De klerk telde de gotallen op.
„Tweehonderd veertig gulden vijftig
cents I"
Dit deed de weduwe Chavanon uitroe
pen:
„Hoe is 't mogelijk! Gij hebt dus met
elkaar afgesproken van mijn ongeluk uw
voordeel te makenTweehonderd veertig
gulden voor het beste, wat mijn hoeve be
vatte. Is er dan geeD mededoogeri meer
te vinden in het dorp? Dat is ni©t> mooi,
hoor I Misschien kent gij mijn geschiedenis
niet.
Welnu dan, luistert: Toen ChavanoD ge-
storvon was, gingen do zaken nogal rede
lijk goed, ten bewijze daarvan de koe, de
mooie Jeannette. die ik don volgenden win-
lijk, dat alleen de groote trom in staat is de
mensohen wakker te maken.
Voor algemeen kiesrecht?
Welneen, Voor een pretje, dat buiten het
kader van den dageiijkflchen arbeid valt.
Dat de ernst er i s, bij enkelen, bij Hon
derden misschien, ontkennen wij niet. Maar
bij de massa1
Wel zie, zelfs de Haagsche partijgenoo
ten zijn er niet warm voor te krijgen. En
dat is toch al het minste, dat men ver
wachten mocht i
Over boycot zegt de „Provincia
le Groninger Uourant";
Een van de treurigste wapens in den so
cialen en poiitieken strijd van den tegen-
woordigen fcyd is zeker de boycot. Geluk
kig wordt het in one land nog maar bij uit
zondering toegepast; gelukkig, want in den
boycot is altyd een moment van dwang, van
vrijheidsbeneming, die ons, vrijheid!ieven-
den Nederlanders, zeker allerminst past.
Zoo ia er terecht indertijd scherp tegen
opgekomen, dat men in een stad in het
Zuidwesten van ons Land gepoogd heeft een
bakker te doen boycotten, omdat hy brood
leverde aan een van de twee partijen in een
sociaal conflict.
Gelukkig heeft dat boycotten zooveel to
gen, dat ook rij, die niet gewoon rijn door
bo denken, al heel gauw begrijpen, dat onze
samenleving een onmogelijkheid zou wor
den, indien de eeno groep van mensohen
een individu ging bcnadeeien, omdat hij
in een kwestie niet precies zoo gehandeld
heeft, als de meerderheid van die groep of
van haar bestuur het meest wenschelijk oor
deelt. Nu komt echter in den laatsten tijd
hier en daar in het buitenland een tweede
methode van boycotten op, die, al lijkt
zij niet zoo erg, in don grond toch even na-
declig is als de hier genoemde. Het is de
indirecte boycot op politiek gebied. Het een
of andere partijbestuur laat een lijst van le
veranciers opmaken en zendt die aan de
partijgenooten met verzoek uitsluitend bij
die winkeliers te koopen en de kennissen
aan te moedigen hetzelfde te doen. Eenige
jaren geleden heeft do bekende Boerenbond
iets dergelijks in Pruisen geprobeerd en de
zer dagen moet door een sociaal-democra
tisch verkiezingsoimitó in het tweede Ber-
lijnsche kiesdistrict hot door den Boeren
bond gegeven voorbeeld1 zijn gevolgd, ja nog
verre overtroffen, doordat de kwestie hier
nog soherper gesteld wordt en een lijst van
397 winkeliers, tandartsen, melkboeren en
groentenvrouwen, enz. precies aangeeft,
waar men veilig kan koopen, zonder in
rijn politieke principes te worden belee-
digd.
Het is waarlijk niet te hopen, dat dit
voorbeeld navolging zal vinden.
Onder het opschrift Politiek Oude
jaar gaf de ,,Z u t p h o n s c h e Cou
rant" uiting aan haar meen ing, dat het
langzamerhand tijd wordt do vraag onder
de oogen te gaan zien, wat bij de eerstvol
gende Kamerverkiezingen do leus moet zijn,
waaronder de vooruitstrevend vrijzinnigen
zullen optrekken.
Na gesproken te hebben over Grondwets
herziening om te komon tot algemeen kies
recht en over het behoud der openbare
school, schrijft hot blad over bescher
mende rechten.
„Het zal noodig zijn, kraohtdadig op te
komen voor ons vrijhandelsteleel. Want
telkens weer duikt in de porg vaD rechts
het praatje op, dat dc economische toe
standen hier te lande zoo slecht zijn, door
dat handel en nijverheid niet beschermd
worden door fiscale maatregelen. Argumen
ten te over rijn tegen dit beweren aan te
voeren. En die zullen, naar we verwachten,
Actueel worden. Dit kabinet terh staat in
het teeken van geldelijke onmacht De mid
delen vloeien traag, nieuwe behoeften roe
pen luide om bevrediging en eischen al
ter kocht en die nu in handen van Pier
Jorgeais is overgegaan voor achttien gul
den. Maar de kleinen werden ziek door do
mazelen, eerst Jan, dan Anneke, dan Ma-
rietje eD dan de anderen ook nog. De ge
neesheer kostte veel. Mijn beurs was bijna
ledig, toeu ik op mijn beurt een ribben-
vliesontsteking kreeg ten gevolge van een
kou, gevat bij het verzorgen van mijn klei
nen des nachts. Men voerde mij naar het
gasthuis, terwijl men do kinderen in een
gesticht bracht. Ik bleef daar twaalf we
ken en toen ik terugkeerde, eisohte de eige
naar betaling van twee maanden achter
stallige pacht. Ik begon te sohreien. Men
nam alles in beslag en ziedaar, mijn meu
belen alleen zouden voldoende wezen, om
den eigenaar schadeloos te 6tellen. Met het
overige geld van den verkoop zou ik ergens
anders opnieuw kunnen beginnen. Gij
zoudt nochtans dergelijke afschuwelijkhe
den moeten beseffen."
„Wij gaan over tot de meubelen," viel
haar Housseaux, dio tot nu toe beleefd de
alleenspraak der weduwe had aangehoord,
in de rede. „Het is een wieg; een wieg van
wilgenhout met het volledig beddegoed.
Tien gulden de wieg Er is een kooper voor
tien gulden
De weduwe Chavanon richtte zich op
met samengeperste lippen en haar blik
dwaalde a-ngstig over de menigte.
Iemand merkte op, dat de booper, door
Houaseau bedoeld, niemand anders bon
wezen dau de weduwe in persoon en hij
vond het schandalig, dat de weduwe eenig
geld van haar sohuldeischers verduisterde,
om de wieg har er kinderen terug te
krijgen.
„Tien gulden. Tien gulden I De wieg I"
riep de deurwaarder. „Niemand meer? ik
sla toe."
Zijn hamer viel bijna op de tafel ueer,
toen een stem zich verhief; „Tien gulden
vijftig I"
Men keerde zich om
De man, die daar bood, was vader
Aumignon, een oude zonderling, bekend
om zijn eigenaardige handelwijzen, maar
die versleten werd voor een man, dio een
klein fortuin had.
De weduwe Oliavanon bekeek haar tegen
stander een oogenblik en zei daarna met
weeke stem:
„Elf gulden
„Veertig guldeu I" wierp vader Aumig
non tegen
De hoop boeren drong dichter rond de
tafel en schonk meer aandacht.
„Veertig gulden vijftig."
„Zestig gulden."
De weduwe Chavanon stiet een schorren
kreet uit.
„Vloek over u, vader Aumignon. In die
wieg daar heb ik cn later mijn kinderen
geslapen. Een moeder kan de wieg harer
kinderen met laten verkoopen. Hoort gij,
deurwaarder, ik bied zestig gulden vijf
tig."
Men had' op de binnenplaats der hoeve
een muis kunnen hooren loopen, zoo stil
was het.
„Tweehondord gulden," sprak vader
Aumignon ongestoord.
Een snik welde op uit de bo*«t der we
duwe. Haar verschrikte kinderen hirgon
aan haar rokken en riepen: „Moeder I" Zij
tastte in het rond en de klerk schoot toe,
denkonde, dat zij in onmacht zou vallen.
Maar, aan de wieg vastgeklampt, weerde
rij met een gebaar den jongen man af.
„Tweehonderd vijf gulden," mompelde z.y
als bij toeval.
„Drie duizend gulden," verklaarde vader
Aumignon, mtet een afcloenden vuistslag
op de tafel.
Witter dan marmer leunde de weduwe
Chavanon tegen den muur. Housseaux bük-
ïe haar ondervragend aan Hij hief den
hamer omhoog
„Drie duizend gulden. Wij 2egg©n drie
duizend gulden. De wieg voor drie dui
zend gulden. Geluk er mee."
Een doffe slag klonk. De hamer was ge
vallen.
Toen steeg er een afkeurend rumoer rond
om vader Aumignon op. De daad, die bij
daar verrichtte, scheen zoo eerloos to zijn,
dat de minst nauwgezette tusschen de boe
ren zich niet kon onthouden zijn meening
te luchten.
De oude man verontrustte zich echter
daarover niet. Hij naderde dc tafel en tel
de er het geld op neer, dan, aangezien bet
gedrang hom van achter met vijandjlijke
bedoeling aanstootte, draaide hij zicb om-*
„Is de verkooping openbaar, ja of neen?
Heb ik het recht te koopen, wat mij goed
dunkt en met mijn koop te doen wat ik
wil?"
Een gemor antwoordde hem
„Nu, het is goed. Zwijgt, dan Deurwaar
der," ging hij voort-, zich tot Housseaux
wendende, „geef aan de weduwe de wieg,
die ik daareven kocht. Het ding is nog geen
vijftig stuivers waard, maar ik zal het p-
noegen hebben, het die ongelukkige aan te
bieden. Ik heb gezegd. Goeden avond
Hij drong door de menigte en verdween,
de boeren verbaasd en de weduwe Chava
non van geluk bewusteloos tusschen den
hoop geld en de wfeg achterlaffende.
