Dienstboden.
RECEPT.
Minder zitten en meer liggen.
STOFGOUD.
Over een bekend lied.
De armen der dames.
cncflj&tt ^.->a i gramme
voortrcffcii.j!-: druiven, granaatappelen,
Chineesciii! dadels en verschillende soorten
meloenen. Tegon hst eind van den herfst
vormen de aardnoten („altijddurende vruch
ten" genaamd) een goed slot, die, gedroogd
of in zout water gelegd, den heelen winter
bewaard worden en vooral bij de Chinec-
scho jeugd zeer in den smaak vallen.
Vaak worden dienstboden in onze dagen
„plagen" genoemd.
Wie echter meent, dat in den ouden tijd
de dienstboden in alle opzichten heilige
boontjes iwaxen en minstens van een
kwart- tot een halve eeuw in denzelfden
dienst bleven, die leze eens even uit het
blijspel: „Belachelijke Jonker" van Pieter
Bernagie van 16S4 het volgende:
Ik bid je, Jet eens op do meiden,
Zoudt Gij ce kunnen onderscheiden
Van burgera dochters? Draageo zij
Niet fijn van goud, zo net als wij
Do strikken aan het hoofd, en ringen
En kettingen en alle dingen?
In 1682 had do Amsterdamscho regeering
de volgende merkwaardige keur gemaakt,
wel iwaard gelezen te worden door hen, die
steeds den mond vol lof hebben over den
goeden ouden tijd.
„Vermits sedert cenigon tijd onder de
dienstboden zoodanig© uiterlijke hoovaar-
dij in het dragen van kleederen, kanten,
krullen, lokken, strikken, enz. is ingevoerd,
dat or geen of weinig onderscheid tussohen
de kleeding van haar Vrouwen en haar ge
zien kan worden; en dewijl dit strijdende
is tegen do betamelijkheid en goede zo
den; bui ton cn babalvo dat de dienstboden,
die zulks uit haar loon niet kunnen bij
brengen, en echter met anderen willen ge
lijkstaan, daardoor tob ontrouw, dieve
rijeo andero kwaadheden vervallen
zoo ordonncereoj Mijne Heeren van den
Gerechte:
Dat do Kameniers. Dienstmeiden, Naai
sters, noch andero dienstboden, hoege
naamd, die in vaste hour verbonden zijn,
na 1 Mei e.k. voor haar bowcnÖdeeding, zoo
lang zij dienen en in vaste huuT blijven,
iets anders zullen mogen dragen dan een
modest en zedig kleednamelijkgeen
[zijde, noch fluweel, noch fclp. Hare Wee
ding zal bestaan in een Jak en Schort,
zonder dat zij Tabbcrte, Samaren, Bouwens
of andere dergelijke klceding zullen mogen
gebruiken. Cok zullen zij in 't allerminst
'niet mogen dragen ecnige gemaakte Krul
len, Strikken, noch eenig ander dergelijk
afhangend cicraadook niet eenige Kan
ten, alsmede geen boordsel op boveD- of
'onderkleerengeen Goud, Gesteente noch
Koralenalles op verbeurte van 't. opper-
isto kleed, soo menigmaal iemand daarover
'bekeurd wordt, of dit te lo3sen of af to
'koopt® met tien guldens"
De zorg wordt nog verder uitgebreid,
door op straffe van zes weken in de boeien
op water en brood te verbieden haar Mees
ters of Vrouwen kwalijk te bejegenen met
woorden of werken.
PrJ-oe-oo f van vleesohrestea
Het vieescbr wordt aan kleine stukjes ge-
sneden, nadat 't van velletjes en beenderen
'is ontdaan. Een bord vol gesnipperde uien
jworden mot boter lichtbruin gebraden, on
[een dito gekookt© aardappelen aan schijf-
!jes gesneden. Den vuurvasten schotel
'smeert men mot boter goed in, cn plaatst
[daarin, laagsgewijze, het vleescb, do uien
'en de aardappelen, met telkens eonigo
stukjes boter; ae bovenste Laag moet uit
aardappelen bestaan. Mem overgiet het ge
heel met do resten van do jus, cm theekop
je bouillon cn een weinig azijn. Men plaatst
'bovenop nog eenig© kleine stukjes boter,
bestrooit bot mot paneermeel, en laat het
'in den orven lichtbruin wonden.
Aldus luidt het hygiënisch advies, dat
ons Gelpke verstrekt in een artikel, ge
plaatst :n de „Mcd. Kliniek."
Naar aanleiding der haemorrhoïden-
ziekte geeft hij een cultuur-historisch over
zicht van het zitten, waarbij hij doet uit
komen, dat het veelvuldig cn langdurig
zitten, zooals dit door den moderner)
mcnsck geschiedt, in zekeren zin een uit
vinding is der middeleeuwen en een gevolg
van het leven in nauwe ruimten. Wel -is
waar kenden ook de oude cultuur-volken
den stoel, maar dit meubel werd slechts
bij uitzondering gebruikt, terwijl men ge
woonhjk thuis d© liggende houding aan
nam, zoowel bij den maaltijd als bij de
rust. Ook de barbaarsche volkeren lagen,
als zij lichamelijk niet werkzaam waren,
zoo lagen volgens Tacitus de Germanen op
dierenhuiden. Nog in het begin der mid
deleeuwen komen stoelen voor het zitten
slechts zelden voor, en dan slechts als
troon-zetels voor het familie-hoof d en bij
hoog© bezoeken; de overige gezinsleden
lagen of hurkten op tapijten, vellen en
dergelijke.
Op den nadceligen invloed van het. habl
tueele zitten (en staan) op verschillende
organen, bijv. op do hersenen, tot het doen
ontstaan van neurasthenie bij stilzittende
hoofd-arbeiders, is tot dusver niet genoog
de nadruk gelegd. Do schitterende resul
taten der bed- en ligkuren hadden anders
wel tot verder gaande consequentiën moe
ten leiden. Inzonderheid moet verlangd
worden, dat de koopman, de geleerde, na
dat hij den heelen dag op zijn stoel heeft
doorgebracht, nu niet den ganschen aan
zijn ontspanning gewijden avond „verzit",
maiar dat hij integendeel lichaamsbewe
ging make of liggen ga.
Het schijnt, zegt schrijver, dat ook op
dit gebied der gezondheidsleer de Ameri
kanen met hnn lig- en schommelstoelen
ons ver vooruit zijn.
Booze lust of booce pijn
Booft der ziel hour klaarheid,
Zuiver moet het harte zij-n
Slechts m 't helder kristallijn
Spiegelt zich de waarheid.
In 't. onreine glas en hart
Is zelfs 't beeld dor zonne zwart.
Ten Kate.
God gaf twee hemclscb© geschenken
Den mensoh in allo vreugde en smart:
Verstand om scherp en goed tc denken,
Om zacht en goed te doon het Hart.
J. P. Hcye.
Van heb bekende lied „Marlbrougb B'en va
t'on guorre" weet George Simmel in een
„psychologischo en ethnologische studie over
Muziek" het volgende mede te doelen.
Toen Napoleon in Egypte was, deed hij aJ
zijn best invloed op do Muzelmannen te
krijgen en bun sympathie te winnen. Hij
probeerde bet ook met muziek. Door een
goed beset en geschoold orkest liet hij te
Kaïro een aantal stukken uitvoeren, verhe
ven muziek, geloerde muziek, eenvoudige
muziek, opgewekte marsehen en wat al niet.
Vergeefschc moeite. Do toehoorders bleven
koud en volmaakt ongevoelig.
Eindelijk begint het orkest Mar lb rough
s'cn va t'en guerre" to spelen en plotseling
kwam cr merkwaardige verandering in dc
houding van de toehoorders, zij luisterden
met de grootste aandacht en gaven teD
slotte van enthusiasm© blijk.
Dc reden? De Muzelmannen boorden in
deze melodie, do klanken van een hunner
©udo volksliederen en dat greep beu aan.
Inderdaad schijnt de Marlbreugh-mc 1 edift
van AraWscherj oorsprong te rijn; de Knü*-
riddors hebben deze melodie in do middel
eeuwen naar Spanje en Brankrjjk gebracht,
maar eerst ilater is ze zeer populair gewor
den Marie Antoinette hoorde toevallig bet
liedje, bewonderde bet, zong het vaak voor
en zoodoende is het toen spoedig in de mo
de gekomen.
Een Engelsche professor, die sedert ja
ren allerlei lichaamsmetingen uitvoert, heeft
statistisch aangetoond, dat de armen der
dames van jaar tot jaar, of beter gezegd,
van generatie tót generatie, korter worden
Hij besluit daaruit, dat, als er niets tegen
j gedaan wordt, over eenigo eeuwen de vrou
wen, meer bepaald de dames, geen armen
meer zullen hebben, of op zijn hoogst stomp
jes. Hij schrijft dit toe aan het gebrek aan
oefening der armen en meent, dat allerlei
sport heilzaam zou kunnen werken.
De dames hebben, volgens hem, maar twee
gelegenheden, waarbij zij in haar gewono
doen de armen strekken; nL in de tram als
zij moeten staan, doordat er geen plaats
is en de heeren niet opstaan, zoodat zij
zich aan den leeren riem vasthouden, en ver
der, als zij onwillige kinderen voor zich
uitdrijven. Daaraan schrijft hij het toe, dat
do armen der kinderjuffrouwen langer ble
ken dan die der dames.
Een trambestuurder, zekere traditie van
zijn gilde willende volgen om voorbijgan
gers, die niet snel genoeg voor zijn wagen
opzij gaan, geestigheden toe te voegen,
riep tot ecnige lieden, die met hun woon
wagen op zijn rails reden:
,.Hé, waar is jullie aap?"
Snel en kort kwam het antwoord
„Verhuurd als koetsier op een tram."
Aan het douanekantoor.
„Maar mijnheer.u zei in uw koffer nieta
dan lijfgoed te hebben."
„Ja, zeker/'
„En die flesschen cognac, hoe noemt
u die dan?"
„Wel, slaapmutsjes, natuurlijk."
Vrouw: ,,Wat kom je Iaat thuis; het
ïs twee unr."
Man: „Maar, vrouw, wat zou dat? Als
ik thuis was geweest, zou het toch ook
twee uur zijn."
K antoorj ongen' (tot patroon)
„Mijnheer, mijn grootmoeder is dood eu nu
•wou ik nog graag vandaag naar den begra
fenis-wedstrijd ik bedoel naar den voet
balplechtigheid ik bedoel dat is
(hij loopt bard weg).
„Is die vent zoo gierig?"
„Gierig 1 Daar is bet eind van weg. Die
koopt zelfs nooit een kalender, uit vrees,
drt hij sterven zal, vóórdat hij dien heelc-
maal opgebruikt zal hebben."
Hij: „Hoe kan ik u die verrukkelijke
wals vergelden?"
Z ij(wier sleep bij do wals zeer goleden
heeft)„Dat moet n met mijn naaister
maar uitmaken I"
De reden. „Jantje, je moot zorgen,
'dat jo je haar kamt voor jc naar school
gaat."
„Ik heb geen kam, meester."
„Vraag dan of je den kam van je vader
mag hebben."
„Vader heeft ook geen kam."
„Karntje vader dan zijn haar niet uit?"
„Vader heeft geen haar. meester!"
Het vooruaamstc. Profos-
aor (een student in do medicijnen cxami-
noerend): „Als u bij een patiënt geroepen
wordt, wat zou dan de eerste vraag zijn,
die u zoudt doent"
t ti d e n t„WaAt bij
Gcl«érd/> «nzftt. Professor
„Gij moet fiiof ttw eigen domme hoofd vol
gen, maar het mijn»."
