^joi 14690
Ufaandag 13 Jamiarf.
A°. 1908.
§eze Courant wordt dagelijksmet uitzondering
van (2on- en feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
TWEE Bladen.
Eerste Blad.
Het XXXsie Merlandsch Taai
en LetierKUüaig Congres.
FEUILLETON.
PRIJS DEZER COURANTt
Voor Leiden per week 9 Cents j per 8 maanden 1 1.10.
Luiten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd rijn 9 1.30.
Franco per post105.
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Van 1—8 regels M.05. Iedere regel meer ƒ0.171. - Oroolere let'era naar
plaatsruimte. - Kleine adrertentiên Tan 30 woorden 40 Oentacoitant; elk
tiental woorden meer 10 Oentt.- Voor het iooasseeren wordt 0.05 berekend.
Kei volg van het vorig nommer.)
Do spelliDgkwcstio oogcnschijnlijk een
zoo nuchter vraagstuk schijnt altijd een
uitnemend mi-udcl tc zijn om do gemoede
ren warm to uiakou. En do Nedriaudsche
CongrcssoQ hebben nog al eens daarvoor als
zoovele stookplaatsen gediend. Zoodra
is or niet een Nedcrlandscho spelling
kwestie of op de (Jongroason wordt van
■weerskanten op vurige wijze gepleit.
Zestig jaar guleden was de spellingkwes
tie een andere cian do teg uwoordige.
„Eéne taal, cene spelling" zoo riep il e-
remans toen uit „Geen HoliaucLch,
geen Vloanisch mcort Nederlandscli
alleen Wel waren er Vlamingen, die
geen afstand konden doen van hun ae en
u e, wel werd n dezo door sommige .Ne
der landers in hun verzet tegen Here
in a n s' dcnkueeidcn gesteund, maar deze
won het plciL in i8ü2, toen op het Congres
to Drugge, na een tournooi, wa>araan deel
namen Vlamingen als D a v i d, Here-
mans, Vuylstuke, (Jonscience,
en Nederlanueis ais Vau Lennop,
Jonckbloet, Beets, de meerderheid
zich iooüuo vóór aansluiting bij de Nuord-
Nederlandscho spelling, ,,'t Zal wel gaau
was de slotsom van Vuylateku; ,,'t
Zal wel gaan", werd do strijdkreet der
jonge Vlamingen.
Dergelijke overwinningen op Congressen
hebben echter geen bepaald resultaat in de
practijk. Wat geven besluiten van meuscheri
van her cn der bij elkaar gekomen, zonder
opdracht, zonder bevoegohoid, zonder
macht, zoo werd er gevraagd? Uit den aard
dor zaak niets, wanneer men zich uitslui
tend stelt op het standpunt van die i .1-
6cben, welke onmiddellijk resultaten wen-
schen te zien. Maar dit kón men niet van
onze Congressen verwachten. Van deze bij
eenkomsten kan men niets meer hopen,
dan dat de uitingen, daar vernomen, die
vormen een stuk der openbare meening en
die afkomstig zijn, niet altijd, maar zeei
dikwijls, van bevoegde personen, gaande
weg invloed oefenen oók in kringen, waarin
z ij g zcteld zijn, die wèl do macht van cle
daad hebben. En dat onze Congressen dieu
invloed inderdaad oefenen, do geschiede
nis er van leert dit duidelijk cn is een be
schaming voor hen, welke op die b ^een-
komsben smalen du haut du leurvan do
hoogte van eigen zelfgenoegzaamheid en
zelfvoldaanheid. Do eenheid van spelling,
die genoemd is geworden do eersto overwin
ning der Congressen, ia van hot boven
staande een goede illustratie: in 186-1 werd
bij Koninklijk Besluit in België dc Noord-
iNcdcilandsche spelling ingevoerd voor alle
streken welke uitgingen van don Blaat of
van onder toezicht van den Staat geplaatste
inrichtingen.
Andere spellingv a^eu zouden later mot
stormvlagen opko: :en en zouden teisteren
het uiterlijk eoo kalme gebied der Nedcr-
landscho letteren. Do Congressisten hebbeu
den strijd meegestreden, strijden dien nog
mee: Brussel getuigde het. Het besluit,
daar genomen op voorstel der afdeeling
Onder vijs en Opvoeding", is zeker geen
wet; het zal in Leiden wel weder worden
besprokon, maar alle beteekenig er van to
oni;kenaen, het gaat niet. De voorstanders
der vereenvoudigde" gebruikc 1 1 t voor
hun gevoelen gunstig besluit reeds als wat-
pen; zij zien het ge vicht van '1;e beslissing,
al is deze dan genomen door een Congres,
dat over do vraag niet» ta beslissen bad.
Het Brussclsohe bcslu b van 1906 omtrent
de spellingkwestie is een gebeurtenis in
haar geschiedenis, hoe dan ook ton Blotto
die historie verder 2al Joopen.
Zoo is er meo-
Id a849 werd onder de hoofdpunten"
van samenwerking opgenomen de opstel
ling van een gemeenschappelijk woorden
boek". Vermetele daad van een bijeen
komst zonde" gezag 1 In 1899 kon baron D o
M a e r 0 te Gent spieken va.i een licht
toren van den geheelen Dictschcn stam",
die thans van Leiden uit zijn licht werpt:
het Nederlandsch Woordcnooek, met zijn
werkplaats in onze stad gevestigd. Alweder,
wij weten -eer goed, nat niet alléén een be
sluit of een wensch van het Congres heeft
geleid "tot do wording van Matthijs do
V r i e 3' groot© werk, waarvan de eerste
aflevering verscheen in 1864, thans door
een staf v..n geleerden voortgezet. Maar
als op elk Congres het Verslag over
het Nederlandsch Woorden
boek worot uitgebracht, dan is dit niet»
c-en blooto vorm, het is uok een daad van
piëteit. Het Woordenboek tech heelt aan
da Congressen veel te danken, om o. a. dat
besluiten, daar genomen, De Vries cr eer
der too hebben gebracht, het werk to be
ginnen. Up het i.mbterdamsLhe Congres van
1887 werd verder het initiatief genomen tot
het in het leven'roepen eener Commissie
van (financieeicn) Bijstand, uit Noord- en
Zuid-Nederlanders, later mede uit Afri
kanders. En dat de regeeringen van Bel
gië en Nederland en het stedelijk bestuur
van Antwerpen de onderneming geldelijk
gesteund hebben, mag zeker op het credit
worden gebracht der Congressen, wie»* le
den door onderlinge samenspreking en
door persöonlijken invloed in regeerings-
kringen hiertoe hebben medegewerkt.
Het derde „hoofdpunt" van 1849 was
de „Loekbande 1"> Een der vragen, toen
opgeworpen, do bescherming van den
„lettcreigondom" tegen den „nadruk", ia
op de programma's der Congressen geble
ven, zij het dan in steeds wisselenden vorm.
Thans is hut meer weidsoho gewaad der
„Berner-Conventie", toen meer beschei
den do kwestie van bet in België nadruk
ken van werken van Noord-Nederlaudsche
schrijvers. Er werden daaraan andcro
vragen verbonden: vervoerkosten, in- en
uitgaand rechten, do hooge prijs der N©.
derlandsche lctterk ndigc producten, het
gebrek aan een Nederlandschon boekhandel
in België, onz. Op verschillonde latero
Congressen werden dezo vraagpunten be
handeld, o. a. in 1856 en nu is het zeker
niet toevallig, dat in 1858 hut traktaat tus
schen België cn Nederland tot stand is ge
komen, waarbij het eigendomsrecht van den
auteur werd verzekerd en vrije invoer voor
alle gedrukte werken over en weer werd
toegestaan.
Een Nodcrlandscho bockhandel is in latere
jaren in Antwerpen opgericht: zou da on
ophoudelijk® behandeling op do verschil
lende Congressen van het onderwerp daar
op niet, vrij zullen niet zeggen vaD onmid-
dellijken, raa r dan toch van indirectcn,
invloed zijn geweest? Wanneer wij verder
nog wijzen op do verlaging der briefporten
tusschen België en Nederland, tot dit hoofd-
pv.it wel in minder n\uw verband staando,
maar toch oen middellijk gcvol* van her
haalde besprekingen in do afdeeling van hut
Congres, aar too de Boekhandel ging be-
hooron, dan is het niet te verwonderen, dat
ook hierover een juichtoon opging bij het
gedenkdagcongres van 1899.
En eindelijk „Tópneet' cn Zang". Wij
herinneren aan het Leuvenschj Congres
van 1869, toen dc Nederlander Van Hall
ter sprak© bracht do oprichting van het
Tooneelverbond, van een Toonc cl school. En
wie, die op dit gebied geen volslagen vreem
deling is, hoort than, niet van èn Verbond
èn &choolVYelk NodcrJandor, die Brussel
bezocht, kent niet den vlaamsehen Schouw
burg, door do Stad gebouwd, door den Ko
ning gèopend, geopend in Vlaamsche taal l
L i do herleving \an den Nederlandscnen
zangfc zooals die zich geuit heeft in nadero
bestudering van Oud-Nederlandsch© liede
ren, in 't moer doen hooren van Ncderland-
sche lieduren door Nederlandsche zangeres
sen en zangers, in 't uitgeven van Liede
renboeken met zangen van eigen bodem,
heeft zonder twijfel krachtig-n steun ont
vangen door behandeling dezer aangelegen
heden op Congressen of door besprekingen
naar aanleiding van wat in die bijeenkom
sten was behandeld geworden.
Alweder, men kan niet met den vinger
aanwijzen wat van dit alles al of wat niet
hot bepaalde gevolg is geweest van dit be
sluit of die motie of dat voorstel van d- ze
of gene afdeeling van Congres 1819 of 1899
of 1906maar vast staat dat zooveel van wat
Vlamingen on Nederlanders, de eersten
vooral, voor Je versterking hunner volks-
on stambdangen hebben veukregen, verkre
gen i3 ten gevolge vrri den impuls, van de
Taal- en Letterkundige Congressen uitge
gaan.
Dat nog voel to wenschen overblijft, het
is eveneens zeker. Dab de Congressen ook
in de toekomst nuttig kunnen werken,
staat ook vast. Niet het minst nog in één
opzicht. Door aan do VlamingeD steed»
meer duidelijk b© maken, dat het Neder
landsch is een bescbaafde taal, zoo good
als het Fransch; een taal met een hoog
staande literatuur, zoo goed als die vau an
dere kleinere Europeesche landen en volke
ren met eigen spraak; een taal, waarin de we
tenschap op elk g ued zich uiten kan, zoo
goed als in <1© taal der groot.t© natiën van
Europa.
Een Vlaming drukte zich onlangs in do
volgende woorden uit:
„Het zou al» een axioma moeten gelden,
dat ieduro Vlaming, di© het goed meent
met cLe toekomst van zijn volk, zoo dikwijls
mogelijk in aanraking moet komen met
Holland en zijn bewoners en zijn cultuur....
Want is dit land niet voor den zclfbewua-
ben Vlaming als zijn geestelijke moeder, di®
hc.u een deel van zijn opvoeding als Groot-
Nederlander moet schenken?Ua-ar im
mers het is een waarheid, die lang niet
g-noeg verkondigd wordt en die voortdu
rend moet worden herhaald treffen wij
een volk aan, dat het bewijs levert, dat
een hoog© beschaving in onz© taal moge
lijk is en waarnaar wij steeds kunnen vei-
wijzen, wanueer de vorfransohers in ons
eigen land ons d© Fransen© beschaving voor
oogen houden als het doel waarnaar wij
moeten trachtenHier (in België) voe
len wij ons altijd beklemd als in het keurs
lijf van do tweetaligheid; daar (in Ne
derland) kan meD vrij ademen in een zui
ver Nederlandsch© atmosfeer. Wat wij hier
slechts bij hooge uitzondering to hooren
krijgen, een zuiver gesproken, beschaafde,
letterkundige taai, is daar de gewoonte.
Wat wij hier zoo dikwijls to vergeefs zoe
ken, een beschaafde Nedei landsche omge
ving, behoort daa. tot do allerdaagschhe-
den. Wat ons hier ontbreekt cn wat wij
zóó noodig hebben, p^cde Nederlandsen*,
scholen, van laag tot hoog, is daar het na
tuurlijkste van allo dingon
Is het noodig, dat een Vlaming dit nog
segt tot Vlamingen?
(Slot volgt
Leaden, 63 Janesars.
Morgen gevea Gcrruaino Schnitzer,
pianiste, en J. Mossel, violoncel, in do
kleine zaal der Gehoorzaal een concert. Het
programma bevat workun van Beethoven,
Chopin, Mozart, tSaint-Baëns, Breyal,
Liszt. Van dezo pianiste, die reeds in Ame
rika concerteerde, schrijven de biadon dat
zij op het oogenblik een van do grootste
vrouwelijke pianisten is sedert Carreno
Bij do lieden te 's-G raven bag. in het
gebouw van het Provinciaal Bestuur gehou
den aanbestedingen voor hut onderhuuden
van en hut doen yan herstellingen aan do
Universiteitsgebouwen te Loid u, g durende
1908, was minste indChr.jvur du heer F.
Klapmeycr, te Amsterdam, voor f 88.296.
In den ter gelegenheid van hot 'l5-ja-
rig bestaan van het letterlievend genoot
schap „Corbulo" te Grouingon Zaterdag
avond gehouden oationaluii prijskamp in
voordragon, waaraan 12 dam^s cn heeren
uit verschillende plaatsen van ons land
deelnamen, werd do oorste prijs behaald
door den lieer H. P. F. Later veer, ,to Lui
den, met „Een nacht in 1870", door F. Cop-
póude tweede prijs door moyr. E. E. West-
mijze-Bohlo, te Groningen, met een frag
ment uit „Vorstenschool"; do dorde prija
door den heer D, Brouwer, to Groningen,
met „Eun lied van de Zoo", ballade van He
lena Bwarth; de vierde pr .s door don heei
G. H. Nuesink, t© L-iden, mufc „Do Nacht
wacht van Rembrandt", ran J usbua van
Maurik.
Du prijzen bc«t Jon in: 1st© prij3: zil
veren modaillo vaa H. M. do Koningin; 2d©
prijs: zilveren modaillo van H. M. do Ko
ningin-Moeder3de prijszilveren mcdaillo
van Z. K. H. Prins Hendrik der Neder
landen; 4do prijs: zilveren aio^ ill© van de
voreeniging „Corbulo".
D© heeren Later veer ©a Nuesink, die res
pectievelijk den lston en don 4-dou prijs be
haalden, zijn leden van do Leidschc verceni-
ging „Litteria Sacrum".
Bovendien word door dc jury nog eon 5de,
extra-prijs, toegekend aan den heer A. G.
L. Westen borg, te Hilversum, mot „De
Droom", van Nap. do la Mar.
Dc jury, die in dozen wedstrijd te beslis
sen had, bestond uit de hoerenprof. dr.
J. H. Kern, hoogleeraar aan do Rijks-uni-
rersiteit; dr. J. li. Koopmana van Boeko-
ron, leoraar aan het gymnasium, cn A. B.
H. Swaen, lector aan de Rijks-universiteit.
Z. K. H. de Prins is hedenochtend tot
Donderdagavond van Den Haag naar Het
Loo vertrokken.
H. H. M. M do Koningin en do Ko-
ningin-Moodor en Z. K. H. do Prins woon
den gistervoormiddag, tc 's-Gravunhagc d«
godsdienstoefening by ia do Kloosterkerk
waar voorganger was d«. Obbink,
Do minister van binnenlandse1-? zaken
brengt in de Stct, No. 10 ter alg mceno
kennis dat op 3 Februari 1908 cn volgend©
dagen te Leiden, te Utrecht, te Groningen
en 'te Amsterdam gelegenheid zal worden
gegeven tot het afleggen van de praoti-
sche examens van arts., vermeld in art.kei
2 der wet van 25 December 1878 (Stbld.
No. 222) laatstelijk g wijz:gd bij de wet
van 16 Juli 1907 (Stbld. No. 212), alsmed©
te Utrecht tot het afloggen van do prac-
tischo examens van tandmeester bedoel I in
art. 3 der gcraeldo wet.
Dr. E. H. Groenman heeft aan den
gemeenteraad van 's-Gravenhage eervol
ontslag gevraagd, op grond van ziju leef
tijd, als directeur cn leeraar dor hoogcro
burgerschool aan de Stadhouderslaan al
daar.
B. cn Wï van Amsterdam hebben
een voorstel gedaan tot een ver
bouwing in het Binnengasthuis om
aan don buitengowonen hoogleeraar dr.
J. K. A. Wertheim Saiomonson de rioodi-
go laboratoriumruimte te verschaffen. Do
kosten beloopcn met inrichting enz. 7059.
De „N R. Ct." meldt het overlijden
van don heer K. Mars, oud-directeur der
boogcre Burgerschool met 3-jarig:n cursus
te Rotterdam. De heer Mars overleed, to
Kassei, Pruis;n, waar hij een farailibe-
zoek bracht.
Met militaire honneurs werd Zater
dagmorgen op „Rustoord" te Nijmegen
plechtig ter aarde besteld het stoffelijk
overschot van den op 7 Januari overleden
geperis. luit.-kolonel van het O.-I. leger A.
Fauro Beeckman. Op den doodenukker
werd het woord gevoerd door den gep. ma
joor der genie Casperz, die evenals de over
ledene behoorde tot do oud-strijders uit den
Bandjermassinschcn krijg.
Spreker herinnerde aan het schitterend
▼orleden van overste Beeckman en ver
trouwde dat diens krijgsdaden vooral hij d©
jeugd in levendige herinnering m Jun blij
ven.
Een familielid dankte voor de bewezen
eer. Hot vuurpeloton werd gevormd door
de Koloniale Roscrvo. Do infante mede
aanwezig, was ongewapend.
Ter vervanging van den luit.-kolonol
F. E. H Liebert, ia do luit.-kolonel P. G.
Weuring, van het Sstc reg. infanterie t©
Doesburg, benoemd tot houfd-< I' ici r voor
apecialcn dienst te Arnhem en ia, ia ver
band hiermee, de nieuwbenoemde majoor
bij gemeld korps, jhr. H. M.^Van der Goes,
bestemd tót oommandant yan het 1ste bat.
to Doesburg.
Do luit ter zee 2de klasse A. M Kan
wordt met 1 Februari a.a. geplaatst aan
boord yan Hr. Ms wachtschip tc Ainster
dam.
Hr. Ms. pantserdekschip „Zeeland',
onder bevel van den kapitein-luit. ter zeo
Cp ns o "uULci i. g1.
84i
„Nu, dan een andere. Waarom hebt gij
zoo clikwyls cn zoo systematisch beweerd,
dat gy nooit iu Australië waart geweest?'
„Ik verzoek je dringend op die vraag
geen antwoord to verlangen."
Deze tamelijk gelijkluidende antwoor
den werden op geheel verschillende wij zo
gegeven. Als niet een slag en voor de eer
ste maal sinds zjj hem kende, was alle
sarcasme en zelfbewustheid van den man
afgevallen als een kleed. Er sprak diepu
ernst uit zyn gelaat, terwijl do ander zoo
spottende stein van hevige ontroering beef
de.
„Ik zou je als Australiër slockta to hoo-
gev geschat hebben," ging Rachel, half ge
troffen door do verandering, welk© or met
hem plaats had, voort, „ik, dio er zoo
trotsch op ben in dat laud guboren te zijn I
"VVat was er tegen om mij dat to© te ver
trouwen?"
„Gij zijt niet do eenigo, voor wie ik het
geheim heb gehouden," zeide Steel nog al
tijd op zachten, bewogen toon.
„En toch hebt gij al di© aandenkens aan
het leven io do wildernis meegebracht. En
ho© staat heb met dien geheimzinnigen va
gebond van onlangs?"
„Hij is natuurlijk ook een Australiër,
iemand, die vroeger ook op een mijner
bezittingen was aangesteld."
„En weet hij, waarom gij niet wilt, dat
men hier iets van jo verblijf te Australië
te weten komt?"
„Ja," antwoordde Steel kortaf.
Plotseling trad Rachel op haar impul
sieve wijze op hem toe en drukte hum de
hand cn tot haar verrassing werd die druk
beantwoord. In hetzelfde oogenblik ech
ter Jieten beiden hun handen weer vallen.
„Ik verzoek je nu ook van mijn kant
om vergeving,'' zeide zij, „en beloof je,
deze wonde van weiken aard die ook
moge zijn nimmer weer aan tc raken.
Ja, ik wil zelfs niet eens trachten den oor
sprong daarvan te raden. Ik heb tot dus
ver geen pogingen aangewend om je ver
leden te doorgronden, en ook in do toe
komst zal het in hoofdzaak zoo blijven.
Doch in de punten, waar bet met mijn
eigen verleden in aanraking komt, kan ik
dat eenvoudig niet. Gij zeiciet, dat gij de
intiemste vriend van mijn man zijt ge
weest," voegde Rachel er bij, terwijl zij
haar tweeden man onderzoekunder dan
ooit in de oogen keek. „Was dit de reden,
welke je in de gerechtszaal bracht
„Ja, dat was de reden," antwoordde hij
oprecht.
„Heeft dezelfde reden je ook bewogeu
met mij te trouwen
Geen antwoord. Zijn vroegere zekerheid
keerde echter plotseling terug terwijl hij,
zijn armen over de borst kruisend, Rachel
van ooder zijn borstelige -wenkbrauwen
aankeek. Het oogenblik den ouden Adam
weer aan to trekken, was echter slecht ge
kozen want Rachel was nu bij bet punt
beland, waarover zij met glocienden hart
stocht opheldering begeerde.
„Ik wil weten," riep zij, „wat je het
eerst op de gedachte heeft gebracht met
mij te trouwen, ofschoon ik beschuldigd
I was..."
Met een angstigen blik naar de deur
hief hij afwerend zijn band op.
„Ik heb jo dat reeds dikwijls verzekerd,"
zeide by, „en je spiegel mout het je im
mers ook bij cIkcu bliK, dien gy er inwerpt,
bevestigen. Ik heb oen geheele weck slechts
een paar schreden van jo afgezeten."
„Dat dit de recfeii zou zijn, 13 eenvoudig
niet waar," antwoordde zij bedaard; „een
vrouw heelt in dit opzicht een fijn gevoel,"
I11 den verblindenden glans van het
elecliisch licht scheen het alsof hij op
nieuw van kleur verschoot.
„Als gij mijn woorden geen geloof
schenlkt," antwoordJde bij, „dan heb ik
verder niets te zeggen.''
Hij draaide nu uenig© der lichten uit, als
om te kennen te geven, dat hij aan bet ge
sprek een einde wenschte te maken.
„Gij hebt mij het laatste halfuur zoovol©
onwaarheden bekend", ging Rachel met be
vende stem voort, „dat gij niet beleodigd
moet zijn als ik je van nog meer verdenk.
Wees oprecht.
Kunt gij my eerlijk in de oogen
zien en beweren, dat gij uit liefde met mij
zijt getrouwd? Neen, ziet ge wel, ge wendt
je af, omdat gij dat niet kunt! Wilt ge mij
dan zeggen, waarom gij het hebt gedaan?"
Met smeekend opgeheven handen volgde
zij hem, terwijl haar mooie oogen zich met
tranen vulden cn haar blanke hals van on
derdrukt snikken op en neer ging.
„Neen, ik wil het je niet zeggen 1" riep
hij, terwijl hij zich plotseling weer naar
haar toekeerde. „Daar het antwoord, dat ik
je gegeven heb, je niet voldoet, kunt gij
niets beters doen, dan zelve de waarheid
uitvinden."
„Er ver8chcco een harde, onheilspellende
blik irt Rachels oogen, terwijl die op hot j
gladgeschoren, zoo zonderling ontroerde en
door hot zilverwitte haar omlijste gelaat i
rustten.
„Ja, dat zal ik", 6iafce zij tusschen de
tanden. „Ik zal het zelve zion uit te vin
den."
En met die woorden etrocfk zij langs hem
heen en vorliet de kamer.
XV.
Er bestond nu con oponlijkc breuk tus-
scL hut echtpaar Stcol, ofschoon derde
personen geen verandering in hun gedrag
tegenover elkaar konden waarnemen.
Eigenlijk waren slechts do draden gebro
ken, waarmede van het uegin af dc gapen
de klove tusschen Rachel ca haar tweeden
echtgenoot waren' ©verspannen. Doze klovo
waa voor hen, di® voel met b.t paar in
aanraking kwamen, wel duidelijk zicht
baar, maar die fijn©drade« der sympathie
had oen oppervlakkig opmerker niet icun-
nen ontdekken. Voor hot oog der wereld
was er dus geon verandering t© bespeuren.
En voor ccn twist zijn altijd iwee noodig
en Steel verzetb© er zich met halsstarrige
gelijkmoedigheid tegen één daarvan te zijn.
Rachel kon hem op de zwaarste proeven
stellen, geen afwijzing ontmoedigde hem,
geen lui verdroot hem, ©n dezo onkwets
baarheid werd door zijn verbitterdo vrouw
niet als de minst© van de i*aar aaügedane
beleedigingen beschouwd.
blecbts jegena iemand, dio ons reeds
ecna warmcro gevoelens heeft ingeboe
zemd, kan men zulk een hevigen wrok
gevoelen als Rachel nu jegens haar echt
genoot koesterde. Hij had haaf wel veel
bekend, maar ltachcl voldeed dat niet
en juist dat eene punt, waarover hij haar
hardnekkig in het dufttcr liet, verdrong
al het andere uit haar gedachten. Zij stel
de zijn openhartigheid slechts half op
prijs, daar haar eigen toevallige ontdek
kingen hem meer of minder daartoe had
den gedwongen. Niets was door hem toege
stemd, wat zij niet uit haar eigen ontdek
kingen had kunnen opmaken. Do geheim
zinnige roden echter, waarom hij met haar
was getrouwd, die was gebleven en nu
nog meer dan ooit een raadsel voor haar.
En tooh lag juist in de oplossing van dio
vraag de kern van den toestand. Als haar
eerste man do aanleiding tot Steels besluit
v/as geweest cn als Steel werkelijk slccht3
met haar getrouwd was om de weduwe van
zijn besten vriend een tehuis to verschaf
fen* dan zou Rachel dit als d© doocle-
lijkste aller beleedigingen gevonden hebben
en haar niets anders overblijven, dan de
zen man to verlaten, zooals zo op een haar
na zijn vriend had verlaten.
Aidu3 was haar dollo, onverstandige gc-
dachtenloop.
En tor will© van haar zelvo was hij in
elk geval niet met haar getrouwd cn door
haar was hij toch niets minder dan daar
toe aangemoedigd.
Hoezeer dc nieuwsgierigheid haar echter
ook verteerde, welk een afkeer al dezo ge
heimen haar ook inboezemden, bet gevoel
van persoonlijk© beleeuiging was sterker
dan allo andere gewaarwordingen. Ala
Rachel nu een dieperen blik in haar eigen
hart had geslagen, dan zou zij tot een
4/nldekking zijn gekomen.
(Wordt vervolgd.)