^joi 14690 Ufaandag 13 Jamiarf. A°. 1908. §eze Courant wordt dagelijksmet uitzondering van (2on- en feestdagen, uitgegeven. Dit nommer bestaat uit TWEE Bladen. Eerste Blad. Het XXXsie Merlandsch Taai en LetierKUüaig Congres. FEUILLETON. PRIJS DEZER COURANTt Voor Leiden per week 9 Cents j per 8 maanden 1 1.10. Luiten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd rijn 9 1.30. Franco per post105. PRIJS DER ADVERTENTIEN: Van 1—8 regels M.05. Iedere regel meer ƒ0.171. - Oroolere let'era naar plaatsruimte. - Kleine adrertentiên Tan 30 woorden 40 Oentacoitant; elk tiental woorden meer 10 Oentt.- Voor het iooasseeren wordt 0.05 berekend. Kei volg van het vorig nommer.) Do spelliDgkwcstio oogcnschijnlijk een zoo nuchter vraagstuk schijnt altijd een uitnemend mi-udcl tc zijn om do gemoede ren warm to uiakou. En do Nedriaudsche CongrcssoQ hebben nog al eens daarvoor als zoovele stookplaatsen gediend. Zoodra is or niet een Nedcrlandscho spelling kwestie of op de (Jongroason wordt van ■weerskanten op vurige wijze gepleit. Zestig jaar guleden was de spellingkwes tie een andere cian do teg uwoordige. „Eéne taal, cene spelling" zoo riep il e- remans toen uit „Geen HoliaucLch, geen Vloanisch mcort Nederlandscli alleen Wel waren er Vlamingen, die geen afstand konden doen van hun ae en u e, wel werd n dezo door sommige .Ne der landers in hun verzet tegen Here in a n s' dcnkueeidcn gesteund, maar deze won het plciL in i8ü2, toen op het Congres to Drugge, na een tournooi, wa>araan deel namen Vlamingen als D a v i d, Here- mans, Vuylstuke, (Jonscience, en Nederlanueis ais Vau Lennop, Jonckbloet, Beets, de meerderheid zich iooüuo vóór aansluiting bij de Nuord- Nederlandscho spelling, ,,'t Zal wel gaau was de slotsom van Vuylateku; ,,'t Zal wel gaan", werd do strijdkreet der jonge Vlamingen. Dergelijke overwinningen op Congressen hebben echter geen bepaald resultaat in de practijk. Wat geven besluiten van meuscheri van her cn der bij elkaar gekomen, zonder opdracht, zonder bevoegohoid, zonder macht, zoo werd er gevraagd? Uit den aard dor zaak niets, wanneer men zich uitslui tend stelt op het standpunt van die i .1- 6cben, welke onmiddellijk resultaten wen- schen te zien. Maar dit kón men niet van onze Congressen verwachten. Van deze bij eenkomsten kan men niets meer hopen, dan dat de uitingen, daar vernomen, die vormen een stuk der openbare meening en die afkomstig zijn, niet altijd, maar zeei dikwijls, van bevoegde personen, gaande weg invloed oefenen oók in kringen, waarin z ij g zcteld zijn, die wèl do macht van cle daad hebben. En dat onze Congressen dieu invloed inderdaad oefenen, do geschiede nis er van leert dit duidelijk cn is een be schaming voor hen, welke op die b ^een- komsben smalen du haut du leurvan do hoogte van eigen zelfgenoegzaamheid en zelfvoldaanheid. Do eenheid van spelling, die genoemd is geworden do eersto overwin ning der Congressen, ia van hot boven staande een goede illustratie: in 186-1 werd bij Koninklijk Besluit in België dc Noord- iNcdcilandsche spelling ingevoerd voor alle streken welke uitgingen van don Blaat of van onder toezicht van den Staat geplaatste inrichtingen. Andere spellingv a^eu zouden later mot stormvlagen opko: :en en zouden teisteren het uiterlijk eoo kalme gebied der Nedcr- landscho letteren. Do Congressisten hebbeu den strijd meegestreden, strijden dien nog mee: Brussel getuigde het. Het besluit, daar genomen op voorstel der afdeeling Onder vijs en Opvoeding", is zeker geen wet; het zal in Leiden wel weder worden besprokon, maar alle beteekenig er van to oni;kenaen, het gaat niet. De voorstanders der vereenvoudigde" gebruikc 1 1 t voor hun gevoelen gunstig besluit reeds als wat- pen; zij zien het ge vicht van '1;e beslissing, al is deze dan genomen door een Congres, dat over do vraag niet» ta beslissen bad. Het Brussclsohe bcslu b van 1906 omtrent de spellingkwestie is een gebeurtenis in haar geschiedenis, hoe dan ook ton Blotto die historie verder 2al Joopen. Zoo is er meo- Id a849 werd onder de hoofdpunten" van samenwerking opgenomen de opstel ling van een gemeenschappelijk woorden boek". Vermetele daad van een bijeen komst zonde" gezag 1 In 1899 kon baron D o M a e r 0 te Gent spieken va.i een licht toren van den geheelen Dictschcn stam", die thans van Leiden uit zijn licht werpt: het Nederlandsch Woordcnooek, met zijn werkplaats in onze stad gevestigd. Alweder, wij weten -eer goed, nat niet alléén een be sluit of een wensch van het Congres heeft geleid "tot do wording van Matthijs do V r i e 3' groot© werk, waarvan de eerste aflevering verscheen in 1864, thans door een staf v..n geleerden voortgezet. Maar als op elk Congres het Verslag over het Nederlandsch Woorden boek worot uitgebracht, dan is dit niet» c-en blooto vorm, het is uok een daad van piëteit. Het Woordenboek tech heelt aan da Congressen veel te danken, om o. a. dat besluiten, daar genomen, De Vries cr eer der too hebben gebracht, het werk to be ginnen. Up het i.mbterdamsLhe Congres van 1887 werd verder het initiatief genomen tot het in het leven'roepen eener Commissie van (financieeicn) Bijstand, uit Noord- en Zuid-Nederlanders, later mede uit Afri kanders. En dat de regeeringen van Bel gië en Nederland en het stedelijk bestuur van Antwerpen de onderneming geldelijk gesteund hebben, mag zeker op het credit worden gebracht der Congressen, wie»* le den door onderlinge samenspreking en door persöonlijken invloed in regeerings- kringen hiertoe hebben medegewerkt. Het derde „hoofdpunt" van 1849 was de „Loekbande 1"> Een der vragen, toen opgeworpen, do bescherming van den „lettcreigondom" tegen den „nadruk", ia op de programma's der Congressen geble ven, zij het dan in steeds wisselenden vorm. Thans is hut meer weidsoho gewaad der „Berner-Conventie", toen meer beschei den do kwestie van bet in België nadruk ken van werken van Noord-Nederlaudsche schrijvers. Er werden daaraan andcro vragen verbonden: vervoerkosten, in- en uitgaand rechten, do hooge prijs der N©. derlandsche lctterk ndigc producten, het gebrek aan een Nederlandschon boekhandel in België, onz. Op verschillonde latero Congressen werden dezo vraagpunten be handeld, o. a. in 1856 en nu is het zeker niet toevallig, dat in 1858 hut traktaat tus schen België cn Nederland tot stand is ge komen, waarbij het eigendomsrecht van den auteur werd verzekerd en vrije invoer voor alle gedrukte werken over en weer werd toegestaan. Een Nodcrlandscho bockhandel is in latere jaren in Antwerpen opgericht: zou da on ophoudelijk® behandeling op do verschil lende Congressen van het onderwerp daar op niet, vrij zullen niet zeggen vaD onmid- dellijken, raa r dan toch van indirectcn, invloed zijn geweest? Wanneer wij verder nog wijzen op do verlaging der briefporten tusschen België en Nederland, tot dit hoofd- pv.it wel in minder n\uw verband staando, maar toch oen middellijk gcvol* van her haalde besprekingen in do afdeeling van hut Congres, aar too de Boekhandel ging be- hooron, dan is het niet te verwonderen, dat ook hierover een juichtoon opging bij het gedenkdagcongres van 1899. En eindelijk „Tópneet' cn Zang". Wij herinneren aan het Leuvenschj Congres van 1869, toen dc Nederlander Van Hall ter sprak© bracht do oprichting van het Tooneelverbond, van een Toonc cl school. En wie, die op dit gebied geen volslagen vreem deling is, hoort than, niet van èn Verbond èn &choolVYelk NodcrJandor, die Brussel bezocht, kent niet den vlaamsehen Schouw burg, door do Stad gebouwd, door den Ko ning gèopend, geopend in Vlaamsche taal l L i do herleving \an den Nederlandscnen zangfc zooals die zich geuit heeft in nadero bestudering van Oud-Nederlandsch© liede ren, in 't moer doen hooren van Ncderland- sche lieduren door Nederlandsche zangeres sen en zangers, in 't uitgeven van Liede renboeken met zangen van eigen bodem, heeft zonder twijfel krachtig-n steun ont vangen door behandeling dezer aangelegen heden op Congressen of door besprekingen naar aanleiding van wat in die bijeenkom sten was behandeld geworden. Alweder, men kan niet met den vinger aanwijzen wat van dit alles al of wat niet hot bepaalde gevolg is geweest van dit be sluit of die motie of dat voorstel van d- ze of gene afdeeling van Congres 1819 of 1899 of 1906maar vast staat dat zooveel van wat Vlamingen on Nederlanders, de eersten vooral, voor Je versterking hunner volks- on stambdangen hebben veukregen, verkre gen i3 ten gevolge vrri den impuls, van de Taal- en Letterkundige Congressen uitge gaan. Dat nog voel to wenschen overblijft, het is eveneens zeker. Dab de Congressen ook in de toekomst nuttig kunnen werken, staat ook vast. Niet het minst nog in één opzicht. Door aan do VlamingeD steed» meer duidelijk b© maken, dat het Neder landsch is een bescbaafde taal, zoo good als het Fransch; een taal met een hoog staande literatuur, zoo goed als die vau an dere kleinere Europeesche landen en volke ren met eigen spraak; een taal, waarin de we tenschap op elk g ued zich uiten kan, zoo goed als in <1© taal der groot.t© natiën van Europa. Een Vlaming drukte zich onlangs in do volgende woorden uit: „Het zou al» een axioma moeten gelden, dat ieduro Vlaming, di© het goed meent met cLe toekomst van zijn volk, zoo dikwijls mogelijk in aanraking moet komen met Holland en zijn bewoners en zijn cultuur.... Want is dit land niet voor den zclfbewua- ben Vlaming als zijn geestelijke moeder, di® hc.u een deel van zijn opvoeding als Groot- Nederlander moet schenken?Ua-ar im mers het is een waarheid, die lang niet g-noeg verkondigd wordt en die voortdu rend moet worden herhaald treffen wij een volk aan, dat het bewijs levert, dat een hoog© beschaving in onz© taal moge lijk is en waarnaar wij steeds kunnen vei- wijzen, wanueer de vorfransohers in ons eigen land ons d© Fransen© beschaving voor oogen houden als het doel waarnaar wij moeten trachtenHier (in België) voe len wij ons altijd beklemd als in het keurs lijf van do tweetaligheid; daar (in Ne derland) kan meD vrij ademen in een zui ver Nederlandsch© atmosfeer. Wat wij hier slechts bij hooge uitzondering to hooren krijgen, een zuiver gesproken, beschaafde, letterkundige taai, is daar de gewoonte. Wat wij hier zoo dikwijls to vergeefs zoe ken, een beschaafde Nedei landsche omge ving, behoort daa. tot do allerdaagschhe- den. Wat ons hier ontbreekt cn wat wij zóó noodig hebben, p^cde Nederlandsen*, scholen, van laag tot hoog, is daar het na tuurlijkste van allo dingon Is het noodig, dat een Vlaming dit nog segt tot Vlamingen? (Slot volgt Leaden, 63 Janesars. Morgen gevea Gcrruaino Schnitzer, pianiste, en J. Mossel, violoncel, in do kleine zaal der Gehoorzaal een concert. Het programma bevat workun van Beethoven, Chopin, Mozart, tSaint-Baëns, Breyal, Liszt. Van dezo pianiste, die reeds in Ame rika concerteerde, schrijven de biadon dat zij op het oogenblik een van do grootste vrouwelijke pianisten is sedert Carreno Bij do lieden te 's-G raven bag. in het gebouw van het Provinciaal Bestuur gehou den aanbestedingen voor hut onderhuuden van en hut doen yan herstellingen aan do Universiteitsgebouwen te Loid u, g durende 1908, was minste indChr.jvur du heer F. Klapmeycr, te Amsterdam, voor f 88.296. In den ter gelegenheid van hot 'l5-ja- rig bestaan van het letterlievend genoot schap „Corbulo" te Grouingon Zaterdag avond gehouden oationaluii prijskamp in voordragon, waaraan 12 dam^s cn heeren uit verschillende plaatsen van ons land deelnamen, werd do oorste prijs behaald door den lieer H. P. F. Later veer, ,to Lui den, met „Een nacht in 1870", door F. Cop- póude tweede prijs door moyr. E. E. West- mijze-Bohlo, te Groningen, met een frag ment uit „Vorstenschool"; do dorde prija door den heer D, Brouwer, to Groningen, met „Eun lied van de Zoo", ballade van He lena Bwarth; de vierde pr .s door don heei G. H. Nuesink, t© L-iden, mufc „Do Nacht wacht van Rembrandt", ran J usbua van Maurik. Du prijzen bc«t Jon in: 1st© prij3: zil veren modaillo vaa H. M. do Koningin; 2d© prijs: zilveren modaillo van H. M. do Ko ningin-Moeder3de prijszilveren mcdaillo van Z. K. H. Prins Hendrik der Neder landen; 4do prijs: zilveren aio^ ill© van de voreeniging „Corbulo". D© heeren Later veer ©a Nuesink, die res pectievelijk den lston en don 4-dou prijs be haalden, zijn leden van do Leidschc verceni- ging „Litteria Sacrum". Bovendien word door dc jury nog eon 5de, extra-prijs, toegekend aan den heer A. G. L. Westen borg, te Hilversum, mot „De Droom", van Nap. do la Mar. Dc jury, die in dozen wedstrijd te beslis sen had, bestond uit de hoerenprof. dr. J. H. Kern, hoogleeraar aan do Rijks-uni- rersiteit; dr. J. li. Koopmana van Boeko- ron, leoraar aan het gymnasium, cn A. B. H. Swaen, lector aan de Rijks-universiteit. Z. K. H. de Prins is hedenochtend tot Donderdagavond van Den Haag naar Het Loo vertrokken. H. H. M. M do Koningin en do Ko- ningin-Moodor en Z. K. H. do Prins woon den gistervoormiddag, tc 's-Gravunhagc d« godsdienstoefening by ia do Kloosterkerk waar voorganger was d«. Obbink, Do minister van binnenlandse1-? zaken brengt in de Stct, No. 10 ter alg mceno kennis dat op 3 Februari 1908 cn volgend© dagen te Leiden, te Utrecht, te Groningen en 'te Amsterdam gelegenheid zal worden gegeven tot het afleggen van de praoti- sche examens van arts., vermeld in art.kei 2 der wet van 25 December 1878 (Stbld. No. 222) laatstelijk g wijz:gd bij de wet van 16 Juli 1907 (Stbld. No. 212), alsmed© te Utrecht tot het afloggen van do prac- tischo examens van tandmeester bedoel I in art. 3 der gcraeldo wet. Dr. E. H. Groenman heeft aan den gemeenteraad van 's-Gravenhage eervol ontslag gevraagd, op grond van ziju leef tijd, als directeur cn leeraar dor hoogcro burgerschool aan de Stadhouderslaan al daar. B. cn Wï van Amsterdam hebben een voorstel gedaan tot een ver bouwing in het Binnengasthuis om aan don buitengowonen hoogleeraar dr. J. K. A. Wertheim Saiomonson de rioodi- go laboratoriumruimte te verschaffen. Do kosten beloopcn met inrichting enz. 7059. De „N R. Ct." meldt het overlijden van don heer K. Mars, oud-directeur der boogcre Burgerschool met 3-jarig:n cursus te Rotterdam. De heer Mars overleed, to Kassei, Pruis;n, waar hij een farailibe- zoek bracht. Met militaire honneurs werd Zater dagmorgen op „Rustoord" te Nijmegen plechtig ter aarde besteld het stoffelijk overschot van den op 7 Januari overleden geperis. luit.-kolonel van het O.-I. leger A. Fauro Beeckman. Op den doodenukker werd het woord gevoerd door den gep. ma joor der genie Casperz, die evenals de over ledene behoorde tot do oud-strijders uit den Bandjermassinschcn krijg. Spreker herinnerde aan het schitterend ▼orleden van overste Beeckman en ver trouwde dat diens krijgsdaden vooral hij d© jeugd in levendige herinnering m Jun blij ven. Een familielid dankte voor de bewezen eer. Hot vuurpeloton werd gevormd door de Koloniale Roscrvo. Do infante mede aanwezig, was ongewapend. Ter vervanging van den luit.-kolonol F. E. H Liebert, ia do luit.-kolonel P. G. Weuring, van het Sstc reg. infanterie t© Doesburg, benoemd tot houfd-< I' ici r voor apecialcn dienst te Arnhem en ia, ia ver band hiermee, de nieuwbenoemde majoor bij gemeld korps, jhr. H. M.^Van der Goes, bestemd tót oommandant yan het 1ste bat. to Doesburg. Do luit ter zee 2de klasse A. M Kan wordt met 1 Februari a.a. geplaatst aan boord yan Hr. Ms wachtschip tc Ainster dam. Hr. Ms. pantserdekschip „Zeeland', onder bevel van den kapitein-luit. ter zeo Cp ns o "uULci i. g1. 84i „Nu, dan een andere. Waarom hebt gij zoo clikwyls cn zoo systematisch beweerd, dat gy nooit iu Australië waart geweest?' „Ik verzoek je dringend op die vraag geen antwoord to verlangen." Deze tamelijk gelijkluidende antwoor den werden op geheel verschillende wij zo gegeven. Als niet een slag en voor de eer ste maal sinds zjj hem kende, was alle sarcasme en zelfbewustheid van den man afgevallen als een kleed. Er sprak diepu ernst uit zyn gelaat, terwijl do ander zoo spottende stein van hevige ontroering beef de. „Ik zou je als Australiër slockta to hoo- gev geschat hebben," ging Rachel, half ge troffen door do verandering, welk© or met hem plaats had, voort, „ik, dio er zoo trotsch op ben in dat laud guboren te zijn I "VVat was er tegen om mij dat to© te ver trouwen?" „Gij zijt niet do eenigo, voor wie ik het geheim heb gehouden," zeide Steel nog al tijd op zachten, bewogen toon. „En toch hebt gij al di© aandenkens aan het leven io do wildernis meegebracht. En ho© staat heb met dien geheimzinnigen va gebond van onlangs?" „Hij is natuurlijk ook een Australiër, iemand, die vroeger ook op een mijner bezittingen was aangesteld." „En weet hij, waarom gij niet wilt, dat men hier iets van jo verblijf te Australië te weten komt?" „Ja," antwoordde Steel kortaf. Plotseling trad Rachel op haar impul sieve wijze op hem toe en drukte hum de hand cn tot haar verrassing werd die druk beantwoord. In hetzelfde oogenblik ech ter Jieten beiden hun handen weer vallen. „Ik verzoek je nu ook van mijn kant om vergeving,'' zeide zij, „en beloof je, deze wonde van weiken aard die ook moge zijn nimmer weer aan tc raken. Ja, ik wil zelfs niet eens trachten den oor sprong daarvan te raden. Ik heb tot dus ver geen pogingen aangewend om je ver leden te doorgronden, en ook in do toe komst zal het in hoofdzaak zoo blijven. Doch in de punten, waar bet met mijn eigen verleden in aanraking komt, kan ik dat eenvoudig niet. Gij zeiciet, dat gij de intiemste vriend van mijn man zijt ge weest," voegde Rachel er bij, terwijl zij haar tweeden man onderzoekunder dan ooit in de oogen keek. „Was dit de reden, welke je in de gerechtszaal bracht „Ja, dat was de reden," antwoordde hij oprecht. „Heeft dezelfde reden je ook bewogeu met mij te trouwen Geen antwoord. Zijn vroegere zekerheid keerde echter plotseling terug terwijl hij, zijn armen over de borst kruisend, Rachel van ooder zijn borstelige -wenkbrauwen aankeek. Het oogenblik den ouden Adam weer aan to trekken, was echter slecht ge kozen want Rachel was nu bij bet punt beland, waarover zij met glocienden hart stocht opheldering begeerde. „Ik wil weten," riep zij, „wat je het eerst op de gedachte heeft gebracht met mij te trouwen, ofschoon ik beschuldigd I was..." Met een angstigen blik naar de deur hief hij afwerend zijn band op. „Ik heb jo dat reeds dikwijls verzekerd," zeide by, „en je spiegel mout het je im mers ook bij cIkcu bliK, dien gy er inwerpt, bevestigen. Ik heb oen geheele weck slechts een paar schreden van jo afgezeten." „Dat dit de recfeii zou zijn, 13 eenvoudig niet waar," antwoordde zij bedaard; „een vrouw heelt in dit opzicht een fijn gevoel," I11 den verblindenden glans van het elecliisch licht scheen het alsof hij op nieuw van kleur verschoot. „Als gij mijn woorden geen geloof schenlkt," antwoordJde bij, „dan heb ik verder niets te zeggen.'' Hij draaide nu uenig© der lichten uit, als om te kennen te geven, dat hij aan bet ge sprek een einde wenschte te maken. „Gij hebt mij het laatste halfuur zoovol© onwaarheden bekend", ging Rachel met be vende stem voort, „dat gij niet beleodigd moet zijn als ik je van nog meer verdenk. Wees oprecht. Kunt gij my eerlijk in de oogen zien en beweren, dat gij uit liefde met mij zijt getrouwd? Neen, ziet ge wel, ge wendt je af, omdat gij dat niet kunt! Wilt ge mij dan zeggen, waarom gij het hebt gedaan?" Met smeekend opgeheven handen volgde zij hem, terwijl haar mooie oogen zich met tranen vulden cn haar blanke hals van on derdrukt snikken op en neer ging. „Neen, ik wil het je niet zeggen 1" riep hij, terwijl hij zich plotseling weer naar haar toekeerde. „Daar het antwoord, dat ik je gegeven heb, je niet voldoet, kunt gij niets beters doen, dan zelve de waarheid uitvinden." „Er ver8chcco een harde, onheilspellende blik irt Rachels oogen, terwijl die op hot j gladgeschoren, zoo zonderling ontroerde en door hot zilverwitte haar omlijste gelaat i rustten. „Ja, dat zal ik", 6iafce zij tusschen de tanden. „Ik zal het zelve zion uit te vin den." En met die woorden etrocfk zij langs hem heen en vorliet de kamer. XV. Er bestond nu con oponlijkc breuk tus- scL hut echtpaar Stcol, ofschoon derde personen geen verandering in hun gedrag tegenover elkaar konden waarnemen. Eigenlijk waren slechts do draden gebro ken, waarmede van het uegin af dc gapen de klove tusschen Rachel ca haar tweeden echtgenoot waren' ©verspannen. Doze klovo waa voor hen, di® voel met b.t paar in aanraking kwamen, wel duidelijk zicht baar, maar die fijn©drade« der sympathie had oen oppervlakkig opmerker niet icun- nen ontdekken. Voor hot oog der wereld was er dus geon verandering t© bespeuren. En voor ccn twist zijn altijd iwee noodig en Steel verzetb© er zich met halsstarrige gelijkmoedigheid tegen één daarvan te zijn. Rachel kon hem op de zwaarste proeven stellen, geen afwijzing ontmoedigde hem, geen lui verdroot hem, ©n dezo onkwets baarheid werd door zijn verbitterdo vrouw niet als de minst© van de i*aar aaügedane beleedigingen beschouwd. blecbts jegena iemand, dio ons reeds ecna warmcro gevoelens heeft ingeboe zemd, kan men zulk een hevigen wrok gevoelen als Rachel nu jegens haar echt genoot koesterde. Hij had haaf wel veel bekend, maar ltachcl voldeed dat niet en juist dat eene punt, waarover hij haar hardnekkig in het dufttcr liet, verdrong al het andere uit haar gedachten. Zij stel de zijn openhartigheid slechts half op prijs, daar haar eigen toevallige ontdek kingen hem meer of minder daartoe had den gedwongen. Niets was door hem toege stemd, wat zij niet uit haar eigen ontdek kingen had kunnen opmaken. Do geheim zinnige roden echter, waarom hij met haar was getrouwd, die was gebleven en nu nog meer dan ooit een raadsel voor haar. En tooh lag juist in de oplossing van dio vraag de kern van den toestand. Als haar eerste man do aanleiding tot Steels besluit v/as geweest cn als Steel werkelijk slccht3 met haar getrouwd was om de weduwe van zijn besten vriend een tehuis to verschaf fen* dan zou Rachel dit als d© doocle- lijkste aller beleedigingen gevonden hebben en haar niets anders overblijven, dan de zen man to verlaten, zooals zo op een haar na zijn vriend had verlaten. Aidu3 was haar dollo, onverstandige gc- dachtenloop. En tor will© van haar zelvo was hij in elk geval niet met haar getrouwd cn door haar was hij toch niets minder dan daar toe aangemoedigd. Hoezeer dc nieuwsgierigheid haar echter ook verteerde, welk een afkeer al dezo ge heimen haar ook inboezemden, bet gevoel van persoonlijk© beleeuiging was sterker dan allo andere gewaarwordingen. Ala Rachel nu een dieperen blik in haar eigen hart had geslagen, dan zou zij tot een 4/nldekking zijn gekomen. (Wordt vervolgd.)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1908 | | pagina 1