N», 14662
O Oeccmbcr.
A«. 1907.
(Deze [Cement wordt dagelijks, met uitzondering
van <Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
TWEE Bladen.
Eerste Blad.
Offieieele Kennisgeving.
FEUILLETON.
Iteisheriimeri iig.
PUIJS IIKZKR COURANT i
Voo? Lóiden pei week 9 OeotBi per 8 maanden I I 1.10.
Bisten Leiden, per loopei en waat agenten gevestigd eijo 1.30.
Pr a dio per oost 1.65.
PRI.'S DER ADVERTENTIESi
Van l6 regels ƒ1.05. regel meer 0.174. Grootere letters naar
plaatsruimte. Kleine advertcntiën van 30 woorden 40 Oents contant; elk
tiental woorden meer 10 Oents.-Voor het inoasBeeren wordt/-0.05 berekend.
Burgemeester en Wethouders van Leiden,
Brengen ter algemeenc kennis, dat de
Morschsingol tussckcn den
Stationswegen doll a ven van
doHollandschoIJzeren Spoor-
wegmaatschappij, wegens liet ver
nieuwen der hoofdgaslciding, van Maan
dag 9 tot en met Woensdag 11
December a. s- voor het verkeer met
rij- cn voertuigen zal z ij n afgeslo
ten.
Burgemeester en Wethouders, voornoemd,
DE RIDDER, Burgemeester.
VAN HEYST, Secretaris.
Leiden, 7 December 1907.
Leiden, 9 December.
Do aankondiging, zelfs per groots bil
jetten, dat hier-buitengewone gala-voor
stellingen met de wereldberoemde Auie-
to'8 zouden gegeven worden, hebben niet
kunnen teweegbrengen, dat dc Stadszaal
druk bezocht werd. Bij de eerste, Zater
dagavond, telden wij beneden 11 cn gister
avond 26 raenscbcn, met nog enkelen op
het balkon. De nieuwsgierigheid naar wat
eigenlijk Auxeto's zijn, was dus niet
groot cn met het oog op de leegto van
liet gebouw kan ook moeilijk een juiso
oordeel over deze instrumenten worden
uitgesproken, welke in de gewone wande
ling gramophone worden genoemd, al zijn
ze veel, veel grootcr dan hier tot heden
in een zaal vertoond, daardoor is het vo
lume geluid soms verbazend, waarmede
tevens't bewijs wordt geleverd dat de op
o-men hebben plaats gehad in grootc con
certzalen waarom voor de wedergaven geen
kleine lokalen kunnen wórden gebruikt,
zooals zelf8 onze Foj'cr. De groote zaal
van ons concertgebouw kon dus alleen als
geschikt boschouwd worden; maar zal de
1 zang der corste-rangs zangers of zangeres
een met orkestbegeleiding tot zijn recht
komen, dan moet do ruimte door hoorders
en hoorderessen zoo niet geheel, dan toch
voor het grootste gedeelte bezet zijn.
Dit nu was, gelijk gezegd, in werkelijk
heid beide keeren juist het tegenovergestel
de. Intusschen was toch van enkele num
mers te bemerken, dat men hier met iets
1 bijzonders te doen heeft, wat men bij ge
wone gramophonen mist. Énkele voor
drachten doden bepaald aan een volledig
orkest denken en bij het sluiten der oogen
zou men kunnen racenen de zangers of
zangeressen, allen van grooten naam,
voor zich ie hebben.
Behalve voor hot gehoor, was ook voor
het gezicht gezorgd. Op den voorgrond
van het platform bevindt zich een in drie
afdeelingen gescheiden inrichting. In do
beiuc buitensta openingen staat een der
instrumenten, voordat /c bespeeld worden
onzichtbaar door een gordijn, terwijl ook
dc middelste opening van zulk een voor
hang voorzien is, welke opengaat als een
heer, na liet betoonde applaus, en dat ge
schiedde meermalen, daarvoor buigend
kwam bedanken. Bovendien zijn er een
viertal schilderijen van beroemdheden op
muzikaal gebied aangebracht cn is de ove
rige ruimte gevuld met palmen en andere
planten.
Er is dus wel veel voor hefc publiek ge
daan. Een tekstboekje wil van de uit te
voeren nummers ccnigo opheldering geven,
maar in zulk een Hollandsch taaltje, dat
we bij het lezen van den tekst bijna zouden
gaan blozen of ons ergeren. Hier en daar
is onze taal zóó geweldig geradbraakt, dat
liet onbegrijpelijk is dat men zoo iets heeft
■durven drukken cn in den handel bren
gen. Het is onze scboono taal onwaardig I
Bij gecommitteerden tot dc zaken der
Nederduitsch-Her vormde Gemeente te
Rotterdam is, naar de Rottendamsohe
„Kerkbode" meldt, voor het fonds tot ver
meerdering van predikantsplaatson, van
een lid der gemeente een gift ingekomen
van veertigduizend gulden.
Aangezien wegens de geringe sterkte
der bataljons infanterie gedurende de win
termaanden voor do korporaals schoen- en
kleermaker waarschijnlijk onvoldoende
werk dus ook onvoldoende inikomen zal
zijn, heeft de M. v. getracht daarin te
voorzien. Zoo mogelijk wordt aan de
schoenmakers het vervaardigen van nieuw
schoenwerk en wijzigen van oud lederwerk
opgedragen en voor wat dc kleermakers be
treft, worden maatregelen beraamd, om
hun gedurende den winter overeenkomstig
hun werkkring bezigheden te verschaffen.
Tot het uitoefenen van politietoezicht
op de zeevisscher.ij in do Noordzee, zal de
stoomschoener Zeehond" heden de haven
het Nieuwediep verlaten en buitengewone
omstandigheden buitengesloten, don l4dcn
December weder daar tcrugkeeren.
Het stoomschip G r o t i u s, van Am
sterdam naar Batavia, vertrok 7 Deo. van
Lissabonde Koning Willem I, van
Batavia naar Amsterdam, vertrok 7 Dec.
van Singapore; do Oranje airivcerde 7
Dec. van Batavia to Amsterdam; de
O p h i r. vertrok 7 Dec. van Rotterdam
naar Batavia; do A m s t e 1 d ij k arri
veerde 7 Dec? van Philadelphia in don
Nieuwen Waterweg; de Potsdam ver
trok 7 Dec. van Rotterdam naar Nieuw -
York met 40 stc «kl., 119 2de kl. on 510 3de
kl. passagiers on was to 4 u. 15 nam. in.
zee; de Tantalus, van Amsterdam naar
Java, vertnok 7 Dec. van^Podang.
GOUDA. De heer A. J. Kckger. te
Amersfoort, concessionnavis voor don aan
leg cn de exploitatie van een paardentram
door deze stad, heeft een adres aan clcn
Raad gericht, waarin hij vcrzoïkt om wij
ziging dor in de concessievoorwaarden
aangegeven route, die •.•a.igccft, dat het
Marktplein in roebbe lijn moet worden
doorsneden, terwijl de heer Krieger er dc
voorkeur aan geeft, het tracé der vroegere
stoomtram to volgen als Regenboog tot
aan den Korten Tiendeweg om ook de be
woners van deze en daarachter gelegen
straten van dienst te zijn.
Wanneer gemeente en concessionnaris
het eens worden over de te volgen route,
is do aanleg zoo goed als verzekerd en
wordt spoedig met het leggen der rails be
gonnen.
KATWIJK AAN DEN RIJN. Het kïos-
college bij de Ned.-Herv. Gemeente alhier,
heeft herbenoemd tot zijn secretaris den
heer G. B. Werther, tot ouderling en dia
ken respectievelijk co heeren C. Lem en
H. Ravensbergen.
Verder werd bij dezelfde Gemeente her
benoemd tot kerkvoogd mr. D. van Ries-
sen en tot regent van het weeshuis de heer
Jb. Haasnoot.
KATWIJK AAN ZEE. Zaterdag zijn ook
de laatste drie vaartuigen onzer visschcrs-
vloot binnengekomen, zoodat nu alle vaar
tuigen behouden teelt hebben. Ofschoon
enkelo vaartuigen een lage besomming heb
ben, kunnen voor dit jaar de uHkomsten
der visscherij voor Katwijk bevredigend
genoemd wonden.
OEGSTGEEST. De aangifte ter inschrij
ving voor de Militie, lichting 1889, moet
tusschcn den lsten en 31sten Januari 1908
geschieden ter Gemeente-secretarie. Meer
bepaald zal hiertoe gelegenheid bestaan op
Dinsdag 21 Januari a.B. 's voormiddags
van halftien tot 1 uur.
Door den Burgemeester wordt de aan
dacht van miliciens gevestigd op het ver
zoek dat door hen gedaan kan worden om
te worden aangesteld als verzorgers bij den
Rijkspostduivendienst. Zij die daartoe in
aanmerking wenschen te komen, moeten
zich tusschen 1 en 3l Januari a.s. wenden
tot den chef van den Generalen Staf, te
's-Gravenhage.
In deze gemeente doet zich een geval
der besmettelijke ziekte roodvonk" voor.
Tot ouderling cn diaken zijn door 't
Kiescollege der Ned.-Herv. Gemeente her
kozen de heeren P .van Santen en J. van
der Voet, die hun benoeming aangenomen
hebben.
Deze week zal er door de diaconie van
de Ned.-Herv. Kerk een collecte langs de
huizen gehouden worden. Met liet oog op
den winter en dc daarmede gepaard gaan-
do werkeloosheid cn armoede, wordt een
ieder dringend verzocht dit armbestuur
door ruime gaven krachtig te steunen.
SASSENHEIM. Zaterdagavond heeft de
IJsclub haar gewone jaarlijksoLo vergade
ring gehouden in de zaal van den lieer
Schipper. Do opkomst was vrij goed. Na
dat do notulen gelezen en onveranderd
waren goedgekeurd, werd met punt 4 der
agenda, rekening en verantwoording van
den penningmeester, begonnen, omaab er
geen ingdkomen stukken waren en heb be
stuur geen mededeclingen had to doen.
De penningmeester ga*, een nauwkeurig
overzicht der geldmiddelen, waaruit bleek,
dat de ontvangsten bedroegen 395.05^ gld
on do uitgaven 370.321 gld., zoodab er oen
saldo is van 24.73 gld.
Gevoegd bij de 499 gld., geplaatst op de
raiffeisenbanki geeft in kas eon bedrag
van 523.73 gld.
De rekening door dc hoeren Fortuin en
Vos nagekeken, werd in orde bevonden.
Hierna was aan do orde: bestuursver
kiezing, wat nogal tijd in beslag nam.
Aan de beurt van aftreding waren de
heeren: M. v. d. Berk, Ph. Bakker en H
Bader, terwijl door. het overlijden van don
heer C. Hartveld nog een vierde vacature
bestond. De drie eerste heeren werden bij
acclamatie herkozen, terwijl de vierde
vaccature aanleiding gaf tot twee vrijo
stemmingen, waarna herstemming plaats
had tusschen de heeren J. Wijntjes en P.
Voe. Gekozen werd laatstgenoemde met 4i
stemmen, terwijl do heer Wijntjes 10 stom
en op zich vereenigdet
Hierna had do verloting van twaalf
kistjes sigaren plaats. De gelukkige win
ners waren de heeren: W. Oostveon, J. P.
Oudshoorn, O. Rijnsburger Jr, H. de
Graaff, H. P. Wittomant F. H. van Hoeke-
lon, C. J. Waasdorp, P, van Dijk, E. van
Hoekolen, W. Rijnsburger Czn., C. G.
Kornmann en D. Fortuin. Hiermee was de
agenda afgehandeld.
Do voorzitter brae d nu in herinnering,
dat zij, die dezen winter op do Kooi willen
tenten, daarvan tijdig aangifte- moeten
doen bij het Bestuur. Terstond gaven zien
op J. Bieler en J. Waasdorp.
Met algemeen o stommen word besloten
voor een eventueel te houden hardrijderij
om levensmiddelen, weer subsidie te verleo-
nen.
De heer P. v. d. Voort wilde gaarne een
andere regeling getroffen zien, omdab
reeds twee of drie jaar achtereen dezelfde
persoon den eersten prijs heeft gewonnen.
De voorzitter gaf to kennen dat dit een
zaak is, die door bet bestuur der hardrij
derij uitgemaakt moet worden.
Hierna werd de vergadering gesloten.
Het Sinterklaasfeest is voor dc kleu
ters van de Fröbelschool ook niet onopge
merkt voorbijgegaan. Zaterdagavond kwa
men do kleintjes en de meisjes, die des
avonds aan dezelfde inrichting breiles ont
vangen, in een der lokalen van do open
bare school bijeen, waar mevrouw K. voor
hen een tooverlantaarn vertoonde. De
noodige toelichtinj gaf de heer B.
Voorzien van volop lekkers keerden de
kleintjes zeer voldaan om ruim acht uren
huiswaarts.
VOORHOUT. Woensdag a.s. >1 alhier
de lang verwacht© TuinbouwwinfccrcurBiis
beginnen. Door de late opening der les
sen zal deze cursus slechts een gedeeltelijke
kunnen zijn, want wegens do landwerk
zaamheden in het vroege voorjaar, kunnen
do lcorlingcn maar zeer korten tijd aan
den cursus deelnemen.
Op de agenda voor do a.s. Donderdag
in het café ,,de Bontekoo" te houden ver
gadering der afdeeling Voorhout van de
Alg. Vereeniging voor Bloembollencultuur
komen behalve de gewone werkzaamheden,
nog voor: het subsidieeren van den tuin-
bouwcursus cn bespreking van do oprich
ting van een tuinbouwschool in het Moom-
bollendistricfc, een punt van actueel belang.
keizerlijk Bedoek te Amsterdam.
H. M. de Koningin en Prins Hendrik
zullen Donderdag 12 December 'a morgens
te 11 uren, dus daags vóór het bezoek van
den Keizer, te Amsterdam aankomen.
Op den morgen van aankomst van do
Duitsche vloot, op Vrijdag 13 dezer, moet
de scheepvaart van 8 uren af in het open
havenfront geheel stilliggen, ter willo van
de veiligheid en ter voorkoming van aanva
ringen.
Tot handhaving van de ordo, begelei
ding en evcntueele assistentie van het Kei
zerlijk jacht en oorlogsschepen bij de aan
komst aan do Handelskade, zal de haven
politie uitgebreid worden met de sleep-
booten Burgemeester Van Leeuwen" en
,,Schuttevacr" van den sleepdienst J. H.
BergmanD.
S/of.)
Giano's oogen straalden van blijdschap.
,Dat is heerlijk 1" Toen werden dc touwen
gevierd en dansten de lichte bootjes op
do golven. Het was een alleraardigst ge-
j zicht, al de zeilen zich to zien ontplooien,
jhittcrend in het felle zonlicht. Giano
boog zich voor het laatst voorover: ,,Addio,
Bignoriua, addio, a rivcderci 1" En ik zag
voor het laatst zijn vriendelijk jongensge
zicht, toen verwijderde het bootje zich
meer en meer en ik bleef het nastaren tot
ik do lange gestalte op het dek niet meer
onderscheiden kon cn de witte zeilen tot
een groote dansende stip sr -nonsmolton
op dc eindcloozc zee, en langzamerhand
alle schepen uit het gezicht verdwenen.
Toen keerde ik langzaam terug met de
visschorsvrouwen, die voor oen oogenblik
al haar vroolijkheid cn levendigheid ver
loren schenen te hebben. Maar niet voor
langen tijd was de scheiding, want over
een week zouden zij immers wedenkecren
met een goede vangst, evenals den vorigen
keer...
De volgende dagen bracht ik door met
ijverig verschillende typen on landschap
pen te schetsen cn deed ik uitstapjes naar
Napels, en van daar naar Capri en Ischia.
DeJ tijd vloog om en het oogenblik nader-
de^met rassche schreden, dab ik afscheid
zoii moeten nemen van dit stukje paradijs
en "van het visschersdorpje, dat mij waar-
t lijk lief was geworden. Maar dc tijd na
derde ook, dat de visschers terug zouden
komen. Het weer echter was in de laatste
dagen tamelijk onstuimig geweest, hoewel
do zon onveranderL in stralende pracht
aan den hemel stond. Don 8stcn Septem
ber kwamen reeds verscheidene booten bin
nen.
Er was een zeer sterke wind op zee ge
weest en deze had hen uit elkaar gedreven.
De anderen zouden echtor ook spoedig
komen, want de vangst was niet zoo goed
als zij gedacht hadden en wanneer de
wind iet spoedig bedaarde, wa3 het niet
ónwaarschijnlijk, dat er storm zou komen.
's Avonds wandelde ik langs het strand.
De zon was reeds lang onder en de zee
toet de vele witte keppen en hooge golven
kwam mij zeer somber voor. Plotseling
vlogen een paar groote, witte vogels krij-
schend van de naastoijzijnde rotsen om
hoog en met groote kringen over het wa
ter, toen scheerden zij snel over de gol
ven, om zich dan weer in de lucht te ver
heffen, steeds een dof gekras uitstootend,
dat mij onbeschrijflijk droefgeestig in de
ooren klonÜc.
Toen voelde ik plotseling een hand op
mijn schouder en ik staarde in het bruine,
verweerde gelaat van een der oudste en
kloekste visschers.
„Signprina, dat .aren de stormvogels."
Zijn stem en zijn woorden deden mij sid
deren, maar ik poogde den bijgeloovigen
angst, dio over mij kwam, af te schudden,
door luchthartig tj zeggen„Wel, Reno,
wat;, la at jo me daar schrikken. Ja, het war
ren mooie vogels, nietwaar!"
,,Ja," antwoordde de oude man lajig-
zaam en op ieder woord den nadruk leg
gend: ,,Hctwarenmooievogels."
Dien nacht kon ik den slaap niet vat
ten en moest ik maar steeds luisteren naar
het loeien van den wind en het doffe ge
bruis der golven daartusschen. Den vol
genden dag was de wind niet minder he
vig geworden en do zon scheen flauw door
de loodgrauwe lucht. De morgenuren kro
pen voorbijnog verscheidene bootten]
kwamen binnen loopen. Des middags was
de wind tot een storm aangegroeid. Het
heelo dorp was op het strand verzameld
in dc grootsto onrust: nog twee booten
ontbraken, waaronder ook de „Slonta
Lucia." In do verte verschenen zij als
twee zwarte stippen, maar zij schenen
haast niet vooruit te komen door den he-
vigen tegenwind. Het werd Bpoedig don
ker dien dag als om de ellende nog te
vermeerderen, en de storm scheen met de
duisternis aan te groeien. Steeds hooger
sloegen de golven en het woeste gebruis
overstemde elk ander geluid. De booten
waren nu vlak bij, dooh konden niet zon
der gevaar binnenloopen. Een plotseling
gekraak deed allen huiveren.
„De klippen, 1 Do klippen I Wij moeten
hun te hulp komen of ze zijn verloren 1"
Het was Remo's stem, die boven het woe
den van den storm uitklonk. In minder
tijd dan noodig is om te beschrijven, werd
de reddingsboot bemand. Het was bijna
onmogelijk, maar de visschers waren met
heldenmoed bezield. De maan die nu on
dan flauw door de wolken scheen, lichtte
hon voor. Soms verdween de zwakke boot
geheel, om dan weer te voorschijn te ko
men, worstelend tegen do golven en tegen
den dood. Voor ons, die wachtten, duurde
hot onbegrijpelijk lang vóór zij terugkeer
den, om echter dadelijk weer heen, te
gaan en ook do bemanning van hefc an
dere schip te redden. Het is altijd moei
lijk om te wachten; maar nu, terwijl de
witod om obs heen loeide en die golven
haar woest en onheilspellend gebruis deden
l.ooren, leek de tijd, dio er verliep, ons een
eeuwigheid. Naast mij stond een klein
visschorsvrouwtje. Eéns slechts hief zij 't
hoofd Daar mij op en zag ik in die diep
bedroefde oogen, zoo vol angst. ,,0 Signo-
rina, als zij maar terug mogen komen 1"
Toen kwam do uitdrukking van doffe be
rusting cn gelatenheid terug. „Houd
mood P trachtte ik to zeggen, maar ik kon
haast geen moed inspreken, dien ik zelf
niet had. Langzaam gingen do minuten
voorbij. Toen, door het geloei van den
storm en de verwarde kreten der men
sehen, hoorden wij een dof gekraak, on
middellijk gevolgd door een slag.
„Zij zijn verloren", was ieders gedachte,
maar niemand, die ze uit durfde sprciken.
Ik trachtte met mijn blikken de duister
nis te doorboren, weer verliep er geruï-
men tijd. Zouden 'de moedige redders ook
omgekomen zijn? Toen kwam de maan
Weer oven te voorschijn, maar nergens was
de boot te ontdekken. Toen, plotseling zag
ik haar verschijnen op den top van een
golf, toen? verdween zij weer, om dan weer
te voorschijn te> k>men, dansend als een
speelbal op de groote zee, maar toch heel,
héél langzaam naderend. Een zucht van
verlichting ging op uit de menigte; toen
wachtten allen Weer vol spanning. De
reddingsboot kwam teteedd dichter bij en
eindelijk werd zij aan land getrokken en
sprongen de mannen er uit. Een groote,
forsche visscher kwam langzaam uit de
boot. Hij droeg iets in zijn armen. „Stil,
Lisa; voorzichtig" fluisterde hij, toen het
visschersvrouwtje, dat naast mij gestaan
Had, vol vreugde naar hem toesnelde. Heb
volgend oogenblik was ik naast hem en nu
zag ik, dat hij de levenlooze gestalte van
een (knaap vasthield. Het zware, donkere
haar, hing in vochtige krullen over het
witte voorhoofd. „Hij kreeg een balk van.
den mast tegen heS hoofd"^ iei een vftn de
visschers. Corao droeg hem voorzichtig
naar huis.
Dien nacht zal ik nimmer vergeten. Heb
scheen, dat, nu do bemanniüg van allo
I joten binnen was, de storm ook begon te
bedaren. Vele visschers waren meegegaan
naar de kleine visschershut, waarin Como
den knaap gedragen had. Het was zoo na
tuurlijk, dat zij hem s'lon nog eens zien
wilden Giano was wèi geliefd geweest in
het dorp. Het was een vreemd on treiiend
gezicht, al die ruwe Visschers, die geen
uur te voren den dtxl nog voor oogei.
hadden, die de stormen en gevaren van
hun beroep konden trotseeren, die hun
leven overhadden ora dat van een makker
te redden, alles met ""dezelfde koude doods
verachting, nu mot moeifco hun aandoening
bedwingend, rondom dien stillen, bleekon
knaap, die daar lag op de grof-houten
bank.
„Giano, mijn arme jongen!" weeklaagde
het visschersvrouwtje, terwijl zij de koude
handen in do hare nam, alsof zij ze wilde
warmen. „Zeg dat niet, Lisa", zeide Como
"zacht, „hij is nu heel gcluikkig. Allo pijn,
alles is nu over, Dietwaar Signorina?" Al
dus wendde hij zich tot mij, „alles is nu
wèl met hem?" En ik twijfelde er niet aan,
of het was zoo.
Langzamerhand gingen ailon uiteen; ik
bleef nog even dralen, om met Lisa to
spreken.
Eindelijk wilde ik ook heengaan. Toen
kwam er een zonnestraal naar binnen* en
speelde over het marmeren gelaat van den
gestorven knaap on het was alsof er een
tevreden, gelukkig© glimlach over die
strakke trekken vloog. De eerste zonne
straal, nog flauw en onzeker, maar toch
de voorbode van de zon, die in het Uoa-
ten opkwam on die het aanbreken van den
dag aankondigde.
Tien September. En toen moest ik den
ken aan dat eenzame graf daar boven op
de rots, waar dezen dag voor het eerBt
sedert vele jaren geen witte rozen zouden
gebracht worden.
Dien middag beklom ik alleen de rotsen
naar de kapel, en alleen stond ik naast
het graf, waar ik de weinige rozen had
neergelegd, dio ik had kunnen krijgen, en
staarde over do zee, dio nu weer kalm was
en waar alleen stukken hout en wrakken
van den storm in den afgeloopen nacht
getuigden,
En toen dacht ik w er aan dien eenen
avond, toen wij daar samen waren geweest,
on meende ik zijn gelaat weer to zien ©n
heel dio krachtige jonge gestalte, zooals hij
daar gestaan had, beschenen' door dat
mooie rood© licht der ondergaande zon.
Nog lang bleef ik boven, afscheid nemend
van do zee, die daar zoo schoon en ma
jestueus lag en toch zoo wreed was go-
weesfc; van do rots en do kapel en ook van
het eenzame graf met hefc k ine wltto
kruis, cn vóór ik heen ging nam ik een
van do witte rozen mee als een herinne
ring aan dit alle3.
Allerlei dingen van de twee vergane
schepen waren a. gespoeld en overal lie
pen kleioe visschersknapen tot de onkels
in zee om ze tc bemachtigen. Iets, dat op
hefc water op en ueer danste, trok mijn
aandacht; soms kwam het dichterbij en
dan voerde een golf het weer mede. Ik riep
een der kleine jongens: „Wil je wat ver
dienen?" vroeg ik hem, toen bij met schit
terende oogen bij mij kwam staan„haal
dat dan eens hier, mijn jongen, hetgeen
daar drijft," en ik wees het hem. Het kind
ging dadelijk en eenigen tijd later had ik
het verlangde in handen; een klein wit
plankje, waar in duidelijke letters dit ééno
op stond: „Santa Lucia".
De knaap begreep niet waarom ik hier
zoo lang op staarde, dat ik alles om mij
heen vergeten scheen te zijn, en wachtte
tevergeefs op dc belooning, die lang uit
bleef, tot een kleine hand, die aan mijn
mouw trok, mij uj hem opmerkzaam
maakte. Toen liet ik een paar soldi in de
gretige handjes vallen, dio hem overgeluk
kig naar zijn kameraadjes doden snellen.
Dien avond nam iV afscheid van Como
on Lisa en mijn vrienden onder de vis
schers en do vriendelijke visschers-
vrouwtjes. En den volgenden dag ver
trok ik met tal van zegenwensehen, on me
nige ruwe hand drukte de mijne, terwijl
ee mij hun vriendelijk Adio a rivederoi^
a rivedercil" toeriepen.
Toen ging ik heen, nog een laatsten blik
op het dorpje achter mij werpend, met de
zee in de verte tusschen de hoogo rotsen
en boven alles uitstekend, overstroomd
door het goudeD zonlicht, die één© rots mefc
de vriendelijke kapel van Santa Lucia*
Ellen.
