PERSOVERZICHT.
FEUILLETON.
Het misdrijf in de Audleystraat.
LEfDSCH DAGBLAD.
E7IS3AC 4 zcisae:
R. - TWEEDE BLAD.
Gemengd Nieuws.
Anno 1907.
KV)* I465S»
Voordat do Tweede Kamer had behan -
deld het wetje Rink in zake o n d c r w ij-
zerssalarissen schreef „Dc Tele
graaf" onder 't hoofd „Zuster Anna.
een en ander in verband daarmede, dat
^ij nog onder de aandacht willen bren-
8en
Onder do min-wcnschelijko toestanden in
ons goede vaderland behoort nog immer
het feit, dat de onderwijzers, de opvoeders
van Nederlands jonge volk, .worden afge-
scheept met een salaris, dat in werkelijk
heid bedroevend mag hceten. Do ééno ge
meente mogo al eens wat beter zijn dan
de andere, Amsterdam bijv. moge wat uit
steken boven Rotterdam, als gevolg waar
van een uittocht van do Maas naar het
IJ plaats heeft, over het algemeen is de
salarieering meer dan treurig. Dat 5s
trouwens een „coramunus opinio."
Op het laatste internationaal congres
voor psychiatrie zcide de Leidsche hoog-
Iceraar dr. Jelgersma:
,,Een jonge man, onderwijzer van be
roep. Yoor een schamel honorarium moet
hij urenlang les geven en om zijn levens
positie te verbeteren nog tot in den nacht
studeeren voor een nieuw examen. Al dat
ingespannen werk geschiedt onder de
grootste ontbering. Steeds en overal moei
lijkheden, ongerustheid, zorg, overal druk
kende gemoedsaandoeningen, die hemze
nuwziek maken."
En bij do jongste debatben over de
Staatsbegrooting sprak mr. Tydeman,
blijkens de „Handelingen", als volgt:
,,Het gewicht van een betrekking, het
belang, verbonden aan het goed bezetten
van sommige betrekkingen, wordt over het
hoofd gezien, terwijl ondergeschikte belan
gen opgeschroefd worden en do hoogst©
belangen daarnaast, men zou bijna zeggen,
worden verwaasloosd. Hoe is bet anders
mogelijk, dat de leden van de rechterlijke
macht en de onderwijzers, beiden, hoekstee-
nèn van het maatschappelijk gebouw, se
dert jaren worden bedeeld met loonen,
verro inferieur aan die bij andere dienst
takken, waarvan het belang niet in één
adem met die twee dienstvakken kan wor
den genoemd".
Zoo is het 1
Nu heeft minister Rink een wetje inge
diend, dat in de positie der onderwijzers,
openbare cn bijzondere, eenige verbetering
brengt. Een bedrag van een goed miHioen
is er mee gemoeid. Wij gaan na, behou
dens één opmerking, op het wetje zelf niet
in. Die ééne opmerking is deze:
of het de Kamer toch mocht behagon
verandering te brengen in het aanvangsa-
Iaris van den onderwijzer. De Minister
wil het- minimum van 500 gulden behouden
gedurende de eerste vijf dienstjaren. Ons
lijkt dit een tceken van verregaande
schrielheid. E^en studeeronde jong© man,
die zich als „heer" moet kleeden, zofu
yan 500 gulden kunnen leven"? De Kamer
zou een nuttig werk doen als ze hier min
stens een honderd gulden bijvoegde. Er
worden fcoo vaak lofzangen aangeheven
over de heerlijke taak van den onderwijzer
en schier geen ambtenaars worden méér
eischen gesteld. Men vrage echter wat er
.van ogewokt, bezielend onderwijs terecht
komt, wanneer den onderwijzer steeds
het opgewekte, bezielende denkbeeld be-
heersoht, dat hij armoede lijdt. Want dat
is zóó al is vaak de schijn anders...
Maar nog eens: verder over het wetje
zelf niets. Het is bij de Kamer in behan
deling. En daarom is ons hoofddoel om
ex met klem op aan te dringen, dat ook
de Eerste Kamer het ontwerp nog
vóór Januari afdoe. Reeds is er een
i stemming van bitterheid in onderwijzers
kringen gekomen, dat de Tweede Kamer
pas nu dit wetje behandelen ging en, dat
daardoor de kans verloopt, dat het vóór
t Januari in het „Staatsblad" zal ko
men. Reeds was er vreugde in de harten
yan vele onderwijzers: met 1 Januari 1908
zou de salarisverbetering ingaan. Maar
«ie... nu is het haast December..,
Zuster Anna...?
31)
Eindelijk was de orde hersteld en Fitzgerald
vervolgde:
„Mjjn medeplichtige was niet alleen voor
de politie, maar ook voor het publiek een
welbekende persoonlijkheid Onder verschil
lende namen en allerlei veimommingen hoeft
hy in alle deelen van het land diefstallen
gepleegd op Glenmore, het landgoed van
den heer Arthur Duraut, en bij den grond
eigenaar Marchand te Hinton, Indien het
hooge gerechtshof dit wenscht, zou ik oen
lijst van de my bekende dielstallen met braak
kunnen opmaken; maar ik weet, dat die
lang niet volledig zou zijn. De man is onder
verschillende namen bekend, het meest als
(Archie Dacre en Keigley Gates."
Do gerechtsdienaars moesten opnieuw stilte
gebieden, en toen het gemompel van ver-
I hazing bedaard was, ging Fitzgerald verder:
„De man heeft zich aan verschillende mis-
1 drijven schuldig gemaakt; maar ik wil nog
fBlechta twee daarvan noemen. Hy heeft den
naam Arthur- Durant aangenomen, zich als
©en rechtschapen man voorgedaan en lady
Florence Mostyn, de vrouw, die in de Aud
ley straat vermoord werd, overgehaald, het
huls van haar vader te verlaten en hem te
tTouwen."
De ontsteltenis in de zaal was tot het
uiterste gestegen, maar er heerschte doodsche
stilte.
Fitzgerald hield een oogenblik stil en ver-
voglde daarna:
Tweede Kamer, afdeclingen, Eerste
Kamer, Voorloopig Verslag, Memorie van
Antwoord, openb. behandeling, „Staats
blad": neen... proletariërs met een hoed
op"... uw hoop kan vervlieg n... Reeds
heeft de Minister den termijn 1 Januari
190S moeten vervangen door p een
nader door ons vast te stellen tijdstip".
Als er geld voor kanonnen moet worden
gegeven, dan gaat het in een vloek en
zucht. Zeven millioen voor geschut, drie
millioen voor een stoomvaartlijn... o, in
een uur is het afgeloopen. Maar één mil
lioen om wat minder armoede te brengen
in de gezinnen van duizenden. ach...
daar haasten de beeren zich niet voor.
Evenmin als voor een wetsontwerp om
het blijvend gedeelte naar huis te zenden.
Niet ten onrechte schrijft de hoer B.
Valk, een Rotterdamsch onderwijzer, in de
„Nieuwe Ro tt e rd am s c li e C t."
bet volgende bittere stukje:
„Weet het Nederlandschc vollk, dab er
armoede heersc-ht in "dc gezinnen van tal-
locjze Nederlandscho volksopvoeders En
dit „arrnoedo" is geen rhetorische figuur;
het is de meest droeve werkelijkheid. Een
zeer groot deel van de Nederlandsche on
derwijzers hoeft zioh het hoofd niet af te
tobben met de vraag, hoe zij het balkos
tuum zullen betalen van hun vrouw
maar hun aandacht wordt van het werk
afgeleid door de verheffende gedachte,
hoe zij de schoenen zullen laten lappen
van hun kind.
Weet het Nederlandsche volk, weten mi
nisters en Kamerleden, dat eenige
duizenden onderwijzers „Mijnheet'
moeten zijn cn. hun vrouwen „Juffrouw"
van een salaris van 700 b. 800 gulden of
nog minder 1
Gelooft men mijn verzekering, dat ecu
onderwijzer, die met geldzorgen van do
meest alledaagscho soort heeft te kampen,
geen opvoeder kan zijn
Gelooft men, dat het belang van
het onderwijs een behoorlijke bezol
diging van den onderwijzer eisclit?
Begrijpt men do bittere teleurstelling
van den onderwijzer, nu verwachtingen ge
wekt waren, dat hij althans eenigermate
geholpen zoü worden en nu er alweer
wordt uitgesteld
Zouden or inderdaad geen paar uren te
vinden zijn om eon voorstel to behande
len, waartegen geen principieele oppositie
is, dat integendeel door alle partijen met
ingenomenheid is begroet?
Zou hior nog voor één keer dc gemeen
plaats gebruikt mogen worden: „Waar
een wil is, daar is ook een weg"
Zal heb helpen
Zullen inderdaad Eerste en Tweede Ka^
mer zich eens extra inspannen om het
mogelijk te maken, dat eenige duizenden
volksopvoeders met den lstcn Januari
eenige loonsverhooging krijgen?...
Of niet?
Of moeten onze onderwijzers nog langer
smeeken, nog langer bedelen om iets,
waarop zij recht hebben, nog langer in do
toekomst staren en zuchten: „Zuster An
na, ziet go nog niets komen?"
Het „Weekblad voor do Bur-
g e rlijke Administratie" vestigt
de aandacht op het Kon. besluit van 24
September 1907, inhoudende, wegens strijd
met do wet, dó vernietiging een ei
bepaling der verordening op het
bouwen en sloopen in do gemeente
Kat w ij k, hetwelk der redactie van ge
noemd weekblad voorkomt der Regeering
in een onbewaakt oogenblik uit de pen ie
aijn gevloeid.
De gemeenteraad van Katwijk verbood
bij bouwverordening het bouwen van
woonhuizen, pakhuizen of andere gebouwen
langs den Noordkant van het Prins-Hen
drik-kanaal anders dan op een afstand van
ten minste 40 meter uit de as van het ka
naal gemeten.
Aanvankelijk bleek uit een schrijven van
den voorzitter van het college, van Ged.
Staten, dat de Minister van Binnenland-
sche Zaken van meening was, dat bedoelde
bepaling in strijd moest worden geacht
mot het algemeen bolang, om
dat ook zijn ambtgenoot van Waterstaat
het gevoelen was toegedaan, dat met be-
„Ik kom nu aan de grootst© misdaad in
zyn leven. Ik heb met myn oogen gezien,
dat dezelfde man zyn eigen vrouw vermoord
heeft en wegens dez8n moord ia gisteren een
onschuldige ter dood veroordeeld."
Wannéér bet in zfln bedoeling gelegen
had, eon oproer te veroorzaken, dan zag hy
zyn wensch vervuld. Er volgde op deze ver
klaring in de zaal een verwarring, die in de
kronieken van de gerechtshoven nauweiyks
haar gelijke vindt. De deurwaarders moesten
hun pogingen om de orde te herstellen op
geven; de president gaf Jast den gevangene
weg te voeren en sloot de zitting.
Onder de tierende menigte, die naar don
uitgang drong, bevond zich een zwartgebaarde
man met blinkende tanden.
Hy nam geen deel aan de gedachtenwis-
seling van zyn buren.
Hik had genoog met zichzelf te doon. Met
opgetrokken schouders, do oogen styf op het
plaveisel gericht, haaste hy zich het gerechts
hof on zyn omgoviDg den rug toe tekeeren.
Zag hy een spook? Gevangenis en dood,
dat waron de zwarte schaduwen, die voor
hem oprezen, en zyn hart kromp in bange
vrees ineen.
De heer Finnecure Vandeieur bevond
zich erg in verlegenheid. Du belangstelling
in „Het donkere Werelddeel" was zoo goed
als verdwenen, en „Verdwaald iD de groo-
te woestijn Sahara" had zijn aantrek
kingskracht verloren; zelfs de benefice-
voorstelling van de groot© ster van den
troop was een mislukxing geweest.
Hij bewoonde thans een armoedig ka^
mertjo in de nabijheid van de Bondstraat,
en een paar dagen nadat Fitzgerald in
hechtenis was genomen, bezocht hem een
trekking tot Rct kanaal en zijn oevers ten
gunste van de bepaling geen redelijk mo
tief kon worden aangevoerd.
Do gemeenteraad van Katwijk heeft
daarop nïottemin do bedoelde bepaling
gehandhaafd, waarop volgde de vernie
tiging.wegens strijd ra et de wet.
Het „We e k b 1 a d" betoogt dan, dat
wanneer dit stelsel toepassing vond, voor
goed dc bij art. 135 Gemeentewet den l£aad
toegekende vrijheid tot regeling zijner
huishouding tob e>en schijnrecht zou zijn
gemaakt, want met dit stelsel behoeft,
wanneer dit der Regeering goed dunikt, in
derdaad geen enkele verordening van
den gemeenteraad aan vernietiging wegens
strijd met de wet te ontsnappen. Staat 't ter
beslissing van do Kroon, om, gelijk hier
geschiedde, to constateeren zonder meer dat
zekere verordening, hoewel liggende bin
nen den fo rracelen kring der bevoegd
heid van den gemeenteraad, niettemin niet
betreft de huishouding der gemeente en dus
gaat buiten de grenzen van art. 135, <lan
is vrijwel de geheele autonomie van den
Raad tot een doode letter gemaakt en in
handen gegevon van het oordeel der Regee
ring.
Onder het opschrift „een administratief
schandaal", zegt het „U trcchtsch
D a g b lad" van deze zaak o.m. het
volgende:
Het „W eek bl ad" kiest wel den denk
baar mjldstcn vorm voor zijn oordeel, als
het het Kon. besluit toeschrijfb aan een
„vergissing" of een „schrijffout".
Ons dunfitt eerder het Koninklijk besluit
het symptoom van een met wet en Grond
wet strijdigen geest van centralisatie naar
Fransch model, die, naar luid van hetgeen
nu en dan wel oens is gebleken, aan de af-
decling Binnenlandsch Bestuur van het
departement van binnenlandscho Zaken
schijnt te heerschen.
Zoolang zulk streven naar centralisatie,
gelijk bijv. bleek uit de geoctroieerde ver
ordeningen op do volkshuisvesting, die
somtijds lijnrecht tegen do plaatselijke ge
steldheid indruischen, zich binnen dc per
ken der wet beweegt, kan r«en het afkeu
ren, maar niet uitroeien.
Maar wanneer dit streven nu ook nog in
strijd komt met de wet en met het bij de
Grondwet gewaarborgde beginsel, der auto
nomie der gemeenten, een beginsel, waarop
ons land tegenov andere landen terecfiL
troLsch mocht zijn, dan wordt het tijd den
Minister te herinneren aan zijn verant
woordelijkheid.
Het „W coOrblad voor de Burg
A d m." verdient den dank vin allen, die
hechten aan hot behoud dor gezonde grond
slagen van ons publiek recht, dat het op
dit Kon. besluit dc aandacht gevestigd
heeft.
Dc hoop rest slechts, dat, wanneer een
man als prof. Oppenheim in den Raad van
State zal hebben zitting genomen, dergelij
ke monstra van averechtscho wetstoepas
sing, of liever vaü wetsverkrachting, voort
aan tot do onmogelijkheden zullen behoo-
ren.
De wijze, waarop ons Hoogerhuis
de kwestie van het blijvend gedeel-
t c heeft „opgelost", of liever van zich
heeft afgeschoven, heeft de boosheid van
„Land en Volk" opgewekt. Het vrijzinnig-
democratische orgaan zegt tot dc Eerste
Kamer: „Je durft niet, je durft niet."
Het blad schrijft:
Wat is de beteekenis van de vertooning,
in dc Eerste Kamer gehouden?
Men wilde dc miliciens naar huis zen
den, maar men durfde dit niet uitspreken.
Men wildo den Minister van üorlug
liefst naar huis zenden, maar men durfde
evenmin.
Men sprak meer van het „eergevoel der
Kamer" dan van het Landsbelang.
Er is veel gesproken over do „impoten
tie van onze Regeering; zou niet elders
de impotentie" zijn te zoeken?
Het is good, dat de Regeer in g kalm
haar gang gaat. De Minister van Oorlog
kon inderdaad niet anders doen dan op
het „wij kunnen niet" van de Eerste
Kamer antwoorden: dan weet ik, wat mij
te do©n staat.
collega, om den avond met hem door te
brengen. Deze heer gaf de tragische nol-
denrollen bij den troep, en het zich ver
diepen in het karakter van deze ernstige
tooneelfiguren, had ook zijn stempel ge
drukt op het particuliere leven van den
man. Ook in zijn best©» uren was hij geen
vroolijke gast; geen wonder dus, dat Fin
necure Vandeieur niet bijster met zijn be
zoek was ingenomen.
„Kom, laat ons een beetje verstrooiing
zoeken, ijorton zeide Hij„Heb jo lust
een kaartje te leggen?"
„Om oesters misschien? Mijn portemon-
nai© is bedenkelijk plat, en jij zult den
laatsten tijd ook wol geen schatten uit
de „Sahara" hebben meegebracht. Weet je
niet een derden man? Woon je heelemaal
alleen in dit wonderlijk© hol?"
„Neen, in de achterkamer woont nog
iemand. Een zure kerel, zoo op het oog."
„Sleep hem hierheen
„Neen, doe liet zelf; jij hebt meer zeg
gingskracht dan ik. Een ernstig betoog
van jou maakt altijd indruk."
Lorton ging naar de achterkamer en
keerde na een poosjo werkelijk met den
man terug.
Iemand van middelmatige grootte met
een stoppelbaard en scherp©, doordringen
de oogen.
Lorton stelde de beide huisgenooten aan
elkaar voor. Mijnheer Mathews, veroor
looft u mij u voor te stellen mijnheer Fin
necure Vandeieur; mijnheer Finnecure
Vandeieur, mijnheer Mathews."
,,'t Is ir'j aangenaam, met u kennis te
maken, mijnheer Mathews, zeide Vande
leur, hem de aand reikende. „De tijd viel
den heer Lorton en mij ontzettend lang, en
„Het Centrum" is van een ander
gevoelen en juicht het toe, dat die Kamer
nog ecus flink dc punties op de i heeft
gezet. Want het is een zonderlinge histo
rie, die met het blijvend gedeelte plaats
had.
En al willen wij voor ons niet aan een
„truc" denken, dat het Regeer ingsbelc id
in dezen veel te wenschon overliet, heeft
de Minister van Oorlog zelf erkend door
zijn venkiafifcg ha de TweeOb name*
Met spanning werd derhalve verwacht,
wat de Eerste Kamer ditmaal doen zou.
Zij had het ministcricele leven van ge
neraal Van Rappard in handen.
Echter heeft zij niet tot het uiterste wil
len gaan, maar uitdrukkelijk alle verant
woordelijkheid voor het gebeurde gelaten
aan den Minister.
Wat hieromtrent door de sprekers der
rechterzijde werd gezegd, laat geen twijfel
over aan hun gezindheid.
Den Minister is duidelijk te kennen ge
geven,, dat men zich niet solidair wenscb-
te te verklaren met zijn beleid, dat men
onder geen enkel opzicht aansprakelijk
wildo worden gesteld voor de inkrimping
van hot blijvend gedeelte.
De Kamer heeft zich aldus haar alge
heel© vrijheid van handelen voorbehou-lcn
en niet dc minste sanctie gehecht aan do
handelingen dor Regeering.
Betaalt uw rokeningonl Dr.
J. II Gunning J.Hzn., predikant be
Utrecht, schrijft in het „Utrechtse h
Dagblad":
Laat mij toch eens een ernstig woord
mogen spreken, tot allen wien het aan
gaat, om hetgeen zij anderen schul d i g
zijn ook te b eta 1 on.
Mij zijn tientallen van hande
laars bekend, die vier, zes, acht jaren te
vergeefs op betaling hunner rekeningen
wachten, die ten einde raad eindelijk cons
bescheidcnlijk op voldoening hunner vor
deringen aandrongen, en dan óf een boo-'
zen brief kregen rr\ t de boodschap, dat zij
niets meer zouden leveren, öf in bet geheel
geen antwoord kregen, maar in beide ge
vallen geen geld:
Dat men toch bedenke op deze wijze on
zen handelsstand onfeilbaar te gronde
te richten. Die menschen moeten hun
wissels op tijd betalen, en worden nu op
deze wijze gedwongen tegen 7 8 per
cent geld bij anderen op te ncmeni om aan
hun verplichtingen te kunnen voldoen- Ik
ken een winkelier, die meer dan 12 mille te
goed heeft bij menschen, van wie men met
zekerheid zeggen "kan, dat zij het dub
bel en dwars kunnen betalen. Het kwaad
heeft hier in Utrecht zulk een hoogte be
reikt, en de nood is dientengevolge bij vele
leveranciers zóó hoog gestegen, dat ik in
het algemeen belang dringend een be
roep toe op allen, die van goeden wille zijn,
ora door spoedige betaling van hun schul
den grootc, zeer groote ellende en moei
lijkheden te helpen voorkomen.
Zijn geld op prolongatie of in deposito
te geven, als men nog onbetaalde rekenin
gen heeft liggen, is toch eigenlijk mot
anders dan diefstaL Hot is het geld
van een ander, waar men geen zeggen
schap over heeft.
Dat ieder doe in dezo wat zijn plicht
gebiedt 1
Gis toren tegen den avond
ontstond brand in het café van do wed.
D. Brouwer aan de Karncmelksloot te
Gouda. Dc spoedig aanwezige brandspuit
behoefd© niet in werking te worden ge
steld, daar men er i.i slaagde den brand
met emmers water te blusschen. Aange
zien alle ruiten worden stukgeslagen en er
nog heel wat water werd ingeworpen, is de
schade niet onbelangrijk, doch wordt door
verzekering gedekt.
Te Rotterdam is ui t h t w a-
ter aan de Cool vest opgehaald hot lijk van
den 49-jarigen H. J. K., dio aldaar ver
moedelijk ten gevolge van bijziendheid te
water geloopen en verdronken is. Tot voor
een maand werd hij in het Armhuis in de
wij hopen, dat u zich over ons zult willen
ontfermen en de derde in onzen bond wilt
zijn."
„Kaarten," zeide do heer Mathews, toen
zijn oog op oen pakjo op de tafel viel.
„Oude vrienden", voegdo hij er aan toe,
terwijl hij de kaarusn door zijn vingors liet
glijden.
„Een teeken des tijds, waarde vriend",
antwoorddo Vandeieur, „ik hoop me in
den loop van de volgende maand cson nieuw
spel t© kunnen aanschaffen."
De heer Mathews ging -p dit antwoord
niet in, maar vervolgde: „Zulke goede
oude vrienden, dat zeker iedere kaart af
zonderlijk u persoonlijk bekend moet zijn 1"
„Mijnnecr", riep Vandelour, „wilt u mij
beleedigc.i? Als do kaarten u niet beval
len, laat ze dan liggen en loop voor mijn
part naar den duivel!"
Mathews sloeg geen acht op dezen wenk.
Hij wou werkelijk wel gaarne in een spel
letje kaarten eenige verstrooiing zoeken.
Na plaats genomen te hebben, begon hij
do kaarten open rond to deelen. Hij kreeg
den eersten boer.
„Dus ik get; kaart", zeido hij.
De inzet was niet hoog; men spoelde
slechts om een kleinigheid.
Maar men was met hart en ziel bij de
zaak. Do acteurs waren uitstekend© spe
lers, en Mathews bewees eveneens, dat hij
geen nieuweling in het spel was.
Langzamerhand werden de kaartspelers
©enigszins opgewonden, en de weinige
woorden, die er vielen, waren niet zonder
scherpheid.
Opeens sprong de vroémdeling van zijn
stoel op en slingerde Vandeieur zijn kaar
ten in het gezicht.
Oostervantstra- verpleegd, hetgeen hij
verliet omdat hem een erfenis .van onge
veer 1200 gld. tcu doel viel. Het lijk ia)
naar heb doodenhuis op de algemeeno be
graafplaats overgebracht.
Uit dc Rotterdamache haven.
Gisterochteod omstreeks 8 uren werden
24 „Calandatratcrs", die gereedschappen
kwam halen aan het stuwadoorspakhuis
van de firma D. en R. aldaar, lastig
gevallen door een troep bootwerkers, dio
met steencn naar hen wierpen.
Van weerskanten werden daarop een
twintigtal revolverschoten gelost, vooi
zoover bekend zonder ernstig te treffen..
Alleen werden twee „Calandstraters", Jr
v d. B., verwond aan het hoofd, en J. de
V., aan de linkerhand
Door de politie, inmiddels verschcnea,
werden de bootwerkers verdreven, terwijl
de „Calandstraters" de vlucht namen ir»
het pakhuis sn aan boord van een sleep-'
boot.
Gotuigcngcld. In do wacht
kamer van rechtbank cn Hof in hut Pa
leis van Justitie in Den Haag is, zooals
wij reeds gcrneld hebben in onze rubriek
,,Uit do Rechtzaal", een tarief opgehaa
gen, waarbij dc boden gemachtigd worde*
bij het uitbetalen van getuigengcid te heb
fen: van een bedrag van 1 gld., 5 cents;
van een bedrag van 13 gld., 10 cents
en van bedragen boven do 3 gld. 2ö cents.
Volledige uitbetaling geschiedt, wanneer
dc getuigen zelf het geld hij den ontvanger
der registratie willen gaan halen.
Dat dit ook elders geschiedt, blykt hier
uit, dat to Amsterdam, volgens het „Han
delsblad" bij de rechtbank do gctuigengei-
den worden uitbetaald op do griffie en
dan wordt daarvan gelieven een tarief,
loopende van 5 tol. 30 cents als maximum.
In do getuigenkamer hangt een kennis
geving van den president, dat do toeschat
tingen van getuigen gil den steeds ten volle
worden uitbetaald aan het kantoor van
den ontvanger der registratie, Lang©
Leidschcdwarsstraat 3, welk kantoor
lederen werkdag is geopend vau 's voor-j
middags 9 uur tot 's namiddags 4 uur.
Bij het gerechtshof aldaar worden de go- j
tuigengelden uitbetaald door do boden, j
die Ln den regel do korting aan do wel
willendheid van het publi k overlaten.
Wanneer er kortmg wordt geheven^ dan
bedraagt dit 5 cent als minimum en 2!>
cent als maximum.
Bepaaldo voorschriften zijn er bij het
Hof niet.
Dc Doktersquaestie te Am-.'
sterdam. Het geschil tusschcn de vAn
cient Order of Foresters" en de geneeshee-
ren te Amsterdam, heeft een wijziging on
dergaan de heeren artsen Schaap cn Nor-
den hebben voor het Ziekenfonds van do
Order bedankt. De Artsenverecniging zou,
ware dit niet geschied, de andere zieken
fondsen, waarvoor beide beeren werkzaam
zijn, geboycot hebben, zoodat deze „bus
sen" voor dc keuzo gesteld zouden zijn óf
alleen de H.H, Schaap cn Norden te ont
slaan óf wel alle andere dokters heen t©
zien gaan. Voor de ziekenfondsen is cr na-1
tuurlijk maar één keus in dit gevalontsLagc
van beide geneeshceren. Maar deze willem
liever do andere ziekenfondsen dan alleoQ)/
de „Forester" aanhouden, waarvan zij wel-'
is waar respectievelijk 1000 en 300 leden be-
dienen, maar wat toch bij lange na nieti
opweegt tegen de praktijk, die de andere^
fondsen te zamen opleveren. Hedenavond
vergadert de „Order" om te beslissen wat
nu te doen staat. (,,N. v.N.")
T© Amsterdam en to 's-G raren»,
huge zijn in beslag genomen twee schil
derijen, een op kopor en een op doek, een'/
gezamenlijke waarde van f 1500 hebbende.^
Deze schilderijen zijn voor een appel en een
ei verkocht cn beleend door den voorfc-
vluchtigen schilder Ch. C., uit Antwerpen,
die beide schilderijen medekreeg van den
heer D M. V., op de Leuvehaven te Rot
terdam, om ze te Amsterdam aan een
(kunstliefhebber te laten zien
Eon Grielkscho bende vari
vijf en veertig man heeft een aanval ge-
daan op de Bulgaarsohe arbeiders die in
do mijnen van Kassandra aan de óolf van
Saloniki werkten. Twintig Bulgaren rnoe-^
ten op afschuwelijke wijze vermoord zijn.
■■ui..
De tooneelspelcrs, niet voor een kleintje
vervaard stonden eveneens op, hun woor
denvloed liet aan .racht njets t© wenscken
over.
„Mijn geduld is ten einde 1" zeide Mat-,
hews. „Het was ook al te gek van me, mij
nog met komedianten in te laten. Het was.
al do derde maal, dat men hier niet kleur
heeft bekenc Tegen zoo'n schurkensLeoi
kan ik mij maar op één manier beveiligen,
en dat zal ik ook niet nalaten I"
Meteen boog hij zich voorover en begon
het geld, dat in drie hoopjes op dc tafel
lag met zijn arm bijeen te vegen.
De beide tooneelspelcrs hielden, zooal's
te begrijpen valt, bun handen niet thuis,
maar trachtten zoo gauw mogelijk huu
geld in veiligheid te brengen. Een aanra
king van de wcderzijjdsch© handen was
daarbij onvernyijdelijk, cn dat deze aanra
king onder de vermelde bijzondere omstan-1
digheden niet bepaald do zachtst© was,
laat zich wel denken. De heeren werden
handgemeen, een hunner verloor zijn even-,
wicht, cn weinige oogcnblikken later lagen
zij alle drie vechtende op den grond.
Het regende klappen. De tafel viel on-(
den: ooven, do stoelen vlogen door de ka-
mcr, één er van trof een raam; de vuil^
vloer kraakte en eindelijk volgde dc cams-,
trc/lie. Mathews lire g op de een of and©-,
re manier hetzij door de onvoorzichtig©,
beweging van een vuist, hetzij doordat hij ia,
aaDraking kwam rr een stuk van den rond«(
vliegenden inventaris zóó'n geduchten
slag op het hoofd, dat hij kreunende tegen,
den grond viel.
(Slot volgbA
