No. IÏFS9.
LEfDSCH DAGBLAD, ZATERDAG AUGUSTUS. - TWEEDE BLAD.
Offieieele Kennisgeving.
Brieven van een Leidenaar.
Be ©eriijke vinder.
Anno im.
De Burgemeester en Wethouders van Lei
den doen te weten, dat door den Raad dier
gemeente in zijn vergadering van den 6den
Juni ]C07 ie vastgesteld de volgende veror
dening:
VERORDENING,
'regelende de heffing van weegloonen en
plaatsgelden aan de Gemeentewaag en van
weegloonen aan de vette varkonsmarkt te
[Leiden.
Artikel 1.
Van hen, die gebruik maken van de weeg
toestellen der gemeente, wordt oen weeg
loon geheven naar het volgende tarief:
Voor 1/4 vat boter 0.10 gld.
Voor 1/8 vat boter 0.07$ gld.-
Voor 1/16 vat boter 0.05 gld.
Voor kaas. per 100 K.G. 0.05 gld.
Onderdeden vaD 100 K.G. worden voor
de betaling met 100 K.G. gelijkgesteld.
Voor varkens en voor biggen, zwaarder
dan 25 K.G. per stuk 0.16 gld.
Voor biggen wegende 25 K.G. of minder,
per stuk 0.10 gld.
Voor runderen en paarden per stuk
0.40 gld.
Voor kalveren per stuk 0.35 gld.
Voor andere goederen, als wol, veeren,
lood, zink, ijzer enz. per 100 K.G. of gedeel
te daarvan 0.10 gld.
Wanneer een bewijs van het gewicht ver
langd wordt, moet behalve bij hot wegen
yan varkens op de vette varkensmarkt,
daarvoor boven het weeggelJ 0.02$ gld. be
taald worden.
Artikel 2.
Het plaatsen van vaten boter in de Waag
,wordt geacht het verzoek tot weging in te
sluiten.
Dezo bepaling is niet van toepassing- op
'de vaten boter, die blijkens overlegd bo-
Wijs reeds elders aan een Gemeentewaag
gewogen zijn, noch op die waarvan bij den
aanvoer is opgegeven, dat geen weging
wordt verlangd.
Artikel 3.
Van hen, die vaten boter in de Waag
plaatsen welke niet gewogen worden, wordt
een plaatsgeld geheven naar het volgend
tarief
Voor 1/4 vat boter 0.07$ gld.
Voor 1/8 vat boter 0.05 gld.
Voor 1/16 vat boter 0.03 gld.
Artikel 4.
De waagmeester en zijn bedienden zijn
'niet verplicht de voorwerpen op de scha
len te laden of daarvan af te werken.
Artikel 5.
Deze verordening treedt in werking op
'den lsten September 1907.
Vastgesteld door den Gemeenteraad van
(Leiden, in zijn openbare vergadering van
den 6den Juni 1907.
De Burgemeester,
H. 0. JUTA, Wethr. loco-Burgemeester.
Do Secretaris,
VAN HEYST.
Zijnde de heffing dezer belasting goed
gekeurd bij Koninklijk besluit van den
lödèn Juli 1907 No. 12, waarbij tevens ia
.aangehaald de verordening, regelende de
invorderingen dier bela ing van den 6don
Juli 1907.
En is hiervan afkondiging geschied^
waar het behoort, den 9den Augustus 1907.
Burgemeester en Wethouders voornu.md,
DE RIDDER, Burgemeester.
VAN S TRI JEN, looo-Seoretarii.
Do Burgemeester ön Wethouders van Lei
den doen te weten, dat door den Raad dier
gemeente in zijn vergadering van den Gden
Juni 1907 is vastgesteld de volgende veror
dening:
VERORDENING,
regelende de invordering van plaatsgelden
en weegloonen aan de Gemeentewaag on
yan weegloonen aan de vette varkensmarkt,
te Leiden.
Artikel Li
De plaatsgelden en weegloonen, gehe
ven aan de Gemeentewaag, worden bij het
plaatsen der botervaten in de Waag, of
vóór het wegen der vaten, goedepen en
dieren, do weegloonen, geheven aan de
vette varkensmarkt, vóór het wegen der
varkens, ingevorderd aoor den waagmees
ter of dengene die hem vervangt en weke
lijks door den waagmeester aan den Ge
meente-ontvanger verantwoord en in de
gemeentekas geBtort.
Artikel 2,
Deze verordening treedt in werking op
den lsten September 1907.
Vastgesteld door den Gemeenteraad van
Lolden, in zijn openbare vergadering van
don 6den Juni 1907.
He Burgemeester,
H. C. JUTA, Weth., looo-Burgemeester.
De Seoretaris,
VAN HEYST.
Zijnde deze verordening aangehaald bij
Koninklijk besluit Van den 15den Juli
1907, No. 12.
En is hiervan afkondiging geschied,
waar het behoort, den 9den Augustus 1907.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
DE RIDDER, Burgemeester.
VAN STRIJEN, loco-Secretaris.
CXCI.
„Heere-mijn-tijd, ^at is het stil in de
stad," zei me dezer dagen een zakenman,
die voor zijn winkel stond te lanterfan
ten. Men zou met heel de kluit, studenten;
onderwijzers, leeraren en hoogleer aren, de
stad ook uitgaan als het or af kon."
En .do man heeft gelijk. Stil, opvallend
stil is het in Leiden. De maanden Juli en
Augustus staan daarvoor altijd bekend,
maar zoo erg als van 't jaar, is het Bijna
nooit. Geen enkel© emotie-wekkende ge
beurtenis komt er dit jaar nog wat afwis
seling hetzij dan aangenaam of onaan
genaam in het eentonig sleurleven yan
eiken dag brengen.
Verleden jaar hadden we nog de Rem-
brandt-tentoonstelling ©n de timmerlieden-
werkstaking, om .wat variatie te brengen
in den stillen vaoantietijd.
Van dit alles nu niets. Een tentoonstel
ling in het Ethnographisch Museum, hoe
belangrijk op zichzelf missohien, ié niet
in staat in die mate do belangstelling fee
wokken, dat eenige merkbare drukt© er
door ontstaat, evenmin het heengaan van
9M0 eerbiedwaardige schutterij en het ten-
toonsfcellinkje in yeToand daarmee in de
„Lakenhal" gehouden. Vreemdelingen ko
men op nU ook ai heel weinig. Het weer
lokt daartoe niet uit.
Als het leggen der kabels voor de eleo-
trische geleiding nog ni©t wat drukte en
levendigheid in de hoofdstraten bracht.
«>u men er op menig stillen middag een
kanon kunnen afsohieten zonder iemand
pf iets anders te treffen dan de leege oi
bijna leege Leidsche paardentram.
Van dat fcabeileggen gesproken, dot men
wel haast een noodzakelijk kwaad zou kun
nen noemen, de directie van de Fabrieken
Voor Gas en Electrioiteit komt ©en woord
van lof toe voor den bdkwamen spoed,
waarmede dit werk godaan wordt.
Zóó ligt de geheele straat Onderstboven
én wijzen dikke kabelrollen en eentonig
hoorngetoeter de plaats aan, war men be
zig is, en zóó is alles weer dioht en in
orde gemaakt.
Het kan niet gauwer.
Mij dunkt, wij Leidenaare, die er ge
woonlijk al heol vlug bij zijn als er wat
aan te merken valt op hetgeen van hooger
hand geschiedt of niet geschiedt, en ons
minder goed voorkomt, we mogen voor
de2© vlugge bediening, waardoor de over-
mijdelijke belemmering van het verkeer
tat ©en o, zoo kléin minimum wordt be
perkt, het stadsbestuur wel eens oen
pluimpje geven. Wat ik namens de burge
rij doe, bij dezen.
En nu kom ik tot die burgerij voorna
melijk tot fabrikanten, groot© en kleine
neringdoenden en deftige burgers ((kleine
re burgers moeten het nog maar eens aan
zien]) met een vriendelijk verzoek, nl".-
om ook zoo gauw mogelijk voor ambacht
of huiselijk gebruik tot aansluiting aan
het kabelnet te resolveeren.
Het most daartoe toch eenmaal komen
daar zorgt concurrentie en naijver wel
voor, en wie het eerst aangesloten is,
vangt er buurman allicht een vlieg mee
af. „Electrisoh Leiden" heette de revue,
die naar het grootsehe voorbeeld van
's lande hbofdstad door onzen stadgenoot,
George van der Werf, tijdens de kermis
met bijzonder groot succes in ,,Du Nord'*
werd voorgedragen. Ik ben er van over
tuigd, dat wij nog heel anders zullen staan
kijken, als van 't najaar Electrisoh Leiden
werkelijkheid is geworden on onze hoofd
straten, winkels en restaurants baden in
een zee van zacht licht.
Jammer, dat het nieuwe licht niet te
gelijk met de nieuwe aanslagbiljetten van
den H. O. kon komen, die dezer dagen
zijn of worden uitgereikt en voor de mees
ten een hooger eindcijfer aanwijzen, dan
het vorig jaar. Het percentage is alweer
een weinig verhoogd en van 4.09 tot 4.25
gee tegen.
Oök wie hét niet altijd benijdenswaardig
voorrecht mocht smaken door B. en Ws.
en de geheime oommissie, met de voorbe
reiding en vaststelling der kohieren be
last, te zijn gewogen en zwaarder bevon
den, betaalt dus dit jaar weer zooveel ma
len 0.16 gld meer als zijn belastbaar in
komen 100 gulden bedraagt.
Misschien werd or niet zoo hard over
geprutteld als nu, indien de belastingschul
digen hun aanslag onder het eloctrisch
licht kooiden bekijken.
Mon mag onzen gemeenteraad over do
lent langen nacht: feieke-takke, feleke-takko,
en zoo maar door, heel gauwl
Den volgenden morgen was ze er mee
naar het bureau gegaan. In dé vroegte al,
Want het ding maakte haar duizelig met
zijn eeuwig tikken, en ze kon toch niet
laten er naar fee luisteren.
Zij zuohtte van verlichting, toon ze veilig
en wel in het bureau was; en ze gaf het
aan don eersten den besten agenti dien ze
tegenkwam in de kille gang.
Toen had ze des nachts weer wat gesla
pen, gerust en gekalmeerd, nu ze van alles
af was; en bijna was ze het avontuur in
die twee weken vergeten.
En nu kwam Willem me daar ineens, met
zijn scheerblaadje, en triomfantelijk had
hij voorgelezen, en allemaal op hun beurt
lazen Zij het nog eens mompelend na het
enge beriohfe:
Oproep. De juffrouw, die op Maandag
1 October 11. aan het politiebureau kennis
gaf van het vinden van een zilveren dames-
remonfeoir-horloge met nikkelen kettinkje,
wordt beleefd verzocht, zich andermaal aan
gemeld politiebureau te willen vervoegen.
Meer stond er niet, hoe zij ook zochten,
'hoe zij, één voor één, elk op zijn beurt, ook
tuurden en keken.
,,Zoue ze denke, dat opoe het gestolen
had?" aarzelde moeder eindelijk. Zij ver
tolkt© aller gedachte. En toch schudde ieder
heftig van neen; dét ver van zich werpend.
Alleen opoe bleef maar sprakeloos beven.
,,Maar nou nog mooier 1 Maar dan zou
ik ze toch de wind van vore geve I" stoof do
kruidenier. „Menigeen, die het gehouwo zou
hebbe; geen haan, die d'r na kraaide; en
nou 't mensch zoo eerlijk is, het ding terug
te brengen, nou denko ze, dat ze het gesto-
le heit! Wel, nou nog mooier 1'
Hij was verontwaardigd. In zijn veront
waardiging promoveerde hij de aarzelend
geopperde veronderstelling van zijn vrouw
maar alvast tot een feit.
„Wel, nou nog mooier 1" herhaalde hij
nog eens, uitdagend, daar niemand wat
zei.
„Weet je wat ik denk?'' begon toen de
tante, wijs. En allcma-1 hingen zij aan haar
lippen. Alleen opoe bleef yöor alles onver-
lkleine .verhooging van bet percentage -*•
van de verhooging als gevolg van een hoo-
gere schatting van hot inkomen spreek ik
niet echter niet te hard vallen., Ik wil
wel zeggen: het is mij meegevallen, dsi
het nog niet hooger ia.
De gemeentelijke huishouding eisoht
steeds meerdaaraan is nu eenmaal niet
to ontkomen. Salarissen van gr oo te re en
kleinere ambtenaren en beambten hebben
een voortdurende neiging tot omhooggaan,,
de schoolbevolking noemt jaar op jaar toe
en telkens moet er een nieuwe school bij
gebouwd worden; de uitvoering yan nieu
we rijkswetten vordert steeds meer uitga
ven, de aanvragen om toelagen uit de ge-
meente-kae voor dikwijls hoogst nuttige
instellingen vermenigvuldigen zich en af
wijzing is dikwijls zeer moeilijk.
Ook de gemeente moet met den tijd mee,
daar helpt geen lieve moeder en vader
aan. B. en Ws. moeten, naar ik hoor, de
begrooting voor hot volgende dienstjaar
reeds weer gereed hebben en ik ben er ze
ker van, dat zij weer een heelen toer ge
had hebben om de uitgaven' met de inkom
sten sluitend te krijgen, zonder den be
lastingdruk eenigszinB voelbaar te ver
zwaren.
En dan zullen straks de raadsleden hun
krachten beproeven of ze hier of daar niet
wat af kunnen pingelen, doch aan den an
deren kant zal door hun toedoen ook nog
wel eens een post wo/den verhoogd, zoodat
er nog meer kans op ia, dat de begrooting
een hooger eindcijfer komt aan te wijzen
dan een kleiner bedrag.
Ik heb er van b oren mompelen, dat B.
en Ws. komen zullen met een voorstel tof
verbocging van den gasprijs. Nu, dat heb
ben ze al eens eerder gedaan, maar toen
wilde de Raad er niet van weten. Dan
maar liever een kleino belastingverhoo-
ging, zeiden de meeste raadsleden. Daar
aan oetaalt ieder zijn evenmatig deel en de
gasfabriek levert immers bij den tegen-
vroordigen prijs van 6 cent toch reeds een
mooie winst op.
Maar hot gas is hier spotgoedkoop5
cent per Ikub. meter; men heeft het er in
Nederland bijna nergens ivoor.
En thans, nu do kolonprijzen enorm stij
gen, het drieploegonstelsel voor do stokers
staat ingevoerd te worden, de Electrisohe
Centrale als ooncurrente der Gasfabriek
optreedt, nu bestaat or zeker alle reden
voor om er een half of heel centje op to
leggen, zullen B. on Ws. zeggen.
Een sterk argument voor een kleine ver
hooging is zeker ook, dat daardoor in de
vermeerdering van inkomsten ook zal wor
den bijgedragen door de gasverbruikers,
die buiten de grenzen der stad in andere
gemeenten wonen en nu doodleuk van ons
goedkoop gaslicht profiteeren, doch aan de
minder goedkoop© plaatselijke belasting
ontkomen.
Er zou, dunkt mij, in ieder geval w$l
eenige reden bestaan om de gasverbruikers
buiten d© gemeente Tets meer te laten be
talen.
Maar dat moeten do hoeren zelf ook maar
weten. Zo zijn met hun een en dertigen
wijs genoeg. I(k heb den pruttelenden belas
tingschuldigen maar eens duidelijk willen
maken, dat de gemeente geld noodig heeft,
steeds meer geld, en dat dit in hoofdzaak
moet komen uit de zakken der burgerij.
Dit is ©en waarheid als een koe, die
eigenlijk ieder wel weet. Welnu, dat zê
er zioh dan ook ditmaal weer bij neerleg
gen, en willen ze het niet, de weg tot ré*
olameeren staat nog altijd open en wld
aan B. en Ws. met cijfers duidelijk kaü
maken, dat men hem te hoog aan geslagen"
heeft, hij zal niet tevergeefs recïameeren5
dat staat vast.,
A ARLANDERYEEN. In den loop deze?
dagen werden aan de Lage Zijde in WijS
Y, een 4-tal gevallen van febris typhoïdea
geconstateerd.
BODEGRAVEN. Onze vroegere plaats
genoot de heer N. Teekons, is benoemd feut
hoofd cener christelijke school te Andijk.
KOUDEKERK. D© in deze week gehou
den Unie-collecte heeft opgebracht te Kou
dekerk 56.45-$ gld. en aan den Hoog©-
Rijndijk 44.61 gld. te zamen 101.06$ gld
ROBLOFARENDSVEEN. Het beofcur
dbr paat&elijke wielrijders-Yiereeuiging
„Het stalen Ros" richtte heden tot haar
leden per gedrukte circulaire het verzoek
om dos avonds niet meer zonder lich£ te
rijden, hierdoor trachtende mede te werkej
om deze verkeerde gewoonte alhier te doe£
ophouden.
RIJNBBURGw Wegens het in werto'*Tv-
ken dienst zich bevinden ia een geldelijke
vergoeding toegekend aan de gezinnen va-
T. Heemskerk en J. Jungerius, van resp.,
60 en 80 cents per dag.
Door de stemgerechtigde lidmaten der
Geref. Gemeente, alhier, is met op twee na
algemeene stemmen beroepen ds. LandweRi
te Rotterdam.
VOORHOUT. De verlofgangors van
lichting 1904 P. J. van der Hulst en M-
yan der Vlugt zijn opgeroepen tot dea
■werkelijken dienst. De eerste moet zioh 86
Aug. a. s. bij het regiment grenadiers oa
jagers te 's-Gra/venliage aanmelden, de 8cis
80 Sept. a. s. bij hot late regiment Vesting
artillerie te Utrecht.
Do verlofgangers 0. van der Mey en H
Geerlings van de lichting 1902 moeten zioh
respectievelijk 9 en 2 Sept. begeven naar
Leiden om bij het 4de reg. Infanterie htm
diensfeplioht te vervolgen.
WOUBRUGGE. Alhier bestaat thans sen
vacante betrekking, nl. die van Vader en
Moeder in het Wee-s- en Armhuis. De ker-
keraad geeft voor een benoeming de voor
keur aan ingezetenen, zoodat gehuwde lie
den zonder kinderen van do gegadigden
kunnen zijn.
De zangvereenigmg „Zanglust" alhiC'
heeft met haar zustervcreeni'ging t© Toi'-
Aar een boottoohtje gemaakt, per stoom
boot „Volharding" naar Haarlem, en ver
volgens naar Zantvoört. Des morgens bij
de afvaart liet het weer nogal wat t© wen-
schen over, doch het klaarde heel spoedig
op on het is verder den geheelen dag goed
weer gebleven. Of men zich geamuseerd
heeft? Ongetwijfeld trouwens hoe kan het
anders, al te gaar jongelui onder elkaar.
Te Hoogmade alhier is nu het mond
en klauwzeer zoo zeer uitgebreid dat alle
landbouwers dusdanig ziek Vee hebben;
of gehad hebben; ook in dit dorp, behalve
'n paar kleine veehouders in don Ondeiv
dijkschen polder, en een 4-tal veehouders
aan den Woudschen dijk en 2 in den Veen
derpolder.
/V\/\/V/VAAAAA/VS
In het donkere, October-Zondagnamid-
(dag-ferieste kamertje aohter den winkel hin
gen zij met hen allen over de tafel heen,
jvaarop het stukje courant, smoezelig en
gescheurd, lag uitgespreid; lazen en spel
den zij hot berichtje nog eens, dat zij gis
teravond, met don Zaterdag, allemaal over
(het hoofd hadden gozien en dat Willem
[uit verveling het blad, dat hij voor soheer-
papier gebruikt had, nog eens doorsnuffe
lend zoo maar inééns ontdekt had, of
het niets was, nu inééns aller belangL
stelling gewekt had als hot evenement
San den Zondag.
Willem, nog in hemdsmouwen, na het
Söheren, en met i meisjesachtig blank
gezicht, waarop alleen heb zwarte snorretje
jpUntig, afvraagteekende, Willem groeide
j(n zijn succes, voelde zich gewichtig en zei,
(het toch uit zichzelf al o n tz o 11 e n d c
yierhaal opsmukkend met een inderdaad be
nijdenswaardige fantasie)
„Ik wou er n e t een klodder zeep op sme-
j >enT"
„Hadt je het maar gedaan I" zuchtte de
Jn'oedr na een poos van algemeen zwijgen.
„Dan had opoe er niets van af geweten F'
Opoe, met beverige handjes, beverig mum-
I Jsop potje, draaide en scharnierde met haar
'onderkaak om iets te zeggen, maar kon er
hiöts uitbrengen dan een paar ongeartiku-
I leerde, kreunende klankjes.
"Verder hadt je ©r nog: Vader, klein goeiig,
inaar niet bijster slim van voorkomen, win
keliertje op zijn Zondags, met oogen, die
Heden denken aan de krentjes, welke hij
door de week afwoog.
iMen heeft opgemerkt, dat de meest© die-
ïèn kleur en uiterlijk ontleenen aan de din-
§jen, waartusschen zij leven. Veel menschen,
yooral menschjes, doen dat eveneens.
72n zoo ook het mannetje, op triesten Zon
dagmiddag over het stukje courant gehun
kerd, dat voor hem een belangrijker en eng-
^eheimzinniger bericht bevatte (het wa® om
opoe, zijn moeder toch, nietwaar dn.n wan
neer er bijvoorbeeld in zou gestaan hebben,
dat morgen aan den dag de wereld zou ver
gaan. Zijn huisjasje nog niet verwisseld
voor de zwarte, gekleedo had de kleur
van oude vijgen, zijn gezichtje was als ge
beiteld uit klare kandijsuiker; zijn vingers,
lang en dun als pijpen macaroni, waren eaf-
fraankleurig geworden; het haar van zijn
gele snor en rondom zijn kalen schedel was
to verwarren met vermicelli; en heelomaai
roek hij naar rozijnen en sukade.
„Weet je wat? Laat m ij n voor je gaan,
mensch I Ze kenne je toch niet meer, de
iheero van 't beró", bood tante aan, die op
visite was. Zij had nog vergeten hoed en
mantel af te doen van pure consternatie.
Maar opoe, tegen wie dit gezegd was,
bleef beven en mummelen, dat da paar
landjes, die ze nog had, tegen elkaar klak-
kerden, en drukte het zwarte, kromme vin
gertje op het stukje courant alsof zij niets
van het aanbod verstaan had.
Zij wae in één woord: b e d a a n...
Twee weken geleden nu, ja, net vandaag
was het twee weken had zij, tegen den avond
van nicht Christien komend, op straat, ja
zóó maar op straat... een horloge gevonden I
Zij liep altijd met voorovergebogen beef-
koppetje. Zij kon best rechtop loopen, zie
je, maar dat deed ze niet. Nu zag zij niet
de wagens en karren, maar die hoorde
ze wel en nu z a g ze Al de steentjes en
stoepjes en a 1 de plasjes. En al8 er ergens
een gat in den weg was, zag ze het nu ook.
Zoo had zij het horloge gevonden.
Zij had gebeefd, toen zij het opraapte. Niet
van het moeilijk bukken met haar stroeve
lichaampje, maar van ontroering en agita
tie. Mocht zij het eigenlijk wel oprapen,
dat mooie, blinkende horloge (een kettinkje
zat er ook nog aandat niet van héér
was? Maar ze zouden het vertrapt hebben,
nietwaar, en dèt was tooh zonde 1
Een heelen, langen, slapeloozen nacht
had zij het onder haar kussen hooien tik
ken. Het was er een van zilver, had haar
zoon gezegd, en dat zij het naar de politie
moest brengen 1 Hij had het opgewonden
om t© zien of het nog liep, en nu ging het
maar ai, door het kussen heen, dien hee-
sohillig, merkte niets op, beefde maar,
mummelend en bet perkamenten koppetje
schuddend; het kromme, zwarte vingertje
op het noodlottig bericht.
„Weet je wat ik denk'? Het zal uit een
ge8tole inboedel zijn, van een diefstal at-
komstig, begrijp je. En nou zulle ze van
opoe willen weto, wéér precies ze het ge
vonden heeft, en zoo."
„Maar dat heeft ze toch al aan die agent
gezegd
„Stil nou. Ik bedoel zooveel als getui
ge Getuige, begrijp je, ze mot as getuige
verschijnen tegen de dief.
En nou zal i k gaanwant opoe ken het
niett het mensch; en mocht© ze dan de
veronderstelling opperen alsdat ik het zelf
gestole zou hebbe, dan zal ik ze d'r van
1 angs geven, dat kun je me geloove."
De gezichten knikten met instemming
Op Zondag doe je zoo iets niet. Maar
den volgenden ochtend, vóór tienen, zou ze
gaan. En allen praatben ze verder dien
heelen middag en 'b avonds nog eens, over
Eet horloge en hoe het gaan zou, en w a t
de tante allemaal wel moost zeggen.
Alleen opoe zat maar stil te mummelen
en te beven en deed dien nacht geen oog
toe weer om het horloge.
„Nou i s tante Fie d'r al," zei moeder,
die zioh niet langer kon inhouden.
Het was een spa/nning
Zenuwachtig rinkelden de kopjes en
schoteltjes en bordjes en lepeltjes van het
ontbijt, die ze in het achterkamertje aan
het wasschen was, in haar handen.
Opoe zat nu eens te dutten, dan weer we
zenloos te kijken door de vitrage van het
breede achterraam, dat uitzag op het
plaatsje. Om de teringachtige margueriten
druilde daar de regen. Een fijne, onzicht
bare regen, die alles donker en zwart
maakte.
De kopjes kletterden zenuwachtig. De
klok in den winkel sloeg tien.
„Nou i s tante Fie d'r al," zei moe tot
zichzelf.
„Ja," zei opoe.
Zij wist niet, waar ze het over had. Zij
schrok op of ze zoo maar ineens eon (Ren
der voor haar zag staan, die haar kwam
halen als een d i e f I
Voor, in don winkel, heerscht? lusteloos*
Maandagochtend-stemming. De schel stond
stil. In het grauwe licht lag de winkel ver
laten, vol wee-zoeten geur van koffie en
rozijnen, gekromd, gebukt onder de span
ning. En de tijd rekte rich uit tot een
oneindigheid.
Hij was net weer even aohter gaan sit-
ten, bij de vrouwen, toen opeens de winkel
schel brutaal de beklemmende stilte door-
klaterde en tante Fie's stem, woedend
riep: „Blijf maar 1"
Kletsnat kwam zij achter binnen. Haar
regenmantel flapte om haar boenen als een.
natt© vlag om den stok, haar paraplu glom
of ze van echte zij was. Woedend wierp zij
haar natte gewicht op het kreunend cana-
pétje. Woedend zat ze in den natten y-a-k
van haar mantel te graaien. En groote,
dramatische woede was in het gebaar,
waarmee haar rechterhand eindelijk weer
te voorschijn kwam en over do nog wit ge
dekte tafel een kwartje slingerde.
Ten slotte barstte ze uit:
„Do eigenaar is gekome en die heeft een'
kwartje fooi gegeve voor de eerlijke vinder!
Daar Ieit 't je kwartje 1 Waarachtig, ik had
moeite 't de commissaris niet in z'n ge
zicht te smijte'n Kwartje! En daaF-
voor was nou al die drukte. Daarvoor heb
be we nou allemaal al die tijd in angst
gezetel 'n Kwartje! 't Is wat
Ze stikte half van kwaadheid.
Do kruidenier had het geldstuk in zijn
zak gestoken.
,,'t Is was moois!" zei hij zijn zuster
na. En tot z'n vtouw, die het opeens had
uitgeproest en nu gierend zat te schate
ren: „Hou je gezicht mensch 1"
Maar opoe, bij het vitrage-raam, keek
1 met het f }■■-■' mt-kopje heur witte
haren ecu au. 1 in de grauwheid van
kamer en venster en murmelde, klapper-
j tandend van angst en van blijdschap:
„Dus kom© ze me nou niet halen V'
„Welnee, mensch!" beet tante haar toe
I
