Diiwda^ 03 «Tuil*
A". 1907.
feze (Qourant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Gemengd Nieuws.
FEUILLETON.
lïeproeid© liefde.
fjo. 14543
LEIDSCS
M&BLA
HtlJ» HEZEH COURANT»
T**t LetJm w«k 8 OenUi p<i musdti I J I f 1.10.
Balton Lelden, pet loo pet en «ast agenten geteetigd tljn J 1.80.
Franco pet poet i I j 1 1.65.
PKU8 DER ADYEUTENTIENi
Van 18 regels f 1.06e Iedere regel meer ƒ0.174. Grootere lettere oaar
plaateruimte. - Kleine adrertentiën ran 30 woorden 40 Oents oontant i elk
tiental woorden meer 10 Oents.-Voor het incasseeren wordt/-0.05 berekend.
Leiden, 23 Juli.
De kolonel D. F. H. Helbaoh, com
mandant van het vierde reg. inf. te Lei
den, zal dezer dagen liet leger met pen
sioen verlaten.
Do gemeenteraad van 's-Gravenhage
beeft benoemd tot leeraren aan het gym
nasium aldaar, respectievelijk in natuur
lijke historie en Fransch, de heeren M.
Valk en M. Hovingh; tot onderwijzeres
fide kl. aan een openb. lagere school, mej.
A. A Advocaat, te Capello aan den IJssci.
To Oosterbcelk is overleden in 70-jari-
gen oudordom de heer C. Hellingman, op
richter en oud-directeur der bekende bouw
maatschappij te Amsterdam.
Bij Koninklijk besluit zijn benoemd
bij het vierde regiment infanterie tot lston
luitenant, de 2de luitenants A. S. M. D.
Prins c P. Jessé, beiden van het korps,
de eerstgenoemde gedetacheerd bij de kolo
niale reserve; tot 2den luitenant de cadet
J. Rutgers.
De Minister van Oorlog heeft be
paald, dat de uitbetaling van vergoeding
aan betrekkingen van dienstplichtigen bij
de landweer kan plaats vinden ook op een
datum vroeger dan laatstelijk is omschre
ven en dat, in verband daarmede, de voor
die uitbetaling benoodigde geldon vroeger
behooren beschikbaar te zijn, dan op het
tijdstip, daarvoor destijds aangegeven.
In het vorige jaar heeft de minister
van justitie aan de verschillende voogdij
raden de vraag voorgelegd, welke gebro.. .ij
en leemten de ervaring reeds had doen ken
nen in de bepalingen betreffende ontzet
ting en ontheffing uit ouderlijke macht eu
voogdij.
Thans is van de ontvangen antwoorden
aan het departement van justitie een over
zicht opgemaakt en dit overzicht is opgeno
men in de jongst verschenen aflevering vao
„De Toepassing der Kinderwetten
De medegedeelde bezwaren betroffen oen
elftal punten en hebben vooral ook betrek
king op de processueele voorschriften eu de
daaruit voortvloeiende moeilijkheden en kos
ten. Een wijziging der wet werd door ieu
Minister toegezegd.
Het stoomschip O p h i r, van Batavia
naar Botterdam, passeerde 22 Juli Gibral
tar; de Pring Willem II, van Para
maribo naar Amsterdam, passeerde 22 Juli
Ouessant; de Koning Willem I ar-
rivcerdo 21 Juli van Amsterdam te Bata
via; de Orion arriveerde 22 Juli van
Bordeaux te IJmuiden; de Timor, van
Amsterdam naar Batavia, passeerde 22
Juli Perira; de D j o c j a, van Batavia
naar Rotterdam, vertrok 22 Juli van Pa-
cang; do Oopask vertrok 20 Juli v«u
Batavia naar Amsterdam.
GOUDA. In een buitengewone vergade
ring der katholieke kicsvereeniging, belegd
ter bespreking van de raadslidskwesbie
Donker-Dessing, werd mot algemeeno stem
men na drukke ©n vinnige discussie, aan
genomen een motie, waarin de vergadering
zich homogeen verklaarde met het oordeel
van het bestuur, dat de heer Donker als
Raadslid zijn ontslag dient to nemen, op
dat de heer Dessing zijn plaats in den
gemeenteraad kan behouden, en zitting kan
nemen voor het tweede district.
Na dit door de kieners uitgesproken vo
tum, was de vergadering v u oordeel, dat
den heer Donker niet anders overblijft dan
te bedanken, wil hij niet gehéél het ver
trouwen van de R.-K. partij verliezen.
Alhoewel apprecieerende het aanbod van
de heeren Dircksen en Jongen burger, die
hun raadszetel voor den heer Dessing dis
ponibel stelden, werd dit aanbod 'niet aan
vaard, omdat dit werd beschouwd als een
offer, gebracht aan den heer Donker en
niet aan den heer Dessing.
SASSENHEIM. Bij D. J. Ciggaar al
hier is een eend met 12 kuikens ontvreemd
De politie is den vermoedelijken dader op
het spoor.
Door den burgemeester is assistentie
van militairen aangevraagd in verband met
do alhier voorkomende gevallen van mond
en klauwzeer.
Do Loidsche kermis hoeft
haar intrede gedaan met regen. Dat is voor
ons, Leidenaars, niet nieuw; het is wel
eens geweest, dat het de geheele week re
gende; maar gisteravond had men er, op
een paar droppeltjes na, geen last van. De
kormis-wandelaars werden er in hun bezig
heid niet door gestoord. Zij, die zich in de
Stadszaal bevonden, waren natuurlijk
geheel veilig Nadat Frits van Haarlem
een reeks van jaren er den schepter zwaai
de, voerde thans de heer J F Streng-
holt, van vroegere wintervoorst.llingen
hier niet onbekend, er het bevel. En om
Frits, die hier indertijd zooveel roem in-
oogstte, to evenaren, moest hij een goed be
velhebber zijn óók. Met deze eerste kermis-
voorstclling heeft hij zich kranig van zijn
taak gekweten al was het niet alles één
en al overwinning, wat hem ten deel viel
hij had ook pech. Trots al zijn correspon-
deeren en tclegrafeercn naar Weonen en
Dusseldorf kwamen de ,,zcs wonderbare
Cnineesche kv te aa.s" niet, al hadden zij
teruggeseind, dat ze zich aan het overeen-
£- liomen contract, hielden en dus zouden
komen. De aansluiting der treinen had hun
dus waarschijnlijk parten gespeeld.
De heer Strengholt bleek echter een man
van de klok; want juist op den aangekon-
digden tijd deed het orkest de eerste tonen
hooren, van een marsch, welke onder lei
ding van den heer G. van Gelder, dadelijik
een goeden indruk maakte en verder in
den loop van den avond door ouvertures
en andere nommers werd opgevolgd, ter
afwisseling van het programma, dat op
zichzelf reeds niet klein was, maar boven
dien met een menigte toegaven werd uitge
breid. Daar was in de eerste plaats bijv.
al inej Cato Gulp, die met haar „Wat
men hoort in een wachtkamer 3de klasse",
en de treurige geschiedenis van ,,heb oudo
Prinsesje", dadelijk zoo pakte dat zij tot
drie, viermaal toe iets moest zingen. Dat
is zeker niet karig, maar er is altijd nog
baas boven baas; en dat'was in dit geval
het duo Paules, dat o.a. met een boeren
dans een stormachtig applaus teweegbracht
en vijfmaal voor het voetlicnt moest treden.
En toen scheen men er nog niet genoeg van
to hebben. Maar anderen moesten toch ook
aan de beurt komen.
Dó drie gezusters Serierse gaven met een
knaapje als clown, mooie gymnastiekwer'i-
zaamheden aan ringen enz. te aanschouwen
en waren in de tweede afdeoling zoo wel
willend ter vergoeding der ontstentenis
van de Chineezen eveneens, thans met
haar vader, de aandacht der toeschouwers
reet hun kunstverrichtingen te boeien.
Solser en Hesse handhaafden hun ge-
vestigden naam als populaire humoristen t>n
ondervinden dat zij ook hier nog altijd even
govicrd zijn. En hoe kan dit ook anders,
daar zij mot hun vier voordrachten de zaal
voortdurend deden daveren van liet lachen,
soms juist door do grootste en meest ondenk
bare flauwiteiten. Deze week doen die ech
ter opgeld.
Een leuk voordrager is ook de heer Ziri-
ni Kempenski, die in het Duitsch en Hol-
landsch de opgewekte stemming er in houdt
en zijn lachen aanstekelijk op allen doet
werken, hoe men ook tot de familie Nurks
mocht behooren.
Dan is er ook nog een kabellooper, de
heer Charles Clark, die tevens op het sta
len koord allerlei interessante oefeningen
vertoont. Maar wie vooral geroemd mogen
worcten, zijn de drie Javaantjes, die verba
zende voorbeelden van hun vlugheid en le
egheid gaven. Do acrobatische toeren,
welke zij, blootsvoets, te zien gaven, waren
in één woord kolossaal en misten nooit.
Alles wat vertoond wordt, is uitstekend
te zien, dank zij de heldere, electrische
verlichting, welke is aangebracht en op
vele programma-nummers ook wordt toe
gepast, zooals de voorstelling van „dui
zend en één nacht" het maken van schilde
rijen door Mimi en Edward, en de fata mor
gana, in vier seriën, waarvan de een al
schitterender of tooverachtiger was dan de
ander In het kort, iwat gisteravond beslo
ten met een pantomime, ,,De Nachtvogels"
of te wol dieven, inbrekers of zakkenrol
lers, vlug in het springen, vertoond werd
of te hooren gegeven, gaf alleszins reden
tot bijzondere tevredenheid, al mocht alles
voor allen niet even nieuw geweest zijn.
Maar wie heeft altijd gelegenheid naar
Scala te gaan, dat steeds het beste van het
beste geeft. Maar dat strekt dan immers
juist de Stadszaal tot"eer7 Dat geeft er
e.n zeker cachet aan,
Thans iets över het Variété Ensem
ble Gcorgo v. ,d. Werf, in „Du
Nor d."
Nu, dat is mooi 1 Niemand verzuime deze
week „Du Nord" te bezoeken, want de neer
Van der Werf hoeft er slag van, ons oen
plcizierige kermis te verschaffen.
Ook hier doet precies om acht uren het
flink bezette orkest zich hooren en dan
wordt men, den geheolcn avond door, bezig
gehouden op een wijze, dat het halfeen is,
voor men er aan denkt.
Een en al lof voor hen, die optreden vóór
r1 c pauze. Wij noemen slechts: Betty Gray
mot haar lieve stem, die ons op Engelsche
liedjes onthaalde; Henri Orvan, die zoo
leuk oen roman van Ibsen, een Fransche
melodramatische, en een van Shakespeare
wist te parodiecrcn; mevrouw Bolhuis met
haar beschaafd geluid in het damesduo
„Fidelitas"; zonder den anderen iots to
kort te doen.
Een aardige operette „j-e band" sloot het
eerste gedeelte.
Daarna was aangekondigd „Elcctrisch
Leiden."
Bijna waren wij teleurgesteld nnt de heer
Van der Werf kwam ona medcdeelen, dat
tot zijn groote spijt „Electrisch Leiden"
niet kon opgevoerd woreien, daar er nog
iets aan ontbrak.
Een oude mopperaar in de zaal was hier
mede niet tevredenhij vond het lang niet
in orde, dat wij nu onverrichter zalke huis
waarts keerden en vroeg wat er dan nog
aan ontbrak.
Een portier? Nu, diens plaats zal de mop
peraar wel vervullen.
Op welk een uitnemende wijze kweet hij
zich van dien plicht 1
Hij is een streng criticus voorwaar en
niet alleen onze goede gemeente moet het
ontgelden, maar ook de kwakzalvers even
buiten onze poorten, ja, zelfs de Vredescon
ferentie, totdat hij ons nog ten slotte naar
Rusland voert.
Gelukkig, dak hij Hij de apotheose ver
heerlijking van vrouw Electra, die de in
dustrie beschermt, ons toch nog komt mee-
deelen, dat Leiden eenmaal een wereldstad
zal worden.
„Baardman", wij willen u toeroepen: uw
spel was uitstekend, maar och, een afbre-
kenue critiek is zoo gemakkelijk.
De zaal was vrij goed bezet, maar de
heer Van der Worf met zijn gezelschap ver
dient een overvolle.
Den dames werd een kleine verrassing,
een Lotus-waaier aangeboden, voorzeker een
aardige reclame.
Voor dc Haaguche rechtbank
werden gisteren wederom een groot aantal
onderofficieren cn korporaals van verschil
lende wapens beêedigd als 'ïulpmarcchaus
see, om dienst to doen in door in md cn
klauwzeer besmette of besmet .veiklaarde
streken.
De toestand van het 16-jarig
meisje, dat Zaterdagochtend in de Linnaeus-
straat te Amsterdam onder de Gooische
stoomtram kwam cn in het Lieve-Vrouwen-
gasthuis werd opgenomen, is bevredigend.
Het been zal niet afgezet behoeven te wor
den.
Zaterdagavond ware n twee
jongens op een vlot in de Oostenburger-
gracht, te Amsterdam, aan 't varen, beiden
geraakten te water. De een werd gered, de
aDder verdronk.
Het spoorwegongeluk bij A 1-
meloo. Men meldt uit Zwolle aan het
„Handelsblad"
Onder zeer groote belangstelling zijn hier
gisteren op het Nieuwe Kerkhof de beide
slachtoffers van de spoorwegramp te Alme-
loo, de machinist Van den Berg en de sto
ker Van Raai te, ter aarde besteld.
Tal van deelnemende belangstellenden
waren op het kenkhof saamgekomen. Aan
de groeve werd gesproken door ingenieur
Vcrmacs, die namens de Maatschappij tot
Exploitatie van S.S. een hartelijk woord
van waardeering en hulde sprak voor de
trouwe en ijverige ambtenaren, die hoogst
waarschijnlijk niet door eigen plichtver
zuim, doch door een noodlottig toeval
zooals spreker zeide zijn omgekomen.
Kransen van de Maatschappij dekten
de baan Namens de talrijke kamer iden en
vrienden sprak nfrg de heer Delgorge,
hoofdmachinist.
De aanvaring van de „Pollux"
en de Urania". Het „Hbl." kan thans de
juiste toedracht van deze aanvaring mee-
deelen. Beide schepen werkten op naar de
reed© van Hoorn, bij een kruising, waarbij
de „Pollux" over bakboord, do Urania"
over stuurboord lag, ging de „Urania"
vóór den boeg van de „Pollux" over. De
commandant van het laatste schip, ziende
dat een aanvaring onvermijdelijk was, lier
zooveel mogelijk afhouden, waardoo.- het
vaartuig van do „Pollux" in het tuig van
den achtersten mast van de „Urania" liep.
Kluifhout en jaaghout van de „Pollux"
braken, terwijl de schok verder gebroken
werd door de sloep van de „Urania", die
als buffer fungeerde. Deze sloep werd be<-
schadigd, de „Urania' zelf niet. Do „Pol
lux" kreeg geen andere schade dan boven
genoemde, doch moest do vóórmast inkor
ten wegens gebrelf aan steun.
De commandant van de „Heiligerleo",
die, op de reede van Hoorn voor anker
liggend, zag, dat er iets op de „Pollux"
onklaar was, zond de Hoornsche boot om
te vragen of assistentie noodig was. Deze
werd echter afgewezen, waarop beide sche
pen des middags naar Hoorn doorzeilden
en daar tegen den avond aankwamen Van
porsoonlijke ongelukken was geen sprake,
op beide schepen heersohte tijdens de aan
varing de grootste kalmte en de heele zaak
is dus slechts met een geringe averij afge-
loopen.
Onderden trein. Op de tra m-
lijn Oldenzaal Losser, nabij de halte
Bethlehem, had Zondagmorgen een hoogst
treurig ongeluk plaats. Toen de tramtrein,
welke te 10.19 u., van Losser naar Olden
zaal vei trekt, den overweg aldaar naderde,
bevond zich daar de landbouwer Straat
man uit Haaksbergen met zijn kar, waarin
hij met zijn vrouw, zijn dochter en een paa-
kleinkinderen gezeten was. Wetende, dat
zijn paard schichtig was, sprong de man
uit de kar cn hield het paard bij de teugels.
Maar juist toen de tram op een paar pas
sen afstands was genaderd, begon het
paard te steigeren. De machinist remde uit
alle maoht, doch kon niet meer voorkomen,
dat dc man met paard en kar onder den
trein geraakte. De man was onmidd"'lijk
een lijk, de kar werd verbrijzeld, de viouw
van Str. bekwam verschillende ernstige, do
dochter minder ernstige kwetsuren, de kin
deren bleven ongedeerd; ook het paard be
kwam weinig letsel, daar de trein dadelijk
stilstond. Allen werden met den zelfden
trein naar Oldenzaal vervoerd.
Zon da gvoor middag, omstreeks
11 uren ontstond brand in den hooiberg van
den veehouder P. Bon te Weesperkarspel.
De hooiberg cn een schuur brandden af,
het liuis bleef behouden. Alleen een hond
kwam in dc vlammen om.
Hooibrooi was vermoedelijk dc oorzaak.
Te Ursem is afgebrand de boerderij van
B.; door het spelen van een kind met luci
fers, is het onheil ontstaan.
Men meldt uit Helmond: De
tram No. 8, die om 11.20 v.m. uit Asten
vertrekt en om 11.55 v.m. hier aankomt,
is ter hoogte van Brouwhuis gederailleerd
cn de machine omgevallen.
De leerling-machinist Yan Dijk, van
hier, pas een paar maanden bij die Maat
schappij in dienst, w7erd onder do machine
verpletterd; de machinist en stoker kregen
geringe kwetsuren. Ook een x>aar reizigers
kregen eenige verwondingen.
Vermoedelijke oorzaak een verzakking
in den weg.
Mijnramp in Japan. Eergis
teren had een ontploffing plaats in do
Togooka-roijn in de provincie Bunga. Vol-
17)
Elke nieuwe gewaarwording heeft, zoo
lang zij duurt, een kaimeerende uitwerking
op ons. Mevrouw Maxstead bleef zwijgeud
voor zich uit staren; haar vingers speel
den nu eens met haar kopje, dan met haar
lepeltje; haar lichibruine ©ogen fonkelden
of werden matter van glans, al naarmate
van haar gedachtengang. Ten laatste
sloeg liet zilveren kloüje in haar nabijheid
vijf uren, en het besef, dat er gehandeld
moest worden, ontwaakte weer bij haar.
Een kleine hoofdbeweging, en zij was weer
zichzelf,' wakker, heldenriend, bij de pin
ken Haar handen speelden niet langer
met haar kopje en haar lippen bewogen
zich als wilde zij iets gaan zeggon, doch
sloten zich daarna weer vast opeen. Op
eenmaal stond zij op.
Zij verhief zich zachtjes van haar plaats
en haar bewegingen brachten slechts een
licht geruisch teweeg, als van een ritselend
blad. Anna wendde zich even om en zag
naar haar, maar terstond daarop richtten
de blikken van het jonge meisje zich weer
op het haardvuur. Mevrouw Maxstead
trad zachtkens, haast met sluipenden tred,
op do piano toe; nog steeds zwijgend nam
zij voor het instrument plaats en liet haar
vingers gedachtenloos over de toetsen
zwerven. Toen bedacht zij zich opeens en
begon zij in allen ernst te spelen.
Anna verroerde zich even, hief zich met
een vragende uitdrukking op haar gelaat
op en het zich toen weer achterover in
haar stoeltje vallen.
Het stuk v/as Chopin's Storm-preludium.
Waarom haar keus juist op dit 6tuk viel,
valt moeilijk te bepalen, al liep ook door
elk barer handelingen een draad van be-
redeneering, welker spoel Bomtijds op een
oppervlakte van feiten dreef, somtijds los
weg er tusschen ronddobberde en dan weer
onzichtbaar en onnaspeurlijk op den bo
dem lag. De eerste zwak herhaalde noot
kwam als het ware bij toeval op de stilte
neer, gelijk een eerste krachtigo daadzaak
een reeks nog sluimerende feiten opent.
De wijze, waarop de vingers over de toet
sen gleden, verrieden, zoo al geen genie,
dan toch zker meesterschap over do kunst.
Duidelijk was dit waar to nemen aan den
knaehtigen aanslag, de forschheid van het
geluid.
Roerloos ving de toehoorster de door de
stilte heen ruischcnde tonen op. De zach
te tinten van het vertek werden al warmer
en warmer van gloed, smolten ineen tot
diepe schaduwen en fonkelende lichtsti;
len. Fier verhieven zich naast de piano de
chrysanthemums met haar schijn van ge
bladerte en haar mass-.'s één rose plek vor
mende bloemen, wier. sterke, herinneringen
wakker schuddende kruidengeur de lucht
doortrok. Met onderzoekenden blik nam
de speelster elk détail in zich opvervol
gens gleden haar oogen met een volmaakt
vaste uitdrukking over de glad gepolitoer
de piano, om daarna te blijven rusten op
het gezichtje van haar toehoorster, hetwelk
zich scherp tegen de leuning van het cana-
pétje afteekende. Lang en onderzoekend
toefde haar blik hier, beurtelings rustend
op het golvende vóórhaar, op de fraai ge
vormde wenkbrauwen c i den lieven, ex-
pressicvcn mond. En onder de hand zwol
len de tonen al forscher, zonder dat er een
noot of nuance miste, en smolten dc krach
tige akkoorden ineen, terwijl het heerschen-
de motief telkens en telkens meer de over
hand kreeg.
Het was een boeiend oogcnblik. De
oogen van dc speelster blikten koel, vra
gend en helder voor zich uit, terwijl kaar
vingers met dezelfde zekerheid over de toet
sen voort bleven glijden. De tonen maak
ten de stilte tob iets droefs; pathetisch
(klonken zij als de uiting van een over een
zwaar" verlies treurende, toen, op eenmaal,
met krach te ffeet volgend op de zich herha
lende noot, ontstond er een stilte, een stil
te, gelijk men slechts in ©ogenblikken als
de voorafgaande beleeft. Mevrouw Max
stead liet haar handen kalm in den schoot
zinken on bleef rustig voor zich uit Btaren.
Anpa haalde zwaar adem en zag naar
mevrouw Maxstead op.
„Wat was dat?" vroeg zij. Hoe heet dat
stuk?"
Mevrouw Maxstead boog zich wat naar
vorcDgeheel haar figuur toonde de groot
ste opmerkzaamheid aan.
„Kom eens bij mei" zeide zij.
Anna stond op en trad op haar toe.
Er stond een zilveren lucifersdoosje op
de piano. Mevrouw Maxstead stak ha r
hand uit, nam het doosje bedaard op cd
streek een lucifer at
Het vlammetje flikkerde op en verlicht
te gedurende een oogonblik het gelaat van
het ioDgc meisje, haar witte tanden, die
tusschen de half geopende lippen zicht
baar waren, haar oogen, waarvan de pu
pillen opeens kleiner geworden waren. Me- j
vrouw Maxstead bezag een en ander vluch
tig, blies toen het vlammetje uit on wierp
den lucifer weg.
„Enfin", zeide zij, men kan Rome langs
meer dan één weg bereiken."
Anua keek verwonderd op. ,,Ik begrijp u
niet", zeide zij.
„Dacht je <ian, dat ik dat vjan je ver
wachtte?" Zij stond op cn legde haar hand
op den arm van het jonge meisje. „Nu zou
ik je graag eens wat willen vragen. Ik zou
wel willen weten hoe je heet." Zij gaf een
zacht druk je op Anna's arm, dien zij nog
steeds vasthield. „Ik moet je toch bij den
een of ianderen naajn kunnen noemen, want
goede vrienden noemen elkaar toch bij den
naam, nietwaar?"
„Ik heet Anna". Het jonge meisje sloeg
haar oogen op.
„Anna, dat beteekent: lieftalligheid."
Anna gaf geen antwoord.
,,En hoe heet je verder? Dat wil je me
toch wrel in vertrouwen vertellen, niet
waar?"
Het jonge meisje elirzelde even en telde
do bladeren van een der chrysanthemums,
terwijl zij de zaak bij zichzelf overlegde.
Toen sloeg zij andermaal liaar oogen op en
zeide
„Ik vind, dat u het recht heeft mij die
vraag te doen. Ik heet Anna Solny. De
niaam van mijn vader was Nicolas Soluihoff,
maar hij liet de laatste lettergreep weg, toen
do vervolging begon. Hij beweert, dat men
in Engeland liet verstandigstdoet ract zoo
beknopt mogelijk te zijn 1"
Mevrouw Maxstead glimlachte. „Een
wijsgeer dus 1 En zeker een Jood, niet
waar?"
Anna knikte toestemmend.
„Een Russisohc Jood! De glimlachende
uitdrukking was van haar gckiit geweken
on andermaal staarde zij in het haardvuur.
,,Een Russische Joodl" herhaalde zij.
„Geen genitale Russische Jood is er geweest
sedert..." Zij brak haar zin af en zag op.
„Ken je do geschiedenis van je volk?"
Anna trad een sohrede achteruit. „Neen.
Yader spreekt nooit over zijn godsdienst of
over zijn volk; hij zegt, dat hij om beider
wil te veel beeft moeten uitstaan. Hij zegt,
diat God te vinden is voor een ieder, aio
hem op zijn eigen wijze zoekt. 't Is een
zonderling man, mijn vader." Hier hield zij
plotseling op.
Er volgdo een pauze in het gesprek. Me
vrouw Maxstead bleef in het -vuur staren.
Anna stond doodstil naast haar. Eindelij Ir
verbrak de vrouw des buizes liet stilzwijgen.
„Een Russicho Jood 1" herhaalde zij nog
eens. Toen wendde zij haar blik iaf van hel
vuur; haar houding had een verandering
ondergaan. „Weet je "wel, dat die vader van
je, met zijn filosofische begrippen, zijn the
orieën, zijn zonderlingheden er misschien
heel na aan toe is geweest zich een carrière
te maken, een groot leer aar of een groot
volksleider te worden? Weet je wel, dat
i onderdrukte rassen nu en dan, gelijk vulka-
ncn, tot uitbarsting kunnen komen, tot een
i uitbarsting van genialiteit? Men moet zijn
eigen volk bestudeeren, zich de geschiedenis
er van inprenten."
(Wordt vervolgd).
