ORGELENOE LIEFDE.
LEIDSCH DAGBLAD, ZATERDAG 6 JUL!. TWsEDEBLAD.
Gemengd Nieuws.
No. 14629.
J-uiio BJÖ77
weerszijden met zware boomen beplanten
Maastriohterweg. Mevrouw T. wilde de
Bigaau va nhaar man, welke dezen onder
het rijden uit den mond in liet voertuig
wae gevallen, oprapen. Zij verloor daar
bij het evenwicht en viel uit de in snelle
vaart voorthollende auto op den grond.
Zij bekwam geen ernstig letsel. Dr. T.
evenwel, men weet nog niet door welk
toevai, raakte het Btuur kwijt en met een
verbazende snelheid reed de auto tegen
een boom op. Den dokter, die ernstig ge
kwetst en bewusteloos werd opgenomen,
vervoerde men naar de heel kliniek. Zijn
toestand is uiterst bedenkMjk; men vreest
voor, zijn leven.
Gewapend beton. A. A. Kn ud-
son heeft belangrijke proeven genomen om
te onderzoeken, of ijzer in beton onder wa
ter of in vochtige aardo tegen elektrolyti-
scho weiikingen' bestand is.
Hij heeft dairbij avonden, dat beton
volstrekt niet *als een isolator te bcschou
wen is en hot zich er in bevindende Ijzer
niet tegen elektrolytisohe werkingen be
schermt.
Bovendien word het beton zelf door deze
invloeden bros en barst. De elektrolyse kan
dus voor fundamenten met iizerwerk of
brugpijlers gevaren ten gevolge hebben, en
ijzorconstructies, die in water of vochtige
aardo staan, zijn dus niet tot stnoom-aflei-
ding naar do aarde te gebruiken. Bijzon
dere aandacht verdienen in dit opzicht
ijzeren brugconstructics, waarop cle&trische
trams loopen met terugleidiDg van den
stroom door de rails.
Men meldt uit Heerlen aan do
,,N. R. CL": Gistermiddag was J. F., wo
nende te Dimmen, op de mijn Oranje-Nas-
sau alhier bezig met het laden van afval,
ter plaatse waar een ..chttal niet aaneen-
gekoppelde wagens stonden. F. stond fcus-
Bchen deze wagens. Zonder dat hij zulks
merkte, kwam 'een locomotief aan gene den
om do wagens te rangeeren.
F. kwam tusschon do buffcfrs en werd
een 100 meter meegesleept; toen de trein
bot stilstand kwam, viel F. met ineenge
drnikte borstkas dood op den grond. Do
ongelukkige was gehuwd en vader van drie
kinderen.
Deprijs van den vrede. 0 o ri-
stantin von Zedlitz, de bekende correspon
dent van het Duitsohe blad „Der Tag"
schrijft uit Scheveningen o. a. het volgen
de aan zijn blad:
Ik wil niets tegen Scheveningen en het
verblijf hier zeggen. Integendeel. Een beet
je verveling is buitengewoon goed voor den
mensch, en al moge die verveling ook het
beste bij de conferentiedcLatten ver
kregen worden, zoo beeft toch
de officieelo wereld daarvan niet
hot monopolio. Ook hebben de prijzen
hier niets afschrikwekkends. Dat Schevenin
gen reeds in normale omstandigheden een
duur „plaveisel" is, weet elk kind en voor
hem die hierop niet voorbereid is, ia het. be
ter naar de een of andere goedkoope bad
plaats te gaan. Evenzoo ligt het voor do
hand dat menige koopman hier en in Den
Haag profijt wil trekken van de conferentie.
Het ïs alleen maar de vraag, of men hier
in te ver gaat en dat is beslist niet het ge
val. Wie zich op reis te hulpeloos gedraagt,
zich door de grandeza van iederen picolo
laat imponeeren en voor „antiquiteiten",
die hij thuis niet eens ten geschenke zou
willen krijgen, honderden guldens over heeft,
hem wordt' natuurlijk het vel over zijn ezels
ooren gehaald. Maar zelfs dat is ook niet
meer dan in do geheele wereld.
Wanneer ik Scheveningen in dit opzicht
vergelijk met Algeciras, dan gevoel ik mij
als een nieuwe Gulliver, die uit Luputa,
wat de uitgaven aanbetreft, nu w.el niet juist
naar Liliput gekomen is, maar in ieder ge
val weder onder mcnschen".
De hartstocht voor het kiek-
jes maken heeft te Blackpool drie men-
schenlevcns geëischt. Een dame waagde
zich, om haar kodalk op een woest aanrol
lende golf af te drukken, zoo onvoorzichtig
ver op de rotsen, dat een hooge golf haar.
meesleurde. Haar begeleiders, broeder en
verloofde, sprongen onmiddellijk met hun
kleeien in het water, om haar te redden,
maar verdronken ook in do woedende zee.
Op het striand stonden eenige visschera het
drama, dat zich in de golven afspeelde, ga
de te slaan, maar de branding was zóó
hevig, dat hulp brengen onmogelijk was.
De lijken wei-den doofr tto golven mot
zulk een kracht tegen het strand geworpen,
dat zij zeer verminkt en haast onkenbaar
opgevischt werden.
Kloure nh armonie. Me
neer Wendith is hoogblond. Zijn vrouwtje,
een bekende New-Yor*sch© schoons, heeft
ravenzwart haar. Nu zult ge zeggen, wat
doet die haarkleur van beidon er feitelijk
aan toe. Maar, waarde lezers, juist dat
hoogblonde haar van meneer Wendith was
oorzaak van een reeks huiselijke rampen 1
Wat er, dan toch gebeurde?
Ziet eens, mevrouw Wendith dweepte met
groen, dies besloot zij dan ook haar heele
huis in die tint te laten verven. Plafoad
groen, groen behang, deuren groen, tapij
ten gnoen, groene gordijnenin één
woord, alles groen.
Edoch, och arme 1 thans schreeuwt do
blonde» kleur van haar mans haardos af
schuwelijk tegen do omgeving van hun huis
Mevrouw voelt zich rampzalig. Driftbuien,
huilpartijen, zenuwtoevallen tot in den
treure.
Wat deed de kleur-fijngovoelige echtge-
noote nu Zij eischte van haar man, dat
hij zijn haar zou laten verven; meneer wil
dat niet en blijft blond.
Daarom heeft het lieve vrouwtje thans
echtscheiding aangevraagd, uitgaande van
't principe, dat voor alles 't huwelijk op
harmonie moet berusten. Lieven een andere
•echtgenoot, dan andere gordijnen, tapijten,
behang
Een mislukte wedvlucht.
De postduiven-bezitters in Charleroi zijn
zwaar bezocht. Bij een groote wedvlucht
van Bordeaux uit, met 10,000 cl ui zen uil
Henegouwen, zijn door hagelslag alle
dieren op enkele tientallen na verlorcu
gegaan. Alleen voor Charleroi bedraagt het
verlies 4000 duiven, ter waarde \an onge
veer 40,000 fr.
Dc mat ro zen Schmidt en Wcr-
ner van het opleidingsschip „Charlotto"
hebben voor den krijgsraad te Flensburg
wegens muiterij terecht gestaan.
Zij waren des avonds dronken naar
boord teruggekomen en hadden onderweg
fn dc boot luide gezongen. Toen onderof
ficieren hun het zingen verboden, stoor
den zij zich er niet aan. Schmidt voegde
er bij: „Nu beginnen wij pas goed!"
Tegen hen werd 5 jaar tuchthuisstraf
geëischt. Maar 1de krijgsraad bcoordecldo
do zaak veel zachter en legde hun onder
scheidenlijk maar 5 ©n 2 maanden gevan
genisstraf op.
Te Munchcn is hot gisteren op
de algemeeno vergadering van zieken
fondsen voor zelfstandige neringdoenden
en handeldrijvenden in Duitschland rumoe
rig toegegaan. Toen de liquidatie van do
vereenigimg werd voorgesteld, vciflangdlc
men, dat het bestuur wegens oneerlijkheid
Financieele Causerie.
Het tweede halfjaar heeft ons eindelijk
tfen lang verwachten keer in het getij ge
bracht. Vooralsnog is daarvan ten onzent
geinig te bemerken, als wij den Ameri-
jkaanschen hoek uitzonderenhet dure geld
etaat een rijzing in don weg, doch, als wo
Ons niet bedriegen, zal deze hinderpaal n.'t
lang meer den doortocht versperren naar
meer normale noteeringen, die beter weer-
bpiegelen zullen, welke waarde men aan ge
geven fondsen toekent.
Het bericht, dat een millioen dollar goud
'in „eag-lcs" op weg is naar ons land, heeft
algemeen een zeer aangenamen indruk ge
wekt. Dc Nederlandschc Bank kan na aan
komst desgewenscht daartegen tot zes en
een half millioen gulden uitbreiding geven
aan haar circulatie, want deze behoeft
blechts voor 40 pCt. gedekt te zijn. Reke
nen wij het voorschot, dat zij tegen dezen
invoer verstrekt heeft op onderpand van
fondsen, daarvan af, dan resteert ongeveer
rvier millioen, waarmede dus practiscii de
geldmarkt is verruimd. Ook uit Londen ia
dezer dagen goud ingevoerd en wel in ba
ren.
Een cd ander moet nu wel ten gevolge
hebben, dat onze geldmarkt ruimer wordt
en we onze geldprijzen meer in overeenstem
ming zien gebracht met dc in het buiten
land vigeerende. Het is overigens een merk
waardig verschijnsel, die goud invoerIm
mers theoretisch is hij bet gevolg van een
betalingsbalans, die voor het invoerende
land ton opzichte van het uitvoerende „gun
stig" is.
En dat is nu juist, wat wij in het onder
havige geval meenen te moeten betwijfe
len. Ons publiek heeft voortdurend fonds
gekocht, zoowel te New-York zelf, als in
direct aldaar via Londen; de arbitrage, die
in deze als tusschcnpersoon optrad, zocht
3us voortdurend remise New-York, wat C e-
er i 8 paribus een rijzing in den wis
selkoers moest teweegbrengen.
Desondanks zien we den chèque-koer9 in
betrekkelijk korten tijd van een zeer hoog
punt, bijna f 2.51 1/2 tot f 2.47 dalen Want
juist deze aankoopen op zeer uitgebreide
Behaal veroorzaakten lokaal duur geld. Het
was de kleine man, die „gefinancierd"
moest worden, die onze geldmar t onveilig
maakte. Dit dure geld, op zijn beurt, druk
te op de wisselkoersen en bleek op den duur
zoo'n machtige factor, dat we ten langen
loste een andere oeconomische wet in wer
king zagen treden, die decreteert, dat het
goud dóérheen vloeit, waar het dc meeste
waarde heeft.
In nog een ander opzicht is de loop der
gebeurtenissen merkwaardig: terwijl vroe
ger, nog niet eens zoo heel lang geleden,
een periode van duur geld, zóó langdurig,
(tls wij die thans doormaken, onvermijde
lijk tot moeilijkheden aanleiding zou heb
ben gegeven, heeft ze thans alleen rnaar de
zaken kunnen belemmeren 1
Het ig waar, de prijzen zijn achteruitge
gaan, hier en daar is er een aardig stuk
af, maar ongelukken zijn niet gobeurd, en
ons publiek heeft door alles heen blijmoedig
vastgehouden en bijgekocht.
Of het daarmede is geluk te wenschen,
zal later moeten blijken; het eenige jammer
is, dat men te vroeg en te veel heeft ge
kocht.
Dit is geen goedkoope waarheid, dis
ieder achteraf gemakkelijk kan uitpakken
wij bedoelen daarmede te zeggen, dat ook
dezo gebeurtenissen van den laatsten tijd
geschikt zijn, om er de les uit te putten,
dat niet te vlug tegen een beweging in
Wanneer h ij er met zijn orgel stond,
was de meest stille straat, de straat van
aristocratisch droomende heerenhuizen,
óén glorie.
De straat was meest stil. 's Maandags en
's Vrijdags kwam h ij er met zijn orgel,
maar overigens waren een op caoutchouc-
banden dof-rollende equipage, een kraken
de bottine of een ruischcnde sleep er de
eenige geluiden.
Zij wist niet of het om hem was of ora
het orgel, dat zij naar do stoep kwam,
iwanneor d© forsehe inzet van zijn liefste
nummer: ,,H eb je niet den kleinen Cohn
gezien?" tot haar doordrong in de keuken.
Om halféén begon zij al met in het voor
bijgaan een tersluikschen blik te werpen op
de klok. Tegen één uur kreeg zij haar bo
terham en kon zij stil gaan zitten, aan de
keukentafel, recht tegenover de wijzerplaat,
zonder dat het de eerste-meid opviel. Zij
kon meestal niet veel eten, van de agita
tie; zij zat maar naar dc voortschuivcnde
wijzers te kijken.
En als dan plotseling die forsehe inzet
klonk zij zag in haar gedachten zijn
arm met een brecden zwaai naar den zwen
gel grijpen die inzet, welke zoo inééns-
raak, zoo recht-en-onmiddellijk-op-het-doel,
af was, dan was het of er iets barstte in
haar, zooals plotselinge gelukssensatie een
steek van blijdschap joeg door haar heen.
Het orgel, buiten, 6peelde door, herhaal
de die eerste zoo rake frase: „li eb je niet
den kleinen Cohn gezien?" en intusschen,
terwij] de jongen met het centenbakje bel
de, snelde zij naar boven, naar do stoep.
De stille straat was nu één glorie. Het
was of plotseling de zon was doorgebroken
in een druilerige lucht. Zij wist niet, en
«j vroeg ook niet, of het om de muziek
was of om hem, dat zij naar de 6toep go-
moet worden gewerkt; en dan nog dezo an-
déro, dat algcmeene toestanden en geld
markt twee beslist afgescheiden zaken zijn,
die wèl in elkaar grijpen, maar niet als
zonen van hetzelfde huis, die de handen
ineenslaan, doch veeleer als vijanden, die
elkaar vinnig bevechten.
Gaat het der industrie goed, dan heeft zij
al Spoedig wolfshonger naar ge-ld, maar
dit is oofc niet van elastiek, en zoo grtaag
het aanvankelijk wordt gegeven, zoo knor
rig trekt het zich terug, als het zich niet
meer veilig gevoelt. In dit kort beatok, kun
nen wij dit thema niet verwerken, maar
voor den opmerkzamen toeschouwer is het
duidelijk, dat een beweging zich pas inzet,
nadat de oorzaken, die haar in het leveu
roepen, reeds lang aan het werk zijn. Toen
da laatst© reactie begon, was dat on dei
den invloed van de toenemende vraag naar
geld door reëelo mcnschen als handelaars
©n industrieelen zijn. De speculatie wilde,
of kon, die hooge huur niet opbrengen, en
realiseerde; Amerika en Londen spuiden,
docli toen heeft Holland, d© aanleiding tot
den achteruitgang niet juist inziende, te
veel gekocht. Was dat niet geschied, dan
was vermoedelijk hion of daar in het buiten
land een voorbijgaande paniek ontstaan,
waarvan wij hadden kunnen profiteeren
door koopjes op to nemen, terwijl we nu ta
melijk voor vraagteekens zitten.
Want nu op enkele uitzondering na nie
mand bezweken is, wordt het dubbel moei
lijk om gronden bij te brengen voor de
meening, dat thans de zoo lang verwachte
en vurig begeerde rijzing is aangevangen.
Een cnisis wordt door niemand meer ge
vreesd, en in den grond is ieder willig,
maar juist daarom kon de balans wel eens
in het huisje staan.
De industrie heeft, met name in Ameri
ka, nog gnoote geldbehoeften, die voor het
oogenblilk sleohte ingehouden, niet bevre
digd zijn. Met bepaald goedkoop geld zul
len wij dus waarschijnlijk binnenkort niet
te doen krijgen, en op den duur vermoeit
het den beste, om hooge rente te betalen
op positiën, die geen koouswinst brengen
oq meer rente verslinden dan afwerpen.
Alles bij elkaar genomen, achten wij de
kans op vaste, nu cn dan willige markten
grooter dan tegenovergesteld, maar zij zul
len voornamelijk onder grooto gevoeligheid
staan van de verdere ontwikkeling der
geldvcrhoudingen.
Wij bemerken, Ln deze causerie langer
bij een bepaald onderdeel te hebben stilge
staan dan misschien den lozer lief is.
Maar het onderwoilp is aantrekkelijk, en
ten slotte ligt er toch de sleutel in tot het
goheole financieele raderwerk
Een volgende maal hopen wij bepaalde
rubrieken der fond-^nmarkt wat nader te
bezien.
Voor wie er belang in stellen mocht,
volge hier de herinnering aan het gesloten
blijven van den Amsterdamse hen bours-
tempel op do Zaterdagen in Juli en Augus
tus. Niet alleen aan do dagclijksche bezoe
kers levert dat genoegen op: ook aan u,
lezer^ die zoodoende twee avonden in de
week ter ruste kunt gaan zonder u met
koersvergelijkingen het hoofd te breken.
W.
Gisternamiddag had te Roer
mond een ernstig automobielongeluk plaats.
Dn. Timmers, uit Beek en Donk, Noord-
Brabant, passeerde met zijn automobiel,
waarin ook zijn echtgenoote zat, den aan
dreven werd, dat zij zoo blij was en de
saaie straat nu zoo licht leek. Het kon
haar niet schelen. Zij hield van beiden
van het orgel en van die het draaide.
En toen h ij dat frissche dienstmeisje,
dat altijd zoo blij ca zoo vroolijk dadelijk
op stoep kwam, wanneer hij begon in de
straat, een beetje het hof begon te maken,
en dit niet voor niets toen was het
haar of de zevende hemel zich voor haar
opende, de hemel van een knap mannengo-
zicht en een laaiende melodie; en zij stort
te er zich in.
Hij was niet getrouwd, maar hij dacht er
hard over zich in den echtelijken staat te
begeven. Hij kon niet draaien en centen
ophalen t e g 1 ij k en toch moest het alle
bei gedaan worden, was er tusechen die
twee handelingen het nauwste causaal ver
band. Z© beurt om beurt te doen, de on
dervinding had hem geleerd, dat het niet
zoo goed was, behalve nog dat het twee
maal zooveel tijd kostte. Dus had hij ©en
jongetje voor de centen gehuurd, die be
hendig onder de balkons wist t© vangen in
zijn petje, lenig huppelde van huis tot
huis, en juist lang genoeg was om aan een
middelmatig geplaatsten belknop t© kun
nen trekken. Een vrouw zou hem het jonge
tje, en nog veel andere onkosten en onge
makken, uitsparen.
Toch, niet alleen op utilit.itsgroncicn
verdedigde hij zijn huwclijksneigingcn. Hij
was een poëtisch aangelegd raensch dat
bewees ook zijn roeping cn dus vond hij.
dat het niet goed voor hem was, alleen te
zijn. Zoo maakte hij het knappe dienst
meisje uit de aristocratische straat een
beetje het hof, en toen hij zag, dat dit in
goede aarde viel, en hoe hij „met open ar
men" ontvangen werd, aarzelde hij nice
langer, en vroeg of zij zijn vrouw wilde
worden.
Zij wilde wat graag. Zooals je dikwijls
ziet: mannen, die verliefd zijn op de too-
neelspeelster (zangeres, pianiste) in een
vrouw, en vrouwen, die verliefd zijn op den
opera-held in een man zoo was zij ver
liefd op den orgeldraaier in haar aanbid
der. Wie kon zóó vol uitdrukking inzetten:
„Heb je niet den klpinen Cohn gezien?"
Wie kon zóó temperamentvol spelen een
heelen hondsdagenmiddag lang? Wio koos
voor zijn orgel zulke kerngezond© melodie-
en en wist er toch een gevoel in te leggen,
dat je deed juichen en weemoedig maakte
beurtelings? 01 het was oen idcaal-orgel-
draaicr 1 Wat wonder, dat zij hem aannam?
Gedurende eenigen tijd ging alles zoo best
als het maar gaan kon 1 De wittebrood©we
ken schenen geen einde te zullen nemen.
Het centen-jongetje was afgeschaft; cn iede
ren morgen trokken 7'j nu met uet orgel
er op uit. 's Maandags en 'a Vrijdags Die
ven zij in do stad; de overige vier dagen
gingen zij „cl.n boer op". Het was heer
lijk veertig of vijftig keer per dag den
kleinen Cohn to hooren. Het verveelde baar
nooit I
Zoo dacht zij ten minste. Maar wat
weet een mensch wat hij morgen of over
een maand, of over twee maanden, doen
zal? Toen zij twee maanden „gekloine-Coh
niseerd" was, kwam er een klein duiveltje,
dat heel zachtjes haar in het oor blieB, van
tijd tot tijd cn telkens bleef hij weg met
korter tusschenpoozen „'t Wordt op
den duur toch wel een beetje vervelend, zoo
niets anders dan de kleine Cohn. Heb is
een heel mooi stuk, maar zelfs van het best©
kan je te voel krijgen 1"
In het eerst schonk zij er geen aandacht
aan, duwde de gedachte als een inblazing
van den Booze terug naar het donkerste
achter-uithoekje van haar ziel. Maar het
duiveltje gaf den moed niet op en bracht
het ten slotte zóó ver, dat zij hem toegaf,
dat hij wel gelijk had, maar het is niet
altijd rozengeur en maneschijn in clit leven.
Je moet je ook wei eens opofferen. Haar
man kon een erger beroep hebben 1
En dan keek zij weer naar haar man. Zij
had haar ouders, geheel haar familie,, voor
hem laten loopen. H ij had den kleiutn
Cohn nu al meer dan vier jaren gehoorJ,
en z ij nog geen vier maandenToch draai
de hij nog met onvermoeiden lust 1 Zij keek
naar haar man; met zijn rechterhand draai
de hij, zijn stevige heupen deinden, heel
zijn lichaam draaide mee; met zijn linker
hemdsmouw veegde hij het zweet 'van zij a
bruinen kop.
Doch de verveling was sterker dan zij
Het werd een kwelling; iederen ochtend,
als hij het stuk, waar zij vroeger zoo mee
gedweept had, waar zij vroeger mee bad
willen sterven en begraven worden, aan
stemde, kreeg zij hoofdpijn. En iederen
avond, als hij voor den laatsten keer het
laatste accoord draaide, was zij zeeziek van
het kleine-Cohnen 1
Dan at zij haar boterham nie t op. En
dan gebeurde liet nog dikwijls, 's avonds,
dat vrienden haar man kwamen opzoeken en
het orgel voor den dag haalden. Dan liet
zij zich verontschuldigen cn wierp zich op
haar bed. Maar ook daar, daar nog minder
dan ergens kon zij de kwelling ontvluchten.
Het eenige was geweest, als zij was wegge-
loopen, het huis uit. Op haar bed dreunden
de klanken haar in de ooren zonder de af
leidende gesprakken, die er bij werden ge
voerd. Het heele huis dreunde van het reus
achtige orgel. Tot de politie kwam en ver
zocht het gcklcine-Cohn te staken Darf sli p
zij doodziek in, met den deun nog in haar
ooren en in haar droomen
Eens, dat het lawaai nog langer dan an
ders geduurd had, omdat zij jarig was,
do eerste verjaardag, dien zij met haar man
en zonder haar vader cn moeder vierde
kon zij niet inslapen en bleef het gedreun
haar in dc stilte van den nanacht als een
hallucinatie in de ooren klinken. Zij daclit
gek te worden; en nauwelijks ,wetcnd wat
zij deed, sloop zij de bedstee uit, met haar
bloot© voeten over den steenen vloer, naar
het voorhuis, waar het orgel 6tond. In het
zwakke schemerlicht, dat naar binnen viel,
stond het daar, een tergend-rustige kolos,
zou afgezet worden; uit den boezem vant
de vergadering weild de vraag gedaan, wie
Van het bestuur wel de grootste schavuit
was. In het tumult, dat volgde, hoorde metf
geroep van: oplichters, schoeljes, enz. De
voorzitten, die drie van de Ikabaalmakers
wilde uitsluiten, werd omsingeld, afgeran-
seld, geschopt en ten slotte bij den kraag
langs den grond gesleurd en de zaal
uitgeworpen.
Daarna werd een commissie van bewind*
voerders gekozen en aan de politie gevraagd
om de kas te verzegelen.
Do directoui: van hetpost- c n
telegraafkantoor te bt.-FetersDurg heeft
brieven gekregen, waarin hij gewaarschuwd
wondt, dat er aanslagen gedaan zulieu
worden op het gebouw. Dit wurdt daarom
sinds de laatste dagen zeer scherp btwaautt.
Drie weken geleden werd in een der Pc-
tersburgsciie voorsteden het hjk \an een
vermoorden jongen man gevonden, rvien
vond op het) lijk twee bommen en een lijst
je van verschillende telefoonnummers o.a.
van den gouverneur-generaal van Moskou,
van den commissaris van politie te Moskou
en van een der leiders der Moskousche mo
narchisten. Totdusvcr was men den naam
van den vermoordo niet te weten kunnen,
komen. Thans deelt echter do revolutionaire
strijdorganisatie den bladen mee, dat de
vermoorde een van de werkzaamste leden
was geweest van do reactionnaire strijdor
ganisatie, met name Alexander Ivasantsef.
Tegen liet einde van Mei had hij het piau
opgevat Witte te vermoorden. De moorde
naars waren deeds gehuurd. Maar de revo-
lutionnaircn waren er achter gekomen en
dezelfde lieden, die eigenlijk gehuurd wa
ren om Witte te vermoorden, doodden Ka-
sant-sef op de afgesproken plaats vaa sa
menkomst, waar Kosantsef hun do bom uien
zou overhandigen. Do aanslag op Witte had
moeten geschieden voor zijn huis op dtn
Kaanennostr ofski*prospect, op het ooccn-
blik, diib hij in zijn rijtuig zou stappen om
zich naar do zitting van den Rijksiua J ta
begeven.
Bij logeroefeningen te Rush
in de buurt van Dublin zijn heel wat ongo-
lukken gebeurd. Bij het lossen van muni
tie uit ëen stoomboot brak er ccn vlot en
verdronken er twee huzaren, cn een derde
werd gedood door een trap van een paard
voor de borst.
De W i n ds o r Trust Oy., te New-
York is Zaterdag 11. op zeldzaam brutale
wijze bestolen voor een bedrag van een
kwart ton Nederlandseh. Itunuyan, «Je
man, dio belast was met het doen der uit
betalingen, paikte met de grootste kalmte
cn waar iedereen bijstond, hot geld in een
handtaschje en verliet met de ander© be
ambten het gebouw, als gewoonlijk lachend
en schertsend. De dader werd door zijn
superieuren beschouwd als „zoo betrouw
baar als de bank." Hij was ee-n model-
mcnsch; geheelonthouder, niet-rookcr cn
Zondagsschool onderwijzer.
Mevrouw Runuyan eed, toen zij met
het gobeurdo werd bekend gemaakt, een
poging om zich hei. leven te benemen, do ;n
zich uit het raam te werpen. Gelukkig kon
haar dat nog juist worden belet.
De telegrafisten to Chicago
hebben, uit genegenheid en kameraads hap
voor de vakgonootcn te San-Francisco, be
sloten Maandag a s. het werk te staken,
in verband met welk besluit president
Roosevelt onmiddellijk een hoofdambtenaar
van het departement van arbeid naar Chi
cago gezonden heeft, welks bedrijf door
een dergelijke handelwijze zeer zou lijden.
*c^SiaBieesrmrtsaprsBwavaxz^
en scheen te spotten met haar opwinding.
Zij liep er omheen, hoe langer hoe meer ge
prikkeld, cn haar machtclooze woede uitt©
zich in trappen van haar geen kwaad kun
nende bloote voeten teg.n de kast. Ze stoot
te haar voeten tot pijn, zo balde de vuis
ten, en ze spuwde op de mooie vergulde
beeldjes «aan den voorkant, terwijl de deun
sarrender en earrender in haar ijlende her
sens klonk.
En opeens zag ze een hamer liggen. Dezen
greep ze, en als een krankzinnige furie
zwaaide ze hem op het orgel neer. Toen ken
de haar hartstocht geen grenzen. „Zal je
nu je gezicht houden Zal je nu je gezicht
houden? gilde zij tegen het stomme ding,
waaruit alleen bij iederen slag een dof ge
kreun opsteeg.
Haar man kwam aan loopen, op het la
waai, slaapdronken. Hij trachtte liaar to
grijpen, den hamer te ontwringen, maar
toch kon zij nog een paar slagen neersmak-
ken.
Toen, ineens, bedaarde haar waanzin,
toen ze zich overmeesterd zag. Zij zakte in
zijn armen in elkaar cn begon krampach
tig te huile». Hij wist niet wat hij met haar
moest uitvoeren. Hij legde haar in bed,
maakte haar polsen wat nat met een natten
handdoek. Ten slotte viel zij uitgeput in
slaap.
In het voorhuis stond het orgel, een ruïne
van wat het geweest was. Gaten en scheuren
waren in het achterdoek, en dc mooie beel
den van voren waren gruwelijk verminkt.
Dc orgeldraaier raapt© de stukken van den
vloer: kijk, dit had zóó gezeten, en dat
armpje hoorde daarToen greep hij in het
rad', het was verbogen. Zou het nog draai-
cn? Hij zette het aan, voorzichtig, cn hoor!
daar begon het orgel luguber klonk het
als het geklaag van een mishandeld beest x^
„Heb je niet den kleinen Cohn gezien?"
„Het speelt gelukkig nogl" mompelde hij.
En gerustgesteld ging hij weer naar achter»,
waar zijn vrouw nog lag in diepen, zwaar-
Migenden slaap.
