Anekdoten.
De kleine erfgename.
Nieuwe Raadsels.
gelijke middelen tot ontvluchting te be
raadslagen.
"Vader Muis snikte:
„Ik vrees, dat onze woning verloren is;
iwij moeten er nog slechts aan denken te
ontkomen aan het vreeaelijk lot, dat onzen
armen Dreumes trof. Wij zullen vroeg
gaan slapen, om bijtijds weg te komen."
Of znj langer bleven praten dan zdj r 2s-
ten, of dat Mietje vroeger dan gewoonlijk
beneden kwam, zooveel is zeker, dat de
muizen nog rustig sliepen, toen er plotse
ling hard op het paneel geslagen werd.
,,Gauw, gauw 1" riep vader Muis, wak
ker schrikkende, „ze beginnen den muur al
open te breken."
Moeder Muis was spoedig uit bed en
bielp haar kinderen aankleeden voor de
vlucht.
Zij moesten hun huisje met al zijn kleine
schatten achterlaten, om het leven hunner
kinderen te redden. In wilden angst greep
tnoeder Muis haar beide jongste spruiten
en spoedde zich met hen weg. Yader -duis
Volgde .met de twee oudere broertjes. Heel
dien dag zwierven zij rond, tot zij einde
lijk in een prachtig veld aankwamen en
daar op den mosrijken oever van een beekje
bouwden zij hun nieuwe woning, omgeven
Van mooie wilde bloemen en beschut door
de ineengeknonkelde wortels van een ouden
eikeboom.
Aldaar vestigden zij zich en leefden in
vrede en g>eluk, zich dik etende aan het
koren van de omliggende velden en zonder
een oogenblik naar het kasteel, die woon
plaats van wreede menschen en harige
monsters, terug te wenschen... En dat was
ide oorsprong van de veldmuis,
i
Ingezonden door Elias Bomli te
Leiden.
„Grootvader, weet u, dat ik aan één voet
niet al mijn teenen heb?
„Hoe ongelukkig jongen V
„Heelemaal niet ongelukkig, grootpa: ik
héb er aan eiken voet vijf."
Ingezonden door Marietje Mazurel te
Leiden.
Geregeld debiet.
Twee arme jongens, die op een openba^
re markt, met houten lepels te koop ston
den, kwamen elkander eens tegen.
DOOB
EDGABD JEP80N.
8)
Lady Noggs zeide niets meer, maar zij
zag de komst barer nieuwe gouvernante
te gemoet met een gevoel van verongelijkt
te zijn geworden, wat weinig goeds vooc
haar toekomstige gezellin beloofde. Miss
Gladys Stetson, de ongelukkige uitverko
rene, was heel blij dien post verkregen te
hebben.
Zij -dankte dit aan twee toevallig© om
standigheden. Vooreerst aan het feit, dat
ze les had gegeven aan het dochtertje van
Lady Gaunt, toen dit kind aan zee vertoef
de om van roodvonk te herstellen, waarna
de moeder haar een prachtig getuigschrift
gegeven had. De tweede oorzaak was, dat
de minister, die zelf nauwkeurig de Be
kwaam!, oden had nagegaan der verschillen
de candidaten voor deze betrekking, van
miss Stetson vernam dat zij een studie nad
•gemaakt van de Dultsche leermethode,
-welke hij als de beet j der wereld beschouw
de.
Het jonge meisje wa's vooral blij door het
feit, dat zij door haar mooi salaris in staat
zou zijn haar arme ouders te hel(pen door
voortaan de kosten te dragen voor c'e
opvoeding van haar jongsten broeder, Ha
rold. Zij voelde zich volkomen voor haar
taak berekend, aangezien zij al haar stu-
diegenooten verre overtroffen had bij beé
„Wel", zei de een, „hoe gaat het met
den handel?"
„Net als in mijn laatste ziekte", was het
antwoord, „om de drie uren een lepel."
Ingeconden door I. H. Heus te
Leiden.
In de sohooL
Meester: „Zeg, Doris, hoeveel Paaschda-
gen zijn er?"
Doris: „Drie Meester 1"
Meester: „Noem ze dan eens opl"
Doris: „Paaschzondag, Paasclimaandag
en Pa's verjaardag, meester 1"
Ingezonden door Nellie Struik te
Leiden.
Moeder: ,,Betje, waar zijn al die vijgen
gebleven, die in de kast lagen, ik heb je
gezegd, dat ge er maar één van nemen
mocht 1"
Betje: „Ja, moeder, maar de anderen
zaten allemaal aan die eene vast."
Ingezonden door A. Vehi te
Leiden.
Derde en laatste maat
Een schoolopziener komt in de school en
zegt tegen den onderwijzer eener klasse:
Mijnheer, wijs mij eens het schranderste
kind I
De onderwijzer noemt Jan Arends.
J anzegt de schoolopziener, geef eens een
getal van twee cijfers op.
46, roept Jan.
De schoolopziener schrijft op het bord 64.
Jan krijgt een kleur maar durft niets
zeggen.
Nog een getal, Jan, zegt de schoolopzie
ner.
57, Laat Jan hooren.
De schoolopziener schrijft 75 op.
Schijnbaar kookt het in Jam's binnenste.
Hij staat in de bank, maar durft geen
aanmerking te maken.
Nog een getal Jan, zegt de schoolopziener
weer.
33, roept J an zegevierend uit en voegt er
bij: dat overkomt me niet meer.
afleggen van verschillende examens. Lady
Noggs, echter, ontvir. - haar met een groot
wantrouwen omrent haar bekwaamheden.
Haar ergernis had sedert dien morgen den
tijd gehad toe te nemen. Vast besloten zich
niet te laten verteederen, was zij al ter
stond weinig ingenomen met bet uiterlijk
der gouvernante. Miss Stetson was een
lang, blond meisje met een vriendelijk ge
laat en achteruithellende kin. Lady Noggs
vond haar onhandig in haar bewegingen
en haar stem te hoog en zoolang haar oom
die beiden aan elkander voorgesteld had,
binnenbleef, vergeleek zij haar ^ortdurena
--t haar mooie, bevallig© voorgangster.
Zoodra de minister zich verwijderd kad,
keerde miss Stetson zich naar haar toe en
riep uit: „O, lieveling, wat zal het heer
lijk zijn je les t© geven.' En zij wilde haar
omhelzen.
Lady NoggB kwam in opstand tegen deze
uitbundigheid en in ©en oogwenk had zij
de tafel tusschen zich en d© gouvernante
en met de verklaring: „Ik houd niets van
kussenverdween zij.
MisB Stetson was wel een weinig uit het
veld geslagen door lk een ontvangst;
maar haar gelukkig zelfvertrouwen bracht
haar spoedig tot de overtuiging dat alleen
een zeer verklaarbare verlegenheid haar
leerling op de vlucht had gejaagd en dat
hartelijkheid van haar zijde die schroom
valligheid wel spoedig zou overwinnen.
Zij vergiste zich. E rste indrukken zijn
sterk, vooral bij kinderen en de afkeer door
Lady Noggs opgevat, nam nog slechte toe.
Vooral de groote hartelijkheid, waarmede
Ingezonden door Marie van Leeuwen»
ie Leiden.
L
Tweemaal O en eenmaal Vv
Tweemaal H en tweemaal A.
Tweemaal L en eenmaal D.
Tweemaal "N en eenmaal K
En nu nog eenmaal E.
Welke plaats in Zuid-Holland bedoel ik
hiermee?
Ingezonden door P. Leemans,
te Leiden.
IL
Verborgen Plaatsnamen.
Jan, gieef mij dit vel papier eens aan.
Een der soldaten zou het kamp verlaten.
In die haven loopt morgen een groot
stoomschip binnen.
Ingezonden door Pieter Coffrie,
te Leiden.
m.
Voeg allereerst twee letters saam,
Dan krijgt ge een verkorten meisjesnaam,
En ook het eerste deel van het woord,
Dat als geheel bij schepen hoort.
Het tweede maakt een schel geluid
En roept de meid de keuken uit.
Ingezonden door Betsy Kouw,
te Leiden.
IV.
8 7 5 ra een lichaamsdeel.
1 4 8 is de naam van eetn put.
5 2 3 is een viervoetig dier.
6 7 8 is een vorstelijk verblijf.
1 2 3 4 5 is nat.
5 7 4 3 is zwart.
Mijn geheel is een plaats, bekend uit de
geschiedenis.
Ingezonden door Betsie Rietbergen,
te Leiden.
V.
Mijn geheel bestaat uit 9 letters en is
een dorpje hie* met ver vandaan.
2 6 6 7 is een meisjesnaam.
2 3 4 5 6 is een plaats in Drente.
18 3 komt van de baj.
Een 8 9 ziet men alleen in den winter*
het jonge meisje haar hart zocht te winnen
was haar ondraaglijk. Zij was ooK boos
zich altijd „lierveling te hooren noemen
hield zich slechts met moeite in toom.
Maar reeds den volgenden dag, toen miss
Stetson haar gekust had, haalde Lady
Noggs haar zakdoek voor den dag en be
gon haar wang af te wrijven. De gouver
nante zag haar verbaasd en toen bedroefd
aan. Haar oogen vulden zich met tranen
en zij zeide: „Ooh, lieveling, hoe kan je
zoo onvriendelijk wezen?"
„U geeft zulke natte zoenen," antwoord
de Felicia met weinig beleefde oprechtheicL
Miss Stetson poogde zich niet beleedigd
te toonenzij slaagde daar niet in en er
ontstond een verkoe1 'ng vaD haar zijde,
die haar leerling zeer welkom was.
Bovendien vond Lady Noggs haar lessen
zeer vervelend. De Duitsche methode van
onderwijs, hoe voortreffelijk deze ook zijn
moge, viel allesbehalve in Felicia's smaak.
Miss Cattermole hei, bij voorbeeld de
Engelsche geschiedenis heel smakelijk ge
maakt voor het kind, door een reeks van
belangwekkende mannen en vrouwen voor
haar geest op te roepen die groote din
gen hadden verricht. De nieuwe gouvernan
te nam alles plichtmatiger op, begon bij,
het begin en deed ha«.r den drogen inhoud
der Magna-Charta hooren. Lady Noggs
kon haar aandacht onmogelijk daarbij
bepalen en onthield er geen r-oord van.
Zoo ging het ook met de overige takken
der wetenschap en op een morgen aan het
ontbijt, dat het kind nog altijd onder
vier oogen met haar oom gebruikte, vroeg
