LEIDSCH DAGBLAD, ZATERDAG 30 MAART, - TWEEDE BLAD,
Anuo 1907.
No. 11448.
bedenken, dat bij slechte één ia van een
dertigtal, waaronder er zijn, die ook nog
wel iets kunnen en willen zeggen.
De heer Fockema Andreae heeft in een
niet te lange en soms geestige causerie zoo
wat alle argumenten, die tegen een ver
plichte winkelsluiting aangevoerd kunnen
worden, naar voren gebracht.
De veeg, die in de vorige vergadering de
heer Aalberae den oud-liberalen had gege
ven, werd het eerst door hem teruggege
ven. Oud-liberaal kent srpeker niet; hij is
gewoon liberaal, waarvan vrijheid het
hoofdbeginsel is. En daarover kan men nu
wel eens smadelijk spreken, doch men wil
er op zijn beurt toch wel van profiteeren
en weet er dan de liberalen wel aan te
houden.
Als men zoo op Duitschland zich beroept,
dan denkt de heer Fockema Andreae: Wat
is do tijd toch al veranderd 1 Yroeger gin
gen wij er fier op, dat wij vrije Neder
landers waren, en wilden wij ons niet als
do Duitschers laten massregeln, thans
wordt door Nederlanders aan Nederland
Duitschland als model voorgehouden. Do
heer Fokker had gezegd, te hopen, dat van
uit Leiden de victorie zou beginnen; deze
spreker hoopte, dat onze gemeente voor die
eer bewaard bleef; want het zou zijn de
viotorio van deri dwang.
De Heer Stigter, die eens op onderzoek bij
verschillende winkeliers was uitgegaan, was
daardoor ook al niet veel wijzer geworden.
Hij kon, spreken do uit de verkregen gege
vens, heel wat weten waardigs vertellen, dat
nu eens vóór en dan weer tegen de zaak
pleitte. Hij zelf hinkte ook eenigszins op
twee gedachten en zou eerst dan den
maatregel zijn volle instemming kunnen
schenken, indien twee derden van de be
langhebbenden zich er vóór verklaarden.
De Voorzitter memoreerde even uit het
praeadvies, dat dit sprak van .vooralsnog."
Tegenstander in volstrekten zin is hij zelf
allerminst. Hoe groot en goed hij de indi-
vidueele vrijheid acht, het ethisch beginsel
gaat er volgens hem nog boven uit. Wan
neer door de vrijheid van het individu ve
len moeten lijden, dan moet do vrijheid
worden ingeperkt. Overigens wae hij van
meening, dat dez zaak beter locaal kan
worden geregeld, dan bij Rijkswet en twij
felde hij niet aan de bevoegdheid der ge
meente in dezen.
Maar indien de maatregel, die ook vol
gens den Voorzitter goed zal werken, door
particulier initiatief kan tot stand komen,
is dat vrij wat beter en B. en Ws. zijn
niet overtuigd of daarvoor in deze gemeente
gedaan is wat or gedaan kon worden.
De heer Aalberse bestreed in zijn repliek
natuurlijk vooral den heer Fockema An
dreae, en verduidelijkte nu erkennende het
goede, dat het vrijheidsbeginsel der libera
len heeft uitgewerkt, zijn uitval tegen het
oud-liberalisme, dat hij had opgevat in den
economisch-historischen zin en als zoodanig
beschouwt hij het als do oorzaak van de
ellende in dei arbeiderswereld en bij den
middenstand in de vorige eeuw. De heer
Fockema Andreae had gevraagd waar hier
,,het algemeen belang'' zat, welnu, dat was
volgens spreker de sociaal-economische
ontwikkeling der middenstandsbeweging,
die van een vervroegde winkelsluiting het
gevolg zou zijn.
De heer Fockema Andreae heeft het later
als zoodanig niet willen aanvaarden .en
het komt ons ook voor, dat men de ont
wikkeling der middenstandsbeweging moei
lijk met het algemeen belang kan vereen
zelvigen, aangenomen, dat deze het gevolg
zou zijn van een wettelijk sluitingsuur dar
winkels.
Daar zijn verder door deze sprekers nog
duplieken geleverd en de heen) De Qoeje
heeft nog even zijn a/keer van den ge vraag
den maatregel te kennen gegeven j er is
eindelijk nog een motie van do heeren Stig
ter, Zaalberg en Van Gruting komen op
duiken, welke motie echter even vlug weer
is verdwenen en toen heeft men gestemd,
waarvan de uitslag met eenige spanning
werd verbeid. Het verzoek werd afgewezen
met lö tegen 18 stemmen. Als de Raad vol
tallig was geweest de heeren Juta, Kar
stens en A. Mulder waren afwezig dan
zou de verhouding voor de voorstanders
stellig even ongunstig zijn geweest. Wij
hadden dezon uitslag verwacht.
Laten de voorstanders zich refereerende
aan hetgeen de heer De feoer zeide, nl. dat
vervroegde sluiting geen schade aam het be
drijf doet, nu zelf den maatregel toepas
sen. Missohien dat dit voorbeeld ein
delijk navolging vindt.
Het voorstel tot verhooging van do ioo-
nen der gemeentewerklieden kwam nu aan
do orde, doch de Voorzitter had moeite de
heeren er dadelijk met hun volle nandacht
bij te krijgen.
De Heer Sijtsma sprak er rijn voldoening
over uit, dat B. en Ws. blijkens dit voor
stel eindelijk in het vaarwater van hem en
zijn vrienden rijn gekomen, die op dezelfde
gronden als waarop thans de verhooging
wordt voorgesteld, gedurende zes jaar
daarop hebben aangedrongen.
De heer Korevaar repliceerde daar han
dig op, dat do tijd in zes jaar niet stil
staat en dat men daarom ook zoo kan re-
deneeren) dat de heeren Sijtsma c.s. te
vroeg rijn gekomen, waarop de andere weer
antwoordde, dat de werklieden deze kleine
verhooging waarlijk vóór zes jaar ook wel
hadden kunnen verdragen zonder weelderig
te worden.
Overigens stelde hij voor het loon der
schilders, die nu van de verhooging wor
den buitengesloten, ook mot één cent per
uur te verhoogt? n en tevens om do verhoo
ging niet met 1 Juli a,s. maar met 1 Jan.
11, te doen ingaan.
De hoer Aalbereo vroeg nog of het waar
was, dat de smeden aan de Grofsmederij
en op andere werkplaatsen veel meer ver
dienen dan bij de gemeente, zooals hom is
medegedeeld.
De heer Korevaar antwoordde hierop dat
h?t hier bepaalde uurloon een minimum
loon is en sommige smeden hij noemde
er o.a. een vrij wat moer verdienen en
bovendien door overuren het werkloon niet
onbeduidend zien vermeerderen.
Hetzelfde gold voor do schilders, waar
van er één zolfs 21 cents verdiende. Het
voorstel om de verhooging to doen ingaan
op 1 Jan. bestreed hij op principieeie gron
den. Men gaat den verkeerden weg op mo*
(Cn loonregeling in werking te doen tred^.i
vóórdat rij is vastgesteld.
Do heer Sijtsma was van oordeel, dat,
waar in de practijk toch reeds meer werd
betaald dan het minimumloon, een ver
hoogiDg van dat minimum nog meer ge
rechtvaardigd was en wat de vervroegde
invoering betrof, dez© was gewettigd door
de vertraging, dio de vaststelling dor loon
regeling had ondervonden door omstandig
heden, vreemd aan de zaak zelve. Dit
laatst© ontkende de heer Korevaar niet,
maar zulke omstandigheden doen zich zoo
dikwijls voor, ook bij andere zaken. Nu is
het eens dit, dat weer dat.
Onder onze Vroede Vaderen.
De heeren van den Raad hebben dan
eindelijk na drie zittingen, week aan week
bijna, schoon schip gemaakt. Donderdag is
het nogal bijzonder goed losgeloopen.
Kwart vóór vijven was de geheele ag^hcla
afgehandeld. Toch bleek het weer, hoe goed
het was, dat men om één uur begon; men
had anders toch nog moeite gehad in de
middagzitting klaar te komen. Den meesten
tijd heeft natuurlijk de voortgezette behan
deling van het verzoek van ,,Leidens Be
lang' gevorderd.
Wat er aan voorafging is nauwelijks de
moeite waard er na het gewone verslag
nog iets van te zeggen. Daar was o. a. de
opmerking van den heer Witmans over
de ontslagaanvrage van de onderwijzeres,
mej. Van Keulen. Dat zij betrekkelijk kort
na haar vaste aanstelling in het huwelijks
bootje stapt is haar recht en B. en Ws. is
daarvan allerminst een verwijt te maken.
Zij wisten het, zooals de heer Van Lamel
meedeelde, toen nog niet en wellicht had
de betrokkene zelf op dat oogenblik ook
nog geen vaste trouwplannen. En r'al» het
onderwijs daaronder zal lijden of geleden
hebben, is nog niet zoo la lelijk in te zien,
te meer, omdat de onderwijzeres vóór
haar vast© aanstelling reed? geruimen tijd
als tijdelijk onderwijzeres werkzaam was.
Als mej. Van Keulen na haar huwelijk in
functie had willen blijven, had men mis
schien er eer over kunnen praten.
De regeling van het salaris vaD den
'nieuw te benoemen opzichter bij gemeente
werken, belast met het toezicht op bruggen,
watenverken en wegen, 1100 gulden met
twee vierjaarlijksehe verhoogingen van 100
gulden, ging er vlot door. Het zou ons niet
verwonderen of de andere opzichters, die
in minder gunstige positie zijn als deze
nieuweling, komen nu ook spoedig aan
kloppen om meer.
Een cindsalaris van 1400 gulden voor een
goed onderlegd bouwkundige is zeker ook
niet te veel, maar do afdccling Fabricage
wordt met haar grooton staf van ambte
naren meent men eindelijk wel een heel
duur beestje.
Dc heer De Boer, die zich nog niet eerder
in den Raad had laten hooren, opende
het vuur over winkelsluiting, waarvan hij
zich een warm voorstander toonde, met
een vlot speechje, waarin hij als man der
practijk de zaak uit practisch oogpuot
beschouwde.
De ervaring heeft den winkeliers, die
reeds de negen-uur-sluiting hebben inge
voerd, geleerd, dat zo er niet minder door
yerkoopen, noch hun klanten zien vermin
deren, zeide de heer Dc Boer, een argument,
dat do heer Fockema Andreae later handig
tegen do voorstanders keerde, want, vroeg
tij, als het niet schaadt, waarom doen de-
Voorstanders het dan niet ongedwongen?
De heer Fokker was met zijn voorstel1;o,
die hij naast de conclusie van het praead-
yies vaji B. en Ws. zette, niet gelukkig, o-rot
eerste gedeelte trok hij in, het laatste werd
piet gesteund. Zijn medestanders oordeelden
blijkelijk, dat do voorstellen do stemming
pver de quaestie zelf zouden kunnen ver
troebelen. Zijn rede voor het verzoek ge
tuigde van heel wat studie en bevatte een
massa materiaal doch do indruk er van
werd vorzwakt door do groote lengte. Men
kan van het goedo te veel krijgen: dit geldt
ook voor Raadsleden. En ieder spreker moet
DE ÏWSREKER.
Hij had nog lang wat na zitten werken,
tot diep in den nacht, terwijl zijn vrouw
ai naar bed was. Hij had plezier in zijn
werk, waarmee hij nu ineens, in een vreem
de helderheid van hoofd, snel opschoot, en
hij dacht niet aan vermoeidheid. De hond
lag in zijn mand to ronfelen en in do an
dere kamer der suite, do achterkamer,
sliep zijn vrouw.
De suite-deuren stonden een handbreed
ppen en van tijd tot tijd hoorde hij haar
lichte ademhaling. Het was heerlijk rustig
in huis. Hij had een gevoel of er geen tijd
bestond of hij hier werkto in het tijdc-
loozo bijna materielooze. Ton slotte legde
hij voldaan do pen neer. Met een glimlach
van voldoening las hij nog eens over wat
hij geschreven had, hier en daar nog iet3
onderstreepend of aandikkend met een
goed gekozen woordje. Het was naar zijn
zin. Hij voelde rioh gelukkig, verruimd
en opgelucht. Hij had een gevoel of hij de
hecle wereld zou kunnen trotseeren, over-
hccrschcn. In eon blijde stemming legde hij
dc genummerdo blaadjes op volgorde en
vouwde zo in elkaar. Toen, in een drang
om nu maar ineens alles heelemaal klaar
te maken, zocht hij een groote enveloppe, die
bet manuscript kon bevatten, borg het or
in. plakte haar dicht en adresseerdo den
brief. Hij woog hem, deed er postzegels
op, on logde hem op zijn bureau nog al
tijd met dat lichte, blije gevoel, waarin
bet was of zijn geest los was van de
aardesehe zorgen en het lichaam zich niet
deed gelden. Toen echter, na de spanning,
kwam de reactie, de zenuw-o n t s p a n-
n i n g. Voor het eerst sedert zijn vrouw
naar bed was gegaan, keek hij weer op
de klok: kwart over tweeën. Hij schrok van
het late uur, want hij wist, dat hij er
niet tegon kon en daJt dj volgende dag
wraak zou nemen. Nu voelde hij zich opeens
bok hevig moe. Hij had een gevoel of zijn
bogen diep in rijn hoofd trokken en druk
ten tegen deu onderkant van rijn hsreens.
Zijn handen voelden klef fig en nu brak
ook over zijn hoofd, onder rijn haren het
zweet uit. Een steek als van een dolk
priemde door zijn achterhoofd. Zijn sla
pen voelde hij kloppen. OI hij moest nu
gauw naar bed gaan en goed slapen
hij zou morgen hoofdpijn hebben.
Toch kon hij het gevoel van blijdsobap
en voldoening nog niet kwijt worden. Hoe
boroerd zijn hoofd ook voelde, hij troostte
zich met de gedachte, dat hij nu ook iets
gemaakt had, dat tot zijn beste werk be
hoorde. Het was af, het lag daar op de
schrijftafel; hot was werkelijkheid gewor
den en hij kon het nu niet meer verlie
zen. Niets ter wereld kon het hem weer
afnemen I Hij had een gevoel van opluch
ting en tevredenheid en rust.
Ja, hij moest nu gaan slapen. En hij
keerde weer geheel terug tot de nuchtere,
materieelc zorgen. Eens kijken: had inj
de voordeur al gesloten, het gas in do gang
uitgedraaid
Met de hand aan het hoofd herinnerde hij
zich. Maar zijn slapen klopten cn hij kon
ziju gedachten niet meer foroeeren. Enfin,
hij zou even kijken. Toen hij de kamer
deur zoo zachtjes mogelijk opendeed, schrok
hij één moment hevig. Het was of iemand
de deur van dc kast aan de overzij van
de gang tegelijkertijd snel dichttrok. Mis
schien was liet verbeelding; misschien ook
was het de tocht. Maar zijn gevoel van
rust was weg. Zonuwachtig wierp hij een
blik in de gang Het licht was uit; nu,
dan zou hij de dour ook wel op slot
hebben gedaan. Nu maar gauw gaan sla
pen hij was overspannen. Hij gaf den
hond nog wat drinkenhot dier was in
diepen slaap. Toch legde hij hem vast, als
altijd, omdat hij anders op de stoelen
sprong.Toen ging hij op de teenen naar
de achterkamer.
In bed kwam het triomfant gevoel over
zijn werk, dat heelemaal af was, weer bo
ven. Morgenmiddag had hij vrij, dan zou
hij nu niets meer hoeven te doen. Alles
was af. En dan zou hij eens een flinke
wandeling doen ergens heelemaal naar
buiten. Hij was klaar wakker. In zijn
overspannen hoofd volgden gedachton en
voornemens elkaar stormachtig op. Dan
ween voelde hij plotseling rijn vermoeid
heid Hij kon geen gemakkelijke houding
vindon. En bij wendde zioh om en om, nu
eons op de linkerzij, dan weer op de rechter.
Eindelijk ging hij plat uitgestrekt op zijn
rug liggen, hij herinnerde zich, dat dit de
houding was, waarin het gauscbe lichaam
het bost tot rust komt.
Het sloog drie uur. En mot een bruuskeq
overgang veranderde rijn gelukkige stem
ming weer in een wanhopige. Hij revolteer
de zich, dat hij nu niet slapen kon, nu bij
wou.
Hij was wanhopig, dat hij zich morgen
nu weer ellendig zou voelen. En toch was
dat nog niet het ergste. Eén dag hoofdpijn,
och, dat zou voorbijgaanMaar het ergste
was, dat hij wist dat elke dag zoo hem b 1 ij-
v o n d een stukje van zijn gezondneid zou
kosten. Dat elke nacht van doorwaakte,
overspannen ellende hem zwakker maakte,
wat van rijn kracht afnam, tot eindelijk,
wie weet hoe gauw, do crisis zou komen En
het allerergste, dat was, dat deze woede en
wanhoop, al dit gepeuter en gepieker, dat
dat hem ten slotte nog het meeste kwaad
deed.
In den naoht en in zijn oververmoeidheid
stelde hij zich alles tienmaal zoo erg voor
als het was. En hij nam zich vast voor,
nooit meer zich zoo mo te maken en voort
aan uiterst geregeld te leven.
Het huis om hem heen was volkomen leeg
van geluid. Doch toen hij op hot punt was
in te soezen, klonk ergens in huis opeens
iets als een gekraak. Hij dacht onmiddellijk
aan het kraken van een deur en aan die
kastdeur, dio iemand haastig leek dicht te
trekken, toen hij de kamerdeur opende.
Plotseling was hij weer helder wakker. Hij
bracht rijn ooren boven de dekens en luis
terde ingespannen. Een poos bleef het stil,
toen opeens weer, ja Lij was cr zeker van, hij
hoorde een deur sluiten, en nu liep cr
iemand op de teoneu in de gang. Het zweet
brak hem uit. Dat ook nogdacht hij. De
De beer Fokker steunde nog en paar ma
len de voorstellen van den heer Sijtsma,
waarna men hierover aan het stemmen
ging. Het voorstel, om ook het loon der
echilders met 1 oont te verhoogen, werd met
21 tegen 7 stemmen verworpen.
Voor stemden de heeren Witmans, Paul,
Van Tol, Fokker, Van Gruting, Sijtsma en
Van der Eist.
Over hefc voorstel om de loonregeling te
'doen Id gaan op 1 Jan., staakten de stom
men: veertien tegen veertien.
Hot verzoek der Zondagsselioolverceui-
giug „Zaait aan alle wateren", om het ge
bruik van eenige lokalen der nieuwe schooi
san den Zuidsingel, werd in overeenstem
ming met het advies van het hoofd der
school, zonder discussie of hoofdelijke
stemming, afgewezen. We kunnen er inko
men, dat hot hoofd der school, die gaarne
bet schoolgebouw netjes wil houden, dit
liever niet had Wat wij daaromtrent
hoorden ook van andere scholen, dan blijft
bij zoo'n Zondagssohoolles in do schoolge
bouwen niot allee altijd even netjes. En
dat is niet te verwonderen, ala men be
denkt, dat de mannen on vrouwen, die het
onderwijs geven, meestal leeken zijn en de
klassen, die dikwijls uit kinderen van ver
schillenden leeftijd en ontwikkeling be
staan, meestal groot.
Eveneens werden afgewezen de verzoe
ken van de heeren Beijersbergen en Feit
kamp om van gemeentewege een tent op de
nieuwe veemarkt te doen bouwen en dio
aan hen te verhuren of hun benoodigd ter
rein te verhuren ten einde zelf daarop een
tent to doen plaatsen.
Wij gelooven dat do Raad door zoo te
besluiten verstandig deed. Vooreerst zal do
ruimte moeilijk gemist kunnen worden,
maar bovendien ligt het allerminst op den
weg van de geraeonte om als concurrente op
te treden of anderen als zoodanig te doen
optreden van menschan, die in de nabij
heid van de markt zaken doen.
Het voorstel om 1600 gld. beschikbaar te
stellen voor liet leggen van een geplaveiden
klinkervloer op do vette-varkensmarkt,
ging er zonder eenig verzet door.
De heor Fokker vroeg wel stemming on
stemde toen tegon, doch dit zal zeker
gelegen hebben aan redenen, buiten de
Zciak om. Nu, do vette-varkensmarkt, dio
or eerst niet in wilde, floreert thans uit
nemend. De aanvoer neemt gaandeweg toe.
Op den duur zal men oohtcr een matig
marktgeld moeten heffen; het gaat niot
aan dat de gemeente maar aldoor ter wille
van de varkenshouders, slagers on koop
lieden kosten maakt zonder er iets voor
terug te krijgen dan alleen do indirecte
voordeelen. Maar daarvoor is de tijd wel-
Loht nog niet aangekomen.
De hooren Bertels c. e. winkelhouders de
bewoners van de Vischraarkt, die vroegen
cm een verplaatsing der kramen op de
ZMerdagsche markt, ten einde de toegangen
tot hun winkelg to vorrnimen en gemakko
Jijker te maken, hebben wel niet gehcei
hun zin gok regen, maar kunnen met do
peliikking, die B. cn Ws. hebbon gemaakt,
t' ch tevreden rijn. Nadat do heer Stigtor
als oud-bewoner van de Visehmarkt, enkele
opmerkingen in het belang van zijn vroege
re buren had gomaakt, ging de Raad mee
met het voorstel van B. en Ws. om twee van
de drie vischbanken te doen verwijderen,
waardoor er meer ïuimt© komt voor do
vrachtwagens, die daar hun standplaatsen
hebben on waardoor de toegang tot do
winkelhuizen zeer kan worden vergemak
kelijkt.
hond in do achterkamer, scheen het in zijn
slaap ook te morkon, hij liefc een dof ge
brom hooren. Hijzelf kon zich vergissen,
zich in zijn overspanning allerlei schrikbeel
den voorstellen, maar een hond vergist zich
niet.
Zijn vrouw sliop door. Hij zou haar laten
slapen on eenvoudig alleen den sleutel van
do kamerdeur omdraaien en het haakje op
do schuifdeuren doen. Lieten zo dan het
huis maar leegstelen 1
Overeind in bed luisterde hij. Hij was cr
nu zeker van, dat er iemand in do gang
liep. Waarom had hij zooeven dio deur van
de kost ook niet op slot gedaan dan
had hij den inbreker geknipt gehad
Nu liet hij zioh gexuischloos uit het bed
glijden, 't Eerst sloop hij naar de kamer
deur en snel draaide hij daarin den sleu
tel om. Toen ging hij naar de portc-briséo
Een ©ogenblik stond hij ingespannen luis
tere id naar den hond die nu weer brom
de, maar op hetzelfde moment, dat hij do
hand naar het haakje bewoog, viel de hond
vervaarijk bassend uit: eon stuip van woe
dend goblaf, waarin het dier haast stikte.
Hij stond oen oogenblik versteend, het bloed
stolde hem in cle aderen. Zijn vrouw, van
het lawaai, werd wakker, en vroeg verbaasd
wat er was.
En toon wa8 het, vreemd, alsof hij opeens
uit oen benauwden droom ontwaakte. Die
gcwoon-kalme, bekende stem van zijn vrouw
riep hem als tot de werkelijkheid terug.
Het wn3 of hij ontnuchterde. Waarvoor was
hij zoo onmogelijk bang gewoo3t? Daar was
iets in de andere kamer, anders zou de
hond niet zoo blaffen, misschien een indivi
du, dat daar niet hoorde. Maar zo zouden
hem maar zoo dadelijk niet vermoorden. In
elk geval moest hij gaan kijken. Hij was nu
heel gewoon cn nuchter. Het speet hem, dat
hij den hond had vastgelegd. Het dier zou
wel niemand kwaad doen, maar allicht zou
hij den inbreker op de vlucht jagen. Nu
moest hij in ieder geval gaan kijken en dan
zou hij wel verder zien hoe te handelen
naar omstandigheden.
Weer vro«g zijn vrouw, dring-'-rder, nu ook
De behandeling van enkele bezwaarschrift
ten togen aanslagen in do plaatsolijka
directe belasting, dienst 1906, waarbij dt*'
Raad blijkbaar geheel accoord ging mot heb
advies van B. en Ws., kostte sleohts een
hamerslag van don voorzitter.
Hiermede was de agenda afgeloopon ca
geen der leden verlangde meer het woord.-
De voorzitter doelde daarop mee, dab
Donderdagmiddag a. s. te één uur heb
bestuur on do leden vau het Congres vaa
Natuur- en Geneeskunde, dat alhier do
volgende week zal worden gehouden, offici
eel op het Raadhuis zullen worden ontvan
gen, waarom ook de leden van don Raad1
worden uitgenoodigd daarbij tegenwoordig
te zijn.
Hierna gingen dc heeren uiteen tot
over drie weken 1
Koninklijke Hilitnlro Aca«lcnilo.
De Minister van Oorlog heeft benoemd
in de icominissie, door welke in dit jaar
het ©xamon voor toelating tob do Kou.
Militaire Academie te Breda zal .worden
afgenomen
lo. tot lid en voorzitter: den majoor vaa
den staf der artillerie H. Kompcr, eerste
officier bij de Kon. Mil. Academie;
2o. tot leden: den hooglceraar N. O.
Grotendorst, hoofd van onderwijs bij do
Kon. Mil. Academie; do heeren A. Buy-
tendijK en C. Altena, hoofden van ondor-
wijs bij do Cadettenschool; don oerstea
luitenant van hot instructie-bat. 8. Hoi-
mel, de eerste luitenante van don staf der
artillerie T. J. Marx, H. J. van Veen oa
J. P. Enk laai', alsmede do hoeren C. vaa
Aller en dr. C. van Eyk, allen leeraar bij
do Koninklijke Militaire Academie; do
eors te-lui tenants van don staf der inf. W«
Kaas, J. A. Huisken en A. H. P. Blaauw,
alsmede do heeren van Buyseu, dr. D,
M. Kooy, K. 11. Gallas, J. N. van Beek
on J. Cook, allen leeraar bij de Cadetten
school; den kapitein T. Bookholt, van
hot 0de rog. inf.do eerste-luitonants G*
H. Honing, E. J. Beuvcry, A. J. E. Lu*
cardie, P. H. J. van der Heem, B. Jae
sink on K. van Drunen, respectievelijk
van hot Cdo, 7de-, 7de, 4do, ödo on 8szo
reg. inf.; den hoor H. U. van Cappollo,-
leeraar aam de gemeentelijke hoogero bar-
gersohool met 5-jarigen cursus te Nijme
gen den heor dr. Z. P. Bouman, looraac
aan een gomcentelijko hoogero burger
school met ö-jarigen cursus te Amster
dam don heer mr. J. Nanninga Uitter-
dijk, leeraar aan do gemeentelijke hooge
ro burgerschool met 5-jarigen cursus tn
Kampon; den heor D. Aitton, loc'raar
aan do Rijks hoogero burgerschool meb
ö-jarigon cursus te Utrecht; den heer dr.
H. A. J. van Swaay, leeraar ann do iwijks
hoogero burgerschool mot 5-jarigun cur
sus te Tilburg; den heor H. Bcckering
Vinckcap, leeraar aan de gemeentelijke
hoogero burgerschool met 5-jarigou cur
sus te Zalt-Bonimelden heor J. L. P. M'„
van Dijck, leoraar aan do Rijks hoogero
b/urgerschobl knet 5-jai%o(n cursus to
Leeuwardendon heor P. van den Brand,
leeraar aan do gemeentelijke hoogero bur
gerschool met 5-jarigen cursus to Stad-
Almeloo; don hoer W. do Hoog, leeraar
aan do Rijks hoogero burgerschool niot
5-jarigon cursus te Assen
3o. tot secretaris: den eerst ,-n-luilouant
van don staf -der inf., O. P. van GiiiRol,
werkzaam bij do Koninklijk© Militaire
Academie.
Het onderzoek naar do bedrev h id in
klaar wakker, wat or was.
,,Ik weet het niot," antwoorddo hij.)
„Top slaat aan. Ik zal eens gaan kijken."
Dadelijk was zij er uit en achter hom.
„Blijf jij nu hier!" beval hij fluisterend.
„Hot is niets natuurlijk."
Maar toch overlegde hij, wat liij zou
doon als liet eens w 1 iets was.
Dc hond blafte steeds woedend door.
Van tijd tot tijd hield hij alleen even'
op om op adem te komen. Het was duide
lijk, dat hij met al zijn kracht ziju hals
band dichttrok: het geluid was pijnlijk en
schor.
Toen schoof do man achter dc portc -b ri
see, plotseling een besluit nemend, do
douren open en trad naar binnen. Zijn
vrouw, niettegenstaande zijn verbod, volg
de hem.
In de kamer was in don schemer met
oon eersten oogopslag niets bijzonders to
zien. Alleen do hond stond buiten zijn
mand, op do aohterpootcn, dc ketting zoo
strak mogelijk gespannen, cn blafte woe
dend.
„Koest Top, naar jo mand!" beval zijd
baas.
Het dier gehoorzaamde morrend.
Hij stak liet licht aan, doch meteen'
schrok hij we or hevig. Zijn vrouw, ach tof
hem, gaf oen gil, een zwart wezen schuur
de langs haar becncn.
Hot licht plofte op en tegelijkertijd hor-
kor Ion zo een poes. De kat van dc buren:
do poes, spinnend, hief haar kopjo aanha
lig omhoog.
Zijn vrouw streelde het dier, dat mefc
open bek, een tijgerbekje miniatuur, naar
haar opkeek. Do l.ond viel weer blaffend',
uit: dat was hem to veel.
Beiden schaterden.
„Inbreker!" lachte do vrouw, het dief
liefkooeend. „Ja, je zal toch bot morgen
moeten wachten om bij je thuis binnenge
laten te worden
En h'-fc beest opnemend in haar armcnU
haa\t© zij zich de achterkamer in.
