LEIDSCH DAGBLAD, ZATERDAG 16 BAA ART. - TWEEDE BLAD.
Gemengd Nieuws.
IL BACCIO.
So. 114,7.
Auno (907.
Een nieuw vi lapark. Wij
vernemen da* de plannen van de Eerste
Electrische Spoorwegmaatschappij, om een
groot villapark aan' te leggen bewesten
Amsterdam, juist daar waar de electrisehe
tram ZandvoortAmsterdam de Am ster
dam sche huizenrij venaat, dus bij de Wieg-
brug over de Kostverloronvaart, zoo ver
reeds gevorderd zijn, dat de uitbakening
reeds is geschied en binnen enkelo weken
de aan leg werken voor ophooging der ter
reinen, rioleering, water- en gasleiding
zullen worden aanbesteed. De aanvoer van
zand van uit Zandvoort is reeds begonnen.
Het water wurdt geleverd door de Slo
ten sche waterleiding, waarvan het station,
met watertoren, juist over de Baarsjes
buiten den Overtoom is gelegen. In ver
band met den aanleg zullen verschillende
bruggen en wegen verandering ondergaan.
De hoofdweg, die zooveel mogelijk een ver
lenging van de De Clercqstraat zal zijn,
wordt zeer verbreed, waartoe enkele huizen
sullen worden weggeruimd.
De trambaan zal door omrastering van
den weg worden gescheiden.
De maatschappij zeif zal niet bouwen,
doch de teireinen door rioleering, ophoo
ging, aanleg van gas*- en waterleiding
bebouwbaar maken. (Hbld.)
Droef bestaan. Door de
marechaussee te Arnhem is van die uit
Nijmegen overgenomen een woonwagen,
waarin een vrouw met zeven kleine kin
deren. Die vrouw, een Duitsche, werd te
Sittard zonder middelen van bestaan
aangetroffen en is op last van den procu
reur-generaal in het Huis van Bewaring
te Arnhem opgenomen met haar kleinen.
Gisteren keerde zij via Zevenaar naar
Duitschland terug.
Van regeeringswego was van plaats tot
plaats een voorman met een paard aan
genomen, om den wagen te vervoeren. Een
hond, die ook tot het gezelschap behoort,
•mocht niet worden opgenomen in het
huis van bewaring, zoodat die alleen in
don woonwagen is achtergebleven.
(A. Ct.)
Bet er laat dan nooit. Als
een bijzonderheid mag wel vermeld wor
den, dat te Leerdam een 03-jarige voor
het eerst op de kiezerslijst is geplaatst.
,,(VacL")
Een brutale aanranding
had gistermidag te Enschedee plaats. De
opperman H., die een zekeren v. d. K.
reizend koopman als wegwijzer diende,
greep dezen, in het gangetje, loopende van
de Deurningerstraat naar de lsto Hen-
geloo^che Dwarsstraat, onverwachts aan,
wierp hem op den grond en beroofde ucm
van zijn portemonnaie, inhoudende pl. m.
9 gld. De dader is door de pontic aange
houden.
Stamgast. Reeds jaren
achtereen was hij stamgast geweest in het
café. Wanneer hij" des avonds om acht
uren niet langzaam het café binnenkwam
om zijn potteke bier te drinken, werd zijn
wegblijven door de anderen gevoeld als
een leegte. Hij had zijn eigen stoel, zijn
eigen plaatsje aan de kletstafel en zijn
eigen bierpul. En wanneer de in den dienst
oud geworden kellner hem zag binnenko
men, dan knipoogde hij even tegen den
baas in het buffet, want dan wist hij wel
wat er gebeuren zou. Dat gebeurde zoo el-
koD avond en Piet, de kellner, kende do
rol, die hij in de comedie te spelen had,
op zijn duimpje.
Want niet zoodra had de oude heer zijn
wandelstok met ivoren knop in een hoek
neergezet, zijn hoed en jas voorzichtig aan
den stander opgehangen en op den voor
hem gereeerveerden stoel plaatsgenomen,
of hij riep Piet. En Piet snelde toe, fijn
tjes glimlachend en nam de gebruikelijke
bestelling van een potteke bier in ont
vangst. Wanneer dan do kellner eenige
passen gedaan had in richting van het
buffet, om het bestelde te halen, weer
klonk het stereotype bevel van den ouden
heer: ,,Piet toeft niet"
Piet draaide zich dan altijd, schijnbaar
verschrikt om, en ging weer naar zijn
stamgast toe met de verbaasde vraag:
Hoeft het niet, meneerf» En dan lachte
de oude heer alyd weer even hartelijk om
zijn welgeslaagde grap, want hij had im
mers gezegd, dat Piet niet toeren moest.
Piet ging heen, doende alsof hij nijdig
was op zichzelf, omdat hij er weer zoo lee-
lijk ingeloopen was. Maar bij het buffet
knipoogde hij weer even tegen den baas.
Piet werd dezer dagen ziek en een ande
re kellner kwam zoolang zijn plaats inne
men. Den eersten avond slaagde de grap
van dat woordenspel met den nieuweling
volkomen naar wensoh. Maar op den twee
den avond had deze de onhandigheid, op
het bevel van toeft niet", te antwoorden,
terwijl hij doorliep, ,,Nec meneer, ik zal
niet toeven."
Sedert dien dag, komt de oude heer niet
meer in dat café zijn potteke bier drinken
en wacht af, tot de oude Piet, die er tel
kens zoo prachtig inliep, weer herstel i is.
(„N. G. Ct.")
Jan de klakpotter was pao fa-
ter Zeole gaan bezoeken, en deze vroeg
hem hoe veel het moet kosten voor een ta
bleau zijner hofstee te schilderen met zijn
portret er op.
Honderd franks, zei Jan.
Goed, zei Zeele, kom maar ai.
Op weinige dagen was het zicht voltrok
ken en de „tableau" kwam toe
Wel, zij de pachter, dat is mvn hof
stee, maar waar ben ekik?
Gy, zei Jan, zijt naar binnen gegaan
om mijn honderd franks te halen 1
Ha, zei Zeele, dat is alzoo? Hawel, als
ik buiten kom, zal ik u betalen. Salut
Petit Bleu."
N e w-Y ork Chicago in lOuurl
Een 1200 K.M. lange electrische baan zal
in Amerika aangelegd worden. Do „Chi
cago and New-York Electric Railway
heeft het plan gemaakt, om een electrische
spoor aan te leggen, die den afstand ai
zal leggen in slechte 10 uur. De treinen
zullen een snelheid hebben van 120 K. M.
in bet uur.
De Maatschappij hoopt, dat deze nieuwe
lijn tussohen New-York en Chicago in on
geveer vijf jaar gereed zal komen.
De baan zal zoo recht mogelijk worden
aangelegd zonder bocht, zoodat de geheelo
bjn een lengte van 742 mijlen zal hebben,
of 200 minder dan dc spoorbaan tusscheu
de boide steden.
Een deel der lijn is reeds opgemeten. Men
zal van uit Chicago beginnen met deu
aanleg.
De fonograaf als getuige.
Dez^r dagen is voor de Brusselschc recht
bank een fonograaf als getuige gehoord.
Een advocaat had enkele maanden geleden
een kamer gehuurd. Spoedig had hij ech
ter zooveol last van burengeruoht, dat hij
niet werken kon.
Toen hij bij den huisbaas zich beklaagde
over het vTeoselijke leven, dat zijn buren
van den vroegen morgen tot in den laten
nacht maakten, zeide deze, dat er niets
tegen te doen was. Hem bleef dus niots
over dan zich tot de rechtbank te wen
den Om den rechters een natuurgetrouwe
nabootsing van hot lawaai te laten hoo-
ren, waarvan hij zooveel last had, had do
advocaat bet origifaèele idee, al het leven
door een fonograaf op te doen nemen.
Voor de rechtbank liet hij dezen eigen
aardige getuige „spreken" en de rechtere
waren al heel gauw overtuigd, dat de ad
vocaat gerechtigd was het huis te verlaten,
zonder, volgens het contract, nog een jaar
buur te betalen, zooals de huisbaas had
gebiecht.
De diefstal op de Zuid^Afri-
k aan so he tentoonstelling in de Royal
Horticultural Hall te Westminster, ii
gepleegd Dinsdagavond twintig minuten
vóór tienen en even vóór het sluitingsuur
en de beide goudharen in het kastje, die
de brutale cQef meenam, wogen 237 en 140
Eng. ons, ruim 80 en 41 kilogrammen
naar ons gewicht, terwijl ze 20 bij 7 1/3 en
10 bij 4 1/9 oentimeter groot waren en het
kastje 45 bij 50 centimeter was. Het goud,
van d© fijnste soort, vertegenwoordigde,
als reeds gemeld, een waarde van 19,900
gulden. De dief, die eenigen Lj.i om den
schat heen draaide, droeg een lange jas
over zijn arm en toen hij meende onopgo-
merkt te zijn, greep hij toe en stopte het
kastje weg onder zijn jas. Twee dames,
die het gezien hadden, waarschuwden on
middellijk de polities maar toen deze naar
de uitgangen snelde, was d© man al weg
en men moest zich tevredenstellen met
een beschrijving vaa zijn uiterlijk. De
tentoonstellingscommissie verklaart, dat
alle mogelijk© voorzorgen tegen diefstal
genomen waren, maar het uitvoerend co
mité kan niet aansprakelijk gesteld wor
den voor dezen ongehoord brutalen dief
stal van de inzending dsr „Madibi Gold
Mining Company" uit de Kaapsche af dee
ling der Tentoonstelling, daar detectives
van de Sootland Yard in het bijzonder
met de bewaking belast waren. Men meonfc
in politiekringen dat een geslepen bende
volgens een wel overlegd plan heeft gehan
deld en hoopt, dat heb gewicht van den
buit de dieven niet ver heeft doen loopen.
Golukkig is het gestolene voor de volle
waarde verzekerd. Men was bijzonder op
zijn hoede voor de diamanten en andere
waardevolle mineraliên.
Sedert 1870 is in Zwitser-
land niet zooveel sneeuw gevallen, nog in
het begin van Maart, a 1b dit jaar. In En-
gadin en het Rhónc-dal verschilt de toe
stand weinig van gewone jaren, maar elders
vooral in de diepe dalen van hot Noorden
on ook in de Jura, ligt do sneeuw vaak 1
tot 2 Meter hoog. Zelfs to Airoio, aan het
zuidelijk eind van do Gotthard-tunnel, lag
dözor dagen nog 28 centimeter, maar te
St.-Moritz slechts 30. Do hoogste sneeuw
massa is bij het observatorium op ae Sèu-
tis kanton Glarus waargenomen: niet
minder dan 3.24 Meter, en tijdens het afzen
den van het telegrafisch bericht sneeuw-
de het er nog sterk.
Het klein© plaatsje Borsa-
no bij Gallarat© in «ie provincie Milaan, is
door een zwaren brand geteisterd, die befc
nagenoeg geheel vernield heeft in den
nacht van Dinsdag op Woensdag. De
brand ontstond in een hooiberg cn sloeg
van daar over op boereu- en arbeiderswo
ningen. Aanstonds luidde men de storm
klok, do arbeiders der vier. in het stadje
gevestigde katoenfabrickcn verlieten zoo
spoedig mogelijk hun work om te redden,
wat er to redden was, maar wegens gebrek
aan water was alles tevergeefs. Tegen
middernacht waren reeds 80 huizen ver
brand. Eerst om halfdrie kwamen uit Gal-
larate, Busto en Legnano met extratreinen
soldaten en brandweer met stoomspuiten
aan. Inmiddels was een hevige storm opgo-
Btoken, die de vlammen 'van huis tot huis
joeg. Weldra lagen weer tien huizen in
puin en stonden de vier katoenfabrieken in
lichterlaaie. De soldaten probeerden, daar
er in Boraano geen water genoeg was voor
de spuiten, met slangen en buizen een wa
terleiding met de op vier K.M. gelegen stad
Busto tot stand te brengen, maar het mate
rieel sohoot t© kort.
Om vijf uren des ochtends brandden alle
gebouwen met uitzondering van de kerk
Tweeduizend monsofaen zijn dakloos.
Gistermiddag heeft eon
jonkman, als student gokleed, t» Jaroe-
lawl op den gouverneur Rimsky Korsakof
eeif moordaanslag met een revolver ge
pleegd, welke evenwel mislukte. Do jonge
man was tot den gouverneur 'doorgedron
gen onder voorwendsel, dat hij dezen eon
uitnoodiging voor een concert ter hand
wonschte te stellen. De gouvorneur be
merkte tijdig, wat de bezoeker in het
schild voorde, greep hem bij de keol en
hield hem vast tot er hulp kwam opdagen.
Men vond nog eenige patronen in "den zak
vaa den dader.
Eon lord als dief. Lord Ne-
will, die, door de Engelsche justitie ver
volgd wordt, wegens verduistering van
diamanten, blijkt een groote handigheid
in het dievenvak to hebben.
In October van het vorige jaar bad hij
een aantal diamanten beleend bij een
handelaar, waarop nog verscheidene an
der© boleeningon volgden. Onlangs ver
zocht hij den handelaar alle diamanten in
een verzegeld kistje to doen, want eeu
vriend van hem wilde, volgens zijn zeggen,
den ganschen voorraad koopen, zoodat de
lord dan ook zijn echuldon ai zou kunnen
doen, waartoe hij bovendien vroeg, allo
zijn schuldbekentenissen tot een enkelo te
vereenigen. Dat gebeurdo en do handelaar
ging naar Lord Newill's woning met de
diamanten, waar ze in een kistje werden
gedaan. Samen nog een oogenblik praten
de, verzocht de Lord don handelaar hem
een op een tafel liggende onveloppc aam
te reiken. Van dat oogenblik maakte hij
gebruik, om de diamanten te verwisselen
met in zijde gewikkelde stukjes steenkool.
To Venetië z&l van 22 April
tot 31 October van dit jaar de zevende
internationale tentoonstelling van schoone
kunsten plaats hebben.
Tor aankondiging daarvan heeft de tcn-
tootnstcllings-comraissie een fraaie recla
me-plaat doen vervaardigen. Verkleinde
exemplaren daarvan en ook de groote
plaat zelve kunnen belangstellenden op
aanvrage gratis bekomen van het bureau
van het secretariaat der tentoonstelling.
De bedoelde plaat is hot werk van den
schilder August© Sezanne en de verklei
ning is uitstekend verzorgd door de JLta-
liaanschc inrichting van grafisolia kun
sten t© Borgamo. De echildcr heeft eer
van zijn werk en de reproducties zijn
eveneens bijzonder möoi.
Hollandsche onikiwijzers nair luid-Mrika.
solen >et een wil om te werken en oiu
het Hollandsch-Afrikaauöch element te vct-
sterken, kunnen hier veel goeds doen cu
hebben in h e e l Zuid-Afrika een toekomst..
Zulkon jongen mannen zou ik durven
toeroepen
„Komt over en helpt ons," met tlczo
waarschuwing: „Stelt u Afrika niet voor
als een luilckkerlanda waar g ij rijk wordt
en waar de Boeren, halve heiligen, u op
de handen dragen.
Maar stelt u Afrika voor als eon land
met een heerlijk klimaat, waar gij hard
moet wérken en liet dan goed zult hebben,
En neemt do menschen, zooals zij zijn,
als een jong volk met veel deugden eii
groote gebrekeneen volk, dat vooral door
invloed van de geschiedenis is gt>worden
slim en wantrouwend, maar dat gastvrij ia
en u zal vertrouwen en achten, als gij
getoond bobt, dat vertrouwen te ver
dienen, dio achting waardig to zijn. Een
volk met treurige voorbeelden van lui
heid cn karakterloosheid, die u afschrikken
maar met een kom, waarop gij kunt reke
nen; een volk, waarvoor gij iets, misschien
veel kunt doen."
Ziedaar mijn oordcel, dat ik, zoo noodig^
goed kan motiveeren. Ik zelf heb de Boe
ren nooit voor heiligen gehouden, maar
hob ze, misschien juist daarom, nooit ais
hopoloos opgegeven. Wat bijna overal ont
breekt, is degelijke, ernstige leiding.
In hoovorre de komende zclfrcgecring
mijn oordeel over het uitkomen van Hol
landsche collega's zal wijzigen, kan ik
eerst beoordeelen, als het parloment mot
een niouwo onderwijswet komt."
Uit een schrijven van don mo*. 'vV.
Klooster, hoofd der O.-Eindschool to
Pretoria, neomt h©t „Christelijk School
blad" het volgende over:
„Wat liet laten uitkomen van Holland
sche onderwijzers betreft, ik acht dit i u
d e t c-g e n w o o r d ig e omstandig
heden absoluut onverantwoordelijk.
Dit als regel.
Ik maak slechts twee uitzonderingen
lo. voor jong© onderwijzers, («ie io liet
bec.it zijn van een Engelscho akte;
2o. voor jonge onderwijzers, die zeker
zijn, dat ze in een dorp geplaatst worden
waar de gelegenheid om degelijk Engelsch
te leeren, gunstig is.
Zulke jonge mannen van degelijke begin-
ArbeltlHO vereen komst.
Het „Hbl." echrijft:
Wij hcfobon rnodJegedeeJd, dat d© oud-
minister mr. Cort van dor Linden, thant
lid van don Raad van State, volgons hot-
gecn onze Haagsche medeworkor vernomen
had, pogingen in het werk stelt een Kam
net samen to stellen.
Ia dit inderdaad het geval cn slaagt do
heer Van dor Lindent dan zal zioh hol
merkwaardig geval voordoen, dat dezo
staatsman, dio het wetsontwerp tot regeling
der Arbeidsovereenkomst heeft voorgedra
gen, grootondeels op do grondslagen van
het ontwcrp-Druckcr, thans geroepen zal
wordon dateelfde ontwerp zooals het on
der zijn opvolgors mrs. Loeff on Van Raai-
to gowijzjgd ia in do Eorste Kamer t©
verdedigen cn het Staatsblad te doen berei
ken. Natuurlijk, in do veronderstelling,
dat hij zelf weder als hoofd van het de
partement van justitie optreodt als in het
tweed© Kabinct-Picreon 18971001.
Vredesconferentie.
Tot de onderwerpen, welke op dc tweed©
internationale Vredesconferentie in Den
Haag dit jaar ter sprake zullen komen, be
hoort ook het verbod om uit ballons of op
andere dergelijke niouwo wijze, projectie
len cn ontplofbar© stoffen to werpen.
In 1899 werd dit verbod voor don tijd
van vijf jaren uitsluitend tusschen de on-
dorteekonaars vastgesteld in een ofzonder-
lijko verklaring.
Dat tijdperk ia thans reeds afgeloopcn en
het voornomen bestaat nu het vorbod
ook voor het vervolg toepasselijk tc verkla
ren.
Router seint uit Londen, dat thans bo-
paald ia, dat de beperking der strijdmacht
op do vredesconferentie een punt van bo-
hnndeling zal uitmaken; op het oogenblik
staat echter nog niet vast, in welken vorm
en door wien het onderwerp ter sprako go-
bracht zal worden
Drie Italiaansche straatmuzikanten op
den dorpsweg voor bet met rozen begroei
de hek van een villa: twee jongens van
twintig jaar misschien, en een meisje van
zestien. D© jongens met fluweelen colberts,
wijd-gestrikte lavallières en slappe, zwart©
deukhoeden. Zij waren niet armoedig. ïïen
koD zien, dat ze voor hun plezier muziek
maakten, terwijl het geld hun vanzelf
toevloeide, voldoende om hun bohème-loven
van het noodige en misschien nog wel van
eenige luxe te voorzien.
Terwijl zij het voorspel speelden, de een
viool, de ander op de fluit, stond het
meisje stil, de tamboerijn, maar eventjes
vastgehouden door de slanke vingers van
beide handen, willoos voor haar schoot.
Zij was slechts gekleed met enkele wild
bonte doeken, een lapje roode zij was ge
knoopt op haar hoofd. Haar licht goud
bruine armen en de voeten waren bloot.
Het fonkel md zwarte haar spatte aan alle
kanten hot vuurroc.de hoofddoekje uit,
vud achter in een breeden golvenden
6troom, die tot op haar heupen hing, van
voren en aan de slapen in enkele krul
lende lokken van dezefïde felle kleur als
haar zware wenkbrauwen en haar groote
oogen met de lang© wimpers. De doeken
waarmee zij gekleed was, werden bijeenge
houden door een groote zilveren speld als
©en rijksdaalder. Om den smalle rechter
pols droeg zij een keten, eveneens van zil
veren munten. En de gouden muntjes in
de lijst van de tamboerijn hingen stil en
geluidloos. Zij stond in de zon en waar het
^rige zomerariddaglioht op haar gelijk
matig ambsren huid viel, langs haar ge-
laat, langB haar boezem ©n langs haar
alanke armen, had des© ©en doorschijnende
glans, die aan mooien, zuiveren honig deed
denken. De zon hing hoog, en waar het
meisje nog steeds roerloos stond, vielen
breedo slagschaduwen v&n haar wimpers over
haar gezicht en vonkten haar zwarte oogen
in 't donker als van een panter.
Zij stond roerloos, maar naarmate het
voorspel van den dans voortging, kon zij
zioh niet meer stil houden, had zij zicht
baar mooit© zich te bedwingen en haar
tamboerijn geen geluid te doen Kikken. liet
was of zij zich inspande om zoolang mo
egelijk den hartstocht te weerstaan, daar
het genot feller is zoolang men het Kan
uithouden te doen of men het niet voelt.
Daar sneller en sneller gleden trillingen
van boven naar beneden over baar lichaam,
haar vingers strekten zich krampachtig en
omknelden dan weer het instrument, haar
teenen stuipten omhoog. Toen begonnen
haar heel© voeten te trippelen op de maat,
haar heupen week te .wiegen. En net
toen ze het niet langer houden kon, was
het voorspel uit, cn met een hartstochte
lijken juichenden opzwaai van den arm,
terwijl zij haar gelaat dat opsohitterde in
een lach, achteroverwierp, hief zij de tam
boerijn boven haar hoofd, een fontein
van klanken druppelde er af, en schud
de zij haar uit, hoog boven haar in extazo
opziend gelaat; en het was als een boom
die geschud wordt in den herfst en waar-
Van dan de gouden blaren rogenen, zoo
sparkelden de helle klanken neer uit de
lucht.
Terwijl zij zoo stond en de siddering
van hot instrument, langs haar fraai om-
buigenden pols en haar in sublieme lijn
zwak gebogen arm, naar beneden gleed, en
door haar prachtig gebouwd lichaam gaand
als een electrischen stroom, in den grond
verdween zag men baar in al haar
schoonheid, dat kind ran het Zuiden,
H©t was de zaligheid dor muziek, d©
hartstocht van het dansrythme dat de
Italiaansche overweldigd©. Maar nu werd
de muziek wilder. Meer bewoog zij de kla
terende tamboerijn, en zij zwaaide haar
weer omhoog met breeder trillingen. En
toen zij weer boven haar hoofd was, liet
zij hem geen rust, maar zij beschreef
woeste cirkels nu in do lucht, in het kij
ken van haar oogon, waar ..aana 'de vol
le zon in viel, "od zij rukte baar weer
neer met een ovale lijn, en slingerde haar
weer op, aldoor sneller cn sneller om bij
te houden dc juichende viool on do ju
belende fluit. Hot was een passie van mu
ziek. Een furie leek zij nu, zoo ketste van
haar .wijd© pupillen het zonlicht terug,
zoo blonken haar tanden in d©n lachend
opengevallen mond, zoo stonden haar
neusvleugels wijd, zoo wapperden beur los
se haren om haar middel, zoo sidderde
vuriger en vuriger Laar blinkende tamboe
rijn. En men wist niet of het ritselde
van haar armband of kwam uit haar keel,
dat vreemde, genot-klaterende bijgeluid,
dat men hoorde door de muziek heen
van haar tamboerijn. Het was wel de alles
meeslepende passie van do Zuidelijke dans
muziek, die dit goudkleurige meisje, daar
midden op een stoffigen buitenweg, deed
opgaan in verheerlijking. Nog eens hief zij
haar instrument hoog, héél hoog; zij rekt©
zich op d© teenen om d© klanken maar zoo
dicht mogelijk bij den hemel t© doen
sprankelenen toen wrong zich een juich
kreet tusschen haar roode lippen door, die
wonderbaar samenstemde met ©en laat-
sten, lang aangehouden zang der fluit,
terwijl de riool een wilde rozenhaag van
triomfeerendo trillers daarachter spande
toen viel haar arm uitgeput omlaag, d©
tamboerijn kikte nog even als zij tegen
haar knie sloeg, on d© dans was uit..»..
In do landelijk© stilte die toen
volgde, klonk even alleen het gekwinke
leer der vogels, wier aanstekelijke keeltjes
wel door de muziek waren wakker ge
schud, doch hot volgend oogenblik barstte
van het bordes der villa een luid handge
klap los en bravo-geroop.
Op een zickcsfcoel gestrekt lag bij
daar, gedeeltelijk achter groote palmen,
zoodat de muzikanten hem niet hadden
gezien, hadden gemeend to staan spelen al
leen maar voor gichzolf, zooals zij mcor
deden, maar zijn .wangen waron nu rood en
zijn oogen schitterden koortsachtig. Toon
hij zag dat zij een neiging maakten in ue
richting vaD waar zij d© toejuiching
hoorden komen, en toen verder wilden
gaan, stond hij op en ging do trap van
het terras af, den tuin door, naar bon
toe.
Hij was een jongen van misschien zes eu
twintig jaar. Zijn beenen aarzelden ondor
't loopen en treurig om te zien hoe ilie
jeugdig© figuur angstig om zich heen
•tastte met zijn handen als een Japansch
vrouwtje, dat bang is te vallen op haar
klein© voetjes. Het leven was hem te
goedgunstig geweest, alles had hem toege
lachen wat hij, zoo jong nog, had onder
nomen, en nu lag hij hier buiten, eenige
zomermaanden, v&a lichaam en geest
overwerkt..
Hij trad naar het hek en hij sprak wat
met de muzikanten in hun moedertaal.
Hij wou hun geon geld geven, maar hij
vroeg of hij hun een verfrissching mocht
aanbieden en hij maakte hun zijn compli
ment over hun spel, dat hem hevig had
aangegrepen. Het meisje keek hem vragend
aan met haar felle, passievolle oogen in
't donker. De schaduw, die over haar oogen
viel, deed ze nóg grooter en brandeflder
schijnen. De blo© op zijn wangen werd
nog rooder cn hij greep zioh onwillekeu
rig vast aan de spijlen van liet hek.
Toen schelde hij om den knecht on
liot den Italianen sorbets brengen. Niofc
goed wetend wat hij zeide, vroeg hij of zij
niet moe waren, een oogenblik zitten wil
den. Zij antwoordden dat de muziek hen
ivcrder dreef, dat zij wèl gewend waren aan
zwerven, cn dat zij vóór het donker terug
moesten rijn in het dorp, drie uren verder,,
waar hun woonwagen stond. Hefc moisjo
zei niots, volgde zijn blik cn zijd lippen
maar mot haar vragende oogen. Alleen als
ds violist haar even aankeek met een be
dreiging, voor do anderen niet merkbaar
omdat hij ccn hoffelijk Italiaan .was en do
gastvrijheid niet krenken wou, maar voor
hóór veelzeggend genoeg, sloeg zij de
wimpers even neer. Ton slott© zongen zij
op dringend verzoek nog een melodieuze
serenade, en gingeu verder, buigend, en
lachend dankend met dc hoeden in dc hand.
De ander keorde langzaam naar zijn
stool op het terraB terug alleen.
He| was of het kouder werdZo7
hij naar binnen gaan?Neen, liet hij
liever de dekens over zich heen trekken cn
zoo nog wat blijven zittenDddr stoua
zijEtiar waar die groote roorie roos
zich boven het hek heftZóó. bewoog zij
ds tamboerijnZoo ja, zoo was haar
arm, zoo haar gerichtHij glimlachte
Zoo waf de walsZoo keken haar
oogen
Toen nam hij een stuk papier en begon
bevond wat te tcekencn, nog' altijd denkend
aan dien dans, aan dat lied van zooevcn,
waarvan hij de melodie zaehtker.n neu
riede
