Ne. 144 25.
LElDSCH DAGBLAD, ZATERDAG 2 MA^RT. - VIERDE BLAD.
De sclieepsramp.
FEUILLETON.
Onschuldig veroordeeld.
Anno 1907.
In ona vorig nummer maakten wij reeds
In het kort melding van een zoer treffend
tafereeltje, dat zich Donderdag voordeed
by het bezoek aan den Hoek van Holland
van Pnna Hendrik in het America-h.otel,
waar nog eenige drenkelingen worden ver
pleegd.
Slechts enkelen waren er toevallig getui
gen van. De correspondent van ,,De N.
Ct." beschrijft het als volgt:
Daar in den corridor van het hotel ston
den, toen Z. K- H. Prins Hendrik na het
verlaten der ziekenzalen de trap afdaalde,
een heer en dame, echtpaar uit Chemnitz,
in SakseD, die hun eenigen zoo*, hadden
verloren. Ze hadden vur kinderen, drie
dochters en één zoon, welk© laatste, naar
ze den berichtgever mededeelden, een bloei
ende exportonderneming in Londen be
stuurde.
Ze wisten niet, dat hun zoon zich op reis
zou begeven. Toen ze van het vreeseiijk
ongeluk in de bladen lazen, hadden ze to
gen elkaar gezegd: gelukkig, dat Alfred
gewoon is over Vlissingcn te reizen, die
kan er dus niet bij zijn 1"
Na eenige dagen toen was het gekomen...
heb vreeseiijk telegram vaii ten vrouwelijk
familielid, te Londen wonende, welke zich
naar den Hoek van Holland had beg ven,
om een onderzoek in te stellen naar het
lot van hun zoon. Dat telegram meldde,
dat „Alfred ware verunglückt."
Onmiddellijk hadden ze zich op reis be
geven naar Den Hoek. In de doodcnzaal
hadden ze alle lijken zorgvuldig in oogen-
6chouw genomen; het was een vreeselijko
arbeid; het stoffelijk overschot van hun
zoon hadden ze niet gevonden. O, zoo gaar
ne zouden ze het lijk van hun kind mede-
nemen naar hun Heimat Ze kunnen er
maar niet too komen te vertrekken. Eiken
dag besluiten ze hun verblijf nog maar met
één dag te verlengen. Zoo wachten ze ge
duldig op hun dooden zoon 1 Maar langer
dan Zondag zullen zc toch niet kunnen blij
ven, want ook de levenden en het leven
roept weder om vervulling van pi .-hten...
De man was stil en gedrukt; de vrouw
mededeelzaam, bedrijvig en energ ck, geheel
en al den indruk gevend, bewonderens
waardig haar smait te bchcerscheu
De Prins daalde na het crlaten der ge
redden op de bovenzalen de trap af, cn
drukte het Echtpaar deelncm nd do hand
eD informeerde naar bun erll
Toen barstte dc flinke vrouw "in tranen
uit en deed Z. K H afgebroken door snik
ken nog eens het droeve verhaal, dat wij
hierboven reeds meldden. Nog vertelde ze
aau den Prins, dat dc koffer van hun zoon
ledig was aangespoeld, Llijkbaar haa-tig
gesloten en door de golven geledigd. Papie
ren van hun zoon, bestemd vcor familie
leden van zijn vroeg ergo. patroon, zijn reeds
aan het adres to Amsterdam bezorgd.
Aan het station ontmoette dezelfde -ver
slaggever een Eng lachman, die tientalten
van jaren op ,,de lijn" vc-r en, vergezeld
van zijn dor' cr, een meisje in rouwkleer i,
naar Holland was gekomen om het 1 jk te
zoeken van zijn zoon, die eerst enkele Jaren
op do Harwichboot was. De zee had echtor
tot dusver geweigerd haar prooi aan don
vader af .te staan.
Een gelukkig toeval wilde, dat den ver
slaggever even toegang werd verstrekt tot
een der zalen, waar een drietal manne
lijke geredden verpleegd wordt. Een vrieD-
delijko dame introduceerde hem. Het drie
tal kortte zich den tijd met kaartspel en
een lekker© pijp tabak. Een hunner zag
nog wat bleek en slapjes. Een van het
drietal wilde vertollen, doch hij moest tel
kens nadenken. Er werd toen natuurlijk
niet verder aangedrongen.
Onder het drietal bevonden zich twee
stokers. Of ze hebben weinig van de ramp
gezien, of het zijn lieden, die zeer in zich
zrif zijn gekeerd. Ook de verpleegster al
thans verklaarde, dat deze zeelieden haar
niets hoegenaamd mcdedeelen.
De ontzettend-gezwollen voeten beginnen
reeds allengs te normaliseeren.
De correspondent bad ook een onder
houd met een tweetal oud-gezagvoerders,
leden der "Staatscommissie naar het onder
soek van do zeewaardigheid van vUschera-
vaartui^en, die geheel uit belangstelling
don toestand aan den Hoek eens in oog' n-
Bohouw haddon genomen.
De beide mannen aehtten het onmoge
lijk, dat de „Berlin" in de haven binnen
de hoofden geweest is cn zijn van oordeel,
dat de verklaringen van ooggetuigen, in
verband met de plaats van waar de waar
neming geschiedde, moet berusten op ge
zichtsbedrog. De zuidelijks Pier is in zee-
manakringen berucht als de gevaarlijkste.
Niet onmogelijk beeft de „Berlin", uit
vrees voor die gevaarlijke zuklpier, het
moorctarfaoofd gehoudlsn. Het water stond
misleidend boog en er woedde een zware
sneeuwstorm. Onder die omstandigheden
is het niet onmogelijk, dat men zich aan
boord in het schatten van dec afstand
eenigszins heeft misrekend. Deee zeelieden
achtten het niet onwaarschijnlijk, dat de
boot zeer dicht bij den vuurtoren beland
is. Misschien ware het zelfs tijdens de ramp
voor een man, op zoo'u oogonblik beschik
kend over moed en tegenwoordigheid van
geest, niet onmogelijk geweest een verbin
ding tot stand te brengen. Naar hun oor
deel moet de boot met het achterschip, dat
sedert naa-r het noorden aanzienlijk moet
zijn afgegleden, op de Pier zijn beland.
De Pieren vonden ze vrij laag; waren
deze hooger aangelegd, dan zou daardoor
ook reeds verzanding door golven, die
thans overslaan, worden voorkomen.
Ook zij erkennen het groot© nut van uit
werpen van olie bij het binnenkomen bij
hevige brancBng.
Beide mannen hielden een pleidooi, 'lat
onze groote stoom vaar Wijnen, evenals de
Duitscfoey hun sahepen sullen uibrusfcen
met toeetellen tot het schieten van lijnen,
daar men over hot algemeen veel gemakke
lijker een pijl kan schieten van eon schip
naar' de oneindige kust, dan van de kust
naar oen bepaald punt, waar rich het sohip
bevindt.
De zegilieden botreurden het, dat do zoo
ruim-vloeiende gaven all^ten goede komen
aan do recVJors J en geredden, terwijl de
,,Z—H. Beddings-maatechja.ppij", met wier
stoomredding^x>ot „President van Heel"'
er gewerkt werd, en dio hot zeker best kan
gebruiken, geheel wordt vergeten. In tal
van Duiteahe havensteden zagen ze in de
koffiehuizen en hotels bussen, m den
vorm van scheepjes steun vragend voor do
Duitscho Redding-maateckappij
Het adres van deeo Mij. is Zuid-Holland,
sclie Maatschappij tot redding van Schip
breukelingen, gevestigd te Rotterdam,
seer.-ponningmeester mr. A. J. Bik, al
daar.
Naar hun oordeol echter diende de red
ding van schipbreukelingen staatszorg te
zijn.
Dc Engolsche posberij maakt bekend,
dat de postzakken, met de „Berlin"' ver
zonden, allo terecht zijn gekomen met
uitzondering van een zak voor Leiden en
twee zakken voor Amsterdam. Van de
aangoteekondo sfcukkon ontbreken cr
slechts twee uit het Westen van Engeland
en bestemd voer Leiden.
In Engeland zorgt men goed voor de ver.
wanten van die met de „Berlin" omgeko
men zijn. Eeïi spoor weg-voreenigmg heeft
aangeboden op haar school een kind van
elk beroofd gezin kosteloos op to voeden.
De weduwe van Woodham Davies, een
Bngelsoh raiziger, dio met het vergaan
van do „Berlin" het loven beeft verloren,
heeft den burgemeester van Harwich net
bankbiljet van vijf pond steading., ztóstog
gulden, dat op het lijk van haar man
gevonden is, gezonden voor het fonds
voor de betrekkingen der slachtoffers.
Bij don hoer J. Hudig, agcnl van Lloyd
to Londen te Rotterdam, werd op reke
ning een bedrag van 4000 gulden ontvan
gen als opbrengst eener collecte onder de
leden van dit genootschap gehouden ten
behoeve van de moedige redders aan den
Hoek van Holland. Dc schenkers gaven
in overweging een deel van dit bedrag te
bestemmen voor een fonds, waaruit in de
toekomst nagelaten betrekkingen kunnen
worden ondersteund van hen, die het leven
bij reddingen verlKcen. Juist, zooals
wij willen I
Ecu commissie van drie ingezetenen van
"Dordrecht, de lieer mr. P. Blussé van
Oud-Alblas, A. O. van Nievervaart en
mr. J. Salomon8cn, en de redactie van de
„Dordr. Courant" hebben geiden bijeen
gebracht om daarvan aan de Dordtscho
reddor3 van schipbreukelingen aan den
Hoek van Holland een blijvend aandenken
te geven. Dit aandenken zal Zondagmid
dag ton Raadbuize door den Burgemeester
in besloten kring aan schipper M. Sper
ling en de matrozen O. on L. SperLmg
worden overhandigd. Daar de redders het
verlangen te kennen bobben gegeven geen
geldgeschenk te ontvangen, zal hun wor
den aangeboden een horloge met inscriptie
en ketting met toepasselijke breloque. Ei
is een kleine duizend gulden bijeenge
bracht. Wat hiervan overblijft, zal tot le
niging yan den geldelijken nood der
slachtoffers bestemd worden o-f aan de
Z.-H. Mij. tot redding van Drenkelingen
worden afgedragen.
Op 12 dozcr zal in de Mozart-hal te
Berlijn een herdenhinasplechugheid voor
de slachtoffers van den Hoek van Holland
worden gehouden.
De Engobeht? gezant, de Nederlandsche
gezant de voorzitter van don Rijksdag cu
dr. Kirsohner, de opperburgemeester va a
Berlijn, zullen er bij tegenwoordig zijn.
Omtrent de redders der laatste drie
vrouwen wordt bet volgende gemold:
Martyn Sparling is te Üuduorp, drie
uur varens voorbij Stellendam, op 29 De
cember 1875 geboren.
De meHsolwn in dat dorp zijn eenvoudig
eerlijk en zeer werkzaam. Naast do boeren
in den omtrek ia de visscheraetand er do
overwegende. Met hun kleine blazers trofc-
seeren zij de hevigste stormen, en zoeken
©n speuren zij ©Ik© plaats om de viach te
verschalken.
Bij schipbreuk of stranding wagen zU
zich steeds onder de eerateu in het gevaar,
en daardoor zijn zij dan ook zoo vertrouwd
niet het woedend ©loment geworden, dat
zij dikwijls het gevaar niet zien of het ge
vaar kennende, jrick toch durven wagen.
Duikers komen dan ook meest alle uit
Ouddorp.
Op twaalfjarigen leeftijd ging do jonge
Sparhng reeds mot zijn vader ter viscn-
vangstop zee uit. Mariyns vader of Martyn
Sparling Sr. oefent reeds 30 jaren het ge
vaarlijke werk van duiker .uit en ofsohoon
thans 6-1 jaar oud, ia hij nog steeds op zijn
post, als hij geroepen wordt.
De held van den dag, Martyn Jr.,
oefent nu ook reeds gedureodo tien jaren
bet duikersvak uit, en heeft het daarin
volgens der zake kundigen tot een zeld
zame hoogte gebracht. Het is een moedige,
onver6oha*>kk©n manr "waarvan hij cioig
onlangs, in December 1906, een proef gaf
bij de stranding van eon EngelscocD
schoener in het gezicht der kust. Hoewel
er een geweldig hooge *ec ging cn niemand
hot sohip durfde naderen, wist hij met veel
moeite en levensgevaar den inventaris td
bergen.
Wanneer niemand er op uit durft, trot
seert bij storm en onwedor. Zijn broeder
Panfüs Sparlmg wedijvert met Martyn in
moed en doodsverachting. Martyn is een
goed ontwikkeld man, niot ruw, dooh rond,
endo rechterhand van don aannemer
W. A. v. d. Tak te Rotterdam.
Ook Cornells en Leendert Sparling,
beiden neven van Martyn zijn te Ouddorp
geboren, beiden oefenen ook het duikers-
bedrijf uit. Ook George Moerkerke ia te
Ouddorp geboren en thans 45 jaar oud,
alsmede duiker van ambacht.
Paul us Sparling kreeg in 1905 voor de
stoute redding van 5 Schweninger vis-
schers, met J. v. d. Lindo en A. Santi-
fort, beiden woonachtig te Ouddorp, ocu
bronzen medaille en geldelijke beloop ing
yan tien gulden.
Hot kerkhof to 'a-G r a v e n z a it de
Gistermiddag bracht dr. Den Houter, in
specteur van de Volksgezondheid, uit Don
Haag, vergezeld van den burgemeester van
s'-Gravenzandc, mr. jorunfc, cd den secreta
ris dier gemeente, den heer Van Nierop,
een bezoek aan het kerkhof te 's-Gravenzau-
de, om een onderzoek in to stellen of do
toestand daar ter plaatse in overeenstem
ming is met den wettolijken oisch, dat or
op het kerkhof steeds plaats moet zijn voor
tienmaal meer doodoo, dan gemiddeld per
jaar kan wordon verwacht. Het kerkhof te
's-Qravenzande, een waar zeemanekerkhof,
bleek aan den wottohjkon eisch to voldoen.
De schipbreuk van de „Berlin" zal weer
in hot Engeiacho Lagerhuis ter sprak© ko
men. Do afgevaardigde Levy Lover had
gisteren de twee volgende vragen aange
kondigd
Aan den minister van handel: Is do
Hoek van Holland toegerust met een
vuurpijltoestel, cn zoo neen, zou do minis
ter dan, ua de ramp van do „Berlin",
zich tot de Nedorlanclsoho ovorhoid willen
wendem om een zoodanig reddingewerk
tuig aan den Hoek aan to brengen
Aan den minister .van posterijenKo
men er in do overeenkomsten van de pos
terijen met do Great Eastern Spoorweg-
Maatschappij, inzako het postvervoer tus-
6chen Ha-rwich en den Hoclc van Holland
voorschriften of bopalingon van boete
voor, di© do maatschappij kunnen aanspo
ren, haar gezagvoorders toe te laten of er
bij hen op aan to dringen, Harwich uit
of den Nieuwen Waterweg binnen te va
ren, wanneer het weder het voor do men-
Bclion aan boord veiliger maakt daarmee
to wachten?
Bij de schipbreuk van de „Berlin" is ook
omgekomen de in de electrotechmscho krin
gen bokónd hoofdingenicut cn directeur H-
Böhmlandcr Hij stond laatstelijk aan het
hoofd van do afdoeling te Stafford van de
firma Siemons-Scliuckert te Berlijn.
Op verzoek van den Britschen gezant
wordt ter algemccne konnis gebracht, dat
zijn regoering eon belooning uitlooft van
honderd gulden voor eiken postzak van hot
ministerie van buitenlandscho zakon (Fo
reign Office) to London, afkomstig van bit
verongelukte stoomschip „Berlin", ondur
voorwaarde, dat die zal door de Britsclie
legatie worden ontvangen voorzien van dc
oorspronkelijke zegels en met vollodigen in
houd. Eon passende bclooning sal ook wor
den gegeven voor elk stuk of pakket (niot
zak of fcasoh) afkomstig van het Foreign
Offico. Geen belooning zal worden geg ven
voor het inleveren van een zak of tasch
zonder inhoud. (St. ct.)
Het lijk van den heer Raismann Jr. to
Amsterdam is gevonden cn herkend. Het
was eerst naar Harwich vcrzondcD, daar
men meende, dat het het stoffelijk oveis.hot
van een der Bogclsche equipage was. He
denavond komt het te Amsterdam ©n
Zondag wordt het ter aarde besteld.
Reuter 6einfc uit Berlijn:
Onder groote belaogstclling zijn gisteren
de heci Wenberg eu zijn vijfjarig dochtertje
op het kerkhof van de Kaiser Wilhclm-Ge-
dachtnisokerk tor aarde besteld De geeste
lijke gedacht do nog ziek in Nederland lig
gende mevrouw Wcnborg, hetgeen op dc
aanwezigen een diepen indruk maakte.
Verder werd gistermiddag op het Jood-
&che kerkhof to Weisseosee de koopman
Emil LauiDgei begraven.
Zondag zullen cr nog twee slaohtoffers
ter aard© besteld worden.
Men meldt uit Den Hoek van Holland,
dat het gisteren, Vrijdag, de verjaardag
was van den heer Wennberg.
Aangezien mevrouw Wennberg hierover
reeds dagen te voten had gesproken,
vreesde men gisteren voor ren crisis dio
gelukkig tot dusver achterwege bicif.
Uit den Hoek van Holland, wordt duto
1 Maart gemeld:
Morgen, met do nachtboot van de Har
wichlijn zullen Carter, Rcycroft cn L'ouj,
de drie mannen der equipage, uaar Enge-
Land terugkecren; dan blijven alleen nog
iu het hotel do dames Sehrocdtor, Gae'oler,
I But tol, Theiler, Frau Wennberg cn naar
dienstmeisje. Aller toestand is zeer gun-
&tig.
Hedenmiddag kwam een auto uit Den
Haag, waarin con dame, oen modiste, om
do maat te nemen voor japonnen ten ge
schenke.
Door enkele ingezetenen van Den Haag
zijn pogingen aangewend tot hot vormen
van een Comité, ten cindo do behoeftige be
trokkingen van omgekomenen bij do .amp
anD den Hoek van Holland te steunen.
Een commissio gevraag d.
Er komt zooveel geld bijeen voor do
redders en voor c:o passagiers, die veel,
zoo niet alles hebben verloren bij do ramp,
dat mon gaat inzien dat con commissio
noodig wordt, om yoor de goede verdeoÜUg
van dit kapitaal to rorgen. Wij Bchatten
toch dat cr ongeveer een vijftigdui-
eö n d gulden bijeen wordt gebracht. Als
het daarbij blijft 1
Jammer is dat bij dezo gelegenheid ons
idee om beu blijvend fonds to stich
ten, hoewel door velen toegejuicht, niot
tot stand Zal korren. Met dit bedrag was
toch al veel te doen, ook in do toekomst.
Want vergoten wij toch do redders op an
der© plaatsen niotl
Heb is echtor een zeer goed plan dat or
zich een commissio vormt ja zelfs noodig
om voor de goodc verdceling van dc in
gekomen gelden to zorgen.
Dc „Nieuwe Rotterdammer Courant"
had gisteravond het volgend© bericht:
Eon lezor schrijft ons:
„In tal van bladen komen dagelijks be
richten voor over bedingen, dio gegeven en
bijeengebracht worden voor do redders der
schipbreukelingen van do „Berliu" jNio-
raand zeker, dio uit "reemd zal vindon.
„Maar wat mij en anderen wel vreemd
voorkomt, is, dat er maar zeer sporadisch
berichten voorkomen over hetgeen cr ger-
daan cn gegeven wordt voor de gereddon,
die hetfc hunne verloren, cn voor do achter-
galaten betrekkingen van do verongelukten,
onder wio cr blij..oaar zijn, die in zeer bo
Darde en droeve omstandigheden verkeeref
en dio eer» zeer donker© toekomst tegen
gaan.
„Zou het niet nuttig zijn, indien éér
groote commissie zich vormde voor het gr
hocle land, aan wio de beschikking orer
allo ingekomen bedragen word gegeven tot
belooning dor redders cn tot onder cand
vaD ^ereddon cn hulpeloos acbtergr /leven
betrekkingen?"
Dc ,,N. R. Ct." is het mot den inzender
op beide punten volkomen eens. Aan do
loodslecrlingen, do redders van dc laatste
drie schipbreukelingen on de bemanning
der reddingsboot gunt zij van harte een
flink© bclooning, en zij hoopt dat cr voer
hen nog meer inkomt dan or reeds gegeven
ia Maar laten wij vooral niet de mcnschcii
vergeten die hun kostwinners verloren heb
ben.
„Doch, om het geven te bevorderen cn
te zorgen yoor een behoorlijke vordcellug
en bestemming van het gold is het noodig,
dat er zich een commissio vormt. Als hot
bestuur van de Kamer van Koophandel van
Rotterdam eens het voortouw nam? Do
Hoek van Holland is do ingang tot de
haven dezer stad. Niemand zal er dua aan
stoot aan nemen, dat do zaak van Rotter
dam uitgaat."
Eu uls dan ten blotto blijkt dat cr genoeg
is bijeengebracht, dat de gorodden op goede
wijze zijn geholpen, wellicht dat er dan nog
kapitaal genoeg over is om ons idee t© ver
wezenlijken, een donkbeeld, waarop wij bij
elke gelegenheid nog eens zullen terug
komen 1
9)
Voor zoover juffrouw Knausehke zich
herinneren kon, misschien vier, vijf dagen
geleden. Precies kon zij het niet zeggen.
In heb verder verloop van het verhoor gaf
juffrouw ivnaubeuKi: tee, dat ook uaar eon
.verandering bij do juffrouw "in de laatste
•dag n wa» opgij; aJJen, eu dat wel, zuuals
zij zich nu heel goed herinnerde, juist na
het aankomen van dien brief. Meer echter
"Wist ook juffrouw Knausehke niet t© zeg
gen- Nadat haar getuigenis evenals dat au
den majoor was opgeschreven, kon zij gaan.
Als dc volgende getuige werd de portier
opgeroepen. Wat hij als net voornaamst© te
zeggen had, betrof het tijdstip, waarop
mevrouw von Mühling in huis gekomen
was. Uit zijn getuigenis bleek, dat tusschen
dit tijdstip cn het oogenblik, waarop juf
frouw von Lamm om hulp geroepen had,
Slechts een kwartier vèrloopen was.
Na den portier volgden de bewuste brie-
ven wSteller, die den kreet om hulp het
r£e oord had, en de overige hliisbewo-
rviti ij yra°en. welke dc landgerochts-
hoofdzik T''u° ge.tujseo stelde, betroffen
h.ï;d€n Ult5rl»jken toestand, waa.
10 ZiJ J"f,rOUW «B Lamn, hadden'gevou-
waren hrt c|aarovcr
Ten cpzichtcravanrckn8m!; fT''
jhffrouw Vnn T.amm IL.< dit 11
juffrouw
juffrouw von Lamm in het hui, T
ia onsten a„cn gntuigen. d^c^en8^
Hiermede waa het getuigenverhoor vQor-
loopig aigeloopen, waarna (ie landgerechts-
raad den gerechtsdienaar Deval juffrouw
von Lamm weder te laten komen.
Eiise trad binnen.
„Wilt u mij over de volgende punten een
verklaring geven, juffrouw?" zcide de
landg«-«vhfcsraad. „Zoowel uw oom ai»
juffrouw Knousohkc hebben getuigd, dat
u in do laatsto dagen opvallend zomiwacn-
big geweest zijt. Gok een bnef hebt u
ontvaogen, dien u iu uw koffer verboig-m
«*i daarna vermoedelijk verbrand hebt.
Wilt u mij zeggen, wat dit voor een brief
was en wat d© rede» van uy zenuwach
tigheid geweest is?"
Elise werd beurtelings rood ©n bleek.
Zij verklaarde, evenaJs reeds aan haar
oom, dat de rede» van haar zoauwachtig-
beid de gedachte aan haar nieuw© betrek
king geweest was, waari* zij spoedig zóu
treden.
Wat den brief betrof, zoo had zij, zoools
zij na eenig dralen zei do, een zekere reden
zich daarover niot uit te laten.
Den landgeroehtsraad was Elisos veran
dering van kleur niet ontgaan.
Dat de verklaring, welke zij over dc ro
den van haar zenuwachtigheid gaf, een
uitvlucht was, lag duidelijk voor de hand.
„Ik merk u op, juffrouw," zcide hij,
„dat het in uw eigen belang is, wanneer
u zich uitspreekt ever clien brief. Naar
allen schijn is het j.uist deze brief, die uw
zenuwaohtighoid hoeft opgewekt."
Elisc zwoeg.
„Knctsch," zeido de landgeroehtsraad tot
den gerechtsdienaar, „ga naar beneden en
bestot twee dFoschken."
Knetsch ging.
„Ik zie mij genoodzaakt, juffrouw, bij
u een huiszoeking to doen," zoide Heiler-
Strak, wezenloos zag Elisc hem aan.
Do beido droschhen waren voorgereden.
In de eefste steeg de landgcrochteraad.
in de tweede cW gerechtsdienaar, Elise
en de majoor. Do majoor wilde, toen hij
vernam, wat do roden was van dezen rit,
aan den rechter eenige opgewonden vra
gen stellen. Maar bij de ambtelijke hou
ding, welke deze eensklaps aaogenomeo
had, verstomde hij.
D© kamer, waarin Elise gemeenschappe
lijk met juffrouw Knausehke sliep, was
een vriendelijk, ruim vertrek met bloe
men voor d© ramen, allerlei yrouwelijke
snuisterijen en twee onaanzaepjijko oleo
grafieën: „Afscheid" en „Terugzien", het
persoonlijk eigendom van - juffrouw
Knausehke. In een hoek naast de kachel
stond een tamelijk groote koffer, de koffer
van F.lïse. Hij was gesloten.
„Wilt u den koffer open maken, juf
frouw?" vroeg de landgeroehtsraad.
Elise nam den sleutel uit haar portc-
monnaie ©n maakte den koffer open.
Andere rechters van instructie laten hot
meestal aan de gerochtedieroars over de
noodige navorschingen te doen, maar Hel
ler boog zich over den koffer heen en be
gon' daarin te zoeken.
De inhoud van den koffer had niets
opvallends. Het mccrendecl hdstond uit
linnengoed, dat de landgc-rcch'tsraad liet
liggen Brieven waren niot te vinden
Van de overige klcinighoden was het
slechts een ouderwetsoh© gouden ring met
een Hauwen, gegraveerd en steen^ die de
aandacht vanv den snuffelaar trok en dien
Elise ais een erfstuk van ha,ar o\iderB
opgaf. Ten slotte vond hij nog ccn kleine
papieren doos, die ledig was. Een ledige
papioren doos neemt men nieft op reis mee
en pakt men niet in een koffer.
„Wilt u mij zeggen," sprak de gerechts-
raad, „wat dio doos te beduiden heeft?"
Elise draaide.
Eindelijk antwoordde zij: „Ik heb den
ring daarin bowaard."
Maar in den koffer was nog een rood
fluweelcn étui met ceil bescheiden armband,
een broohe, een gouden kruis. Waarom
voor dien ring dio bijzondere doos?
Dc raad ging mot het doosje naar het
raam, om het beter bij hét licht te kun
nen zion.
Het had verder geen bijzon der© eigenaar
digheden, was met blauw papier beplakt
en had boven oen wit etiket, maar op het
etikofc ontbrak eon opschrift.
De raad maakte de doos nog eenmaal
open. Op den witten bodem daarvan viel
juist een zonneetcaal en de raad bespeurd©
bij dozo belichting duidelijk ieta als een
zeer fij» zoutstof.
„Deze doos, juffrouw," zeidc hij, „neem
ik mee. Knetsoh, papier 1"
Knctsch gaf hem papier, zorgvuldig pak
te de raad de doos daarin en stak haar ïd
zijn vestzak.
De overige doorzocking van den koffer,1®
van do kamer en van de woning leverde
niets op.
Met een hoffelijke buiging vaD spijt aan
don majoor over do veroorzaakte drukte
ging do landgerechtsraad heen met zijn
metgezel
„Kan mijn nioht nu hier blijven?" vroeg
do majoor.
„Zeker."-
De majoor was met Elisc alleen.
„Wat was dat met het doosje?' vroeg de
majoor.
Elise trok dc schouders op.
„Ik weet het niet," antwoordde zij
kalm.
Nu eerst kreeg juffrouw Knausehke gele
genheid een woordje to spreken. Zij klaag
de zich onder d© vrecs&lijkst© zelfverwijten
aan, dat zij aan het ongeluk van de juf
frouw alleen schuld hadmaar do rechter
had haar zoo dringend naar all©3 gevraagd,
en nu vertelde zij van haar getuigenis met
dien noodlottigen brief.
„Elise, wat was dat voor een brief?'
vroeg do majoor.
Elisc antwoordde, zonder haar oom aar
te zieD, dat het een brief van een vriendiu
Am
„Met je kletspraatjes brengt gij ons d©
rechterlijke macht in huis", brulde do ma
joor tot zijn huishoudster. „Doordat gij een
oud wijf zijt."
Juffrouw Knausehke waa het nog niet
met zichzelv© eens, of zij vt>or zulk een-be
handeling in zwijm zou vallen, toen cr ge
bold werd.
De majoor maakte open.
Buiten stond een heer in reistoilet.
„Heb ik dc eer majoor von Lamm t©
zien?" zeido hij. Ik hen assessor Mühling.''
Uit dc half geopende eetkamer klonk een
kreet.
„Elise l" ridp Herman, nadat do majoor
hem hartelijk welkom gehcOten had.
(Wozdt vervolgd.)
