N«.14409
Dinsdag 12 Februari
A«. 1907,
Qeze <§curant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
TWEE Bladen.
Eerste Blad.
Offieieele Kennisgeving.
De Oorlogsbegrooting verworpen.
FEUILLETON,
X>e oude toi*en.
LEIDSCH
DAGBLAD
PKIJB HKZEB COURANT»
Voor Lelden pel «eek 9 Oentii por 8 meenden J f 1.10.
Bnlten Lelden, per looper en «eer agenten gevestigd «(|n 1.30.
Franco per poet 1 1.65.
PRI.'S DER ADVERTKNTIENi
Van 1—8 regels 7106. Iedere regel meer 7 0.174. Groolere lettere naar
plaatsruimte, - Kleine cdvertentiên ran 30 woorden 40 Oeotsoontanti elk
tiental woorden meer 10 Oents. - Voor het inoasseeren wordt70.05 berekend.
Voor de werkeloozen.
Al "weer geld. Van E,, te R., f 2. N. N.
f 2.60.
Wie nog?
Dinsdag, 12 Febr. W. PERA.
JACHT.
De Commissaris der Koningin in de Pro
vincie Zuid-Holland,
Gezien het besluit van Gedeputeerde
Staten van den 28 aten Januari 1907, No.63;
Gelet op art. 11 der wet van den 13den
Juni 1857 (Staatsblad No. 87);
Brengt ter kenuis van belanghebbenden,
'dat bij voormeld besluit door Gedepu
teerde Staten is bepaald:
lo. dat het schieten, alsmede het vaDgcn
van eenden en duikers, vallende onder art.
15f en h der Wet van den 13den Juni 1857
(Staatsblad No. 87) wordt gesloten op Za
terdag 9 Maart aanstaande;
2o. dat do uitoefening der jacht op wa
terwild, voorzoover dio ..iet begrepen is
onder de voorafgaande bepaling, wordt ge
sloten op Zaterdag 30 Maart aan
staande;
3o. dat de uitoefening van het weispel
van kwartclen met steekgaren of vliegnet
(art. 15 la e der bovengenoemde Wet) is
toegelaten van den 22s ten April aan
staan c! toten mot den 2d e n J u-
li daaraanvolgende, doch dat het
vliegnet in geen geval tot het tirassceren
van kwartclen mag worden gebruikt;
4o. dat de kooilicden hun kooieenden in
dit jaar moeten opsluiten of opbokken van
!den lston J uli tot do opening der
jaohtop waterwild.
En zal deze kennisgeving, in plano ge
drukt, worden afgekondigd cn aangeplakt,
waar zulks te doen gebruikelijk is, aleme-
"do in het Provinciaal blad" en in de „Ne-
'dcrlandsche Staatscourant" worden ge
plaatst.
's-Gravenhage, den 6den Februari 1907.
De Commissaris dei Koningin voornoemd,
PATIJN.
Hot vrijzinnig»democratisch orgaan ,,Land
en Volk"' zegt, d^fc het Kabinet zonder
eenig beleid omver is geworpen. Het blad
Btaaft deze bewering door to herinnereu
twat do drie voormannen in Je Eerste Ka
mer tegen den minister aanvoerden:
,,De h^r Vermeulen, leidend man in dc
Katholieke partij, liet als „grootste en
zwaarste bedenking tegen het door dozen
minister gevolgd systeem" geldéo, dat hij
treeft naar verkorting van den diensttijd
Nota bene een Katholiek I
,,Dc heer Van Houten heeft iets anders.
Hij ziet in ons leger vooral een politie-
loger, strekkende tot handhaving van de
orde. Derhalve: grooté garnizoenen in den
winter.
Dat ook dit tegen de bestaande Mili -
tiewet ingaat, weet de heer Van Houten
niet. Hij leest maar even een paar aiti-
kelen, de geschiedenis der wet doet er niet»
toe, klaar is Kees
„De heer 't Hooffc eindelijk, de luidruch
tige spreker der anfci-revolutionnairen,
ontleent zijn bezwaren in hoofdzaak aan de
Grondwet. Hij dwingt, met scherpzinnige
debatkunst, die hem doet kennen als stel
lig niet minder advocaat dan volksverte
genwoordiger, den generaal tot bekente
nissen, cn triumfcert, of meent te trium-
feeren inhet Staatsrecht. "-
„Hopelooze verwarring dus."
De ,,N. Arnh. Courant"-schrijft:
Dé meerderheid der Eerste Kamer heeft
getoond dit hoogo College de rol te willeo
doen spelen van hefc Engelsché Hoogerhuia
tegenover^ iedere liberale, democratisch-
gezindo regeoring. Daarom kan ook het
heengaan van den Minister van Oorlog al
léén, gesteld dat er tér wille van het al
gemeen belang toe besloten werd, gcene
definitieve oplosoiüg zijn. Wat thans is
gebeurd zou zich bij do eerste gelegenheid
"herhalen.
Welk do éénig mogelijke oplossing is?..
Wij zullen de beslissing door de Kroon
te nemen, niet vooruitloopen en afwachten.
Het „HandelabLad" beveelt 'als oplos
sing aan: ontbinding der Tweede Kamer
en beroep op de kiezers.
Is het niet wat zonderling, de Tweede
Kamer te doen boeten voor dc houding
der Eerste?
En meent men dan in ernst, dat de
coalitie-meerderheid in Prov. Statin én
Eerste Kamer zich ook maar een haar
breedte zal storen aan dé uitspraak der
kiezers voor do Tweede? Allons doncl
„De Standaard" schrijft:
„De beslissing, die* nu viel, keert zich
noch tegen het Kabinet, noch tegen zijn
program, maar alleen tegen do onvoorb©
reide en te overhaasté uitvoering er van
Er valt dus niet in te zien, waarom er
een crisis dreigen zou, tenzij het Kahiuet
zelf er het bijltje bij wenscht neder tc
leggen, en het votum der Eersté Kamer
als óohappatoiro zou willen gebruiken.
Hét is zoo, was de Eerste Kamer mr.
Van Houten bijgevallen, dan was do cri
sis or, want deze vrij-liberaal stelde zich
vierkant tegen hét Kabinetsprogram over.
Maar mr. Van Houten was ditmaal een
vreemd eend in do bijt. En het ia vol
strekt onbewijsbaar, dat de 26 leden, aio
stemden als hij, daarom met hem instem
den.
Eer het tegendeell"
Het wil „De Nederlander" voorkomen,
dat het votum, hoewel het een maatregel
betrof, die met het Regeerings program in
verband staat, meer den persoon des Mi
nisters dan het systeem van het Kabinet
betrof
„Maar do Minister Ls vervangbaar,"
vervolgt het blad.
Welnu, waarom zou dan niet een tweedo
poging wordén gewaagd? Het groote dool
„legerhervorming" behoeft niet ter zijde
to worden gesteld, enkel omdat de minister
Staal zich geen voldoende rekenschap hoeft
gegeven van zijn positié.
„Wat ons aangaat, wij zouden net zeer
betreuren, indien do legerhervorming niet
èn spoedig èn krachtig ter hand genomen
word of opgehouden werd door Kabinets
crisissen."
„De Tijd" constateert, dat do Eerste
Kamer er steeds van doordrongen is ge
weest, dat afstemming van een Hoofdstuk
dor Sfcaatsbegrooting, voor dit college be-
paaldelijk, is een uitprst nu--cl.
Doch vraagt men of dan de toepassing van
dit middel in do gegeven omstandigheden
ten aanzien der Bogrooting van Oorlog ge
rechtvaardigd mooht heelen, dan antwoordt
„De Tijd" zonder aarzelen: jal
Afstemming van de bagrooting was plicht
Hot hoogste levensbelang van den Staat
stond hier op het spel; toepassing ook van
het uiterste middel was hier derhalve gebo
den.
Overigens is het Katholieke orgaan, af
gaande op de verklaringen van onderschei
den sprekers in de Eerste Kamer, bepaal
delijk van de heeron Van Zinnioq Berg-
mann, Reekers, Vermeulen, Havelaar, van
oordeel, dat de Bcrsto Kamer door haar
votum alleen den Minister van Oorlog,
geenszins het geheele Kabinet wensehte te
treffen.
Alleon de Minister van Oorlog behoeft
derhalve zijn portefeuille ter beschikking
te stollen van H. M. do Koningin. Achten
misschien zijn ambtgonooten om formeel©
redenon zich verplicht, hetzelfde te doen,
'dan dunkt het „Do Tijd" waarschijnlijk,
dat hun ontslag niet zal worden aangeno
men en dat zü bereid zullen worden bevon
den, om hun departementen verder te blij
ven bcheeren.
„Het Centrum'' werpt de verantwoorde
lijkheid voor do crisis op de regeoring.
„Do onwelwillende, autocratisch© hou
ding van den Minister heeft de crisis ver
oorzaakt. De verantwoordelijkheid rust dus
op de regeering en op haar alleen.''
Verder schrijft „Het Centrum" te ver
wachten, dat het Kabinet collectief zijn
ontalag zal nemen.
Het blad vat zijn oordeel aldus samen:
„Wij voorons zijn van meening, dat er
voor het Kabinet, dat als geheel bij deze
zaak niet bestreden werd, geen reden
kan bestaan af te treden. Er is nog iets an
ders cn iet3 meer te doen, dan het blij
vend gedeelte naar huis to zenden 1 En
wanneer het dor regeering ernst is met de
door haar ondernomen taak, met d« inge
diende wetsontwerpen cn plannen, dan zal
zij thans niet heengaan.
Wat eeD Kamerontbinding betreft, voor
de Eerste Kamer is daarvan in de gegeven
omstandigheden geen verandering te ver
wachten. En wat do Tweede Kamer aan
gaat, het zou zeker een zonderlinge maatre
gel zijn, haar naar huis te zenden om een
votum, dat zij niet heeft uitgebracht.
- De vervanging van minister Staal komt
ons voor de eenig ware en rationeole oplos
sing te zijn van het conflict."
„De Maasbode" oordeelt aldus:
Dat de heer Staal naar huis-toe zal gaan,
staat buiten bedenking.
Of deze Minister nu ook het Kabinet in
zijn val zal meoslcepen, moet, zoo do poli
tiek logisch wil zijn en de Hollandsche
woorden nog hun eerste on eenvoudige bc-
tcekenis hebben behondon, onvermijdelijk
wezen.
Tot tweemalen toe, in do bcido Kamers,
heeft do heer De Meester een Regeerings-
verklaring afgelegd, waaruit voor ieder go-
woon hoorder ©n lezer moest zijn af to lei
den, dat met Staal ook het Kabinet zou
heengaan.
Uitdrukkelijk immers werd or gezegd, dat-
het met Staal ging om een boginsol, cn dat
tegelijk met zün val een stuk van het regcc-
ringsprogram werd afgebrokkeld.
Blijven de heeren nu toch zitten, dan
schijnt het onder ons nuchter denkend volk
moge-lijk te zijn: te regeeren met een ver
minkt program cn een stukjo van oeu begin
sel cn te gelijk een aormaal cn karakter
vol regent te zijn.
Na het karaktorlooze votum der liberale
Senatoren hebben wij ons ook op dit moge
lijke voor to bereiden.
„Hot Volk" horionert, dat in do Tweedo
Kamer do sociaal-dcmocratisoho fractio
ook tegen dc begrooting van Oo'rlog heeft
gestemd. Doch dit had principieel natuur
lijk gpenorloi overeenkomst mot do ver
werping van diezelfde begrooting door dc
Eerste Kamer.
„Do stem toch, door onze partijgenooten
tegen de begrooting uitgebracht, had geen
andere strekking dan to verklaren: hoewel
wij met don maatregel van Jen Minister
van Oorlog tob beperking van het blijvend
gedeelte sympathiseeren, kunnen wij aan
do bcgrooting in haar geheel onzo goed
keuring toch niet bochten, omdat zij daar
toe nog veel te veol afwijkt van con legcr-
begrooting, die aan ons beginsel zou be
antwoorden, oen bcgTOotiug dus, die zou
verwezenlijken: afschaffing van het mili
tair© stelsel, invoering van algemeonen
wecrplicht in plaats van het staande leger,
volksweerbaarheid en 'belangrijke vorlich-
ting van persoonlijke en fiDancicelq lasten
De Eerst© Kamer echter heeft de oor-
logs beg wo ting juist om tegenovergestelde
redenen verworpon, nl. omdat zij met do
beperking van het bl jvend godcelto ecu
oindje ging in do richting, waarin wij
haar veol verder willen hebben, alvorens
wij er onze instemming aan kunnen hech
ten.
Kort gezegd: do soc.-dem, fractie stomde
togen do oorlogsbegrooting ora democrati
sche redenen, de EbrBte Kamer verwierp
haar om rcaotionnairo rcdoncu."
Hot blad maakt daaruit dez© gevolgtrek
king:
„Dez© crisis brengt twee zakon roor de
kiezers, on dat in een vorm, dio aan dui
delijkheid niots te wenschcn laat, twee
vraagstukken voor dc natio: dc Eerste Ka
mer en de militaire hervorming.
Twee punton die van de gewichtigste
rijn welke op onB program ecu plaats in
nemen, on dio twee grootc beletselen jp
den weg naar een vollodigo democratische
ontwikkeling onzer staatsinstellingen be
treffen.
Mocht de regeoring besluiten tot ccn be
roep op het volk, zij het dan op do gebrek
kige vertegenwoordiging, die het volk vindt
in het tegenwoordige kiezerskorps, dan
zullen do quaestics zeker niet voor dat
kiozcrakorps komen te staan in den vorm
dien de heeron in dc Eerste Kamer cr aan
gaven, maar dan zal het hccton:\Veg met»
do Eerste Kamer 1 Weg met het milïta-
rismq I"
Do „Haagschc Courant":
Do Eerste Kamer heuft zich door haar
verworpen van do begrooting cn hot daar
aan voorafgegaan debat verklaard tegen
beperking van diensttijd der militio, ook
als een Minister van Oorlogdio boper-
king mogelijk cn in het volksbelang dus
noodig acht.
Do Eerste Kamer wenscht den oorlog
Welnu: zij krijgo dien.
Het Nederlandscho volk aanvaarde hem.
Het eerste gevecht zal in Mei worden ge
leverd bij de vorkiczingcn voor Provincialo
Staten.
Want vallen die ten gunste van de vrij
zinnigen uit, dan kan do Regeering do
Eerste Kamer ontbinden, dnar alsdan do
Provinciale Staten een andcro meerderheid
in die Kamer zullen brengen.
Dat hangt van Zuid-Holland vooral af.
Onze provincie is er beslissend voor.
Het „Handelsblad" ontwikkelt heden
breedvoeriger zijn meening, dat in do go-
geven omstandigliedon ontbinding der
Tweedo Kamer de meest gcwcnschto uit
weg is.
Nader wordt door liet blad betoogd, dat
liet votum der Eerste Kamer niet slechts
een afkeuring is van bet beleid van den
Minister van Oorlog, maar ook Vjnrocht
staat tegen de beslissing van dc Tweedo
Kamer in den nacht van 21 December j-L
De'Tweede Kamer toonde Knar vertrouwen
in den Minister cn dc Eerste Ivamcr gaf
hem ccn votum van wantrouwen.
En nu ccn ontbinding der Eerste Kamer
geen uiting geven kan, acht het „Hbl."
een ontbinding der bijna op hot doodc punt
gekomen Tweede Kamer een eisch van het
oogcnblik.
„Wat anders eerst in Juni dc verkiezing- i
en voor do Provinciale Staten zouden heb-
bon uitgewezen, nl. of do •"-oliticke sfroo- l
ming in den lande naar links of naar rechts
zich beweegt, kan niet meer worden afgc-
wacht. ITct ccnigc college, dat thans out-
bonden kan worden, met dc mogelijklicrd
om tot een oplossing der crisis te geraken,
is do Tweede Kamer.
„Men heeft tegen dit middel aangevoerd
dat het neerkomt op het „referendum", oo
het ondbrwerpon van ccn geschilpunt of
wetsontwerp aan het oordeel der kic T3.
Wij vragen echter: wat betcckcnt het out.
bindincsmiddcl in onze Grondwet opgeno
men, anders dan het doen van zulk een
beroep op de kiezers om uit een impasso to
geraken? Men noemc het referendum of
anders, hot blijft hot uiterste, hot uitzondo-
ringsmiddel om een conflict op te lossen al*
nu weder is gerezen. En nu voor degenen;
die hot ministerie gaarne zijn taak zfen af
werken, dat middel onbruikbaar ia tcgcu-
over do E orsto Kamer, zien wij geen
andoren uitweg, dan ccn ontbinding der
T woede Kamer, welker samenstelling
toch ook bijdraagt tot dc bestaande onze
kerheid
81)
„Trude krijgt den man, die na Christiaan
"do allerbest© is."
J,Gij kunt goed praten 1"
„Ik kan ook handelen I" zeide zij ernstig.
Hij knikte: „Sta haar bij; zij heeft dat
.wel aan ons beiden verdiend."
„Ik zal haar helpen 1'" En Franke von
Knec richtte zich op: „Morgen zal ik haar
helpen 1"
Zij wist niet, dat reeds een ander onder
weg was om Gertrud vod Knee to helpen...
Toen zij boven kwam, vond zij Trude
nog bij hét raam zitten. Zij legde haar m
men om den hals van haar vriendin, trok
do deken hooger over haar knieën on schooi
dc nachtjapon terecht, opdat baar van bec
haastig ademhalen zwoegende borst bedekt
zou zijn. Terwijl zij dit deed, verwonderde
zij zich, dat Trudc, die anders zoo netjts
was, daar nu zoo onverschillig zat, met
bloote voeten en met los haar,
dat op hals en schouders lag. Ja, als zij
©matig ziek ware 1 Maar dat was zij im
mers niot I Zij zou dan toch niet met bloo
te voeten voor het raam zitten cn in don
helderen maneschijn op don weg kijken,
steeds in de richting van den witten
Knoet
Ach, Fraukal Wat weet gij van ziek-zijn
af! Gij weet immers niét, hoe de koorts,
dio in het bloed woedt, van de menschcn
maakt wat zij wil.
„Wa£ moet ik doen?" dacht do klein*.
„Ik zal haar iets vertollen I" En zij
schoof een bankje naderbij, knielde daarop
neer, logde haar handen op Trudee knie
zooals rij dat zoo dikwijls had gedaan, on
begon op haar manier te redeneeren.
„Weet ge, Trudo, Marx en ik meenden,
toen gij bij ons zoudt komen, dat or een
schoolmeester mét een grooten, blauwen
bril en overschoenen, zoo lang, Trude, cn
met koele, groene oogen zou verschijnen
en toen gij nu kwaamt, o, toen was het
een wonderschoon kind, zoodat de me.i-
schcn zeidende schoonste in het geheel©
land, met lieve, donkere oogen, blond, dik
haar, waarin men altijd naar een gouden
kroon zoekt. En toen hét avond word,
mocht Frauke von Knee het haar zien, dat
streelen en daarmee spelen, en zij lachte,
toen rij zag, dat het over de ceintuur viel.
En toen het avond werd, stond Frauke von
Knee do gestalte te bewonderen, die gelijk
een koningin was, gelijk onze stammoeder,
de Mööw, van haar glanzenden schedel tot
aan haar voeten, in do fijne, zwarté kou
sen, welke de koningin zelve gebreid had.
Toen zette Frauke von Knec drie dagen
Lang haar bekend, verwonderd gezicht, dat.
or zoo verwonderlijk dom moet uitzien.
„Maar het beste aan haar komt nog; en
wel haar hart. O, dat was een hart zoo
rein, zoo rustig, zoo fijn besnaard I En bij
dat hart kwam Frauke nu in de leer. Zij
leerde het noodzakelijk vinden niet scheef
op de ïchoenen te loopenzij begon netjes
op den zoom van haar japon te wordenzij
dweepté met boezelaars, boezelaars met
rood, blauw of wit borduursel. Zij begon
dit borduursel zelf te maken, nadat Trude
drievierdo daarvan voor haar had gewerkt.
Zij leerde zelfs kousen stoppen
„En nu is Frauke Knee een kleine, ver
standige dame geworden, en als or ee.«
kwam, dan zou zij ton slotte zelfs een klei
ne, flinke huisvrouw worden. Er komt cca
ter niemand."
„Gij zijt lief," zcidfi de rieke, die blijk
baar met haar gedachten geheel ergens
anders was geweest. „Toe," zeide rij mat,
„maak het verband een weinig lo*het
klopt zoo daarbinnen."
Frauke deed, zooals haar gevraagd was.
„Gij ziet er wonderlijk uit," zeido zij, „dat
witte vérband in je goudblond haarl" Zij
legdo een gedeelte van het haar naar voren
over beide schouders. „Gij ziet er nu zo£
bleek uit," zeide zij met innig medelijden.
„Mijn lieve Trude 1" en zij streelde do
wangen der zieke: „Ik ben bang, dab gij
ziek wordt. Wilt ge niet een dikker© japon
aandoen?"
En Franke Btond het volgende oogcnblik
reeds bij dé kast cn zocht naar een morgen
japon. Toen zij, met het kleedingstuk in
de hand, in het maanlicht trad, dat door
het raam naar binnen stroomde, ontstelde
rij. „O," zeide zij, „ik heb het linnen ge
waad van do stammoeder gegrepen."
„Geef hicrl" zeide de zieke en keek met
flikkerende oogen naar het witte gewaad.
Hoe hard klonk dio zachte steml
Zij liet do deken van haar knieën vallen
en stond op.
Haar wangen gloeiden weer; Frauke zag
het niet; zij meende, dat het do maneschijn
was.
„Wat wilt ge?" vroeg Frauke
„Hut is te warm; ik wil dit uittrekken;
zoo! Geef mij nu het linnen kleed."
Frauke knoopte den 6mallcn gordel vast,
het gewaad hing los om de volle hooge ge
stalte; om do witte voeten ;pocld? do
maneschijn.
„Het is als voor jou gemaakt'*, zeide
Frauke met ingehouden adem én staarde
naar de koninklijke verschijn in g, naar de
mooie schouders, waarop hot baar, dat
als dof goud glansde zwaar lag, en naar
dé voeten.
Do schrik sloeg Frauke om het hart.
„Wat nu?" zoide zij.
„Mijn Fraukowanneer zal ook
weer dedo stammoeder terugko
men
„In don allergrootsten nood, Trude."
„Waar ia do zilveren band, Frauko!"
„Wacht Trude; hier in de kast"; en zij
lag reeds voor de kast op beide knicön cn
zij zocht.
„O, dat rij het sieraad toch vondl Dei
zieke schijnt immers weer belang to stel
len I Dat is zeker een tceken van beter
schap I Wat verheugt do kleine ziekenver
pleegster zich daarover I Met vlugge han
den doet zij do kleine doos open.
„Hierl Ziet ge, Trudc? Ik heb hem blank
gepoetst l Kijk eensl"
Zij houdt den bond in den maneschijn.
Hoe glinsteren en blinken de meeuwen-
vleugels I
„Wacht, ik zal hem je opzetten. Gij moet
j'o echter een weinig bukken, opdat ik je
geen pijn doe. Buig je koninklijk hoofd,
koningin maneschijn l Zoo! Ei! Glimlach
nu je slavin toe; nu zijt gij onze stam
moeder I"
De zieke grijpt met koorlsachtig-hccte
handen naar Fraukes hand.
„Ik heb oen tehuis bij u beiden, lieve,
kleine zuster l" Dc ;acbtc stem klinkt zoo
hardDe oogen hebben een brandenden
glans Dit komt niot van het maanlicht.
„Mijn Frauko, wanneer wil dc stam
moeder toch terugkomon?"
„In den allergrootsten nood, Trude 1"
Do aagst verschouit Frauko het hart; zij
begint in haar radeloosheid te wconen:
„Ga toch zitten, mijn Trude, neem dc de
ken, ik kom dadelijk terug."
Zij wil Voss halen.
Als zij zich in do dour omkeert, staat de
zieke met opgericht hoofd in den mane
schijn in het glanzende haar schitteren
de mceuwcnvl engels
Nu maakt zich een namcloozc angst van
Frauke meester; zij vliegt dc trap af.
Zij kan Yosa echter niot vinden, hij in
naar de stallen gegaan om to zien;- of de
knecht in de klccren en wakker blijft.
Frauke loopt hem haastig achterna. Na
komt hij haar reeds te gemoet; door de
achterdeur betreden zij' samen weer he®
liuis.
„Wat ig cr, Frauke?"
„Qa mee 1"
Zij begeven zich naar boven cn tredcö
do kamer binnen Met één blik zien zij,
dat die leeg is.
Frauke drukt beide handen op haar on-
stuimig kloppend hart; zij kan geen woord
uitbrengen.
„Waar is zij?" gilt Voss, terwijl bij haar
bij den arm grijpt, en schudt.
Als ccn bliksemstraal schiet Franke
ccn gedacht - door het hoofd; rij weet op
eens, waar de zieko is.
(Wordt vervolgd.)
