ÏKT4377
Zatei*dag 5 Januari*
A0. 1907.
<§oarant wordt dagelijks, met uitsondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
VIJF Biaden.
Eerste Blad.
Rubriek voor de Jeugd.
Omgangsvormen.
FEUILLETON.
1 >e oude toren.
PRIJS DEZER COURANT*
Vooi Lelie» pe> week 9 Oecte i pel 8 meenden J I S f 1.10.
Buiten Leiden, pel loopoi en waar agenten gevestigd «yn I 1.S0.
franco per post 1.65.
PRIJS DER ADVERTENTIES:
Van 16 regels ƒ1.05* Iedore regel tncor f0.17t. Groolere lettere naar
plaatsruimte. Kloine advortontiön Tan 30 woorden 40 Cents contant i elk
tiontal woorden meer 10 Cents. Voor het inoaseeeren wordt 0.05 berekend.
Inzendingen worden aan ons Bureel ditmaal
ingewacht tot Dinsdag-middag te VA uren.
Onze tyd is een tyd van w&arheldl
Ten minste, daar wil hy voor doorgaan.
Alles dient in 't licht gebracht, in 't rauwe,
niets ontziende daglicht. Do schomerige schyn,
de poötlscho glans verdwenen in den grauwen
dag, maar de waarheid, de lieve waarheid
Is gered.
De opvoeding houdt zich, ter goeder trouw,
hiermee bezig.
Wat niot strikt genomen, tot 't met de
zinnen waarneembare der dingen behoort, is
uit don booze. Weg dus met de sprookjes,
weg mot dwergjes en foeên, met reuzen en
tooverkollen; Sneeuwwitje is afgereied en
Asschopoetster poötste de plaat; weg met
don ooievaar, die de kindertjes brengt, weg
met de rooie kool die hem concurrentie aan
deed, weg ook met den goeden, irouwhartigen
Sint: weg met de bakerpraatjes. Weg met
de bakers, de historische baaksters zelveD,
Individuen min of meer verknocht aan 't
„bedriegorlje", dat men den zuigeling in don
mond siopt, on op den grond, waarop de
naam van dit voorwerp berust, al tot den
veroordeelden kling worden gerekend; baak
sters, die de wieg schuddon, dio 't kind er
uit pakken en hot sussen, als de waarheid
Is, daL't kind nieta schoeit; dus doende, de
waarholdsfondauionten van den beginmensch
allergevaarlijkst in do war sturen.
Do vraag rystHoe zullen dezo in waar
heid govooden, indien ze tevens van alle
conventioneele leugen gespeend worden, op
hun beurt in 't leven staan Dn vanzelf doemt
dan do oude geschiedenis op van don man, die
éón dag de vuile waai heul sprak zonder eeniger
let concessie aan 't leugenachtige masker der
samenleving en in dien éónen dag al zijn
vrienden in vijanden hervormde, zijn personeel
in een minimum van tyd de deur uitjoeg, in
eon enkelo salto moitale uit oon oorvolle bo-
trekkmg op straat stond en last not least, 't
fortuin van 6on erltante in rook zag ver
dwijnen of liever gezegd in do zakken van
andere neven. Deze boekenfiguur, deze oprecht-
heidsmakeiaar, wekt steeds ieders lachlust.
We verkneuteren er ons in als hy zyn vrienden
zoo ongezouten, ongevraagd en xond mogeiyk,
de roDde waarheid zegt, we genieten als hy
ze z'yn superieur zoo rauw mogeiyk opdient,
haar zoo onbewimpeld mogelijk zyn tante in
't aangezicht kletst; maar in dit genot zei ven
ligt al do kiem der veroordeeling van 't
systeem. Want do menscheiyke aard biykt
ook in deze genoegdoening zoo mooi niet. En
boe dik ligt toch die innerlijke satisfactie er
op, als men zoo'n oprecht mensch eens volgt
in zyn zoeken naar waarheid; hy zal den
jongen predikant verzekeren, dat zijn stem
eon ona&ngeDamen klank heeft, en hem ont
houden dat zyn taal vol mooie beeldspraak zit;
hy zal do kinderen van een raisdadigen vader,
die hem in hun onwetendhold prijzen, tot
betere, d.i. meer ware inzichten brengen; hy
zal, als hy onderwyzer is, den vader ver
zekeren dat zyn kind rechtuit te dom is om
te loeren; hy zal den weinig intelllgenton
mensch bekennen, dat deze niet hoog genoog
timmert voor de betrekking, die hy bekleedt,
zonder den uitstekenden goeden wil, do ont
zettende viyt ook maar eenigszins te releveeren.
Ook met de gebruikeiyko omgangsvormen ls
deze mensoh in voortdurend conflict. Hy groet
niet voor iemand, dien hy niot acht, en op de
keper bekeken, acht by, misschien eenlge
gepriviligeerdon uilgozonderd, die by hem in
't zonnetje staan, eigeniyk niemand, zichzelf
alleen. En de lompe, botte waarheden, die hU
de monschheid toedient, houden goiykon tred
met zyn onvormeiyken of ruwen, ongelikten
omgang.
Men moge goede vormen het leugenachtige
masker noemen, waarachter we kunstig onzen
waron aard trachten te verbergen, zy zyn
onmiskenbaar evenzeer een uiting van onzen
aeslhetischen zin.
En meerl Zy zyn uitvloeisels van hart en
gemoed, zy zUn 't aroma en de charme van
do samenleving.
Zondor hen zouden onze gesprekken do
allures van een Indianen-conversatie aan
nemen. Tot lllustratlo van dozen waarheid-
llevendon omgang onder menschon, diene
Amerika, 't land zonder traditie, waar men
in bokshouding een plaats in een business-
trein moet bemachtigen en slechts krachtens
die boks houding haar tegenover den binnen
dringende verlaten kan.
Wanneer we al onzo lieve leugens, onze
aangename vormen aan den kant zotten, zyn
we dan dichter do „waarhoid" in den omgang
genaderd?
Of zouden niet juist die bemlnneiyko vor
men, die kleine wellevendheidsuiUngen, waarin
do beschaafde mensch van jongsaf getraind
wordt, niet 't plaveisol van eon weg vormen,
die voert naar een andore waarheid, met
ovenvool goboorterechtvormen ze niet de
kleine vooroefoningen tot een betere vol
making, zyn ze niet tot op zekere hoogte de
openbaring van 't zodolyke op den bodom
van 't menschonhart, zyn ze niet de kleine
zielewendingen, die onzen elgoniykon loeiyken
menschenaard verloochenen en zoetjes aan
brengen tot een waarheid op een hooger plan
gelogen, een inueriyko, welke by velen bodol-
ven ligt, hoewel ze gloeit, onder de doode
asch van do grove „waatheid" in don omgang.
L-b li.
Gemeentezaken.
Achterstallig xoerk.
Onze gemeentelijke molen maalt wel lang
zaam. Dat blijkt al heel duidelijk uit het
voorstel inzake do Vereeniging tot bevorde
ring van den bouw van Werkmanswoningen
dat in de maand Maart van het
vorig jaar reeds aanhangig is gemaakt en
daar het de laatste vergadering van de
overladen agenda werd afgevoerd, nog niet
zijn beslag heelt gekregen.
Wellicht hebben tot deze vertraging al
lerlei factoren meegewerkt, die de buiten*
staander moeilijk kan beoordeelon, zoodat
we verstandig doen niemand en vooral niet
hot college van B. en Ws. van doze langza^
mo afdoening do schuld te geven.
Toch schijnt hot ons bedenkohjk, dat do
gemeenteraad steeds voor zooveel achter
stallig werk blijft 6taan.
Ons dunkt, dat vooral bij het sluiten van
een jaar, zaken, die reeds lang aan de orde
zijn, behoorden to worden afgedaan.
Elko dag heoft genoeg aan zijn eigen
kwaad, staat gcsclirevon, maar olko dag
heeft ook genoeg aan zijn eigen werkzaam
heden. Wie met achterstallige arbeid heeft
tc worsbe-Ton, lijdt gevaar, dat hij eigenlijk
nicte op tijd afkrijgt. En dat geldt niet het
minst voor een openbaar lichaam als do
gemeenteraad is.
De eereto vergadering in het jaar 1907
van don Lcidsehen gemeenteraad waarom
niet reeds Donderdag a.s. zal geheel
moeten worden ingenomen door punten,
die eigenlijk in het vorig jaar hadden bo
hooron tc zijn afgedaanliet voorstel werk
manswoningen, salarisTCgeling der politio,
melkverordcning. Er behoeft waarlijk niets
meer bij. Wij zullen den Raad gelukwcn-
sclicn als liij deze drie gewichtige zaken
in één zitting behoorlijk afdoet.
Zeggen B. en Ws. hierophet is toch
waarlijk niet onze schuld dat dezo onder
werpen nog niet afgedaan zijn, want wij
hebben zo reeds eenmaal op de agenda ge
plaatst, dan moeten we voor de eer van
den Raad opkomen met te antwoorden,
dat de agenda's, waarop ze voorkwamen,
inderdaad te lang waren.
Een nominale raadszitting pleegt van
twee tot vijf uren des namiddags te duren
Daarvan gaat gewoonlijk voor mededcelin-
gon van ingekomen stukken, benoemingen,
on enkele zeer huishoudelijke zaakjes, weer
een klein uur af. Wat schiet er dan voor
een anderhalf dozijn punten al weinig tijd
voor beraadslagen over! Men kan toch niet
wenschen, dat de 37 Raadsleden 6lechts
ja en amen zullen zeggen op hetgeen door
het collego vud B. en Ws. is gepraeadvi
scerd en voorgesteld?
Twee uren zijn verbazend gauw volge
praat. Doch bepaalde het achterstallige
zich slechts tot deze drie zakon, we zouden
er nog over kunnen zwijgen.
Maar wij weten ook, als wij slechts ons
geheugen raadplegen, dat cr veel meer is.
Daar ligt sinds jaar en dag een adres van
Regenten van het H -G. of Arme Wees- en
Kinderhuis om een subsidie uit de ge
meen tokas, daar is een verzoek ingekomen
vaD ,,Leiden8 Belang'', gceteund en bestre
den door vorscbillendo andere plaatBelijko
Vereenigingen om invoering van een wet
telijk sluitingsuur van winkels; do onder
wijzers hebben gepebitionneerd om nadere
regeling hunner jaarwedden en eindelijk
i3 nog toegezegd een nader voorstel tot
regeling van de jaarwedden der gemeente
werklieden.
Dit lijstje is wellicht nog onvolledig, wij
schreven slechts uit onze herinnering op,
maar het is bij het reeds genoemde lang
genoeg om to doon inzien, dat 1907 con
heelo erfenis van 1906 heeft tc aanvaarden.
Hoe dan aan dczo vertraging, die to<Ji
niet aan een goedon gang van zaken be
vorderlijk kan :.ijo, tc ontkomen?
Ons dunkt alleen door geregelde afwik
keling van zaken op do gemeen tel ijko i u-
reaux en door vermeerdering van het getal
Raadsvergaderingen.
Wanneer B on Ws. konden besluiten be
lioudens enkoio uitzonderingen, den Raad
om do twee weken bijeen tc roepen, dan
zou men alj r^_el een niet overroerdo
agenda hobbcu, do to behandelen onder
werpen zouden tot hun recht komen en
afgedaan worden on aan hot einde van
het jaar zou men niet opgescheept behoe
ven te zitten met een hoop achterstallig
werk.
De Raad is in 1906 royaal geweest je
gens de Wethouders door luin tegemoetko
ming van 1000 gulden op 1500 gulden tc
brengen. Men mag nu ook een beetjo meer
van bot College van B. cn Ws. eischcn.
Meent men, dut het salaris van het hoofd
der gemeente, wiens taak inderdaad zeer
omvangrijk cn moeilijk is, daardoor nog
zwaarder zoudo worden cn onevenredig
aan een bezoldiging van 6000 gulden, wel
nu, de weg om tot verhooging to komen
is ook hier niot afgjsloten.
Het ecnige bezwaar, dat tegen de ver
meerdering van enkelo Raadsvergaderingen
kan worden aangevoerd is do verhooging
van kosten.
Stellen we, dat er per jaar zes verga
deringen meer worden gehouden dan zou
dit aan presentiegeld hoogstens zesmaal
zestig gulden, dat is 360 gulden kunnen
bedragen. Ze-ker geen overwegend bezwaar,
doch mocht, dit zoo wezen, welnu, er is
een weg om het presentiegeld bijvoorbeeld
van twee gulden tot 1.50 gulden verlaagd
to krijgen.
Wij hopen cn verwachten, dat meo ter
plaatse, waar het bohoort, de door ons go-
rruiakt© opmerkingen in crnslégo ov >rwc-
ging zal Wil Ion nemen cn dat het gc/dg
er van zal wezen, dat heb achterstallig
werk aa.. het einde van het pas ingetre
den jaar tot een minimum zal zijn be
perkt.
Leiden, 5 Januari.
In de vergadering der „Vryzlnnlgo
Propagandaclub" alkior. werd gekozon tot
voorzitter: de hoer A. I. Witmans Mzn.,
ter,wtyl da ovtrlgo bostuursfunctiön wordun
toegowezen aan de hoeren fiovena Grevo,
P. C. G. A. Wykmans, J. v. d. Zeeuw on
H. H. N. Tettorodo. Als nieuwe loden traden
vorscheidor.e personen toe.
Voor eon „dordo Chiistoiyke school"
alhior, is by ds. Drost eon anonieme gift van
vyfhonderd guidon bezorgd.
Door dr. J. H. F. Kohlbrugge, tc
Utrecht, zijn aan 'a Rijks Museum van
Natuurlijke Historie to Leiden ten ge
schenke aangoboden ccn collectio dieren,
door hem op Java, Tosari, bijeengebracht-,
omvattende twee zoogdieren, 4 reptielen eu
batrachi, 2 wormen, 7 fleschjco met spin-
89)
Hij draaide zich plotseling om. Bij heb
aanschouwen van de bedroefde moederlief
de tot in het hart getroffen, c'x>r de vree
selijko agitatie der laatste dagen, door den
storm der zelfbeschuldigingen bijna van
bet verstand beroof 1, maakte h-j, als een
be&chonkene, een tuimelend, wending en
viel op de knieen.
„Moeder," riep hij, ,,moederl Waarom
moest het zoo ver met. mij komen I"
Frauke was teruggedeinsd
Juffrouw SiemensI" riep zij bevend.
„Het is mijn zoon", zeide de oude vrouw
en streek zacht over het hoofd, dat zich in
do plooien van haar rok verborg Heete
tranen vielen daarop.
Frauke sloot zacht de deur. Binnen koor-
do men niet, dat zij hevig snikkend door
de gang vloog.
Een oogenblik later trad zij de woonka
mer binnen en ging dicht naast haar ouden
vriend zitten. Zij legd© haar hand, die van
zenuwachtigheid beeiae, in de zijne; hij
vroeg niet, wat haar ov rkomen was, hij
meende, zij de om Hinze, die haar
gezegd had, dat hij heenging. Het was
©chter veeleer ce machtige indruk, welken
de moederliefde op Let kind had g.maakt,
cn dan het andere, dat met juichen en kla
gen, met weencn en lachen, iD haar gemoed
bad post gevat: de zalige vrouwenliefde.
Zoo zaten zij zwijgend bijeen en wachtten
totdat do voordeur zich achter dengenc zou
sluiten, die jarenjang het onheil van het
huis was geweest.
Aan het einde van de gang, in liet be-
rookte vertrek met de wijnlucht cn de slech
te photografién, met dc schrijftafel vol
speelkaarten cn noncnalante boekhouding,
lag liij, wien de wr,eging van het sleeve
geweten en de innige, jammerende moeder
liefde, den v&lsc-'Sn trots gebroken, en de
lichtzinnige neigingen verdreven had.
,,Ik wil mij losmaken van den schurk,
dio mijn onheil was. ik kan het niet langer
meer verdragen, het :heele leven één enko
Io leugen. Ga mee, moeder 1 Moeder, ga
mee I"
Hij streelde steeds opnieuw dc magero
hand. Ik was den waanzin nabij", jam
merde hij; „zonden cn zorgen stonden als
bergen om mij heen cn benauwden mij dag
en nacht. Als gij niet hier in huis om mij
nentwil waart, gekomen; als gij trouw moe
dertje, niet telkens weer den bijbel op mijn
tafel had gelegd, als gij niet had gewaakt,
het beste leven zou al mijn zonden niet
w..r goed gemaakt hebben."
„Ga," zeide zij zacht, ,,ga naar de stad;
ik wil hier eerst alles in orde brengen."
En hij ging, to voet. Toen hij de kamer
van den opperstalkuecht voorbijging, zag
hij naast het paardentuig, hetwelk aan den
muur hing, een eenvoudigen stok staan,
zooals de landlieden dien veelal bij zich
hebben, als zij naar het land gaan.
Het was de stok, welken hij als eenige
bezitting hid meegebracht, toen hij 'voor
het eerst dit huis had streden. Hij greep
dien en ging heen.
Toen hij do allee had here'--, slo g I- j
den weg naar den polder in. Achter hein I
klonk liet rollen van een rijtuig. Hij keer
de zich om. Do wagen hield voor het bec-
ronhuis stil. Gertrud was uitgestapt cn
hielp d i invalide, wien het uitstijgen
moeilijk viel. Een oogenblik stond hij al
leen, gebogen, toen kwam Frauke uit dc
voordeur en vloog hem om den hals, streel
de hem wcenend cn de invalido legde den
den arm om zijn kind, hot zwarte verband
verdween in do blondo lokken. Zoo ston
den zij, over wie het ongeluk was gekomen,
naast elkaar.
De voormalige rentmeester zag dat al-
los. Hij lcirudc tegen den populier aan,
waarbij hij stond, en weende bitter.
Den volgenden morgen verliet juffrouw
Siemens ook het huis. De heer von Knee
stak haar vriendelijk Je hanj toe; Ger
trud streelde de oude handen, zooals giste
ren de zoon had gedaan; Frauko snikte
aan haar hals en verzocht haar af en toe
terug te komen.
Christiaan bracht do oude vrouw met
het rijtuig naar de sta<L
ïoen Gertrud haar verzocht had, in haar
betrekkin^ te blijven, had zij daar^uo''
vriendelijk bedankt: ,,Ik moet bij bera
zijn; hij heeft mij noodig."
X.
Acht dagen na deze gcbcurtcnis-ien, op
een zonnigen nairüddag, nado/do bris-
tiaan Möller, van Westdorf komend, Itcfc
achterhek vau het park. Hij had zich van
af den dag, waarop Hinze was ontslagen,
door den oudeü, ervaren Voes bijgestaan,
in de meest verschillende landbouwzaken
ingewerkt. Daar lnj bij ziehzelven berede
neerde, dat van nu af het toezicht over de
bezitting aan hem was toevertrouwd, had
hij zich voorgenomen, van den vroegen
morgen tot den laten avond onverdroten
op zijn post te staan en zich niot door dc
gedachte te Laten ontmoedigen, dat, vol
gens menschelijko berekening, allen arbeid
tevergeefs zou zijn gedaan. Dc gedachte
voor zijn kleine lieveling to werken, gaf
aan zijn schreden vleugels en het bij zijn
jonge jaren zoo gewichtige gevoel van
groot© verantwoordelijkheid schraagde
tevens zijn moed.
Dikwijls ochter was zijn gemoed; met
bezorgdheid vervuld. Van kind af een
ijverig toehoorder van landbouwvoordrach
ten, door do natuur met een helder, prac-
tiscb verstand begaafd, beredeneerde li ij
bij ziehzelven, dat zijn moeder te veel op
hraar schouaore zou nemen, als zij het goed
overnam. Het vermogen zijner moeder zou
alles te zamen, het huis nnu de markt
meegerekend, ongeveer honderd veertig
duizend mark bedragen. De waarde van
do gehcelo bezitting was echter, alhoewel
do landerijen zich in een treurigen toe
stand bevonden, bijna driemaal zoo veel.
Er was een grooter kapitaal noodig om het
goed cr weer boven op te brengen.
Maar zelfs als wildo zijn moeder hot
waagstus van den aankoop ondernemen,
dim zou Thorbecken dat zdkcr verainde-
ren.
Doch, ondanks het vooruitzicht van deze
droevige toekomst, v.as Christiaan vast
De-sloten, al zijn krachten in te spannen,
al het werk, dat zich voordeed te laten
verrichten en de werkzaamheden goed to
verdoelen. Hij besloot, de opeengestapelde
wol tc verkoopen, do schuren te reparce
I nen en kleine insecten, benevens twee kist
jes met vlinders en kever*.
Den schenker is daarvoor den dunk der.
Regeering betuigd.
,,Do Nieuwe Courant schrijft naar
i aanleiding van het „groot© Hofbal" heb
j volgende;
Wij waren in du gelegenheid de locali
teitcu te bezichtigen, waarover in het Ko
J niuklijke Palais kou worde/i beschikt hij
do ontvangst van de ruim 1060 gasten, dio
do zoogenaamde Nieuwjaarspartij teu
Hove plegen te bezoeken.
Bij die gelegenheid staat, naar ons bleek
do rcgelendö hofhouding voor 'n moeilijk©
taak. Du afmetingen van do grooto bai-
znal zijn to gering om alle gasten daarin
toe te laten en tevens genoegzame ruimte
open te houden voor liet oogenblik, waarop
j H. M dc Koningin binnentreedt en heb
bal begint. Bijna eun derdo vau don zaal
vloer toch, het geheel© boveneinde, wordt
bedekt door een tapijt, waarop in een Iir.i-
von cirkel, inet hot Koninklijk Echtpaar
ah middenpunt, do zotcis staan voor net'
diplomatcukorps, de Ministers cn anJhro
hoogwuardigheicLsbeklceders, die, na to vo-i
ren den nan do opening van het bal voor-
ofgaandou cerclo te hebben bijgewoond, xgfi
het gevolg van 11 M. de balzaal bctredea,?
Dczo cerclo wordt gehouden in een paap.'
vertrekken rechte van dh anti-chnmbro
bovenaan do groote trap. Do cerclo duurt'
meestal een klein uur cu do overgroot©
meerderheid der gasten moet zich dus
hetzij in do balzaal uetzij in dc meer conv-
fortabele omliggende zalen dien tijd wacli-
te ns getroosten, voordat het bal geopend
wordt.
Na den cerclo begeeft zich het Konink
lijk Echtpaar, vergezeld van het Civiele en
het Militaire Huis cn gevolgd door 'et
gezelschap van ongeveer 150 per* mcl dat
dczo bijzonder© ontvangst heeft bijgewoond
naar do balzaal door de deur .jenever
den boven beschreven halven kring var»
zetels.
Voor dezo binnenkomst moet de noodiga
ruimte worden opengehouden, ovciuu#
natuurlijk voor den eersten dons, die ou-«
middellijk daarna begint.
Werden nu, in afwachting van Jict binnen
treden van het vorstelijk gezelschap, alle gas-
ten tot do balzaal toegelaten, dan zouden loei» I
dc entróo noch do opening in gocdo ordo kun-
non geschieden. Daarom wordt in den aan
vang sleclita aan dames toegang tot dc balzaal
verleend en von do bcoren Uiogonon, dio deel
nemen aan den eersten dans cn voorts slechts
naar gelang de plaatsruimte toelaat a i an
deren, in do eerste plaats hoogo milita" -n„
Dezo allen scharen zich dan langs de lango
wanden dor balzaal, in do ruimte, die niet
door het tapijt is belegd. Do overige gor.oo-
digdcn blijven gelijk gezogd, tot na dc opening
van het bal vcrtoeVcn in dc reeks ruime ver
trokken, welko rondom het hoofdoinde dof.
balzaal gclogon zijn en in een waarvan een'
thcc-buffot, in een ander (do witte zaal naast
de balkonzaal aan do voorzijde van het paleis)
een orkest zich bevindt,
Voor do open deur, welke uit die ree' ver
trokken toegang tot het hoofdoindo dor bal
zaal geeft, scharen zich vele gaston bijeen on»
den vorstelijke stcct te zien binnenkom' n. Ln
afwachting van dat oogenblik wordt door di*
deur geen passage tot do zaal vergund, omdat
dit de boven omschreven oonvnngsreg.;ling go-
heel zou verijdelen. Om die roden was hij een
vorlgo gelegenheid ccn koord gespannen;
ren cn dc massa's kostbaren mest nar het
land to laten brengen; kortom, hij wilde
zoo huishouden, alsof het goed nimmer in
vreemdo handen zou overgaan.
Aldus, in dozo gedachten verzruken, bcj
trad luj, het hek doorgaande, 'act park r ni
to zien of do paden nog in goeden staat-
waren. Daar hij van oordeel was, dat
Fraukes vader, zooals hij den heer des
huizes in zijn gedachten noemde, nu dik-
wijU langs deze wegen zou wandelen, zoo
inoest dc netheid, welko zich overal aan
zijn blik vertoonde, hem ondanks al zijn
i droevige gedachten, prettig stemmen.
Toon do jonge rentmeester zich om ccn
groep heesters heen boog, zag hij Ma^x
Voss, die do nauwe liverei met een luchtig
linnen jasje had verwisseld; hij werkt© *n
het zweet zijns aanschijns in do paden.-
j Voss beduidde den jongen man met een
i oolijkcn glimlach op zijn verweerd gelaat
om zacht tc loopen en uecs naar ccn lom-
j merrijk lindc-priceJ. Christiaan Möller
ging, im
merkwaardig vlug van begrip,
op
het avontuur in. Hij dook zijn lange ge
stalte ineen cn ofschoon hij gewoonlijk ecu
zeJccren, vasten, fermen gang bad, blecV
het, dat hij ook wist te sluipen als cci
vos.
