Wat een kan bier uitwerkte.
5 Januari i907.
NS. 14377.
Eet was een treurige dag in het jaar
1682, toen dc schoenmakersleerling Beiner
het stof van zijn schoenen veegde en verder
dc wijde wereld introk, om het geluk tc
zoeken, dat hem thuis steeds ontvlucht
had
Dc dochter van zijn patroon was het,
dio hem zijn afscheid gegeven had. Allen
dachten, dat die twee een paar zouden wor
den, maar een jaloersche mededinger had
een stuk uit Christoffel Bciners jeugd go-
rukt en van dat oogenblik af was er geen
einde aan den spot en den hoon, die den
armen schoenmakersgezel werd aangedaaD-
En Eva Schanten wilde geen man, om
wien iedereen lachte. Daarom gaf zij hem
het afscheid, en de arme jongen trok met
een dioevig hart in den vreemde.
De gesohiedenis was deze. Op zekeren
dag riep een meester schoenmaker in Ber
lijn zijn leerling toe: Jongen, ga mij een
kan Bcrnauer bier halenEn daarbij gat
hij hem een flesch- Het Bernauer was wijd
en zijd als een uitnemende drank bekend.
Bernau lag ruim een uur van Berlijn ver
wijderd en het kwam den jongen vreemd
voor, zoo ver om bier te moeten gaan; dat
men in Berlijn zelf ook Bernauer bier kon
krijgen, viel hem niet in. Hij nam dus do
flesch en trok naar Bernau, zijn geboorte
plaats. ZijD ouders waren zeer verb id,
toen hun jongen zoo opeens in huis kwam
A-a llen en spotten niet weinig met v._ Bcr-
lijner patroon, die zijn leerling zoo ver om
bier uitzond. Snel gaven zij hem waf vood-
tsel, lieten dc flesch met bier vullen en j
zonden den jongen, nadat hij een poos uit- j
geslapen had, met hun zogen weder naar
de stad terug.
Berlijn was toen nog een kleine stad, en
wat in een of ander huis gebeurde, vl?s
men er gauw overal. Zóó kwam het, dat
het gebeurde met den schoenmakersjongen,
die naar Bei nau om bier was gegaan,
spoedig de ronde deed; alom werd er om
gelachen en de arme jongen was het doel
wit van allo mogelijke grappen. Hij kon
het in Berlijn niet meer uithouden en ging
naar Breslau. waai hij zijn leertijd volein
digde. Deze gezel was Christoffel Berner.
Daar de jonge man vlijtig en oppassend
was, hield zijn meester. Hans Schanten,
veel van hem en hij zag niet ongaarne, dat
zijn dochter Eva het geheel met hem eens
was, dat Berner zijn opvolger in huis en
zaken zou worden. Wat Christoffel betreft,
die had zijn leven willen geven ter wille
van Eva
Alles scheen dus in den baak, tot een
tweede gezel, een Maagdenburger, in huis
kwam. Deze was vroeger te Berlijn geweest
en kende de geschiedenis met het Bernauer
bier. Daar hij spoedig zin had in de doch
ter en ook in de zafeeu van zijn meester, en
geen ander middel wist, om zijn mededin
ger uit den zadel to stooten, verhaalde hij
het bieravontuur van den jongen Bernau
er en weldra lachte, als vroeger Berlijn,
nu geheel Breslau over die grap, en de ar-
me Christoffel was het mikpunt van alle
grappige menschen der stad.
Zoo kwam het, dat Eva op zekeren dag
den uit den gedroomden hemel gestooten
gezel verklaarde, dat zij geen man wilde
huwen, dien allen uitlachten. En z'>o
bond Christoffel Berner zijn bundeltje bij
elkander en ging zijns weegs.
"Vertwijfelend en niet wetend waarneen,
gaf hij zich aan voor den militairen dienst,
nam het handgeld der Oostenrijksche wei
vers aan en werd soldaat. In dienst wist
hij zich door zijn kloekheid de gunst te
verwerven van zijn overste, die hem deed
onderwijzen. Christoffel werd onderoffi
cier en in den strijd tegen de Turken trok
hij door zijn dapperheid de opmerkzaam
heid van den beroemden veldheer prins
Eugenius van Savoyo. Hij werd officier
steeds hoogex in rang, had als generaal on
der Eugenius het bevel in Italië en muntte
zóó uit, dat hij na de inneming van Turijn
tot hoofd de artillerie werd benoemd De
Prins had groote vriendschap gesloten met
Berner, en de Keizer had hem in den adel
stand verheven.
Nu en dan werden hem ook opdrachten
gegeven voor Vorstelijke Hoven en een
daarvan voerde hem naar Duitschland, en
nu kon hij het niet laten, om ook Breslau
op te zoeken, want de herinneringen zijner
jeugd waren nog lévendig in hem. En nu
verbieef de oude generaal in dezelfde stad,
waarin bij eens do schoenmakershamer ge
slagen had, in een prachtig huis, en als hij
zich in zijn schitterende uniform op straat
vertoonde, namen alle voorbijgangers eer
biedig den hoed voor hem af of sloegen vol
ontzag voor hem aan. Zoo ging hij ook eens
voorbij het huis van meester Schanten. Hij
liep langzaam en keek oplettend het huis
aan, waarin hij eens zoo ongelukkig gewor
den was.
In de deur stond de Maagden burger, zijn
vroegere gezel en mededinger. Hij was breed
en gezet geworden, maar anders weinig
veranderd. Toen hij den voornamen heer in
het oog kreeg, nam hij zijn muts af en boog
diep. De generaal draalde een oogenblik,
trad toen binnen en verklaarde drn verruk
ten meester, dat hij een paar beste rijlaar
zen nocdig had. Terwijl do Maagdenburger
nu den hoogen bezoeker do maat nam, ging
de deur open en de oude generaal, die in
twintig veldslagen geen hartkloppen ge
voeld had, zocht naar zijn adem; dat was
Eva, omstraald van den glans der jeugd.
Tot zijn geluk zei op dit oogenblik de
me eater: ,,Dit is mijn dochter Eva, mijn
eenig kind." Dc generaal haalde diep
adem; hoe had hij ook maar kunnen deu
ken. dat de tijd over de gestalte van de
sehccnmakersdochtcr zou zijn heenge..n
zonder sporen achter te laten. Het meisje
bloosde bij het zien van den vreemdeling
en verdween weer zoo spoedig zij kon.
De generaal prees de bevalligheid van het
meisje, waarop de meester spraakzamer
werd en er ten laatste over begon te zuchten
en te klagen, welk een zorg en last het gaf,
zulk een meisje in huis te hebben. Daar heeft
zij haar hart gezet op den zoon van den
rijken herbergier, die van zijn kant ver
klaard heeft, geen andere te zullen nemen
als onze Eva. De waard is woedend gewor
den op zijn zoon, toen hij er achter kwam,
en raasde op hem, toen hij, de zoon van den
rijksten man in dc stad, ziel de doenter
van een gewonen schoenmaker voor vrouw
had gekozen.
Zoo was er in ,,De Zwaan" vreeselijk te
keer gegaan, tot eindelijk de zoon van den
waard het vaderlijk huis den rug had toege
keerd en soldaat was geworden. Hij was na
ergens in Hongarije of Croatië keizerlijk
ruiter. Dat is nu den waard van ,,be
Zwaan" erg ter harte gegaan en hij zou heel
wat er voor geven om het gebeurde ongo
daan te maken en zijn zoon weder in buis
te hebben Hij denkt, dat hij den jongen
dan nog wel het hoofd recht zal zetten en ep
de dochter van den schoenmaker uit zal
praten Maar dat zal bij dun wakkeren Er-
win niet gelukken en zoo is het eind van
de ellende niet te overzien
Baron Berner ging nadenkend heen. De
geschiedenis van den Maagdenburger haa
hem getroffen. Den ouden soldaat omzweef
den de schoone beelden van het verleden,
zijn eigen jongelingsdroom, zoo ongelukkig
verstoorden hij besloot te beproeven, oi
bij niet het geluk van de dochter zijner on
trouwe Eva bewerken kon Zeker had zij
noch haar Maagdenburger deze grootmoe
digheid verdiend; maar Eva, de moeder, zou
daaraan zien, dat zij zich over Christoffdl
niet had behoeven te schamen.
Toevallig logeerde Berner juist in ,,De
Zwaan". Hij knoopte met den eigenaar een
gesprek aan en beloofde hem, dat zijn zoon
terug zou komen, als hij wilde toestemlicd
in het huwelijk met de dochter des schoen
makers. Ook deelde hij den verbaasden
waard mede, dat het meisje vijf en twintig
duizend gulden bezat, die haar op haar hu
welijksdag zouden worden uitbetaald Zij
wist er nog niets van, maar de 7*-a k was
zeker, daar dc generaal zelf de opdracht
had, de som uit te betalen.
Nu werd het hart van den waard week;
de voorspraak van een keizerlijk generaal,
het verlangen van zijn zoon, en de verras
sing vooral van al dat geld hadden de over
winning behaald.
En zoo gebeurde het, dat Erwin, door
bemoeiing van baron Berner, die een
plaatevervanger voor hem gesteld had, te
Breslau terugkwam en dat het weldra vroo-
lijke bruiloft in het huis v?_n den Maagden
burger was. Ook het geld ontbrak niet. De
oude generaal stelde zich net verbaasde
bruidspaar voor Slechts vreug hee^ehte
in het huis van den meester. Eén slechts
weende bitter: de meesteres. Zij had haar
vroegeren verloofde herkend. Do generaal
echter sprak haar vriendelijk tee, om haar
tc troosten. Maar ook voor oer Maagden
burger ging een licht op en hij meende van
schaamte in de aarde te zinken bij het zien
vaD den man, die het onrecht op zulk eeü
wijze wreekte
Derde Blad.
