LSiDSCH DAGBLAD. ZATERDAG I DECEMBER. - TWEEDE BLAD.
Anno IöüG.
PERSOVERZICHT.
F E U1LLETQN.
So. 11319.
Onder het opscorift Voor de aan-
staande vredcsooof orentic
schrijft liet „V/cckb I ad van het
Re c h t
In een vijftal artikelen, opnomen in
„Het Vaderland" van 27 September
13 en 21 October, 1 c 10 November, levert
mr. A. van Daehne van Varick een met
groote warmte geschreven pleidooi, ten be
toogc, dat bij de eerstvolgende vredescon
ferentie op het program vnn behandeling
behoort tc worden geplaatst: dc internati
onale bescherming van het particulier ver
mogen, in staatsleeningen belegd. De
schrijver wijst op dc groot© belangen, hier
bij betrokken; belangen, die, al betreffen
zij meer onmiddellijk dc individuen, tccli
ook indirect juist om hun omvang ook do
gemeenschap raken. Hij betoogt vervolgen»
dat, indien de kredietnemendc Staat met
een beroep op zijn souverciniteitsrecht zich
aan dc nakoming zijner verplichtingen
onttrekt, do schuldei sobers het toekijken
hebben, cd hij herinnert daarbij aan dc
leer, door de» Argentinischen minister
van Buitcnlandsch© Zaken Drago verkon
digd, volgens welke tegen een souvereino
Mogendheid, die haar geldelijke schulden
niet afdoet, dwangmiddelen niet geoorloofd
zijn.Met hetrokking tot de niet altijd als
schuldenaars zeer nauwgezette Zuidameri-
kaanschc Staten vindt die leer dan feite
lijk steun in do zoogenaamde Monroc-lcer
.welke elk optreden van een niet-Ameri-
kaanschc mogendheid legen cenigen Ame-
rikaanschen staat tot een aangelegenheid
verklaart, welke do tusschcnkorast van de
Voreemgdc Staten van Noord-Amerika
kan wettigen. In het belang ook van
laatstgenocmdo mogendlieid zelf, bepleit
mr. "Van Varick dc uitbreiding van do in
ternationale bescherming ook over don
privaten eigendom, in ataatslccningen be
legd.
Naar aanleiding van deze beschouwingen
die w ij met belangstelling lazen, slechts
één opmerking. Wij gelooven, dat niet
ernstig kan worden betwijfeld, of betaling
van zijn schulden is een zedelijke en een
rechtsplicht tevens voor eiken schuldenaar,
ook al is die debiteur con souvereine staat.
D.t beginsel door een internationale uit
spraak vast te leggen, schijnt daarom ta
melijk overbodig. Zeker kan hot zijn, dat
do een of andere Slaat zijn verplichtingen
niet nakomt cn dan zich in het uiterste ge
val met ccu beroep op souvereine rechten
van een drukkend an schuldenlast tracht
af tc maken. Doch zal daartegen cenigo
internationale regeling veel helpen? De
Staat, die zijn schulden niet betaalt, blijft
in den regel slechts nalatig, omdat hij niet
anders kan. Zoolang mogelijk betaalt hij cn
dokt de cene schuld door ücl aangaan van
een nieuwe, juist omdat hij meer dan
een andere Staat, wien het financieel good
gaat, aan krediet behoefte heeft. Met het
ophouden van betalen houdt tevens hel zoo
hoog noodigc voltrouwen op, door do geld
markt iu hem gesteld, cn daarin ligt oen
sterk preventief werkend middel en ccu
ernstige repressie te.vcns. Zoo spoedig als
hij kan, zal daarom do nalatige Staat wel
trachten hel verloren vertrouwen to her
winnen. Of internationale maatregelen
hem nog tot meerderen spoed zullen kun
nen drijven, zou kunnen worden betwijfeld.
Intusscheu, wij erkennen gaarne, do moge
lijkheid, dat wij hierin verkeerd zien en
wij willen geenszins het. internationale be
lang ontkennen van de door mr. Van
Daehne van Varick ter sprak gebrachte
kwestie
Ook door „üe Nieuwe Courant''
werd van deze artikelen root belangstel
ling kennisgenomen Behalvo do beden
king, door het „W eekbladho' Recht
iüe arme niciit.
Slot)
Do onvorschillig:tLen wonen Henri en
Luoie, toe, gciiccl ingenomen door andere
dingen, zien weinig om geldzaken bekom
merden.
Meviyuw Opbcrger d^oht aan haar kinde
ren, vooral K..u de oudsten, voor wio oen
aaum.rkelijke toclago do positie zeer zou
kunnen verbeteren.
Haar echtgenoot, die voor zichzelf cie
meest belangcloozo man ter wereld was,
vreesde voor zijn vrouw een teleurstel -mg,
waarvan hij den terugslag zou ondoiviu-
dcn.
Mejuffrouw Eugénre, goede viel, die zij
was, dacht aan niets anders dan aan wat
voor haar. huis bevorderlijk zou zijn; Anna,
dio zich met den krachtigen wil, die haar
kenmerkte, had kxsgtemaa&fc van haar
droom, waardeerde steeds meer de hoeda
nigheden van haar toekomstigen echfcgc-
rwot cn verlangde er naar, zoowel uit
toegenegenheid als uit eigenliefde, hem
een ilinkeii bruidsschat mede tc brengen.
Voor George eindelijk was de beslissing van
groot gewicht. Zijn huwelijk hing er van
af. Reeds tweo jaar lang was dit uitge
steld cn dit zou nu bepaald kunnen wor
den, als tante Annette zich edelmoedig
had betoond.
De notaris nam plaats en haalde uit zijn
portefeuille, het testament.
„Hel is van met ouden datum," zcido
hiji »,mct Kerstmis ben ik het laatst bij
mevrouw geweest."
De erfgenameu, uitgezonderd Lucie en
Henri, keken angstig.
„Lees het maar spoedig, mijnheer,
zcido mevrouw Opbcrgcr op baar beslisten
^°°n. achten is een leclijk diDg, cn,
cr °°k ia moge worden uitgemaakt,
tot het laatst willen we het uitvoeren."
geopperd, rees bij haar evenwel deze, dat
wat er zij van een internationale iegcling
van het besproken belang, het aan ge-
gronden twijfel onderhevig geacht meet wor
den of het bekoort tot de onderwerpen,
dio op een vredesconferentie thuis behooren.
De „N i e u w e Hotter damsebe
Gouranb" bespreekt de voorstellen der
Regeering om den s u i k e r n c c ij n s met
tien gulden per 100 K„ G. tc verlagen cn
den a c c ij u s op het gedistilleerd
van 63 gulden op 90 gulden per H. L. te
verkoogen.
De verlaging van den suikeraecijns juicht
het blad natuurlijk toe. Over de vvenschc-
lijkheid daarvan kan inderdaad, geen re
delijke twijfel bestaan, zegt het blad.
Maar is zij, financieel gesproken moge
lijk? De Minister van Financiën meent van
wel. Zijn rekening is als volgt:
Suikdr en gedestilleerd to zamen zijp
voor 1S06 geraamd op 20,000,000 plus
25,200,000 of 45,200,000. Deze som moet
in 1911 i 47,200,000 worden. Geeft daarvan
de verhoogde drankaceijns 32,400,000, dan
behoeft do suikcraccijns slechts een kleine
15 millioen! gulden to leveren, cn daarop
kunnen wij veilig rekenen.
Door het natuurlijk accres van het ver
bruik per hoofd 0.22 K. G. per jaar
en den tc verwachten aanwas van bevol
king dio ons op 1 Januari 1911 r.p
5,889,000 zielen zal brengen zou, bij ge
lijk gebleven accijns, het totaio verbruik
in het laatstgenoemde jaar kunnen stijgen
tot 86,500,000 K. G. De accijnsvering mg
zal het echter stellig tot 96 millioen d-.cn
klimmen, cn dat cijfer ad 17 guide per
100 IC G. vertegenwoordigt een acoijnsbo-
drag van 16,300,000 gulden, terwijl cr
slechte 15,000,000 worden vcreisoht om do
rekening te doen sluiten.
Do „Nieuwe Rottcrdamscbc
Courant" meent echter, dat de raming
van do opbrengst van het gedistilleerd te
hoog is cn dio der opbrengst van do suiker
te laag. Dc uitkomsten der verhooging van
den drankaceijns in België doet het blacl
twijfelen aan de juistheid der raming, vol
gens welke oen aecijnsverhooging van 63
gulden op 90 gulden de schatkist zeer zou
verrijken.
En wat de suiker betreft, het blad meent,
dat het verbruik in 1911 zal gestegen zijn
van 78 millioen K. G. in 1906 tot _0:« rai!-
lioen K. G.
Het gebruik per hoofd zou dan gestegen
zijn tot 17.5 K G, cn de? opbrengst der
bekisting zou 17,850,000 bedrageo.
Hieruit concludeert do .,N i e u vv e
Rotterdamschc Courant'':
Overwegen wij dit een cn ander, zoo doet
zich de vraag aan ons voor, of voor zulk
een enorm© verhooging van den drankac
eijns als nu wordt voorgesteld wol reden
bestaat. De Minister verlangt 7,200,000
uit deze bron: wij achten het denkbaar,
dat hij met 1,200,000 zal kunnen vol
staan.
In 1905 was het verbruik van gedistil
leerd hier te lande 7.44 liters per hoofd Te
oordeelen naar de"n jongsten maandstaat
mag men voor 1906 nog een kleinigheid
mcCr verwachten. Gesteld nu eens lit ver
bruik per hoofd van 7.44 liters hield stand,
dan zou het gedistilleerd in 1911, bij een
bevolking van 6,000,000 zielen en een accijns
van 63 gld., opbrengen 28,123,000
Voor dc suiker raamden wij f 17,850,000
tc zamen maakt dit 45,973,000
zijnde f 1,227,000 beneden het bcnoodigd
bedrag van 47,200,000.
Men zal ons antwoorden, dat er geen ze
kerheid bestaat voor het stand houden der
7.44 liters per hoofd. In 1891 was het ver
bruik 9 liters, in 1899, 8.05; daartoe keerue
het iri 1902 na. een lijdelijke verheffing, te
rug. In 1903 was het nog 7.65; wat waar
borgt ons echter, dat wij het niet weldra
belangrijk beneden de 7.44 zullen zien?
rM.' mg'.r-v maas -zn csj i ■uu ,.g
Het testament, dat zoo korten tijd voor
den laatsten aanval was opgemaakt, be
vatte, dat, na aftrek van legaten, waar
onder een kapitaal van tien duizend gul
den voor de getrouw© Madeioncn
een legaat van honderd vijftig
duizend gulden aan haar nicht. Lucio
Den Boom, zoowel uit dankbaarheid voor
haar zorgen en haar genegenheid, als om
do herinnering aan haar vader, het
overige van do goederen zou ge
lijkelijk verdeeld worden tusschen haar
neef Upbcrger, zijn vrouw, geboren Den
Boom, Eugénic Ramcau, Amélie van Gaas
teren en Henri van Gaasteren.
Volgden do datum cn de onderteckening
zoodat een akto bestond in den goeden
vorm en er geen kwestie van kon zijn iets
t© betwisten.
Er ontstond een dicpo stilt©, en do no
taris kon op aller gezichten do vertolking
leeen van wat er in de harten omging.
De eerste ontroering van voldoening bij
hot hooren van het totaalcijfer, de verras
sing en do teleurstelling, toen zij do arm©
nicht zagen bevoordeeld, de gedachte clat
zJj zelve dit testament had ingegeven, dat
alles smolt samen in een levendig gevoel
van bitterheid, vooral bij de Opbergers.
Anna .i George keken hun nicht met blijk
bar© jaloezie aan de heer Op berger waag
de het ongerust zijn vrouw aan te zien, en
dozo zocht, met bevend© lippen, alvorens
t© spreken, haar flinkheid ©n koelbloedig
heid terug to krijgen.
Wat Henri betreft, hij keek Lucie aan
met een gemengd gevoel van blijheid en
neerslachtigheid, terwijl het meisje bevend
van aandoening, scheen te verwachten,
dat men iets tegen haar zou zeggen.
De goed© Eugenie kwam het eerst tot
bezinning. Zij kwam naar Lucie toe en
reikt© haar do hand.
„Ik wcnsch u geluk, kind", zeide zc.
„Gij zult een goed gebruik van dat for
tuin maken. Gelukkig, clat het valt op de
minst begunstigde van ons allen."
Wij geven toe, dat hier alle waarborg ont
breekt; e»n wil de Minister, het zeker© voor
het onzeker© nemende, den accijns nochtans
verheogen, dan zullen wij ons daartegen
niet verzetten; gedistilleerd leent zich be
ter tot zware belasting dan suiker. Maar
dan zouden wij toch aan een matiger ver
hooging dan van 27 gld. per H.L. de
voorkeur geven.
,,B. van den AhJLer'» schreef oyer N e-
derlancl cn den Duitschen
vlceschnood in „H o t Nieuws
van den Dag", naar aanleiding van
de stemmen, in ons land opgegaan, dio
verlangen, dat de Nederlandsche regec-
ring bij de Duitsche, stappen zou doen om
voor Nederland Let recht van invoer van
levend rundvee en levende varkens te
verkrijgen
Daargelaten, dat ojnz» regeeringpperso-
ucn en diplomaten zich niet licht zouden
wagen aan een zeker échec, behoeft men
toch maar een oogenblik na tc denken,
om te hegrijpen, dat, indien Duitsch-
land do grenzen opent, dat niet geschie
den zul, omdat men ons een genoegen wil
doen, maar enkel omdat en juist zoolang
als het ons rundvee en onze varkens noo-
dig heeft. En in dat reval zal dc invoer
toegestaan worden, ook zonder dat wij ons
tot een voetval vernederen.
Do schrijver wijst er op, dat do Duit-
scho consument opening der grens ver
langt, ten oind© goedkoopcr vlcesch tc
kunnen eten dan nu.
Met do opening der grens wordt dus be
doeld, in Duitechland een daling der
vlcesclvprijzcn te bewerken. Of ons vlecseh
in Duitsohland wel meer zal opbrengen
dan thans in ons eigen land, is een groo
te vraag.
Als wij do noteering van tl© markt te
Amsterdam wan 19 November Overzien,
dan vinden w© voor do vetto koeien van
do allereerste qualiteit als hoogsten prijj
72 cents per K.G. genoteerd. In Duitsch-
laud werd do vorige week bij tragen koop
lust voor do allerbeste vette koeien (van
ton minst© G00 K. G. levend gewicht)
aan de slachthuizen te Breslau cn te Keu
len resp. hoogstens 136 en 156 M. per 100
K. G., dat is bijna 79 en ongeveer £0
cents, dus gemiddeld in Duitsohland niet
meer dan 85 cents per K.G. besteed Do
Duitschcr, die ons vleesch koopt-, heeft
echter per 100 K. G. levend gewicht pl.
m. 4.75 gulden aan inkomende rechten te
betalen, wat per K. G. geslacht vlcesch
zeker ook nog 9 cents betcckent Wanneer
do Duilschor dus ons rundvee tegen den-
uclfdcn prijs koopt als wij, zal het hcra
met do inkomend© rechten op 80 a 81
cents per K. G. komen to staan, dat is
4 a 5 cents por K. G. minder dan dc ge
middelde prijs ia zijn eigen land bedraagt.
Denkt men nu heuscli, dat hij er die 4 a
5 cents zal bijleggen om ten onzen plei-
ziero het vleesch even duur to betalen
als nu? Dan behoeft bij toch waarlijk
geen opening d:t- r azen fc© verlangen.
Het voorde door do producenten van
slachtvee bij de opening der grens t© be
halen, is vrijwel denkbeeldig. Een betrek
kelijk gering getal veeho-uders, dio op dit
oogenblik slachtbaar rundvee hebben,
zullen cenigpins profiteeren, maar een
prijsverhoogingj, die onzo gelicclo veehou
derij duurzaam ten bat© tou komen, heb
ben wij niet to verwachten, want als
Duitsohland do grenzen opent, zal dat
s 1 o c h 18 t ij d c 1 ij k zijn.
Duitscho fokkers zullen do gelegenheid
aangrijpen hun fokstapel t© completcc-
reu en t© vcitboteren en flink© prijzen
gaan bicden voor ons beat© fokvcc. Dan,
vreezen wc, zullen onzo veehouders de
verleiding niet kunnen Aveerstaan om de
hen te slachten, die d© gouden eieren
moet leggen. Do uitvoer van vel© onzer
beste iokdicrón aal een schadelijken in
vloed oefenen op do qualiteit van onzen
Lucie gaf haar met betraand© oogen een
kus van dankbaarheid cn scheen Henri
met smeekenden blik aan te zien.
,,Mijn tante, wier vertegenwoordiger ik
ben, zal zich evenals ik verheugen over
het voordcol, dat u ten deel valt, me
juffrouw zcido hij zonder dat hij scheen
te letten op haar vragenden blik.
Ook mevrouw Opberger was weer van
do ontroering bekomen en reikte haar
nicht de groot© blanke hand.
„Ook ik, beste, zal niet treuren om het
geluk, dat u ten deel valt; hoewel ik, om
open tc Bpreken, had gewenscht, mijn kin
deren op voet van gelijkheid met u te zien
behandolcl. Maar ten slotte, tante was
meester over haar geld, ©n uw zorg moet
erkend worden,"
„Gij ziet dus, dat moeder in uw bolnng
handelde, door u aan t© raden naar hier
t© gaan", voegde Anna er met eenig© bit
terheid bij.
Dc tranen, sprongc Lucie uit de oogen.
„Gij kent mij allen al heel slecht," riep zij
met oprechte droefheid uit, ,,ja allen!'
hernam zij, „zoo gij mij iu staat acht in
do positie, waarin ik mij bevind, een zoo
groot legaat aan te nemen. Mijn zorg is
belangeloos geweest, en ik schaam me, dat
zij betaald wordt. En ik zal niets meer ne
men dan de andoren. Mijnheer," voegde
zij er bij, terwijl zij zich tot don notaris
wendde, ,,ik b©n meerderjarig en ik ver
klaar afstand tc doen van het verkregen
voordeel, hoewel ik ©r mijn goede lont© on
eindig dankbaar voor ben."
De trekken van Henri ontspanden zicli
„Dat is nu eens" zeido hij, „een woord
even zeldzaam als edelmoedig, dat zal
mijnheer Durand wel met mij eens zijn.
Maar ik voor mij verklaar mij volkomen
tevreden met mijn deel cn ik neem niets
van dien afstand aan. Ik geFoot te kunnen
zeggen, dat mijn tant© zal denken even
als ik."
„Het is kinderachtigheid van u, Lu
cie," zei mevrouw Opberger bewogen
veestapel, no en in do naast© totkomst.
De zuivelbereiding, die ten onzent wer
kelijk een liooge vlucht neemt-, vooral
do boterbereiding zal cr onder lijden,
het streven naar uniformiteit en verhoo
ging van het productievermogen van ons
vee zal op een bedenkelijke manier on
derbroken worden en in dc toekomst zal
het heden opgestreken surplus al heel
spoedig noodig zijn om do gaten to
stoppen.
Ons export-varkensvleesch vinclt zijn weg
naar Duitschlancl en Engeland.
Eerstgenoemd land vraagt op dit gebied
wat anders dan het Laatst© en dit moet
men bij do beoordccling van den toestand,
die het gevolg van de openetelling van do
grens zal zijn, wel in het oog houden. Wij
voor ons meenen, dat er van de soort
varkens, zooals Duitsohland die in den
regel, d. w. z onder normal© omstandig
heden, verlangt, bij openstelling der grens
niet belangrijk meer uitgevoerd zullen
worden dan nu in geslachten toestand.
Men hoort tegenwoordig redenceren, alsof
wij vott© varkens van 100 K.G. cn meer te
veel hebben; alsof wij cr mede opgescheept
zitten. Dat is volstrekt niet het geval. Do
prijzen, die tegenwoordig voor do binnon-
landscko consumptie besteed worden, wij-
zon daar duidelijk op. Als do grcnzcu ge
opend worden, zal de invoer voor den
Duitschen koopman gemakkelijker wor
den, dat is alles Tegenwoordig gaan er
massa's goslacht© varkens over onzo
Oostelijke grens, maar bedingen wij daar
voor nu prijzen, die in verhouding staan
tot de vleeechnoodprijz.cn in Duitsohland?
Aan do hand van do inarktnoteeringcn,
komt schrijver ook hier tot een negatief
resultaat, waarbij dan nog het gevaar
komt, dat d© boeren voor een klein ver
schil in prijs den export naar Engeland
den rug zullen toekoeren.
En dezo prijsverhooging zal niet van
langen duur zijn, wanneer Amcrikaansch
varkensvlecsck, dat nu hij invoer van ccn
certificaat van afkomst moet vergezeld
gaan, zo*.dor cortificaat mag worden ge
ïmporteerd.
Worden de bedoeld© certificaten niet
meer geëischt, dan zal do invoer van Amc
rikaansch varkensvleeech dq Duitschcrs
orkennen het enorm toenemen, waar
van een prijsdaling van allo varkens -
vleesch het gevolg moet zijn.
Als do grenzen, ton gevolge van door
do Duitsche agrariërs „gezochte" motie
ven, weder gesloten worden of het var-
kensvleesch iü prijs gedaald is, zal de
Engelscho markt in het gemis onzer var
kens voorzien hebben. Wat met veel moei
te ook door de invoering van de g ©-
1 e g c n li e i d tot keuring en weldra van
d© verplichte keuring) van export-
vleesoh verkregen is, zul verloren zijn
en onze varkenshouders zullen betreuren,
dat zij do oude schoenen hebben wegge
worpen, ora hun voeten to steken iq ccn
paar nieuwe, diotij binnen niet al
to langen tijd weer moeten inleveren, ter
wijl de oud© door een ander zijn opge
raapt en medegenomen.
Bij do tegenwoordige prijzen van rund
vee en varkens bestaat er naar schrijvers
inzien geen reden om met het algemeen
belang van onzen veestapel cn onze moei
lijk verworven connocticn met de Engcl-
sche markt in de waagschaal to stellen
voor ccn tijdelijk voordeel, door ccn deel
van ons volk, mede ten koste van een an
der deel, bij opening der gronzen t© be
halen.
Inzake do a n t i r e v o 1 u t i o n a ir e n
en de kiesrechtkwestie zegt „Dc
Standaar d", dat het Ccntraal-Comité
der anti-revolutionaire partij nooit anders
van advies gediend heeft dan met het oog
op een komende verkiezing van meer alge-
mcon karakter.
Het Centraal-Comité zendt niet anders
„Zoo lient en gemakkelijk doet men geen
afstand van ccn fortuin; want clat is het.
Als het al do onwillekeurige uitdrukkiug
onzer teleurstelling is geweest, cho u
bracht tot zulk een verklaring, dan spijt
het mij ten zeerste die niet te hebben kun
nen verbergenmaar wij zouden niet kun
nen aannemen, wat gij ons aanbiedt."
i.O, ja, gij zult het aannemen als vaneen
nicht, van een dochter, dio onder uw dak
heeft geleefd."
Mevrouw Opberger omarmde haar be
wogen.
„Wij zullen daar dan wel later over
spreken," zeidc ze. „In ieder geval zou
het onwaardig zijn misbruik te maken van
uw eerst© gevoel.'»
^Mejuffrouw moet werkelijk nadenken
over het verschil in d© toekomst," zeide
do notaris.
„Haar toekomst houdt haar op heb
oogenblik niet bezig," zeide Henri glim
lachend. „Godo zij dank is die reeds ver
zekerd, en die was het reeds lang, maar
haar fijngevoeligheid bclett© dit bekend
te maken," voegde hij er bij, terwijl üij
haar bij clo hand nam, „en", vervolgde
hij, „haar aanstaande keurt ten volle
goed, wat zij daar straks voor haar nich
ten heeft willen doen."
Lucie lachte en schreide t© gelijk, geluk
kig, dat zij zoo goed begrepen was.
Mevrouw Opberger en haar kinderen
stonden ccn oogenblik stil van verwonde
ring, en omringden haar toen.
„Gij zult eindelijk gelukkig zijn, Geor
ge,'"' stamelde ze als antwoord op den
warmen handdruk van haar neef.
Anna omarmd© haar blozend.
„Gij tijt zeer goed, Lucie," zeide zij
zacht.
„Waart gijWas het reeds lang,
dat gij
„Ja, maar ik wil'? niet getrouwd zijn
vóór u," antwoorddo Lucie op denzelfden
toop, en h oogen schitterden van tra
nen van geluk.
dan een concent cn de deputatenvergadering
maakt de resolution op. Met het oog op dc
kosten en den tijd schceu het samonvrepDJ
van een exlTa-deputatenvcTgadering steeds
iets, waartoe» alleen in de uiterst© nood/a»
kelijkheid mocht besloten worden. Eu dio
bestaat nu ten aanzien van de kiesrecht
kwestie niet. De deputatcn vergadering
heeft zich beslist voor een kiesrecht van ge
zinshoofden verklaard. Het oogenblik, om
zich over nader© formnleering en uitwer
king definitief uit to spreken, komt eerst
met urgentie, als dc Regeering haar voor
stel tot grondwetsherziening publiek maakt.
„Als de anti-revolutionaire partij in blan
co-artikelen deed, cn zich niet sedert lang
met beslistheid over het kiesrecht ten prin
cipale had uitgesproken, zou liet andëis
staan.
Maar dit geval bestaat niet.
Ieder in en buiten onze partij weet, dat
de anti-revolutionairen het in drie dingen
eens zijnlo. dat zc de grondbepaliug van
liet Kiesrecht oordeelen te zijn een consti
tueer© nd clement van onzo Staatsinrichting,
dat alzoo in de Grondwet en niet in de ge
wone wet thuis hoort; 2o. dat het algemeen
stemrecht het uitvloeisel is van de Staats-
ideo der Volkssouvcrciniteit, die lijnrecht
legen de har© overstaat; en 3o. dat- in het
toe to kennen kiesrecht aan gezinshoofden
door haar een principieelo oplossing worot
gezocht.
Ook wij verwachten daarom wel, dat hot
Centraal-Comité, verre ran stil te zitten,
veeleer met betamelijkon spoed zich zal
voorbereiden, om, als cr gesproken moet
worden, met zijn advies gereed lo zijn
Maar dit is heel iets anders, dan nu
reeds met spood op openbaarmaking vau
zijn advies aan tc dringenen daarom dc-
dcn'wij aan dien aandrang niet mee.
Overijling zou hier op naberouw kunnen
uitloopcn."
,,D c N e d e r I a n d e r" wijdt een ar
tikel aan den rechtsgrond der op to loggen
verplichte verzekering.
Wanneer een arbeider ccn halve eeuw
lang eenzolfiden patroon gediend heofN,
staat dc verplichting van den patrooi
zedelijk vast hem alsdan óf te onderhouden
óf door vroegere loonuitkcering in staat
gesteld t© hebben zelf voor zyn ouden dag
te zorgen. Welken dezer beide vormen mcr
ook kiest, het komt beide hierop neer, dat
die arbeider in zijn 50 jaar werken ne*
levcnsbestaan heeft verdiend niet slechte
voor di© 50 jaar, maar ook voor do dagen,
dat hij niet meer kan werken. Hetzelfde
gold trouwens zelfs reeds in den slaventijd.
Heeft dc arbeider 2u patroons gehad, dan
berust op elk hunner een evenredig deel
dos zorg voor zijn onderhoud op den oudeu
dag.
De meest doeltreffende,ja vrijwel de éénigo
wijze om dit in onzen maatschappelijke/I
toestand tot zijn recht to doen komen, is
den plicht van verzekering te leggen op het
loon.
„Dc vraag dringt zich nu intusscheu op:
Zou het niet aanbeveling verdienen, dat
elko werkgever tegenover zijn werknemers
handelde op gelijke wijzo als d© Staats-
werkgever tegenover zijn ambtenaren'!
Dat m. a.w. elke werkgever tot zijn arboi-
ders Z'vidc: Wij zulle.i bij onze afspraak
omtrent hot loon vooropstellen, dat con
deel van dat loon voor verzekering gcro
scrvcerd wordt, m. a. w. dat die behoefte
a priori onder do behoeften, waarin het
loon voorzien moet, worut opgenomen, en
dat het vast t© stellen loon daarmee dan
maar rekening moot nouden. Ongetwijfeld
ware het gcwcnscht, dat elk werkgever al
dus handelde: clat elk arbeidscontract
onder de erkenning van den omvang dor
minimum-levensbehoeften tot stand kwam.
Doch meer dan dat. Men heeft hier met een
wenschelijkheid te doen, die, daar zij d©
contractueelc verhoudingen der menschcn
XXVII.
Wat zullen wo nog meer zeggen Lucie,
do arme, allcenstaando nicht, had einde
lijk don weg gevonden tot dio harten,
die, eindelijk bewogen door haar stoffe
lijke opoffering, ook hadden begrepen,
welk een leed Lucio had moeten verduren
in haar bop roe vingen van voorheen. Me
juffrouw Eugénie weigjerdo edelmoedig
deel te nemen in wat Lucio afstond.
En zoo George al verheugd was einde
lijk zijn geduldige verloofde naar het al
taar tc mogen geleiden, zoo Anna ook met
fierheid ©n trots het kasteel binnentrad,
hun geluk kon niet worden vergeleken bij
dat van do drie gelukkigen, die verecnigd
in het kieiuc en oude huis van Argenteau
hun vertrouwelijk leven begonnen, vol
van harmonie, tecdcrheid en hooge gevoe
lens.
Er werd nog dikwijls over tant© Annet
te gesproken.
„Ik uoud van haar, omdat zij u heeft
gekend en gewaardeerd, Lucie", z"cido
Henri eens glimlachend. „Maar herinner
u, vraag ik u, dat niet zij het is, aan wio
gij verschuldigd zijt, wat gij zoo gaarno
noemt het geluk van uw leven. Do armo
nicht had mijn hart reeds veroverd, zon
der het minste geld of goed."
„Ja, gij hebt mij gezocht, omdat ik arm
was, afhankelijk, vernederd cn nutteloos",
antwoordde zo bewogen. „Maar zij li ft
mij een oneindige vreugde verschaft. Dank
aan haar alleen hebben de Opbergers mo
eindelijk lief gekregen."
Mejuffrouw Van Gaasteren keek uifc
haar boek op cn glimlachte op haar beurt.
„Tante Annette heeft je", zeido ze, „het
heerlijke genot geschonken van een edol«
wraak en van do waro opoffering."
