Zaterdag XT' November. A®. 1906. feze (gcurant wordt dagelijks, met uitzondering van (Zon- en feestdagen, uitgegeven. 1 Dit nommer bestaat uit VIER Bladen. Offieieele Kennisgeving. FEUILLETON. De arme niclit. N®. H3.7 PRIJS DEZER COURANT: Vooi Leiden pet week 9 Cents i pei 8 maanden I I J I f 1.10. Builen Lelden, per loopef en waar agenten gevestigd i\ja 1 1 1.30. Franco per post I I 1.65. PRIJS DER ADVERTENTIENs Van 1—8 regels f 1.06. Iedere regel meer 0.17J. Groolere lettere naar plaatsruimte. Kleine advertentie van 30 woorden 40 Oents contant; elk tiental woorden meer 10 Oents. Voor liet incasseeren wordt/"0.05 berekend. Eerste Blad. Muziekuitgave No. 19. Voor onze Abonnó'a Ie thans boschikbaar Muziekuitgave No. 19, een Chopinalbum, Mazurka's. Maandag-avoml en Dinsdag zal deze op de bekende voorwaarden verkrijgbaar zijn. Burgemeester en Wethouders van Lei den brengen ter algcroeenc kennis, dat de Z o o t c rw o u d s c h o 8 i n g o 1, nabij den Hoogen Rijndijk, wegens het nazien der hoofd-gasleiding, op Maandag 19 Novembor a s. voor het ver keer met r ij - en voertuigen zal zijn afgesloten. Burgemeester en Wethouders van Leiden, DE RIDDER, Burgemeester. VAN HiiVibT, Secretaris- Leiden, 17 November 1906. K KÏJNSBURG. Men is zoo gewoon geraakt, de schilder achtigheid van onzon omtrek te meten naar en te vereenzelvigen met den onvergelijkelijk mooien aanblik, dien hij biedt in den bloem- bollentijd, dat het werkelijk een zekere durf is, haar mooi to verdedigen óók in den niot-bollentijd. Immers, beginft men in ccn of anidor gezelschap to beweren, dat de omtrek van Leiden u zoo aantrekt, tien togen óón, dat «uw enthousiasme oogen blik kol ijk de pas afgesnoden wordt met een: „Nee maar, dan moet u in den bollcntijd komen", of: „Het is niets vergeleken bij den tijd van de bloemetjes." En zelfs i n den bollentijd moet ge nog voorzichtig uw extase uitspelen en i-.-bt go nog kans een douche op te loopen, als ge zoo argeloos weg in lof zijt uitgevaren, wijl ge een tikje te vroeg of een ietsje te laat kwaamt of net bezijden het punt, waar uw buurman dc velden heeft zien samenrot ten op liet precieze oogenblik van hun on betwistbaar hoogstcn bloei. Het schijnt dus, dat ons oog eerst dén in vervoering mag geraken, als men dc* maat vol krijgt of liever gezegd: een f lin ken kop op do maat. Hoort er dus een grein durf toe, onze omstreken cn nu heb ik meer speciaal die, rónd Rijnsburg op het oog te be zingen in een tijd van het jaar, dat er geen bloeiende bol to bekennen, nergens de poëzie van ook maar ccn enkele bloem to bespeuren valt, hoeveel te meer, nu ik wil beweren, dat het mooi is rondom Rijnsuurg en ten hoogste schilderachtig in dien tijd van proza, den tijd vande kool. Men heeft hier picturalo vergezichten: den Rijnsburger Vliet, die zoo stil id het najaarsland kronkelend voortglijdt; een groepje hooge, zilverige wilgen aan den kant, welker fijne rankjes en twijgjes als eon uiterst fijn filigreinwerk tegen de lucht afsteekt; in de verte in herfstkleuren ge drenkte bosschen, waarboven het torentje van ,,'t Heerenschool" zooals ra den volks mond het Seminarie te Katwijk hier ge noemd wordt, net even nieuwsgierig uit kijkt. Aan den horizon blauwt de duinenrug wazig tegen de bleeke, teere lucht, en dan in al die fijne grijzen gloeit hier en daar op het land harmonieus een violet kool veld op. Die. paarse plekken van ,,rooio kooi'* tinten wonderkleurig tegen do lucht aan en geven een heerlijke kleurwisseling aan bet landschap, dat tonig en stemmig onder den sta al-grijzen hemel neerligt. Alle kleuren zijn in het herfstland ge dempt; het groen van het gras mist allen goudglans; het is of het aardezwart on het luchtegrijs zich met allo kleuren in de natuur heeft vermengd cn voor hel kleur- gevoelig oog is het buiten nu in mineur getoonzet. En in die wijdsohe pracht van grijze na- jaarstinten ligt daar Rijnsburg neergeze gen: een groepje huizen, dat zich vertrou wend schaart om den oudon, verweerden toren, die uit een ver verleden verhaalt. Op het oogenblik viert de kool; rooic- kool, witte kool, savoyekool haar schoon ste triomfen Men zou zeggen, dat Rijnsburg draait om do spil van een V >1men ziet binnen het dorp geen andere bezigheid dan kool- kool. Mannen, dio met bootjes vol roodo kool, hard-rondó kooltjes, aLs paars© Edammertjes, wegboomen mannen, die bezig zijn aaD het laden van kool aan den wal, of aan het lossen van kool op het land, waarbij do een wegkaatst, do ander zo opvangt en weer een ander ze tot sym metrische stapels opbouwt. Deze tropeeën kool worden met stroo overdekt tot tijd en wijle, dat ook zij, zoo van het land af, worden verkocht. In den Vliet, die door het dorp loopt, ligt het vol schepen en bezijdeD die sche pen. ligt het water vol met witte kool bladeren, dio als allemaal kleine hollo solraitjes zich een tijd lang drijvend boven weten te houden, langs do grachtjes cn in dc straten is het plaveisel gegarneerd met de buitenste bladeren van roodo kool cn de schoolkindoren schoppen ze voort of gooien elkaar er mee om do ooren. Karreu, met hooge hokken omstckt, waarin hoog opgeladen, blocmkoolen zijn gestapeld, dio zich tusschcn do openingen wringen, zoodat er af en toe, een, plomp- zwaar neertuimelt, komen van de landwe gen aangereden. Volgeladen bootjes drijven door de vaartjes tussehen het &tilkleurige land en doen uit de verte aan bloemenschuitjes denken, met een lading van allemaal Btijve ronde bouquettcn van enkel witte bloemen in een groenen bladeren krans. Jongens rijden met kruiwagens vol koo ien weg en kleintjes pakken er eens ccn, dio buiten boord viel, in hun armpjes, cn gaande langs de stadegowijze nauw-aancen- geschaarde huisjes ruikt men in het mid daguur aaD allo deuren ceD lucht van kool —kool. Het spreekt vanzelf, dat deze geweldig© koolstapel in Rijnsburg dient voor export. Do Rijnsburgsche zuurkool vindt haar weg naar allerlei plaatsen in Amerika en En geland; door verraderlijke invoerrechten is de toegang tot do Duitsclie magen ver sperd: arme Miohel, je Sauerkiaut met Schweinenfleisch 1 De bloemkool wordt met vaten vol ver zonden naar allerlei sauce- en picklema- kers in Amerika, Engeland, Schotland, enz. En dan koopen wij onze eigen ver bouwde bloemkool weer terug in dp be kende kleine potjes „piccalilly'' en „mi xed piokles". Op verzending naar het buitenland ook, liggen schuren vol augurken to wachten, d. w z. deze schuren zijn gevuld met groote platliggende vaten met augurken in po- kel. Op het eerst© gezicht zou men zeggen met een aantal wijnfusten te doen to heb ben. Op tijd, zoo om een dag of tien veertien worden do vaten nagokoken cn „bijgepekeld", want de pekel werkt er uit. En zooals met wijn b(ecft men ook hier do merken. Bij augurken onderscheidt men ,,fijn," „fijn bastaard", „bastaard", ,,grof" en „stippel." Dan is et nog een vijfde soort, „dubbel grof' -oftewel „bommen". Dit is een klassiek j volkslekkernij, in do Ihatsto jaren in de flank geschoten door concur rents van ijskarrctjes, dat zijn weg zoekt naar talloozo handkarren cn engros-zaken, waar do grootste bedragen, die mon met den bosten wil uitgeeft, ccn kwartje niet t© boven kunen gaan on waar ook dit handelsartikel tegen een stellig zeer matig bedrag vcrkrij;^>aar is „op zuur." Een vork ligt dan ook nog gemeenlijk naast do zuursohaal, ten gerieve van de cliën teel©: Jan cn alleman, die zich naar be lieven van dit boschavingswcrktuig kan bedienen. Verder wordt in Rijnsburg geweldig veel witte kool horvormd tot zuurkooL Dozo witte kool ovonwcl groeit hier niet, wordt aangevoerd, grootendeels uit Noord-Hol land, voornamelijk van den Langen Dijk. D© kool komt corwfc in reusachtig groot© tonnen, „beslagbakkcii," welke meoBfc af komstig zijn uit do branderijen van Schie dam. In dozo tonnen is pekcJ en hierin moet nu de kool een dag of twaalf staan; dan is zo „gaar." Tijdens dit gaar-worden- procódé scheidt d© pekel voortdurend ver stijfd© witte vlokken af, dio Daarboven uit do bakken wringen, precies alsof do zeo ©r over heen gespoeld was. Dan móet nog de kool in do vaten getrapt worden met schooa-beklompte voeten en onder do „galg" met behulp van ccn dommekracht in do vaten „gewonnen", dat is geperst. Het pokelen van deze hoeveelheden kool en augurken, (er liggen yoo'n 900 vaten alleen met augurken gevuld in ccn schuur) gaat zoo maar niet „oum grano salis". Er is inderdaad meer dan ccn haud- jcvol zout voor noodig Men laat dan ook zoo'n 10.000 kilo zout tegel ij kor tijd komen Het gebruikte zout ls klipzout, dat dr<or bemiddeling van VllaareVingsoh© reeders direct uit Portugal wordt aangevoerd Met net oog op den wederuitvoer staat men dan in reikening-oourarat met hot Rijk. Men merkt dus wel, do quinl-essencc van R.jnsburg mog© zijn Spinoza's huis, do gedachtenis aan den grootcn wijsgeer, de essence, waar liet voor ch Rijnsburgc- naren op aankomt is kooL Weinig vermoedt men als mon het nede rige dorp zoo midden in het laud ziet lig gen, met geen andere verkeersmiddelen dan het water en het huppelende, af en to3 als een mallemolen zwaaiende, maar steeds goedaardige cn onvoldoendo stoom trammotje, dat hier zoo'n grooto-stads han delsgeest vaardig is. Men is zoo gewoon Rijnsburg voorbij te trammen met als doel Katwijk of Noord- wijk men merkt dan vluchtig op den mooien, ouden toren cn men tuurt zoekend onder al de roode daakjea naar dat van Spinoza's huis, maar men vermoedt weinig dat Rijnsburg bezijden een piëteitsviaito ccn bezoek overwaard is. Do 11 Leiden, 17 November. Een schrijven vaD den Patroonsbond in het Timmervak over het geschil in heb bouwbedrijf vinden onzo lezers in het Twecdo Blad. De vereeniging tot bevordering van het Vrcem'. .lingon-erkeer heeft zich met een adres tot do Stnten van Zuid-Hollan^l gewend, waarin aangedrongen wordt op spoedige opheffing der tollen aan do Haagschc Schouw en aan d©u Rijnsbur- gerweg onder Oegstgeest. In do gisteravond gehouden ledenver gadering van de afdeeling LcidoD der No- derlandscho Maatschappij voor Tuinbouw en Plantkunde, werd met applaus de modc- decling van don Voorzitter begroet, «lat d© Riju tuinbouw-winterteckencursuB, dank zij do medewerking van het Rijk, do gemeente en het bestuur van de Practische Ambachtsschool opgericht is, cn dat 20 leerlingen, waaronder verscheiden© gehuw- do personen, zich voor dit onderwijs op gegeven hebben. Tot secretaris van do afdeeling werd her kozen do heer F. van Romburgh cn tot bestuurslid in plaats van dr. J. \V- (J. Gocthart, niet herkiesbaar, dr. J. P. Lotuy, directeur van 'h Rijks-Herbarium. Do vergaderzaal was in een bloementuin herschapen, want in het voorjaar waren aan vijftien leden zes stekken van chry santen verstrekt on nu hadden negen leden heb resultaat van hun kvcekkenDi's tentoongesteld. Er waren twee rubrieken: lo. Kwcekor, 2o. Liefhebber. In do eerste rubriek waren zes inzenders, in de tweedo drio inzenders. In do pauze werden aan dc leden tweo stembiljetten verstrekt, om daarop to vermelden wio naar hun oordeel in elke alubriqk 'in aanmerking kwam voor den eersten, tweeden en derden prij~. Het resultaat was, dat in de rubriek lief hebbers do heer F Blóte met algemeen© stemmen den eersten prijs verkreeg; het waren prachtig gekweekt© planten met een groot aantal zeer groot© bloemen; terwijl do hccren J. Roem cn T. F. Vlieland met een gelijk aantal stomraon voor dco 2dcn prijs in aanmerking kwamen. In do rubriek „Kweekers" kregen mcj. G. M. C. Mulder den eersten prijs; L, A. J don Holdor den tweeden prijs, terwijl A. Kret den derden prijs verwierf. Buiten mededinging had do lieer J. Ma ter nog een groep chrysanten ingezonden, waaronder versohoi ilene, dio nog weinig bekend waren, Nadat nog cenigo huishoudelijk© zaken behandeld en twee vragen op practisch ge bied beantwoord waren, was do agenda voor dezen avond afgewerkt. Op de begraafplaats bij d© voormalige Mare poort werd hedt/n morgen het stoffe lijk overschot van wijion den heer A. van Buuren, in leven onderwijzer in het bcwer- ,ken van staal cu het Chirurgisch en Or- thopaediscb instrumentmakeu bij «Vn op leidingscursus van do vereeniging tot be vordering van de opleiding tot instrument maker, ter aarde besteld. Het bestuur, de mede-onderwijzers On verscheidene loden dor vereeniging, do conservatoren cn assistenten bij liet Na tuurkundig Laboratorium óu de leerlingen van den opleidingscursus bewezen den overledene do laatste eer. Aan de geopendo groeve bracht prof. Kamcrlingk Onnes, na mens allen, hulde aan do nagedachtenis van deó overledene; hij schetst© diens groote bekwaamheid en toewijding, cn deed uitkomen, hoovcel de verconiging, aan welke hij na con eervolle loopbaan als chirurgisch instrumentmaker ruim vijf jaren verbonden was, nog voor den bloei der vereeniging vau hem verwachtte. Pref. Kamerlingh Onnes gaf daarna uiting aan do bartel ijko vriendschap, dio den overledene met allen verbond, cn aan de dankbaarheid, niet welke d'o vereeniging on haar leerlingen Van Buurcns nagedach tenis in herinnering zullen houden. Do heer W. F. Tegclaar, vader van den schoonzoon van dën overleden©, wijduo daarna cenige hartelijko woorden aan den overlcdcno als mensoh ©n burgor, waarna do oudslc zoon diep bedroefd' dankte voor de laatste eer, hun onvcrgctelijkcn vaóór bewezen. histeruvond hield do afd. Leiden van du Nederlandsche Vereeniging lob Bevordering van Zondagsrust in ccn der zalon van het Nutsgebouw haar jaarlijk- solio algemecnc vergadering onder leiding van don voorzitter, ds. C. G. Chavannes., Uit het jaarverslag van den secretaris, den heer H. C. van der Hoydc, bleek, dat cr in het- afgeloopen jaar geen aanlei ding is gowccst voor cenigo bijzonder© actie. Ook hot hoofdbestuur deed geen beroep op liet afdcclingsbestuur voor een of ander doclcindo. Do vergaderingen waren slecht bezocht cn er waren door den dood do afdeeling weder cenige leden untvallon, welke plaatsen niet weder wer den aangcMild door nicuwo leden. Er hccrscht in do afdedingt weinig opgo- wokt leven. De voorzitter meende, dat aan dib ccnigsznna donker gekleurd verslag toch ook een lichtzijde verbonden is. Heb denkbeeld van Zondagsrust hoeft mcor cn mcor veld gowonnen, actueel optre den is niet meer zoo noodig als vroeger; vandaar niet zooveel opgewektheid en bcj langstelling. Spr. hoopt, dat het nog zoo ver zal komen, dat dc verconiging haar taak afgedaan heeft cn heen kan gaan. Uit do rekening en verantwoording van den penningmeester, don heer A. J. Binnendijk, bleek, dat do inkomsten met hot saldo van het vorig jaar hebben be dragen 16-1.24 gld. on do uitgaven 28.83 gld., zoodat een saldo ver is van 135.11 gulden. Als bestuursleden werden herkozen do aftredende leden, do hccren M. J. F.- Meiners cn H. C. van der Hcydo en tot afgevaardigden benoemd het Dagclijksch Bestuur der afdeeling met den heer Mei nors. Hierna werd do beschrijvingsbrief voor, 80) Maar zij begreep ook, dat d© Opbergcrs, zonder het haar aan te ra den, dit huwelijk toch wenschten, cn zij raadde maar al te goed, dc beweegredenen, welke zij haddon om haar te verwijderen. In het eerst was zij verontwaardigd, toen zij zag, met welk een gemak haar tante kon gedoogen en wenschen, dat zij haar toe komst zou verbinden zonder voldoende waarborgen; later, toën zij ©r met meer kalmte over nadacht, had zij erkend, dat haar tante rechtvaardig cn eerlijk was, maar geheel zonder gevoeligheid, en onbe kwaam om verheven gevoelens te begrijpen. Nog ccn andere iraag lAleld Lucie bezig. Zou haar tante Van Rosande doorgaan met haar verblijf op „Werkhoven" te be kostigen tot de verkoop van haar eigendom zou hebben plaats gehad? Hot was zeker hard haar jaarlijks de 6om te moeten dan ken; maar het was nog harder misschien óm geheel ten koste van mevrouw Opberger t<? moeten leven. Lucie wist niet, lioe zij mevrouw Van Rosande over deze moeilijkheid zou spre ken. Het denkbeeld, lessen te gaan geven kwam honderd keer per dag bij haar te rug; maar zij vreesde, dat haar tante zich tegen dit plan zou verzetten en aan me vrouw Aan Rosandi zou schrijven om de ze te vragcu, haar nicht geldelijk te on dersteunen Dit scheen Lucie nog het ergst v&n alles. toe.. Toen het vertrek naderde, kwam eindelijk de oplossing, en deze was verschuldigd aan mevrouw Vallier. Op een morgen liet mevrouw Van Fo- sandc, die nog te bed lag, Lucie reepen en wees haar een stoel aan bij het bed. „Mijn best© Lucie," zeido zij met onge wone belangstelling, „het schijnt, dat gij niet bijzonder gevoelig zijt voor dc angsten van hen, die u liefhebben, en dat gij vrre- selijk een getrouw hart laat vorlangcn cn smachten." Lucie bloofede. Haar tante hield een open brief in dc hand en Lucie herkend© het schrift van mevrouw Vallier. „Ik ben u dankbaar, dat gij zoo beleefd zijt geweest niet te spreken over een on derwerp, dat, helaaszoo weinig in over eenstemming is met mijn verdriet en mijn brcurigo gedachten. Maar het is tijd, dat wij ons bezighouden met u. Mevrouw Val lier, naar het schijnt een van uw buren van buiten, verzoekt mij, mijn tusschen- komst in haar belang of liever in dat van haar zoon, en zij geeft mij inlichtin gen, die mij volmaakt voldoend© voor komen." Lucio opende den mond om te spreken over de wettige tegenwerping, welke men tegen dit inwelijk kon hebben, doch een socondo nadenken was haar reeds genoeg om haar te doen besluiten, het zwijgen te bewaren. Als zij do vrouw van Marcel moest worden, waartoe was het dan goed bekend t© maken, wat in zijn nadeel kon C^zegd worden? „Als c.3 jonge man zoo goed is als zijn moeder zegtZeg, Lucie, heeft hij een prettig gezicht? Netto manieren? Houdt hij van muziek? Is hij rijk genoeg? Is de moeder zoo verstandig cn geestig, als men aan liaar brief zou zeggen? Gij antwoordt op alles ja, hoewel gij geen mond opendoet. Zeg, Lucie, ik moet wel golooven, dat gij niet aarzelt, dat gij reeds besloten hebt, maar dat gij uit een gevoel van behoorlijkheid mij daarvan nog niets hebt meegedeeld." „U vergist zich, tante. Ik aarzel into- gendeel. Ik waardeer, gelijk ik moet, d© belanglooze aanbieding van mevrouw Val lier en haar zoon, maar ik gevoel voor hem niet datgene, wat noodig is om Het gezicht van mevrouw Van licsan nam een drog© en hard© uitdrukking aan. „Gij wilt toch niet zeggen, Lucie", on derbrak zij, „dat gij u in uw positio dc weelde van een roman wilt veroorloven Als in dat huwelijk alles verecnigd is wat maar te wem-eken is, cn als slechts uw ver beelding zich tegen uw geluk verklaart, moet ik bekennen, dat gij niet alleen dwaas zijt, maar bovendien schuldig en... enIk zou u niet willen beleedigen, maar ik moet het evenwel zeggen dat gij weinig gevoel hebt." Lucies gelaat vlamde van toorn. „Het is niet mijn vcrbccldingv het b mijn verstand, dat spreekt 1" riep zij uit, nu zij haar smartelijk geheim niet langer kon inhouden. „Mijnheer Vallier, ik kan het niet langer zwijgen, bezat een schan delijke ondeugd, waarvan zijn moeder hom heeft verbeterd, ja, dat is waar, inaar waar ik zelf eens het vrecsclijko van heb gezien, eenigc maanden geleden nog maar. „En die ondeugd is?" De lippen van Lucie beefden cn zij had groote moeit© om t© antwoorden. „Hijhij was dronken," zeide zij zwakjes en met een onwillekeurig© hui vering. Mevrouw Van Roaando bleef zeer kalm. „Gij spreekt van het vorlcdcno, beste; maar gij zegt zelf, dat hij gebeterd is. Er zijn er wel meer zoo, maar als hij het niet meer doet „En als hij daD weer in dio ondeugd vervalt?" „Waarom zou hij er in terugvallen? Al les bijeen is hij nog te verkiezen boven een speler, dio u zou ruïnecren. En. men weet zoo weinig van den man, met wien men huwt. Denk er eens aan, Lucie, dat gij in een bijzondere posiëL; verkeert. Je zult altijd iets moeten overstappen. Uw tante heeft veel kinderen (zij heeft zorg gedragen me dit in den condoleancebrief mede to deelen en mo terzelfder tijd te echrijven, dat zij niets voor u kon doen). Ik zal blijven doen, wat uw oom deed, tot dat do opbrengst van uw hun de onkosten bij uw tante goedmaakt, maar ik beken u, dat ik, want ik ben maar uw aungetrouw do tante, minder geneigd ben mo opoffe ringen te getroosten, als gij u zoo onre delijk toont, en als gij dc gelegenheden, die zich aanbieden, om uw onafhankelijk heid to verkrijgen, zoo terugstoot." Als op dit oogenblik Marcel Vallier was hinncDgekomen in do kamer, zou Lucie, door smart en angst ovcrmaDd, haar hand in do zijne hobfo gelogd om te kunnen vluchten uit dit ongastvrijo huis. Haar ar moede veroorzaakto slechts zucht naar haar vcrwijdoi.nj, behalve op „Eikonhcu- vel." Overal wa: zij t© veel, uitgezonderd op „Eikenheuvel 1" Van dit oogenblik af besloot zij, ho rel haar heb harte brak van wanho- p, daar een wijkplaats to gaan zoeken. „Kom, Lucio," hernam mevrouw Vun Ito- sand© mot weer licvor stem, „wilt gij antwoorden aan die dame?" „Neen, dat is niet noodig; ik ga morgen' weg cn ik zal er haar z*clf over apreken." „En wat z-: gij haar zeggen?" „Dat ik toestem," zeide het arme meisje., Dit alles greep haar zóó aan, dat zij haastig de kamer verliet, om zich geheel aan haar tranen over tc geven, die zóó smartelijk cn overvloedig stroomden, ala zo zelve nog nooit had ondervouden. Mevrouw Van Rosande ontbeet in haar kamer cn ontving daarna bezoek.. Daar door achtto Lucio zich vrij en ging do deur uit, om de ondraaglijke aandoening wat te bedwingen, welke zich vnn haar had mees- ter gemaakt, en uit behoefte ging zij naar do kerk. Zij trad cr binnen en ddar, ver getend alles, wat haar omringde, florttd 1 zij haar hart in tranen cn gebeden uit. Toen zij opstond, had zij volstrekt gee.a begrip van den tijd, dien zij daar had ge beden cii gesmeekt Zij beefde, want zij hoorde haar naam uitspreken, zacht cn met onderdrukte ver wondering. Tot Laar groote verrassing herkend© j dicht bij zich het zachte gelaat ven Li: vrr: Ooastcrc'n. (Wordt vervolgd-) j

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1906 | | pagina 1