Zaterdag XT' November.
A®. 1906.
feze (gcurant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
1
Dit nommer bestaat uit
VIER Bladen.
Offieieele Kennisgeving.
FEUILLETON.
De arme niclit.
N®. H3.7
PRIJS DEZER COURANT:
Vooi Leiden pet week 9 Cents i pei 8 maanden I I J I f 1.10.
Builen Lelden, per loopef en waar agenten gevestigd i\ja 1 1 1.30.
Franco per post I I 1.65.
PRIJS DER ADVERTENTIENs
Van 1—8 regels f 1.06. Iedere regel meer 0.17J. Groolere lettere naar
plaatsruimte. Kleine advertentie van 30 woorden 40 Oents contant; elk
tiental woorden meer 10 Oents. Voor liet incasseeren wordt/"0.05 berekend.
Eerste Blad.
Muziekuitgave No. 19.
Voor onze Abonnó'a Ie thans boschikbaar
Muziekuitgave No. 19, een Chopinalbum,
Mazurka's.
Maandag-avoml en Dinsdag zal deze
op de bekende voorwaarden verkrijgbaar zijn.
Burgemeester en Wethouders van Lei
den brengen ter algcroeenc kennis, dat de
Z o o t c rw o u d s c h o 8 i n g o 1, nabij
den Hoogen Rijndijk, wegens het nazien
der hoofd-gasleiding, op Maandag 19
Novembor a s. voor het ver
keer met r ij - en voertuigen
zal zijn afgesloten.
Burgemeester en Wethouders van Leiden,
DE RIDDER, Burgemeester.
VAN HiiVibT, Secretaris-
Leiden, 17 November 1906. K
KÏJNSBURG.
Men is zoo gewoon geraakt, de schilder
achtigheid van onzon omtrek te meten naar
en te vereenzelvigen met den onvergelijkelijk
mooien aanblik, dien hij biedt in den bloem-
bollentijd, dat het werkelijk een zekere
durf is, haar mooi to verdedigen óók in den
niot-bollentijd.
Immers, beginft men in ccn of anidor
gezelschap to beweren, dat de omtrek van
Leiden u zoo aantrekt, tien togen óón, dat
«uw enthousiasme oogen blik kol ijk de pas
afgesnoden wordt met een: „Nee maar,
dan moet u in den bollcntijd komen", of:
„Het is niets vergeleken bij den tijd van
de bloemetjes."
En zelfs i n den bollentijd moet ge nog
voorzichtig uw extase uitspelen en i-.-bt go
nog kans een douche op te loopen, als ge
zoo argeloos weg in lof zijt uitgevaren,
wijl ge een tikje te vroeg of een ietsje te
laat kwaamt of net bezijden het punt, waar
uw buurman dc velden heeft zien samenrot
ten op liet precieze oogenblik van hun on
betwistbaar hoogstcn bloei.
Het schijnt dus, dat ons oog eerst dén
in vervoering mag geraken, als men dc*
maat vol krijgt of liever gezegd: een f lin
ken kop op do maat.
Hoort er dus een grein durf toe, onze
omstreken cn nu heb ik meer speciaal
die, rónd Rijnsburg op het oog te be
zingen in een tijd van het jaar, dat er
geen bloeiende bol to bekennen, nergens de
poëzie van ook maar ccn enkele bloem to
bespeuren valt, hoeveel te meer, nu ik wil
beweren, dat het mooi is rondom Rijnsuurg
en ten hoogste schilderachtig in dien tijd
van proza, den tijd vande kool.
Men heeft hier picturalo vergezichten:
den Rijnsburger Vliet, die zoo stil id het
najaarsland kronkelend voortglijdt; een
groepje hooge, zilverige wilgen aan den
kant, welker fijne rankjes en twijgjes als
eon uiterst fijn filigreinwerk tegen de lucht
afsteekt; in de verte in herfstkleuren ge
drenkte bosschen, waarboven het torentje
van ,,'t Heerenschool" zooals ra den volks
mond het Seminarie te Katwijk hier ge
noemd wordt, net even nieuwsgierig uit
kijkt.
Aan den horizon blauwt de duinenrug
wazig tegen de bleeke, teere lucht, en dan
in al die fijne grijzen gloeit hier en daar
op het land harmonieus een violet kool
veld op.
Die. paarse plekken van ,,rooio kooi'*
tinten wonderkleurig tegen do lucht aan en
geven een heerlijke kleurwisseling aan bet
landschap, dat tonig en stemmig onder
den sta al-grijzen hemel neerligt.
Alle kleuren zijn in het herfstland ge
dempt; het groen van het gras mist allen
goudglans; het is of het aardezwart on
het luchtegrijs zich met allo kleuren in de
natuur heeft vermengd cn voor hel kleur-
gevoelig oog is het buiten nu in mineur
getoonzet.
En in die wijdsohe pracht van grijze na-
jaarstinten ligt daar Rijnsburg neergeze
gen: een groepje huizen, dat zich vertrou
wend schaart om den oudon, verweerden
toren, die uit een ver verleden verhaalt.
Op het oogenblik viert de kool; rooic-
kool, witte kool, savoyekool haar schoon
ste triomfen
Men zou zeggen, dat Rijnsburg draait
om do spil van een V >1men ziet binnen
het dorp geen andere bezigheid dan kool-
kool. Mannen, dio met bootjes vol roodo
kool, hard-rondó kooltjes, aLs paars©
Edammertjes, wegboomen mannen, die
bezig zijn aaD het laden van kool aan den
wal, of aan het lossen van kool op het
land, waarbij do een wegkaatst, do ander
zo opvangt en weer een ander ze tot sym
metrische stapels opbouwt. Deze tropeeën
kool worden met stroo overdekt tot tijd
en wijle, dat ook zij, zoo van het land af,
worden verkocht.
In den Vliet, die door het dorp loopt,
ligt het vol schepen en bezijdeD die sche
pen. ligt het water vol met witte kool
bladeren, dio als allemaal kleine hollo
solraitjes zich een tijd lang drijvend boven
weten te houden, langs do grachtjes cn in
dc straten is het plaveisel gegarneerd met
de buitenste bladeren van roodo kool cn
de schoolkindoren schoppen ze voort of
gooien elkaar er mee om do ooren.
Karreu, met hooge hokken omstckt,
waarin hoog opgeladen, blocmkoolen zijn
gestapeld, dio zich tusschcn do openingen
wringen, zoodat er af en toe, een, plomp-
zwaar neertuimelt, komen van de landwe
gen aangereden.
Volgeladen bootjes drijven door de
vaartjes tussehen het &tilkleurige land en
doen uit de verte aan bloemenschuitjes
denken, met een lading van allemaal Btijve
ronde bouquettcn van enkel witte bloemen
in een groenen bladeren krans.
Jongens rijden met kruiwagens vol koo
ien weg en kleintjes pakken er eens ccn,
dio buiten boord viel, in hun armpjes, cn
gaande langs de stadegowijze nauw-aancen-
geschaarde huisjes ruikt men in het mid
daguur aaD allo deuren ceD lucht van kool
—kool.
Het spreekt vanzelf, dat deze geweldig©
koolstapel in Rijnsburg dient voor export.
Do Rijnsburgsche zuurkool vindt haar weg
naar allerlei plaatsen in Amerika en En
geland; door verraderlijke invoerrechten
is de toegang tot do Duitsclie magen ver
sperd: arme Miohel, je Sauerkiaut met
Schweinenfleisch 1
De bloemkool wordt met vaten vol ver
zonden naar allerlei sauce- en picklema-
kers in Amerika, Engeland, Schotland,
enz. En dan koopen wij onze eigen ver
bouwde bloemkool weer terug in dp be
kende kleine potjes „piccalilly'' en „mi
xed piokles".
Op verzending naar het buitenland ook,
liggen schuren vol augurken to wachten,
d. w z. deze schuren zijn gevuld met groote
platliggende vaten met augurken in po-
kel. Op het eerst© gezicht zou men zeggen
met een aantal wijnfusten te doen to heb
ben. Op tijd, zoo om een dag of tien
veertien worden do vaten nagokoken cn
„bijgepekeld", want de pekel werkt er uit.
En zooals met wijn b(ecft men ook hier
do merken. Bij augurken onderscheidt
men ,,fijn," „fijn bastaard", „bastaard",
,,grof" en „stippel."
Dan is et nog een vijfde soort,
„dubbel grof' -oftewel „bommen". Dit is
een klassiek j volkslekkernij, in do Ihatsto
jaren in de flank geschoten door concur
rents van ijskarrctjes, dat zijn weg zoekt
naar talloozo handkarren cn engros-zaken,
waar do grootste bedragen, die mon met
den bosten wil uitgeeft, ccn kwartje niet
t© boven kunen gaan on waar ook dit
handelsartikel tegen een stellig zeer matig
bedrag vcrkrij;^>aar is „op zuur." Een
vork ligt dan ook nog gemeenlijk naast
do zuursohaal, ten gerieve van de cliën
teel©: Jan cn alleman, die zich naar be
lieven van dit boschavingswcrktuig kan
bedienen.
Verder wordt in Rijnsburg geweldig veel
witte kool horvormd tot zuurkooL Dozo
witte kool ovonwcl groeit hier niet, wordt
aangevoerd, grootendeels uit Noord-Hol
land, voornamelijk van den Langen Dijk.
D© kool komt corwfc in reusachtig groot©
tonnen, „beslagbakkcii," welke meoBfc af
komstig zijn uit do branderijen van Schie
dam. In dozo tonnen is pekcJ en hierin
moet nu de kool een dag of twaalf staan;
dan is zo „gaar." Tijdens dit gaar-worden-
procódé scheidt d© pekel voortdurend ver
stijfd© witte vlokken af, dio Daarboven uit
do bakken wringen, precies alsof do zeo
©r over heen gespoeld was. Dan móet nog
de kool in do vaten getrapt worden met
schooa-beklompte voeten en onder do
„galg" met behulp van ccn dommekracht
in do vaten „gewonnen", dat is geperst.
Het pokelen van deze hoeveelheden kool
en augurken, (er liggen yoo'n 900 vaten
alleen met augurken gevuld in ccn
schuur) gaat zoo maar niet „oum grano
salis". Er is inderdaad meer dan ccn haud-
jcvol zout voor noodig Men laat dan ook
zoo'n 10.000 kilo zout tegel ij kor tijd komen
Het gebruikte zout ls klipzout, dat dr<or
bemiddeling van VllaareVingsoh© reeders
direct uit Portugal wordt aangevoerd
Met net oog op den wederuitvoer staat
men dan in reikening-oourarat met hot
Rijk. Men merkt dus wel, do quinl-essencc
van R.jnsburg mog© zijn Spinoza's huis,
do gedachtenis aan den grootcn wijsgeer,
de essence, waar liet voor ch Rijnsburgc-
naren op aankomt is kooL
Weinig vermoedt men als mon het nede
rige dorp zoo midden in het laud ziet lig
gen, met geen andere verkeersmiddelen
dan het water en het huppelende, af en
to3 als een mallemolen zwaaiende, maar
steeds goedaardige cn onvoldoendo stoom
trammotje, dat hier zoo'n grooto-stads han
delsgeest vaardig is.
Men is zoo gewoon Rijnsburg voorbij te
trammen met als doel Katwijk of Noord-
wijk men merkt dan vluchtig op den
mooien, ouden toren cn men tuurt zoekend
onder al de roode daakjea naar dat van
Spinoza's huis, maar men vermoedt weinig
dat Rijnsburg bezijden een piëteitsviaito
ccn bezoek overwaard is. Do 11
Leiden, 17 November.
Een schrijven vaD den Patroonsbond
in het Timmervak over het geschil in heb
bouwbedrijf vinden onzo lezers in het
Twecdo Blad.
De vereeniging tot bevordering van
het Vrcem'. .lingon-erkeer heeft zich met
een adres tot do Stnten van Zuid-Hollan^l
gewend, waarin aangedrongen wordt op
spoedige opheffing der tollen aan do
Haagschc Schouw en aan d©u Rijnsbur-
gerweg onder Oegstgeest.
In do gisteravond gehouden ledenver
gadering van de afdeeling LcidoD der No-
derlandscho Maatschappij voor Tuinbouw
en Plantkunde, werd met applaus de modc-
decling van don Voorzitter begroet, «lat
d© Riju tuinbouw-winterteckencursuB,
dank zij do medewerking van het Rijk, do
gemeente en het bestuur van de Practische
Ambachtsschool opgericht is, cn dat 20
leerlingen, waaronder verscheiden© gehuw-
do personen, zich voor dit onderwijs op
gegeven hebben.
Tot secretaris van do afdeeling werd her
kozen do heer F. van Romburgh cn tot
bestuurslid in plaats van dr. J. \V- (J.
Gocthart, niet herkiesbaar, dr. J. P. Lotuy,
directeur van 'h Rijks-Herbarium.
Do vergaderzaal was in een bloementuin
herschapen, want in het voorjaar waren
aan vijftien leden zes stekken van chry
santen verstrekt on nu hadden negen
leden heb resultaat van hun kvcekkenDi's
tentoongesteld.
Er waren twee rubrieken: lo. Kwcekor,
2o. Liefhebber. In do eerste rubriek waren
zes inzenders, in de tweedo drio inzenders.
In do pauze werden aan dc leden tweo
stembiljetten verstrekt, om daarop to
vermelden wio naar hun oordeel in elke
alubriqk 'in aanmerking kwam voor den
eersten, tweeden en derden prij~.
Het resultaat was, dat in de rubriek lief
hebbers do heer F Blóte met algemeen©
stemmen den eersten prijs verkreeg; het
waren prachtig gekweekt© planten met een
groot aantal zeer groot© bloemen; terwijl
do hccren J. Roem cn T. F. Vlieland met
een gelijk aantal stomraon voor dco 2dcn
prijs in aanmerking kwamen.
In do rubriek „Kweekers" kregen mcj.
G. M. C. Mulder den eersten prijs; L, A.
J don Holdor den tweeden prijs, terwijl
A. Kret den derden prijs verwierf.
Buiten mededinging had do lieer J. Ma
ter nog een groep chrysanten ingezonden,
waaronder versohoi ilene, dio nog weinig
bekend waren,
Nadat nog cenigo huishoudelijk© zaken
behandeld en twee vragen op practisch ge
bied beantwoord waren, was do agenda
voor dezen avond afgewerkt.
Op de begraafplaats bij d© voormalige
Mare poort werd hedt/n morgen het stoffe
lijk overschot van wijion den heer A. van
Buuren, in leven onderwijzer in het bcwer-
,ken van staal cu het Chirurgisch en Or-
thopaediscb instrumentmakeu bij «Vn op
leidingscursus van do vereeniging tot be
vordering van de opleiding tot instrument
maker, ter aarde besteld.
Het bestuur, de mede-onderwijzers On
verscheidene loden dor vereeniging, do
conservatoren cn assistenten bij liet Na
tuurkundig Laboratorium óu de leerlingen
van den opleidingscursus bewezen den
overledene do laatste eer. Aan de geopendo
groeve bracht prof. Kamcrlingk Onnes, na
mens allen, hulde aan do nagedachtenis
van deó overledene; hij schetst© diens
groote bekwaamheid en toewijding, cn deed
uitkomen, hoovcel de verconiging, aan
welke hij na con eervolle loopbaan als
chirurgisch instrumentmaker ruim vijf
jaren verbonden was, nog voor den bloei
der vereeniging vau hem verwachtte.
Pref. Kamerlingh Onnes gaf daarna
uiting aan do bartel ijko vriendschap, dio
den overledene met allen verbond, cn aan
de dankbaarheid, niet welke d'o vereeniging
on haar leerlingen Van Buurcns nagedach
tenis in herinnering zullen houden.
Do heer W. F. Tegclaar, vader van den
schoonzoon van dën overleden©, wijduo
daarna cenige hartelijko woorden aan den
overlcdcno als mensoh ©n burgor, waarna
do oudslc zoon diep bedroefd' dankte voor
de laatste eer, hun onvcrgctelijkcn vaóór
bewezen.
histeruvond hield do afd. Leiden
van du Nederlandsche Vereeniging lob
Bevordering van Zondagsrust in ccn der
zalon van het Nutsgebouw haar jaarlijk-
solio algemecnc vergadering onder leiding
van don voorzitter, ds. C. G. Chavannes.,
Uit het jaarverslag van den secretaris,
den heer H. C. van der Hoydc, bleek, dat
cr in het- afgeloopen jaar geen aanlei
ding is gowccst voor cenigo bijzonder©
actie. Ook hot hoofdbestuur deed geen
beroep op liet afdcclingsbestuur voor een
of ander doclcindo. Do vergaderingen
waren slecht bezocht cn er waren door
den dood do afdeeling weder cenige leden
untvallon, welke plaatsen niet weder wer
den aangcMild door nicuwo leden. Er
hccrscht in do afdedingt weinig opgo-
wokt leven.
De voorzitter meende, dat aan dib
ccnigsznna donker gekleurd verslag toch
ook een lichtzijde verbonden is. Heb
denkbeeld van Zondagsrust hoeft mcor
cn mcor veld gowonnen, actueel optre
den is niet meer zoo noodig als vroeger;
vandaar niet zooveel opgewektheid en bcj
langstelling. Spr. hoopt, dat het nog zoo
ver zal komen, dat dc verconiging haar
taak afgedaan heeft cn heen kan gaan.
Uit do rekening en verantwoording van
den penningmeester, don heer A. J.
Binnendijk, bleek, dat do inkomsten met
hot saldo van het vorig jaar hebben be
dragen 16-1.24 gld. on do uitgaven 28.83
gld., zoodat een saldo ver is van 135.11
gulden.
Als bestuursleden werden herkozen do
aftredende leden, do hccren M. J. F.-
Meiners cn H. C. van der Hcydo en tot
afgevaardigden benoemd het Dagclijksch
Bestuur der afdeeling met den heer Mei
nors.
Hierna werd do beschrijvingsbrief voor,
80)
Maar zij begreep ook, dat d©
Opbergcrs, zonder het haar aan te ra
den, dit huwelijk toch wenschten, cn zij
raadde maar al te goed, dc beweegredenen,
welke zij haddon om haar te verwijderen.
In het eerst was zij verontwaardigd, toen zij
zag, met welk een gemak haar tante kon
gedoogen en wenschen, dat zij haar toe
komst zou verbinden zonder voldoende
waarborgen; later, toën zij ©r met meer
kalmte over nadacht, had zij erkend, dat
haar tante rechtvaardig cn eerlijk was,
maar geheel zonder gevoeligheid, en onbe
kwaam om verheven gevoelens te begrijpen.
Nog ccn andere iraag lAleld Lucie bezig.
Zou haar tante Van Rosande doorgaan
met haar verblijf op „Werkhoven" te be
kostigen tot de verkoop van haar eigendom
zou hebben plaats gehad? Hot was zeker
hard haar jaarlijks de 6om te moeten dan
ken; maar het was nog harder misschien
óm geheel ten koste van mevrouw Opberger
t<? moeten leven.
Lucie wist niet, lioe zij mevrouw Van
Rosande over deze moeilijkheid zou spre
ken. Het denkbeeld, lessen te gaan geven
kwam honderd keer per dag bij haar te
rug; maar zij vreesde, dat haar tante zich
tegen dit plan zou verzetten en aan me
vrouw Aan Rosandi zou schrijven om de
ze te vragcu, haar nicht geldelijk te on
dersteunen Dit scheen Lucie nog het ergst
v&n alles. toe..
Toen het vertrek naderde, kwam eindelijk
de oplossing, en deze was verschuldigd aan
mevrouw Vallier.
Op een morgen liet mevrouw Van Fo-
sandc, die nog te bed lag, Lucie reepen
en wees haar een stoel aan bij het bed.
„Mijn best© Lucie," zeido zij met onge
wone belangstelling, „het schijnt, dat gij
niet bijzonder gevoelig zijt voor dc angsten
van hen, die u liefhebben, en dat gij vrre-
selijk een getrouw hart laat vorlangcn
cn smachten."
Lucie bloofede. Haar tante hield een
open brief in dc hand en Lucie herkend©
het schrift van mevrouw Vallier.
„Ik ben u dankbaar, dat gij zoo beleefd
zijt geweest niet te spreken over een on
derwerp, dat, helaaszoo weinig in over
eenstemming is met mijn verdriet en mijn
brcurigo gedachten. Maar het is tijd, dat
wij ons bezighouden met u. Mevrouw Val
lier, naar het schijnt een van uw buren
van buiten, verzoekt mij, mijn tusschen-
komst in haar belang of liever in dat
van haar zoon, en zij geeft mij inlichtin
gen, die mij volmaakt voldoend© voor
komen."
Lucio opende den mond om te spreken
over de wettige tegenwerping, welke men
tegen dit inwelijk kon hebben, doch een
socondo nadenken was haar reeds genoeg
om haar te doen besluiten, het zwijgen
te bewaren. Als zij do vrouw van Marcel
moest worden, waartoe was het dan goed
bekend t© maken, wat in zijn nadeel kon
C^zegd worden?
„Als c.3 jonge man zoo goed is als zijn
moeder zegtZeg, Lucie, heeft hij
een prettig gezicht? Netto manieren?
Houdt hij van muziek? Is hij rijk genoeg?
Is de moeder zoo verstandig cn geestig,
als men aan liaar brief zou zeggen? Gij
antwoordt op alles ja, hoewel gij geen
mond opendoet. Zeg, Lucie, ik moet wel
golooven, dat gij niet aarzelt, dat gij reeds
besloten hebt, maar dat gij uit een gevoel
van behoorlijkheid mij daarvan nog niets
hebt meegedeeld."
„U vergist zich, tante. Ik aarzel into-
gendeel. Ik waardeer, gelijk ik moet, d©
belanglooze aanbieding van mevrouw Val
lier en haar zoon, maar ik gevoel voor
hem niet datgene, wat noodig is om
Het gezicht van mevrouw Van licsan
nam een drog© en hard© uitdrukking aan.
„Gij wilt toch niet zeggen, Lucie", on
derbrak zij, „dat gij u in uw positio dc
weelde van een roman wilt veroorloven
Als in dat huwelijk alles verecnigd is wat
maar te wem-eken is, cn als slechts uw ver
beelding zich tegen uw geluk verklaart,
moet ik bekennen, dat gij niet alleen
dwaas zijt, maar bovendien schuldig en...
enIk zou u niet willen beleedigen,
maar ik moet het evenwel zeggen
dat gij weinig gevoel hebt."
Lucies gelaat vlamde van toorn.
„Het is niet mijn vcrbccldingv het b
mijn verstand, dat spreekt 1" riep zij uit,
nu zij haar smartelijk geheim niet langer
kon inhouden. „Mijnheer Vallier, ik kan
het niet langer zwijgen, bezat een schan
delijke ondeugd, waarvan zijn moeder hom
heeft verbeterd, ja, dat is waar, inaar
waar ik zelf eens het vrecsclijko van heb
gezien, eenigc maanden geleden nog maar.
„En die ondeugd is?"
De lippen van Lucie beefden cn zij had
groote moeit© om t© antwoorden.
„Hijhij was dronken," zeide zij
zwakjes en met een onwillekeurig© hui
vering.
Mevrouw Van Roaando bleef zeer kalm.
„Gij spreekt van het vorlcdcno, beste;
maar gij zegt zelf, dat hij gebeterd is.
Er zijn er wel meer zoo, maar als hij het
niet meer doet
„En als hij daD weer in dio ondeugd
vervalt?"
„Waarom zou hij er in terugvallen? Al
les bijeen is hij nog te verkiezen boven
een speler, dio u zou ruïnecren. En. men
weet zoo weinig van den man, met wien
men huwt. Denk er eens aan, Lucie, dat
gij in een bijzondere posiëL; verkeert. Je
zult altijd iets moeten overstappen. Uw
tante heeft veel kinderen (zij heeft zorg
gedragen me dit in den condoleancebrief
mede to deelen en mo terzelfder tijd te
echrijven, dat zij niets voor u kon doen).
Ik zal blijven doen, wat uw oom deed, tot
dat do opbrengst van uw hun de onkosten
bij uw tante goedmaakt, maar ik beken u,
dat ik, want ik ben maar uw aungetrouw
do tante, minder geneigd ben mo opoffe
ringen te getroosten, als gij u zoo onre
delijk toont, en als gij dc gelegenheden,
die zich aanbieden, om uw onafhankelijk
heid to verkrijgen, zoo terugstoot."
Als op dit oogenblik Marcel Vallier was
hinncDgekomen in do kamer, zou Lucie,
door smart en angst ovcrmaDd, haar hand
in do zijne hobfo gelogd om te kunnen
vluchten uit dit ongastvrijo huis. Haar ar
moede veroorzaakto slechts zucht naar
haar vcrwijdoi.nj, behalve op „Eikonhcu-
vel." Overal wa: zij t© veel, uitgezonderd
op „Eikenheuvel 1" Van dit oogenblik af
besloot zij, ho rel haar heb harte brak
van wanho- p, daar een wijkplaats to gaan
zoeken.
„Kom, Lucio," hernam mevrouw Vun Ito-
sand© mot weer licvor stem, „wilt gij
antwoorden aan die dame?"
„Neen, dat is niet noodig; ik ga morgen'
weg cn ik zal er haar z*clf over apreken."
„En wat z-: gij haar zeggen?"
„Dat ik toestem," zeide het arme meisje.,
Dit alles greep haar zóó aan, dat zij
haastig de kamer verliet, om zich geheel
aan haar tranen over tc geven, die zóó
smartelijk cn overvloedig stroomden, ala
zo zelve nog nooit had ondervouden.
Mevrouw Van Rosande ontbeet in haar
kamer cn ontving daarna bezoek.. Daar
door achtto Lucio zich vrij en ging do deur
uit, om de ondraaglijke aandoening wat te
bedwingen, welke zich vnn haar had mees-
ter gemaakt, en uit behoefte ging zij naar
do kerk. Zij trad cr binnen en ddar, ver
getend alles, wat haar omringde, florttd 1
zij haar hart in tranen cn gebeden uit.
Toen zij opstond, had zij volstrekt gee.a
begrip van den tijd, dien zij daar had ge
beden cii gesmeekt
Zij beefde, want zij hoorde haar naam
uitspreken, zacht cn met onderdrukte ver
wondering. Tot Laar groote verrassing
herkend© j dicht bij zich het zachte gelaat
ven Li: vrr: Ooastcrc'n.
(Wordt vervolgd-) j