So. iïsöï.
PERSOVERZICHT.
FEUILLETON.
erste 1 i e f <1 e.
M- v. L., van Leiden, heeft aan „D e
Nederlander" het volgende ter
plaatsing gezouden, dat wij hier opnemen
omdat het Leiden geldt en slaat op een
artikel uit dat blad, waarvan wij melding
maakten.
Met- belangstelling las ik het, toevallig
onder mijn bereik komend, hoofdartikel
over: „De Opleiding van Indi
sche Ambtenaren" in uw geaehfc
blad.
Ofschoon ik mij zeer zeker niet bevoegd
acht, om over het geheel een oordeel uit
te spreken, zoo meen ik intusscfacn toch,
u op dén punt op een onjuistheid to moeten
wijzen.
U zegt in bovenbedoeld artikel: ,,De wel
eens door sommigen zoo hoog aangeslagen
invloed van het Leidsche academieleven is
bovendien gebleken door do overgroote
meerderheid der Indologischc studenten
niet te worden begeer d", en wel op
grond van het feit, dat: „Van de 76 aan
staande Indisciho administratieve ambte
naren slechts 14 korpslid zijn en 40 slechts
to Leiden zelf woonachtig."
Zuiver op de feiten afgaande, zou men
wel tot bovenstaande oonclusie komen.
Maar bijomstandigheden kunnen dikwijls
ccn voorname rol spelen en dat is ook hier
het geval.
Waar het in den aard der slechts twee
jarige studie zelve ligt, dat men flink moet
werken, (aangenomen, dat men het doel na
streeft om liet, in het algemeen, na 2
jaar verpliohtaf te leggen grootambte
naarsexamen werkelijk goed te doen), zoo
dat het aan aankomende Indologischo
studenten of deszelfs ouders, enz. toe
schijnt, dat voor het geregeld profiteeron
der gezelligheid, die het iorpslcvcn biedt,
te weinig tijd overschiet, tenzij do studie
cr onder lijdt. Het gevolg hiervan is, dat
velen, ja verreweg het overgroote mecren-
deel, het or.der deze omstandigheden (het
geen ze zeer betreuren) wenschclijker vindt
om rich niet bij het korps aan te sluiten, ja
zelfs om in Den Haag te gaan wonen,
waar meestal ouders of verwanten huizen,
waardoor d© omstandigheden voor het wer
ken gunstiger zijn.
Juist om deze reden zal het ni-i. Ie ver
wachten zijn, dat, ingeval de studio op 3
jaar wordt gesteld en het programma voor
het examen niet belangrijk wordt uitge
breid, er in het vervolg in eind September
l© Leiden meer Indologen rondloopen jnet
kalo hoofden cn lage boordjes.
Zoodat, komt bedoelde regeling tot stand,
dit m.i. wel degelijk een argument is in
het stelsel der voorstandera ecner oplei
ding aan de Leidsche academie, in liet stel
sel van hen die oordeelen, dat een dpeloa-
mo aan het academieleven, tot djrrickere
hoogte, een ruimer blik, meer levenserva
ring, enz kortom zaken schenkt, dio ook
later in dc Indische maatschappij ten goede
kunnen komen aan den dikwijls nég zeer
jeugdigen bestuursambtenaar.
Ter zake van het onderwerp der oplei
ding van bedoelde ambtenaren zegt „D c
Nederlander" nog
De slotalinea van onze artikelen over
„de opleiding van Indische ambtenaren"
schijnt door sommigen te zijn opgevat als
een critiek op den bestaanden toestand te
Leiden.
Dit is onjuist. Wij hebben geen enkele
reden te vermoeden, dat op dit oogenblik
het Leidsche onderwijs voor den Indischen
administratieven dienst niet voldoende of
niet doelmatig zou zijn. Dat de overbren
ging der eerste opleiding bij de hoogleera
ren der Bestuursacademic urgent zou zijn,
is dan ook niet onze mcening.
Maar men moet ook letten op de toe
komst Daarom wezen wij er op, dat tuo-
6chen het ministerie van koloniën en de
Leidscho Hoogeeehool geen wettelijk '-er-
band bestaat, en dat, indien ccnig hoogleer
aar het onderwijs uitsluitend wetenschap
pelijk wil inrichten, met voorbijgang van
do cisehen van opleiding voor het
ambt, daaraan niet veel te doen zou ziju.
Deze opmerking werd gemaakt volstrekt
LE4DSCH DAGBLAD,
onafhankelijk van tegenwoordige titularis
sen, slechte in overtuiging, dat de waarbor
gen voor een deugdelijke opleiding minder
in de personen dan wei in het stelsel be-
hooren te liggen.
Intusschen, gelijk gezegd, dringend is
deze zaak niet en bij de behandeling van
het aanhangig ontwerp is dit punt dan
ok van zeer ondergeschikte boteokenis.
In een ,,Op den Uitkijk" in „Het
Volk" schreef mr. Troelstra o.m.:
Deze Rc-gecring moet ons, krachtens haar
ontstaan, bc|h!alve Grondwetsher
ziening (blanco-artikel) geven belas-
t i n g h c r vi o r m i n g, en b o z u, i n i-
ging op militair gebied, om de
fondsen te verkrijgen, waaruit het arbci-
derspensioen cn andere sociale hervormin
gen zullen worden bekostigd. En die be
lastinghervorming moet gaan in democra
tische richting: met ontlasting der zwakko
en zwaardere belasting der sterke schou
ders.
Welnu, deze Regeering komt mot inkom
stenbelasting, die volgens haarzelf in hoofd
zaak staat op den grondslag van de be
staande bcdrijfs- cn vermogensbelasting,
zij wil „een matige progressie" invoeren
in dc successiebelasting; zij wil den suiker-
accijns met 10 cents per kilo, dus van 27 cp
17 cents verminderen. Maar zij wil twee
millioen kloppen uit een ,,debictrccht'' op
de tabak en zij wil den jencvcraccijns ver-
hoogen van 63 op 90 gld- per H.L- En de
belasting, die dc hjoofdzaak meest
zijn van ons belastingstelsel, n.l. do in
komstenbelasting, zal slechts 2j milliccn
meer opbrengen dan de tegenwoordige bc
drijfs- cn vermogensbelasting.
Laat ons aannemen, dat de verlaging
van den suikeraccijns deze belasting van
19 millioen tot 12 millioen doet daieu,
wat niet zal uitkomen, daar dc llagere
belasting d© consumptie doet toenemen.
Maar dan zal do jeneverbelasting stijgen
van 21 millioen tot 37 millioen. Zeven mil-
lioon minder voor do suiker, maar elfi
millioen meer voor de jenever. Rest als
meer uit do zakken van dc groote massa
4: millioen, niet opgewogen door dc dri©
ton, c c do Regeering nog van moussce-
rendc wijnen wil halen, of door de 1 mil
lioen op dc effecten en d© 2 ton op den
inbreng in naamlooz© vennootschappen.
Gaat men het lot na. dat do veel ge
ringer ontwerp-verhoogingen van den jc-
neveraacijns onder Picrson en Harte be
schoren is geweest, dan ligt het wel voor
dc ha.-d, dat ook dezo verhooging niet
tot stand komt. Maar dan komt er even
min de verlaging van den suikeraccijno
met 7 millioen. Want het een dient als
equivalent voor het ander. Rest dus een
zeer magere verhooging van direct© belas
ting voor dc inkomsten boven ongeveer
2000 gulden en een kleinigheid meer van
de erfenissen en effecten, met een streepje
beweging naar den kant van: belasting
van draagkracht. Maar bet leeuwendeel
der belastingen blijft in den vorm van ac
cijnzen, enz. op zakkenrolleiemanicr aan
de groote verbruikend© massa onttroggeld
ook met do aangebrachte verluSoging blij
ven dc accijnzen den burger meer dan een
vierde zoo zwaar drukken als do directe
belastingen.
Ziedaar ccn blik op den wel zeer „be
scheiden stap", docr dit ministerie op be
lastinggebied gewaagd. Open blijft de vraag
i ie.rbijWaar moeten dc millioenen voor
het aroci lerspensieen vandaan komen
„De Standaard" bevatte asterisken
over technische li erzionin g,
begrafenisfondsen, dienst
bode n cn ccn Uit d c breodte.
Technische herziening. D© minister
van financiën schat dc hoogerc opbrengst
van het tarief, die de Technische herziening
moet brengen, op een half millioen. Geen
hoog bedrag maar dan toch weer een half
millioen bij invoer meer.
Dit nu doet do vraag rijzen, waarom de
Minister, zoo hij mordicus voor het
beginsel van vrijhandel opkomt, dan niet
tevens het tarief zóó wijzigt, dat al wat met
het beginsel van vrijhandel in onverzoen
lijke n strijd is, uit het tarief verdwijnt.
ZATERDAG 6 ÖÖTÖSE
Zoolang men aan het tarief niet raakt©,
liet het zich nog zeggen, dat de tijd voor
herziening p.cg niet gekomen was.
Maar men gaat nu wijzigen; cn gaat het
dan aan, is het dan logisch, is het oirbaar,
in het tarief rustig te laten staan, wat
met het beginsel van vrijhandel vloekt, en
buiten kijf protectie in enkele ge
vallen zelfs zeer hooge protectie, is?
Naar den strikten eisch van het beginsel
van Vrijhandel, mocht alleen datgene be
last worden, wat geen concurrentie aan
doet aan inlandsch fabrikaat. Zoo doet
Engeland, cn heft zwaar invoerrecht van
koffie, tabak, thee en dergelijke.
Eigenlijk gaat het dus reeds niet aan,
dat men ten onzent 5 pCt. heft van aar
dewerk, kleedingstukken, meubelen cn der
gelijke. Maar stap hierover heen om hel
lage percent.
Doch wat te zeggen van een belasten van
het bier met 50 pCt., koekbakkerswaren
met 25 pCt., sigaren met 10 pCt., vieesoh-
soorten mot 15 pCt., honig met 8 pCt.
Zijn dit protectionistische tariefrechten
of niet En ook, worden al deze ingre
diënten niet ook hier te lande bereid en ge
wonnen
Hoe rijmt ge dat nu met d© frectradc-
conscientie?
Men zou zoo zeggenvan tweeën één.
Of g© veroordeelt zulke hooge tarief rech
ten op concurrente waren krachtens uw be
ginsel, maar licht clan van het bestaande
tarief uit wat voor u een contrc-sens
is
Of wel, go kunt 50 pCt voor bior, 25 pCt.
voor suikergoed, 15 pCt voor vleeschwarcn
en 10 pCt. voor sigaren zeer goed met uw
fVcetrndc-geweten rijteen, maar waarom
dan niet 7 en 8 pCt. op andere waren
Ieder voelt, hier hapert iets.
Het is pronken met een beginsel, waar
van men zelf d© oonsequentie niet aan
durft.
Begrafenisfondsen. Het gewijzigde
wetSontwcip voor ziiekbeverzekering heeft
uit het vorig© ontwerp do bcgrafenisgel-
den geschrapt.
In d© Ongevallenwet wareD ze opgeno
men.
Als argument hiervoor doet dienst, dat
do begrafenisfondsen vel© zijn, en dat het
getal bij deze fondsen verzekerden legio is.
Toegegevenmaar weet men ook niet hc©
cr juist bij deze begrafenisfondsen veel
kaf onder het koren liep en hoe deze be
grafenisfondsen soms zelfs tot moord ver
lokten
Waarom dan niet van dit ontwerp ge
bruik gemaakt, om althans ook op deze
fondsen orde lo stellen?
De ziektcfondsen vernietigt men immers
niet, ook de begrafenisfondsen zouden niou
vernietigd zijn, maar controle zou niet
overbodig zijn geweest.
En werpt men tegen, dat de begrafenis
kosten ook uit het ziekenfonds zouden
moeten komen, en dat dit dan toch dc
dood van de begrafenisfondsen zou zijn ge
weest, waarom dan niet gesplitst, of des
noods de begrafenisfondsen afzonderlijk
geregeld
Dienstboden. In het gewijzigde ont
werp voor ziekteverzekering zijn ook do
dienstboden opgenomen, di© het ontwerp
van het vorig Kabinet uitliet.
Of dit een verbetering is?
We betwijfelen het.
De dienstboden vormen een bestanddeel
van het gezinsleven, en in het Hollandsche
huisgezin was het dusver zet en regel, dat
het huisgezin ook voor deze leden van het
gezin, als ze krank waren, zorgde.
Hot Hollandsche huisgezin kwam hier
bij van zijn gunstigen kant uit. Treffend
was vaak de liefde, waarmee voor een
kranke dienstbode gezorgd werd.
Is het nu goed, is het raadzaam, in dien
stand van zaken verandering te brengen 7
Zeker, er zijn gezinnen, waarin men zich
van een kranke dienstbode zoo spoedig mo
gelijk poogde af te maken. Maar dit zijn
uitzonderingen; en moot nu om die uitzon
deringen dootr een zoo kostelijken trek van
het huiselijk leven een streep worden ge
haald
Moet ook hier do wet do liefde komen
verwoesten
TWEEDE SLAÖ.
Uit de broedt©. Toen in December
1900 een antirevolutionair Kamerlid, in
debat met minister Pierson, do som, voor
de schatkist noodig, zoo de sociale hervor
mingen op geestelijk en stoffelijk gebied
doorgingen, op tien millioen begrootte
lachte de minister hem bijna uit, cn vroeg
hoe ter wereld men aan zulk een bcreke-
nng kwam.
Opmerkelijk is het nu, dat minister Do
Meester het deficit, waarvoor hij komt t©
staan, juist op tien millioen begroot.
Waaruit zal dio tien millioen nu komen?
Uit de beurs van de rijken, of uit don zak
van het volk, in zijn breedte genomen
D© rijken zullen iets meer moeten bloc-
don, cn op zichzelf is hiertegen geen ander
bezwaar, dan dat Brussel al meer trekt.
Het ongeluk is maar, dat deze rijken een
zoo klein percentage op het geheel der bo-
Volking uitmaken, dat hun meerder bloe
den do schatkist niet noemenswaard vult,
en dat de hoofdbedragen ook nu, even als
altijd, uit do broedto moeten komen.
Vormogens- en Bedrijfsbelasting zal 2$
millioen meer moeten uitleveren, maar
voor dezo belastingen zijn in 1904/5 respec
tievelijk 87",386 en 320,437 personen of fir
ma's aangeslagen, en daaronder zijn win
keliers, kleirvo indnstrieelon, kleine be
ambten, officieren, predikanten, patroons,
onderwijzers, kleine renteniers, cn tal van
gepensionneerden. Niet do rijkdom, maar
de tobbende massa levert hot groot bedrag
en zal ook bij betere progressie, weer een
nieuw offer hebben te brongen.
Bij do successie zal dat beter zijn, maar
het zegelrecht op de effecten drukt ook op
de kleinste vermogens.
Doch dan komt 2 millioen op tabaksvcr-
liooging, oen half millioen op invoerrecht,
2 millioen uit het gedistilleerd cn straks 2
millioen meer uit de suiker. En ook deze
6^ millioen, d i. de grootste helft, komt
weer geheel uit de breedte, d.i. uit do
massa der lieden van kleine inkomens, en
zelfs uit den arbeidenden stand.
Dat do suiker hier als voeding tegenover
staat, i3 juist voor dc zeer kleine lioden
een praatje voor de vaak. Een lepeltje
suiker in het eerste kopje,cn do andore kop
jes zonder suiker, zal wel nog langen tijd
in onze kringen regel blijven; te meer hoe
meer het gebruik afdaalt naar de laagste
klasse.
Deelt men nu ons volk financieel in drio
klassen, do welgedane, dc even toekomen
de, en dc eigenlijk tekortkomende burgers,
dan is er geen kwestie van, of juist dio
tweede en derdo klasse vormen do overgroo
te meerderheid, en zij betalen voer tabak,
suiker ©n gedistilleerd het grooter aandeel
en in die suiker, in dat gedistilleerd, cn in
die tabak zal uit haar zak een voornaam
deel van deze Gi millioen komen.
Nu is hier, in beginsel, niets aan te
doen; de breedste massa betaalt altoos het
meest in zulke belastingen.
En dit hindert ook niet, rait3 de heffing
to gelijk het vertier cn den arbeid kan
bevorderen, on nlzoo de inkomsten stevigou.
Maar dat juist geschiedt zoodoendo niet.
Do nationale arbeid blijft wat die was.
Er gaat wel meer uit den zak, maar cr
komt niet meer in, cn welhaast slaan wc
in het belastingbetal-en het record van heel
het continent.
Onder hot hoofd: Een zonderling argu
ment, zegt „Dc Nederlander":
In hot afdeelingsverslag over do Amsfcer-
damscbo go on c en te b egrootin g wordt als
argument tegen dowinkelsluiting
aangevoerd, dat de opbrengst van do gas
fabriek zou dalon, tot schade voor de gc-
meentefinancïön.
Dit is al heel zonderling.
Met dezelfde bowering zou men zich to
gen invoering \iazi den Midden Europee-
sclien tijd kunnen verzetten. Ook daardoor
zal, wanneer althans "de bedoeling be
reikt wordt, in een groot deel van liet jaar
minder gas in dc winkels worden verbruikt
Het zou intusschen een ernstige scha
duwzijde worden van hot als groot-indus-
tricel optreden der gemeente, wanneer zij,
ton oindo do inkomsten uit haar bedrijven
op to voeren, maatregelen achterwege liet,
Aimo 1000.
die zij overigens in het algemeen belang
achtte.
Haar eerst-voordohandliggendo roeping
werd dan verwaarloosd voor een secondai
re functie. En wel een functie, die zij
evenzeer in hut :.lgemeen belang heeft
aanvaard, cn die haar dus practisch in cei
richting zou drijven, vierkant togenovergc.,
steld aan het motiof waarmee zij haar op
zich nam.
Er is vaak gestreden over do kwestie, ol
een gemeente, wanneer zij in het publiek
belang een bedrijf tot zich trekt, dit naar
zuivor-comtnorcieele regelen moet bcheeren,
dan wel of zijj in do vaststlling der tario*
ven, enz anders moet handelen dan ccn
particulier industrieel. Onder 1 cn, dio hot
laatsto stelsel voorstaan, zijn er, dio eigen
lijk allo winst uit de gemeentebedrijven,
wanneer ze althans boven zekere grens,
loopt, afkeuren als in strijd met hot be
ginsel van belasting naar draagkracht.
Tegen dit laatste standpunt is zeker een
cn ander aan te voeren. Maar een ander
uiterste is, wat men nu in het afdcclings-
verslag ziet verdedigen: een gemeentelijke
overheid, dio zich van maatregelen in het
belang der burgerij te nomen, zou laten
weerhouden door dj overweging, dat zij,
overheid, tevens industrieel; dat dc bur
gerij tevens haar cliënteel© is; en dat zij
in dio laatsto verhouding uit dc to nomen
maatregelen schade zou lijden.
Wanneer do gasfabriek in particuliere
handen was, zou niemand zulk ren overwe
ging doen golden. M. a. w. het bedrijf hou
den der gemeente zou rechtstreeks do be
hartiging van het publiek belang belem
meren.
Verwonderd heeft ons schrijft „D o
Nederland© r" dc wijze, waarop
ook nu weer door de tegenstanders van hot
ontwerp op d© winkelsluiting het beroep
op do vrijheid is gedaan.
De Amstordamscho correspondent van do
,,N i o u w o Rotterdamse he. Cou
rant" zeide: „Wat do vrijhoidsbclemmc-
ring betreft, het oordcel daaromtrent is te
rug te brengen tot een kwestie van „op
vatting", gelijk zij zich ontwikkeld heeft
onder allerlei invloeden van politiek, reli
gie, traditie, enz. Het is misschien in do
eerste plaats een kwestio "van gov ooi."
Allerminst, antwoordt ,,D o No de r -
lander." Vccloer is het ccn kwestio van
beginsel. Een der oudste stelregelen is, dat
de vrijheid van den mensch boperkt wordt
door de vrijheid van zijn mcdomensch. En
vrij hei dsbclemmoving van overheidswege,
wolk© in dozen stelregel zijn grond
vindt, is principieel niet aanvechtbaar, al
kan ze practisch ondoelmatig rijn.
Bij het winkelsluiting-vraagstuk is dit
van belang. Wanneer het geval zich voor
doet, dat vel© winkeliers tijdig willen slui
ten en dat geen algemeen belang daardoor
geschaad .wordt, doch dat maatregelen in
dion zin onmogelijk zijn door den onwil
van enkelen, daar immers, .wanneer ceni-
ge winkels openblijven, dc concurrentie
sluiting voor allen ondoenlijk maakt,
dan is d© overheid wel terdege gerechtigd
tot ingrijpen, opdat datgene, wat slechte
door «'o samonwerki. g van allen bereik
baar is, tot stand kom©.
Juist d i t argument is intusschen iu
den Amstordamschen Raad met zooveel
woorden weersproken. Men heeft gezegd:
„Sommige winkeliers willen wel sluiten,
maai* doen het niet, omdat zij bang zijn
voor de concurrentie, m.a.w. voor dc scho-
do. Zij rillen er dus niets voor over heb
ben, maar slaan ter bereiking van hun doel
liever den weg van dwang in ten opzicht©
hunner collega's"
Wanneer meent „Do Nederlan
der" allen sluiten en het publiek on
geveer evenveel noodig heeft cn koopt, lijdt
niemand schade. Maar wanneer A. sluit
en B. openblijft, wordt do toestand anders.
A. lijdt een schade, welke hij niet lijden
zou, wanneer ook B. tot sluiting gedwon
gen werd. De sluiting van B. vertegen
woordigt voor hom een tastbaar belang
(heel anders dan in hot voorbeeld der ad-
vertentiës). Het gebruik, dat B. van zijn
vrijheid tot openblijven maakt, vernietigt
E
J6>
Daarbij nam hij haar bij do hand cn
bracht huar voor de deur der hut, di© hij
yoor haar opende.
„Met uw verlof," zeide hij toen, nam haar
de wollen deken af, di© hij om zijn cig;n
schouders sloeg, knikte haar nog eens (o©
cn verdween achter een uitspringend rots
blok, waarachter de hut stond, op deze wij-
zo eenigtzins beschut voor al to ruwe
stormen.
Johanna stond in het klcino vertrek,
waarvan het houtwerk door ouderdom cn
rook geheel zwart was geworden Het
scheen alsof dc warmte, die haar te gemoet
BtroomJx niet alleen haar verstijfde lede
maten weidat ig aandeed, maar ook haar
gedachte ontdooide.
De vroes,^ cru deae vreemde ruimte biu-
nen te den, wat geheel verdwenen. Zij
had or -.or gehuiverd, alsof hr.ar daar
iets vreesebjks wachtte; maar lu gevoelde
zij zirii geheel op haar gemak. Haar vrees
as reeds verminderd op het oogeDblik,
toen d< gids haar hij dc hand had geno
men haar gezegd had binnen te tre
den. Dat wat de invloed van zijn sterken
wil L"-wee?', waaraan zij zich onderwierp,
waaraan zij zich niet onttrekken kon.
Zij liet nieuwögierig haar blikken rond
dwalen, want zulk een verblijfplaats was
haar geheel vreemd. De hut, die voor hot
gemak van de houtvesters gebouwd was,
dio gedwongen waren lebecle dagen cn
nacht, u daarin door te brengCD, bevatto
slechts de aT. noodzakelijkstj voorwerpen
in den eenvoudigsten vorm. Eenige pannen
en scnotels, horden en glazen stonden re
gelmatig op planken naast elkander ge
rangschikt. Ook waa cr een klein kastje
aan den tegenovergcstelden wand, dat
diendo voor het bewaren van eetwaren, die
licht bederven. Bezems, borstels en vaat
doeken bewezen, dat de bewoners ook de
noodige reinheid aan den dag legden. Al
le© wat' schoon afgewasschcn cn blonk als
een spiegel.
Op den achtergrond bevond rich een
soort bedstede, die met welriekend berg-
hooi g.vuld was. Up tafel stond een pe
troleumlamp in een zwaar eiken blok, om
het omvallen t© voorkomen. In een hoek
was een klaptafel, waarvoor een kleine
bank was a ngebracht.
Het geheel maakt© wel een eenigtzins
vreemden, maar niet ongewidigen indruk,
zoodat Johanna langzamerhand moed vond
aan ket verzoek van den gids gevolg to
geven en aan het drogen van haar lichten
regenmantel en 1 ar doorweekt kostuum
van lodcnctof te denken.
Nog etn sne .en blik door het venster,
en toon begon zij zich haastig van haar
nat j klecrcn t© ontdoen, die ij over een
houten rek, dat blijkbaar tot dit doel naast
de kachel was aangebracht, hing. De klec
rcn begonnen dadelijk to dampen. Johan
na wikkelde zich i een andcro wollen de
ken, dio zij nog in do hut vond, en ging
daarop zitten om de koffie tc gebruiken,
die een aangenamen, op wek ken den geur ver
spreidde cn waarnaast Valentin eenige
beschuiten gelegd had. Ja, zij zat hier
warm cn got'cllig. Buiten viol de regen in
stroomen neer, de wind huilde en de berg
beken bruisten met klaterend geweld.
Hot onweer scheen langs dc noordzijde
van do Zugspitzc te trokken.
Docü hij, ..ien zij dozen aangenamen toe
stand to danken had, lag misschien buiten
in een rotshol, waar het k<. 1 cn vochtig
was, cf onder een overhangend rotsblok.
Wat had zij medelijden mot hem 1 Maar zij
bev, mderde zijn ridderlijken zin.
Toen zij opstond, vond zij heel wat te
dcon. Haar natto kleeren moesten omge
keerd worden, het vuur verspreidde thans:
zulk een warmte, dat zo de deur een eind
je moest openzotten. Buiten stond een tob
be met water, waaruit rij een komvol schep
te om het gebruikt© vaatwerk mee te rei
nigen. Voordat zij er op verdacht was, was
er reeds oen uur verloopon.
Nu wsa ook haar stemming heel wat ver
beterd. Do gedachte aan den kus, dien zij
ontvangen en beantwoord had, bracht
haar thans niet meer in verwarring, doch
maakte haar kalm en rustig. Daarmee had
zij van do uiterlijke persoonlijkheid afschs*'d
genomen cn slechts de geestelijke invloed
bleef achter. Zij zou nooit dezen man den
haren kunnen nomen, doch een tweeden,
die op hem geleek, zou zij wel nimmer ont
moeten. Dat was haar vasto overtuiging.
Eindelijk begon zij dit avontuur als een
romantische afwisseling in de eentonigheid
van het dagelijksch leven to beschouwen.
Wat kon zij ©r aan doen, dat zij eenige
uren in deze jachthut moest doorbrengen
Het was nog vroeg. De andere gids zou
zeker geen oogenblik geaarzeld hebben om
dc nocdigo menschon op de l een te brengen,
die door middel van eenige dennen, welke
men haastig in de nabijheid kon vellon,
een noodverbinding over de kloof konden
maken. Dan zovi mon wel in nacht on
duisternis den berg moeten afgaan, terwijl
do storm woedde, dc weg zou slecht on
bijna onbegaanbaar zijn bij het zwakke
schijnsel der lantaarns, maar wat hinder
de da,t? Zij waa gezond en sterk, haar
kleeron waren weer drcog on wat de hoofd
zaak was, Valentin Oberwalder was bij
haar, on ditmaal, zoo zeide zij bij zichzelf,
zou zij zijn hulp gaarne aannemen.
He-t tweede uur was bijna verloopen, Jo
hanna had haar kleeren on schoenen weer
aangetrokken. Nu kon de gids komen.
Maar hij liet zich niet zien.
Ongeduldig cn bezorgd .wachtte zij op
hem. Eindelijk kwam hij don hoek om en
trad op dc hut toe. Maar hij kwam niot
binnen, voordat hij gevraagd had of hes
hem geoorloofd was .nnen to komen.
Zij ontving hem met een vriendelijk
lachtjo en stak hem de hand toe, waarin
hij schuchter dc zijne legde.
Toon hield zij niet op of hij moest
zijn natten regenmantel en zijn kiel bij de
kachel hangen cn do wollen dekon, clie rij
zelf gebruikt had, om de schouders slaan.
Hot waa haar plicht, zco zeide zij, hem
voor de onaangenaamheden, dio hij om ha
rentwil had uitgestaan, eenignzins schade
loos te stellen. Hot water kookte reeds cn
zij zou spoedig vcrsch© kofl'io zetten.
Het maakte Valentin verlegen haar op
zulk een wijze voor hem bezig te zien. Een
ongekend gevoel van bevrediging maakte
zich Van hem moester, dat hij n)u kalm
in zijn deken gewikkeld daar kon zitten en
haar mot van geluk stralende oogen in al
haar bewegingen kon volgen, terwijl zij
bedrijvig heen en weer liep.
Wanneer zij beiden wilden zitten, was cr
geen ander middel dan dat zij cp de sma'.l©
houten bank bij c'j klaptafel plaats na
men. Dat gebeurdo ook. De gids nam
dankbaar den kop koffio aan en chouk hem
in kleine teugjes uit, als om het genot zoo
lang mogelijk te rekken. Toen Johanna
ook r.og zijn pijp had gestopt cn de rook
in kleine blauw© wolkjes naar boven
kronkelde, legde hij langzamerhand zijn
schuwe terughouding af en zij waren wei
dra in zulk een levendig gesprok gewik-
koud, dat zij geheel vergaten, dat do tijd
voortsnelde on niet zagen hoe dc scheme
ring langzamerhand do hut binnengleed.
Plotseling zag Johanna verschrikt op en
keek door het venster in do lichting van
de ingestort© brug.
„Hot wordt avond en cr is nog niemand
gekomen om id© brug t© maken !"riep
zij opgewonden uit.
„Wie zou cr nu nog komen?" v«*ceg «lo
gids, terwijl hij haar ecnigszius vorwoii-
derd aanzag.
Johanna had het alt' een zeer natuurlijk©
zaak beschouwd, dat do brug denzeifden
dag nog hersteld zou worden, cn dat uien
zo weer zou kunnen gebruiken om de.i berg
af to gaan. Zij gevoelde hoe zij hij do
vraag van Oberwalder beurtelings rood ca
bleek werd. Het was geen kleinigheid voor
haar oin hier alleen buiten het bereik der
beschaafde wereld in dezo wildernis: met
den rids s/men te zï i„
(Wordt vervolgd.)
