No. 14265.
LÈiDSCH DAGBLAD, ZATERDAG 25 AUGUSTUS. - VIERDE BLAD.
Anno l1.).
Offieieele Kennisgeving.
HeGhtsliervormmg in Mis.
Gemengd Nieuws.
FEUILLETON.
Boor tegenspoed gelouterd.
Burgemeester en Wethouders der gemeen
te Leiden;
Gelet op het besluit van Gedeputeerde
Btaten der provincie Zuid-Holland van den
13den Aug. 190o No. 21 (Provinciaal blad
No. 77).
Brengen ter konnis van belanghebbenden,
dat de gewone Rijkskeuring van tot dekking
bestemde hengsten van ten minste 2£ jaar
in het najaar van 1906 voor Zuid-Holland
zal gehouden worden te
Leiden op 23 October.
Dordrecht op 2-1 October.
Rotterdam op 25 October.
Heenvliet op 26 October.
Dirksland op 27 October.
Daarbij vestigen zij de aandacht van be
langhebbenden voor zooveel noodig op de
artt. 4 en 5 van het Koninklijk besluit van
14 Augustus 1901 (Staatsblad No. 204), ge
wijzigd bij het Koninklijk Besluit van 25
Juni 190*3 (Staatsblad No. 135), wel
ke luiden als volgt:
Art. 4.
Tot de najaarskeuringen worden toegela
ten alle hengsten, die ten minste 2^ jaar
oud zijn.
Tot de voorjaarskeuringen worden alleen
toegelaten
a. hengsten, die daartoe aangegeven zijn
bij de najaarskeuringen van het vooraf
gaande jaar;
b. hengsten, dio volgens een schriftelijke
verklaring van een geëxamineerden veearts
wegens ziekte niet op de najaarskcur ingen
van het voorafgaande jaar hebben kunnen
komen
c. hengsten, die uit het buitenland inge
voerd zijn na 'de naj aarskcur ingen van het
voorafgaande jaar;
d. hengsten, die bij de najaarskeuringen
van het voorafgaande jaar in een andere
provincie zijn goedgekeurd;
e. hengsten, die sedert de najaarskeurin-
geu van het voorafgaande jaar jaar oud
zijn geworden.
Art. 5.
Do eigenaar of houder, 'die een hengst
ter keuring wenscht aan te bieden, is ver
plicht daarvan ten minste drie weken vóór
do keuring vrachtvrij een schriftelijke en
onderteekendo aangifte te zenden aan den
Secretaris der betrokken provinciale rcgc-
lingscommissio met opgavo van:
a. naam en woonplaats van den eigenaar
on houder;
b. naam, ouderdom, ras, kleur en bijzon
dere kenteekenen van den hengst, benevens,
indien deze in een stamboek is ingeschreven,
stamboek en stamboeknummer
c. zoo mogelijk afstamming van den hengst
zoowol van vaders als van moeders zijde en
naam en woonplaats van den fokker.
Een hengst, na bovenvermelden termijn
aangegeven, wordt van de keuring uitgeslo
ten, tenzij do Commissie geon bezwaar tegen
toelating heeft en de eigenaar of houder
vóór den dag der keuring een som van f 10
bij voornoemden Secretaris stort.
Tevens worden de belanghebbenden er op
gewezen, dat de inschrijvingsbiljetten voor
de keuringen op vrachtvrije, schriftelijke en
onderteekende aanvrage aan eigenaren en
houders van hengsten door 'den Secretaris
der provinciale rcgelings-conimissie, den
heer J. H. van der Torren, te Gouda, zul
len verstrekt worden.
Burgemeester en Webhouders voornoemd,
J A. VAN HAMEL, weth. lo.-Burg.
VAN STRIJEN, lo.-Secrctaris.
Leiden, 24 Augustus 1906.
I.
Tot heden namen wij i»g niet in be
schouwing een j aar wets*,- \twerpen, reeds
door de vorige Regeering ingediend en
door de tegenwoordige met slechts geringe
wijzigingen behouden.
Nu de Tweede Kamer deze ontwerpen
weldra in behandeling zal nemen en er
dus spoedig weder do aandicht op zal
worden gevestigd, willen wij er ook een
beknopte beschouwing van opnemen.
Op zichzelf zijn zij van hoogst eenvou-
digen aard. Zij betreffen liet bestuur van
onze Koloniën en hebben de strekking cm
twee artikelen' van helt Kegeeringsrebl^-
ment van Nederlandsch Oost-In dië le
wijzigen.
Volgens art. 109 van da; reglement,
eigenlijk een wet, van 185-1, zijn do bepa
lingen er van en van alle andere algemeen e
verordeningen (do Indische wetten), waar
in gesproken wordt van Europeanen cu
inlanders, in het algemeen ook toepasselijk
op do met hen gelijkgostel do per
sonen.
Immers, onzo Oost-Indische Archipel
bevat een zeer groot aantal bewoners, die
noch tot de oorspronkelijke bevolking, noch
tot de Europeanen behooren, en daar het
recht voor Europeanen cn inlanders ver
schilt, was men wel verplicht die perso
nen, vreemde oosterlingen en westerlingen,
bij een der beide groepen in te deelen.
Men deed dit naar den godsdienst.
Met Europeanen werden namelijk alle
Christenen gelijk gesteld; met inlanders:
de Arabieren, -rooren, Chineezen en allen,
die mohammedanen of beidenen zijn, en
l-.ter ook all3 Japanners.
Uit beo eerste zou moeten volgen, dat
de inlandsehe uuristenen, de gedoopte
Javanen bijvoorbeeld, met Europeanen
waren golijk gesteld en oorspronkelijk
schijnt dit ook v el in de bedoeling gelegen
te hebben; inaar daarvan is men dan toch
in ieder geval afgeweken; want, hetzelfde
artikel van het Regeeringsrcglement be
paalt -n een andc-r lid, dat de inlandsehe
Christenen onderworpen blijven aan het
gezag der inlandsehe hoofden, on, met
betrekking tot rechten, lasten en verplich
tingen, aan dezelfde algemeene verorde
ningen en instellingen als de inlanders,
die het Christendom niet belijden.
Alzoo beerscht in onze bezittingen ver
schillend recht: een recht voor den Euro
peaan en voor de daarmee gelijk gestel
den; een ander recht voor den inlander
en voor daarmee gelijk gestelden.
Practisch komt dit verschil uit door hit-
geen geleerd wordt d>or art. 75 van het
Regeeringsreglement, welk artikel men
nu ook wensohfc te wijzigen, evenals art-
109.
Voor zooveel de Europeanen betreft, be
rust de rechtspraak in burgerlijke
en handelszaken, zoowel als in strafzaken,
op algemeen^ vero: cningen. Dat zijn de
zoogenaamde Indische wetboeken, die zoo
veel mogelijK. moeten overeenkomen met
onze Nederlandsehe wetten.
De daarvoor vatbar© bepalingen van dio
Indische wetten kunnen echter, zoo noo
dig gewijzigd, toepasselijk verklaard wor
den op do gchec!o inlandsehe bevol
king, of een deel er an.
Ook hebben do inlanders de bevoegd
heid om zich vrijwillig van het voor
Europeanen geldende burgerlijk- en
handelsrecht te onderwerpen.
Is een of ander niet geschied, dan geldt
voor hen do ad&t: dat wil zeggen, dan
worden door den inlandschen rechter toe
gepast de godsdienstige wetten, instellin
gen cn gebruiken der inlanders; ten
minste, als deze niet in strijd worden
geacht met de algemeen aangenomen be
ginselen van billijkheid en rechtvaardig
heid.
Die adat (v ij spreken van gewoonte
recht) spreekt echter niet in alle gevallen,
maar laat, althans in den nieuweren tijd,
met zijn veranderde vormen en verschijn
selen, die ook de inlandsehe maatschappij
meeleeft, nogal eens in den steek, zooals
trouwens alle gewoonterecht doet; en dan
moet de rechter recht spreken niet naar
het Europeancnrecht, maar naar de a 1-
gemeenc beginselen, waarop dat
rcoht is gebaseerd.
Op s t r a f r e o h i) e 1 ij k gebied geldt
het gewoonterecht v.ior den inlander in het
geheel niet. Het In disc*, i strafwetboek is
ook op hen toepasselijkmet geringe wij
zigingen, dio niet zoozeer het eigenlijke
strafstelsel betreffen, als wel de manier,
waarop gestraft wordt. Zóó treedt bijvoorb.
voor den Indiscben misdadiger do dwang
arbeid in plaats van de voor hem minder
geschikte gevangenisstraf.
Verder heeft de gouverneur-generaal een
aanzienlijk ceel van ons burgerlijk cn han
delsrecht toepassedjjk verklaard op de
vreemde oosterlinger, niet alleen op Java
en Madcera, maar ook op sommige bezit
tingen daarbuiten (loogenaamdo buitenbe
zittingen). Het geheel e procesrecht
is overal onge-eer als voor do Europeanen.
De adat der inlanders geldt dus alleen voor
burgerlijk ©n handelsrecht, cn voor
vreemde oosterlingen alleen nog in zake het
familierecht en de erfopvolging bij ver
sterf.
Intusschen, zooals wij reeds opmerkten,
de ad&t kan niet worden toegepast in ge
vallen, waarin zij niet bestaat, terwijl zij
evenmin in strijd mag wezen met de al
gemeen erkende beginselen van billijkheid
en rechtvaardigheid.'
Men zal gemakkólïjk begrijpen waarom
de adat niet altoos bruikbaar is. Het ge
woonterecht is een samenstel van regelen,
die zich van lieverlede hebben ontwikkeld
uit het herhaalde malen voorkomen van de
zelfde quaestio. Heeft men, gedurende lan
ger tijd, telkens, in hetzelfde geval, op de
zelfde manier gehandeld, dan wordt >-.«»
een vast gebruik; en ontstaat een rechts
regel, en dan wordt eindelijk aangenomen,
dat daarvan niet meer mag worden afgc-
weken. De adat, zich in hoofdzaak gron
dende op do mohammedaanscho leer, -voor
ziet vooral in aangelegenheid, het familie-
en het erfrecht betreffende, en heeft verder
betrekking op den grond, eenigc verbinte
nissen, enz. In lateren tijd zijn een aantal
handelingen, overeenkomsten en verbinte
nissen, aan de Westorsche maatschappij
eigen, ook bij dc Oostereche in gebruik ge
komen.
Komt het nu vaak voor, dat dc rechter
moet beslissen naar de algemeene beginse
len van heb Europeanen recht, (met dat
recht zelf), waaromtrent veel verschil van
opvatting mógelijk ie, of aebt hij de adkt
in strijd met billijkheid en rechtvaardigheid,
waarover nog veel meer verschil van ge
voelen kan bestaan, dan is het duidelijk, dat
telkens en op verschillende plaatsen, in
dezelfde zaak, verschillend zal worden be
slist, terwijil eenheid en gelijkvormigheid
van rechtspraak juist dc boste waarborgen
voor een goede jurisprudentie vormen.
Dat euvel was sinds lang gevoeld en
daarom wil men bet thans, door de be
doelde ontwerpen trachten weg te nemen.
Gistermiddag wande ld e. een
verpleger met een verpleegde uit het
krankzinnigengesticht „Oud-Reseijburg" te
Loosduinen langs den to dc nabijheid
van Geversoord. Toen de stoomtram kwam
aanrijden, verdween do krankzinnige eens
klaps van de zijde van rijn verpleger en
wierp zioh voor- de locomotief» - Doordat
do tram daar ter plaatse moest stoppen,
was de vaart niet. groot meer en kon do
trein plotseling tot stilstand woTdcn ge
bracht, zoodafc de ongelukkige or vrij goed
afkwam en sleahts een hevig bloedende
wonde aan het hoofd bekwam. Per rijtuig
werd do verwonde naar het gesticht te
ruggebracht. (,,Rsb.")
Een opzichter der biesvcl-
den te Kampen, tevens broodjager, eergis
teravond bij duisternis in die velden op
jacht zijnde en eenig geritsel hoorende,
meende dat dit door eep vischotter werd
veroorzaakt. Hij trok zijn geweer af, waar
na bleek, dat hij zich deerlijk vergist had,
want niet een otter, doch oen visscherman,
zekero H. Nijenhuis, was de getroffene.
Deze, die zich uit zijn punter had hegeven,
bleek door do hagelkorrels ernstig aan
zijn bcenen en handen te zijn verwond,
z odat j per boer nwagen naar zijn wo
ning in dc stad moest worden vervoerd,
waar direct do hulp van een geneesheer
ingeroepen werd. („Vad.")
Pierpont Morgan. Men
meldt ons: Do heer Pierpont Morgan zal
binnenkort het eiland Walcheren bezoeken
en zal zijn intrek nemen in het Hotel ,,De
Nieuwe Doelen", te Middelburg. („Tel.")
Op het station te Arnhem is
gisteren, waarschijnli. door eigen schuld,
een juffrouw onder een rangeerendon goe
derentrein gekenen cn ernstig aan het
hoofd gewond, en haar een arm afgere
den is.
Do „Corr. Rus se" ontvangt
vrccselijko berichten over het lijden der
gedeporteerden in de Siberische ballings-
oorden.
Honger, scheurbuik, cholerine en andere
epidemische ziekten ontwikkelen züoli er
in schrikwekkende mate ten gevolge van
bet slechte en onvoldoendo voedsel en de
stelselmatige nooddruft cn sleepcn een
groot aantal ballingen weg, die op voor
hand ten doode zijn gewijd.
Een vijfl.rial politieke gevangenen, ver
blijf houdende in het dorp Locmpakof in
liet gouvernement Tobolsk, schrijven, dat
zij gedwong i zijn to w :'-Q to de hutten
der Ostiaks, walgingwekkend door haar
vuilheid en waarvan allo bewoners door
lues zijn aangetast.
De gevangenen hangen dan een schilde
rij van hun lijden op cn volstaan met
zeggen, dat de toestand zoo was, dat de
ballingen vroegen hun intrek to mogen
nemen in een iokaal, waar de sectio op de
lijken pku.ts heeft. Het districtshoofd ant
woordde, dat men geen levenden kon laten
wonen in de voor oooden bestemde ruimte.
Do meeste ballingen lijden honger, om
dat de toelage van vijf kopeaen daags, die
di Russische regeering J.un geeft, natuur
lijk niet voldoende om zelfs m_ar genoeg
broed te koopen. De Ostiaks geven den
ongelukkigen voer een dag werkens nu on
dan een stuk roggebrood met cenige stom
pen toe.
De ballingen in het dorp Nowoje in het
noorden van het gouvernement Tobolsk
kunnen geen werk vinden ca belegeren,
door den honger gedreven, de poorten der
gevangenis, smeekendo om daar to wor
den opgesloten. Ook dit verzoek werd ge
weigerd. Zoo leven er ginds duizenden lie
den, wier aantal nog dagelijks toeneemt.
In het gouvernement Tobolsk alleen telt
men bij do 1625 politieke ballingen.
Londen wordt bezocht d'oor
een muskietenplaag. Do dokters komen er
aan te pas. Sommigen gclooven, dat een
of ander sc.ap zo uit de tropen hoeft aan
gebracht, anderen houden het cr voor, dat
hot inlandsehe muggen zijn. Er zijn in
Engeland 25 soorten van dat gedierte, cn
verscheiden kunnen even vinnig steken
als hun neven van de zuiderstranden. Do
warmte van clezo week zal cr ook heel wat
uitgebroed hebben. Woensdag was het te
Londen do heetste dag van het jaar. De
thermometer wees in de schaduw S7 ca in
dc zon 128 graden. Do 16de Juli, met 83
graden in de schaduw, was tot nog toe bet
warmst geweest.
Een ambtelijk verslag over dc
pest in do Vcreenigdo Provinciën van En-
gelsck-Indic (d. z. Agra en Oudh, met een
bevolking, in 1901, van 47.7 milliocn) in
1905 toont aan, dat er verleden jaar
ruim 300,000 menschen claar aan de ziekte
bezweken zijn. Er wordt in dat land mee-
doogenloos jacht gemaal.t op ratten, die
men voor do ergste versprei dors van do
pest houdt. In ..arcilly werden cr 215,106
gedood, in Allahabad 77,3-15, enz.
Aan cholera sterven er veel minder. Over
geheel Engelseh-Indië bezweken er in 1894
aan 521,647; in I'D 169,237; in 1900 809,179;
in 1903 309,967.
In bet erge oholcra-jaar 1SC0 stierven er
fet dat al slechts 3.78 op dc etuizend ni-
woners aan.
Een telegram uit Bilbao aan
,,E1 C'orreo" schildert den toestand daar
ter stede als zeer ernstig, Er hadden reeds
botsingen plaats tusschen stakers en mi
litairen, en vele personen zijn gewond. De
minister van marine is in do stad aange
komen "en de staat van beleg is afge
kondigd.
Volgons de „Imparcial" verschansen do
stakers zich achter barrikaden. Do alge
meene staking is ingetreden, bij treinen vol
verlaten de bewoners de stad.
Do bemiddelde bewoners hebben het
meest geleden; bijna geen enkel groot huis
is meor bewoonbaar. Vele kaden zijn gor
heel of gedeeltelijk vernield.
Een schip, dat dicht bij het strand ge*
durende den laatster) sto.a; w as gezonken^
is door do aardbeving «eer omhoog geko-*
men en thans g .deetel ij 7-u.htbaar.
Op het lioogsto punt van hol
eiland Manhattan, waarop Nicuw-York i*
gebouwd, Lal eerlang do grootsto protcs-f
tantsche hoofdkerk van Amerika zich verv
heffen. Op 27 December 1SD2 is de eerste-
stcen voor het reusachtige bouwwerk gew
iegd en binnen twee jaar hoopt men de»
kerk in gebruik te nemen. Do hoofdkerk
wordt in vroeggothischcn stijl opgetrokken^
De groot© toren zal 130 M. hoog worden.,
De bouwkosten worden op 60 milliocn gld.
geschat. Do gcheeïo voltooiing van liet got
bouw zal, naar men denkt, nog wel twin
tig jaar duren.
€adetteuschool.
De minister van oorlog brengt nader ter
kennis van belanghebbenden, dat, met wij
ziging van do aankondiging in dc Nedcr-
landsche Staatscourant van Donderdag 2
Aug. 1906, No. 178, voor een plaatsing bij
bovenvermoldo inrichting in aanmerking
komen
voor den dienst hier te lande:
G. Heshuysen, J. E. Fccnstra, P. W. Pie-
ters, G. C. van Lidth do Joude, P. Tadema,
J. van dor Meulen, jhr. W. Gcvaerts van
Simonshaven, D. Evokink, P. van Exter,,
A. B Mulder, A. Plesman, J. H, Scholtcn,
H. W. G. R. Dietz, R. C. van der Nagel,
W. Beyorinck, L H. van Cappcllc, H. W.
Hcyman, L. A Hansma, A. M. de Torbal,
W. P. van den Abcclen.
"Voor d«n dienst in Nedorlandsch-Indiê:
P. H. T. van der Steen, L. van Cleeff, M*
E. A. van Goor, J. Otto, L. H. van Oyen^
H. A. E. Vonnik, D. J. W. Hagemann, lte
van Amcydcn van Duym, D. van Driest,
G. de Lang, J. Yogclosang, E. J. vaa
Aarem, B. J. Labotz, A. L. do Bruyn, G. J.
F. Statius Muller, H. Agerbeek, A. M. Sio-
rcvelt, C. T. Ncys, J. H. Uhl, F W. J„
Gokkel, F. K. Bedet.
Koninklijke Militaire Academie.
De minister van oorlog brengt nader tos
kennis van belanghebbenden, -Jat, mri wij
ziging van do aankondiging ia do N xler-»
landsc'i© Staatscourant van Dinsdag 14
Aug. 1906, No. 188, voor een plaatsing bij
bovenvermelde inrichting, togen 17 Sopte
e.k., in aanmerking komen, voor:
a. infanterie hier te lande*
J. J. P. Bccrnink, P. R. F. do BruyaB
W. Bod de, T.Y. Agerbeek, H Bu >'io d
Mesquita, C. Koopman, E. H. J. Nus6clder,
P. J, Enter, A. A. H. Oudshoorn, B. Spruyt^
G. J. M. van Weel, J. C. Bouschoite, J. K.,
de Visser, G. Gcidanus;
b. cavalerie hier to lande:
T. Baak, W. E. Mathon, D. A. Cnmciling
Belmont, J. A, Willingo Brantema;
c. artillerie hier tc lande
T. Ziedsee des Plantos, G. Borel, H. dó
Goede, P. M. -de Boer, J. van Maaren,
do Leeuw, T. A. L. Mollinger, J D. W.
Kalkman, G. van Meurs, J. J. van der Eyk„
G. van Veldhuyzen, H. Koppel Hessolink,
C. do Wijs, W. Middendorp, J. van Vogel
poel. J. Marechal, A. C. Perk, jhr. K. J„
van den ürandelor, C. M. A. Étoutjcsrajjic,
J. P. D. Raland, W. J. H. van Engelen*
burg, A. J. Staal, C. P. M. Verhaart;
d. genie hier te lande:
J. F. A. Elich, J. A. Kuylaars, M. J, L
do Jonge van Ellemeet;
e. infantcrio in Nedorlandsch-Indië
C. Hoogkamer, P. C. J. Sehcffelaar, F,
C. A. Schulto, A. C. do Bruyn, 8. W. Itec-
man, L. Drijbcr, J. Geurink, W. J. Hou
wing J. F. W. L. Goslings, K. C. A. Val
ken, R. H. Raadsvcld, W. V. van der Hart,
L. O. van Berg, O. Bredcrode, J. P. Cabri,
J. J. Pels llijcken;
f. cavalerie in Nederlandsch-Indië: A. A„
Brouwers, C. F. A. do Bruyn;
g. artillerie in Nederlandsch-Indië: A. F„
Bronsing, F. W. Laupman
h. genie in Nederlandsch-Indië: G. A«,
van der Nagel, A. Treffers.
23)
•Metselaars had Josephs ondernemer ten
deele ook al meegebracht, ten decle zouden
zij spoedig volgen en witte en gekleurde
helpers kwamen ook spoedig. Howard, die
zijn geheel© leven lang een stille man was
geweest en niet gewend was aan het ko
lonie-leven, voelde zich pijnlijk, aangedaan
door den ruwen toon en de woeste manie
ren van verscheiden werklui, waarmee hij
in een groot huis zou ,v onen, en liij was
blij, dat hij spoedig na rijn aankomst op
een boerderij, zoowat een kwartier van zijn
werkplaats verwijderd, tegen geringe be
taling, een prettiger onderdak vond. De
boer heette Tom Pulier; hij was zes voet
lang en had zich door vlijt en energie ec-n
groot stuk land ontgonnen, en was nu'zeer
welvarend. Zijn vier zonen, allen even
groot als hij, waren zijr» herders, dagloo-
ners en landbouwers, ©n het leven in huis
was, hoewel zeer eenvoudig, toch vreedza
mer cn geregelder dan gewoonlijk in der
gelijke huiselijke omstandigheden. Pullers
mooie dochter Emma deed sedert den dood
van haai* moeder het huishouden. Zulk een
meisje had Howard in Engrlmd nog nooit
gezien. Flink uit de kluiten gegroeid, groot»
blond en rozig w?s ze, en in haar Zondag-
echo plunje ccn ware schoonheid; rij was
ook een pap. jaar in de stad op school
geweest, las graag, als zij een boek in
handen kon krijgen, en v ?t over allerlei
te praten. Maar op c'e wetkdagen moest
men baar zien, hoe zij kon poetsen, koken,
graven en planten, of hoe zij den inboor
lingen bevelen gaf, die haar af en toe
hielpen; hoe zij met de rokken flink om
hoog in de rivier stond, en alles waschte
of eigenhandig een schaap slachtte en vil
de, als geen barer broeders juist bij do
hand was. Ja, Emma was een echte doch
ter van een kolonist, flink, vlijtig, bruik
baar voor alles, kerngezond, altijd vroo-
lijk, in-goed. Zij zorgde trouw voor Jo
seph. Zij had medelijden met hem, omdat
hij altijd zoo ernstig en zoo stil was.
VJeesch en brood was er altijd volop op
tafel thee en koffie kon men ook meestal
met den vrachtwagen krijgen, en de mwi-
sto vruchten groeiden rondom hen; dus
uit te houden was het wel. Joseph was
spoedig geheel thuis bij do goede liedei
en luisterde graag des avonds, als hij van
zijn werk kwam, als vader Puller ver
teld© van al de zorg en moeite, -lie hij in
het begin doorstaan had, of als Emma
met haar broeders een lied zong.
Maar hij vergat de rijnen geen oogenblik
en telde de dagen totdat hij weer bericnï
uit D. kon krijgen. Laten wij nu voorloo-
pig afscheid nemen van onzen wakkeren
timmerman op zijn bouw-onderneming iu
Australië, om weer een kijkje te nemen in
hit vaderland.
IS.
In do pastorie te D. had men intusschen
tevergeefs op Esthers aankomst gewacht.
Precies wist men wel is waar niet, waa
neer zij komen zou, dus was men de eerste
week nog niet bezorgd over het feit, dab
zij, niot kwam. „Vrouwen hebben altijd
zoo veel tijd noodig eer zij voor een reis
klaar zijn," meende de dominee»
,,De arme Esther zal het een hard ding
vinden, om zich na. haai* groot© teleur
stelling nog weer hier to laten zien, zei do
zijn vrouw.
Maar toen do tweede week verliep en
Esther nog niets van zich liet hooren, wer
den beiden werkelijk angstig. Als -Ie arme
vrouw maar niets was overkomen. Maar
er verliepen vier weken, vijf weken, cn
nog altijd was men zonder bericht.
De oud? Betty, die reeds lang haar dak
kamertje voor de jonge vrouw had inge
richt en versierd, zwam teken dag naar
de pastorie en jammerde, dat de lieve
Esther Howard zeker op reis verongelukt
washet heele dorp was in ongerustheid
over het wegblijven van dc zoo lang ver
wachte! Maar mevrouw Benson bleef nog
aii/.jd bij haar idee, dat Esther angst had
om terug te komen, en toen zij de vijfde
week den brief van uit Baxters kosthuis
terug vond, dien zij lang had gezocht,
schreef ze Esther dadelijk aan dat adres.
Zij vroeg haar zoo hartelijk mogelijk om
toch zoo spoedig mogelijk en vol vertrou
wen te D. te komen; men zou haar zeker
geen verwijten doen, maar iedereen zou
zijn best doen haar te troosten en weer
op gang te helpen.
Maar een paar dagen later kwam de
brief terug, geopend door het postkantoor
en met do aanmerking: „Vertrokken; te
genwoordige woning onbekend".
Nu scheen het den Bensons duideb'jk,
dat Esther niet terugkceren wilde, en
dwingen kon niemand haar. Misschien had
zij onverwachts nog een betrekking t©
Londen gevonden, en had zij haar kind
ook goed kunnen bezorgenmisschien vond
zij het nu beter in de wereldstad den te
rugkeer van haar man af te wachten in
elk geval zou zij er haar man wel over
geschreven hebben, en vond hij het goed.
dan moest het dien anderen óók goed
zijn. Zij had wel is waar naar D. behoo
ren te schrijven, opdat men niet in angst
geweest ware, maar ieder trachtte dat zoo
goed mogelijk uit tc leggenzij had mis
schien op het oogenblik weinig tijd; brie
ven--sekrij ven had zij nooit vlug gekund,
en slecht kon het haar zeker niet gaan,
want anders zou zij wel naar D. terug ge
keerd zijn.
Maar toen vier maanden nü Howards
vertrek uit Engeland een brief van hem
voor dominee Benson kwam, was deze zeer
ontsteld, Esther had blijkbaar haar man
ook {feen bericht gezonden, en do zorg
volle smeekbede van dezen laatste, om hein
took te laten weten, hoo het met do zij
nen was, liet den goeden dominee geen
rust. De arme vrouw was nog zoo jong en
onervaren, en nu alleen in Londen met
het weinige, dat Howar 1 haar had ach
tergelaten, wat kon haar ovei'komen zijn?
„Joseph Howard heeft mij zijn familie
toevertrouwd, toen hij weg moest gaan
zei de dominee eindelijk; ik kan hot niet
voor mijn goweten verantwoorden, als ik
mij nu niet verder om haar bekommer; ik
zal zelf naar Londen moeten gaan, om on
derzoek tc doen, eer ik den armen man
weer schrijf!"
Dat was nu een bijna ongchoordo siap
voor den ouden predikant, die in meer dan
twintig jaren zijn gemeente geen enkele
maal had verlaten. Toen hij bij zijn vriend
in Londen kwam, denzelfden, wicn hij
vroeger een aanbevelingsbrief voor Joseph
Howard had gezonden, riep dezo hem too:
„-Maar, Benson, wat i3 cr gebeurd, dat je
er eindelijk toe kunt betluiton om je kudde
zonder herder t© laten, cn do booze wereld
in te trekken?"
„Ja, ik moet evenals dc Goede Herder!
de negen en negentig eens in do wo.j.tijn
laten om een verloren schaap op te zoeken,"-
wat- het antwoord, „een jonge vrouw, die
tot mijn Gemeente hoort, schijnt Bpoorlooa
in Londen te zijn verdwenen, en ik moet
trachten om haar terug te vi-nden. Wilt gij
mij voor een paar dagen herbergen?"
„Je bent mij hartelijk welkom, oude
vriend, en ilc .wil graag overal met je moe
gaan, on jo met zoeken helpen, ofschoon jo
niet to ve-l hoop moet hebben. Want in
Londen, waar wij geen statistiek en geen
verkuisbiljctten hebben, zooals op het Mi3-
teland, is een vermist persoon even moeilijk
t© vinden, als een speld in een voer hcote
Laten wij het beste hopen 1"
Den volgenden morgen togen de heernn
dadelijk er op uit. Het laatste spoor, dafc
do dominee van dc vcrdwencne had, waa
natuurlijk Baxters kosthuis in do Brocm-
straat; men moest half Londen door, eer
incn er was, en toen bevond mon, dat het,
niet raeer Baxters- kosthuis was, maar Wil
sons kosthuis. Baxter was weggegaan, nie-»
mand wist waarheen, en de familie Wilson,
hettaande uit zes volwassen menschen.. dio
zich allen nieuwsgierig rondom de vrcenH
den verzamelden, haftden vier weken gele-»
den pas het huis betrokken.
(Wordt veivolgd).
