Amerikaansche Houtvlotten.
De auto als vrachtwagen.
(onderzoekingstocht uit geweest en vertelt
bet volgende van zijn bevindingen:
„Maar, mijn Hemel, mijnheer, hoe komt
u er bij zoo'n logé te nemen?"'
„O, toeval l Ik houd kolossaal van die
ren. Toen ik te Antwerpen in den dieren
tuin langs do kooien van de leeuwen liep.
kreeg ik een zonderlingen inval. Ik stond
voor een leeuwinnetjo van een maand of
zes, een prooht-diertje. Ik stak mijn hand
door do tralies en het lekte mij vriende
lijk. Door die betuiging van vriendelijkheid
.getroffen, ging ik naar den directeur;
toen ik zijn kamer verliet, had ik de be
lofte, dat het beest morgen bij mij zou
wezen."
„En ging alles goed?"'
„Dat is te zeggen: ongelijke diertjes
kunnen natuurlij.: niet franco thuis bezorgd
«worden. Per telefoon kreeg ik het bericht,
dat er aan het itation een colli voor mij
gereed stond. Ik ging er heen. Op do Pla
ce de la Monnaie sprak ik een koetsier
aan met een inr:vallen gezicht; een ma
gere knol Sjokte voor zijn wagen. Ik riep
hem aan:
„Kun jo cc i colli vervoeren met een
grooten hond?"
„Best, meneer I'»
„Ja maar, een heel grooten?"
„Och, cr is een zaakje mede te maken,
is het niet?"
„Vooruit dan."
Gare du Nord. Vóór mijn 400 franken te
betalen, wilde ik eerst zien, of do zending
goed was overgekomen. Een hooge spoor-
wog-auto rite zotte me echter met tril
lende stem do govanon uiteen, die een der
gelijk optreden met zich zou brengen. De
verantwoordelijkhei 1 verbood het hem. Er
waron onder de geëmployeerden vaders
met kindcretf. Op dat ogenblik klonk een
heftig gebrul uit de mand en do man zei-
de dus: „Hoort u i'iaar, dat het beest in
goeden welstand is."
Daar kon ik niets tegen in brengen.
(De aapjes-koetsier sjouwde de colli op
den bok naast zich en legde er tot steun
zijn arm op. Juist walde hij djn zweep
over het paard leggen, toen weer een ge
brul uit de mand weerklonk. De koetsier
werd doodsbleek, sprong op en rbp uit:
„Mijn Hemel, dat ia geen hond, dat is
geen hond
„Houd de colli goed vast en dan in
draf."
„Maar, maar is dat beest niet kwaad?"
„Het eet alleen maar paarden- en nooit
varkensvleesoh. Wees dus maar gerust."
In de rue de Loxuin, waar ik woon, nam
de koetsier haastig zijn loon en zijn fooi
tje aan, maar weigerde mij verder, met
de meeste beslistheid, behulpzaam te zijn.
In het huis heerschte bij het zien van het
vraohtje een ontzettende paniek. Alleen
mijn loopjongen was er, na heel wat
moeite, voor te vinden om mij te helpen.
Hij posteerde zich met een ijzeren tang
en hamer bij de deur van mijn kamer.
Dol van pleizier, sprong de leeuwin
loeiend uit haar mand. Dadelijk sloeg mijn
bediende do deur dicht, sloot haar en ging
er tegen staan."
,Hoe was do eerste ontmoeting?"
„Ik heb Louise, roo heet hot beest, eerst
wat Haten kaimeeven. Na een good uur
Ver waardig de zij mij to ontvangen?"
„Was do ontvangst vriendelijk?"
„Hum, ze scheurde mo een lap uit mijn
mouw; do kleine had het op haar zenuwen.
Van dat eerste bez< :k nam ik echter den
indruk mede, dat er met een goedo oppas
sing van mij i gast wol wat te maken
.Was.
Gedurende zee maanden bracht ik iede-
ren dag minstens twee uien met Louise
door en scclert is zij charmant geworden.
Zij speelt aan mijn voeten, gaat op mijn
knieën liggon, 1 lit mijn gezicht en doet als
een jonge hond. Voor de vreemden is zii
niet zoo erg vriendelijk; zij hooft het voon
al op hun schoenen gemunt.
Kijk maar eons," besloot onze vriende
lijke dierenvriend, en hij nam Louise op
zijn knieëD, om haar te laten fotografee-
ren. Gedurende vijf maanden had ik het
genot het wilde dier zich meer en meer
aan zijn meester te zien hechten. Het kost
me veel van haar te :oheiden."
Een magneaiumvlam lichtte op. Ik stond
verstomd. Louise h..d slechts haar ooren
gespitst.
,.Hoe voedt gij uw gj.st?"
„Louis© gebruikt ioderen dag twee kilo
yleetich cn een i—uko portie water en melk."
„Hoe hebt gij haar behandeld om haar
zoo zacht en volgzaam te krijgen?"
„Door zacht.; van behandeling cn van
optreden. Nooit slagen, alleen soms een
paar lichte t xje3."
En de gastheer nam Louise op zijn schou
der en wan J/-1? rustig met het beestje
door zijn kamer.
Het is gonoeg bokend hoe in Amerika
alles een beetje anders dan in ons wereld
deel geschiedt, op grootcr schaal, uit rui
mer beurs. Maar men beseft niet altijd hoe
veel zorg, moeite en overleg vaak noodig
zijn, om de zaken op groote schaal te kun
nen doen, zoodat alle voordeelen van het
grootbedrijf tot hun recht komen.
Een voorbeeld daarvan levert de 'Ameri-
kaanscho hout-industrie. Ieder kent de
houtvlotten van Duiteche pijnboomen ge
vormd, dio onzen vaderlandschen Rijn ko
men afzakken. Men zou zeggen, dat er geen
eenvoudiger manier dan deze is om do
boomstammen samen te voegen en ovor het
•water te transportceron, dat het op hetzelf
de neorkomt of men duizend dan wel hon
derd duizend van die boomen moet vervoe
ren, dat steeds het ouderwetsche houtvlot
het goedkoopste zal blijken to zijn.
De heer Hugh R. Robertson dacht daar
over on is, hoewol hij aanvankelijk bezwa
ren te overwinnen had, er in geslaagd een
uiterst moeilijk te constructeoren vlot te
vervaardigen, dat het vervoer van reuzen-
groote houtmassa'e zóó vereenvoudigt en
zóó veel goedkooper maakt, dat de groote
kosten van het bouwen van hot vlot rijkelijk
uitgespaard worden.
Vlot is niet meer een juiste benaming
voor de reusachtige massa mot zware ket
tingen samengebonden stammen. Het geheel
is meer dan 200 M. lang en de doorsnede
in het midden is 15 M. Daar is de diep
gang dan ook ongeveer 6 a V M. Behalve
door do zware kettingen, wordt de goede
samenhang van het geheel verkregen door
den vorm van het vlot. Het is in het mid-
de het dikst en neemt naar do uiteinden
in dikte af, aldus den vorm van een dikke
sigaar met dikke punten aannemende.
Daardoor kunnen de stammen moeölijk
naar voren of naar achteren uit het ver
band ontsnappen.
De constructie van zulk een vlot eischt
groote inspanning en geschiedt in een mid
den in 'de rivier geankerde wieg. Deze
wieg is te vergelijken met het geraamte
van een schip, spanten en een kiel. Door
middel van een drijvende ttooinkraan wor
den boomstammen, dio stroomafwaarts ko
men, opgeheven; een man bevindt zich op
den stam en brengt dezen op de juiste
plaats in de wieg. Is de wieg gevuld en
zijn alle stammen goed bevestigd, dan
wordt de wieg uiteongetrokken, zoodat het
vlot in het water drijft.
De bouw van zulk een 200 M. lang vlot
duurt van 8 totlO maanden en voor de
verbindingen zijn 120,000 kilo ketting noo
dig, behalve het touwwerk. Doch do dui
zenden kubieke metera hout, dis men bijeen
heeft gezameld, vertegenwoordigen dan ook
eon waarde van ongeveer f 120,000.
Deze vlotten zijn allo op de Columbia
gobouwd, een groote rivier, die Oregon en
Washington, twee jonge Noord-Westelijke
Staten van den Amerikaanschen Staten
bond, doorstroomt. Zij worden door een
zware sleepboot gesleept, terwijl een klei
nere stoomer aan het achtereind verbon
den ia, ten einde de houtmassa tc helpen
besturen, daar het zeer ongewenscht is,
dat het diepgaande vlot den grond raakt.
Het grooto voordeel van doz© vlotten is,
dat zij ook over zee gesleept kunnen worden
en alle dan ook zeereizen van duizenden ki
lometers doen. Men ia thans bezig een
vlot te bouwen, langjr en zwaarder dan
eenig vroeger gebouwd vlot, dat men den
gjeheelen Stillen Oceaan wil oversleepen
van Seattle naar Shanghai.
Onlangs is te Rotterdam een automobiel
op hol geslagen. De oorzaak werd mede
gedeeld: bij een botsing viel de chauffeur
van de auto en deze reed door en vloog
in een goudsmidswunkel, waar zij groote
schade bero rkende.
Dit geval wijst op etn nieuw gevaar,
.waarmede do zelfbewegers ons bedreigen.
Ditmaal viel de chauffeur door eon schot
van zijn zitplaats; een andermaal over
valt hem een duizeling of vliegt er iets
in zijn oog, waardoor hij een oogenblik zijn
tegenwoordigjheid van geest verliest en
dan: wee u, die toevallig in den weg staat
van de voortsnellende machine 1
Dit gevaar bestaat ook bij electHsche
trams, die door één man worden bediend.
In Amerika heeft men daarop iet3 ge-
Konden. Daar zajn: electrische trams, dio.
alleen dèn rijden, wanneer de wagen voer
der den hefboom vastpakt; eonig9zins op
decelfde wijze als onze telefoon alleen
workt, als men den ontvanger vast in de
band knijpt. Door het vastgrijpen drukt
men een veer in, die contaot maakt en
den «electrischen stroom veroorlooft ziin
werk te doen. Laat de wagen voerder den
hefboom los, dan wordt do stroom ver
broken en do wagen stopt.
Bij automobielen is dit gemakkelijk to©
te possen. De beweegkracht wordt opge
wekt door de vonk, die het mengsel van
lucht en benzine in de zuigers doet ont
ploffen. En die vonk wordt teweegge
bracht door een zwakken electrischen
stroom, welke door middel van een koopje
aan het stuurrad te regelen is. Thans
wordt do stroom onderbroken door op dit
knopje te d. ukken. Het zou juist anders
om moeten zijn. Men zou, door het stuur
rad vast te grijpen, een knopje of veer-
moeten indrukken, waardoor do vonk ent-
staat. Werd men dan onverwachts gedwcD-
gen het stuurrad los t© laten, gelijk in
bovenstaand geval met den chauffeur te
Rotterdam gebeurde, dan zou do wagen
vanzelf in korten tijd tot stilstand ko
men.
Zoolang iets dergelijks nog niet is aan-,
gebracht, schijnt ons ter overweging waard
om ten minst© in dichte rijtuigen een vei-
ligheidsrem aan te brengen, waardoor cok
de passagiers, zoo noodig, den wagen tot
stilstand kunnen brengen.
De zaak is van te meer bolaug, nu naast
het luxe-rijtuig, do motorvrachtwageu zijo
plaats in het stadsverkeer begint te vra
gen.
In 'AmeMka worden door fabrieken,
groote winkels en maatschappijen voor goe
derenvervoer reeds een groot aantal auto
mobielen gebruikt.
Door een der Amerikaansche maandbla
den is onlangs een onderzoek ingesteld
naar do kosten van het vervoer d,oor mo
torwagens, vergeleken met dat door paar
den.
Yele dezer ondernemingen zijn eerst na
deugdelijke proefneming tot het nieuwe
vervoermiddel overgegaan en haar ant
woorden hebben dus waarde.
Lyon en Healy, de groote piano-fabri
kanten te Chicago, verklaren, dat elk hun
ner benzinemotor-vrachtwagens het werk
doet van twee paardewagens en de kosten
slechts dertig percent bedragen. A. Reveil
en Co., meubelfabrikanten te Chicago, be
dienen zich van electrische vrachtwagens
en zeggen, dat deze hun vijftig percent
minder kosten dan de paardenbespanning.
Henry Bosch Cy„ fabrikanten van behang
selpapier te Chicago, hebben een onder
vinding van eenigo jaren op dit gebied.
Zij geven als kostenberekening van paar-
denbespanning gedurende één jaar 904 dol
lar en ails kosten Voor benzdn©motorwa
gen gedurende één jaar 1512 dollar.
