Voor Werkgeefsters en Dienstboden.
U itvmdmg'en.
schuldig was aan bijna elk misdrijf, uitge
zonderd moord, sinds hij in San-Francisco
kwam.
Het in-ballingschap-zenden van onschul
diger is echter een treurige toestand, die
zijn bestaan vindt in het over geheel
Busland bekende „administratieve pro-
Ces".
Volgens het „administratieve proces"
kan iedereen, man, vrouw of kind, die ge
arresteerd wordt wegens verdenking, op
bevel van den minister van binnenlandsche
zaken, voor korten tijd of voor levenslang
in ballingschap gezonden wcïden.
Personen, onder verdenking gearresteerd
en verbannen, kunnen werkelijk verdachte
personen zijn of kunnen geheel onschuldig
wezen aan eenige bedoeling om de wetten
te schenden.
Gedurende de eerste perioden van den
Bussisch-Japanschen 0:rlog bijvoorbeeld
werden een twaalftal jongelieden en drie
meisjes te Moskou gearresteerd, toen zij
een politiek werk van een Bussisch schrij
ver lazen en bespraken. Zonder eenigen
vorm van gerechtelijk onderzoek werden zij,
vc'lgeng dit „administratieve proces", naar
de mijnen verbannen.
Te Tomsk aangekomen, werden de onge
lukkige bannelingen gedwongen naar ïr-
koetsk, de hoofdstad van Siberië, te loo-
pen.
De afstand tusschen de twee steden is
1040 mijlen en de bannelingen, jong en
oud, mc'eten steeds met een snelheid van
zestig mijlen per week reizen.
Irkoetsk is de bestemming der meesten
van Buslands bannelingen; doch de jonge
personen, waarvan wij zooeven spraken,
werden naar de Kararinijnen gedreven, nog
700 mijlen oostelijker. De mijnen hier zijn
goudmijnen en zijn het persc'onijjke eigen
dom van den Tsaar. Hierin werken thans
die jongeliedenwat echter het lot is van
de drie meisjes, kan slechts vermoed wor-
den.#
De ongelukkige man of vrouw, die naar
Yakoetsk gezonden wordt, keert daaruit
slechts zelden terug. Deze plaats ligt
slechts eenige graden ten zuiden van den
Noordpool-cirkel en de enkele gebouwen,
waarop zij pochen kan, zijn ruwe hutten.
De revolutionnair Leo Doutsch, die zes
tien jaar in Siberië arbeidde, zegt, dat hij
verscheidene jaren doorbracht in Yakoetsk.
In 1882, aldus deelt hij mede, waren hier
eenige jongelieden en meisjes, die meer
naar het noorden overgebracht zoude'n
worden. Er waren schoolmeisjes onder, be
neden zestien jaren.
De ender-gouverneur had bevel gegeven,
dat deze bannelingen zander uitstel over
gebracht zouden worden, en hun werd
kennis gegeven zich ter beschikking te stel
len yan de politie. Vreezende, dat zij ge
zonden zouden worden naar een plaats,
waar hun kwellingen en ontberingen nog
grooter zouden zijn, zonder tijd om te pro
testeeren, weigerden zij het bevel te ge
hoorzamen.
De onder-gouverneur zond daarop een
troep soldaten om de bannelingen te ha
len en een verschrikkelijk schouwspel had
plaats, dat zelfs het wanordelijke Busland
zou beschaamd hebben. De soldaten sloe
gen de jongeliedeü en meisjes met de kol
ven hunner geweren, staken hen met hun
bajonetten en schoten hen onbarmhartig
neer.
Zes lijken werden op den grond achter
gelaten cn do stervenden en gewonden,
ten getale van zeven en twintig, werden in
de gevangenis geworpen. Eenige dagen la
ter' werden de opgesloten bannelingen
voor den Krijgsraad gebracht. Drie hunner
werden ter-dood-voroordeeld en doodge
schoten en negentien tot levenslangen
dwangarbeid vero'ordeeld.
De gevangenissen door geheel Siberië
verkeeren in een vreeselijken toestand. Ze
zijn volgepropt met bannelingen en de at
mosfeer is dientengevolge en door gebrek
aan ventilatie zóó, dat de vrCuwen soms
twee- of driemaal daags bezwijmen. De
bedden wemelen yan ongedierte, doch er
worden nimmer pogingen gedaan, om van
die plaag verlost te worden.
De behandeling der vrouwen is uiterst
brutaal en het doet iemand het bloed in do
aderen stollen, wannee-. men denkt, dat
mens'.helijke wezens zoo zijn overgeleverd
aan de genade van de woeste soldaten in
dienst van den Tsaar.
Toen Leo Deutsch te Yako'etsk was,
werd een vrouw doodgegeeseld. Zij werd
beschuldigd den commandant te hebben
aangevallen en de gouverneur-generaal be
val, dat de lijfstraf toegepast zou worden.
Zij werd daarom gegeeseld en na den
laatsten slag was 2ij stervende.
Zoodanig zijn do verschrikkingen en fol
teringen, die menschelijke wezens in Sibe
rië te verduren hebben.
He u bestuur van de Af deeling Leiden van
den Algemeenen Nederlandschen Dienstbo-
denbond wendde'zich schriftelijk tot ons,
om ons er aan te herinneren, dat in het
Zondagsblad van 19 Mei jl. stonden de
voorwaarden van het Bemiddclings-Bureau
voor Dienstboden van de Afdeeling Den
Haag; cm te betuigen, dat die heel goed
werden weergegeven, maar om tevens te be
richten, dat een belangrijk punt werd over
geslagen en wel dat, hetwelk bepaalt, dat
de dienstbode, als de familie (nl. die, waar
zij in betrekking is) de stad uit gaat,
recht heeft op minstens vier gulden kost
geld per week.
Voorts verzoekt het bestuur en dat is
het hoofddoel van het schrijven ook de
voorwaarden van het Bureau der Leidsche
Afdeeling in het Zondagsblad te plaatsen.
Wij zouden het bestuur daarmede een
dienst bewijzen, daar nog zoo weinig bekend
is, dat het Bureau bestaat, doordien bet
nog geen half jaar in wezen is. Het bestuur
was zoo vrij een exemplaar der voorwaar
den bij zijn schrijven te voegen, cüs bij
voorbaat dankend.
Wij hopen ons dien dank waardig te
maken door hier het verlangde in zijn ge
heel af te drukken, luidende aldus:
Bemiddelings-Bureau van "de Afdeeling
Leiden van den Algemeenen Nederland
schen Dienst-bodenbond.
Het gebeurde meermalen, dat èn werk
geefsters èn dienstboden zich tot cUs wend
den, om door onze bemiddeling geholpen te
worden; de eersten aan dienstboden, de
laatsten aan betrekkingenwaardoor het
denkbeeld ontstond om ook hier ter stede
een Bemiddelings-Bureau op te richten,
uitgaande van onze Afdeeling, hetwelk be
oogt Werkgeefsters en Dienstboden tot
elkander te brengen.
De werkgeefsters, die dc'or het Bemidde
lings-Bureau aan een dienstbode wen9chen
geholpen te worden, storten bij aanvraag
voor een dag- en nachtdienstbode 1 gulden,
voor een dagdienstbcde 1 guld. voor een
halvedag-dienstbode of noodhulp 50 cents.
Dienstboden, die door ons Bemiddelings-
Bureau aan een betrekking wenschen gehol
pen te wcïden, behoeven niets te betalen
als zij lid zijn van de Afdeeling. Zij, die
geen lid rijin, storten bij aanmelding 60
cents.
Inlichtingen omtrent dienstboden en dien
sten worden uitsluitend door het Bemid
delings-Bureau verstrekt.
Voorwaarden van huur en verhuur.
Nacht- en dagdienstboden.
1. De betaling van het loon geschiedt
maandelijks.
2. De opzegging der betrekking geschiedt
van weerskanten minstens zes weken van te
voren.
3. De dienstbode heeft twee vrije avonden
in de weok, bovendien den eenen Zondag
een vrijen morgen en den anderen Zendag
een vrijen middag en avend.
4. Zij heeft recht op goede en voldoende
voeding, goede ligging (bed voor haar al
léén), den ncodigen rusttijd en een humane
behandeling.
5. Zij heeft recht op een jaarlijksche va
cantia van minstens tien dagen in den
zomer.
6. Het is haar vergund in haar vrijen tijd
beperkt bezoek te ontvangen.
7. Zij is vrij in het al of niet dragen van
een muts.
8. Zij ontvangt den handpenning na een
maand in dienst te rijn, maar moet bij het
huren aan het Bemiddelings-Bureau gestort
wcïden.
Dagdienstboden.
De betaling van het loon geschiedt
wekelijks.
2. De dienstbode wordt niet weggezon
den vóór het eten.
3. Haar werktijd begint niet vroeger en
eindigt niet later dan halfacht, met den
no'odigen rusttijd.
4. Zij heeft den eenen Zondag des morgens
en den anderen Zondag des middags en
avonds vrij.
5. Zij heeft recht op goede en vordoende
voeding en een humane behandeling.
6. Zij heeft recht Op een jaarlijksche va-
cantie van tien dagen in den zomer.
Yan alle dienstboden mag geëischt wor
den bekwaamheid in de werkzaamheden,
waarvoor zij zich verhuren, stipte eerlijk
heid en nauwgezette plichtsbetrachting.
Op alle werkgeefsters rust de plicht haar
dienstboden rechtvaardig te behandelen.
Yan weerskanten worde gestreefd naar een
aangename verhouding.
Het Bestuur van de Afdeeling Leiden van
den Algemeenen Nederlandschen Dienst-
bodenbond
M. Q. NIEUWENBUBG, Voorzitster.
M. GEBBITSEN, Secretaresse.
Het is de vraag of men wel verstandig:
doet door stations, postkantoren, zieken
huizen, enz. zóó te bouwen, als waren bet
werken, die de eeuwen moeten tarten.
Zou het niet wijzer zijn öergelijken gebou
wen, die elke tien jaar aan andere eischen
moeten voldoen, een meer tijdelijk karakter
te geven 1 Alles eenvoudiger en minder kost
baar te maken, zoodat men er eer toe zou
overgaan ze te sloopen en door betere te.
vervangen dan thans?
Deze vraag rijst, als men leest, boo te
Chicago een nieuw postkantoor is gebouwd,
waaraan men elf jaren is bezig geve eet, en
dat toen de voltooiing naderde te klein
bleek voor het in die jaren buiten ver
wachting toegenomen postverkeer: in 1905
1203 millioen brieven en 08 millioen druk
werk, waarvoor 1602 ambtenaren noodig
waren.
Men heeft er zich echter prachtig uit
gered. Nocd maakt vindingrijk. D:.t bleek
ook daar.
Toen de autoriteiten met de handen in
het haar z ten en ten einde raad waren
hoe aan voldoende ruimte te komen, toen
schijnt een der heeren gezegd te hebben:
„Denk aan de varkens". En in antwoord op
spottend vragende oogen, zal hij iets ge
antwoord hebben in dezen geest: „Ja, waar
om zouden we met de brieven niet doen
wat we doen inet de varkens, die bijna ge
heel langs *werktuiglijken weg tot worst
worden gemaakt? Van het oogenblik af, dat'
de brieven in onze bus worden gebracht,
moeten wij ze werktuiglijk over transpor
teurs en Jacobsladders vervoeren en verder
het werktuig alles laten doen, waartoe een'
werktuig ook maar eenigszins in staat is, en
men weet: dat is niet weinig. Dat zal amb
tenaren en ruimte besparen."
Het denkbeeld vond instemming, werd
uitgewerkt en uitgevoerd en zoo is het „eer
ste werktuiglijke postkantoor der wereld"
te Chicago ontstaan.
Zoodra een brief in de bus valt, komt hij
te land op een bewegenden riem zonder
eind, die hem meevoert naar de tweede ver
dieping en hem daar werpt in een open
geutje. Zoodra een wagentje vol is, rijdt,
het, vanzelf, naar een lange tafel, waar
