No. Ï419Ï.
LEIDSCH DAGBLAD. ZATERDAG 2 JUMi. - VIERDE BLAD.
Amio 19CC
In den weg?
Tweede Kamer.
Rcnibrandlfeeslen le ftuslerd-a.
FEUILLETON.
lyEüY.
Eeni werd een heftig gesprek gevoerd
tusschen een oud man, ook cn. groot man,
en eeu ander man, jong, vol eerzucht en
gelfstandigh-i i, v/icn het lot op ongedachte
wijze hoven den ouderen had geplaatst en
tiagelijks met d?zen in aanraking bracht.
Dat gesprea eind gde ongeveer met de
historische woorden: ,,Ik hen u in den weg,
schijnt het."
Zij vormden het slot van het gesprek tus
schen Keizer Wilhelm II en vorst von Bis-
ma rek, een paar dagen vóór de ontslag
aanvrage van dezen, ah kanselier van het
Duitschc Itijk.
Het Duitsclie Rijk! Ja, dat was het groe
te Duitsche vaderland, waarvan alle groot©
mannen eeuwenlang hadden gedroomd. Daar
stond het gewrocht van zijn reu zengeest,
welks wording von Bismarck zich tot le
vensdoel had gasteld. En hij had de grooto
levenstaak voleindhij was de man, dio
het roer hield van een reusachtig schip, dat
de golven van de staatkundige wereldge
schiedenis doorkliefde.
Toen kwam de groote maaier zeggen, dat
er een tijd van komen is en een van gaan.
De vriend en tijdgenoot van den onver-
moeiden strijder, de eerste keizer vpai het
nieuwe rijk, trad van het tooneel Her we
reld af. Een zwaarder slag volgde na wei
nige maandcD, toen ook de wijze, zachtzin
nige'en goedhartige Fredorik werd wegge-
roepen.
Toen had ook voor een von Bismarck de
waarschuwende stem moeren spreken; beter
gezegd, zij sprak wel maarwerd niet
gehoord.
Dat is voor ons in zeker opzicht een
weldadig gevoel, wanneer wij van tijd tot
tijd zien, dat groote mannen ook wel eens
als gewone mensehcnkindcren hano'elen. En
hierin was DuitschJands groote zoon een heel
gewoon menschenkind. Toen de joDge, zelf
standig willende Wilhelm optrad als hoofd
van liet Duitsche Rijk, toen was dc tijd
voor den ouden dienaar gekomen, maar
hij ging niet! En toch, nooit zal het nieuwe
zich volkomen naar het oude schikken en
plooien; nooit zullen de nieuwe en de oude
tijden zich volkomen met elkaar verzoenen.
Het is de groot eigenaardigheid, maar
hot is ook de grootste fout van den ouden
tijd, dat hij zich onmisbaar waant.
Toen Vv ilhelm II aan vorst von Bis
marck beduidde, dat men de teugels niet
houden kan ten und'e toe, toen werd oie
vraag gedaan, die geen vraag had moeten
wezen: ,,Ik ben tJ in den weg, schijnt het-"
Het antwoord was wat het moest zijn:
„Ja."
Dat antwoord w. niet het woord van
den oenen mens aan den anderen, maar
van den eenen t ij o aan den anderen. Onze
aardsche taak wordt nu eenmaal bepaald
door tijd en omstandigheden. De plaats,
dio wij op de wereld innemen, duiden wij
zelveh i iet aan. En nu noemt de een dat
de draden va i.ofc nood! ziet de ander
tv een macht in, die beschikt, waar do
mensch ikt de waarheid blijft de
zelfde.
Het laven van alle groote mannen is
een aaneenschakeling van grootheid en
waan. Die grootheid 13 hun voorrecht, maar
den waan moeten zij met ons deelen.
Voor ons allen komen oogenhlikken en
tijden, dat wij iets of iemand in deD weg
staan endat moesten wij niet. Voor
ons allen is een tijd van komen en een van
gaan, en dat volstrekt niet all eon wan-
ncor onze aardsche loopbaan is geëindigd,
maar wel degelijk op onzen levensweg.
Niemand van ons is onmisbaar. Laten
wij ons zclven dat toch niet wijs maken.
Niemand van ons ook heeft de geheele
waarheid of de waarheid alleen.
Hoe vaak vergeten wij datl
Onze taak is beperkt, onze kracht ein
dig. Wij zien dc tijden en omstandigheden
veranderen Wij zien jonge krach'ten aan
wijzen om jongere denkbeelden in toepas
sing te brengen. Laat ons dan blijmoedig
den staf uit de hand leggen. Het jongere
geslacht zal er ons des te meer om waar-
dceren en dos te meer zijn dankbaarheid
tooncre Laten wij ons zeiven de pijnlijke
vraag besparen, of wij in den weg staan 1
Dan noodzaken wij anoeren ook niet oni
het droevig antwoord te geren.
Do mond der wijsheid heeft eens zoo
schoon gezegd: „Niemand zet ecu lap onge-
vold laken on een oud kleed Met andere
woorden en met het oog op de betcekenis:
„men doet l et maar ai te vaak, maar er
komt een erger scheur, zoowaar als eertijds
de otioe lederzakken barstten, wanneer
men daar nL/wcn wijn in deed.
Do wijzen kennen hun tijd en hun plaats.
De ware wijze is geen vasthouder; aller
minst wenscht hij zich vast te klampen
aan zijn hoekje op de wereld. De werelct
-.s een plaats van komen en gaan, maar die,
om met het bekende dichterlijk woord te
spreken, verstaan kan wat hij zoo vaak
vernomen heeft, die gevoelt zich moe en
onvoldaan van 's werelds dringen, en zoekt,
met sterk verlangen naar iets, waar alles
hcendrijre, naar de ware, blijvende plaats.
Die luistert naar de klok van scheiden, dio
rust'loos luiot door het dal van ons be
staan, c zich 'te bereiden tot het oogen-
blik, dat een ander zijn plaats zal innemen
op het immer wisselend tooneel.
NEMO.
Vergadering; van de Nat.-Historiscli©
Vcreeniging, Afd. Leiden.
Aanwezig 19 personen-
Mpj. Roelünts vertelt een cn ander over
de excursie van li. Zondag naar de Pape
laan. Deze excur sie had bet waarnemen van
vogels ten doel en is goed geslaagd. Ecd
groote dertig verschillende vogels werden
gezien en gehoord.
Mej. Mulder laht een fasciatie zien van
Papaver oriëntale. Dc plant was dit jaar
verplaatst en do vraag doet zich voor of
de fasciatie misschien een gevolg is geweest
van een beschadiging. Ook is het altijd nog
een niet uitgemaakte quaestie of fasciatie
erfelijk is. Mej. Mulder zal het afgesneden
stuk stekken en later meedeclcn, ©f de
nieuwe stengels weer dezelfde verbrecding
toonen. Ook zou het wel aardig zijn te we
ten of uit het zaad van deze plant weer
plaQten met verbreed© stengels voortge
bracht worden.
Do voorzitter laat zien een Aeantacee uit
Zuid-Amerika, nl. RuellLa tubcrosa met
clysto game bloemen. De vrucht van deze
plant, die met twee- kleppen openspringt, is
hygroscopiach. De zadeu zijn nl- door ejaeu-
latoren aan den vruchtwand verbonden en
deze ejaculatoren springen als oen spiraal-
veertje los, zoodra de vrucht nat wordt. Een
handje vol van die vruchtjes in een bakje
met water lieten een vermakelijk „water
ballet' zien; de vruchtjes sprongen met
een knal open en slingerden de zaden weg.
Hierna wordt gesterad over het al of niet
lid worden van dc Veroeniging tot behoud
van Ned* Nat. Mon. cn besloten werd, dat
de Afd. lid zal worden voorloopig voor f 5
per jaar.
Het portret van prof. Brugmane, dat dc
Afd. ten geschenke luid ontvangcnf is
aangeboden aan prof. Yan Lcersum voor
het to stiohtcn Museum van Geschiedenis
der Natuur- en Geneeskundige Wetenschap
pen en het is in dank voor dat Museum'
aangenomen.
Na de pauze spreekt dr. Yan der Sluys
over een merkwaardig geval van parasitis
me, door hom op Java waargenomen. la
een stroompje bij Bandoeng leeft een kleine
karpersoort, pLm'. 8 a 10 c.M. lang, nl.
Barbodus of Puntius macula-
t u s, waarvan de meeste exemplaren in een
holte in het lichaam een tweetal kreeftach
tige parasieten met zich ronddragen. Om
vang en gewicht der beide parasieten be
reiken niet zelden een vijfde van die van
het vischje. De holte, waarin zij leven, en
die slechts door een kleine opening met het
omringende water gemeenschap heeft, ligt
tusschen den voorsten buikwand en de terug
gedrongen ingewanden in een vliezigon zak.
Het j's een mannelijk© en een vrouwelijk©
parasiet; de laatst© is tweemaal zoo groot
als de eerste en ligt vooraan. Het merk
waardigste van deze Ichtyoxenus is
do goslachtswisseling, dio hierin bestaat,
dat elk individu eerst mannelijke geslachts
organen ontwikkelt en Later vrouwelijke.
Volgens dr. Bleekor, die deze parasiet het j
eerst opmerkte, lijdt dc visch zelf niet er
onder, hetgeen later door dr. Herklots be
vestigd werd, die deze parasiet nader be
schreven heeft. Nadat nog een excursie 12
afgesproken naar de Nieuwkoopschc pias
sen onder leiding van dr. Goethart op 10
Juni, wordt de vergadering gesloten.
A. E. S. MIGHELS^N, 1st© secretaresse.
Vervolg der zitting van Vrijdagmiddag.
Arbeidscontract.
De heer D r u c k e r hield vol als zijn on
wrikbare overtuiging,! dat het arbeidscon
tract als het eenmaal jn werking is, den ar
beiders werkelijk wel vzal meevallen cn dat-
zelfs de leiding van o© agitatie tegeu het
wetsontwerpf om zoover zij leiders z'jn
van bureaux voor arbeidsrecht, enz., ct uit
zullen halen wat er uit te halen is.
Spreker betoogde, dat de schorsingsieer
niet opgaat en ook niets afdoet. Want al
zou staking schorsing van de dienstbetrek
king zijn, dan is nog niet uitgemaakt of die
schorsing een reden tot ontslag kan ge
ven.
Spreker weerspreekt het gezegde van
TroeLstra, dat de arbeiders bij dit arbeids
contract achteruitgaan bij" den bes taanden
toestand. Hij betoogde voorts dat de bepa
ling, dat de opzeggingstermijn óók geldt
hij werkstaking, een bepaling door den heer
Troelstra genoemd een ramp voor den ar
beider ook in de buitenlandsche wetgeving
is ogpenomon. Ook het staangeld komt in
dc buitenlandschc wetgeving voor, zij het
ook in anderen vorm van zekerhcidsstelling
Onze wetgeving staat dus in geen geval ach
ter bij dc buitenlandsche.
Nadat nog de heeron Reyne, v. d. Zwaag
en Yan Idsinga-hct woord hebben gevoerd,
licht dc minister van justitie nogmaals do
wijziging toe, dio slechts uitdrukt dat
werkstaking aan den kant d?r arbeiders nicl
de bedoeling heeft, do dienstbetrekking te
doen eindigen.
Do heer Troelstra acht zijn argumenten
van gisteren niet weerlegd. Perfide is de
manier, waarop men spr. cn zijn vrienden
bestrijdt, die uit innige overtuiging spre
ken, en niet louter om een relletje 'e ver
wekken. Brengt dit ontwerp üu de arbei
ders achteruit?. Ja. De sanctionneering van
het staangeld is liet euvel. Terwijl mon het
beperkt, wordt het- openlijk als moreel er
kend. Doch voornamelijk Ls spr.'s grief,
dat wordt ingevoerd een wettelijke opzeg
gingstermijn.
Na replieken wordt do vergadering ver
daagd tot Woensdag 11 uur.
Loonbotaling in vreemde
m u n t.
In verband met dc - beraadslaging over
artikel 1638b van het wetsontwerp op het
arbeidscontract heeft de minister van jus
titie zijn ambtgenoot van landbouw, nijver
heid en handel verzocht den botrokken
inspecteurs van arbeid t© willen opdragen
een onderzoek in te stellen betreffende de
tegenwoordige gebruiken en de lieerschen-
dc opvattingen in de grensstreken in zake
de uitbetaling van het in geld vastgesteld
arbeidsloon met vreemd© muntspeciën.
Ten gevolge van dat verzoek zijn aan
's ministers departement ingekomen ver
schillende stukken, >.olko de minister den
voorzitter der Tweede Kamer heeft doen
toekemen, met verzoek dezo stukken te
doen nederlcggen ter griffie, ter inzage
van dc leden.
Amendement.
Door den heer De Klerk is zijn reeds
ingediend amendement op artikel lG39r,
waarvan d© bedoeling was den arbeider,
die geen voldoende hulp van zijn werkge
ver ontvangt, een dringende reden te ge
ven do dienstbetrekking te beëindigen, in
getrokken en vervangen door een amende
ment, om een nieuw nummer 5b..3 in te
voegen, volgens hetwelk do werkgever
den arbeider zoodanige dringendo reden
geeft „wanneer hij den arbeider, di© op
stukloon werkt, do bedongen hulp niet
of in niet voldoende mat© verschaft".
Brievenpostcrij.
Blijkens het voorloopig verslag, betref
fende het wetsontwerp tot wijziging en
aanvulling der wet Lot regeling der brie-
venposterij, rees bij sommige loden de
vraag, welke minister voor de indiening
van dit wetsontwerp do verantwoordelijk
heid draagt.
Dc minister van waterstaat, handel en
nijverheid, die de Memorie van Toelich
ting onderteokonde, kan bezwaarlijk ge
acht worden die bewindsman te zijn, aan
gezien op het tijdstip der indiening het
beheer van zijn Departement uiet bij hom
berustte, cn de minister van landbouw,
nijverheid en handel cp bedoeld tijdstip
zijn ambtgenoot als hoofd van het depar
tement van waterstaat, handel cn nijver
heid vervangende, schijnt ovenmin de ver
antwoordelijke minister te kunnen word n
geaeht, daar toch de Memorie van Toe
lichting zijn onderteekening niet draagt
Men meende, dat in Staatsrechtelijk op
zicht hier een onregelmatigheid heeft
plaats gevonden. Andere leden kenden
het gewicht van deze opmerkingen niet
inzien.
Door sommige leden werd de wcnsche-
lijkhcid betoogd de bepalingen omtrent
verlaagd tarief voor locaal verkeer aan
een meer ingrijpendo herziening te onder
werpen. Men wenscht© het stelsel, dat het
verlaagd tarief geldt vo 4 het postverkeer
binnen den kring van een kantoor, te ver
vangen door dit, dat voor het postverkeer
binnen een gemeente een verlaagd
tarief zoude bestaan welk denkbeeld echter
niet zonder tegenspraak bleef. Men ves
tigde verder de aandacht op een zekere
onevenredigheid lusschen het tarief voor
locaal 3rkeer en het gowonc verkeer met
betrekking tot brieven Ixiven 200 gram,
waarvoor geen verschil bestaat tusschen
liet port voor algemeen verkeer en dat
voor locaal verkeer. Het denkbeeld werd
aanbevelen om ook voor briefkaarten in
plaatselijk verkeer een verlaagd tarief in
t© voeren.
Volgens enkele leden had men mogen
verwachten, dat twee andere pimten eer
der, althans gelijktijdig met dit onder
worp zouden zijn ter hand genomen. Voor
eerst de kwestie der verspreiding door do
post van circulaires van buitenlandsche
loterijen, door welke verspreiding de Staat
een handeling pleegt, die aan particulie
ren verboden is. In de tweede plaats oor
deelde men een regeling, die dc versprei
ding van pornografische geschriften tegen
gaat, zeer noodzakelijk.
Ten aanzien van het nu ingediend ont
werp, werd nog opgemerkt, dat het niet
is uitgesloten, dat zich in de tcokomst
het geval, dat zich nu vooral ten aanzien
van 's-Gravcnhagc en Schévcningon voor
doet, ook met betrekking tot drie of meer
kringen doet gevoelen, cn achtte men het
gewcnscht een redactie voor de wetsbepa
ling te kiezen, die voor zoodanig geval
voorziening inhoudt,
Vc'orts vroeg men of het niet rogelimv
tiger ware t© achten cn meer in overeen
stemming met do bestaande wet, dat een
uitzondering op het bij de wet als regel
vastgesteld tarief ni t dan krachtens Ko
ninklijk besluit in het loven treedt.
Intusschcn had men er geen overwegend
bezwaar tegen dc groot© bevoegdheid, die
het hier geldt den minister tc'e te vertrou
wen, maar wel was men er tegen, dat do
bedoelde bevoegdheid ook aan ieder amb
tenaar zou worden verzekerd, die in deze
vanwege den minister optreedt.
Nog wenscht© men, dat de beperking,
gelegen in de woorden „bijaldien liet aan
eensluiten van bebouwde gedeelten dier
kringen, daartoe aanleiding geeft", zeil
worden verruimd, door in plaats daarvan
te lezen: „bij-aldien daartoe bijzonder© aan
leiding bestaat.''
In een door tal van vertegenwoordigers
bij d© a. s. Rembrandtfeesten uldaar bo
trokken Commissies en Vereenigingcn bij
gewoonde vergadering, wr.lko werd gvloi.l
door deu heer J. J Blussé, voorzitter van
het Uitvoerend Comité, werd het program
ma definitief vastgci'cld.
In ecu ecnige dagen vóór dez© vergade
ring verzonden circulaire werd aan do bur
gerij medegedeeld, dat met dankbaarheid
geconstateerd kon werden, dat van liet
eorst© oogeublik af, waarop pl?nnen be-
laamd werden tot een algcm nc cn vaar
dige feestviering, d© sympathie, belang
stelling en samenwerking alle verwachtin
gen bobben overtroffcuAmsterdam
zoo schreef het Uitvoerend Comité zal
feost vieren on het zal een feest zijn voor
het ganschc volk.
Wat aisnu het programma betreft, wer
den de volgende ni ..ïmers besproken ca
vastgesteld.
Zondag löJuli:
Des na-.iddags van 2—5 uren: Muziek
uitvoering in het Yondelpark; van 2—3*
Zaugvereeniging „Kunst na Arbeid"van
3è—5 uren Gemengd Koor „Zanglust".
Dos avonds in hot Vondelpark „Amster-
d&rnsch© Post-Larmonic".
Maandag 1 6 J u 1 i.
r 3 morgens: Koraalmuziek van de tran
sen der verschillende kerken.
Des middags: Uitvoering van verschil
lende Gyiunuslickvert nigingen cn van Kin
derkoren, waaraan eeu 1000-tal kleinen
zullen medewerken. Deze 1 itvccringen zul
len plaats hebben op het 's-Gravezande-
plein on in bet Oosterpark.
Pogingen werden aangewend de Am-
stordamschc schooljeugd dien middag vrij
af te doen geven.
Opening van dc Rem brand tzoalwaar
schijnlijk door 1 l M. de Koningin.
Des avonds. Wandelconcort door de stad
dc'or do muziek van het 7de regiment in
fanterie cn uitvoeringen op nader aan te
wijzen pleinen door „Sarphati" (harmonie),
„Trou moet Blycken" (id.).
In liet „Grand-Théatne" (Gebrs Van
Lier) uitvoering dc'or Amstcls Tooneol-
Vor. „Willem van" ZuyIonn', opgeluisterd
door de zangvereeniging „De vrij© Werk
kring."
Verlichting en vuurwerk vanwego do
gemeente; daarbij aansluitende verlichting
vanwego het Uitvoerend Comité van
U t rechtschestr a at, Snrphatistraat (gedeel
telijk) cn, dank zij de medewerking der
roeivcrccnigingcn, verlichting van den Am-
stol. Verder zullen door de „Amsterdam-
schc Amateurs Fotcgrafcn-Yerecniging'»
projecties van Rcmbrandt-werkon op een
groot doek (10 maal 10 meter), dat op het
water zal worden opgesteld, gegeven
worden
Verlichting van cl© Haarlemmorpr.oit door
ccn Buurtcoinmissïc aldaar.
Dinsdag 17 J u 1 i.
Des middags. Bloemencorso in hot Von
delpark, mot concours van twee- cn vier
wielige rijtuigen, cn blr.cmcntournooiboe
renbruiloft, ©nz.
I '©vrouw Van Leeuwen—Waller nam zit-
ting als presidente van een damcs-coniité,
dat zich met do regeling van dit feestnum
mer zal belasten.
Des avonds. Op den Dam uitvoering van
drie zangvereenigingen onder leiding van
den heer Presburg, waarbij het fanfare
korps van den heer David Koning zijn me
dewerking zal vcrleenen. De zangers stellen
zich tegen hot Paleis op en zingen „Hol
lands Glorie" van Richard Hol
PARK-CONCERT.
Dinsdag Juni, van acht uren tot half tien.
1. „Seminole", MarachAlatyne.
2. Oaverturo de ConcertGovaert.
3. „Ilouridu", WalsGillot.
Qudrille uit „do Groothertogin" Strauss.
5. „Loroley-paraphrase"Nesvadba.
6. Potpourri uit M» Augot" Lococq.
7. Park-Concert-MarachGoyp.
88)
Wanneer hij trachtte haar te na
deren, dan verdween dc gestalte in
het kreupelhout, dat aan het braaidand
grensde. Was het een gezichtsbedrog? Een
spel zijner verbeelding? Hoe, als d© onge
lukkige het waagde
Al meer en meer daalde de schemering
neder, reeds ging ze in nachtelijk duister
over. Diepe stilt© heerschte rondom,
slechts hier en daar fladderde nog een vo
gel, dio zich verlaat had, door de twijgen.
Opeens vernam Miller een licht gedruiscli;
hij luisterde. Ja, het waren voetstappen,
di© naderbij kwamen, maar niet do onbe
zorgde schaduw van een onverschilligen
voetganger, doch dc zachte, voorzichtige
tred van een mensch, oie den luisteraar
vreest. Thans stak een donkere g: talto
tegen den nacacclijken hemel af, een
vrouw,spookbeeld der heil Was zij het
weer, of wie stak met hem den-draak?
„Sta, wie zijt gij riep Miller, naar vo
ren springend. Maar hij struikelde over
een steen, en toen hij weer opstond, was
d© gestalte verdwenen. Een vervolging in
de duisternis tusschen dc steenhoopen
moest natuurlijk vruchteloos blijven. Mis
moedig sloeg Miller den weg huiswaarts in.
XVI.
Den volgenden avond aan tafel werd den
baronet een aan hem gerioht© brief over
handigd, die een onbekend© aan het kind
van den portier gegeven had, die aan den
hoofdingang van het porie woonde. In den
omslag lag een blad papier met de mede-
deeling, dat men bij bet aanbreken van
den nacht een aanval dacht te doen op de
inrichtingen van den baronet, dien men
voor de oorzaak der tegenwoordig© toestan
den hield, en dat men daarom de machine-
loods met den inhoud daarvan wilde ver
nielen.
Bedaard Jogde de heer William, nadat
hij het vluchtig gelezen had, het papier
ter zijde zonder van den inhoud te reppen.
Na tafel zei hij tot ziju vrouw, dat hij nog
eens naar het werk ging kijken, om eeni-
ge schikkingen te treffen. Volgens het in
voorname Engelsche huizen heerschende
gebruik, had men laat gegeten, het was
nu reeds donker. Millers waarschuwing
indachtig, verzocht May haar man drin
gend óf tot don anderen voormiddag t©
wachten óf niet alleen te gaan.
De baronet glimlachte „Wat jou be
treft, lief kind," zeide hij, „mag Miller
gelijk hebben, en bet zou mij aangenaam
zijn, als jo zijn raad wildet opvolgen. Niet
dat ik iets voor je vrees, of dat d© een
of andere deugniet j© angst zou kunnen
aanjagen. Maar wat zou mij, een sterken
man, moeten overkomen? Laarbij zou ik
als vrederechter elke overtreding oogen-
blikkelijk kunnen straffen."
Hij ging heeD. Toen hij bij de mijnen
aankwam, heerschte daar de grootst© rust.
Ge ruimen tijd bleef hij er vertoeven; niets
bewoog of verroerde zich. Dus een valsch
alarm; in elk goval was de waajTschu-
wing goed gemeend. Do heer William be
paald©, dat van nu af des nachts eenige
lui zouden waken, daarna bogaf h .i zich
op den terugweg. Ook hier bespeurde hij
niets verdachts, ofschoon hij meermalen
zachte schreden meende te hooron.
Juist wild© de lieer William het hek van
het park achter zich toetrekken, toen
uit het naburige dichte kreupelhout oen
111 een donkeren mantel gehulde vrouwen
gestalte te voorschijn kwam cn half luid
vroeg: „Heeft mijnheer William Markham
ecnige minuten tijd voor een ongelukkige,
die raad en hulp behoeft?"
Als man cn als vrederechter ben ik tot
beide niet alleen bereid, doch cok ver
plicht, goede vrouw," antwoordde do bar
ronct, „hoewel tijd en plaats zonderling
gekozen zijn. Heeft uw aangelegenheid
geen tijd tot morgen? Gij vraagt eenvou
dig in het hoerenhuis naar mij, ik zal zor
gen, dat ge mij terstond vindt."
Do vreemdelinge schudde het hoofd.
„Onmogelijk... Ik kan uw huis niet betre
den, zoolang ik mijn hoofd niet even hoog
kan dragen als andere menschen. Of ik
dit ooit zal kunnen, dat haagt van dit
onderhoud af. Heb geduld met mij, mijn
heer William, meermalen reeds heb ik
uren lang hier gewacht o.' niet een gunstig
toeval u op deze plek zou voeren."
„Wie zijt gij ©n wat wenscht gij van
mij V'
„Ik ben Magdalena Miller, do dochter
van den opzichter bij uw kolenmijnen.
Mijn droevig© levensgeschiedenis is u mis-
sohien niet onbekend?"
De he©r William knikte. „Ik heb daar
van gehoord," antwoordde hij kort.
„Maar niet do waarheid 1" riep Magdar
l©na levendig. ,,Wie had zo u ook kun
nen zeggen O, mijnheer William, ik waa
lichtzinnig, maar niet slecht. Op denzelf
den dag, dat ik het ouderlijk hui verliet,
trad ik met O'Regan in het huwelijk."
„Werkelijk? Waarom dan hield hij dat
huwelijk geheim?
Hij vreesde, dat zijn voorname kennis
sen zich van hem zouden terugtrekken,
als zij vernamen, dat hij con meisje van
goringen stand getrouwd had- Dij hoopte
destijds bij de eerstvolgende wedroimcu
genoeg te winnen, om mot mij naar Ame
rika te gaan en daar een kleine bezitting
te kunnen koopen."
„En ging die hoop uiet in vervulling?"
„Evenmin als zoovele andere- O, dat
treurig huwelijk! Nu eens hadden wij
overvloed, dan weer loden wij gebrek; ik
moest bet aanzien, dat ik hem vaak tot
last v.as; telkens bleef hij langer van huis
weg! Ik werkte voor mijn dagelijksch
brood..."
„Anno - vrouw Waarom gingt gij niet
naar uw ouders terug? Uw man had hïei
wol de een of andere bctrclrking gevon
den."
„Omdat ik tegen mijn vader opzag: ik
kon mijn huwelijk niet bewijzen In mijn
haast en verwarring had ik niet op den
naam van do plaats golet, waar wij ge
trouwd weiden. En Tom weigerde later,
half in ernst, Lu.lf schertsend, hem mij te
noemen. Vrouwen zwijgen het zekerst over
hetgeen zijn niet weten, meende hij. Het
was hard."
„Dat wil ia gelocven. Maar waarom
komt gij tot mij? Heeft O'Regan u soms
gezegd
„Hij heeft niets gezegd, Toen hij voor
de laats© maal wegging, hoopt© hij weer,
spoedig Europa te kunnen verlaten. Hij
gaf mij ccn oude brieventasch met ccnig©
banknoten in bewaring. Deze verdwenen,
hij kw i,m niet terug, en ik werd ziek ca
moest toch leven. Do brieventasch viel mij
onlangs in honden; een wonder, dat zij er
nog was. Zij bevatte enkele aanteekeningen,
waarvan ik niets begreep; maar op een
blaadje papier, dat tusschen d© voering
geraakt was, stond: „Als ik niet terugkom,
ga dan naar den heer William Markham
dio zal j 3 helpen." Daarom kom ik tot u."
„Hebt gij dat papier hij u? Niet, dat ik
u wantrouw, maar ik moet O'Rcgans hand
schrift zien, want bon verantwoordelijk
voor mijn handelingen."
„Hier is hot„O, mijnheer, leeft mijn
man nog?"
„Ik vrees van nietIn hot leert ver
haalde do baronet wat hij wist. „Zoo O'Re
gan dit geschreven heeft, dan ben ik bereid
u do mij toevertrouwde papieren terug te
geven. Waar kan ik u morgen vinden?"
„Hier, mijnbeer, op hetzelfde uur. Dat
mijn man dood was, dacht ik reeds lung
Voor hem is het con verlossing, want bij
was niet gelukkig; behalve in do eerst©
weken van ons huwelijk." Zij snikt© zacht.
„Do plaats hier wordt nogal druk beloo-
pen; licht zouden voorbijgangers ons kun
non beluisteren. Kom mergen liever in de
laan rechts; daar kunnen wij ongestoord
spreken."
(Wordt vervolgd
