No. 14188.
LEIDSCH DAGBLAD. ZATERDAG 26 MEI. r: VIERDE BLAD.
Anno 1906
FEUILLETON.
MA^ST.
Gemengd Nieuws.
De voorgestelde afschaf
fing der tiendrechten.
XI. (Slot?
Zooals wij reods aan het slot van ons
eerste artikel in heb kort opmerkten, be
oogt het ingediende wetsontwerp het vol
gende:
1. gelijktijdigo afschaffing van alle tiend-
plichtigheid;
2. toekenuiug cencr schadeloosstelling
aan de voormalige heffers, door den Staat;
3. vestiging ten behoeve un den Staat
cener rente op do van den tiendplicht ont
laste gronden.
De Staat kan, t" "r middel der wet, al
les doenhij kan dus ook. den tiendheffer
zijn wettig recht ontnemcD, maar dan zon
der schade toe te brengen, en daar do op
heffing è'r tienden vanzelf schade veroor
zaakt, moet deze v rden vergoed.
Hoe nu de schadeloosstelling te bepalen 1
Het ontwerp doet dat, door do gemiddelde
opbrengst der tienden 'tot kapitaal te bren
gen door vermenigvuldiging met twintig.
Die bijvoorbeeld oen gemiddelde opbrengst
van honderd gulden moet missen, krijgt
een vergoeding van twee duizend gulden.
Dit is dezelfde maatstaf, die gevolgd is
door de wet van 1872, toe afkoopbaar-stel-
ling der tienden. Met het oog op den veran
derden rentcstandaard moest do gemiddel
de tiend opbrengst, eigenlijk tegen den pen
ning v ij f en twintig tot kapitaal worden
gebracht. Do Regcering gaat' evenwel uit
van de stelling, dat do tiendheffing in geen
geval kan worden gelijk gesteld met beleg
ging van kapitaal in solide fondsen, welke
een vasto rento geven. Zij heeft rekening
willen houden met den oozekeren en wis-
selvalligen aard der tiendopbrengsten en
met de moeilijkheden cn bezwaren, welke
dikwijls aan do inning verbonden s.ijn en
'dio hoogstwaarschijnlijk mettertijd niet ge
ringer zullen worden.
Bij het twintigvoud va-i de jaarlijksche
zuivere opbrengst der tiend verkrijgt de
voormalige tiendheffer een rente van 3$
percent over den tijd, die verloopt tusschen
het in werking brengen der wet en den dag,
waarop do schadeloosstelling, na afloop der
Bchatting en nadat alle formaliteiten zijn
afgeloopen, opeischbaar worde.
Op de volgende wijze komt men tot een
berekening van de zuivero opbrengst der
tiencl De o n zuivere opbrengst wordt ge
schat, die namelijk, welko van elk perceel
zou to wachten zijn, indien de tiend niet
vervallen ware. Dezo bruto-opbrc-ngst wordt
tob een zuivere opbrengst herleid, door er
vijftien percent van af tc trekken.
Bij do bedoeld o schatting blijven buiten
aanmerking: woningen, schuren, erven, we
gen, riooterï en ander zoogenaamd onland
of wauveld." Zonder deze zaken is het land
bouwbedrijf ondenkbaar; maar zij verte
genwoordigen voor den tiendheffer geen
recele waarde. Yoor het vervullen van het
tiendrecht op dezo gronden wordt dan ook
geen schadeloosstelling vorleenci.
Ditzelfdo is het geval met zoodanigo
gronden, waarvan l eb to voorzien is, dat
zij riiet met ticndplichtige vruchten zullen
wordca beteeld, mulat volgens do wet geen
tiend behoeft te worden gegeven, wanneet
de grond onbebouwd of met niet tiend-
plichtige vruchten beteeld is
De tieudrento, welko do voormalige
tien dpi ichtige aan den Staat zal moeten
betalen, bestaat in de rento van hetgeen
de Staat voor hem aan den voormaligen
tiendheffer heeft betaald, vorlïbogd met
een kleine jaarlijkscke aflossing.
Men stond voor de keuze om óf een al-
toosdurende rente op to leggen, dus zonder
gedwongen aflossing, maar dan ten allen
tijd© afkoop baar, óf een binnen een be
paald" aantal jaren afloopende schuldplich
tigheid.
Aan dit laatste heeft men de voorkeur
gegeven, voornamelijk op grond der over
weging, dat van afkoop toch in den regel
heel weinig komt en zoo zou cr dus toch
op den duur iets blijvends ontstaan.
Wanneer de jaarlijksche, binnen een be
paalden tijd' afloopende betaling voor den
schuldenaar te bezwarend mocht zijn, dan
zou het iets anders wezen; maar dit is vol-
29)
„Ja, mevrouw Grey en de Hilly aids... ik
kom juist bij hen vandaan. Wat is daar
bijzonders aan? Ik heb het toch wel vaker
gedaan vroeger. Er is ruimte genoeg in
het huis."
„Zeker, Emily, maar écn ding heb jo
ïïaar het schijnt, vergeten. Yroeger was
ik vrijgezel, nu heet Stanham Park een
meesteres. Mevrouw Markham alleen heeft
het recht hier gasten te noodigen."
„William, je kunt onmogelijk..."
„Mijn vrouw vragen, of zij heb met je
.wcnschen eens is. Zeker zal ik dat. Wat
zeg jij er van, lieve May?"
De jonge vrouw had zoo kalm naar dit
gesprok geluisterd, alsof het haar niets
aanging. „Daar* mevroAw Maltbar het
fweuscht, zal het mij genoegen doen haar
yrionden te leeren kennen."
,Goed. Emily, jij zult dan wel zoo vrien
delijk willen zijr, in n vrouw Markhams
en mijn naam de uïtnoodigingen te herha
len. Yoor u, lieve May," ging de heer
William voort, „heb ik voor je rit naar
»,De Olmen" een gesloten rijtuig laten in
spannen."
„Ik* clank je voor jo voorzorg; doch ik
zou liever liet ponywagentje hebben," ant
woordde mevrouw Markham.
„Maar ik verzoek je jo naar mijn
wenschen te schikken," kreeg zij ten ant
woord, „De lucht is koel in den voormid
dag, en ik moet aan je gezondheid denken."
gens de regeling van het ontwerp niet het
geval. De Staat moet natuurlijk leenen,
om de bcnoodigde twintig milliocn aan
schadeloosstelling to betalenmaar hij kan
dat op zoo gunstige voorwaarden, dat hij
zelf slechts 3^ percent behoeft to bereke
nen. Do schuld moet in dertig gelijke, jaar
lijksche aflossingen worden terugbetaald
en, met inbegrip van die aflossing, betaalt
de rentcplichtige slechts 5 55/100 percent
van hetgeen de Staat voor hem aan den
voormaligen tiendheffer heeft voldaan.
Yolgens die berekening beeft de Staat
zelfs nog een klein voordeel, welk voordeel
berekend worat op ODgeveer vier ton.
Maar de uitvoering der wet brengt natuur
lijk uitgaven mee, zoodat deze den Staat
altijd y/el iets kosten zal.
En wat nu den tien dpi ichtige betreft,
voor hem komt do zaak feitelijk hierop
neer, dat hij, in pla* 13 van de tiend, jaar
lijks ongeveer 19/20 van de waarde er van
zal moeten oetalen. Ook hij heeft dus voor
deel en is bovendien volstrekt niet ver
plicht om dertig jaar lang te betalen, in
dien hij een andere regeling in zijn belang
mocht achten. Afkoop toch wordt duor hot
ontwerp toegestaan. Aan ae schuldp 1 id)ti-
gcu wordt do gelegenheid geopend, om vóór
of op 1 Juli van elk jaar den afkoop van
de tiendrente over de nog niet ingetreden
jaren te bewerkstelligen. De afkoop der
rente over die nog niet ingetreden jaren
kan geschieden voor haar waarde op 1 Juli
te voren; terwijl dan de rente over het
loopende jaar ten volle moet wordeu be
taald.
Ten slotte moeten wij er ook nog de aan
dacht op yes. jen, dat de tiendrente vol
gens het ontwerp valt onder de bepalin
gen der wet tot invordering van 's Rijks
directe belastingen, waarvan het gevolg is,
dat zij op gemakkelijke wijze, namelijk, des-
verlangd in tien gelijke termijnen kan vol
daan worden.
De invordering der rente is verbonden
aan die der grondbelasting, hetgeen voor
den Staat nr.*. uurlijk kostenbesparing bo-
teekent. Men zal grondbelasting en tiend-
rente gezamenlijk ten kohiero brengen,
waarvan liet gevolg is, dat slechts één aan
slagbiljet wordt uitgereikt, zoodat het ge
zamenlijk bedrag als één enkele schuld in
gevorderd wordt.
Het ontwerp maakt den indruk van een
wel overwogen geheel te vormen, waarvan
trouwens, zooals wij reeds opmerkten, aan
de door het Landbkmw-Comitó ingestelde
Commissie de voornaamste eer toekomt.
Wij vertrouwen, dat het in dio streken eri
provinciën, welke nog steeds den druk der
der tienden voelen, een aan gen amen indruk
zal maken en dat het, binnen een af zien-
baren tijd een weldadigen invloed op ons
landbouwbedrijf zal oefenen.
In ons eerste artikel (zie het nummer van
19 Mei, 4de blad, 1ste kolom)- staat, dat in
1860 de landbouw begon te hergeven onder
den invloed der binnenlandsche mededin
ging. Dit had" natuurlijk moeten "zijn b i-
t e n 1 a n d s c li e.
De hoer F. A. Schil tb ui zon
ontving voor „Schoolkindervoeding" 1.03
als vervolg van hot visschen op de brui
loft van Anna en Jan.
Een goeden slag maakten i n-
brekeis in een der jongste nachten in Voor
burg. Do heer G. Sluis, Koninginnelaan 86,
eigenaar van een grooto hoeveelheid zilver
werk, ziet zich daarvan beroofd. Dc inbre
kers boorden een gat in de serredeur, waar
door do afsluiting gemakkelijk verbroken
werd. De familie, dio thuis was, heeft niets
van ae ongenoode gasten bemerkt. Toen do
meid des ochtends in do kamer kwam, zag
zij alle kasten geopend.
De heer Sluis is verzekerd'.
Men m e 1 d tu i tDcn Haag, dat
de werkstaking onder de steenzetters als
geëindigd kan worden beschouwd. De poli
tieposten bij de gewone losplaatsen zijn
ingetrokken.
Een zwerm b ij cn had zich gis
teren op den Zuidwal in Den Haag in een
„Maai- je zuster..."
„Bekommer u niet om mij, ik ga brie
ven schrijven', viel mevrouw Maltbar
haai* in de rede.
„Ik ook," voegde de heer William er bij.
„Groet je vader hartelijk van ons, lieve
May, en zeg aan je moeder, dat ik haar
laat verzoeken doorzichtiger |te zijn en
haar teero gezondheid niet zoo gauw weer
door zoo'n verren rit op het spel tc zetten.
Mijn zuster zal mevrouw Greville gaarne
verontschuldigen. Nietwaar, Emily?"
„Zeker," antwoordde dezo, hoewel do
beteekenis der vraag haar niet duidelijk
was.
XII.
Toen mevrouw Markham bij haar moeder
aankwam, bespeurde zij reeds bij de eerste
begroeting, dat deze ten zeerste ontstemd
was. De opdracht, dien May van haar echt
genoot had gekregen en dien zij wel moest
overbrengen (ofschoon zij dit op de meest
lciesche wijze deed), was evenmin geschikt
de vertoornde damo in een betere stem
ming te verplaatsen. Yruchteloos beproef
de de dochter haar te kalmeeren.
„O, ik begrijp William heel goed," riep
mevrouw Greville. „,Nict alleen, dat hij
voor mij, de moeder zijner vrouw, de deur
sluit, hij maakt het mij ook onmogelijk met
mevrouw Maltbar omgang te krijgen. Yol
gens onze zeden moest ik toch de vreemdc
gast het eerst eon bezoek brengen."
„Mama, hoe kan u zoo spreken 1" ant
woordde May cenigszins verlegen; zij was
een to eerlijke natuur om niet in te zien,
dat haar moeder juist oordeelde. „Het
is werkelijk niets dan bezorgdheid voor u,
wat mijn echtgenoot aandrijft. Kan u ont-
boom verzameld. Een jongen had de aar
digheid om met een plank tegen den
boom to slaan, met het gevolg, dat al de
bijen op hem afkwamen en hem liet
zicht leelijk toetakelden. („VacL")
Het meisje uit de Kogelvan-
gerstraat te Rotterdam, dat leed aan pok
ken en verpleegd werd in de barakken op
Hoogenoord, is hersteld ontslagen. Ook
in de woning van den sleepbootkapitein in
de Eendrachtstraat is deze ziekte geweken.
Het kopje t© Bloemcndaal.
„Hij, aie niethooren wil,«moet maar voelen".
Deze hardo waarheid Ondervinden de wiel
rijders, dio niet luisteren willen naar de
waarschuwingen, dio dejA. N. W. B. beeft
geplaatst op „Het Kopje" to Bloemen-
daal.
Donderdagmiddag r4©d wederom een
wielrijder deze gevaarlijke helling af met
het treurigo gevolg, dat do man kwam te
vallen en zich zoo bezeerde, dat geneeskun
dig© hulp noodig was.
Wanneer zullen de wielrijders toch eens
wijs worden, of liever, wanneer zullen zij
zooveel vertrouwen stellen in den Bond, dat
zij zijn waarschuwingen niet langer in den
wind slaan
Donderdagmiddag is aan een
ingezetono van Amsterdam, den heer Uter-
möhlen, directeur der fabriek van verbana-
stoffen, on diens gezin een ongeluk over
komen, dat betrekkelijk goed afliep. De
heer U. was met zijn echtgenoot©, zijn 73-
jarige moeder en een neefje uit rijden ge
gaan in een landauer, met twe© paarden,
toen op den dwarsweg tusschen Ouderkerk
en Duivendreoht de paarden schrikten voor
een hondekar cn het rijtuig in een modder
sloot kantelde, de inzittenden geheel be
dekkende.
Mot buitengewone krachtsinspanning wist
do heer U., wiens hoofd alleen buiteu het
rijtuig uitstak, dit zoover op to heffen, dat
do drie anderen uit do modder getrokkea
konden worden, wat met veel moeite ge
lukte. D© oudo dame, dio het laatst gered
kon worden, was reeds bijna bewusteloos
en geheel onkenbaar door dë modder.
Door de vriendelijke zorgen van den dicht
bij wonenden spoorwegwachter kon do fa
milie U. zich in zijn huisje wat opknappen
om daarna, gelukkig zonder ernstig letsel,
naar Amsterdam te kunnen terugkeeren.
Alleen de oude dame zal nog eenige dagen
het bed moeten houden. („Hbld.")
Het aantal bezoekers van
„Artis" te Amsterdam heeft op Hemel
vaartsdag (kwartjesdag) 12,898 bedragen,
tegen 9895 op Hemelvaartsdag verleden
jaar.
Nader meldt men aan het
„Handelsblad" omtrent het in ons vorig
nummer meegedeelde fietsongeluk bij Naar-
den, dat een boer van tegengestelde zijde
kwam aanloopen en niet voor den fietser
uit den wegging, doch toen dezo passeerde,
hem een slag gaf, waardoor do fietsrijder
viel. Nadat de aanrijding had plaats gehad,
gaf do boer dai verwonde nog een pak
slaag. De naam van den boer is nog onbe-
kod, doch bij do politie is aangifte van
dit geval gedaan.
Op Hemelvaartsdag, des mor
gens halfzes, liep te Nijkork bij heb ran
geeren een goederentrein mot zooveel kracht
tegen do stootblokken, dat deze weiden ver
brijzeld en een tweetal wagens over de
straat tot het nieuw gebouwde deel van
het station reed. De zijmuur van do goe
derenloods werd met do buffers doorboord
en de muur op verscheidene plaatsen be
langrijk beschadigd.
Persoonlijko ongelukken kwamen niet
voor en het verkeer werd door het ongeval
niet belemmerd.
Het Logor dos Hoils, dat
eerstdaags zijn negentiende jaarfeest in ons
land vieren zal, geeft den laatsten tijd
heel wat teekenen van leven. Het bezoek
van zijn grijzen leider, generaal Booth, nu
eenigo weken geleden, zal daaraan wel niet
vreemd zijn.
Nu zal onze stad spoedig een bezoek krij
gen van „De Kweekschool", d. w. z. de ka
detten, een aantal mannen en vrouwen,
die door het Leger worden opgeleid voor
zijn zoo veelzijdigen arbeid, cn die nu een
I reis maken door ons land
Het doel van die reis is tweeledig.
Vooreerst, voor do practische opleiding
vajft dezo johgo mannen cn vrouwen.
Ten tweede, trachten zij geld bijeen te
brengen voor een nieuwe, grootero kweek
school.
Want het Leger gaat vooruit, wordt hier
geroepen, en daar en overal, waar steeds
hulp noodig is.
Doch niet altijd kan het aan die uitnoo-
diging gehoor geven. Niet door onwil, maar
door onmacht.
En nu wil het neg meerderen opleiden
voor zijn arbeid van liefde en mededoogen,
opdat het voldoen kan aan de vele aanvra
gen.
En wijl het Leger geen kapitaal bezit,
noch vast© inkomsten heeft, wendt heb zich
tot hen, die het wel bezitten, en vraagt:
helpt ons een handje s- v. p. Geeft iets, cn
geeft blijmoedig. Wij geven onszelf, geeft
gij uw geld.
Te hopen is het, dat de Heilsoldaten hun
doel bereiken, want dat beteekent ophef
fing cn wegneming van zond©, ellendo c-u
misstanden.
Ook de netto-opbrengst van do uitvoe
ring, die de cadetten hier geven, wordt
voor dit doel besteed.
Te Schijf na^ij Rozendaal is
afgebrand de wctiing met schuur van M.
B. De brand is veroorzaakt door het' in
slaan van den bliksem. Alles werd een
prooi der vlammen. Alleen heeft men 3
koeien kunnen redden. Assurantie dekt de
schade.
De logementhouder A. L. aan
de Wijnstraat te Dordrecht was op He
melvaartsdag naar Rotterdam gowecsfc.
Het spoorreisje scheen hem bijzonder be
vallen te zijn, want Cmstrcoks 1 uur na
middernacht te Dordt aankomende, was
de man niet tc bewegen uit te stappen
Toch was dat noodig, te meor daar die
trein niet verder rijdt. De hulp werd daar
om ingeroepen van den aan het station
op post staanden politie-agcnt, maar ook
diens aanmaningen bleven vergeefs, zoo-
dab geweld moest worden gebruikt.
Ook daarvan niet gediend, diende L. den
agent een paar danigo vuistslagen in het
gelaat toe. Toen was het echter uit; met
vereende krachten werd de weerspannig©
toen overmand, uit den waggon verwijderd
en naar hot hoofdbureau van politic ge
bracht, waar proces-verbaal tegen hem
werd opgemaakt. („D. C.")
Een koe van oon vcehcuuer
te Binnenwijzend (N.-H.) heeft zich des
nachts van een ketting weten los te ruk
ken en is toen teruggeloopen naar haar
vorigen eigenaar te Zwaagdijk, die het dier
een paar dagen te voren had verkocht.
Een wonderdier. B ij den
landbouwer J. Bonthuis te Ambt-Almc-
loo is (zc'o meldt men aan do „N. R. G.M)
gisteren een kalf geboren, dat met rec.it
een wonderdier genoemd mag worden. Het
dier heeft n.l. twee koppen, of liever twee
onderkoppen. Het bovendeel van den kop
is abncrmaal groot en broed. Ter hoogte
waar zich anders (le neuswortel bevindt,
scheidt do kop zich in twee goed ontwikkel
de bovenkaken met neus. Daar tusschen in
liggen twee goed van elkaar gescheiden
onderkaken, die schuin tegenover de bo
venkaken liggen. In icdcrcn bek bevindt
zich een tong. Verder heeft het dier drie
oogen, aan eiken kant van den bovenkep
een, een in het midden, ter plaatse waar
zich de bovenkaken scheiden.
Het dier is tot nog too goed gezond en
drinkt melk met beide bokken.
Tc Oosterboek geraakte gis-
teren bij het rangeeren der Oosterstoom
tram voor het het el „Schoonoord" een
van de wagens aan hot rollen.
In dezen wagen waren vijf dames en
een heer gezeten, terwijl ook do conduc
teur Dc Graaf zioh binnen bevond. In
steeds sneller vaart ging do wagen de
hoogte af in de richting van Arnhem.
Voorbij de Weversstraat, sprong een der
dames cn de lieer uit den wagen. Zij lie
pen daarbij eenigo verwondingen op, dio in
hotel „Schoonoord" verbonden werden.
Inmiddels deed de conducteur herhaalde
pogingen om de rem in werking to stellen,
doch de beide remmen op het voor- en
achterbalkon weigerden baar dienst.
Do o vorig'© dames liepen gillend van
angst heen en weer. Zoo ging de wagen
in steeds sneller vaart de gi'c'ote hoogt©
bij den Schelmschcn .weg af.
Wat te voorzieu was, gebeurde. Bij den
overgang van den weg, geraakte do wagen
uit het spoor en kwam met groote vaart
tegen eenige boomen aan, waardoor hot
voorst© gedeelte, dc eerste klasse coupé,
totaal vernield werd. Ook dc boomen wer
den zwaar beschadigd. Do wagen slinger
de daarop weer naar den anderon kant der
rails.
Welk een vaart do wagen had kan hier
uit blijken, dat hij nog 1C0 meter door
het mulle zand Yoortschoot.
Vlak voor Mariëndal stond do wagen pas
stil.
Tijdens de botsing bij den boom be
kwam do conducteur, nog altijd: doendo
c"ni de rem in werking te stellen, zeer ern
stige wonden aan het hoofd en do rechter
hand Hij werd door doktor Buscli Adriani
in Oosterbeek verbonden.
Dc dames, die in d*n tweede klasse cou-
waren, kwamen er betrekkelijk goed
af. Slechts één dor dames bekwam een lich
te hoofdwonde.
De vernield© wagen versperde den weg,
zoodat do reizigers moesten overstappen.
Het ia gebleken, dot de ketting der
rem van den wagen was verdwenen. Daar
naar wordt gezocht. („N. A. Ct.")
Grondwaarde Nu on dan
verneemt men sterk/sprekende feiten, dio
alle theoretische bezwaren tegen erfpacht
van stadagrond te niot doen.
In Londen moet ecu straat verbreed wor
den, Fulkampalaccsroad, cn do overheid
heeft daarvoor een stuk van een koffiehuis
noodig.
En wat is nu aan den eigenaar van dat
stuk grond, groot 235 vierk. meters, als
ontoigeningssom toegekend
f 768,000
D.i. bijna 3300 per vierk. meter 1
En dan komt liet koffiehuis bovendien,
in plaats van aan een smalle straat, a n oen
grooten verkeersweg.
Een verhaal, echt Amcri-
kaanseh, cn goed verzonnen als het niet
waar is, doet do Nicuw-Ycïksche corres
pondent van do „Daily Telegraph".
Eon half-krankzinnige telegrafist, Kei-
lam genaamd, maakte gebruik van de af
wezigheid van een telegrafist aan een
spoorwegstation in Indiana, om in allo
richtingen do zotste telegrammen te ver
zenden. Eenigo hoofdbeambten kregen di
ergste scheldwoorden naar het hoofd, an
dere ambtenaren ontvingen telegrafisch be
richt van promotic Hij liet den ecnon
trein stoppen, den anderen doorgaau, enz.
Zoo bracht do man binnen een halfuur
ecu chaos teweeg in hot vorkeer van den
Staat, en toen do telegrafist eindelijk te
rugkwam, heerschto do grootste verwar
ring;- het scheelde weTiiigof cr waren
ernstige ongelukken gebeurd. Als door ccn
weïider echter liep alles nog goed af.
W y d 1 e r, een spoorwegbeamb
te uit Wintcrthur (Zwitserland), die oen
brief met honderd duizend franken ge
stolen heeft, is bij zijn aankomst in do
haven van Rio Janeiro aangehouden. Hij
had nog 99,000 franken, bij zich cn heeft
bekend zich aan den diefstal to hebben
schuldig gemaakt. Brazilië zal hem wel
spoedig aan do Zwitscrsolio justitie uitle
veren.
Tc London isaan don Mc'n-
inout-h Road een schilder met name Ar
chibald Waklcy in zijn atelier vermoord
gevonden. Zijn hersenpan was ingeslagen.
Do politie vermoedt, dat inbrekers, die heb
op een Bank, naast liet hui3 van den ver
moorde, voorzien hadden, door den schil
der gestoofd .werden cn hem toen uit den
weg geruimd hebbcu.
In hot hart van Par ij s In de
Champs Elyseéa to Parijs is een rijk© Oos-
tenrijksohe koopman Mohammed Menickbi
in den vroegen ochtend aangerand, in den
nek gestoken en beroofd van S000 frs. Do
aanrander ontsnapte.
wondert mij, dat mama je liet heengaan,
zonder aan haar toom over mijn misdaden
of zonden door nalatigheid lucht tc geven.
Hoor dan, wat mevrouw Maltbar 'is gis
teren vertelde."
„Met mama had ik gisteravond een zeer
pijnlijk toonecl," zoo besloot Ada haar pic-
dodceling. „Het is goed, dat wij voor een
paar dagen gescheiden zijn, dan kan zij tob
kalmte komen."
„Ada," vroeg May, do hand barer zuster
vattend, „was Ernst Salford meer voor jo
dan een andere man?"
„Dio vraag heb ik mij in den afgeloopen
nacht ook voorgelegd. Neen, in mijn bare
was hij niets; slechts mijn trots werd ver
ootmoedigd. Dit heb ik jo reeds na zijn
laatst© bezoek bij ons gezegd."
„Dan moogt go God dauken, dat het zóó
gegaan is en dab jo voor een huwelijk zon
der liefde bewaard bent gebleven. Een hu
welijk zonder liefde, weet jc, wat dat zeg
gen wil? Ook in den gclukkigsten echt is
cr veel to verdragen, vooral voor de vrouw.
Dc liefde maakt alles licht; ontbreekt zo
echter, dan Maar dat leert men eerst
door ondervinding."
„May, hob jo dio reeds opgedaan?" riep
Ada verschrikt. „Was je hart niet vrij,
'toen do heer William jo hand vroeg?"
Op dit oogenblik kwam een ruiter voor
bij, die diep groette. Het was Frank El-
ton. Ada voelde, hco de hand harer zustor
in fle hare beefde.
Wordt vervolgd.)
kennen, dat het tochtje van gisteren te
vermoeiend voor u was Zie maar eens,
hoe opgewonden u is."
„Moot ik soms niet opgewonden zijn,
als ik er aan denk, hoe mijn beide dochters
zich jegens mij gedragen? Hoe grenzenloos
ondankbaar ben jelui beiden, jij zoo goed
als Ada 1"
„Maar, mama..."
„NeeD, spreek niet; i„ wil niet altijd
aan Williams „grootmoedigheid" herinnerd
worden, zooals jelui de kleinigheden noemt,
dio hij voor je familie gedaan heeft cf doet.
Wat gaat het eigenlijk mij aan? 't Is uws
vaders zaak, mii overeenkomstig zijn stand
te onderhouden, hij is daar wel is waar t©
zorgeloos en
„Mama! U weet, dat mijn vader 6inds
jaren zeer lijdend W\ riep May veront
waardigd. „Is het zijn schuld, dat wij er
geen slag van hadden met onzo middelen
rond te komen?"
„Natuurlijk, ik had mij zeker nog meer
moeten bekrimpen. Wel, jou liet ik met
den; rijken baronet trouwen, wol is waar
half tegen je zin; in jc hoofd spookten
immra allerlei romantische ideeën? 'Tot
dank daarvoor wijst do heer William mij
nu de deur cn jij zwijgt daarbij
„U spreekt bitter, mamaals u eerst
wat kalmer is geworden
„Kalmer! Ik zou kalm zijn, terwijl dc
ondank mijner kinderen mij het hart
breekt. Gaf niet Ada'k schoonheid reoht
tot dc hoogste verwachtingen? Om haar
do peerskroon van de graven Wilton te
verzekeren, (haalde lik Ernst Salford in
mijn buis; ik zag, hoe hij haar bew.nier-
de, één woord van haar cn hij lag a-n haar
voeten. Maar zij sprak dab woord niot
uit en nu is hij ^oor ons verloren,"
„Misschien bemifdc Ada den heer Sal
ford niet."
„Beminnen? Bakersprookjes. Wat heb
ben die met een huwelijk te maken? ben-
timcntséle praat, goed vcOr romans. Hadt
jij soms William lief, toen je met hem
trouwde?"
Dc jonge vrouw werd bleek tot do lippen.
Dus haar moeder had vermoed, wat zij
zelve zich nooit bekend had, en had haar
toch zedelijk tot dit huwelijk gedwongen.
May voelde, dat zij op het oogenblik niet
meer verdragen kon. „Verontschuldig me",
sprak zij toonloos, „ik wil ntg oven naar
mijn vader gaan cn dc tijd is mij van
daag karig toegemeten. Bij de lunch moet
ik weer thuis zijn."
„Heb je je moeder weder gesproken,
mijn lieveling?" vroeg do heer Greville,
toen May na een kort bezcëk weer op
stond.
„Ja, papa, zij kwam mij zeor opgewonden
voor."
„Juist daarvoor wilde ik jo waarschuwen
lief kind. Het is heel goed, dat je Ada
meeneemt."
„Maar u, papa?"
„Maak je daarover geen zorgen, mijn
schat! Ieder mcnsch hier op aarde heeft
zijn last, dien hij dragen moet. Als ik je
lui, mijn kinderen, gelukkig weet, dan ben
ik tevreden."
Een kus was het antwoord.
„Ada, wat is dat met Ernst Salford?"
vroeg May op den terugweg naar Stanham
Park.
„Weet jo dat niet?" klonk dc wedervraag
van Ada, die bleeker dan anders in den
hoek van het rijtuig leunde. „Het ver-
