LEIDSCH DAGBLAD, WOENSDAG 9 MÉI. - TWEEDE BLAD.
Anno 1908.
PERSOVERZICHT.
FEUILLETON.
MAY.
Tweede Kamer.
No. 14174.
,D e Vaderlander" wijdt een. ar
tikel aan de samenstelling der
•Eerste Kamer. Het blad verheugt
zich, ,,dafc thans ook door onze mannen
dezelfde ijver bij de Statenverkiezingen
al8 bij die voor de Tweede Kamer wordt
betoond", maar het i3 er „niet blind voor,
hce groot nadeel voor de samenstelling
,van de Staten der provincie ligt in het
feit, dat ook bij de bestuurders der pro-
jvincie in de eerste plaats naar politieko
klour moet gevraagd «worden.
De Staten zijn een admiüistreerendli
chaam, waarbij de vraag naar bekwaam
heid, om de meer speciale belangen-, die
de provincie heeft te verzorgen, te kun
nen beoordeelen, in de eerste plaats zou
jnoeten runnen worden gesteld. Maar dat
kan natuurlijk niet, zoolang ze kiescolle
ge zijn voor de Eerste garner.
Eén van de vele redenen, cm dien laat
niet langer op de schouders van de Sta
tencolleges te leggen.
Nu de Grondwetsherziening door de
Regeering aan de orde is gesteld, is het
tijd, om het vraagstuk van de samenstel
ling der Eerste Kamer onder dc c'ogen te
zien."
„De Vaderlander'' gaat dan de
.verschillende voorstellen na- ter hervorming
yan de Eerste Kamer. Het plan in hot
rapport aan de Liberale Unie van de
hand der heeren- De Kanter, Patijn en
Kink, waarbij de Provinciale Staten do
leden der! Eerste Kamer zouden blijven
■verkiezen, voldoet het blad niet, omdat
daarbij de getrapte verkiezing wordt be
houden. Voor betere voeling tusschen kie
zer en gekozene is het stolsel, door de
vrijz.-dcm. voorgestaan, verkieziug door
'dezelfde kiezers als voor de Tweede Ka
mer kiezen veel meer aanbevelenswaar
dig.
Maar dit stelsel heeft voor ons tegen,
clat daarin de waarborg, dat de Eerste
Kamer anders zal samengesteld zijn dan
'do Tweede, ton ccnenmalo ontbreekt. Dat
opnoemen van alle die betrekkingen of be-
trekkinkjes, die men moet bekleed hebben,
om verkiesbaar te .wezen, beteekent in wer
kelijkheid niets, want iedereen is tot één
of meer daarvan verkiesbaar.
Trouwens, sinds do Grondwetsherziening
van 1887, is een bepaalde eiscb van ver
kiesbaarheid eigenlijk vervallen; toen
het lidmaatschap of gewezen lidmaatschap
vaD de Tweede Kamer aangenopien werd
onder de hooge betrekkingen, die toegang
geven tot de Eerste Kamer, werd feitelijk
ieder daarvoor verkiesbaar.
Als wij dus de zaak zoo inrichten als de
vrijzinnig-democraten willen, krijgen wij
een Eerste Kamer, die niets anders dan
een kopie zal wezen van de Tweede; doen
wij het zooals het Liberale-Unierapport het
wil, dan krijgen wij zeer zeker een anders
samengestelde Eerste Kamer, maar ten
koste van een getrapte verkiozing. En dat
niet graag.
Hoe hier een uitweg te vinden?
Dat dunkt ons zeer eenvoudig. Zoo een
voudig, dat wij bijna aarzelen het neer te
schrijven. Er zijn toch zooveel menschen,
die alles, wat niet erg ingewikkeld is op
kiesgebied, haast niet de moeite waard
vinden o.rn er naar te luisteren.
Wij stelden in het begin vast, 'dat de
Eerste Kamer moet zijn het bezadigde
lichaam, dat tegen overijlde besluiten
moet waken. Is bezadigdheid per se aan
rijkdom verbonden, aan een hooge betrek
king of aan het lidmaatschap van eenig
bestuurscollege? Immers neen.
Bezadigdheid komt met de jaren. En
daarom zouden wij zeggen, laat de .waar
borg voor een doeltreffende samenstelling
van dc Eerste Kamer enkel gevonden wor
den in den leeftijd van kiezer cn gekozene.
Laat de Eerste Kamer niet langer andero
eischen voor verkiesbaarheid stellen dan
do Tweede, dan ten opzichte van den leef
tijd.
Als men voor dat lichaam eerst verkies
baar werd op zijn 45ste en kiezer op zijn
35ste jaar, zou, naar onze bescheiden mee-
6)
„Vertel dan, lieve Ad'a, ik ben geheel
oor."
May legde haar boek weg.
„Werkelijk? Maar eerst moet ik gaan zit
ten wij hebben nog een balavond vóór ons.
May, ik begrijp niet, hoe mama dat alle
maal uithoudt; zij klaagt nooit over ver
moeidheid. Nu, dat de bloemententoonstel
ling alles overtreft, wat er van dien aard
hier ooit geweest is, dat kun je morgen
in dó Wolvertonschc courant lezenzoo
ook dat do geheele voorname wereld daar
bijeen was. Maar er waren ook vreemde
lingen; verscheidene lieten zich aan mij
.voorstellen. Met Frank Elton heb ik ge-
ruimen tijd gepraat; hij informeerde zeer
belangstellend naar je. Maar, May", viel
juffrouw Greville zichzelve in de rede,
„wat scheelt jo? Jo ziet zoo bleek!"
„Ik heb wat hoofdpijn; het is niet erg."
„Balkoorts? Nu, dat kennen we wel. Dat
komt terecht. Maar lioor verder; reeds
.wenkte mama mij, dat wij heen zouden
gaan, toen nog twee heeren binnentraden,
die er werkelijk voornaam uitzagen. Lucy
Grant zei mij, dat de oudste de heer Wil
liam Markham was, van Stanham Park.
Hij scheen mij opgemerkt te hebben, want'
hij kwam met een lid der commissie toe
op de plaatsj waar ik stond; toen namen
oe Hartvilles hem in beslag. Wat ergerde
miU fcreffen hem zeker dezen avond
aan, May. Die man zou mij kunnen beval-
ning, alle waarborg gevonden zijn, dat
zo geen afspiegeling werd van de Tweede.
Dit „eitje van Columbus" wordt onzen
lezers wel met eenigen schroom, maar niet
geheel zonder vertrouwen aangeboden.
Onder het opschrift „Der hollandischo
Partei tag" schrijft do heer Anton
Pannekoe k, van Leiden, in de
p z i gier Volksztituug'' een
artikel, waarin hij zich stelt tegenover
m r. Troelstra. Na herinnerd te heb
ben aan de „unbehaglichen Stimmungen"
in do S.-D. A.-P., een uiting van den po-
litieken toestand, die ten slotte door de
♦kwestie [Wijnkoop-Hugenholq tot „Jkef-
tigen Auseinandersetzungen" leidden,
deelt hij zijn lezers mede, dat Troelstra,
gebruik makende van dezen „Unfug", rijn
standjes met de Marxisten in de partij op
den Grooten Verzoendag meteen wilde
beslechten.
Nu moet u weten, schrijft de heer Pan-
nekoek, dat Troelstra al meermalen van
die Marxisten klop heeft gehad, o. a. bij
de agrarisch kwestie, in zekeren zin bij de
groote staking in 1903, on den keer, dat
hij won, bij de schoolkwestie, stond hij
tegenover een sterke minderheid.
Zoolang Kuyper de arbeiders dwong tot
een schi-of frevolutionnaire" houding,
merkte men niet veel van do herrie tus
schen Troelstra en de Marxisten, maar
met de komst van het tegenwoordige lauw-
liberale ministerie, dat naar allo kanten
■vriendelijk boog, veranderde dit. Menige
Parlementariër hoopte nu, door het laten-
varen van de onverzoenlijke oppositie-hou
ding, belangrijke heivormingen voor de
arbeidersklasse- van de liberalon los te
peuteren.
Om hierin de vrij© hand te hebben, moest
de invloed der Marxisten, die tot dusver
grooter was geweest dan overeenkwam: met
den achterlijken economischen toestand in
Nederland, genekt worden. Om dit doel te
bereiken, ging Troelstra over tot den
rechtervleugel der partij, waarvan Schaper
en Vliegen de meest bekende vertegenwoor
digers zijn, maakte gebruik van do heer-
6chende, ontstemming, die hij heel leep nog
wat wist op te zwiepen, en begon een le
vendige campagne tegen de Marxisten,
die hij als de oorzaak van alle kwaad en
van allo herrie aanklaagde en bovendien
beschuldigde, hem uit het leiderschap der
redactie van het partijorgaan weggejaagd
te hebben.
Onder die omstandigheden begon hot
Paasch-congres. Met zijn vrienden stelde
Troelstra eenigo resoluties voor, waarin
de Marxisten als twistzoekers en partij-
verkrachters werden gebrandmerkt, en dc
Kamerfractie, meer dan tot dusver, ver
klaard werd te zijn het zwaartepunt der
partij.
Als deze vooretellen met overweldigen
de meerderheid zouden zijn aangenomen,
meent do lieer Pannekoek, zou hcfc gedaan
zijn geweest mot den invloed der Marxis
ten; do burgerlijk-parlementaire richting
zou dan de vrije hand gekregen hebben-
In dat geval zou het niet te ovorzien zijn,
hoe nu de partij op de helling van het re
formism c zou afglijden en het gevaar van
een splitsing dreigde met al do kwade ge
volgen, die zij in Frankrijk gehad heeft.
Gelukkig is de Hollandsche partij voor
dit gevaar bewaard gebleven. De drie lei
ders der Marxist-en verdedigden zich
krachtig, zetten uiteen wat de tegen hem
gerichte aanvallen bedeelden, en logden uit
•wat het Marxisme beteekende voor do
practischc politiek der sociaal-democratie.
Aldus verklaarden zich 62 voor, 130 tegen
lien, terwijl 25 zich onthielden. Dat betee
kent: het Marxisme is wel in den hoek,
maai* niet dood gedrukt. Het heeft zich in
een stelling weten te handhaven, van
waar uit het na enkele jaren, als bet pai-
lementarisme teleurgesteld zal zijn terug
gekeerd van den thans ingeslagen weg, het
terrein voet voor roet zal veroveren. Daar
de beide richtingen thans eikaars krachten
kennen, is samenwerking mogelijk en het
gevaar van splitsing uitgesloten.
In de „Sociale Kroniek" van het jongste
„Sociaal Weekblad" komt onder
len, en Stanham ParkMaar hoor, de
etensbel luidt."
Toen de familie later de balzaal binoen-
trad, was bet gezelschap er reeds vrij tal
rijk- Mevrouw Groville schreed kalm aan
den arm van haar echtgenoot tot het bo
veneinde d©r zaal, waar zij zich bij de we
duwe lady Dixon en mevrouw Hartville
nederzette. Slechts deze dames immers wa
ren van gelijken rang als zij. Vluchtig
monsterde zij de aanwezigen door haar oog
glas, daarna rustte haar blik bevredigd op
haar dochters, die alle andere meisjes in
lieftalligheid' overtroffen De zware, witte
zijde van Ada's gewaad stond haar voor
treffelijk en deed haar edel© gestalte op
het voordeeligst uitkomen, 'terwijl May in
haar luchtig kleedje met haar bedeesde,
jongemeisjesachtigo houding op oen half
ontloken roos geleek.
Weldra waren de zusters door hee
ren omringd; May ademde verlicht op,
toen een bekend gezicht vc'or haar opdook:
Frank Elton. „Mag ook ik om een dans
verzoeken, juffrouw May?" zc'o sprak hij
haar aan. „Naar uw welstand behoef ik
niet te vragenuw voorkomen zegt mij ge
noeg. Ik wist niet, cf gij gaarne hadb, dat
onze laatste ontmoeting in uw familie be
sproken werd; om deze reden gewaagd© ik
c'ok niet van dat voorval, toen ik de eeT
had dezen morgen juffrouw Groville te be
groeten Van haar vernam ik, dat ik
mocht hopen u hier te zien."
„Ik sta diep bij u in de schuld, mijnheer
Elton..."
„Geen wc'orid hierover, bid ik u. Ieder
gentleman, die aarzelen zou een dame bij
te springen, die hulp noodig heeft, zon
mijns inziens alle aanspraak dien titel
het hoofdInrichting van kan
toorlokalen het volgende vcor
Het heeft zeer de aandacht getrokken,
dat, blijkens do onderzoekingen van do
Gezondheids-pommissio tc Rotterdam, on
der de personen, die in 1905 aan tuberculo
se overleden, vooral veel kantoorbedienden
waren.
De oorzaak van dit verschijnsel is vol
strekt geen toevallige. Wie veel in aanra
king komt met het personeel der grootore,
maar vooral der kleinere kantoren in do
groote steden, weet, ook zonder dat de sta
tistiek daarvoor de bewijzen brengt, dat
dezo personen in maar al tc veel gevallen
er bleek, mager, nerveus uitzien. Dat
brengt de aard van den arbeid mee: het
zitten of staan den geheelen dag, miu of
picer gebogen, ovor het papier, de boeken,
do staten; het aan één stuk, den geheelen
dag vóórtdurend, invullen van staten, af-
schrijvon, copieeren, meestal machinaal
werk, zonder eenigo intellectucele inspan
ning of lichaamsbeweging; in zeer veel ge
vallen zelfs den ganschen dag bij gaslicht
hoe kan het anders, dan dat deze arbeid
een dcgencreerendcn invloed uitoefent op li
chaam en geest. Wc hebben hier vooral den
lichaamlijk degenoreerenden invloed op het
oog, en daaraan kan, o.i., nu wij hopelijk
staan voor een spoedige herziening der Ar
beidswet en Veiligheidswet, niet genoeg do
aandacht gevestigd worden.
„Mercurius" het orgaan van den
Bond van Handels- en Kantoorbedienden,
wijdt daaraan in het laatste nummer een
artikel, en constateert daarin met genoe
gen, dat vele kantoren Aan groote firma's
en maatschappijen in den regel a*olkomen
aan dc hygiënische eischen voldoen.
Maar opverre na niet alle, zelfs niet
van alle groo'te kantoren kan dat gezegd
wordenen w e 1 allerminst van de k 1 e i n o
kantoren. En na dan een aanhaling uit hcfc
bokendq Ajnsterdamscho rapport, waarin
op dezen ernstigen hygienischen misstand
gewezen wordt, zegt het blad, blijkbaar
sprekende over Rotterdam:
„Hebben Avij ze, als we ergens .wezon
mc'esten, zelve niet gezien do donkere, afge
schoten vertrokkenb.v. in 'n distilleerderij
of 'n fabriekje, het muffe makelaars-kan
toortje ergens Cp ee- achterkamertje of
het tot bediendenkantoor a'crtimmerde bo
venhuis, waar de gelukkige, dio bij do ra
men zat, .wel voldoende zien kon, maar
tevens omwoei van den tocht, als de ver-
afgezeteno niet wou stikken van de be-
nauAvdheid.
-Wij laten no'g déér dc gevallen van on
reinheid en a'ervuiling, die op sommige
kantoren voorkomt on een Overigens be
hoorlijke inrichting kan maken tot een
zeer ongezond verblijf, en spreken slechts
over dio govallen, waar dc inrichting zelvo
wordt germaakt tot een oogen- en lctigon-
verwocstende ruimte."
Het blad pleit dan a'óór wettelijke hy
giënisch© voorschriften; wijst op de .wofcto-
lijko voorschriften,, Avat aangaat licht on
lucht, voor scholen, cn schrijft dan:
„Als men nagaat, dat do kantoorbedien
den een arbeidstijd hebben, di© soms twee-
k driemaal zc'd lang is (als op school), dat
zij in het gunstigste geval niet zonder
eenigen omslag een week vacantio krijgen
per jaar, dan zal men toch zekor wel moeten
toestempien, dat zij nïcfc minder aanspraak
kunnen doen gelden op ecnige a'oorzicning
in de inrichting a*an de lokalen"
Het blad spreekt den Avensch uit, "dat bij
do herziening of aanvulling der Arbeids
wet, dio dezo materie behandelt, ook do
kantoorlokalen bedacht zullen worden.
Vervolg der vergadering van Dinsdag
namiddag.
Arbeidscontract
De Min. v. Justitie, de voorgestel
de regeling verdedigende, merkt© op, dat
dienstboden, kantoor- en handelsbedienden,
zoomede in vele gevallen ook arbeiders in
fabrieken, reeds thans hun loon tijdens
ziekt© krijgen.
Tegenover den heer Tydeman betoogde
de Minister, dat men hier niet to doen heoffc
met ziekengeld, maar met loon. Hier wordt
niet geregeld uitkeering A'an loon bij lang
durige ziekten, maar bij ziekten van tijde-
lijken, voorbij ga ancien aard, waarom dan
ook do loonuitkeeriig is gebonden aan deo
duur Aan den opzeggingstermijn. Als men
deze regeling uit het ontwerp schrapt, dan
zal do werkgever in de genoemdo ziektego
vallen geen loon behoeven uit t© kecren,
maar dan zal daarmede een toestand ge
boren worden, geheol in strijd met do be
staande overtuiging van ons volk
Wat hier geregeld wordt, b lots geheel
anders dan Avafc men verstaat onder z eklo-
verzekering, waarop dan oDk niet wordt
vooruitgeloopen. Het arbeidscontract be
strijkt een A-eel grooter terrein dan de
ziekteA'erzekeringhier heeft men niet te
doen mót dwingend recht, maar met aan
vullend reohfc en dus gansch iets anders dan
bij do ziekteverzekering. Alleen do arbei
der, die werkelijk ziek is, zal eenigen tijd
zijn loon krijgen. Do arbeider, dio werkelijk
ziek is, krijgt oen actio tot betaling van zijn
loon. Hij kan niet beweren ziek to zijn;
hij moet zijn ziekte kunnen bewijzen. Pro
cessen vreesde do Minister niet. Do rego-
ling zal zich aansluiten bij de praktijk. Do
werkgever kont zijn Pappenheimers. Wie
simuleorfc. krijgt zijn loon niet van den
Avcrkgever, on wil hij hot toch hebben,
welnu, don zal hij maar moeten proccdee-
ren.
Do M i n van Landbouw, enz. (de
heer Veegens) verklaarde zich door aanne
ming van dit artikel niot gebonden te zul
len achten bij de ziekteverzekering, noch
ten aanzien van de personen, die de kosten
zullen hebben te betalen, noch ton aanzien
van het bedrag der uitkcering, noch ton
aanzien van den duur der uitkcering. Do
door hem in te dienen ziekteverzekerings
wet zal een geheel andero materio regelen,
geheel los zijn van dit arbeidscontract.
De heer Ty doman, repliceorendo,
handhaafde zijn bezwaren tegen do voor
gesteld o regeling betrekkelijk uitkcering
a'an 1" n bij ziekte. Aan do verklaring van
minister Veegens aa'os z. i. slechts betrekke
lijk waarde te hechten. Want hot is niet
de vraag wat de Regeering wil doen, maar
wat do Kamer zal doen. Do ervaring, mot
de Ongevallenwet opgedaan, maakt het
noodig niet te voren bepalingen te schop
pen, Avelko een latere goedo ziekteverzeke
ringswet kunnen schadon. Spreker ontken-
do, dat hetgeen thans wordt voorgesteld,
geheel oa-creenkomstig do bestaando rechts
overtuiging is. Dit is geenszins heb geval.
Hier wordt een geheel niouAv recht ge
schapen. Hot ontwerp, dat thans a'oor ons
ligt-, bevat geheel iets anders dan het oor
spronkelijke onfcworp-Drucker. Want de
daarbij bedoelde betrekkelijk kort© tijd
godurendo welken de arbeider loonuitkcc-
ring zou genieten, is niet gelijk t© stellen
met een opzeggingstermijn, Avelko G woken
kan duren.
Do Minister bowccro wel, dat, wanneer de
patroon bij zijn arbeider simulatie veron
derstelt, hij heb loon niet zal uitbetalen,
in welk gevaL de arbeider een actie kan
instellen. Maar a'olgons spreker staat deze
oc'ri© a'oor den arbeider gelijk met contante
waarde. Want bij ccn dergelijke actio ver-
keort de arbeider in gunstiger conditio dan
do werkgever.
Immers, do arbeider kan gratis proce»
deoron; a'an hem is niets te halen, terwijl
de patroon niet voor ieder geval zelf naar
hot kantongerecht zal gaan, en, natuurlijk
opziende tegen de kosten, a'erbonden aan
het voor hem doen optreden van een ad
vocaat, eenvoudig het loon zal uifckcoren.
Heden voortzetting.
Amendement.
Do hcoren Heemskerk, Dc Waal Male-
fijt, Regout en Van Wijnbergen hebben
bij amendement voorgesteld dc ccrsfco twoe
alinea,s van het thans in behandeling zijn
de artikel 1638c aldus te lezen:
„Evenwel verliest dc arbeider niet zijn
aanspraak cp het na tijdruimte vastgesteld
loon, voor een korten naar 15 i 1-
ljjklieid te berekenen tijd (in
het ontwerp staat „voör ccn tijd niet lan
ger dan de opzeggingstermijn") wannoeü
hij ton gRvolge van ziekto of engoval
moor dan twoe dagen verhindord
is geweest zijn arboid to A'errichten, enz.
(de woorden meer dan fcwco dagen zijn
nieuw).
Komt hem in zoodanig geval k Rich tens
eenigo wettelijk voorgeschreven ziekto- of
ongeA'alIenverzekering, of anders dan in ge
volge cenig wettelijk voorschrift uit een'
fonds of krachtens een overeenkomst van
verzekering, een geldelijke vergooding of
uitkcering toe, don wordt het loon vor-
mindord met liet bedrag dior A*ergoeding
of uitkcering.''
Verhooging Hoofdstuk III BuitenlZaken)
der Staatsbegrooting voor 1906.
Voor kost-en van ontvangst van do afge
vaardigden tot de to 's-Qravcnhogo to hou
den tweede Vredesconferentie en van allo
A'ordeie uiet do conferentie in A'erband
staande uitgaA'en is aan de Tweede Kamer
f 75,000 aangevraagd.
Tot toelichting dezer credietaanvrnge
Avordfc o. a. door don minister van buiten-
lOndscho zaken medegedcold:
In den aanvang dezer maand' heeft, na
overleg mot de Nederlandsche regcciing,
die van Z. M. aen Keizer van Rusland aan
do mogendheden het denkbeeld in overwe-
ging gegeven hot tijdstip voor hot bijoon-
komen der tweede Vredesconferentie te be
palen op do bwcedo helft der maand Juli.
Of dit denkbeold a'erAvezenlijkt zal kunnen
worden, ia aan gegronde i tAvijfel onderho-
vig, en zelfs is het op dit oogenblik niet
mogelijk met zekerheid to zeggen dat do
oen foren tie in 1906 zal kunnen bijeenkomen
xiVenwol acli'r. do ninistor het noodig, ,lafc
zonder verwijl do golden beschikbaar wor
den gestold, Avolko a-oreischt zullen zijn om
do Gonferentio ©arentuecl to kunnen ontvan
gen. Hij ineont i1 .t, in verband ook met
hot in 1899 bestede bedrag, thans weder
dezelfde som voor gemold' doel zal moeten
worden bestemd als toegestaan voor hot
jaar 1899, n.l. 75,000.
Do minister geeft do verzekering, dat bij
de uitgaven zoodanigo zuinigheid zal wor
den betracht als vereenigbaar zal zijn met
do eischen cenor waardige ontvangst,
Ovor strooming in Zooiand.
Ingediend is een Avotsontworp tot aanvul
ling cn a-ernooging van het IX Hoofdstuk
(Waterstaat) der Staatsbegrooting voor
1906 met 250,000 als bijdrage in da kosten
van herstel cn vorstorkiu^ van d0 bedijking
van den Eersten Bathpoider.
In do toelichting merkt do minister op,
dat do naamlooz© vennootschap, dio deels
eigenares is van dezen polder, deels dien
polder in erfpacht heeft, onmachtig is tot
do herstelling. Waar voor do herstelling
cn verdere bedijking een Bom van 200,000
Avordt uitgespaard bij hot versterken van
den spoorwegdijk en do inkomsten uit
grondbelasting en erfpacht voor het Rijk
op 250,000 zijn te stollen, stelt do minis-
tor voor een Rijkssubsidie van golijk be
drag voor het beoogde dool too to kennen.
Gcmcontcrnnd van Noord wij kerhout.
Voorzitter; do hcor Sweons, burgem.
Tegenwoordig vier Raadsledendo bceroo
S. Ponnings, H. Oostdam Ez,, J, Warmer
dam cn H. Heemskerk.
Do notulen der a'origo vergadering wor
den gelezen en onvonanderd vastgesteld'.
Do voorzitter doet medcdeeling, dat B-
en W s. do boeken en do kas van den go-
uieente-ontvanger bobben nagezion en in
orde bovonden.
Burg, ©n Wethouders bieden den gemeen
teraad hcfc verslag aan van den toestand
der gemeente over het jaar 1905.
Nu sluit do voorzitter, na do gewon©
rondvraag, do openbare .vergadering, om
over to gaan in g.hcimo zitting, tot vast
stelling a'an het kohier van don hoofdeb'jken
omslag, dienst 1906.
Br. 1'. C. Neïiillcmnnn. f
Naar wij vernomen, is dr. P. Scbil-
lemans, onlangs in Indio overledenhot
slachtoffer geworden van zijn beroep Hij
stierf ton geAolge eoner infectie.
(„Hbld.")
ste, ofschoon het vrij lang geleden is sinda
wij elkaar gezien hebben."
„Mijn genegenheid voor mijn bloedver-
wanten is onveranderd dezelfde gebleven",
a'erzekcrdo mevrouw Grevillc.
„Ik mag u dus ook ouder tante Klara
noemen, evenals vroeger op Wilton Castlol
Toen was ik wel is waar nog ccn kleine
jongen
„Noem mij gerust zoo, beste Eras'-.. Maar
gij Avcefc dat nog en go kondoo mij toen zoo
lang vergeten?"
Mevrouw Greville sprak op zacht verwij
tenden toonhaar jonge bloed'verwant
scheen dat niet op tc mo'.Keil. „U Avcefc im
mers wél, tante Klara, hoe dat gaat?"-
zcido hij. „Op do school a'olgt do universi
teit, ik was a-cel in het buitenland cn mijn
neef is sinds jaren ziekelijk. Zonder uw,
woonplaats to kennen, wist ik slechts, dat
u Londen verlaten had. Sta mij too, thans
het verzuimde goed te maken. Ook mijn be
koorlijke nichtjes moet ik nader iccreo
kennen."
De neef, misschien de erfgenaam van
lord Wilton, zat naast haar. De heer William
Markham was in druk gesprek met Ada.
Mevrouw Groville was in verrukking. Maar
waar bleef May? Zij stond ijverig met mej.
Grant en Frank Elton te praten, on nu
danste zij zelfs met dozen, zonder op de
wenken van haar moeder to letten. Een
halfuur geleden had mevrouw Groville
Frank Elton als een gewenschto partij voor
haar d>chter aangezien, maar bij hcfc ver
schijnen van haar verren bloedverwant ein
diens vriend was dat allemaal zeer veran*
derd'.
(Wortl VerVolgi)
verliezen. Zoo ik u een kleinen dienst heb
mc'gen bewijzen, dan ben ik daarvoor reeds
rijk beloond. Maar ik verzocht u om een
dans, mag ik daarop rekenen?"
„Gaarne. Zie zelf maar eens, wat ik
nog vrij heb."
„Niet veel meor. Dus den derden, dien
hebt gij nog niet vergeven. Nu meet ik
voor anderen plaats maken."
Elton ging, nadat ook Ada- hem een dan9
beloofd had. „Hij is werkelijk een net
mensch, die niets kleinsfceedsch aan zich
heeft," fluisterde juffrouw Greville haar
zuster toe. „Maar zie, May, daar kpmfc de
heer William Markham met dien anderen
beer van dezen morgen. Wat zien die twee
cr voornaam uitIk hoop maar, dat zij zich
aan ons laten voorstellen".
Ada's wensch scheen in vervulling te
zullen gaan. Juist kwamen de heeren met
een fecsfc-commissaris cp de gezusters toe.
„Waarlijk, uw beide dochters zijn aller
liefst," zei middelerwijl lady Dixon tot
mcvrouAv Greville.
Gestreeld maakte dezo een buiging. „Go
zijfc zeer welwillend jegens do kinderen
ze zijn althans goed opgevoed. Maar wie is
die heer, met wien mijn kleine juist staat
te praten?"
„Dien ken ik toevallig. Dat is de heer
Frank Elton, de eenige zoon van den rij
ken ijzergieter.''
„Zoo! ik ben nog wat vreemd hier, bes
te lady Dixcn, en een moeder moet voor
zichtig zijn."
„Dat spreekt vanzelf. Zeker, 'de Elton s
gaan voor zeer rijk door; de vader heeft
zich opgewerkt, en de zoon hoeft omgang
in de best© huizen. Zooals gij ziet, spreekt
hij nu juist met Flora Hartville; ik geloof,
dat mevrouw Hartville <lon jougon Elton
gaarne zeer dikwijls ten harent zou zien."
Was het toeval of had mevrouw Hart
ville haar naam hooren noemen? Zij wend
de zich tot mevrcuw Greville mot de
vraag: „Hebt ge mij vroeger niet eens ge
zegd, dat ge met lord Wilton verwant zijfc,
mijn av aarde?"
Moatouw Hartville durfde haar „mijn
.waarde" te noemen! Het is waar: lady
Dixon had hetzelfde gedaan, maar dat
was iets anders! Wio waren dan de Hart
villes? Rijk mc'esten zij zijn; niemand ech
ter Avisfc, hoe zij het geworden warenzij
spraken nooit oa'er hun verleden. Daar
bij trachtte Flora Hartville zich bij iede
re gelegenheid als haar gelijke naast Ada
tc plaatsen.
„Dat heb ik ook gezegd, mevrouw. Ik
word als bloedverwant en pleegkind van
den toenm&ligen graaf op Wilton Castle
opgevoed. Maar hoe komt gij, mevrouw
Hartville, aan die vraag?" Mevrouw Gre
ville sprak met kwetsende hoffelijkheid.
„Hoe ik daaraan kom? Wel, ik a'ond het
cenigszins vreemd
„Nu, wat dan?"
„Wel, dat do heer Ernest Salford, de
neef van lord Wilton^ hier 13 zonder da'c
gij daarvan schijnt te weten. Hij liet zici.
dezen voormiddag reeds aan mijn Flora
voorstellen."
De spreekster deed zich nog fco goed aan
de pijnlijke verrassing harer Uoa-o vriendin,
'toen Ada reeds mot tweo heeren naderbij
Kwam, dio zij aan haar moeder als de heer
William Markham en de heer Ernst Sal
ford voorstelde.
„Veroorloof mij mij hier als uw bloed
verwant ie infcrodUoeoren, verzocht de laat-
