LEIDSCH DAGBLAD, ZATERDAG 5 MEI. - VIERDE BLAD.
FEUILLETON.
Gemengd Nieuws.
No. 14171.
Anno 1906
Brieven van eenLeidenaar.
CXXXTI.
Ik had ine voorgesteld voorloopig het
vraagstuk over do uitbreiding van onze
stad te laten rusten hoe verleidelijk het
jvoor een goed Leiden aar ook mag wezen op
Jdat terrein eens te gaan grasduinen.
Men kan echter van het goede ook te
yeel krijgen. Bovendien staan er op mijn
agenda nog zooveel andere zaken, door wel-
•willend© stadgenooten, die begrijpen dat
séén mensch maar één gang gaat en mijn
'aandacht daarom op een en ander vestigen,
er op aangebracht, dat ik noodig weer eens
wat kiein-goed behoor af to doen.
Den vrienden, die mijn attentie op dit en
dat vestigden,, ik zal! ze maar vrienden
noemen, omdat zij hetzelfde doel als ik
beoogen, verzoek ik echter neg een weekje
geduld te hebben, omdat ik do verleiding
niet kan weerstaan nog eens een variatie
op het oudo thema te leveren en meteen
een lievelingsdenkbeeld van mij aan den
tman te brengen.
Aanleiding daartoe gaf mij een wande
ling langs den Rijnsburgerweg. Ik zag daar
aan mijn rechterhand tal van paaltjes met
Toodo en witte kopjes. Ik begreep, dat dit
.ook weer zoo iets van bouwplannen moest
beteekenon en daarvan moest ik toch ook
het mijne hebben. Ik heb die paaltjes en
wat er tusschen ligt eens bestudeerd en
•kwam tot dc ontdekking, dat daar een
pracht van een straat is uitgezet van 25
'Meter breedte, die we naar ik hoop een
maal zullen bewandelen van den Maredijk
af tot de Gevangenhuis-laan toe.
Aan deze straat zijn bouwterreinen ge
projecteerd van 7 Meter breedte met voor
tuintjes diep 7.5 M. Die terreinen zijn on
geveer 50 Meter diep, zoodat er achter
nog een mooi lapje grond overschiet voor
teen tuin. Als men nu weet, dat de tuinen
van de huizen aan do andere straat er
•tegenaan sluiten, dan behoeft men niet be
vreesd te zijn voor een te benauwde bebou-
,wing. Al maken de wetgevers der toekomst
ook nog zooveel bepalingen omtrent de
'volkshuisvesting, wie een huis bezit met
een omgeving als hier wordt bedoeld, be
hoeft niet bang te wezen, dat hij ooit in
3at opzicht met de wet in aanraking zal ko
men. Zoo iets gaat boven de strengste
easohon der gezondheid uit.
Langs ,,'t Postkof' is een straat gedacht
van 15 Meter breedte met voortuintjes van
IT Meter en ook deze perceelen zijn meest
pp 7 Meter breedte geprojecteerd. Langs
HBlle achterzijden van de tuinen loopt een
gemeenschappelijk© gang van 2 M., zoodat
tuinman, brandstoffenbandelaar en wie er
«1 zoo meer vóór niet gaarne gezien wordt,
tefceeds achter in kan komen.
Langs den Rijnsburgerweg is natuurlijk
het neusje van den zalm. Daar heeft men
'gelegenheid vier prachtige hoek-villa's te
bouwen, waarmoe dit deel van Leiden zou
"kunnen geuren. Verder telde ik er 7 percee
len van 10 M. breedte cn 4 petroeelen van
7 M., in de hoop, dat or deftige heeren-
Sxuizen zuUefa worden gebouwd.
Ziedaar het plan zooals indien ik mij
niet al to veel vergis, ik ben geen bouw
kundige de ontwerpers het zich hebben
gedacht, en zooaJa het, meen ik, door de
gemeente iB goedgekeurd.
Mochten deskundigen in de beschrijving,
zoo als zij door mij is gegeven, enkele on
nauwkeurigheden ontdekken, dan mogen
ze op grond, dat ik maar een simpel kran
tenschrijver ben, het mij vergeven. In
Hoofdzaak, daarvan ben ik overtuigd, zal
ik het wel goed hebben weergegeven.
Men zal inzien, dat het hier nu eens
een mooi stadskwartier kan woTden, wat
met het oog op de ligging nabij den hart
ader van de stad, ieder graag zal zien
verrijzen.
En om dat nu te bevorderen heb ik voor
Heden twee denkbeelden te propageeren, om
dit vreemde mode-woord ook eens te ge-
Brui ken. In de eerste plaats dan moest
het gemeentebestuur eens eenige flinke
prijzen uitloven voor de mooiste en doel
matigste gebouwen, zoools dat in sommige
andere plaatsen, zooals o.a. te Haarlem,
ook geschiedt. Heeft de gemeente niet oen
Vrij naar het Enoki.sch.
i)
i.
De heer Greville, de eigenaar van het
landgoed ,,Do Olmen", zat met de zijnen
aan het ontbijt. Het gezin bes'cond, behalve
uit don heer des huizes, slechts uit zijn
vrouw en twee dochters, van wie de oud-
■te, Ada, naar Engelsehen trant rniss Gre
ville genaamd, twintig jaren telde, terwijl
haar zuster May nauwelijks haar .lohttien-
-d© levensjaar voleindigd had.
t De heer Greville zag er ziekelijk uit;
zijn eohtgenootc koü niet vergeten, dat zij
eenmaal een gevierde schoonheid geweest
was: haar kleeding en haar gedrag bewe
zen dat. Ada was werkelijk een schoou
meisje, en haar fiere houding deed blij
ken, dat zij zich volkomen van deze eigen
schap bewust was. De aanvallige, beschei
den A Lay daarentegen werd door moeder
en zuster nog altijd half als kird bchan
deld.
In de kamer heerschto een drukkende
ffcüte. De heer des huizes had' zich achter
bet lijfblad der meeste Engelschen, de
Times", verschanst, nadat hij zijn vrouw
•enige scherpe woorden had toegevoegd
•ver eon paar hooge rekeningen, die hem
®en dag toegezonden waren, terwijl hij
«ar reeds vroeger het bedrag ter vereffe
ning had tor hand gesteld.
Zulk een uitbarsting van den anders zoo
bijdrage van 2000 verleend aan het
Rembrandtoomité en is deze subsidie ook
niet op grond hiervan verdedigd, dat de
gemeente daardoor een monument rijker
werd
En nu wil ik niets aluin gen op de waarde
van een mooi standbeeld voor een onzer
groot© mannen te bezitten, maar straten
met smaakvolle ©n doelmatige huizen betee-
kenen voor een stad toch nog veel meer.
Een monument ziet men slechts by gele
genheid, huizen trekken altijd de aandacht.
Nu de gemeente het eene heeft gedaan,
mag ze het andere, dunkt mij, niet nala
ten. Eigenlijk had ze al veel eerder in dez©
richting werkzaam moeten zijn, wie weet
of men in sommige stadswijken van niet
veel meer smaak en doelmatigheid zou heb
ben getuigd. Men zou eigenlijk prij
zen beschikbaar behooren te stellen
voor verschillende categorieën van huizen:
deftige heerenhuizen, burgerwoningen en
werkmanswoningen. Groot behoeven de
uitgeloofd© prijzen niet te zijn. Het is in
zoo'n geval den bouwkundige minder om
het geldsbedrag te doen dan wel om de
eer. Ik geloof, dat men op deze wijze een
edelen wedstrijd onder de architecten en
bouwondernemers in het leven zou roepen,
die ten slotte dc stad zelve ten goede zaJ
komen.
Aan den eenen kant wil men door wets
bepalingen en toezicht der bouwpolitie
de te bouwen woningen aan de eischen
der Hygiëne doen beantwoorden, waarom
zou van den anderen kant dan ook niet
door aanmoediging tot de verhooging van
sierlijkheid en doelmatigheid van woning
bouw door het stadsbestuur medegewerkt
mogen worden?
Laten Burg. en Wetha. en do Raadsle
den er maar eens over denken. Dit wil ik
er alleen nog maar van zeggen, dat er
haast geen ding is, dat meer trekt, dan
een mooie, doelmatig© en gerieflijke wo
ning. En dat geldt voor allo standen.
En nu het ander© idee, dat ik in dezen
brief ter welwillende overweging, ditmaal
eens niet aan ons gemeentebestuur, maar
aan de Leidsche burgerij, wilde aan bi©
den.
Ik ben den Leidschen bouwondernemers
wel genegen, en heb daarvan meer dan
eens blijk gegeven. Ik herhaal nog eens,
dat hun durf en ondernemingsgeest er
veel to© heeft bijgedragen, dat in de laat
ste tien of vijftien jaren, onze woningtoe
standen cr enorm op zijn verbeterd.
Maar een huurwoning is toch niet het
hoogste ideaal. Onze vaderen wisten het
reeds: Eigen haard is goud waard." Ik
zou willen, dat veel meer menschen in on
ze stad lust gevoelden om zelf een woning
naar eigen wil en verlangen te doen zet
ten. Men kan onder leiding vaneen knap
architect, die cr genoeg zijn, zijn woning
inrichten zooals men dat begeert-. Vooral
wanneer eenige burgers zich bij elkaar
aansluiten en voor gemeenschappelijke
rekening laten bouwen, worden die kos
ten niet hooger dan van de huizen, door
bouwondernemers gesticht. En daar de
bouwondernemer toch ook rente vaak
een hooge rente van het geleende geld
moet betalen en zelf bovendien behoort
to verdienen, komt een eigen huis nog
voordeeligex uit dan een huurhuis, ter
wijl men het kan inrichten naar eigen be-
geeren. „Verhuizen kost bedstroo," heet
het. Welnu, als men een eigen huis bezit,
denkt men niet, kan men niet den
ken, aan verhuizen, slechts wanneer men
in een gehuurd huis woont, wordt de in
menig opzicht nadeelige trekvogel-natuur
bevorderd.
Hoevele burgers, groot en klein, zoeken
dikwijls voor hun geld een veilige beleg
ging en zijn daarbij met een lage rente t©
vreden, terwijl zo door het in een eigen
huis of hof te steken, een veel hoogere
rente zouden kunnen maken bij een vol
maakt veilige belegging en er nog van
profiteeren bovendien.
Bij de oud-Hollandsche „degelijkheid"
hoort feitelijk een eigen huis in de letter
lijke boteekenis van het woord.
Dit geldt enkel van het standpunt van
het eigen belang bezien, doch ook voor de
gemeenschap lijkt mij het stelsel van eigen
kalmen man kwam zeer zelden voor, en
moeder en dochters namen ze dan ook op
geheel verscLdiende wijze op. Mevrouw
Greville streek bedaard de lange banden
van haar eenmaal zeer elegante morgenmute
glad; Ada, die achter den theeketel zat,
speelde met een lepeltje, terwijl May op
een vogeltje leek, dat, door een hevig on
weer overvallen, angstig en hulpeloos de
vleugels laat hangen.
Eindelijk verliet de heer Greville de
woonkamer, en de achterblijvenden adem
den verlicht op. Ada schoof haastig do
kopjes bijeen. „Dat is een slecht vooruit
zicht voor vandaag," merkte zij aan. „En
juist nu ik papa wilde verzoeken mijn zak
geld te verlioogen 1 Wat moet ik doen,
mama V'
„Wachten," was het lakonieke antwoord,
dat zij ontving.
,,U heeft goed praten," pruilde het
schoone meisje. „Ik kom al lang niet koe,
ook zonder het aanstaande bal. iF'apa is
werkelijk te precies, en men is tooh maar
eenmaal jong."
„Zoolang je vaders humeur zóó is, is er
met hem niets t© beginnen."
„Dat weet ik wel. Maar waarom heeft u
dien menschen niet betaald, nadat papa u
hek geld gegeven had?"
„Het zou mij te ver voeren, je dat op te
helderen, Ada. De middelen, die ik jaren
lang van je vader ontving, waren niet toe
reikend voor de meest bescheiden eischen,
die onze positie meebrengt, en vele zaken
leveren niet op krediet. Toen ik nog bij
mijn familie op „Wilton Castle" woonde,
vermoedde ik niet, dat ik later iets zon
moeten derven, maar nog minder, dat mijn
eigen dochter...../5
woningen veel beter dan het tegenwoordig
meest gevolgde. Als d© ambachtehodeo:
schilders, stukadoors, behangers, om tim
merlieden en metselaars maar niet te noe
men, het moesten hebben van de bouwon
dernemers, zou bet er voor hen niet beet
uitzien. Alles moet daarbij op een koopje
gaan en worden aanbesteed. De menschen
kunnen wel niet anders, want bij verande
ring van huurders moeten zij toch weer aan
het opknappen gaan.
Mek een eigenaar is dit anders. Hij kan
zijn huis golied en degelijk doen bouwen
en goed laten onderhouden. Dat is in zijn
belang, maar ook in het belang van den
handwerksman, die voor hem arbeidt.
Ik weet wel, dat liet voor menschen, die
wel genegen zijn tot eigen bouw over te
gaan, meestal mfoeilijk valt, geschikt bouw
terrein te krijgen. Is er wat los, dan wordt
er al gauw door bouwondernemers beslag
opgelegd. Toen ik nu hoorde, dat het
mooie terrein, dat ik boven besprak, eerst
daags in publieke veiling zou komen, toen
dacht ik, dat het tijd werd om eens eem
pleidooi voor het stelsel van oigen-huizen-
bouw te houden en de Leidsoho burgerij,
die nu voor hok meerendeel nog in huur
huizen woont, te raden, hun spaarpot eens
na tollen en met goede vrienden en ken
nissen eens te overleggen, om zoodoende het
ideaal van onze voorouders, dio een eigen
huis goud waard achtten, te trachten te
verwezenlijken. Laat een enkelo maar het
voorbeeld geven. Als er één sohaap over den
dam is, volgen cr wel meer.
Uitvoering van deKinder-
wetten. De Haagsche hoefijzer-correspon
dent van het „Hbld." schrijft:
In den Haag ondervindt de uitvoering
van de Kinderwetten, waarover in hot al
gemeen wordt geklaagd, nog een zeer bij
zondere belemmering van lokalen aard, nl-
door de bekende overlading mot arbeid
van de Haagsahe rechtbank.
Ons werd door een lid van don Voogdij
raad verzekerd en door een lid van de
rechtbank bevestigd, dat ten gevolge van
die overlading het afdoen van aanvragen
om plaatsing in een tuchtschool of in een
gesticht zeer aanzienlijk wordt vertraagd.
Onlangs is van zulk oen aanvraag, dio in
Maart bij do rechtbank aanhangig is ge
maakt, de behandeling vastgesteld op
Januari 19071 Gedurende al dien tijd
heeft de Voogdijraad nu over den jeugdi
gen patiënt te waken.
Dat zulk een verzwaring van de verant
woordelijkheid en do moeite van den
Voogdijraad niet in de bedoeling van den
wetgever heeft gelodcn, is duidelijk.
De 15-jarigo Jacob Land
man was klerkje op de Rechtbankgriffie
te i rlepi. Maar het leven daar scheen
hem weinig te ^vallen. Maandag was Ja^
oob met zijn pas. ontvangen salaris en een
klein spaarpotje verdwenen. Naar alle
richtingen word geseind, do polifcio was
ijverig in de weer. Gisteren is bericht ge
komen, dat Jacob terecht is, hij zit in
Bremen en is picoolo in een restaurant al
daar.
Voor de Nodorl an dsche taaL
Aan alle ccnfiseurs, cuisiniers, glaciers
en patissiers te Haarlem, is door meisjes
van de Latijnsche school aldaar een rond
schrijven verzonden, waarbij wordt aange
drongen op hot bezigen van Nederlan dsche
benamingen.
In het adres komt de vc'lgende verkapt»
bedreiging voor:
„Wij, meisjes van de Latijnsche school,
beloven hierbij plechtig, voortaan onze
inkoopen te zullon doen bij banketbakkers,
niet bij confiseurs, en ook onze vrienden
en kennissen hiertoe te zullen aansporen.
„Wij zullen in uw gezellige achterka
mertjes komen theedrinken, niet teaën. En
in de heerlijke warme zomerdagen zullen
wij bij u vruchtenijs gaan gebruiken,
plombiëres verafschuwend."
En de Haarlemsoho meisjes houden van
snoepen
De Amsterdamsohe Studen
ten-Sociëteit. D© Studenten-Sociëteit
Bij deze woorden drukte mevrouw Gre
ville haar batisten zakdoek voor de oogen,
en Ada, die wist, wat er nu komen zou,
riep haastig: „Ja, ja, mama, ik wcot al,
wat u zeggen wilt. Ik zou echter liever
zien, da'c u minder voorname bloedverwan
ten hadt, dio zich ook om ons bekommer
den of die een jaarlijksche rente gaven."
„Nog minder verwachtte ik, dat maja
eigen dochter, wie ik zoo menig offer go-
bracht heb, mij zou verwijten, dat ik on
bemiddeld ben,' vervolgde mevrouw Grevil
le onverstoord.
Ada bloosde sterk; reeds opende zij den
mond om een antwoord te geven, toen
haar blik op May viel, die bitter zat 'oe
weenon, en zij zweeg. Zij nam een werkje
bij do hand.
May, die bespeurde, dat men haar af
wezigheid niet zou missen, sloop de kamer
uit, snelde naar boven en trad het beschei
den vertrek binnen, dat grootscheeps de
„studeerkamer" van den heer des huizes
genoemd werd. Wat de heer Grovillo daar
studeordo, dat wist wel is waar niemand.
Hijzelf zat aan de schrijftafel, een open
geslagen boek lag voor hem, maar hij las
niet, doch hield de rechterhand boven zijn
oogen.
„Wat is er weer?" vroeg hij op ietwat ge
in elij ken toon, toen May naderbij kwam.
Zij liet zich evenwel niet afschrikken,
maar sloeg haar arm om zijn hals, kuste
haar vader tender en fluisterde: „O, papa,
het spijt mij zoo het spijt mij erg
Een warme lichtstraal flikkerde in beé
oog haars vaders op.
„Je bent een lief, goed kind', May," zeide
hij, de liefkoozing van zijn dochtertje be
antwoordend. „Pijnlijke tooneelen als dat^
op don Hedligemrog te Amsterdam, in hot
vroegere „Metropol©" is thans geopend.
Woensdagavond werd „de kroeg" voor het
eerst in gebruik genomen on bij de inwij
ding ging Hot, sooals t© begrijpen is nogal
vroolijk toe tot laat in den nacht
De Hoiligenweg hoeft dus nu weer zijn
Studenten-Sociëteit terug. Vroeger was
deze, gelijk men zich herinneren zal, ook
in hetzelfde gebouw aldaar gevestigd.
(„N. v. d. D.")
De yM a as bode" schrijft: Toen
gistormorgen onze reporter, de heer W.
van Eyck. zich bevond in hot po'litio-bu-
roel aan de Paawensteeg te Rotterdam is
hij het slachtoffer geworden van zijn be
roep.
Als gewoonlijk zou hij ock heden aan de
verschillende bureau's het politienieuws
afhalen. Terwijl hij, in gemold bureel, te
dien einde wachtte, was de agent-majoor
L. Beer bezig met het leegruimen van een
kast, waarin zich oLa. een aantal revolvers
bevonden, dio sedert eenigen tijd niet ge
bruikt waren.
Do pclitio-beambt» had do onvoorzich
tigheid een van deze wapens spelenderwijs
te richten op den heer v. E., een schot viel
on de kogel drong don hoer van E. in den
linkerarm, tor hoogte van het elleboogge
wricht
Onmiddollijk werd hom een voorloopig
verband aangelegd, waarna hij naar het
gemeente-ziekenhuis geleid word, waar dr.
Rombach hcjn vorder verbond. Do getrof
fen arm is door middel van het Röntgen
apparaat gefotografeerd. De kogel be
vindt zich in don bovenarm tegen het been
en ia nog niet verwijderd.
Van een en ander is proces-verbaal op
gemaakt.
Diefstallen op schepen.
De minister van justitie heeft, in verband
met do vele diefstallen op schepen, twee
rijksveldwachters aangesteld, die uitslui
tend belast zijn met de surveillance op do
Waal en den Rijn. Zij hebben een flinke
boot te hunner bosohikking Hun stations
zijn to Rossum (Waal) en te Arnhem. Bin
nenkort zullen ©r meer van deze ambte
naren komen. („Vad.")
Uit HarlSngon jmoldt men
aan de ,,N. R. 0.": Toen gistermiddag
oen van D© Gruytei 3 verhuiswagens, die
alhier con inboedel had gebracht, naar
de goederenloods der Staatsspoor werd
vervoerd, cm nog opnieuw een partij goe
deren af te halen, die aldaar gelost waren,
kwam uit een der zijstraatjes ccn persoon,
die een handkar voortduwde, in botsing
met don verhuiswagen.
Do handkar werd tegen een muur go-
drukt, terwijl do paan, dio ze bestuurde,
tusschen het handvat dor kar en den muur
geraakte, zoodat den ongelukkige, ccn
circa 00-jarigen man, G. T. gonaamd, do
borstkas werd ingedrukt.
In een nabijgelegen café binnengedragen,
kon de gerc©pen geneesheer, dr. Schuring,
slecht© den dood constateeren, di© oogen-
blikkelijk was ingetreden.
Men h ooft zich in dogemoonto
Ooststellingworf ontfermd over de door
haar man verlaten vrouw, wier iriboedoltjo
te Nijeoerkoop onder den blc'oten hemel
stond. Men heeft haar tijdelijk te Ooster
wol de onder dak gebracht. Het plan is
de gelegenheid biedt zich daarvoor in
dat dorp aan daar vc'or haar en haar
kinderen een woning te huren, waarvoor
do kosten kunnen worden bestreden uit de
voor haar uit Holland ingekomen giften.
Zij hoopt dan in haar onderhoud en in
dat van haar kroost te kunnen voorzien.
De kerkvoogdij te Westerloe
kocht in 1850 eon paar koperen kerkkronon
van het kerkbestuur te Oude-Pokela. De
koopprijs was 16 gulden. Nu doen koop
lieden in oudheden alle moeite Z3 weer te
koopen. Er is al 200 gulden voor geboden.
Eenige woken geledon stierf
te Gorkum een ongehuwd man van onge
veer 40 jaren, die zeer verslaafd was aan
den drank. Hij was afkomstig uit
Duitschland, had zijn intrek genomen in
een der volkslogementcn aldaar en ont
ving tweemaal por maand geld uit Duitach-
land.
van straks kunnon je, helaas, nu je ouder
wordt, niet gespaard blijven. Leer cr bijtijds
uit, dat geen eerlijk mensch meer mag uit
geven aan hij ontvangt hoe men het
tegendeel ook moge vergelijken. Ga nu heen,
mijn schat 1 Waech je oogen, de dienstbo
den behoeven niet te zien, dat je geschreid
hebt."
Terwijl de heer Greville zijn jongste doch
ter dez© goed© les gaf, had in de woonka
mer een geheel ander gesprek plaatB. Als
uit een diep gepeins ontwakend, wondde
mevrouw Greville zich tot Ada: „Aangaan
de de balkostuums heb ik thans een be
slissing getroffen. Voor jou is wit Atlas
het beste; voor May is eenvoudig mousse
line voldoende: tij is immers nog half een
kind. Ik neem goudgele zijde met zwart»
kant."
„Heel goed, maar zal papa het daarmee
eens zijn?" bracht Ada in het midden.
„Daar zal ik hem niet naar vragen. Mij
dunkt, dat het mijn zaak is er voor te zor
gen, dat wij passend gekleed rijn. Hier,
waar twintig mijlen in het rond iedereen
ons kentl Maak je gauw klaar, Adal Bin
nen een halfuur rijden wij naar de stad."
Precies op dien tijd reden de beid© do
mos in het fraaie ponywagentje weg. Ada
mende.
Gelijk uit het varen staande te zien ia,
gold' hot hier, als aoo dikwijls de oud»
geschiedenis: de treurige gevolgen van een
onberaden huwelijk. De heer Greville en
zijn vrouw, beiden kindoren van tweede of
volgende zonen uit voorname famihën, en
meer hopelooz© vooruitzichten en verwach
tingen bezittend» dan werkelijk vermogen,
stonden or op elkaar te trouwen, ondanks
den tegenstand der wederzag dsche bloedver-
Hij ia op koeten van de gemeente be
graven.
Thans is gebleken, dot hij was van zeel,
goede familie, bezitter van ruim 70,000
Mark on dat hij stond onder curateole.
Sinds eenige dagen bevindt zich aldaar
dr. E., breeder van den overledene, dio
het lijk naar een betore plaats op liet kerk
hof liet overbrengen, het graf mot bloo-
mon tooide en maatregolon treft ter
plaatsing van een grafsteen. („Hbl.")
To B a a r 1 o-N assail is de ran
geordor B. bekneld geraakt tusschen do
buffers van een rangeerenden trein. Zwaar
inwendig gekwotst werd do man opgeno
men. Hij verkeert in levensgevaar.
Over hot inwendig gobruik
van watten door personen, dio een vreemd
voorworp hebben ingeslikt, doolt do „Ge
neeskundig)© Courant" hot volgende uiedo:
Toon Blair Boll onlangs geroepen werd
bij eon kind van achttien maanden, dat een
gouden broche liad ingeslikt, bedacht hij
hot een plok ontvette watten to laten op
eten deels mot melk, deels met een oonfi-
tu ren taartje.
Eenige uren later liet hij wonderolie too*
dienen en kort daarop kwam het vreemde»
liohaain voor den dog. Hot werd iu de
faoocs teruggevonden en zoo goed in do
watten gewikkeld, dat do scherpe kantjes
van do broche do ingewanden onmogelijk
hadden kunnen beschadigen.
Dit succes deed hem op dezelfde manier
handelen bij een jongen van vior jaar, dio
een knop van zijn bod bad losgemaakt cn
dien naar binnen had gewerkt. Ook dit
voorwerp werd geheel omhuld mot watten,
welke men het kind had laten opeten,
weder 'te voorsohijn gebracht.
De nuttige working van de watten ia
dergelijk© gevallen schijnt niet alleen to
bestaan in do omwikkeling van do vreerado
voorworpen, maar ook daarin, dat zij aan-
loidiag geven, dat bedoel do voonwerpdn
door een flink© hoeveelheid faeces omgevon
worden.
Johnston, die dc opgegeven bewerking
toepast© bij ccn jongon, die ccn metalen
voorwerp had ingeslikt, hnd evenzeer buc-
ocs
Dapper© Holland scho lood
sen. Onder dit opschrift kwam in oen
der Engclsch bladen e©n verslag voor van
do noodlottige aanvaring, dio eergister*
morgon bij Beaohy Head plaat© vond.
Do stoomboot „Blanefield" van 3411 tort
eigenaars Lowfchor, Lotta on Co., was ver
trokken van Junin, op do Chileenscho kust
mot een lading nitraat, ter waarde van
50,000 pond sterling aan boord, bestemd
voor oen haven op hot vasteland. In Do
ver zou zij instructies gaan halen.
In do nabijheid van Beachy Head, in
het Kanaal, 4 uren 's morgens, kwam zij
in aanvaring mot de viennnstor-bark „Kiv
te Thomas", van Antwerpen naar Cal lad
varend.
Vermoed wordt, dat do bark haar koers
eonsklaps wijzigde- Hot weder was fraai
hoewol eenigszins nevelig. Ho© het zij,
do stoomboot kreeg eon groot gat in den
romp.
Spoedig daarop begon zij te zinkon. Ge
lukkig waren twee Vlinssingaho loodsschoo-
nors in do buurt, di© daddlijk kwamen
aanstoomen en hun sloepen streken. Do
schoener No. 1 vischto kapitein Isaacs en
negen personen van do bemanning op.
Allen waren uitgeput, en een van hen, dc
bootsman Soottwood, stierf in dc sloop. De
andoren werden te Now-Havcn aan land
gezet-
Drie andere manschappen v. aren naar
kapitein Isaacs geloofdo aan boord van
den schooncr No. 9, cn nog olf hadden op
hot dek van d© „Kat© Thomas'' k urm er
overspringen. Hij vreoedo dat de overige 5
verdronken waren.
Hot wrak van do „Blanefield" ligt juist
m de»n sclieepskoors. Twintig voet van de
masten Bteken boven wator.
Do beide schepen waren voor ongeveer
100,000 pond verzekerd.
De „Association Maritime*
heeft besloten, ook op het kerkhof te
Antwerpen een gedenkteeken ter herin no-
ring aan do slachtoffers van do schipbreuk
van het opleidingsschip op te richten.
wanten. Lord Wilton, hot hoofd van heb
huis Salford, brak daarop allen omgang uiob
de jonge vrouw, zijn nicht af, die zich
eigenmachtig haar toekomst geschapen,
zijn gezag miskend had. De heer Grevillo
do oom van haar echtgenoot, een rijk»
vrijgezel en bezitter van het landgoed „De
Olmen", had andere plannen met zijn neef!
gehad en kon hem het mislukken daarvan
niet vergevon. Hij wilde nict3 van ccn nichb
weten, die haar echtgenoot noch een noe
menswaard vermogen noch familierelatie*
aanbracht, en hij bleef onverbiddelijk.
Dat had het echtpaar natuurlijk nicb
verwacht, maar or was nu niets meer aan
te veranderen. De heer Grevillo had zoo
veel vrienden, dozen zouden hem zeker wei
voorthelpen, en aan beloften in dien geest
ontbrak hot dan ook niet.
Voorloopig stichtte het echtpaar zich com
bescheiden huishouding aan den buitenkant
van eon elegante wijk in Londendo noara
en de invloed bunnor familiën gaven hun
nog toegang tot do hooge kringen Lang
zamerhand echter veranderde dit. Mob
vond do G re villes nooit op „Wilton Cast le",
en lord Wilton bekommerde zich evenmin
om hen, wanneer hij in Londen was. Do
wereld begon dus ö'e Grovilles links te
leien liggen. Wat heeft men ook aan men#
afthun, dio slechts aannemen, maar daaren
tegen niets kurmen aanbieden? Zulke lie
den rijn er genoeg in de wereld.
(Wordt ttrvol^d.)
