No. 14159.
LEIDSCH DAGBLAD, ZATERDAG 21 AP3IL.
- TWEEDE BLAD.
PERSOVERZICHT.
Uit de ..Staatscourant."
FEUILLETON.
De Prinses.
Op den beschrijvingsbrief voor de op 22
'April le Utrecht te houden algemeene ver
gadering van den V r ij z.-D e moor.
Bon d komt een motie voor van de afd.
Dordrecht, luidende: ,,De Algemeene ver
gadering van den Vrijz.-Dem. Bond van
April 1906, overwegende, dat de politiek
van het bloc der rechtsche partijen èn als
anti-vrijzinnig èn als anti-democratisch
dient te worden bestreden, verklaart, dat
bij verkiezingen, zoowel voor de
Tweede Kamer en Provinciale
Staten, als voor de Gemeentera
den, do candidaten van alle linksche par
tijen tegenover dio der kerkelijke partijen
moeten worden gesteund."
In de toelichting ontraadt het bestuur
de aanneming dezer motie. Het geeft toe,
dat veelal de aangegeven houding de wen-
Bchelijko zal zijn. Doch in het voorschrij
ven van een bepaalde gedragslijn aan de
aangesloten vereenigingen ziet ihet geen
enkel voordeel. En er zijn aan bet bestuur
evenmin gevallen bekend, waarin de vrij
heid der aangesloten vcrcenigingen schade
lijk is gebleken voor de beginselen van den
Bond.
Afgezien van de vraag of wij zegt de
„Zutphensche Courant" onze stem daar
aan zouden schenken, doet het ons toch
genoegen, dat deze motie is ingediend,
,,omdat daarbij de verhouding tusschen
Vr.-D. Bond en Lib- Unie ter sprake zal
moeten komen, en de Bond zich zal kunnen
uitspreken over de vijandige houding, door
het officieel orgaan der fractie en door som
mige leden der gauche, o. a. in het kies
district Zutphen, tegenover de Liberale
Unie aangenomen.
Het is noodig, dat dit gebeurt, want
het gaat niet aan in naam als bondgenoot
gehoekt to staan, terwijl intusschen de
ééne bondgenoot in het geheim tegen den
anderen intrigeert of in het openbaar aan
de gemeenschappelijke zaak zooveel moge
lijk afbreuk tracht te doen."
Bovendien wijst het blad op de verkiezing
te Doesburg.
,,De kleine, pas opgerichte Yr.-D. Kies-
vereoniging aldaar vond het goed, nadat
de liberale, meerendeels bij de Unie aan
gesloten kiesvereenigingen in het district
hun keuze op den beer Van der Boon al
daar hadden gevestigd, dien candidaat
voor de Provinciale Staten de traag voor
te leggen, of hij voor. algemeen kiesrecht
was-
Dc liberale candidaat viel en zijn chris
telijk- historische tegencaadidaafc werd ge
kozen dank zij ook der „Arnhemsche
Coarao t", die he'c antwoord van den
heer Van dor Boon zóó critiseerde, dat de
rechterzijde er munt uit sloeg.
Nog andere voorbeelden worden door het
■Zutphensche blad aangehaald, ten betooge,
dat de liefde niet v«.n ëën kant kan komen.
Ten slotte zegt het bLad:
,,Wij brengen dit alles onder de aan
dacht van het hoofdbestuur van den Vrijz.-
Dem. Bond en van de meer bezadigde le
den der partij, en vragen, of dit samen
werking mag hcctcn.
Men vergoto het niet, de Vrijz.-Dem.
Bond is in opvatting en kleur slechts door
een sfcroobreed gescheiden van vele kies-
vereeniging, die bij de Lib- Unie zijn
aangesloten.
Op alle of bijna alle punten kunnen deze
vereenigingen samenwerken met do afdee-
lingen van do Vrijz.-Dem. Bond, en één
lijn trekkend, zouden zij sterk zijn, en een
groote kracht kunnen ontwikkelen.
Maar die samenwerking wordt onmoge
lijk, indien de vriendschappelijke en welwil
lende houding, door do Unie-vereenigingen
on elders in dit district tegenover de
Vrijz.-Democrati9che vereenigingen aange
nomen, wordt beantwoord met vijandigheid
en gestook. Zij wordt onmogelijk, wanneeT
do Vrijz.-Democr couranten de door Unie-
vereenigingen gestelde candidaten afbre
ken, of hen aanbevelon op de manier van
de ,,Arnhemsohe Courant". Zij
wordt onmogelijk, wanneer in het officieelc
orgaan van den Vr -Dem Bond onophoude
lijk geïntrigeerd en gestookt wordt tegen
ons en de onzen, en tegen de uit onze ge
meenschappelijke stembusactie voortgeko
men Regeering."
Hier volgt hetgeen de „Ar nhemscho
C o u r a n t" zegt over de vrijzinnig-
dcmocraten en de Kabinet s-
f o r matie, omdat daarin eenige aan
vulling voorkomt van hetgeen zij vroeger
daarover mededeelde. J'ians schrijft het
blad het volgende:
,,In weerwil van hetgeen van vrijzinnig-
democratische zijde ten opzichte van do
Kabinete-formatie reeds werd openbaar
gemaakt, houdt de ,<Zutf ensoho" nog
maar altijd de grief vel, dat de vrijzinnig
democraten „de verantwoordelijkheid voor
de vorming van het Kabinet van zich af
schuiven". Van „afschuiven" kan geen spra
ke zijn, omdat de verantwoordelijkheid hun
den loop der ctiderhandelingen over die
vorming nooit werd opgelegd. De „Zut-
fensche Courant" dwingt ens door haar on
ware voorstelling der „feiten", zij het ook
tot ons leedwezen, dit punt nog eens zoo
kort mogelijk in het juiste licht te stellen.
Wederzijds erkend is, dat aan den Ka-
binots-formateur namens do vrijzinnig
demo erratische Kamerclub samenwerking
en steun is toegezegd, mits de fermatie
plaats had op den grondslag van 't compro
mis-program van 21 Jan. 1905. Toen aan die
voorwaarde niet werd vastgehouden en
o.a. besprekingen werden gevoerd met po
litieke personen, die met dat programma
niet instemden, ja zelfs het manifest der
vrije liberalen geteekend hadden, hield de
samenwerking op: mr. Drucker vertrok
naar het buitenland, maar weea een gevol
machtigde aan, mot wien zoo noodig de be
sprekingen zouden kunnen hervat worden
Daartoe is nooit ook maar een poging ge
daan en zelfs toen mr. Van Hamel ter
olfder ure aan de tot-stand-gebrachte for
matie ontviel, is met voorbijgang vaD
den aangewezen gevolmachtigde, dus bui
ten de club om, de portefeuille van Justitie
aangeboden aan mr. Van Raai te, die ze, ge
lijk vroeger reeds door ons gezegd werd, k
ses risq U6S etpérils aannam. Voor
de vraag van de „Vaderlander",
of de vrijzinnig-democraten vrienden of
vijanden zijn van dit Kabinet, bestond geen
enkele roden, want hun standpunt is on
veranderd hetzelfde als in Juli 1905: zdj
zijn tot steun en medewerking van harte
bereid, maar tegen hetgeen het voorstelt of
verricht in strijd met het oompromia-pro-
gram van Januari 1905, gelijk de plannen
van den Minister van Oorlog, verzetten
zij zich, en hebben zij ook do volle vrijheid
zich te verzotten, omdat de aanvankelijke
voorwaarde voor hun samenwerking en
6teun niet werd vervuld, wat voor het ove
rige juist uit die plannen ten duidelijkste
blijkt.
De Kameroverzichtschrijver van het
„Handelsblad" vindt geen vol-
do'e-nde reden voor de ontevre
denheid over de behandeling
van het Arbeidsoontract in de
Tweede Kamer.
Men moet niet voorbijzien, dat het hier
geldt een ontwerp, dat „een maatschappe
lijke verhouding regelt zco ontzaglijk veel
voorkomend als die tusschen werkgever
en werknemer, in den meest uitgebreideu
zin; een ontwerp, dat bovendien de Kamer
stelt voor de ontzaglijk zware taak om een
algemeene regeling, een „Schablone" te
maken, waarin alle mogelijke arbeidsver
houdingen min of meer behoorlijk moeten
worden ondergebracht; een ontwerp ook,
dat door zoo vele handen is gegaan, dat
niemand precies meer kan zeggen wiens
eigen het iseen ontwerp eindelijk, dat
wordt behandeld door een Kamer, waarvan
een groot aantal leden niet aan het sectie-
onderzoek heeft kunnen deelnemen, en met
een Regeering, die het niet heeft inge
diend."
Bovendien, de Kamer werkt nu eenmaal
altijd langzaam. Zij is in dit opzicht een
weerspiegeling van het volk en nog wel
van het gemiddelde volk. Zij heeft alle
goede en alle. slechte eigenschappen, die
een gemiddeld Nederlander bezit
„En nu is de gemiddelde Nederlander
eenmaal een leuteraar on een peuteraar.
"Een leuteraar in woorden en een peuteraar
in gedachten. Ee.i praatjesmaker en 'n knut
selaar, aie graag tusschen blauwe Lorretjes
en laaggezakto gordijnballetjes maar 'n smal
gluurspleetje laat en dan daarachter
urenlang zijn mede-Ne-, rlanders belok-
tert en bevit, als Lij uitrust van zijn
„Kleinmalerei" of van het naastiglijfc
rijmen van groote verzen over kleine on
derwerpen- In vroegere eeuwen hinderde
dat zoo niet, omdat men toen niet zoo snel
behoefde te denken en te handelen als
onze haastige tijd nu vordert; thans ech
ter kunnen wij vaak niet mee heel goed
mee met dc snelheid van denken en doen
van andere naties."
Nauwelijks drie maanden nadat in En
geland een nieuw ministerie was opgetre
den had het drie voorname wetsontwer
pen ingediend. Dat gaat bij ons niet, om
dat onze Regeering en onze volksvertegen
woordiging nu eenmaal een Holl&ndsche
Regeering en een Hollandsche volksverte
genwoordiging zijn, niet alleen in het hui
dige tijdsgewricht-, maar ook vroeger, on
der Thorbecke, toen men ongeveer do-
zelfde klachten over de breedsprakigheid
der Kamer hoorde als thans.
Daarom ziet de schrijver weinig heil
in do vele gcnocsmiddelen, die, ook nu
weer, woTden aanbevolen.
Wat dezer dagen in de daarover gevoer
de polemiek is aanbevolenvoorbereiding
door speciale commissies, beperking van
het aantal malen, dat oenzelfde „rede
naar" mag spreken, het stellen van eon
maximum voer den duur ecner redevoe
ring, inkrimping van het reoht van amen
dement, het aanwijzen van een enkelen
spreker als orgaan van een bepaalde frao-
tie, zijn óf te veroordeélen als indrui-
schende tegen de ontwikkeling onzer
Staatsinstellingen óf zullen blijken slechts
palliatieven te zijn, die de oorzaak van
het kwaad niet aantasten: de breedspra-
kighedd en overdreven zcTgvuldigheid van
enzen volksgeest.
Krab een Hollandseh Kamerlid er
komt immers altijd een Hollander onder
nit 1
Daarom zou schrijver aan het parle
mentaire stelsel maar liefst niet willen
getornd zien. Van allerlei bestaande of be
staan hebbende andere Regeeratelsels
weet hij er geen, dat vc"or ons volk, in zijn
tegenwoordig cntwikkelingsstadium. beter
passen zou dan het parlementairein
weerwil van de gebreken, die onze volks-
hebbelijkhedcn zoo sterk er in doen uit
komen. Hot biedt voor een tamelijk ont
wikkeld volk nog de beste waarborgen
voor een zoo groot mogelijke en zoo duur
zaam mogelijke b enadering van een
overeenstemming tusschen wetgeving en
volKsgeest
De „Arnhemsche Courant" her-
inacri or ivan, «Jat de lieer H. <*>- Wildo
eenige dagen geleden in een vorgadering
van de anti-revolutionaire propagandamclub
te Amsterdam gezegd heeft, dat hij ten aan
zien van de State n-v erkiezingen
in Z u i d-H o I I and nogal optimistisch
was gestemd.
„De optimistische gezindheid van den an
tirevolutionairen propagandist", zoo
schrijft het blad, „moet worden omgezet m
een ijzig-zwart pessimisme. In Zuid-Holland
vooral moeten do vrijzinnigen, met volle
behoud van zelfstandigheid
van elke groop, in zulk een sterke,
eendrachtige organisatie 'treden, dat de
Staten-verkieezingen ons de zege moeten
brengen. Nu is de plioht tot samenwer
king even gebiedend als vóór den val van
hot kerkelijk bewind.
Een rechtsche Eerste Kamer moet een go-
stage belemmering zijn voor elke waarach
tige vrijzinnige en elk© waarlijk-vooruit
strevende Regeering. Het werk van 1905
is onvoltooid: ia 1907 moet het ontbrekende
worden afgedaan. Do aanstaande Staten
verkiezingen zijn waarlijk geen „gewone",
die om haar onbelangrijkheid het thuisblij
ven onzer kiezers zouden kunnen veront
schuldigen zij zijn belangrijker dan ooit.
Van haar uitslag zal afhangen of er rus
tige zekerheid zal zyn voor het bestuur van
een vrijzinnig bewind. Men begrijpe de
beteekenis en bet gewicht van den aan
staanden stembus: trijd, en onderschatte
vooral de kracht van de tegenstanders niet.
Het cloricalo „bloo" blijft nog aaneenge
smeed, de oude demagogie heeft niets verlo
ren. Aangeheven worden weer de bekende
misleidende louzen, en bij do valsche voor
stellingen van de staatkundige geschiedenis
tot aan het optreden van het jongst» vrij
zinnige ministerie, voegen zich de onwaar
heren over het beleid ren het Kabinet-D
Meester en de politiek der vrijzinnigen."
Er zal, zegt het blad verdor, een zware
strijd gestredon moeten woroeu.
„Het voorwerp van dien 6trijd recht
vaardigt echter geheel do inspanning.
„Niet om de Regeering een aanslag te la
ten wagen op de rechten der tegenpartij"
zal een vrijzinnige trachten naar de om
zetting der Eerste Kamer. ,,Do dure ver
plichting tot ijverig -volharden in den
strijd, den schconen strijd voor vrijheid
en voor recht", zullen wjj den Eerste-
Kamcrledcn onzer tegenpartij gaarne be
sparen.
Ter voltooiing ochber van den oigen
strijd voor vrijheid on voor recht, waar
aan het optreden van menig kerkelijk pro
pagandist nog doet toevoegen: aien voor
waarheid, zal het noodig zijn, dat nie
mand het volgend jaar nalato zich zijn
plicht te herinneren cm- het vaderland
geheel te bevrijden van den schadelijken
invloed van het kerkelijk drijven."
Naar aanleiding van hetgeen in de laat
ste weken in „De (groene) Amsfcord ara-
in e r" geschreven is over slechto ver
kiezingsman ieron, vestigt dc
heer Jac. van Oversteeg, voorzitter der
kiesvereeniging „Nederland en Oranje VII"
te Amsterdam, in datzelfde blad do aan
dacht op het veelvuldig voorkomend
misbruik dor o n gotookende
strooibiljetten en sohi'ijft o. m.
„Laat besloten worden, dat voor geen can
didaat een aanbeveling in krant, strooi
biljet of aanplakbiljet zal worden geplaatst,
waarop niet de naam voerrkomt van den
schrijver."
De redactie van het Weekblad teekent
hierbij aan:
„Inderdaad verricht do heer Van Over
steeg een goed werk, met voor dit onder
werp do aandacht to vragen.
Indien de dagbladen besluiten konden
geen ongeteekende verkiezingsadvertonties
op te nemende kiesvereenigingen zich
verbonden de niet onderteckcnde strooibil
jetten in strijd met dc waardigheid van
d© partij te verklarenen indien aan ano
niem geredigeerde verkiezingskranlen open
lijk door elke partij zonder onderscheid,
alle steun werd ontzegd we zouden wel
niet opeens, maar langzamerhand toch een
moraliteitaregcl zien ontstaan, die aan het
menigmaal zoo vuil© verkiezingswerk iets
rijn zod©bedervende kracht kan ont
nemen.
De verkiezingsbodo voor Blooker, waar
van do heer Van Oversteeg gowaagt, is ons
onbekend, en wij achten het wenscholijk
niet den schijn op ons te laden, als zouden
wij de cono partij boven de andere in deze
waardeeren. Het voorstel, door don heer
Van Oversteeg gedaan, kom© tot alle par
tijen als een hartelijk gemeend advies,
zonder critiek. Laat besloten wonden, dat
van geen candidaat een aanbeveling in
krant, strooibiljet of aanplakbiljet zal wor
den geplaatst, waarop niet dc naam voor
komt van den schrijver
Zou, nu geen verkiezingen do hartstoch
ten prikkelen, er niet een gemengd comité
kunnen gevormd worden van partij- on vcr-
kiezingshoofden, om zich te beraden, of er
practisch in deze richting iets zij voor to
bereiden en tot stand brengen?
Wat ons betreft, wij meenen, dat doze
aangelegenheid dubbel belangrijk verdient
te heeten, nu ovct de gehccle linie het jon
ge Holland tot vcrkiezingsarbcid wordt
geroepen, zoodra de stembus in het ver
schiet staat. Ons. dunkt, dat do ouderen,
die daarvoor mede de verantwoordelijkheid
dragen, wetende tot welke daden deze ac
tie de zeer jeugdigen kan en, bij zekere ge
stellen, moet voeren, verplicht zijn al hua
invloed aan te wenden, om den zin voor
ridderlijkheid en eerlijkheid ouder hen U
stovigon. En Uoo zou dat beter kunnen,
dan door het gevcu van een !>czielcnd voor
beeld?"
Op een wandeling zag ik een ver Loon ing,
dio mij niet aanstond, schrijft de Haagsche
Sprokkelaar van het „U t rechtscb
D a g b 1 a o."
Van Leidon kwam ecu wngenstolletjc aan
snorren: een mandewageu, getrokken door
een motorfiets, en op dio fiets een sol
daat i d u n i fo r m en, hu uitgestrekt
in den grooten kinderwagen, een tweeao
k r ij g« m a n in Hr. Ms. wapenrok,
ovortogen met een laag stof, dio het blauw
van zijn jas on liet rood van zijn kraag
half onzichtbaar maakte. Later vernam
ik, toevallig, van een stadgenoot, dat hij
datzelfde stelletjo een paar uren later over
de Blaak te Rotterdam had zicu tooren.
Ik bohoor tot degenen, die volstrekt
niet wonschon naar een Duitsch militair
regime, dio ook in do uiterlijke vormen in
menig opzicht meor „verbroedering" tus
schen geuniformde cn civielgekleedo bur
gers wonschelijk achten. Ik beb wel eens
gespot over don sergeant, dio tegen een ro-
servist, wiens lorgnetkoordjo te zien kwam,
zei: „Grenadier, zou jo niet liever hoe lo
rn aal in het burger loopon?" en dio con
ander, wiens luindsohoenknoopje los was,
terugzond met een barech: „Ga naar do
ohambreo on ga je klcedenMaar zoo'a
stel militairen op con motor en in een kin
derwagon, vuil van het stof, is een spob
voor oen toeschouwer en ccn ergernis voor
ieder, dio van don soldaat netheid, correct
heid od flinkheid venvacht. Zulke vrij
heden moesten niet geoorloofd worden,
want ze strijden met hot begrip van waar
digheid, evengoed als wanneer bijvoor
beeld een lid van den Hoogcn Raad" op een
warmen zomerdag, wandelend op don Sche
ven ingsclien weg, zijn ja« over den arm zou
nomen en in hemdsmouwen ging loopon.
1>ü Ntoomvnnrtlijn Java-Neder
land - Znid-Afrlka.
Naar de „Z.-Afr. Post" vernoemt, moe
ten do plannen der Nederland*-Java
Zuid-Afrikivst^omvaartlijn reeds con boel
stuk gevorderd zijn. Dc Regeering heeft
hot plan reeds sedert geruimen tijd in ern
stige studie on heeft den onderteckonaren
van liet adres al horhaaldo malen inlich
tingen gevraagd omtrent de uitvoering,
enz. Verschillende onderdeden moeten nog
worden geregeld, al vorens de subsidie
aanvraag naar de volksvertegenwoordiging
kan worden doorgezonden. Zoo sclujnt de
zaak ook eenige vertraging te hebben on
dervonden, doordat een der voornaamste
ondertcckenaron van hot bekende pdres
aan do ministers van koloniën en handel
buitenslands vertoefde. Thans is hij echter
weder terug en moet de zaak mot nieuwe
kracht zijn aangevat.
Con sul-generaal Knobel, do man, die ooSc
indertijd de JavaChinaJapan-stoom
vaartlijn tot stand wist te brengen, moet
zich eveneens voor deze lijn zeer interee-
sceren, en er, alvorens naar Pretoria to
vertrekken, enkele zeer onergicko en i"V
vloodrijko personen geestdriftig voor heb
ben gestemd.
Examen Loorlin g-0 o n s u L
Do minister van buitenlandscho zaken
brengt ter kennis, dat in de maand October
o.k. een examen zal worden gehouden ter
verkrijging van het getuigschrift van be
noembaarheid voor de betrekking van lecr-<
ling-consul.
Om tot het examen toegelaten te kunnen
worden moet men den ouderdom van 18
jaren boreikt hobbon.
Do dag, waarop het examen een aanvang
zal nemen en het tijdstip, waarop men zich
daarvoor moet aanmelden, zullen nader
worden bekend gemaakt.
Het examen wordt gehouden te 'a-Gra
ven hage.
Nadere bijzonderheden bevat do „Sts.*
Ct." No. 91.
W)
De hertog van Mizrox blijft in Edelweiss,
en met hem kan u altijd overleggen Die
man moet gevat worden, al moest ik er
ook de wereld om doorreizen. Hij zal nies
aan mijn wraak ontsnappen. En nu nog
dit. Don twintigsten van de volgende
maand eisoh ik do bebalng van de sohul-.l
aan Axphanië. En zóózeer heb ik mijn hart
op den dood van dien Grenfall Lorry,
gazet, dat ik in tegenwoordigheid van al
onze vrienden beloof, dat, indien hij vóór
den twintigsten November wordt gevat en
in mijn tegenwoordigheid ter dood ge
bracht, aan Graustark hetzelfde uitstel zal
geschonken worden, als wanneer u gehuwd
was met den man, dien hij vermoordde.
Gij allen hoort dit aanbod? Ik bevestig het
met mijn woord van eer. Zijn dood vóór
den twirtigsten geeft Graustark tien jaar
opscho.ting van betaling. Is hij nog in vrij
heid, dan cisch i'; mijn recht. Mij dunkt,
Bohoone Yetive, dat dit aanbod voor uw
volk een groote aansporing zal zijn, om
ijverig te zoeken naar den vluchteling."
Doodelijk bleek hoorde de Prinses dien
merkwaardigen voorslag aan. Opnieuw
drukte de plioht tegenover Graustark haar
^vreed op de schoudere. Eén van beiden
moest zij opofferen, wilde zij de andere
partij redoen.
,>Wij zullen alles doen wat wij kunnen,
cm onze dankbaarheid 'co toonen voor uw
grootmoedig aanbod," zeide rij.
Terwijl zij aan den arm van haar oom
de zaal verliet, hoorde zij aan allo kanten
een druk gefluister, met uitdrukkingen van
verbazing en verlichting van haar eigen
onderdanen, en aanmerkingen van de
vreemdelingen. Welken weg moest zij in
slaan, om veilig te wezen voor rich-
zelve?
„Wij moeten dien man in onze macht
krijgen, Yetive", zeide Halfont op de
trap. „Er blijft geen andere keus over.'
„Behalve de kans, dat het u niet ge
lukt", mompelde rij.
Op dat oogenblib besloot zij, dat, als
zij er iets aan doen kon, Grenfall Lorry
nooit zou gevat worden. Hij was onschul
dig en Graustark moest zijn eigen schul
den betalen.
Den volgenden dag vertrok de vorst van
Axphanië in pracht en praal weer naar
het land zijner vaderen; geheel Edelweiss
kwam naar den indrukwekkenden optocht
kijken, die do Noordelijke poor- der stad
uittrok. Hoog op den bergtcp zag een man
uit een klein raam hoe de zwart» processie
noordwaarts door de vlakte trok en 'cus-
schen de naburige heuvelen verdween.
XXI.
De langste maand in Lorry's leven was
do maand, die volgde op zijn romantische
vlucht uit den Toren. Zijn ongeduld maak
te do dagen 'tot weken. Het kille klooster
was hem erg.r aan een gevangenis. Hij
keek door de ramen als een gevangene
door de tralies, altijd hopend, altijd weer
teleurgesteld. Bij elk der weinig talrijke
bezoeken van kapitein Qninnoz verheugde
hij zich in bet vooruitzicht op de vrijheid,
doch alleen om te dieper te verzinken in
wanhoop, hij het ontvangen van de nadruk
kelijke, hoewel vriendelijke verzekering,
dat do tijd nog niet voor hem gehomen was
om de haven te verlaten, waar liefdevolle
handen hem in veiligheid gebracht hadden.
Uit rijn raampje zag hij do drukke stad
beneden, met het kasteel; de zomergeuren,
die uit het dal opstegen, vervulden hem
met bijna onweerstaanbaar verlangen. Koua
was de wind, dio*om zijn verblijf gierde;
akelig, droevig waren de nachten, kleurloos
en somber de dagen. Hij was buiten de we
reld gesloten, terwijl vreugde en lictde zich
aan zijn voeten bevonden. Hoe hij de spoo
ning, do marteling der onzekerheid, het
smachten naar het loven uithield, wise hij
zelf niet. Zijn werkloosheid maakte hem
krankzinnig; zijn gevangenschap werd hem
met den dag ondraaglijker. Honderdmaal
had hij reeds besloten do vluoht -te ne
men, doch het gezond verstand had tel
kens de overhand behouden. Hij wist, dat
zij met liefdevolle, teedere zorg over hem
waakt», en dat hij, zoodra de tijd tiaar
was, zijn weg vrij zou vinden.
'Toch maakte soms het verlangen om te
weten wat zij deed en dacht, hem razend.
Waar hij ook was, altijd dacht hij aan baar,
beurtelings met vertrouwen en wanhoop.
De eenige groote vraag, die hem de ge-
vangensch.' zoo onuitstaanbaar maarte,
was, of hij ooit den schat zou bezitten,
dien hij zoo vurig begeerde. Op sommige
oogenblikken had hij een gevoel, alsof hij
haar ondanks do gehc' wereld kon ver
overen, als hij maar vrij was geweest. Doch
nu wist hij niet, wat er in de wereld,
waaruit hij vc -bannsn was, omging.
De prior was -ed voor hemde weinige
gemakken, die hem bezorgd konden wor
den, genoot hij. Hij werd goeo verzorgd;
hij had geen vragen te beantwoorden, want
niemand vroeg hem, wat hij daar kwam
doen; hij had niets to vreezon, want gccu
zij nor vijanden kende zijn verblijfplaats.
Beloften, boodschappen van vrienden, be
richten, alles werd hem toegezonden, of
schoon mot lange tusschenpoozen. De be
zoeken van Quinnox waren als zonnestra
len voor hem. Hij kwam sloohts bij nacht
on vermomd on bracht mondelinge berich
ten over, om allo ongelukken te voorko
men.
Anguish liet hem weten, dat hij opge
ruimd moest zijn, daar hij Harry, al het
mogelijke deed om de werkelijken moorde
naar te ontdekken, waarin hij heimelijk
werd bijgestaan door den chef der politic.
Natuurlijk hoorue hij van do uitgeloofde
belooning eu van do moeite ,die de par
tijen zich gaven, en hij lachte luid bij het
denkbeeld, dat do slanke, jonge vrouw met
haar blauwe oogen allen zoo handig wist
om den tuin te leiden.
Eerst in den nacht van den achttienden
November deelde Quinnox hom de voor
waarden mede, door Prins Bolaxoz gesteld.
Tot dusverre had de jonge officier Lorry
hieromtrent misleid. Do Amerikaan had
herhaaldelijk gevraagd, hoe het nu op den
noodlottigen datum gaan zou, doch Quin
nox had steeds onwetendheid voorgewend.
Eindelijk verloor Lorry zijn geduld en liet
de Prinses weten, dat hij, indien zij uem
nog langer onbekend Het met den toestand,
het klooster zou verlaten, en zelf een on
derzoek instellen.
Op deze gebiedend.' boodschap Kwam
Quinnox twee nachten later terug met het
volledige verhaal van het gesprek tusschen
dc twee vorstelijke personen. De Pnnsos
smeekte hem, te blijven waar hij was en
vToeg hem vergiffenis, dat zij do waarheid
voor hem had verborgen had gehoudon.
Quinnox vermeerderde zijn angst nog, door
de modedceling, dat cr kans op hulp be
stond van een anderen kant. Prins Gar-
briél, zoo vcrteldo hij, niet wetend, hoe
diep hij Lorry hierdoor wondde, was da
gelijks bij do Prinses, en men vermoedde,
dat hij bereid was, Graustark genoeg gold
te Iconen cm de schuld aan Bolaroz af to
doen
Reeds dc gedachte, dat Gabriel bij haar,
was, verwekte een Btorm in Lorry's ge
moed. Hij leed onder uo wetenschap, dat
zij gedongen was zijn liefdesbetuigingen cn
zijn nabijheid te verdragen.
Opeens kwam het denkbeeld' 'o:j hem <»p,
dat zij Gabriël gehoor zou kunnen schenk ore
om op dio wijze niet alleen Graustark re
redden, maar tevens den man, dien rij
liefhad. Doch neen I Zulk een offer kan «och
niet van haar geëisoht wordenMet Ga
briël trouwen I Met den man, die haar hsxï
willen ontvoeren I
Knarsetandend' staardo hij Quinnox aan*
«alsof deze bot voorwerp ren zijn haat en
zijn jaloezie was. Verschrikt deed de ka
pitein een stap terug.
(Wordi ïêrrotgë.)
