Rusland in den Winter.
„Een Dienstbode gevraagd.'
De ouderen van dagen, zoowel dames
als heeren, waren juist niet een nieuw merk
champagne bezig. Plotseling komt Annie,
c heden langer dan gewoonlijk op mount
blijven, de trap van de veranda oprennen
zij kijkt rond om haar ouders te zoeken en
vliegt op hen toe, terwijl zij, zonder zicb
om de gasten te bekommeren, reeds uit
de verte roept: ,,Pa! Pa! Lena staat ach
ter in den tum bij de schutting en zoent
{mijnheer Fröbel I Ik heb het duidelijk ge
zien
Algeheele sensatiePapa Huge wetter, van
de firma Hagewctter cn Co., koffie in liet
groot, meent een bcroérte te krijgen. Die
8chandel Ma Hagewetter denkt er reeds
over, flauw te vallen, maar do spotachtige
en nieuwsgierige blikken der dames, het
onderdrukte mompelen der heeren doet
haar bij haar bewustzijn blijven. Die An
nie, dat wurm, datdaar neemt pa
Hagewetter een prachtig besluit. Hij zal
de eer van zijn huis redden.
Hij staat op en klopt aan zijn glas en
zegt:
„Dames en heeren, hert moest een ver
rassing zijn, die door Annie wel wat be
derven is. Ik heb namelijk het genoegen
de verloving van mijn dochter Lena met
tien heer Hans Fröbel mee te dcelen."
Dien avond beloofde Lena haar zusje zoo
veel chocolade en bonbons, als zij maar
wilde hebben. En deze wist heelemaal niet,
hoe het kwam, dat Lena opeens zoo goed-
geefscb was en haar aldoor kuste en tel
kens riesp: „Mijn lief klein enfant terri
ble."
Het Russische volk begroet met vreugde
den winter, hoe streng hij soms zijn kan
en hoe lang hij duren moge. Dat is te be
grijpen, daar Rusland, vóór alles een land-
bcuwstaat, geheel afhankelijk is van de.
wisseling dei* jaargetijden. De oogst is bin
nen het winterkoren is gezaaidhet graan
ligt in de schuren. Dan begint do tijd van
rust en van vermaken. De natuur houdt
ha: r winterslaap en de boer legt zich op
de bank voor den oven, de enorme Rus
sische kachel. De vreeselijke herfstdagen
zijn voorbijde vorst heeft de modderpoe
len verhard en daarop een dikke sneeuw
laag gespreid. Glad en wit teekenen zich
blinkend do wagensporen. Nu kan men het
koren naar do stad brengen, waar men
het arbeidsloon van het geheele jaar in
klinkende munt ontvangt. Het maakt niets
uit of de sneeuw dagen achtereen valt en
zich meters boog opstuwt. Als de vorst
maar aanhoudt, jjs de weg hard en de
lichte boerenslede glijdt gemakkelijk over
de witte sneeuwlaag. Over het uitgestrooi
de zaad behoeft men zich niet te bekom
meren het is voilig onder do sneeuw ge
borgen.
De Rus houdt van den winter, zijn
,,sneeuwvadertje", zijn witten Tsaar", en
verheerlijkt hem in overleveringen en ver-
tellingen. Belangwekkend zijn de fantas
tische gestalten, waarmede hij zijn winter
bevolkt. De vorst is verpersoonlijkt in drie
verbalen: Roodneus, Blauwneus en Wit-
neus. Er is de sneeuwprinses „VlokkeD-
haar"er zijn de grauwe sneeuwheksen
do booze vorst-grijsaards. De Russische
kunst is rijk aan prachtige beschrijvingen
van den winter.
In vele deelen van Rusland heerscht de
winter volle zes maandenzelfs in bet
Zuiden is hij zeer streng, hoewel hij daar
niet zoo lang vertoeft. Rusland is het va
derland van den winter. En met welke
schoonheden weet hij het te tooien I Men
behoeft slechts een Russisch dorp in den
winter, aan te zien. De oude, dikwijls op
gelapte stroodaken zijn onder de blanke
sneeuw verdwenende hemel is helder
als kristal fonkelen de ijskegels aan den
rand van het dak, de met sierlijke ijsbloe
men versierde kleine ruiten schitteren als
opalende putten en drinkbakken zijn als
in albast gevat. In eD buiten de schuren
riekt bet naar graan Men hoort het ge
klepper dor dorschvlegels, der dorschma-
chines en het gejubel der schaatsenrijden
de kindoren op dc groote plassen. Het
dorp ziet er verzadigd en tevreden uit.
Het veld strekt zich uit als een fel witte,
met diamanten getooide oneindige vlakte;
het bosch onder de sneeuw ziet er sprook
jesachtig uit. Ook de stad heeft het winter-
kleed aangetrokken; zelfs op de drukste
straten en pleinen van de groote steden
ligt bijna altijd sneeuw. De sneeuwlaag
wordt vertrapt en verandert in vuil, maar
dan valt een nieuwe laag.
De Russische winter brengt een lange
reeks van feesten, ni dagen, maar weken
lang- Men beschouwt bijv. den tijd tusschen
het Kerstfeest en het feest der Waterwij
ding als een onafgebroken feestdag. Er
wordt niet gearbeid. Wie in dien tijd
veertien dagen iets doet, zegt de boer,
zal door het ongeluk vervolgd worden. Wie
gebogen voorwerpen, vaten, schaatsen, enz.
maakt of repareert, zal dat jaar krompo'o-
tige kalveren en veulens krijgenwie schoe
nen maakt, krijgt een misvormd kind, en
als de vrouwen in dien tijd naaien, zal een
persoon uit het huisgezin blind worden.
Zoo kan men dus met een gerust geweten
feestvieren.
Jong en oud komt bijeen bij de hoogo
kunstmatige sneeuwbergen, bij de vermaar
de Russische glijbanenvan de ijsbanen
klinkt muziek en men houdt groote slede
vaarten. In elko slede zit een paartje en
het is alsof dc enge Moskousche en Pe-
tersburgsche steden voor verliefden ge
maakt zijn.
Op het land beginnen de boerenkomedies
en maskerades. Van huis tot huis trekken
de knapen met een in een geit gemetamor-
fozeerden man, zingen Kerstliederen, die
vermoedelijk nog uit den beidenseben tijd
afkomstig ziiD, en worden overal gastvrij
ontvangen. Do tooneelvoorstellingen zijn
meermalen zeer belangwekkend De stof
is in den regel aan den Bijbel ontleend.
Koning Herodes, de dood, de engel cn de
duivel mogen daarbij niet ontbreken. Er
worden tooneelen uit het dorpsleven inge
vlochten. De tooneelspelers zijn onbehol
pen, maar ernstig, en sommigen toon en
inderdaad aanlog. Het is jammer, dat de
Kerk tegen de volkskunst gekant is.
Tusschen het Kerstfeest en de Watorwij-
ding wordt ijverig geprofeteerd. Er zijn
een aantal oude gebruiken, die alle ten
doel hebben een blik in de toekomst te
doen slaan. Daaraan verbindt men dans
partijen en drinkgelagen. Het Nieuwjaar
onderscheidt zich slechts weinig van het
Kerstfeest. Een echt Russisch feest is de
Water wijding op Driekoningendag. Waar
schijnlijk zijn daaraan nog vele oud-hei-
denscho gebruiken verbonden. Het volk
noemt dit feest Jordoan, heidenscho over
leveringen aanpassende aan Christelijke
begrippen. Op dien dag, heet het, werd
Christus in de Jordaan gedoopt toen is
alle water op aarde geheiligd. Een talrij
ke stoet met priesters, vanen en heiligen
beelden begeeft zich naar de naastgelegen
watervlakte. Men heeft een groote, rondo
opening in het ijs gekapt. De priester ze
gent het water door een kruis daarin te
dompelen. Het volk komt dan met scho
tels en vaten om het wonderdadige Jor-
daanwater te scheppen. Jonge mannen en
soldaten ontkleeden zich en springen in
bet ijskoude water, dat alle zonden af-
wascht. Maar dat gebeurt soms bij 20
vorstgraden Reaumur en het is een ge
vaarlijk spel, dat slechts kerngezonde jon
gelieden zich kunnen veroorloven.
Later heeft men het feest van het licht.
Dan outmoeten, volgens het volksgeloof,
zomer en winter elkander eD strijden. Ge
groet", zegt de „roode" zomer. „Desge
lijks", antwoordt de witte winter. „Hoe
veel heb ik doen groeien en bloeieD", zegt
de zomer, „en gij hebt alles verteerd en
vernield. Ga heen"... En daD vechten zij.
Op dat feest wordt de „donder ka ars'7
gewijd, die men uit zuivere, zelfgewo.meD
was heeft gemaakt. Zij beschermt tegen
den bliksem en booze toovenarij. Bij het
zaaien wordt zij mee naar het veld geno
men en stervenden in de handen gedrukt,
opdat haar rein licht de ziel den weg naar
den Hemel moge wijzen. Den geheelen
nacht houden de boeren optochten door
het dorp met brandende kaarsen; zij drin
ken intusschen veel en gaan dan met de
vlammen zóó onvoorzichtig om, dat dik
wijls brand ontstaat.
Een groot wintervermaak is de jacht.
Rusland is nog zeer rijk aan wiLd. Het
belangwekkendst zijn de beren- en de wol
venjachten. Do wolven worden dikwijls ge
jaagd „met het varkentje". Op lage ocren-
sleden begeven de jagers zich des nachts
naar het woud. Zij nemen een jong zwijn
in een zak mede. Als zij ter plaatse zijn,
trekt een der jagers het zwijntje aan de
ooren of den staart en het jammerlijke ge
schreeuw van hot. dier lokt de hongerige
wolven. Ho© meer er zijn, des te beter
durven zij de sleden naderen Zij worden
met geweerschoten ontvangen. De jagers
weten te vertellen van jachten, waarbij het
aantal wolven zóó groot was, dat zij da
mannen durfden aanvallen en deze zich
slechts door een overhaaste vlucht konden
redden. Tegenwoordig komt dat niet meer
voor; het aantal wolven vermindert, hoewel
zij dikwijls zeer stoutmoedig zijn. Toeh
kan de jacht gevaarlijk worden, als Je
paarden, die zeer bang voor wolven zijn,
op hel gaan en de sleden omver werpen.
Voor dit geval voorziet, men zich van lange
sabels en revolvers.
Do laatste winterpret is de „boterweek"
van het carnaval Met muziek trekken de
gemaskerden langs de straten. Vroolijk
rinkelen de bellen der sleden. En in de hui
zen heerscht de vreugde, Dat is de tijd
van do bols, verlovingen, bruiloften- In de
dorpen worden om dezen tijd de meeste
bruiloften gevierd. Iedere dag van de bo
terweek heeft eeD naam. De Maandag
de „dag der ontmoeting"'; dan brengt men
elkander bezoeken. En de volgende dagen
heeten: inleidingsdag. snoepdag, de hree-
de dag, schoonmoederdag, bruiloftsdag en
af scheidsdag.
Op tafels van rijken en armen prijkt dan
de ,,blin", een koek, uit meel, boter, eie
ren en melk in een groote pan gebakken,
dien men eet met kaviaar, ingemaakte
vruchten of zure room. Straatventer* roe
pen „versche blin I"
In Zuid-Rusland houdt men maskerades,
die zekere vermaardheid hebben. F.enige
buren bezoeken, verkleed, de woning van
een niets vermoedenden landheer, liefst des
nachts. Hij wordt dan uit het bed 'ehaaH;
men ontsteekt licht, maakt maziex e»
danst. De gastheer wordt dan meegeno
men en men trekt op een ander aan
Vroeger zijn soms vreeselijke d'ngon ge
beurd op die nachtelijke tochte'i. Bekend
is de geschiedenis van een gravin Potocka.
Zij behoorde tot eeD verarmd adellijk ge
slacht en de trotse he wojwode, haar schoon
vader, kon haar r;et uitstaan. Terwijl de
jonge graaf deelnam aan een veldtocht te
gen Turkije, drong de wojwode met een
zoogenaamde camavalspartij gemasker
de bandieten zijn slot binnen. De jonge
gravin werd uit haar slaapvertrek gehaald
en in d© gracht van het dorp verdronken.
Met de vasteD en Paschen nadert de
lente en nadert de zorg den hoer. De win
tervoorraad is nagenoeg uitgeput: men
moet weer aan het werk eD het dorp ziet
er vuil en somber uit in den dooi eD de
voorj aarsregens.
Voortdurend komen in de bladen adver-
tentiën voor, waarin dienstboden worden
gevraagd. Nu eens een flinke, eerlijke, trou
we of dergelijke dienstbode, dan veer een
dienstbode, die kokc of wasschen kan of
met kinderen kan omgaan. Dienstboden voor
heele of halve dagen cf voor dag en nacht.
Dienstboden van den Hervormden of e-ui-
geD anderen godsdienst. Allen natuurlijk
van goede getuigen voorzien.
Er schijnt dus _ebrek aan dienstboden
to bestaanof liever, het schijnt niet, maar
het is zoo.
