No. 14113.
LEIDSCH DAGBLAD, ZATERDAG 24 FEBRUARI. VIERDE BLAD.
Leidsche Gemeentebelangen.
FEUILLETON,
Tixen en Rorie.
Anno 1916
veelledig verzoek, met een belangrijk antwoord.
Verleden jaar November werd door
liet bestuur van de Roomsch-Katholieko
werkliedenvereniging ,,St.-Antonius van
Padua" en het bestuur van den NedorL
R.-K. Volksbond, afd. Leiden en Omstre
ken, een adres aan den Raad gericht, waar
in werd verzocht ten aanzien der werklie
den in dienst der gemeente het navolgen
de vast te stellen: 1 Afschaffing van stuk
werk; 2. afschaffing van everuren, uitgeno
men op Zondagen, algemeene Chr. feest
dagen en door B. en Ws. daarmede gelijk
gestelde dagen3. vaststelling van eon
weekloon van 12 gulden voor vaklieden en
voor de overige stadswerklieden van 10
gulden; 4- het aantal dienstjaren der werk
lieden in betrekking tot het pensioen te
bepalen op 30 in plaats van '10 jaren. b
Onder vaklieden worden in het adres
verstaan timmerlieden, metselaars, ververs,
smeden, tuinlieden, stratenmakers, machi-
nedrijver bencodigd voor do bediening van
het Licrnurstelsel en de bewaarder van de
stadshulpwerf.
Verzoekers zijn er zeker van, dat door
den Raad, mocht deze tot het bovenstaande
kunnen besluiten, vele willekeurige hando-
Jingen uit den wog zouden worden ge
ruimd
dat het toch maar al te dikwijls blijkt,
dat niet-vaklieden veel groo'. weekloon
ontvangen dan wei-vaklied'r
dat de ongeregelde loonen niet altijd ben
goede komen aan bet gezin van don werk
man, doch dikwijls tot schade en schande
zijn, met alleen van de personen zeiven en
hun huisgezinnen, maar c'ok van de overige
stadswerklieden en van de gemeente zelf;
dat verzoekers den Raad or op opmerk
zaam willen maken, dat de govraagde sa-
larisverhooging althans zeker die voor
de stadswerklieden niet-vaklieden op 10 gul
den per week voor do Gemeente geen
noemenswaardige financicele bezwaren kan
hebben, daar volgens een rapport anno
1003 aan Burgemeester eu Wethouders van
do 77 stadswerklieden éón ccn gemiddeld
weekloon heeft verdiend van 7.40 gld ©n een
van 9 gld terwijl het gemiddelde weekloon
der overig© 75 afwisselt tuaschen 9.90 gld.
en 13.07 gld. en één zelfs 10.52 gld. heeft
verdiend, een cn ander over de drio eerste
kwartalen van 1003;
dat verzoekers den Raad er op willen
wijzen, dat geen der leden cp twee of drie
na, van de Roomsch-Katbolieke werklieden
vereniging ,,St.-Antoniu8 van Padua" tot
heden dat gemiddelde loon van 9.90 gld.
hebben verdiend, doch dat hun loon steeds
aanmerkelijk daaronder ia gebleven.
Dit verzoek werd indertijd in handen
van B. en Ws. gestold om pracadvi.es. De
directeur van gemeentewerken heeft nu
in een uifcgoworkt rapport uiteengezet,
waarom deze verzoeken niot alleen niet
voor inwilliging vatbaar zijn, maar daar
aan zelfs iedere redelijke grondslag ont
breekt.
Onder verwijzing naar dat in de Lees
kamer voor do Raadsleden ter inzage lig
gend' rapport, meen en B. en Ws. daarom
te mogen beperken tot een beknopt over
zicht van de gronden, waarom ook naar
hun meening niet op die verzoeken kan
worden ingegaan.
In de eerste plaats verzoekt adressant
(die blijkbaar alleen het oog heeft op de
werklieden bij „gemeentewerken", niet dus
op die, verbonden aan de gasfabriek en an
dere takken van dienst) „afschaffing van
stukwerk". Nu zijn de straatmakers de
eenige stadswerklieden, die nog stukwerk
verrichten. Wel werd door andore werk
lieden meermalen op uitvoering van stuk
werk aangedrongen, maar wegens de moei
lijke contróle van zulk .werk en het voort
durend en nauwlettend toezicht daarvoor
vereischt, kon op dat verzoek niet worden
ingegaan. Daarentegen ia voor straatma
kers stukwerk aangewezen en dan ook el
ders zoowel als hier gebruikelijk. Immers
de contróle, zoowel op de hoeveelheid als
op de deugdelijkheid van het werk, is hier
gemakkelijk en voortdurend toezicht onnoo-
dig. De reden, waarom adressanten thans
ook voor deze werklieden het Btukwerk
'wenschen te zien afgeschaft, ligt voor de
hand. Het door straatmakers verdiende
hooge loon verwekt ontstemming bij ande
re werklieden. Men vergeet evenwel, dat
wel in den zomer door de straatmakers
een zeer hoog loon verdiend wordt, maar
dat dit in den winter, wanneer sLchts wei
nig© uren (in December slechts 7) ge
werkt wtTdt, zeer belangrijK daalt, ter
wijl hun bij vorst, wanneer niet gestraat
kan .worden, slechts 16 cent per uur wordt
uitbetaald. Bovendien is de bezoldiging
van de straatmakers, dio sinds 1682 van 20
tot 12 cent por vierk. meter werd terugge
bracht, thans zeker niet te hoog meer.
Men ziet hier het eigenaardige versohijn-
sel, dat, terwijl de belooning van de ande
re werklieden in <lo laatste 20 jaren ge
leidelijk en belangrijk steeg, daarentegen
die der straatmakers eer een verlaging
onderging. Tegen een belooning van minder
dan 12 cent per vierk. meter zouden dan
ook slechts minder waardige werkkraohten
te krijgen zijn.
Waar nu „stukwerk" voor de straatma
kers de aangewezen wijze van werken is
en afschaffing daarvan vormoedelijk èn
voor de straatmakers èn voor de gemeente
nadeelig zou blijken te zijn, kan er voor
afschaffing van dit werk ook voor heu
uitteraard geen reden beslaan.
In de tweede plaats wenschen adressan
ten afschaffing van overuren en vaststel
ling van een vast weekloon voor de vaklie
den op 12 cn voor de overige werklieden,
op 10. Adressanten drukken zich echter
minder juist uit. Uit de nadere mondelinge
toelichting van hun verzoek, alsmede uit
de ia het adres uitgesproken meening, dat
de gevraagde salarisverhooging voor de
gemeente geen noemenswaardige financieel©
bezwaren kan hebben, blijkt, dat zij niet
do overuren, maar wel de bezoldiging dier
overuren willen afschaffen.
Hot zal zeggen B. en Ws. niet
veel moeite kosten om dc ongerijmdheid
van dit verzoek aan te toonen. Blijkbaar is
het ook hier de bedoeling van adressanten
om ter voorkoming van onbillijkheid aan
allo werklieden een even hoogo belooning
to verzekeren, en slechts endcrscheid to
maken tusschcn vaklieden en niet-vaklie
den. Zij vergeten evonwcl, dat inwilliging
van hun verzoek tot de schromelijkste o n-
bilhjkhcid. zou voeren. Een werkman met
„geen" en een .werkman met „twintig'»
overuren 's weeks zou een even hooge be
zoldiging ontvangen Neen, zullen adres
santen zeggen, het remedie ligt voor de
hand. Men verdeele de overuren gelijkelijk
over d© versohillende werklieden. Ja, ware
dit mogelijk, de loonsregeling voor de
stads-werklieden zc"u zeer eenvoudig kun
nen zijn. Maar men verliest uit het oog,
dat dit onmogelijk is. Waarom worden aan
sommige werklieden overuren gegeven, aan
anderen niet? Om hen boven dio anderen
te bevoordeelen, geven adressanten te ver
staan. Maar zij weten toch inderdaad wel
beter. Neen, omdat de eene werkman ge
schikter is voor een bepaalde taak, dan de
andore, of beter werk levert, of omdat
hij ijveriger is, of cïndat de arbeidsvor-
deeling dit meebrengt, of om welke goede
reden dan ook.
Adressanten zeggen, dat bij inwilliging
van hun verzoek „vele willekeurige hande
lingen" zouden worden uit den weg ge
ruimd. En nu is het inderdaad niet onmo
gelijk, dat veel hun willekeur schijnt, wat
toch in waarheid niets anders is dan de
meest strikte onpartijdigheid. Hoe weini
gen willen het zich bekennen, dat een an
der voor een taak beter berekend is dan
zij zelf. Trouwens, dat ook hier wel eens
een onkelo maal een onbillijkheid begaan
wcïdfc, wi© zou öat willen ontkennen Maar
telkens weder wordt den opzichters op het
hart gedrukt bij do verdeeling van de over
uren zoo gelijkmatig mogelijk te werk te
gaan. En dat hier opzettelijk willekeurig
zou worden gehandeld, eenig cn alleen met
heb doel oin den eenen werkman boven den
anderen te bevoordeelen, dit wenschen B.
en Ws. uitdrukkelijk tegen te spreken.
En wat zou het gevolg zijn als het ver
zoek van adressanten werd ingewilligd?
Natuurlijk de gTOot-st mcgelijko ontstem
ming bij d© werklieden zelf. Hij dio veel,
en l5j die weinig werkt zou even hoog wor
den beloond. Even „happig" als men thans
is op die overuren, even natuurlijk zou
men zich dan aan don arbeid in overuren
trachten to- onttrekken.
En do hoedanigheid van het in die over
uren geleverde werk zou zeker alles te
wenschen overlaten 1
"Wat meer zou cr noodig zijn om de on
gerijmdheid van het .verzoek aan te too
nen 1
Eindelijk vragen adressanten om het
aantal dienstjaren van de stadswerklieden
to bepalen op 30. Bij een letterlijke opvat
ting van dit verzoek 'zouden de stadswerk
lieden op de inwilliging daarvan zeker niet
gestold zijn. Immers ontslag uit den dienst
na 30-jarigen diensttijd zou ze"ker niet zijn
in hun voordeel.
Adressanten wenschten echter blijkbaar,
dat den gemeente werklieden, na 30-jarigen
dienst, aanspraak op pensioen wordt toege
kend. En zdj doen het voorkomen, alsof
„all© andere personen in dienst der gemeen
te" na 30 dienstjaren aanspraak op pen
sioen kunnen doen gelden. Dit nu is vol
komen onjuist. Behalve de vrouwelijke amb
tenaren hebben alleen de agenten van politie
en do lagere politiebeambten en de gas-
stckers van de gasfabriek na 30 dienstja
ren en op 55-jangen leeftijd reoht op pen
eioen. En voor deze oategorieön van amb
tenaren bestaan er voor zulk een exccptio-
neele bepaling zeer gegronde motieven,
welke ten behoeve van de gemeentewerk
lieden nieb kunnen worden aangevoerd.
Op een verzoek van gelijke strekking van
do werklicdenvcreeniging „Recht on Plicht"
werd dan ook in de Raadsvergadering van
29 October 1903 met 22 tegen 4 stemmen
afwijzend' beschikt.
En voor inwilliging van het verzoek om
in ieder geval do pensioensbijdragen van
de gemeentewerklieden niet langer dan 30
jaren te heffen, valt al evenmin iets te zeg
gen. Immers de aard zelf ëenor pensiocna-
rogeling brengt mede, dat men blijft bij-
dragon tot men recht op pensioen heeft
verkregen. En bijzondere redenen waarom
men do gemeentewerklieden na 30 jaren van
di© bijdragen zou ontheffen bestaan ©r niet.
Integendeel, in plaats van zwaarder, zal
hun de storting in dio laatste tien jaren
gemakkelijker vallen.
Alles te zamen genomen geven B. en Ws.
den Raad clan ook in overweging op alle
deze verzoeken afwijzend te beschikken.
Concert Frederic Lamond.
Naar de piano-voorurachten van gister
avond hebben zeker vele pianisten en ook
andere musici met groot» verwachting
uitgezien. Want Lamond heeft onder do
kJaviorvirtuozen nog een zeer bijzondoro
reputatie. De redacteur van het „Week
blad voor Muziek", dio zich, alB hij bewon
dert, nogal sterk pleegt uit te drukken,
noemt hem kortweg den grootsten aller le
vende pianisten. En men zegt algemeen,
dat hij uitmunt in hot interpreteeren van
de klassieke meeeters, en meer dan ando
ren diepgedachte moeilijk© werken in hun
volle beteokeni8 vermag te openbaren en de
ziel er van uit te drukken, en dat door
zijn voordracht het )>ekend6to in een ge-
heel nieuw licht verschijnt.
Het programma van gisteravond ver
schilde echter niet veel van dat der gewo
ne virtuozen. Na de beide stukken van
Bach en Beethoven kregen wij een reoks
van bekende succes- en bravoune-nummors
to hooren. En daarin toonde zich deze
Scbotsche kunstenaar, leerling van Liszt
en Bülow, zonder twijfel een pianist van
den eersten rang met een zeldzaam mooien,
weeken cn toch krachtigon, fijn genuan-
oeerden aanslag, een wonderbaarlijk groo-
te techniek, cn een volkomen geachcv.er-
de uiterst gemakkelijke, zeldzaam klare
manier van spelen en voordragen. Maar
zoo iets heel anders, zooveel meer ziel dan
in Godowsky, Risler, enz. hebben wij gis
teravond in Lamonds spel niet kunnen vin
den. In zijn opvatting hinderu'o ook nu en
clan ieta willekeurigs en oneenvoudigs. Zoo
kon on9 zijn voordracht van Bach's chroma
tische Fantasie niet meeslopen. Er was
ieta droogs in en do quasi-recitatieven wer
den soms erg langzaam en op het effect ge
speeld. Maar onverdeeld' te bewonderen
was de Fuga. Die zal men zelden zóó
klaar en duidelijk, zóó geheel in den stijl,
zóó grandioos te hooren krijgen. En ook
Beet.hoven9 Appassionato met het heerlijk
gezongen tweede thema in het Allegro
assai, de klankschoonheid en stemming van
het Andante ©n het hartstochtelijke finale
gaf bijzonder veel te genieten. In Chopins
Impromptu, die met groot© fijnheid en
teerheid gespeeld werd, was do inzet van
het thema in het begin wat al te leuk cn
haastig naar onzen smaak, en of de in ct"o
Berceuse ingevoerde nieuwigheden (het
sterk laten uitkomen en laten doorklinken
van sommige noten, ongewone vertragingen
en ritenuto's) in de bodoeling van den com
ponist gelegen hebben, valt te betwijfelen.
D© niet veel gehoordo cn ook niet zeer be
langrijke Gesdur-wals maakte weinig in
druk.
Het glanspunt van den geh celen avond
was de schitterend gespeelde Marsch van
Schubert-Tausig. Wie werd niet meege
sleept door den prachtigen, vollen klank,
door de bewonderenswaardige virtuositeit,
de elegantie en bravoure in de voordracht
van alt door Tausig zoo schitterend en ef
fectvol gearrangeerdo stuk
Het nieb al te talrijke publiek (de par
terre was goed bezet, de baignoires half
en dc verdere ruimte was nagenoeg leeg)
toonde zich zeer dankbaar eu riep den
kunstenaar met hartelijko toejuichingen
meermalen terug. O.
Gemeenteraad van Voorhout.
Tegenwoordig allo leden.
Voorzitter do heer J. G. M. van Griet-
huysen, burgemeester.
Nadat do notulen zijn gelezen en vastge
steld, deelt de voorzitter mede, dat het
sinds de vorig© vergadering ingekomen ver
slag van den heer J. van Dobbelen over
den toestand der O. L. School, over 1905,
hetwelk wordt voorgelezen en voor kennis
geving aangenomen.
Hierna wordt vastgesteld ccn Raadsbe
sluit tot betaling uit den post onvoorziene
uitgaven der bcgTooting dienst 1906 van ccn
bedrag ad gulden, als bijdrage voor de
tentoonstelling op gemeentelijk administro.
tief gebied vanwege don Ncderlandschou
Bond van gemeente-ambtenaren te hou
den.
Vervolgens worden behandeld de reclames
hoefd. omslag dienst 1905, betreffendo:
a. Suppletoir kohier van: W. H. dc
Groot, aan wicn vrijstelling wordt ver
leend; G. J. van den Berg, welk© wordt gc.
handhaafd cn P. van der Lans Pzn,, welke
wordt verminderd' met 2 gulden.
b. Forensen van: J. Drost, C. Rijnsbur
ger, J. Viseor Vlasveld, H. Verdegaal, O.
Verdegaai, P. Rotteveel Czn., L. van Leeu
wen, H. van Zonneveld, E. J Speelman,
W. Warnaar, W. van Dcursen, G. Vlasveld,
O. Westorbeek, allen to Sassenheim; M.
Veldhuyzen van Zanten en L. Onderwater
to Lisse; Tv. Rooien en 'Ant. Roozen te
Overveen.
Met algemeene stemmen wordt besloten
do aanslagen van alle 17 reclamanten te
handhaven, aangezien geen termen tct vrij
stelling aanwezig werden geacht.
De vergadering gaat hierna over in co
mité generaal.
Na heropening dor openbare zitting
wordt besloten voorwaardelijk met 1 April
1906 te doen aflossen een hypothecaire obli
gatie ad 13,000 en een nieuwe hypotheek
tot dat bedrag te geven.
Bij do rondvraag vraagt de lieer Colijn
of reeds stappen zijn gedaan om vorbete-
ring aan t© brengen aan den wog naoij
„D© BontekcO". Do voorzitter zegt, dat
zulks nog niot is geschied, doch hoopt
deze zaak spoedig ter hand to kunnen nc
mon. Do heer Prins deelt namens M. van
der Vlugt mede, dat deze ontslag wcnschb
to nemen als hooikeurder, waarvan door
den voorzitter nota wordt genomen.
Hierna sluiting der vergadering.
Gemeentelijke Arbeidsbeurs*
Stadstiramcrwerf, telefoon No. 127.
Geopend van 912 uren des morgeus en van
25 urca dea middags.
Aanvragen van werkzoekenden van
17—24 Februari 1906.
4 kantoorbedienden (waarvan 1 gepen-
sionneerd militair), 7 loopknechts (waar
van 3 gepcnsionncerd miutair), 3 Ihnmer-
liodon, 5 schilders, 1 stoker-machinist, 1
aankomend gasfitter, 1 letterzetter, 1 boek
binder, 1 schoenmaker, 3 bakkers, 1 ban
ketbakker, 1 bakker-huisknecht, 2 wijn-
kooperskneehts, l melkboer, 1 jongste keil-
oer, 5 koetsiers, 4 schippersknechts, 2 war-
moeziers, 3 grondwerkers, 5 magazijn-
knechts, 3 portiers, 1 zetbaas, 1 vcllenploo-
ter, 13 losso werklieden, 1 strijkster.
Geplaatst: 3 wcrkzcckcnden.
Do aandacht van werkzoekenden vak-
liodon wordt vooral gevestigd op dez©
instelling, aangezien van do patroona
verscheiden© aanvragen om vaklieden
inkwamen.
N.li. Bij geschiktheid genieten ingeschrevene*,
van de Arbeidsbeurs de voorkeur bij werk
zaamheden van Gemeentewege.
ilaad vim State.
In do gisteren gehouden openbaro verga
dering van den Raad van Stato, afd. voor
do geschillen van bestuur, bij afwezigheid
van den vice-president jhr. mr. Van Swin-
doren, dio door lichte ongesteldheid verhin
derd' was, cn van het oudste lid der afdeo-
ling mr. De Nerée van Babberich, gepresi-
efeerd door den Minister van Staat, staats
raad mr. Asser werden o. a. behandeld
do volgend© beroepen waarover door do
staatsraden mrs. Asser, Hubcr cn Moltacr
verslagen werden uitgebracht:
lo. van J. P. Mooyman, te Stompwijk
o. a-, tegen het besluit van Gcd. Staten
van Zuid-Holland, houdende goedkeuring
van het besluit der vergadering van stem
gerechtigd© ingelanden van den Tc dinger-
broekpolder (gemeenten Stompwijk en
Vrijenban) tot hot voeren van een rechts
geding tegen het oude bestuur van den
poldor, wegens een kastekort;
2o. van 11. cn W. van Voorschoten en
G. G. v. d. Plas to Monster, tegen een
besluit van B. cn W. van Oegslgcest, waar
bij aan genoomden v. d. Plas voorwaarde
lijk vergunning is verleend voor het oprich
ten van ccn smederij rnct uitbreiding van
do bestaando scheepsbouwloods aan den
Morsehwog, gemeente Oegstgeest.
Do Koninklijk© beslissingen volgen later.
Straatroepen.
Do „Vereniging voor Noord-Ncdcrland»
Muziekgeschiedenis!' heeft de volgende prijs
vraag uitgeschreven:
Er wordt gevraag .1 do '.ptcekening van do
straatroepen van ccn of meer Ncderlandscho
plaatson, do muziek zoo nauwkeurig moge
lijk genoteerd in toonhoogte, tonaliteit en
metriek, de bijbehoorondo woorden liefst
in hot klankschrift uangenomon door do
Vereniging Lot onderzoek van taal cn volks
leven in het Oosten van Nederland.
Voor het antwoord, dat hot beRt voldoet
aan de opgegeven vraag, wordt uitgeloofd
ccn bedrag van 100 gulden.
Als beoordeelaars der ingekomen ant
woorden zullen optreden de heeren Ant.
Averkamp to Amsterdam, <lr. G. J. Boo-
konoogen to Leiden cn J. W. Enschedó to
Amsterdam
Vrijbiljettcn voor liet personeel
«lor II. IJ.-JS.-M.
Door dc U. IJ.-S.-M. is volgens „Do N.
Ct." bepaald, dat ongehuwd personeel voor
bezoek aan ouders of voogden, wonende aan
do lijnen dor Staats- cn der Centraalspoor-
wegen, 52 vrijbiljettcn per jaar kan worden
toogestaan boven het reeds t-oegestano*
aantal.
Aan hot ongehuwde personeel der Staats-
on der Oontraalsnoonvcgcn, wier oudere
cn voogden aan do lijnen "der H. IJ.-S.-M.
wonen, wordt voor hetzelfde doel een gelijk
aantal vrijbiljettcn per jaar over do lijnen
dor H. IJ.-S.-M. toegestaan,
82)
>»Dit is toch zeker een abuÏ3," sprak hij,
eenigo oogenblikken Later. „Jachtkostuum,
i-upra fine geribde zijde, gegarneerd en ge
voord met cardinal poult <le soi©, gcoxy-
deerd zilveren kuoopen met jaeht-cmbló-
mes, gegraveerd, zeven en twintig guin-
j,es."
„Dat kostuum is accoord, lieve, hoewel
rfik niet op dc jacht ga. Madam© Theodore
heeft het mij gezonden als een wandelkos
tuum, en ik heb het dikwijls gedragen als
wij samen wandelden."
„Het komt mij voor, dat dio rekening
schandelijk hoog is. Als gij een hertogiu of
de vrouw van ccn millionnair waart, zou
het iets anders zijn. Zulke vrouwen hebben
het recht om alles, wat zijn kunnen, aan
haar toilet te besteden. Als gij eens wist,
Pamela-, hoe nutteloos die kostbare opschik
is, hoe weinig hij uw schoonheid verhoogt.
Heb prachtigste kleed, dat madame Theo
dore ooit gemaakt heeft, kan geen enkelen
van uw rimpels verbergen."
„Mijn rimpelsriep Pamela, bitter ge
griefd. „Dat is dc eerste maal, dat ik daar
ooit van gehoord heb. Moet mijn man de
eerste zijn om mij to zoggen, dat ik een
oude vrouw word 1 Maar ik vergat, dat gij
jonger zijt dan ik, en in uw oogen schijn
ik zeker oud."
„Lieve Pamela, wees verstandig. Kan
het voorhoofd van een vrouw van veertig
jaren nog zoo glad zijn als toen zij twintig
was? Hoe schoon een vrouw van middel
bare jaren ook zijn moge, moeten er toch
altijd sporen zijn, die aanduiden, dat zij
do helft van haar leven achter den rug
heeft; en to meenen, dat pain brülé bro-
cado en uit do hand geborduurde kant die
sporen kunnen uitwisschen, is do grootst*
"dwaasheid. Kleed u in donker fluweel en
met oude kant, dio gij twintig jaar lang iu
uw bezit hebt gehad, en gij zultcr uitzien
als een portret, dopr een der oud© Vcnc-
tiaansche meesters geschilderd."
„Ik zal in het vervolg verschrikkelijk
zuinig zijn, Conrad. Het laatste jaar heb
ik mij gekleed om u te behagen."
„Maar waar blqven al die japonnen?"
vroeg de kapitein, do rekening dichtvou
wende; wat doet gij cr mee?"
„Zij geraken uit do mode, en dan geef
ik zo aan Pauline."
„Een kleed van zestig guinjes, zoo maar
aan uw kamenier weg to geven 1 Do her
togin van Dovedalo zou het niet op groo-
ter schaal kunnen aanleggen."
„Het zou mij zeer spijten, als ik niet
beter gekleed giiig dan de hertogin," zeido
mevrouw Winstanley, „zij maakt volstrc_«
geen werk van haar toilet. Maar een her
togin kan zich zoo leelijk kleoden als zij
wil."
„Ik begrijp het. De verplichting rust
dus alleen op ons, die op de grenzen van
do grooto wereld staan. Welnu, mijn lie
ve Pamela, ik zal madame Theodore haav
check zenden en met uw vergunning haar
rekening afsluiten, en als u niet op do een
of andere wijze een grooto vermeerdering
van vermogen ten deel valt, zou ik u aan
raden geen nieuwo rekening met haar to
openen."
Zijn vrouw slaakt© ccn harthrekend©
zucht.
„Ik zou om uwentwil alles opofferen,
Conrad," zeide zij, „maar ik zal ©r als
een leelijk spook uitzien, en gij zult een
hekel aan mij krijgen."
„Ik ben verliefd geworden op u, niet op
uw kleed."
„Maar gij werd verliefd op mii, toen
ik dat kleed aan had, en gij vreet niet hoe
geheel anders uw gevoel misschien geweest
zou zijn, als go mij gezien hadt in een
kleed, door een naaister uit een provin
ciestadje gemaakt."
XXXV.
Kapitein Winstanley sprak geen woord
meer over de modiste-rekening. Hij was
een te verstandig man, om oude wonden,
open te rijten of op kleine onaangenaam
heden terug te komen. Hij had al het geld,
dat hij kon missen, belegd, en slechts het
kleinste saldo, dat met zijn fatsoen bestaan
baar was, bij zijn bankier beschikbaar
gehouden. Om de rekening van madam©
Theodore te betalen, moest hij eenigo
spoorwegaandeelen verkoopen. Gelukkig
waren de actiën gerezen sedert hij zo in
gekocht had, cn verloor hij niets bij den vei
koop, maar het viol hem hard van het geld
af te stappen.
Het duurde lang eer mevrouw Winstan
ley bekomen was van den geschoktcu ge
moedstoestand, waarin do kraebtigo taal
var. haar echtgenoot over do rekening van
madame Theodore haar gebracht had. Zo
was zeer gevoelig ton opziolite van alles,
wat haar persoon betrof, en inzonderheid
was liet verschil tusschen den leeftijd van
haar echtgenoot en den haren ccn uiterst
teer punt voor haar. Die losao toespeling
op baar rimpels had haar door het hart
gesneden. Hot denkbeeld, dat haar echtge
noot de sporen van gevorderden leeftijd
op haar gelaat had ontdekt, had haar niet
weinig bedroefd.
Zij begon nu van lieverlede tot de over
tuiging te komen, dat haar tweede huwe
lijk eigenlijk een onbezonnen cn dwaze daad
was geweest, die onvermijdelijk op te laat
berouw moest uitloopen. Do zoete be
goocheling, dat hot zoowel van kapitein
Winstanley's zijde als van de hare een
huwelijk uit liefde was geweest, was ge
heel vervlogen, cn ze stond nu van aange
zicht tot aangezicht met streng gezond
vorstand.
De onaangenamo aanmerkingen, waar-
too do rekening van madamo Theodoro
aanleiding hadden gegeven, hadden een
zonderlinge uitwerking op haar gehad. Nu
eerst had do kapitein zich in zijn waar ka
rakter aan haar vertoond. Dat hij de huis
houdelijk© uitgaven had ingekrompen, had
zo als loffelijke spaarzaamheid toege
juicht, maar nu hij haar eigen verkwis
t-mé aantastte, zag ze in hem den man,
dio veel te egoïstisch was om hartelijk te
beminnen.
„Als hij veel van me hield, als hij cr op
gesteld was, dat ik er goed uitzag, zou bij
or geen aanmerking op maken, wanneer ik
eenige ponden aan een kleed besteed", zei-
do z© bij zichzelve.
Ze kon een punt, dat voor haar van zoo
veel gewiolit was, niet zoo practisch be
schouwen als de kapitein. Volgens haar
betcokende liefde een blinlo toegevend
heid, zooals die van den landjonker. Op
jeugdigen leeftijd gehuwd met een man,
dio ruimte van middelen had, dio Uanj.
aanbad en haar in haar uitgaven in hefc
minst niet beperkte, was verkwisting oen
tweedo natuur bij haar geworden. Allo on
kosten te moeten berekenen, zich af to
vragen of ze ook buiten dit cn dat kon,
viel haar hard; maar bij den kapitein om
geld to komen, stuitte haar zóó tegen do
borst, dat zij aan het nieuwo leed van zelf
verloochening de voorkeur gaf boven dio
vernedering.
Kapitein Winstanley ging inmiddels be
daard zijn gang e<n bekommerde zich wei
nig om de kleine grieven van zijn vrouw.
Hij deed zijn plicht jegens haar volgent,
zijn wijze van zien, en rneende, dat zc geeü
reden tot klagen liad. Zijn geest was ver
vuld van zijn eigen zaken. Hij had sedert
zijn huwolijk geld opgespaard, cn het be
leggen van zijn spaarpenningen gaf hem
veol lo doen. Tot dusverre was hij geluk
kig goweest in alles, wat hij ondernam, cn
door oen paar gewaagde speculation in
vreemd© sporen had hij zijn kapitaal ver
meerderd Als in de volgend© zes jaar alios
zoo goed bleef gaan, zouden hij en zijn
vrouw tot heb eiode hunner dagen op Ab
bey-House kunnen blijven wonen en hun'
stand ophouden.
(Wordt olgêL)
