President Roosevelt en de Jeugd.
Wat de verkit'ziugen ia Eogelaud kosten.
dat dan toch haar stabel de overwinning
behaalde over dat Van mijnheer Van Stra-
len.
Hoor eens, vrouw Klaassen", zegt ze,
„£k wil gelooven, dat wantrouwen en een
narde bejegening u en uwa gelijken vaak
verbitteren en op den kwaden weg brongen.
Doch ge moes met vergeten, dat de achter
docht veroorzaakt wordt door bedrog en
vorkeordheden uwerzijds. Zorg dus, dat gij
en allen, op wie gij invloed kunt uitoefenen,
braai en eerlijk zijt. Dan zal langzamer
hand het vooroordeel verdwijnen. En ga nu
naar huis; ik zal het een en ander meegeven
en u spoedig zelf komen bezoeken."
Zij hield haar woord. Wat vrouw Klaas
sen betreft, al kwam zdj in latere jaren ook
vaak in zorg en nood, de herinnering aan
haar schuld en berouw, aan de les, die zij
had ontvangen, waren voldoende, om haar
4e doen vasthouden eerlijkheid.
De President der Vereenigde Staten
Btelt zeer veel belang in de Amerikaansche
jeugd en gaat gaarne met kinderen om.
Hij stelt levendig belang in hun onderwijs
en in hun leefwijze thuis, speciaal wat
betreft hun lichamelijke ontspanning en
hun lectuur.
Bij openbare plechtigheden, als het jon
ge volkje hem komt begroeten, toont hij
onomwonden zijn groote ingenomenheid
met die hulde. Als het dan ook wel eens
een keer gebeurt, dat hij bij het houden
van een speech wordt in de rede gevallen
door het geschrei van den een of anderen
baby, wat nogal eens gebouri ten plat-
tenlande, waar do moeders haar kinderen
meebrengen bij dergelijke gelegenheden
dan toont hij zich daarover in het geheel
niet verstoord. Waarschijnlijk valt de
groote aantrekkingskracht, welke kinderen
,op dco heer Roosevelt uitoefenen, voor
(een voornaam deel te verklaren uit het
feit, dat hijzelf vader is van eeD vrij tal
rijk kroost.
Die eigenaardige trek Gchijnt ook over
igegaan te zijn op 'e Presidente dochter.
Ofschoon zij in gezelschapskringen een
'eer*,» plaats inneemt, belet- dit haar niet
tegenover de jonge Amerikaanscue bur
geresjes cn burgertjes even eenvoudig en
lieftallig te wezen als een opgewekt lief
tallig Yankee-meisje maar wezen kan.
Niet iedere jongedame van haar stand
zou er ook voor te vinden zijn, om, tegen
■de regelon der etikette in, van haar plaats
op te staan en ouden grijzen heeren, die
tot haars vaders vriendenkring behooreo,
de hand te drukkenof, voor schuchtere
meisjes, die niet voor een dans gevraagd
zijn, partners te zoeken.
De verhalen, die omtrent de jongere
spruiten van de familie Roosevelt de ron
do doen, en waarin verteld v ordt, dat
deze geheel verschillend' van andere kin
deren worden opgevoed, zijn al evenmin
waar. Dit vijftal, dat de namen draagt
van Thcodere, Kermft, Ethel, Archie en
Quentin, beschikt over een zeer alledaag-
sche. achter het Witte Huis aanwezige
tennisbaan. Overigens doen ze aan alle
vermaken, die ook voor ieder ander ge
zond jongmensch te genieten vallen. Pop
pen vooral zijn het geliefkoosde speelgoed
geweest van de Rooseveltjes e>n ook hon
den en katten verheugen zich in hun sym
pathie. Sommige exemplaren van deze
laatste genoten zelfs de zeer speciale
vriendschap der kinderen, welke vriend
schap veeleer voortkwam uit liefde tot do
dieren, daD uit hun bijzondere eigenschap
pen. want veelal waren het vertegenwoor
digers van de meest allodaagsche sc'orten.
De kleine Quent'n kan heel dikwijls ge
zien worden in den tuin van het Witte
Huis, waar hij zich dan geheel alleen ver
maakt met te doen wat hem op dat oogen-
blik invalt. Eo de kleine man is op die
tuin-omzwervingen precies eender gekleed
als duizenden andere Amerikaansche kin
deren, zooder een i-en meerderen opschik.
De veronderstelling zou voor de hand
liggen, dat de President, die dagelijks
zoovele gewichtige zaken heeft af te doen,
geen tijd ter beschikking heeft, om zich
veel met zijn kinderen bezig te houden.
Doch die veronderstelling is bezijden de
waarheid, want de heer Roosevelt vindt
ook cia&r neg tijd voor. En zijn echtge
noot» Qoudt al evenzeer persoonlijk toe
zicht op haar kinderen, die zij helpt bij
hun huiswerk. Zelfs vindt zij steeds
ook op dagen, wanneer er groote bals of
partijen worden gegeven gelegenheid om
zelf haar lievelingen in bed te beaorgen.
Uit dit alles kan blijken, dat de kinde
ren van den President een degelijke, *er-
Btandige opvoeding krijgen. Bijzondere
voorrechten genieten zij nergens; ook niet
op scheel, waar zij, evenals de andere
leerlingen, eiken dag hun huiswerk mee
brengen.
Een aardige bijzonderheid is nog, dat
president Roosevelt er groot genoegen m
vindt, zijn kinderen oprookjes to vertel
len. Verteld wordt, dat de Nederlandcche
gezant er groot vermaak in vond, toen hij
tot zijn niet geringe verwondering ODt-
dekte, dat president Roosevelt evengied
onze Nederlandsche kindersprookjes ken
de als hijzelf. En juist eender ging het
den Italiaanscheo gezant, die op Nieuw
jaarsdag den President aan do jonge Koo-
seveltjes eenige Italiaansche sprookjes
hoorde vertellen.
Het Amerikaansche staatshoofd is vrij
wel bekend met de sprookjes van alle nar
tien en hij laat ook zijn kinderen gaarne
van do schoonheid er van genieten.
Al zijn de verkiezingen in Engeland nog
duur, vroeger was het heel wat erger. In
1766 betaalde Sheridan, volgens een aan-
teekening van hem, 248 kiezers ieder B
guineas voor hun «stem, dat was 1302 pond
sterling. Twee jaar later had er een al-
gemeene verkiezing plaats, die in het ge
heel een 2,000,000 p. st kostte. Gemiddeld
kostte toen elke stom, op een paar
shillings na, 20 p. st. 1 Een wet van 18S3
maakte aan de brutale cmkooperij een ein-
do. Zóó kort geleden eerst. Alle uitgaven,
die een candidaat mag doen, zijn daarin
omschreven; zij wisselen naar gelang van
de grootte en bijzondere omstandigheden
van het district Bij dc algemoene verkie
zing van 1892 waren er voor de 670 plaat
sen 1307 candidaten, volgens de ambtelijke
opgave kostte hun cfe verkiezing gemid
deld ruim 700 p. st. per hoofd. In 1895
werden er 4,345,627 stemmen uitgobracht,
tegen gemiddeld 3 sh. 8 3/4 d. per stem.
In 1900 stemden er slechts 3,519,245 kie
zers, die 4 sh. 4 d. per stem kostten. De
onkosten bij elkaar waren toen 777,389 p.
Bt.
Maar het heeft er niets van, dat daar
mede de onkosten van den candidaat
op ouden. Dikwijls is iemand al jaren
vóór de verkiezing cancadaat, en al don
tijd moet hij voor zijn district de beurs
wijd open houden. L.j behoort bij te dra
gen aan allerlei soort vereenigmgen, lief
dadigheidsbazaars en voorstellingen, enz.
Verder moet hij een flinke som geven aan
de partijkas. De gekozen candidaat is er
niet af. Wil hij de gunst van zijn district
houden, dan dient hij al maar met geven
voort te gaan. Herhaaldelijk hebben Par
lementsleden tegen dit misbruik gespro-
testeera, maar do gewoonte ia sterker
dan de leer. Men overdrijft wel niet, wan
neer men de ambtelijk gestaafde uitgaven
daarom verdubbelt. De vorige verkiezing
zou dan een anderhalf miilioen pond ster
ling gekost hebben, opgebracht door 1103
candidaten, d. i. gemiddeld ruim 16,000
de man
Belangwekkend is nog de verdeeling
voor de eigenlijke verkiezingsuitgaven in
1900. De uitgave voor de verkiezingsambte
naren bedroeg 150,278 p. st.de stem
briefjes, bussen, s- -mpcls, papier kr-tten
15,544 p. st.de huur van de 10,720 stem
mingslokalen bedroeg 24,540 p. st.aan
stembusklerken werd 54,000 p. st. betaald^
De candidaten betaalden 148,245 p. st,
voor hun agenten, 24,000 p. st. toot hun
verkiezingskantoren en gaven zeiven nog,
41,000 p. at. uit- De grootste post was voor,
drukloon, advertenties, papier en post.
zegels, n.L ruim 274,000 p. et. Aan verga»
dcringen werd 15,800 p. st. besteed. Op
merkelijk, dat dikwijls hij, die het meest
voor advertenties en drukwerk uitgaf, ook
gekozen werd.
MAROKKO.
Marokko trekt thans .algemeen de aan
dacht.
Spanje heeft altijd Marokko als de voort
zetting van het Spaansche grondgebied
beschouwd' en steeds getracht zich daar te
vestigen. Nog in 1859 beeft het een groo-
ten oorlog met Marokko gevoerd.
Het bezit Ceufca en nog enkele ac-
dere punten, maar Engeland heei- nooit
geduld, dat Tanger door Spanje werd be
zet. Yeel verder zal Spanje dan ook wel
niet komen. Het heeft ook nog geen vloot
c cm aan zijn eischen klem bij te zetten,
maar elke mogendheid, die Marokko m
bezit nam, zou op de dood olijke vijand
schap der Spanjaarden moeten rekenen.
Portugal heeft vroeger ook meer dan
eens met Marokko gestreden, maar schijnt
thans alle plannen in die richting te heb
ben opgegeven.
Frankrijk tracht zich in Marokko te nes
telen, zooals het zich ook reeds in Tunis
genesteld heeft. Het wil misschien nog
geen verovering, maar dan toch wel een
protectoraat In geen geval kan het dul
den, dat groote mogendheden zich in aia-
rokko vestigen on aldus Algiers bedrei
gen. Italic heeft het weggedrongen uit
Tunis, en zoo kan het ook geen Engelschen
of Duitschers toelaten in Marokko.
Reeds in 1344 heeft het mot Marokko
gebotst. De Marokkanen hadden hulp ver-,
leend aan Ab-del-Kador en moesten daar
voor gestraft worden. De Franscho maar
schalk Bugeaud versloeg hen bij Islv,
maar daarbij is het gebleven. Frankrijk
had met Algiers genoeg te doen, en be
greep, dat de verovering van Marokko
veel te veel geld en troepen zou verei-
6chem. In 1904 hoeft Frankrijk, door een
tractaat met Engeland, zicb de vrije hand
in Marokko bedongen, maar Duitschland
stak een spaak in het wiel, en de confe
rentie van Algeciras was daarvan het ge
volg.
Engeland heeft eens in de dagen van
Cromwell Tanger tijdelijk bezet gehad,
maar onder Karei li dien kostbaren last
post weer opgegeven. Later heeft het be
ter het belang van Marokko begrepen,
vooral sedert de bezetting van Gibraltar.
Het wil geen machtige overburen, «lie
het bezit van Gibraltar waardeloos zou
den kunnen maken. De Sultan heeft dan
ook steeds zeer sterk onder Engelschen in
vloed gestaan.
Duitschland heeft in Marokko groote
handelsbelangen. Het komt, wat de han
delsbelangen betreft, onmiddellijk na En
geland. Geen wonder dus, dat Duitsch
land niet buiten alles wilde worden ge
houden, en dat de Duitsche i^eizer in
persoon Marokko gag bezoeken Duitsch
lands optreden, ten opzichte van Marok
ko, beteekeot bovendien, dat t zich op
den duur ook in de Middellandscbe Zee
krachtig wil laten gelden.
Nederland heeft met Marokko ou«Ie
aan ralringsp u n ten.
Tot de Barbarijsche zeeroovers, die ons
zooveel schade hebben berokkend, behoor
den ook de Marokkanen, en meer in het
bijzonder de nu nog berucht© Rif-Piraten,
die Marokko niet lang geleden opnieuw
met Spanje in strijd brachten. Maro^o
was een ware roofstaat.
Meermalen hebben De Ruyter -én andere
Nederlandsche vlootvoogden Marokk'1
moeten tuchtigen, en toen wij na den vre
de van Utrecht onze vloot geheel uit de
Middeilandsche Zee terugtrokken, werd
